Η ΕΡΗ ΡΙΤΣΟΥ έγραψε για το νέο βιβλίο του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΒΛΑΧΟΥ Αλλαγή φρουράς:
Η ιστορία αρχίζει με έναν φόνο. Εμπλέκεται ένας «εκτός του μέσου όρου» αστυνομικός. Θα μπορούσε να είναι αστυνομικό μυθιστόρημα. Είναι και τέτοιο. Θα μπορούσε να είναι ένα campus novel. Είναι και τέτοιο. Μόνο που είναι πολύ περισσότερο. Το «αστυνομικό-πανεπιστημιακό» είναι το πρόσχημα για μια κατάδυση σε ερωτήματα αισθητικής, κοινωνικά, πολιτικά, ψυχολογικά, φιλοσοφικά. Για τούτο νομίζω πως είναι χαρακτηριστική περίπτωση βιβλίου όπου δεν εμπλέκεσαι συναισθηματικά. Δεν σ’ ενδιαφέρει η τύχη των ηρώων παρά εστιάζεις στο εξαιρετικό ενδιαφέρον που έχουν τα λεγόμενά τους. Ο υπαινικτικός λόγος των χαρακτήρων μου έφερε στο μυαλό τον Χένρυ Τζέιμς. Οι αναφορές στη λογοτεχνία, τη μουσική, την τέχνη γενικά, παραπέμπουν στην πολυμάθεια του Ουμπέρτο Έκο. Μπορώ να πω πως στην αρχή την πάτησα με αυτό το βιβλίο και μπήκα στην ανάγνωση με ορμή μα στη συνέχεια έκανα κράτει, προσπαθώντας να θυμηθώ όσα ήξερα και έχω ξεχάσει, καθώς η πολυμάθεια του συγγραφέα τα άπλωνε μπροστά μου. Είναι βιβλίο που το διαβάζεις όχι για να δεις τι θα γίνει παρακάτω αλλά για να συνειδητοποιήσεις τι γίνεται τώρα, αυτή τη στιγμή, σ’ αυτή τη γραμμή, αυτής της σελίδας που διαβάζω.
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου