Ήταν εκείνος ο «Άγιος Φεβρουάριος» του 1972, όταν η Ελληνική Δισκογραφία απέκτησε ένα ακόμα «διαμάντι»!
Εξαιρουμένων των πολιτικών γεγονότων της εποχής, δυο μεγάλοι πραγματικά δημιουργοί, ο Δήμος Μουτσης, και ο Μανος Ελευθερίου, ξυπνούν αναμνήσεις, τόσο από τη Σμύρνη, το Αιβαλι, αλλά και από όλη την Ελλάδα.
Από την Μικρά Ασία, μέχρι την «Νέα Πατρίδα», από «εκείνα» τα γεγονότα, τον παλιό ξεριζωμό, μέχρι τον νεότερο.
Σε δύσκολους καιρούς, βγαίνει ο δίσκος «ΑΓΙΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ», ο οποίος αμέσως γίνεται αποδεκτός από τον κόσμο, και μεγάλη επιτυχία!
Τα τραγούδια του, είναι σαν να σε «τρυπούν», κι όμως είναι τόσο όμορφα!
Λένε ότι με το βαμβάκι σφάζεις πιο εύκολα, και πονάει περισσότερο.
Να λοιπόν που με το δίσκο αυτό, επιβεβαιώθηκε αυτό το ρητό εκείνα τα χρόνια.
Και εκείνος ο Φλεβάρης του 1972, ήταν που ανέδειξε ουσιαστικά και τους δυο ερμηνευτές των τραγουδιών!
Τον ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΗΤΡΟΠΑΝΟ, και την ΠΕΤΡΗ ΣΑΛΠΕΑ.
Δυο τραγουδιστές από «άλλο» χώρο, των οποίων η συνάντηση στον ΑΓΙΟ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟ απετέλεσε σταθμό, και αφετηρία για συνεργασίες άλλων τραγουδιστών, πιο γνωστών από όλους τους χώρους.
Εξαιρετικές ερμηνείες, μοναδικές θα έλεγα, από τις καθάριες φωνές των ερμηνευτών, που αν και δεν είχαν την πείρα άλλων παλαιοτέρων, έδωσαν στον Δήμο Μουτση το Μανο Ελευθερίου, αλλά και τον κόσμο, αυτό που ακριβώς περίμενε από μια τέτοια συνεργασία.
Σήμερα, 34 χρόνια μετά, έρχομαι μέσα από τη στήλη να σας προτείνω να αποκτήσετε το CD πια, «ΑΓΙΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ».
Έτσι, για να θυμηθούν οι παλαιότεροι, και να μάθουν οι νεότεροι.
Γράφει μέσα στο CD ο Δήμος Μουτσης, το 1999, όταν αυτό επανεκδόθηκε!
« Πέρασε πολύς καιρός από τότε. Μιλάμε για 27 χρόνια πριν…
Το βρίσκω λοιπόν πολύ φυσικό να ‘χω ξεχάσει αρκετές λεπτομέρειες και κυρίως την κατάσταση στην οποία βρισκόμουν όταν έγραφα αυτό το δίσκο. Πάντως πρόθεση για μια καινούργια κι επαναστατική δουλειά, όπως αποδείχτηκε αργότερα πως ήταν ο ΑΓΙΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ, δεν είχα…..»
Ο Μανος Ελευθερίου, το 1972, είχε ετοιμάσει ένα «προσχέδιο» σημειώματος για να μπει στο δίσκο, αλλά τελικά δεν μπήκε..
Αξίζει να το δούμε.
«Τη Σμύρνη θα τη βρείτε στις παλιές καρτ ποσταλ, τις χαλκογραφίες και τις λιθογραφίες χαλκοπράσινη και μαυροασπρη. Προπολεμικά την είχαν μαζί με την Κωνσταντινούπολη στολισμένη τα κουρεία και τα καφενεία.
Αυτό που έμεινε στα χέρια των σύγχρονων, είναι μερικά εικονίσματα, μερικά σερβίτσια του καφέ με ζωγραφιές από κυνήγια και χορούς, κεντήματα σε ατλάζι, και πολλές καράφες του κρασιού.
Ακόμη σπάνιες φωτογραφίες από τη Μικρασιατική εκστρατεία, από γάμους, από πανηγύρια αγίων και οικογενειακές συγκεντρώσεις.
Κάπου κάπου ακούς και κάποια περίεργη λέξη στα λεωφορεία της Κοκκινιάς και της Νέας Σμύρνης και συχνά πυκνά βλέπεις στα Κοινωνικά των εφημερίδων, κάτω από κάποιο όνομα «Ετών 78 εκ Σμύρνης».
Φαίνεται ότι κάποτε όλα ήσαν αληθινά.
Αυτά τα τραγούδια δεν είναι η ιστορία της Σμύρνης.
Αναφέρονται σε κάτι οριστικά χαμένο, σαν την Σμύρνη»!
ΜΑΝΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ.
Συγκλονιστικό κείμενο ε;
Αλλά δυστυχώς εκφράζει την πραγματικότητα.
Αποκτήστε όλοι το CD «ΑΓΙΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ»!
Θα είναι ακόμα μια καλή κίνηση διάσωσης των ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ τραγουδιών.
Καλή ακρόαση.
