ΠΕΘΕΡΑΣ ΔΙΑΛΟΓΟΙ

ΤΟ ΣΟΒΑΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΣΟΥ …… ... είναι που έφερες στο σπίτι τη μαμά σου! Και ο λόγος, για τις πεθερές! Μη γελάσει κανείς! Το θέμα είναι σοβαρό! Λοιπόν αγαπητοί φίλοι, συνοδοιπόροι σε αυτήν την 'επικίνδυνη διαδρομή-σχόλιο, μια φράση μου 'ρχεται στο μυαλό κάθε φορά που σκέπτομαι την πρώην πεθερά μου! ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΓΕΡΟ ΤΟΥ ΜΩΡΙΑ!! Ίσως γιατί θυμάμαι το αγέρωχο βλέμμα της πάνω από τα "κολοκοτρωνεικα" μουστάκια της! Κάθε φορά που μιλούσε( δηλαδή τι μιλούσε) ,νόμιζα ότι θα έβλεπα από μια μεριά να ξεπετιούνται και οι υπόλοιποι οπλαρχηγοί του 21 κρατώντας το λάβαρο της επανάστασης! Θα την έτρεμε ακόμα και ο "Δράμαλης" έτσι και ζούσε. Όταν δε ασχολείτο με εμένα, ακόμα και εκείνα τα κυνηγόσκυλα του φουκαρά του πεθερού μου που ήταν συνηθισμένα στις τουφεκιές, έβαζαν την ουρά στα σκέλια και εξαφανιζόταν! Το "στοματάκι" της, ήταν ένας μπαξές! Με γαϊδουράγκαθα. Έτσι και άρχιζε να ρητορεύει, ήθελες μεταφραστή για να καταλάβεις τι έλεγε. Στα λεγόμενα της δεν σήκωνε αντίρρηση, και κάθε λέξη της "επιβεβαιωνόταν" από τον κυματισμό του μουστακιού! Κάποτε πήγε σε ένα ινστιτούτο για αποτρίχωση, και της είπαν ότι "ο μπαρμπέρης είναι στο ισόγειο"! Και οι «ευχές» της; Έπιαναν! Από τα τόσα "κακό χρόνο να 'χεις" που είχα ακούσει, τρακάρισα δυο φορές, και μια κόντεψε να με χτυπήσει αυτοκίνητο! Η αγαπημένη μου πεθερουλα! Αν για κάποιες όμορφες γυναίκες λέμε "κοίτα τι κάνει ο Θεός όταν έχει κέφια", για εκείνην λέγαμε "Θεούλη μου, χαλασμένο μουσακά έτρωγες και έβγαλες αυτή τη μελιτζάνα με πόδια"; Αγία γυναίκα! Δεν έλειπε από λειτουργία! Μόνο που δεν ξέρω γιατί όποτε ήταν στην εκκλησία παπάς "έτρωγε" την μισή λειτουργία! Και άλλα πολλά. Μέχρι που χώρισα, και ένα τεράστιο κενό πήρε τη θέση της πεθεράς μου (ήταν και 140 κιλά)! Τώρα, μουστάκι σαν και εκείνο βλέπω μόνο στις φωτογραφίες των ηρώων του 21, άντε και σε καμιά πατριωτική ταινία! Δεν κρύβω ότι μου λείπει και ο γλυκός της ο λόγος, αυτός που με τόση απλοχεριά, και σαν ρουκέτα εκτοξευόταν εναντίον μου! Πεθερουλα μου, μου λείπεις! Με αυτά που έγραψα, και με άλλα πολλά συνεχιζόταν η ζωή του παντρεμένου! Για να καταλάβετε την σοβαρότητα του θέματος, θα πρέπει τηρώντας και την ανάλογη δεοντολογία να θέσω στην διάθεση σας και άλλα γεγονότα, ανάλογης σοβαρότητας και "βάρους",(μιας και η πεθερουλα μου (που να της καεί το βίντεο) ήταν όπως έγραψα 140 κιλά)! Κατ' αρχήν τα κιλά της! 140 και ένα ....τούβλο! Την ζυγίσαμε σε πλάστιγγα από αυτές που ζυγίζουν τα τσουβάλια, και επειδή δεν μας έφτασαν τα βαράκια, προσθέσαμε και ένα τούβλο. Μετά από επίπονες προσπάθειες καταφέραμε να την ζυγίσουμε. Δεν φτάνει που η πλάστιγγα έβαλε τα κλάματα (μόνο ήμαρτον δεν φώναξε), ακούσαμε και το βρίσιμο της αρκούδας, γιατί λέει της "προσθέσαμε" κιλά! Μα και να το θέλαμε, που θα τα βρίσκαμε; Τα είχε όλα επάνω της! Δεν άφησε και τίποτα για κανέναν άλλον! Από έγκυρες πηγές, πληροφορήθηκα ότι όταν τη βάφτιζαν, χρησιμοποίησαν έναν ντενεκέ λάδι για να την αλείψουν! Ανάθεμα τον νουνό της, που δεν την έβαλε μια και καλή στον φούρνο με πατάτες! Και αυτός μετά χτυπούσε το κεφάλι του, αλλά ήταν αργά! Είπαμε λοιπόν για τα κιλά, πάμε τώρα στην μαγειρική της! Έχετε δυσκοιλιότητα; Κανένα πρόβλημα! Να πατέ να σας κάνει το τραπέζι! Θα κάνετε κανονική "απόφραξη", για να μην πω ότι θα κλασετε (με το συμπαθειο) φωτιές από το σκόρδο και τα διάφορα καυτερά που βάζει σε όλα τα φαγητά! "Α εγώ το φαγητό το θέλω λίγο πικάντικο, να τσιμπά"! Τι λίγο και να τσιμπά βρε κόρη του ρινόκερου, που το φαί αυτό το χρησιμοποιούν για καύσιμα στο Καναβεραλ! Απορώ πως τόσα χρόνια ο πεθερός μου δεν είχε μπει σε τροχιά! Πάντως είχε εξασφαλίσει μόνιμη υψηλή πίεση! Τούρμπο ιντζεξιον το είχε κάνει το ανθρωπάκι ο δόκτωρ τζεκυλ! Ένα άλλο πρόβλημα με την αγαπημένη μου πεθερουλα, ήταν και η μετακίνηση, η υπεραστική! Λόγο κιλών, δεν χωρούσε από την πόρτα του λεωφορείου, αλλά ευτυχώς, έγινε μια μεταφορική εταιρία κοντά στη γειτονιά μας, και έτσι μια νταλίκα έλυσε το πρόβλημα της μεταφοράς της πεθεράς μου. Θυμάμαι όταν πήγαμε εκδρομή πριν μερικά χρόνια στην Κοζάνη! Θυμοσαστε; Τότε με τους σεισμούς; Ε, θα σας πω εγώ τι έγινε πραγματικά. Ο εγκέλαδος, εκείνη την ημέρα, είχε "ρεπό", και τον αντικατέστησε η πεθερά μου! Τι της ήρθε μόλις φτάσαμε να πηδήξει από την καρότσα της νταλίκας; Ήταν τα σουβλάκια που είχε δει σε παρακείμενη "σουβλακερι"; Ήταν μια λιγούρα λόγο του καθαρού αέρα (η πεθερά μου είχε λιγούρα ακόμα και με νέφος); Φοβήθηκε μήπως ο οδηγός σηκώσει την ανατροπή; Δεν ξέρω! Αλλά πήδηξε παιδιά! Πήδηξε, και με το που έσκασε κάτω, κουνήθηκε συθέμελα η Κοζάνη, και έτρεχε πανικόβλητος ο Παπαζαχος, γιατί λέει, εντοπίστηκε "νέο ρήγμα" σε εκείνη την περιοχή, κάτι που παλιότερα δεν υπήρχε! Το καλό από αυτή την εκδρομή είναι ότι παραέφαγε, και την αφήσαμε εκεί για ένα τριήμερο! Όταν κάποτε πήγε να αγοράσει ύφασμα για να ράψει ένα "ταγερακι", ο έμπορος έτριβε τα χέρια του! Το "ταγεράκι" της πεθερουλας μου, ήθελε τόσο ύφασμα, όσο μια βιοτεχνία για να ράψει οκτώ! Αλλά δεν μπορώ να πω, είχε γούστο στο ντύσιμο ο κατσαπλιας! Ήξερε ρε παιδί μου να κάνει φοβερούς συνδυασμούς! Έτσι και την έβλεπες, σου θύμιζε ντουβάρι με "γκράφιτι"! Όλα τα χρώματα επάνω της! Αφού κάτι παλιά φουστάνια της, τα είχαμε κάνει τεντοπανα στο παλιό μας σπίτι! Οι αναμνήσεις λοιπόν ξαναγυρίζουν (όπως λέει και το άσμα), και θυμάμαι το χάρισμα του "ρήτορα" που είχε αυτή η γυναίκα ( . Ήταν πρωτοχρονιά, και γιόρταζα (τι το θελα ,και όπως συνηθίζεται τέτοιες μέρες, το οικογενειακό τραπέζι ήταν στρωμένο! Συγγενείς, φίλοι, και λοιποί, είχαν πάρει θέση για να ξεκοκαλίσουμε το γουρουνόπουλο στο φούρνο (το οποίο πριν καταλήξει στον χασάπη πέθανε από έμφραγμα αντικρίζοντας ξαφνικά την πεθερά μου),τα ποτήρια ήταν γεμάτα, και όλοι έτοιμοι να μου ευχηθούν! Εκεί που απολάμβανα αυτή την ατμόσφαιρα, σηκώνεται η μπετονιέρα να βγάλει λόγο! Και άντε τώρα να βρεις κράνος πρωτοχρονιάτικα για τα τούβλα που θα αμολουσε! Όχι για μένα, αλλά για τα παιδιά, τον "άμαχο" πληθυσμό! - Άντε (αρχίζει το κήτος), καλή χρονιά, χρόνια πολλά και του χρόνου πιο πολλοί! Τι λες βρε κομοδίνο; τι πιο πολλοί; Ήδη είμαστε 25 άτομα! Πόσοι να γίνουμε δηλαδή; Κανένα σύνταγμα; Ποιος θα τους ταΐσει όλους αυτούς, και που θα κοιμηθούν; Πιο πολλοί (συνεχίζει ο μομπι ντικ) στην οικογένεια των παιδιών μας! Γυναίκα (φώναξα μέσα στον κόσμο), ετοιμάσου το βράδυ για "παραγωγή", διότι μέχρι του χρόνου θα πρέπει να είμαστε πολλοί σ' αυτό το σπίτι....πόσοι μαδερ; -Σκάσε βρε παρτάλι που άρχισες τα "σεξιλικα νοούμενα"! Ε! Καταλάβατε τι άρχισα; Δεν καταλάβατε! Εγώ με 17 χρόνια γάμου, μόλις στον δέκατο χρόνο άρχισα να καταλαβαίνω τι έλεγε! Και από λεξικά δεν υπήρχαν! Μα μαδερ, εγώ τέτοιο πραμα; -Εσύ βρε που ανάθεμα το ραδιόφωνο που σου πήρε τα μυαλά και δεν προλαβαίνει η κόρη μου ...(εδω μπαίνει λογοκρισία παιδιά). Αφού λοιπόν με πέρασε από δεκατέσσερις γενεές, η "λατρευτή" πεθερούλα μου σήκωσε το ποτήρι, και κατέβασε το ποτό λες και ήταν ασπιρίνη. Μάταια παρακαλούσα από μέσα μου να γίνει το θαύμα και να στραβοκαταπιεί μπας και τα "κορδώσει"! Λόγο απεργίας των αγγέλων, θαύματα είχαν να γίνουν τα τελευταία 250 χρόνια! Στο μεταξύ, το απορριμματοφόρο κατέβαζε το ένα ποτήρι πίσω απ' το άλλο, και το μάτι της είχε γυαλίσει. Γαμωτο (σκέφτηκα)! Ετοιμάσου για σόου! Τώρα θα την πιάσει και το τι θα ακούσω, δεν περιγράφεται! -Γυναίκα, δεν παίρνεις την μάνα σου να την πας καμιά βόλτα να συνέρθει; -Τρελάθηκες; Που να την πάω τέτοια ώρα; -Στον Μήτσο (φίλος μου χασάπης)! -Και τι να κάνουμε καλέ στον Μήτσο πρωτοχρονιάτικα; -Πήγαινε την εσύ, άστη εκεί, και θα τον πάρω εγώ τηλέφωνο να του πω ! (όλο και κάποια παραγγελία για μπιφτέκια θα έχει. ε του κάνω δώρο το κρέας). -Τι μουρμουρίζεις; -Τίποτα τίποτα. Εδω πήρε το λόγο η πεθερουλα μου! -Τι λες στο παιδί μου βρε; -Της εξηγώ το όνειρο. -Τι κοκόνα μου; Είδες κακό όνειρο; Να φωνάξουμε τον παπά-Γιάννη! -Μωρέ πέθανε εσύ, και όχι παπά, τον Χριστόδουλο θα σου φέρω. -Ε; Ποιος είναι αυτός; Καινούργιος παπάς; -Ναι αυτός που θα σε διαβάσει στουρνάρι. -Βρε συ, με έβρισες τώρα; -Εγώ; Πως σου πέρασε τέτοιο πράγμα από το μυαλό; Σε παίνεψα! -Εσύ βρε αχαΐρευτε παίνεψες εμένα; Κάποιος φούρνος θα γκρεμίσει! -Και τι καλά να είσαι μέσα και εσύ εκείνη την ώρα!!!! -Τι είπες; Αυτά συνέβαιναν την μέρα της γιορτής μου! Η "πολυαγαπημένη" πεθερουλα μου, που στόμα και μιλιά είχε, αγόρευε, ρητόρευε, και κατακρεουργούσε την Ελληνική γλώσσα σαν τον φίλο μου τον Μήτσο τον χασάπη. Και άντε, εκείνος έσφαζε λόγο επαγγέλματος! Η πεθερά μου; Ρε μπας και ήταν σε κάποια άλλη ζωή κανένα "κτήνος" (όχι ότι τώρα θύμιζε άνθρωπο, αλλά λέω ο φουκαράς); Αφού φάγαμε, ήρθε η ώρα του γλυκού!!!!! Βέβαια, κάνω και τέτοιες κουτουράδες εγώ! Γιατί κουτουράδες; Μα με την πεθερά μου στο τραπέζι, είναι δυνατόν να προλάβει να φάει κανένας άλλος; "Σε γνωρίζω απ' της μασέλας, την θωριά την τρομερή"!!!! Ναι φίλοι μου! Ύμνος ολόκληρος θα μπορούσε να γραφτεί για την μασέλα της πεθεράς μου, η οποία "δούλευε αντρωμένα", μην αφήνοντας ούτε "κοκαλάκι" στο πέρασμα της! Άνω και κάτω γνάθος, ήταν σαν να λέμε η "σκύλα και η Χαρίκλεια...ΕΕΕ η Χάρυβδης" ήθελα να πω! -ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ;;;;;; -Τι έγινε ρε παιδιά; -Βρε συ, τι σοι πραμα είναι τούτο; -Μοτοσακό! Σαν τι μοιάζει ρε μαμυ; Γλυκό του θεού είναι! -ΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜ σιγά το γλυκό, Βρε συ, αυτό μου θυμίζει....μουσακά!!! -(Μου και του παππού σου τα βόδια).Ρε μαμυ, αυτό είναι τιραμισου. -Τι είπες βρε γαϊδούρι; -Ε τώρα γιατί με βρίζεις; -Γιατί με έβρισες εσύ δεν ντρέπεσαι βρε μουλάρι, κτήνος....(εδω έχει ζωολογία, οπότε σας αφήνω να φανταστείτε διάφορα). -Πότε σε έβρισα εγώ; -Α θα με βγάλεις και τρελή τώρα; -(Ε όχι και τώρα. εσύ είσαι έτσι εκ γενετής) Μα τι λες ρε μαδερ τώρα; Τα παιξες από το ποτό; -Βρε συ. Τώρα δεν είπες ..μησου;;;;; -Τι είπα; -..μησου. -Ε όχι και να σου δώσω τέτοια ευχή! Είπαμε γιορτάζω, αλλά παίρνω δώρα δεν δίνω. Αυτό ήταν ένα μικρό απόσπασμα. Θα ακολουθησει και η συνέχεια σύντομα.