ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΥΣΝΟΗΣΗ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΟΡΟ, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ Ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΝΑ «ΤΡΕΞΕΙ» ΣΕ ΛΕΞΕΙΣ – ΚΛΕΙΔΙΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ BLOG, ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΛΥΣΕΙ ΤΙΣ ΑΠΟΡΙΕΣ ΤΟΥ.
Για να καταλάβουμε πώς δημιουργείται η Σκλήρυνση Κατά Πλάκας, πρέπει να δεχθούμε κατ’ αρχήν ότι υπάρχει γενετική προδιάθεση, η οποία βασίζεται σε μία ταραγμένη λειτουργία του αμυντικού υποσυστήματος του οργανισμού HLA.
Για να καταλάβουμε πώς δημιουργείται η Σκλήρυνση Κατά Πλάκας, πρέπει να δεχθούμε κατ’ αρχήν ότι υπάρχει γενετική προδιάθεση, η οποία βασίζεται σε μία ταραγμένη λειτουργία του αμυντικού υποσυστήματος του οργανισμού HLA.Με βάση αυτό και κάτω από την επήρεια εξωτερικών παραγόντων δημιουργείται μία αύξηση των αυτοαντιδραστικών Τ – λεμφοκυττάρων, που είναι το έναυσμα για την αρχική λοιμώδη διαδικασία της σκλήρυνσης κατά πλάκας.
Τα κύτταρα αυτά περνώντας τον αιματικό φραγμό του εγκεφάλου «προσγειώνονται» στα εγκεφαλικά κύτταρα, όπου συνδέονται με ειδικά αντιγόνα και που προέρχονται από συνθετικά της μυελικής μεμβράνης, πάνω στην οποία ξεκινά με αυτόν τον τρόπο μία φλεγμονή.
Αυτή η φλεγμονή κατευθύνεται και διευθύνεται από παραγόμενα από αυτή την κυτταρογένεση πολυπεπτίδια, τις κυττοκίνες.
Οι κυττοκίνες αυτές φροντίζουν να ολοκληρωθεί από την μία το καταστροφικό έργο της απομυελίνωσης και να μην προχωρήσει από την άλλη η απομυελίνωση.
Και έτσι, καθιερώνεται η διαδικασία εγκατάστασης της παθογενούς διεργασίας της σκλήρυνσης κατά πλάκας με καταστροφή μυελίνης, ολιγοδενδριτών και αξόνων.
Θα πρέπει να γνωρίσουμε τον συγγραφέα αυτών των άρθρων, ο οποίος δεν είναι άλλος απο τον αξιόλογο γιατρό και ΑΝΘΡΩΠΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΝΤΟΥΡΗ!
Ο Δρ. Δημήτρης Κουντούρης γεννήθηκε στην Έδεσσα το 1950.
Το 1975 παίρνει το πτυχίο του από την ιατρική σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Συνέχισε την ειδίκευσή του στη νευρολογία-ψυχιατρική στην τότε δυτική Γερμανία. Αποπεράτωσε το χρόνο και για τις δύο ειδικότητες στο πανεπιστήμιο του Ruhr της Δυτικής Γερμανίας στη νευρολογική κλινική του οποίου εργάστηκε 5 χρόνια σαν υπεύθυνος κλινικής επιμελητής, ενώ προετοίμαζε την υφηγεσία του.
Το 1980 αναγνωρίστηκε νευρολόγος-ψυχίατρος για όλη την επικράτεια της τότε κοινής αγοράς. 1980-1985 διηύθυνε το νευροφυσιολογικό τμήμα της νευρολογικής πανεπιστημιακής κλινικής του Ruhr με αντικείμενο παθήσεις του περιφερειακού νευρικού συστήματος, και ειδικά σκλήρυνση κατά πλάκας και επιληψία. 1985-1990 εργάστηκε κατά περιόδους σαν επισκέπτης καθηγητής στις νευρολογικές κλινικές των πανεπιστημίων Ulm, Ferrara, Verona και Βοστόνη των ΗΠΑ.
Το 1986 εκλέχθει καθηγητής στο Πανεπιστήμιο των Πατρών.
Σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα είχε συνεχή επιστημονική δραστηριότητα με συγγραφή και δημοσίευση πάνω από 400 ειδικές μελέτες, αποτελέσματα εργασιακών ερευνών, ανακαλύψεις, κεφάλαια βιβλίων ή και βιβλία.
Διετέλεσε μέλος 20 διαφορετικών νευροφυσιολογικών νευρολογικών ψυχιατρικών εταιρειών και επιτροπών.
Από το 1990 συνεχής δραστηριοποίηση στο αντικείμενο της σπογγώδους εγκεφαλοπάθειας (τρελές αγελάδες), σκλήρυνση κατά πλάκας, διαταραχές ύπνου και νευροφυσιολογικές έρευνες επί των ψυχώσεων και κληρονομικών νευροψυχιατρικών νοσημάτων.
Για πρώτη φορά σε παγκόσμια κλίμακα έρευνα και καταγραφή διαταραχών του ύπνου και χαρτογραφήσεων επιληπτικών εστιών σε νευρολογικές παθήσεις με σύγχρονη φαρμακευτική αγωγή.
Ψηφιακή καταγραφή και παρατήρηση ιστορικού και πορείας πάνω από 4.000 ασθενών σε όλο τον κόσμο.
Συμμετοχή σε ειδικό ερευνητικό πρόγραμμα έρευνας γονιδιακής κληρονομικής προδιάθεσης, επιληπτικών παθήσεων στην περιοχή της Κύπρου.
Συνεχής συμμετοχή σε σεμινάρια, διαλέξεις και ερευνητικά προγράμματα, καθώς και συμβουλευτικά στο επίπεδο της νανονευρολογίας σε κοινό ελληνικο-ισπανικό πρόγραμμα. Έχει επιληφθεί πέραν των 8.000 περιστατικών με σκλήρυνση κατά πλάκας, τα οποία αποτέλεσαν και αντικείμενο έρευνας όσον αφορά τη θεραπεία και αντιμετώπισή της με αποτέλεσμα την ανακάλυψη μιας νέας και πρωτοποριακής μεθόδου η οποία αποσκοπεί στην αποκατάσταση των ατόμων με κινητικά προβλήματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου