Χρίστος Καράς Έκθεση ζωγραφικής

Χρίστος Καράς - Ζωγραφικής - 20/10/2009 έως 22/11/2009 Ώρα: 20.00

Χώρος Εκδήλωσης: Casa Bianca Είδος Εκδήλωσης: Εικαστικά Λεωφορεία: 5,6,33

Χρίστος Καράς Έκθεση ζωγραφικής Ο Χρίστος Καράς γεννήθηκε το 1930 στα Τρίκαλα της Θεσσαλίας και σπούδασε ζωγραφική στην Α.Σ.Κ.Τ. της Αθήνας (1951-55), συνεχίζοντας τις μεταπτυχιακές του σπουδές ως υπότροφος στο Παρίσι (1955-58), απ' όπου επέστρεψε το 1963, έχοντας προηγουμένως ταξιδέψει σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις κι έχοντας γνωρίσει από κοντά τις πιο σημαντικές εικαστικές τάσεις του μοντερνισμού και της σύγχρονης πρωτοπορίας.Τα πρώτα έργα του διακρίνονται για τον επιπεδικό τους χώρο και τα πλέγματα που δημιουργεί η εξπρεσσιονίζουσα λυρική αφαίρεση της χειρονομιακής τους συμπαρατιθέμενης γραφής, η οποία αναδεικνύει τους μετασχηματισμούς της φόρμας. Από τους μετασχηματισμούς αυτούς, που υποδηλώνουν μια διάχυτη αίσθηση τραγικότητας, διαποτισμένης με υπαρξιακή αγωνία, ο Χρ. Καράς μεταβαίνει σ' έναν ιδιότυπο υπερρεαλισμό που χρησιμεύει ως προγεφύρωμα ανάμεσα στην συνείδηση και στο υποσυνείδητο, στο τυχαίο και στην παράδοξη αλληγορία του καθημερινού, στο παρελθόν της συλλογικής μνήμης και στο παρόν μιας ανακύπτουσας μεταφυσικής διάστασης. Ο χώρος, στα έργα του καλλιτέχνη, εμφανίζεται να σκηνογραφεί τις αέναες μεταπλάσεις των μορφών σ' ένα αβαρές πεδίο, σαν εκείνο της άνωσης, όπου το ενδογενές φως αναλαμβάνει έναν πρωταγωνιστικό ρόλο.

Το φως, ως μέσον και τρόπος αναζήτησης της πολλαπλότητας των όψεων της αλήθειας ή των ουτοπιών του πραγματικού, διαλάμπει, υποστασιώνοντας τις μορφές ή τις "personae" του Χρ. Καρά, οι οποίες αντανακλούν τον ευδαιμονισμό και την αναλγησία των σύγχρονων τρόπων ζωής, όπως επίσης τον αισθησιασμό και την ματαιοδοξία, μαζί με την φαντασμαγορία και την ελλοχεύουσα φθορά του χρόνου.Μέσα από μια υπόγεια γεωμετρία οριακών ισορροπιών και εναρμονιζόμενων αντιπαραθέσεων, ο Χρ. Καράς χρησιμοποιώντας στοιχεία του παραστατικού εξπρεσσιονισμού και της αφαίρεσης, του συμβολιστικού σουρεαλισμού και της pop art αντίληψης, ασκεί έμμεση κριτική στα κοινωνικά τεκταινόμενα, χωρίς να αφαιρεί από τα έργα του τον ευφρόσυνο κι ελεγειακό τους χαρακτήρα.