Στα απόρρητα και λογοκριμένα κείμενα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ που δεν τα αποδέσμευσε τελικά η Ουάσιγκτον, στους Ελληνες δημοσιογράφους Αθανάσιο Ελλις και Μιχάλη Ιγνατίου κρύβεται πιθανόν η αλήθεια και το παρασκήνιο της κρίσης των Ιμίων που σημειώθηκε τέλη Ιανουαρίου του 1996. 
Οι συγγραφείς, ωστόσο, αξιοποιούν με τον καλύτερο τρόπο τα όποια απόρρητα τηλεγραφήματα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ που τους αποδέσμευσαν, τα συσχετίζουν με τις σημερινές αφηγήσεις και τις προσωπικές συνεντεύξεις που εξασφάλισαν από τον τότε υπουργό Αμυνας Γεράσιμο Αρσένη και τον πρώην υπουργό Εξωτερικών Θεόδωρο Πάγκαλο, προσπαθώντας να φωτίσουν όσο μπορούν πώς φτάσαμε στο να πάρουμε το άγημα και τη γαλανόλευκη σημαία από τα Ανατολικά Ιμια.
Στο βιβλίο τους, που κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες, φιλοξενούν και συνεντεύξεις ανωτάτων Αμερικανών αξιωματούχων που ενεπλάκησαν με πρωταγωνιστικό ρόλο στην κρίση.
Είναι ξεκάθαρη η παρέμβαση των ΗΠΑ στα Ελληνοτουρκικά, αλλά δεν αποκαλύπτεται ο ακριβής ρόλος τους.
Ενδεικτικό είναι ότι στις 5 Φεβρουαρίου ο τότε πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα κ. Νάιλς επισκέφθηκε στην οικία του τον τότε πρόεδρο της Ν.Δ. Μ. Εβερτ προκειμένου να μετριάσει τις φραστικές επιθέσεις του ενάντια στην Αμερική και τις καταγγελίες που έκανε.
Η συνάντηση, όμως, δεν εξελίχθηκε όπως περίμενε ο Νάιλς. Ανέβηκαν οι τόνοι και οι Αμερικανός πρέσβης αποχώρησε από την οικία του Μ. Βαρβιτσιώτη.
Μετά την κρίση των Ιμίων, αποκαλύπτεται στο βιβλίο αυτό ότι οι ΗΠΑ προσπαθούσαν εκπληρώνοντας το χατίρι της Αγκυρας να πιέσουν την Ελλάδα να καθίσει στο τραπέζι του διαλόγου για να διαπραγματευτεί με την Τουρκία όλα τα θέματα του Αιγαίου.
Και μάλιστα η Ουάσιγκτον θεωρούσε ότι η Αθήνα το είχε αποδεχτεί αυτό μέσα στο «πακέτο» για τον τερματισμό της κρίσης στα Ιμια.
Ο τότε υπουργός Εξωτερικών Θόδωρος Πάγκαλος, όμως, αρνήθηκε να οδηγηθούμε σε διάλογο αφού τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα είναι αδιαπραγμάτευτα.Ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, όμως, φάνηκε κατώτερος των περιστάσεων.
Δεν έδειξε επαρκή αντανακλαστικά, όπως δείχνουν τα στοιχεία. Ενώ έγκαιρα οι Ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις είχαν εξασφαλίσει το στρατιωτικό πλεονέκτημα πριν κορυφωθεί η κρίση και η Αγκυρα δεν είχε τίποτα να διαπραγματευτεί, η μετριοπαθέστατη στάση και η προκλητική ολιγωρία του κ. Σημίτη κατέστησε την Τουρκία ισότιμο συνομιλητή της Αθήνας. Αποτέλεσμα ήταν η κυβέρνηση Σημίτη να οδηγήσει την Ελλάδα σε υποχώρηση και εγκατάλειψη εθνικού κυρίαρχου εδάφους. Δεν χαρακτήρισε τυχαία την ενέργεια αυτή «πράξη προδοσίας» ο τότε πρόεδρος της Ν.Δ. Μιλτιάδης Εβερτ.
Από ό,τι αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης, ο Κώστας Σημίτης προτίμησε να δώσει τη μάχη για να κατακτήσει την προεδρία του ΠΑΣΟΚ, που τον απασχολούσε πολύ, παρά να υπερασπιστεί με αποτελεσματικό τρόπο τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματά μας.
Ενδεικτικό είναι ότι ο πρέσβης της Ελλάδος στην Ουάσιγκτον Λουκάς Τσίλας έμαθε για την ελληνοτουρκική κρίση από τον υποδιευθυντή του Γραφείου Νοτιανατολικής Ευρώπης του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Πίτερ Πετρίχο στις 27 Ιανουαρίου 1996, ενώ βρισκόταν στο αεροδρόμιο και ετοιμαζόταν να αναχωρήσει για την Αθήνα.
Κανείς δεν σκέφτηκε από την Ελλάδα να τον ενημερώσει και να τον θέσει σε ετοιμότητα ή να του ζητήσει να ενεργήσει.
Μάλιστα το Στέιτ Ντιπάρτμεντ εξέφρασε έντονη απορία και ο εκπρόσωπός του έδειξε έντονο προβληματισμό για την πλήρη άγνοια που είχε ο Ελληνας επικεφαλής της διπλωματικής μας αντιπροσωπείας.
Του ΓΙΑΝΝΗ ΚΟΚΚΙΝΙΔΗ ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ
Διαβάστε περισσότερα άρθρα εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου