Διεκδικήσεις και αιτήματα που διαχρονικά συγκρότησαν το περιεχόμενο του δικαιώματος ισότιμης κοινωνικής ένταξης μοιάζουν πλέον να τελούν υπό πλήρη αμφισβήτηση, τροφοδοτώντας με ολοένα αυξανόμενο ρυθμό το σύνδρομο της οριστικής ματαίωσης...
Υποσχέσεις
Η κατάργηση των δεοντολογικών τύπων που διέπουν τη διαβούλευση μεταξύ κοινωνικών εταίρων είναι το πρώτο «σημάδι» της διετούς βίας. Οι αρμόδιες δεσμεύσεις για «ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων σας», που δόθηκαν αναρίθμητες φορές στην Εθνική Συνομοσπονδία ΑμεΑ (ΕΣΑμεΑ) και τους φορείς-μέλη της, όταν αξίωναν «στοιχειώδεις προστατευτικές πολιτικές για τα ΑμεΑ και τις οικογένειές τους», άλλες τόσες (αναρίθμητες) φορές διαψεύστηκαν στην πράξη μέσα σε λίγες μόνο μέρες. Το τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα: Επειτα από κινητοποιήσεις των αναπηρικών φορέων, στο λεγόμενο «μεσοπρόθεσμο» 2013-2016 προστέθηκαν προβλέψεις προστατευτικού χαρακτήρα για τα ΑμεΑ και τις οικογένειές τους, σχετικές με εξαιρέσεις από μειώσεις συντάξεων, κατάργηση δώρων, ηλικιακό όριο χορήγησης ΕΚΑΣ κ.ά. Οι εξαιρέσεις ακυρώθηκαν με πράξη νομοθετικού περιεχομένου τον Νοέμβριο του 2012. Ακολούθησε νέα μεγάλη διαμαρτυρία των αναπηρικών φορέων στις 28 Νοεμβρίου και κατόπιν αυτής ο υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας δεσμεύτηκε για τροποποίηση της πράξης νομοθετικού περιεχομένου. Μέχρι σήμερα (και αυτή) η δέσμευση εκκρεμεί ανικανοποίητη, τα αιτήματα εξαιρέσεων επανακατατέθησαν από την ΕΣΑμεΑ τελευταία (και πολλοστή) φορά με την είσοδο του 2013, αναμένοντας (ξανά) απάντηση. Αγνωστα τα μελλούμενα, πιθανή ακόμη μια κινητοποίηση διαμαρτυρίας για το ίδιο θέμα. Μόνο βέβαιο είναι ότι ο αριθμός κινητοποιήσεων την τελευταία διετία για τη μη ικανοποίηση σχετικών δεσμεύσεων προηγηθείσας κινητοποίησης δεν έχει ιστορικό ανάλογο και προηγούμενο.
Το καθεστώς παρατεταμένης αναμονής (αιχμαλωσίας) χιλιάδων αναπήρων στα νεοσύστατα Κέντρα Πιστοποίησης της Αναπηρίας (ΚΕΠΑ), που δημιουργήθηκαν στο όνομα της ορθολογικοποίησης του συστήματος προνοιακών παροχών, είναι ακόμα ένα «σημάδι» της διετούς δημοσιονομικο-προσαρμοστικής βίας. Αντιπαρερχόμαστε ως... διαδικαστικό το γαϊτανάκι των επάλληλων αναπηρικών κινητοποιήσεων, αρμοδίων δεσμεύσεων για βελτίωση της κατάστασης και διάψευσης των δεσμεύσεων και εστιάζουμε στην ουσία. Στα τέλη του 2012 ξεπερνούσαν τους 70.000 οι «αιχμάλωτοι» στις λίστες αναμονής. Για κάποιες χιλιάδες από αυτούς η αναμονή ήταν (και εξακολουθεί) πολύμηνη, το οποίο σημαίνει πολύμηνη αναστολή καταβολής σύνταξης, επιδόματος αναπηρίας, βιβλιαρίου υγείας, ή αλλιώς μηδενικά εφόδια επιβίωσης εν αναμονή της επανεξέτασης από τις Υγειονομικές Επιτροπές και έκδοσης της σχετικής γνωμάτευσης. Προ γνωμάτευσης, ιδού ορατά τα πιστοποιητικά της ανθρωπιστικής κρίσης.
Αποκλεισμός
Το στοιχειώδες δικαίωμα στην αξιοπρέπεια μεταφράζεται σε στοιχειώδες δικαίωμα στην αυτονομία, το οποίο για τους ανθρώπους με αναπηρία είναι άμεσα συνδεδεμένο με την ορθολογική πρόσβαση σε τεχνικά βοηθήματα (και όχι μόνο). Η εποχή της κρίσης είναι και εποχή του εξορθολογισμένου στις δαπάνες ΕΟΠΠΥ, δυστυχώς όμως στα μέτρα του συγκεκριμένου ορθολογισμού δεν «χωράει» το δικαίωμα στην αυτονομία. Ο αποκλεισμός από τα μέτρα των καιρών συνεπάγεται «σημάδια», τα οποία αποδίδουμε εστιάζοντας σε μία από τις κατηγορίες ΑμεΑ. Οι άνθρωποι με ακρωτηριασμό κάτω άκρων χρειάζονται 5-6 σιλικόνες (ειδικές θήκες) το χρόνο, περίπου 800-900 ― κοστίζει η καθεμιά. Τους παρέχεται με ποσοστό 25% δικής τους συμμετοχής μία κάθε 5 χρόνια. Σε ό,τι αφορά τους νέους ακρωτηριασμένους, για ακρωτηριασμό πάνω από το γόνατο δίδονται 1.870 ― όταν η τιμή ενός αξιοπρεπούς προσθετικού μέλους αγγίζει τις 15.000. Συνυπολογίζοντας τα παραπάνω δεδομένα, με βεβαιότητα προβλέπουμε ότι το μέλλον της μεγάλης πλειονότητας των ακρωτηριασμένων στον τόπο μας είναι η επιστροφή στην... εποχή της πατερίτσας. Τα σημάδια αυτού του μέλλοντος είναι άλλωστε ήδη ορατά σε δρόμους αλλά και σε φανάρια...
Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΟΡΔΙΛΗΣ
Πηγή Πληροφοριών: www.enet.gr
