«ΠΑΡΑΤΑΣΗ
ΑΝΑΠΗΡΙΚΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ»….
ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΘΕΩΡΙΕΣ.
Από τον περασμένο μήνα που ειπώθηκε ότι ΘΑ δοθεί «Παράταση
καταβολής αναπηρικών συντάξεων με υπαιτιότητα των επιτροπών», είναι αυτό που λέει
η παροιμία, «ήμουν νιός και γέρασα».
Πέρασε ο Φλεβάρης, οδεύει προς το τέλος του ο Μάρτης, και κανένα
νεότερο δεν έχουν οι χιλιάδες ενδιαφερόμενοι που περιμένουν τις επιτροπές αναπηριών,
για να περάσουν και να πάρουν και πάλι τα επιδόματα τους που λόγο των επιτροπών
έχουν σταματήσει να χορηγούνται.
Πριν έναν μήνα ο κοσμάκης που ταλαιπωρείται διάβασε την είδηση
«Στην παράταση καταβολής των αναπηρικών συντάξεων στις περιπτώσεις που έχουν
λήξει και εφόσον εκκρεμεί στις υγειονομικές επιτροπές ΚΕ.Π.Α. ιατρική κρίση ,
χωρίς υπαιτιότητα των ασφαλισμένων, προχωρά το υπουργείο Εργασίας.
Όπως προβλέπεται στο νομοσχέδιο που θα κατατεθεί τις
επόμενες μέρες στη Βουλή προϋπόθεση είναι να είχαν κριθεί από την αρμόδια
υγειονομική επιτροπή με ποσοστό αναπηρίας τουλάχιστον 67%.».
Και δεν τη διάβασε μόνο, την άκουσε και από τον «αρμόδιο» υπουργό.
Ξέρεις τι είναι να βγαίνεις και να δίνεις ελπίδες σε απελπισμένους,
και μετά να συνεχίζεται το μαρτύριο τους;
Γιατί είναι μαρτύριο φίλοι μου, που δύσκολα εμείς οι υπόλοιποι
μπορούμε να καταλάβουμε.
Οι «λίγες» μέρες, έγιναν μήνας, και η αναμονή συνεχίζεται χωρίς
κάποια απάντηση, χωρίς να βγει κάποιος και να πει ότι η «παράταση» θα ισχύσει
από τα τέλη του μήνα, η τα τέλη του άλλου μήνα, η από του χρόνου.
Βγαίνουν, ρίχνουν ένα ΘΑ, μιλούν αόριστα δίνοντας ψεύτικες ελπίδες
στον κοσμάκη, και μετά ασχολούνται με τα άλλα «σοβαρά» θέματα που έχουν.
Οι επιτροπές, οι παρατάσεις, και όλα τα σχετικά, μόνο στη χώρα
μας λειτουργούν με αυτό τον τρόπο.
Μόνο στη χώρα του ποτέ χρειάζεται επιβεβαίωση για τα αυτονόητα,
μόνο εδώ, στον τρίτο κόσμο, ταλαιπωρούνται άδικα οι ανάπηροι, μόνο εδώ στη χώρα
του παραλόγου, συναντούμε γραφιάδες σε ρόλο γιατρού και νομοθέτη οι οποίοι αποφασίζουν
για το αν θα ζήσει η πεθάνει κάποιος με την ίδια ευκολία που αποφασίζουν για το
αν θα βγουν το βράδυ η θα κάτσουν σπίτι τους.
Μιλούν για παρέμβαση της δικαιοσύνης για τα σκάνδαλα στην
υγεία, αλλά ΚΑΝΕΙΣ δεν τολμά να στείλει στη δικαιοσύνη ΟΛΟΥΣ εκείνους τους
ανεύθυνους που έγιναν η αιτία και χάθηκαν (αλλά και θα χαθούν κι άλλες)
ανθρώπινες ζωές.
Βέβαια, το «υπουργείο» και ο υπουργός είπαν «σε λίγες
μέρες».
Μην είμαστε και αχάριστοι ε;
Η αρχή έγινε.
Μη θέλουμε να εφαρμοστεί κιόλας!
Άλλωστε, τι είναι οι τριάντα , σαράντα, πενήντα, εκατόν
πενήντα μέρες;
Αν τις συγκρίνουμε με χίλιες, αριθμητικά είναι…. λίγες.
Η τσίπα και το φιλότιμο στην πολιτική υπήρξαν μόνο στην
ταινία, και μόνο από ΕΝΑΝ.
Στην πραγματικότητα, σήμερα, 300 Μαυρογιαλούροι έχουν σβήσει
από τα λεξικά τους τη λέξη αυτή, όπως σβήνουν καθημερινά τα ελπίδες ενός λαού.
Βασίλης Τσούγκαρης
