Τα Χριστούγεννα είναι στο κατώφλι μας, και αντί για κάλαντα, θα σας πω μια «ιστορία», για μια γνωστή και μακρινή μας χώρα.
Μια ιστορία μπερδεμένη, χωρίς ιδιαίτερη αρχή, μέση, και
τέλος.
Καθίστε λοιπόν αναπαυτικά, γιατί η ιστορία μας αρχίζει.
Χριστούγεννα στη χώρα του ΠΟΤΕ, και όπως συνηθίζεται τέτοιες
μέρες κάθε χρόνο τα παιδια βγαίνουν να πουν τα κάλαντα, να βγάλουν ένα χαρτζιλίκι,
να πάρουν κάποιο παιχνίδι.
Η χώρα του ΠΟΤΕ, παλιά ήταν μια όμορφη χώρα, που οι ιθαγενείς
της αν και δεν ήταν πλούσιοι, ζούσαν ανθρώπινα.
Δεν τους έλειπε τίποτα, και μάλιστα για τις ημέρες των εορτών
και διακοπές μπορούσαν να πάνε, αλλά το κυριότερο, μπορούσαν να αγοράσουν κάποιο
δώρο για τα παιδια τους, και είχαν αυτό που ο πολιτισμένος κόσμος ονομάζει «γιορτινό
τραπέζι».
Πέρασαν όμως τα χρόνια, άλλαξαν οι φύλαρχοι, και κάθε νέος φύλαρχος
έφερνε στη χώρα και ένα νέο «λοιμό», πολύ χειρότερο αλλά και πολύ πιο καταστροφικό
από εκείνους τους «παλιούς» που εξόντωναν ολόκληρες πόλεις.
Οι νέοι φύλαρχοι, έφερναν μαζί τους επιδημίες που εξόντωναν
ΟΛΗ τη χώρα με το πρώτο.
Τύφλα να έχουν δηλαδή οι γνωστές επιδημίες όπως χολέρα, πανούκλα,
κλπ.
Οι φύλαρχοι χρησιμοποίησαν σαν όπλο αρχικά τη φτώχεια, και
την άφησαν να «δουλεύει».
Η φτώχεια έφερε την πείνα, και η πείνα έφερε μαζί της και αρρώστιες
οι οποίες ενώ ήταν δυνατόν να θεραπευτούν, οι ιθαγενείς δεν μπορούσαν να πάρουν
φάρμακα για να γίνουν καλά.
Ο λόγος;
……………..
Ακριβώς, καλά καταλάβατε.
Δεν είναι Ο λόγος, είναι ΟΙ λόγοι.
Στη χώρα του ΠΟΤΕ, τα μεγάλα αφεντικά που έκαναν κουμάντο,
όχι οι φύλαρχοι αυτοί δεν ήταν ούτε είναι αφεντικά, είναι απλοί υπάλληλοι, τα μεγάλα
αφεντικά λοιπόν διέταξαν τους υπαλλήλους τους να κάνουν «περικοπές» σε όλα, ακόμα
και στην υγεία των ιθαγενών.
Από τις περικοπές αυτές ξεκινούν και όλα, οι αρρώστιες δηλαδή
κλπ.
Και σαν να μην έφταναν οι περικοπές, ήρθε σαν χαριστική βολή
και η ανεξέλεγκτη φορολογία να αποτελειώσει όσους μπορούσαν να αναπνέουν.
Για «άγνωστους» λόγους, η χώρα του ΠΟΤΕ βρέθηκε καταχρεωμένη
σε άλλες ξένες χώρες, στις πατρίδες δηλαδή των αφεντικών των φυλάρχων, και όσο περνούσε
ο καιρός, τα χρέη γινόταν και πιο πολλά, ανανεώνονταν συνέχεια.
Έδιναν οι ξένοι χρήματα στους φυλάρχους, και για να τα πάρουν
πίσω έβαλαν στο μάτι τα σπίτια των ιθαγενών, τα χωράφια τους, και ότι άλλο περιουσιακό
στοιχείο είχαν.
Αλλά δεν μπορούσαν να τα πάρουν με το έτσι θέλω!
Διέταξαν λοιπόν τον φύλαρχο και τους επιτελείς του να βγάλει
«νόμους» για να μπορεί το κράτος να κάνει κατασχέσεις.
Νόμους;
Όπως λέει η ιστορία, στη χώρα του ΠΟΤΕ, ΟΛΕΣ οι παρανομίες γίνονται
σύμφωνα πάντα με τον … νόμο.
Αυτές τις μέρες λοιπόν, στη χώρα του ΠΟΤΕ, μάθαμε ότι ο κόσμος
κρυώνει, και το χειρότερο, πολλοί ιθαγενείς στην προσπάθεια τους να ζεσταθούν, πεθαίνουν.
Πάρα πολλοί δεν έχουν ηλεκτρικό, δεν έχουν χρήματα για πετρέλαιο,
και επιλέγουν να ανάβουν μαγκάλια αλλά και να καίνε σε ξυλοσομπες και τζάκια
ότι βρουν.
Καθημερινά καίγονται σπίτια, πεθαίνουν άνθρωποι από
αναθυμιάσεις και η ατμόσφαιρα στη χώρα από την κάπνα είναι αποπνικτική…..
Η ιστορία μας έχει και συνέχεια, αλλά δεν θα σας την πω.
Σας αφήνω να την φανταστείτε.
Είναι πραγματική, η φανταστική;
Μπορεί άραγε να συμβαίνουν στην πραγματικότητα ΟΛΑ αυτά που
έγραψα;
Υπάρχει αυτή η χώρα,;
ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.
Βασίλης Τσούγκαρης
