Του Δήμου Βοσινάκη
Στις 16/4/2015 είδαμε άλλη μία πορεία στο κέντρο της Αθήνας από ομάδα εργαζομένων που διεκδικεί το δικαίωμα στην εργασία. Πολύ συνηθισμένο φαινόμενο στην Ελλάδα της κρίσης, μόνο που αυτή τη φορά πρέπει να επισημάνουμε μερικές διαπιστώσεις που μας έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: Προσπερνάω στα γρήγορα το γεγονός ότι η κάθοδος των μεταλλωρύχων στην Αθήνα με λεωφορεία ήταν πληρωμένη από την εργοδότρια εταιρεία, δεν ασχολούμαι με το πόσο αυθόρμητη είναι μία εργατική κινητοποίηση όταν αυτή πληρώνεται από τα αφεντικά και εστιάζω στο πρώτο παράδοξο της υπόθεσης:
Οι μεταλλωρύχοι είναι πολύ τυχεροί αφού για κάποιους περίεργους και ανεξήγητους λόγους είδαν μία πορεία 4-5 χιλιάδων ανθρώπων να λαμβάνει τέτοιας δημοσιότητας από τηλεοπτικά κανάλια και εφημερίδες. Αναλυτικά ρεπορτάζ, εκτενείς αναφορές του εγχώριου Τύπου, λεπτομερής καταγραφή της κινητοποίησης από την αρχή μέχρι το τέλος της. Τα χρόνια του μνημονίου έχουν γίνει πορείες και διαδηλώσεις στην Αθήνα για εργατικά, οικονομικά και κοινωνικά θέματα με διπλάσιο, τριπλάσιο και δεκαπλάσιο κόσμο, αλλά «δυστυχώς» δεν κατάφεραν να προκαλέσουν έστω και το μισό ενδιαφέρον των ΜΜΕ. Οι συλλογικότητες και τα άτομα που αντιδρούν στην εξόρυξη έχουν διοργανώσει στο παρελθόν διαδηλώσεις, πορείες και συναυλίες με 10 και 20 χιλιάδες κόσμο, αλλά δεν μπόρεσαν να προσελκύσουν τα φώτα της δημοσιότητας. Για την ακρίβεια, ούτε καν μία πανοραμική φωτογραφία δεν μπορέσαμε να δούμε στις εφημερίδες από εκείνες τις διαμαρτυρίες. Αντιθέτως, τα σχόλια στα τηλεοπτικά παράθυρα μιλούσαν για περιθωριακά άτομα που κλείνουν τους δρόμους, καταστρέφουν την αγορά, διώχνουν τους τουρίστες και διαταράζουν την αναπαραγωγή των πεταλούδων.
Συμπέρασμα; Μάλλον τα κανάλια και οι εφημερίδες έγιναν ξαφνικά πολύ ευαίσθητα στα εργατικά θέματα και από εδώ και πέρα θα καλύπτουν μετά μανίας οτιδήποτε σχετίζεται με το θρυλικό δίκιο του εργάτη και δεν θα δικαιώσουν όσους λένε ότι η υπερπροβολή της πληρωμένης πορείας των μεταλλωρύχων έχει να κάνει με το γεγονός πως αυτός που θα έχει κέρδος από την εξόρυξη είναι ο εθνικός εργολάβος και κάτοχος αρκετών ΜΜΕ Γιώργος Μπόμπολας.
Πάμε τώρα να εξετάσουμε την κινητοποίηση των εργαζομένων. Οι δηλώσεις των μεταλλωρύχων ήταν εξόχως αποκαλυπτικές για τις προθέσεις, τους στόχους και τα αιτήματα τους. Σε ένα ρεσιτάλ ειλικρίνειας , μία κυρία δήλωσε με ένα κάπως απολογητικό ύφος: «Εμείς το μόνο που θέλουμε είναι να δουλεύουμε». Είπατε τίποτα; Ποια προστασία του περιβάλλοντος, ποιο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, ποια καταστροφή του αρχέγονου δάσους των Σκουριών και τρίχες κατσαρές; Το μόνο που θέλουνε οι μεταλλωρύχοι είναι να δουλεύουνε. Να δουλεύουνε και να πληρώνονται με 700, 800 ή και 1000 ευρώ. Αν σκεφτούμε ότι σε μία χώρα που η επίσημη ανεργία είναι στο 25% και η ανεργία των νέων είναι σταθερά πάνω από το 50%, τότε θα καταλάβουμε ότι αυτό που ξέχασαν να μας πούνε οι μεταλλωρύχοι είναι πως το μόνο που θέλουνε είναι να δουλεύουνε αυτοί και όλοι οι άλλοι να πάνε να βαμηθούν. Οι μεταλλωρύχοι δεν έδειξαν την παραμικρή συμπαράσταση στους εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους που έχασαν τη δουλειά τους για να «σωθεί η χώρα» κατασυκοφαντημένοι και λοιδορούμενοι από τα ΜΜΕ που ελέγχει ο εθνικός εργολάβος που θα έχει κέρδος από την εξόρυξη.
Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα πιο χαρακτηριστικό από τις δηλώσεις των μεταλλωρύχων, κάτι που ξεφεύγει από τα στενά πλαίσια μιας εργατικής διαμαρτυρίας και φανερώνει την πολιτική ταυτότητα των ατόμων που συμμετείχαν στην πορεία. Τι είναι αυτό; Η συνθηματολογία τους. Για παράδειγμα, ένα από τα συνθήματα των μεταλλωρύχων ήταν «Δεν είμαστε φονιάδες, ούτε αναρχικοί, αλλά μεταλλωρύχοι απ’ τη Χαλκιδική». Δεν ξέρω αν αυτοί που αντιδρούν στην εξόρυξη είναι φονιάδες, ξέρω ότι η συντριπτική πλειοψηφία των αναρχικών αντιδρούν ιδεολογικά ενάντια στη λεηλασία της φύσης και θέλω να μάθω γιατί οι μεταλλωρύχοι προτιμάνε να φωνάζουν τι δεν είναι, αντί να μας πληροφορήσουν τι είναι. Αν έχετε ρε παιδιά κάποια ενιαία πολιτική ταυτότητα σαν εργαζόμενοι, τότε, λογικά, θα έχετε και τα επιχειρήματα που θα εξηγούν την επιλογή σας, έτσι δεν είναι;
Η απορία μου για τον πολιτικό προσανατολισμό των μεταλλωρύχων δεν κράτησε πολύ: Αφού αποκήρυξαν δημόσια την αναρχία και αφού δήλωσαν περήφανοι για την εργασία τους, στη συνέχεια υποδέχτηκαν με ενθουσιασμό τον ακροδεξιό πρεσβευτή της βλακείας που προμοτάρει τηλεοπτικώς τα βιβλία του με τον ίδιο τρόπο που λανσάρει ο έμπειρος ψαράς τις κουτσομούρες του. Απολογισμός; Η πορεία των μεταλλωρύχων, που ξεσήκωσε θύελλα δημοσιότητας και πληθώρα τηλεοπτικών σχολίων, διοργανώθηκε με έξοδα της εταιρίας, απομονώθηκε πλήρως από τον υπόλοιπο κόσμο της εργασίας και διάλεξε για πολιτικό καταφύγιο το στρατόπεδο της ακροδεξιάς. Και εις ανώτερα…
Δήμος Βοσινάκης
Εδώ να τονίσουμε ότι ο δήμος Αριστοτέλη που στην επικράτειά του θέλουν να αναπτύξουν αυτές τις δραστηριότητες, όπως και όμοροι δήμοι με απόφαση των δημοτικών συμβουλίων τους, τονίζουν την αντίθεσή τους στις εξορύξεις και στη μεταλλουργία χρυσού στη Χαλκιδική. Δείτε εδώ:
http://halkidikinews.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=7569:eerrrr&catid=1&Itemid=5
Η εταιρεία πέρα από τους πάτρωνές της μεγαλοεργολάβους με τα κανάλια τους και μερικούς πολιτικούς τύπου Άδωνη, είναι φοβερά μόνη στη προσπάθεια της να κάνει τη Χαλκιδική χαβούζα τοξικών αποβλήτων!
Δυστυχώς γι αυτήν υπάρχουν και κάτοικοι στη Χαλκιδική!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου