Αναβίωσε στην Κυριώτισσα, όπως κάθε χρόνο, το βράδυ της 23ης Ιουνίου το έθιμο: «Φωτιές του Αγιαννιού».
Εφέτος την πρωτοβουλία ανέλαβε η «Λέσχη Ανάγνωσης της Κυριώτισσας». Από το 1992, πρώτα ο Σύλλογος Φίλων Τέχνης «Διόνυσος» και κατόπιν η «Κίνηση Πολιτών για την προστασία της Κυριώτισσας» καθιέρωσαν το έθιμο ως γιορτή μέσα στη γειτονιά.
Για το έθιμο μίλησε η Μαρία Τσίγκα, ενθυμούμενη τον τρόπο με τον οποίο το παρουσίαζαν στη γειτονιά, πριν 35 χρόνια, η μητέρα της Αλκμήνη Μούμουγλου – Τσίγκα και οι φίλες της. Στη συνέχεια, έγινε η αναπαράσταση του «Κλήδονα». 
Κατόπιν, η Ειρήνη Κωστοπούλου αφηγήθηκε δραματοποιημένα το παραμύθι «Ο Κωστής, η Λεμονιά και το στοιχειό της φωτιάς». Μετά, τα παιδιά ζωγράφισαν με θέμα «Το καλοκαίρι» και έπαιξαν «Το παιχνίδι της καραμέλας».
Ακολούθως, ο τραγουδοποιός Σούλης Λιάκος ερμήνευσε τραγούδια δικά του και άλλων συνθετών.
Στο τέλος, άναψαν οι φωτιές.
Σε μια πόλη που χάνει τα παιδιά της (δυστυχώς, για τρίτη συνεχή χρονιά, ο Άλεξ λείπει από τη γειτονιά), που μετέτρεψε διατηρητέες περιοχές της σε γκέτο νυχτερινής διασκέδασης (όπως την κηρυγμένη ως «ιστορικό τόπο» διατηρητέα περιοχή της Κυριώτισσας!), επιτρέποντας την παράνομη λειτουργία κέντρων νυχτερινής διασκέδασης, σε μια πόλη της οποίας τα μνημεία ρημάζουν ή έχουν μετατραπούν σε μπαρ! και οι πολίτες της δεινοπαθούν από τα αυτοκίνητα, τα τραπεζοκαθίσματα, την ηχορύπανση, την έλλειψη πρασίνου και ελεύθερων δημόσιων χώρων, τα ναρκωτικά…, έχουμε ανάγκη, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, τους ξεχασμένους «μύθους» της, οι οποίοι, λειτουργώντας ως αντίδοτα, ίσως μας προσφέρουν την ύστατη, ενδεχομένως, ευκαιρία αναζήτησης μιας άλλης στάσης και ποιότητας ζωής, αφυπνιζόμενοι ως πολίτες και παίρνοντας στα χέρια μας τις τύχες μας.Λέσχη Ανάγνωσης της Κυριώτισσας
