Διάλεξη G.Mortier με τη συμμετοχή του J.M.Colombani

Η τέχνη, εργαλείο της πολιτείας»

Συζήτηση μεταξύ του Gerard Mortier και του Jean-Marie Colombani

Δευτέρα, 17 Μαΐου 2010

Ώρα έναρξης 7 μμ

Είσοδος ελεύθερη με δελτία προτεραιότητας

Η διανομή των δελτίων αρχίζει στις 5.30 μμ Η συζήτηση θα γίνει στα γαλλικά και θα υπάρχει ταυτόχρονη μετάφραση στα ελληνικά.

Με την πεποίθηση ότι η τέχνη είναι ένα από τα ισχυρότερα εργαλεία που έχει σήμερα στα χέρια της η κοινωνία, το Megaron Plus καλεί το κοινό του να παρακολουθήσει μια συζήτηση ανάμεσα σε δύο προσωπικότητες πανευρωπαϊκού κύρους.Η ιδιαίτερη αυτή συνάντηση με πρωταγωνιστές τον Gerard Mortier (Ζεράρ Μορτιέ), Καλλιτεχνικό Διευθυντή του Teatro Real της Μαδρίτης και τον Jean-Marie Colombani (Ζαν-Μαρί Κολομπανί), δημοσιογράφο, θα πραγματοποιηθεί στις 17 Μαΐου 2010 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Οι δύο άντρες, μεγάλες προσωπικότητες της πολιτιστικής διαχείρισης και της δημοσιογραφίας αντίστοιχα, θα συζητήσουν μεταξύ τους το ενδιαφέρον θέμα «Η Τέχνη, εργαλείο της πολιτείας». Στο διάλογό του με τον Ζαν-Μαρί Κολομπανί, ο Ζεράρ Μορτιέ επιθυμεί να μας κάνει να συλλογιστούμε για τη λειτουργία της Τέχνης μέσα στις κοινωνίες μας, σε μια εποχή όπου οι κοινωνικές σχέσεις δεν μπορούν να γίνουν αντιληπτές μόνο με οικονομικούς όρους.

Η κρίση την οποία υφιστάμεθα σήμερα θα έπρεπε να μας κάνει να ξανασκεφτούμε τον ρόλο της Τέχνης ως αληθινό εργαλείο της πολιτείας. Αυτή η κατάσταση έχει γίνει επείγουσα για τους διευθυντές των πολιτιστικών ιδρυμάτων, τους πολιτικούς, ακόμη και για τον ίδιο τον πολίτη. Στην εποχή μας, δεδομένης της υπερβολικής κάλυψης από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και της απώλειας της ικανότητας να ζούμε μαζί στην κοινωνία, έχουμε ανάγκη να διακηρύξουμε εκ νέου τον σκοπό της Τέχνης, του Θεάτρου και της Μουσικής: αυτό σημαίνει να διακόψουμε τις καθημερινές μας συνήθειες, να αμφισβητήσουμε τη «βία» η οποία γίνεται σήμερα αποδεκτή ως κανόνας, να κάνουμε την κοινότητά μας πιο ευαίσθητη απέναντι στα ζητήματα της ανθρώπινης κατάστασης που δεν μπορούν να επιλυθούν από τον νόμο, και να επιβεβαιώσουμε ότι ο κόσμος μπορεί να είναι ένα καλύτερο μέρος.

Ο Ζεράρ Μορτιέ έχει διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στα διεθνή πολιτιστικά πράγματα: υπήρξε διευθυντής που ανέδειξε σε «Μέκκα των φίλων της όπερας» το Βασιλικό Θέατρο ντε λα Μονναί/Οπερα των Βρυξελλών (1981-1991), ενώ στη συνέχεια για μια δεκαετία συνέδεσε το όνομα του με μεγάλες στιγμές του Φεστιβάλ του Ζάλτσμπουργκ ως μάνατζερ και καλλιτεχνικός διευθυντής του περίφημου θεσμού. Η διεύθυνση της Όπερας του Παρισιού υπήρξε από το 2004 έως 2009 ο επόμενος σταθμός της λαμπρής του καριέρας, την οποία θα συνεχίσει στη Μαδρίτη αναλαμβάνοντας από το Σεπτέμβριο του 2010 τη διεύθυνση του περίφημου Τεάτρο Ρεάλ. Γεννημένος στην πόλη Γκεντ (Ghent) της Φλαμανδίας το 1943, ο Ζεράρ Μορτιέ φοίτησε σε Ιησουιτικό σχολείο της γενέτειράς του. Πήγε Πανεπιστήμιο εκεί, παίρνοντας πτυχίο πάνω στην Επικοινωνία και διδακτορικό στη Νομική. Έπειτα, επέλεξε να ξεκινήσει μια καριέρα στον πολιτισμό, καταλαμβάνοντας τη θέση του βοηθού διευθυντή του Φεστιβάλ της Φλαμανδίας, στην οποία διέπρεψε. Μερικά από τα επιτεύγματά του ήταν η πρώτη εμφάνιση της Φιλαρμονική Ορχήστρα της Βιέννης στην Γκεντ, υπό τη διεύθυνση του Καρλ Μπεμ. Από το 1973 έως το 1980, ο Ζεράρ Μορτιέ ήταν καλλιτεχνικός μάνατζερ των Κριστόφ φον Ντοχνάνι και Ρολφ Λίμπερμαν στο Ντίσελντορφ, στη Φρανκφούρτη, στο Αμβούργο και στο Παρίσι. Τη δεκαετία 1981-1991, ο Ζεράρ Μορτιέ έκανε το Βασιλικό Θέατρο de la Monnaie/Όπερα των Βρυξελλών την ευρωπαϊκή Μέκκα των φίλων της όπερας, οι οποίοι αναζητούσαν νέους ορίζοντες και καινοτομικές παραστάσεις.Η ιδέα του περιελάμβανε ένα σύνολο νέων, πολύ ταλαντούχων τραγουδιστών, δραματουργικώς πρωτότυπο πρόγραμμα και τις πιο σημαντικές προσωπικότητες στο γερμανόφωνο θέατρο –όλα αυτά σε στενή συνεργασία με τον μουσικό διευθυντή και αρχιμουσικό Συλβαίν Καμπρελέν. Το 1991, διορίστηκε διαχειριστής και καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ του Ζάλτσμπουργκ.

Επιφορτίστηκε με το δύσκολο έργο να ανανεώσει το πρόγραμμα, να προσελκύσει ένα νεότερο κοινό και να δώσει στο Φεστιβάλ το σήμα για μια νέα εκκίνηση στον 21^ο αιώνα.

Για δέκα χρόνια, ο Ζεράρ Μορτιέ έφερνε αυτό το καθήκον εις πέρας γνωρίζοντας διεθνή επιτυχία.Επίσης, ο Ζεράρ Μορτιέ ανέλαβε τον προγραμματισμό και τη διεύθυνση του «RuhrTriennale 2002-04», ενός νέου διεθνούς φεστιβάλ τεχνών που πραγματοποιήθηκε σε πρώην βιομηχανικά κτίρια στην περιοχή Ρουρ στη Γερμανία.

Ο Ζεράρ Μορτιέ είναι επίτιμος Διδάκτωρ των Πανεπιστημίων του Αντβέρπ και του Ζάλτσμπουργκ, ενώ έχει λάβει τιμητικές διακρίσεις από το Βέλγιο, τη Γερμανία και τη Γαλλία. Έχει διδάξει πολιτική και κοινωνιολογική ιστορία θεάτρου στο Πανεπιστήμιου της Γκεντ. Το 2009, έλαβε το «Médaille de Vermeil» της πόλης των Παρισίων, το μετάλλιο «Gloria de Artis» της Δημοκρατίας της Πολωνίας, και το «Medalla de Oro» του Circulo de Bellas Artes στη Μαδρίτη. Από το καλοκαίρι του 2004 έως τον Ιούλιο του 2009, ο Ζεράρ Μορτιέ διετέλεσε Διευθυντής της Εθνικής Όπερας του Παρισιού. Τον Δεκέμβριο του 2008, διορίστηκε ως ο κατοπινός Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Teatro Real στη Μαδρίτη και θα ξεκινήσει το έργο του εκεί τον Σεπτέμβριο του 2010. Από τους πιο καταξιωμένους δημοσιογράφους της εποχής μας, ο Ζαν-Μαρί Κολομπανί εργάστηκε από το 1977 στην έγκριτη γαλλική εφημερίδα Le Monde της οποία τη διεύθυνση είχε από το 1994 και για δεκατρία χρόνια, ενώ συνεχίζει να αρθρογραφεί σε διεθνή έγκριτα Μ.Μ.Ε.Γεννημένος στις 7 Ιουλίου 1948 στην πόλη Ντακάρ της Σενεγάλης,ο Ζαν-Μαρί Κολομπανί είναι παντρεμένος με την Catherine Sénès και έχουν πέντε παιδιά. Φοίτησε στα πανεπιστήμια Paris II-Assas και Paris I-Panthéon-Sorbonne, ενώ έχει Πτυχίο Νομικής με ειδίκευση στο Δημόσιο Δίκαιο από το Ινστιτούτο Πολιτικών Σπουδών του Παρισιού.Το 1973, ο Ζαν-Μαρί Κολομπανί άρχισε να εργάζεται ως δημοσιογράφος στο Office de Radiodiffusion Télévision Française (ORTF), και έπειτα στο γραφείο του FR3 στην πόλη Νουμέα της Νέας Καληδονίας. Το 1977 μπαίνει στην ομάδα της εφημερίδας Le Monde ως πολιτικός συντάκτης. Το 1983 γίνεται αρχισυντάκτης του πολιτικού τομέα της εφημερίδας. Το 1990 γίνεται γενικός αρχισυντάκτης της Le Monde. Τον Φεβρουάριο του 1991 διορίστηκε βοηθός διευθυντή σύνταξης. Τον Μάρτιο του 1994 εξελέγη Διευθυντής της εφημερίδας Le Monde. Το 1996 έγινε Πρόεδρος του Εποπτικού Συμβουλίου της Monde Diplomatique. Το διάστημα 2000–2003 ήταν πρόεδρος της Monde Interactif. Το 2007 εγκαταλείπει την Monde και ιδρύει την εταιρία JMCmédia. Τον Φεβρουάριο του 2009 δημιουργεί την ιστοσελίδα ενημέρωσης www.slate.fr, της οποίας είναι πρόεδρος. Γράφει επίσης άρθρα για την ισπανική «El Païs» και το ελληνικό «Βήμα».Έχει γράψει αρκετά βιβλία πολιτικού περιεχομένου, εκ των οποίων το Είμαστε όλοι Αμερικανοί; έχει εκδοθεί και στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Πόλις το 2002. Από το 2007 μέχρι σήμερα είναι πρόεδρος τριών ιστοσελίδων (www.slate.fr, www.youphil.fr, www.wipplay.com) και διαχειριστής δύο εταιριών: της Generali France και της Editions Flammarion. Παράλληλα, o Ζαν-Μαρί Κολομπανί παρουσιάζει τα τελευταία χρόνια την εβδομαδιαία εκπομπή «La rumeur du monde» στο τηλεοπτικό κανάλι France Culture και συνεργάζεται με το εβδομαδιαίο περιοδικό «Challenges».Ο Ζεράρ Μορτιέ και ο Ζαν-Μαρί Κολομπανί, δύο «ιερά τέρατα» από τον χώρο της όπερας και της δημοσιογραφίας αντίστοιχα, συναντώνται σε μια συζήτηση κορυφής, στις 17 Μαΐου στην εκδήλωση του Megaron Plus με θέμα την Τέχνη και τον ρόλο που μπορεί να παίξει σήμερα στους κόλπους της κοινωνίας. Μέγας Χορηγός των εκδηλώσεων της Σειράς Megaron Plus για το 2010 είναι το Κοινωφελές Ίδρυμα Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης. Στην πραγματοποίηση του προγράμματος πολύτιμη υπήρξε η συμβολή των χορηγών : Εθνική Τράπεζα, Όμιλος ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ, Κοινωφελές Ίδρυμα Κοινωνικού και Πολιτιστικού Έργου (ΚΙΚΠΕ), Ίδρυμα Ευγενίδου, Ίδρυμα Μποδοσάκη.

Ομιλία Πιπερόπουλου Στο Δήμο Συκεών

Ομιλία Πιπερόπουλου Στο Δήμο Συκεών Ο Γιώργος Πιπερόπουλος Dr Κοινωνιολογίας - Ψυχολογίας Καθηγητής Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Μακεδονίας θα δώσει διάλεξη με θέμα: «Διανόηση και Συναισθηματική Νοημοσύνη- I.Q. & Emotional Intelligence»

Στα πλαίσια των ανοικτών διαλέξεων του Λαϊκού Επιμορφωτικού Πανεπιστημίου του Δήμου Συκεών την Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου στις 6 το απόγευμα.

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΤΟ ΒΙΩΣΙΜΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Διάλεξη του Antony Shallcross, Καθηγητή Ινστιτούτου Εκπαίδευσης του Manchester Metropolitan University με θέμα ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΤΟ ΒΙΩΣΙΜΟ ΣΧΟΛΕΙΟ Τρίτη 1 Δεκέμβρη 2009 10:30 π.μ.-13:00 μ.μ. 10ος όροφος του Πύργου της Παιδαγωγικής, ΑΠΘ

Διάλεξη της Dan Bechmann, καθηγήτριας του Πανεπιστημίου Paris 8, την Πέμπτη 7 Μαϊου 2009 στις 7 μ.μ. με θέμα: ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΟΡΦΩΣΕΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΜΑΣ;

Διάλεξη της Dan Bechmann, καθηγήτριας του Πανεπιστημίου Paris 8, την Πέμπτη 7 Μαϊου 2009 στις 7 μ.μ. με θέμα: ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΟΡΦΩΣΕΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΜΑΣ;

Αγαπητοί συνάδελφοι, Το Τμήμα Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης σας καλεί με χαρά στη διάλεξη-συζήτηση που θα δώσει η Dan Bechmann, καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Paris 8, την Πέμπτη 7 Μαϊου 2009 στις 7 μ.μ., με θέμα: «Ποιος θα μορφώσει τους πολίτες μας»; (Η σχέση των νέων συλλογικών μορφών οργάνωσης της τοπικής κοινωνίας με το σχολείο και τη μόρφωση των πολιτών). Ξεκινώντας από τη διαπίστωση ότι έχουν σημειωθεί ριζικές διαφοροποιήσεις στον τομέα της εκπαίδευσης, η Dan Bechmann μελετά τη νέα διάσταση που αποκτά η έννοια της μόρφωσης και της επιμόρφωσης.

Οι απόψεις της μας ωθούν στο να προβληματισθούμε για το ρόλο του σχολείου στη σύγχρονη κοινωνία, την πολύπλευρη ψυχολογική και κοινωνική σημασία της μόρφωσης και, τελικά, τη σχέση μας ως ενεργών πολιτών με την κοινωνία στην οποία ζούμε. Η κ. Bechmann επισημαίνει έχει αλλάξει ότι το κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο εξελισσόμαστε τα τελευταία χρόνια.

Επιμορφωνόμαστε με διαδικασίες δια βίου μάθησης και τούτο αποτελεί ένα είδους επανάστασης. Σημαντικές αλλαγές έχουν επέλθει στις μεθόδους της εκμάθησης.

Θα μπορούσαμε σύμφωνα με τον Ιβάν Illich να μιλήσουμε για «αποσχολικοποιήση» καθώς και για «πνευματική εγκατάλειψη του σχολείου»;

Όλες οι παραδοσιακές θέσεις σχετικά με την επαγγελματική κατάρτιση, και τα αντίστοιχα επίπεδα σπουδών έχουν ανατραπεί. Κατά τη διάρκεια των δύο προηγούμενων αιώνων, η μόρφωση πραγματοποιούνταν κυρίως κατά την παιδική ηλικία, για τους δε προνομιούχους στην αρχή της ενήλικης ζωής τους.

Το κοινό που μορφώνεται άλλαξε

Οι κοινωνικές ομάδες που μορφώνονται έχουν αυξηθεί.

Οι φορείς που παρεμβαίνουν στη διευρυμένη διαδικασία μόρφωσης και κατάρτισης έχουν επίσης αλλάξει: δεν περιορίζονται πια στους φορείς που ελέγχονται από τη δημόσια εκπαίδευση.

ι δημόσιοι φορείς, η τοπική αυτοδιοίκηση σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο, οι επιχειρήσεις, οι ενώσεις, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης οργανώνουν επιμορφωτικά προγράμματα και καθίστανται σημαντικοί παραγωγοί και διανομείς «γνώσεων». Υπάρχουν νέες προκλήσεις.

Ξεκινούμε την επαγγελματική μας ζωή αργότερα και σταματάμε νωρίτερα εάν στο μεταξύ δεν μας πλήξει η ανεργία.

Εκπαιδευόμαστε/επιμορφωνόμαστε επίσης από ευχαρίστηση, για να καλύψουμε τον ελεύθερο χρόνο μας, για συνδικαλιστικούς ή πολιτικούς λόγους, για να μάθουμε ένα άθλημα, ένα hobby, για να κατορθώσουμε να μαστορεύουμε καλύτερα, να μαγειρεύουμε καλύτερα ή να καλλιεργούμε καλύτερα.

Οι νέες τεχνολογίες και ειδικότερα το διαδίκτυο μας επιτρέπουν την ευκολότερη πρόσβαση στη γνώση. Το άγχος και η χαμηλή αυτοεκτίμηση συχνά μας οδηγούν στην επιμόρφωση/κατάρτιση. Η κατάρτιση και η εκπαίδευση, η μόρφωση, η διδασκαλία, η απόκτηση γνώσεων και δεξιοτήτων πραγματοποιούνται έξω από τα σχολικά συστήματα και δεν υπάγονται στον έλεγχο των θεσμικών εκπαιδευτικών αρχών ή των εμπορικών δομών.

Όλες αυτές οι αλλαγές στις διαδικασίες της ζωής, ανέδειξαν το ζήτημα της επιμόρφωσης για τις συλλογικές μορφές οργάνωσης, αλλά και για την ανάπτυξη της μόρφωσης/ επιμόρφωσης μέσα από τις μορφές συλλογικής οργάνωσης. Το να εκπαιδευτεί το άτομο για μορφές συλλογικής οργάνωσης και δραστηριοποίησης σημαίνει να επιλέξει γνώσεις που θα του επιτρέψουν να ενεργήσει ως πολίτης με στόχους ηθικούς και κοινοτικούς.

Επίσης, να αποκτήσει δεξιότητες και γνώσεις μέσω της άσκησης ευθυνών ή την ολοκλήρωση ενεργειών με άμεσα πρακτικό σκοπό. Δεν πρόκειται πια για μια «μάθηση για τη μάθηση», αλλά για μάθηση που θα επιτρέψει στο άτομο να τη χρησιμοποιήσει άμεσα, με τρόπους βασισμένους στην κοινωνική αλληλεπίδραση Η κυρία Bechmann καταλήγει στο ότι η οικειοποίηση των γνώσεων από τον εκπαιδευόμενο ως δημιουργό της δικής του ανάπτυξης αποτελεί το κεντρικό σημείο της συζήτησης. Αντιμετωπίζει το άτομο ως ευαίσθητο υποκείμενο με την ικανότητα του αυτοστοχασμού και της κριτικής σκέψης.

Ως πράττοντα που αφομοιώνει τη γνώση του. Η Dan Ferrand-Bechmann είναι Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Paris 8 και στο Centre d'Etudes des Solidarités Sociales Η διάλεξη θα δοθεί στα γαλλικά με σύγχρονη μετάφραση στα ελληνικά. Όπως πάντα, στο τέλος της διάλεξης θα ακολουθήσει συζήτηση και μικρή φιλική δεξίωση