Κυριακή πρωί, και απολαμβάνοντας το καφεδάκι μου, άνοιξα το ραδιόφωνο, μπας και ακούσω κανένα τραγούδι της προκοπής, ξέρετε, από εκείνα τα ΜΗ «εμπορικά», τραγούδια της εποχής που οι συνθέτες έγραφαν μουσική, και οι στιχουργοί στίχους!Μου λείπουν εκείνες οι Κυριακές, οι παλιές, όταν περίμενες στο ραδιόφωνο να ακούσεις τα καινούργια τραγούδια.
Τα τραγούδια της ΜΙΝΟΣ, της ΛΥΡΑ, και όλων γενικά των δισκογραφικών εταιριών, οι οποίες τότε ανταγωνιζόταν με ποιότητα, και όχι με σκουπίδια. Άνοιξα λοιπόν το ραδιόφωνο, το είχα αφήσει από βραδύς στην συχνότητα του δεύτερου προγράμματος, και η φωνή του Μανόλη Μητσια, ήρθε να μου κρατήσει συντροφιά, με ένα υπέροχο τραγούδι, σε στίχους (ποίηση θα έλεγα) του ΝΙΚΟΥ ΓΚΑΤΣΟΥ, και μουσική του ΛΟΥΚΙΑΝΟΥ ΚΗΛΑΙΔΟΝΗ!
«Ω! Ήρθατε σαν κύματα θύμισες παλιές
πάνω από συντρίμματα κι άδειες αγκαλιές.
Ξεκληρισμένα και πικραμένα
Μείνανε πάντα της γενιάς μας τα παιδιά
Κάντε κουράγιο κι απ’ το ναυάγιο
Κάπου θα βρούμε της χαράς την αμμουδιά»…..
Μαγεία!Η μουσική, ο στίχος η ερμηνεία, όλα!
Για κοίτα, που εγώ έμεινα τελευταία στον Λουκιανό τον «φτωχό και μόνο καου μπου»! Τον σύγχρονο επαναστάτη, τον ψαγμένο μέσα στην μουσική, τον….. , και ξέχασα τον «άλλον Λουκιανό», τον μεγάλο δημιουργό, που μέσα από την απλότητα της μουσικής του, έγραψε πραγματικά δύσκολα έργα. Αυτά τα «απλά» ακόρντα, να ξέρατε πόσο δύσκολα είναι. Ας τον γνωρίσουμε όμως λίγο καλύτερα!
Ο ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ ΚΗΛΑΗΔΟΝΗΣ εμφανίζεται στον μουσικό χώρο στα τέλη της δεκαετίας του 60’, και τα τραγούδια του του ανοίγουν το δρόμο της επιτυχίας. Το 1972, κυκλοφόρησε την συλλογή τραγουδιών με τίτλο «Κόκκινη Κλωστή» σε ποίηση Νίκου Γκάτσου (του ερημίτη της Κυψέλης), δείχνοντας ότι και αυτός βαδίζει το δρόμο των μεγάλων μας συνθετών!
Το 1973, ο Λουκιανός συνεργάζεται με τον ΓΙΑΝΝΗ ΝΕΓΡΕΠΟΝΤΗ, και κυκλοφορούν το άλμπουμ με τίτλο «ΜΙΚΡΟΑΣΤΙΚΑ». Αυτή τη χρονιά, ανοίγει και η δεύτερη περίοδος του τραγουδοποιού Κηλαιδονη, και μάλιστα με δύσκολο τρόπο, μιας και τα «Μικροαστικά» περιέχουν «καυτά» μηνύματα, με τα οποία οι δημιουργοί ανοίγουν πολιτική κόντρα με τους «κυβερνώντες».
«Κολίγα γιος του παππού μου ο παππούς
κολίγα γιος του παππού μου ο πατέρας
και ο παππούς μου κολίγας κι αυτός»……
Τραγούδια και μουσική που σατιρίζουν, σαρκάζουν, τα ήθη των μικροαστών, αλλά και του καθεστώτος( οικονομία κάνε….. φασούλι το φασούλι….). Από το 1974 και μετά, μετά την μεταπολίτευση, το μουσικό «τοπίο» του Λουκιανού Κηλαιδονη ξεκαθαρίζει, παρόλο που και η επόμενη δουλειά μετά τα «Μικροαστικά» έχει τίτλο «Απλά Μαθήματα Πολιτικής οικονομίας». Ο τίτλος τα λέει όλα, παρόλα αυτά όμως ο Λουκιανός έχει ήδη δώσει δείγματα ερωτικής, και νοσταλγικής μουσικής.
Ταυτόχρονα, σκόπιμα συνθέτει σε ήχους του «χολυγουντ», ενώ το 1978, δίνει ένα ιδιαίτερο στίγμα με το άλμπουμ «Είμαι ένας φτωχός και μόνος καου μπου». Μέσα σε αυτό το άλμπουμ είναι και το υπέροχο τραγούδι «Θερινά Σινεμά». Το 1979, ο Λουκιανός συστήνει «Ψυχραιμία Παιδιά», (τίτλος του νέου του άλμπουμ), με ποιο έντονα σατυρικό ύφος.
Τα τραγούδια του Λουκιανού, έχουν σαν θέμα την καθημερινότητα μας, εκείνη του χθες αλλά και αυτή του σήμερα. Πάντα σε ύφος αμερικανοχολυγουντιανο, κάντρυ, προσαρμοσμένα όλα στην Ελληνική πραγματικότητα. Μεταξύ των άλλων, κυκλοφορεί το «ΠΑΡΤΥ ΣΤΗ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗ», και το επαναστατικό πραγματικά «ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΓΙΝΩ ΜΑΡΑΓΚΟΣ»
Πριν σας αφήσω για να βυθιστώ και πάλι στις αναμνήσεις από τον Λουκιανό, πρέπει να επισημάνω ότι τα Πάρτι στην Βουλιαγμένη, παρέα με πολλούς καλούς φίλους και εχθρούς, άφησαν εποχή. Ήταν κάτι μοναδικό. Φίλε Λουκιανέ, έχουμε καιρό να τα πούμε από κοντά, και θέλω να σε ακούσω, να σε ακούσουμε να μας τραγουδάς τα «Θερινά Σινεμά», και τη «Ρίτα», μαζί με όλα σου τα όμορφα τραγούδια!
Οι δύο καλλιτέχνες βρίσκονται ξανά μαζί στη σκηνή και τη Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου, θα τους απολαύσουμε στη Μονή Λαζαριστών.
Μηλιώκα (για το καλό μου, ανοργασμικιά, γκρέκο μασκαρά, κάπου θα συναντηθούμε, ροζ κ.α.), θα μας χαρίσει μια απίθανη βραδιά, μουσική, χρώμα, νοσταλγία και πολύ ενθουσιασμό. 
Μηλιώκα (για το καλό μου, ανοργασμικιά, γκρέκο μασκαρά, κάπου θα συναντηθούμε, ροζ κ.α.), θα μας χαρίσει μια απίθανη βραδιά, μουσική, χρώμα, νοσταλγία και πολύ ενθουσιασμό. 
