ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΟ ΤΟΠΙΟ

Ο καιρός αποφάσισε να μας πεί ότι μπήκαμε στον χειμώνα (για την ώρα τουλάχιστον).

Εχθές το απόγευμα όσοι γύριζαν από την Χαλκιδική είχαν για παρέα τους αυτές τις εικόνες.

Καλό χειμώνα να έχουμε καρντάσια!

ΟΤΑΝ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ

Στην Ελλάδα, όταν έρχονται τα σύννεφα, μας πιάνει πανικός. Και μιλώ για τα σύννεφα του καιρού, όχι τα άλλα, τα πολιτικά. Παλιά, ο κόσμος όταν έβλεπε τον καιρό να συννεφιάζει ήξερε ότι η βροχή που θα ερχόταν θα πότιζε τις καλλιέργειες, θα μαλάκωνε το χώμα για να οργώσουν οι αγρότες, και θα μας έδινε το νερό που θα πιούμε Αυτά τα απλά, συνεβαιναν παλιά. Τότε που δεν είχαμε «προοδεύσει» τόσο, που δεν είχαμε μεταμορφώσει σε τσιμεντουπόλεις τα χωριά και τα δάση της χώρας. Τότε, που ΑΚΟΜΑ είχαμε τις ΕΠΟΧΕΣ, και τις καταλαβαίναμε. Άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνα. Τότε που ήταν όλα πιο απλά, και που ο κόσμος περίμενε, ήθελε τα όποια καιρικά φαινόμενα. Ας αφήσουμε όμως το τότε, και να έρθουμε στο σήμερα, στο τώρα. Όπως είπα ήδη, όταν βλέπουμε να συννεφιάζει σήμερα, είτε σε πόλη είμαστε, είτε σε χωριό, είτε έχει εκεί κοντά καμένο δάσος είτε όχι, μας πιάνει ο πανικός της πλημμύρας. Κάνοντας έναν πρόχειρο απολογισμό των λόγων που έχουμε αυτά τα φαινόμενα, βλέπω ότι η ύπαρξη του ανθρώπινου χεριού, έχει κάνει «καλή» δουλειά. Βάλαμε δηλαδή τα χεράκια μας και βγάλαμε τα ματάκια μας. Στις περισσότερες περιοχές λοιπόν (για να δούμε κάποιες λεπτομέρειες), τα φρεάτια ομβριων είναι βουλωμένα. Αλλού, δεν υπάρχουν καθόλου. Αντιπλημμυρικά έργα υπάρχουν μεν, αλλά είτε είναι πρόχειρα, είτε είναι ΛΑΘΟΣ, και έτσι δεν κάνουν δουλειά. Οι διάφοροι «φορείς» περιμένουν να έρθει το κακό, και ΜΕΤΑ να λάβουν τα όποια μέτρα. Έχω δει πολλές περιοχές όπου σε μια καταρρακτώδη βροχή, οι πλατείες τους για πολλοστή φορά θα μεταμορφωθούν σε ποτάμια. Έχω δει πολλές περιοχές, που το καμένο δάσος θα κατεβάσει ολόκληρο βουνό σε αυτές σε περίπτωση καταρρακτώδους βροχής. Και σε αυτές τις περιοχές έχουν γίνει αντιπλημμυρικά έργα μόνο που δεν δίνουν το «αίσθημα ασφάλειας» στον κόσμο. Και όταν εκδηλώνονται τα όποια φαινόμενα, βλέπουμε όλες εκείνες τις εικόνες που μας κάνουν να σταυροκοπιόμαστε, και να λέμε «ευτυχώς που δεν είμαι στη θέση αυτών των ανθρώπων». Και γίνονται «συσκέψεις» επί συσκέψεων των φορέων για την αντιμετώπιση των όποιων «ακραίων» φαινομενων, συσκέψεις από τις οποίες οι περισσότεροι άμεσα ενδιαφερόμενοι πάντα απουσιάζουν. Ο φόβος μας ο μεγάλος κάθε φορά που έρχονται τα σύννεφα, είναι οι πλημμύρες, κι όμως, ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ. Στηριζόμαστε στην ….. πυροσβεστική, αλλά όταν έρθει η ώρα της είναι ήδη πολύ αργά γιατί επεμβαίνει για αντλήσεις υδάτων μόνο. Δεν είναι δουλειά της να καθαρίζει τα φρεάτια και τι σχάρες από τα σκουπίδια, δουλειά που είναι καθαρά των δήμων. Και έρχονται τα σύννεφα που θα φέρουν βροχή, η ακόμα χειρότερα, χιόνι. Εδώ και αν είμαστε σε κατάσταση πανικού. Οι περισσότεροι πολίτες αυτής της χώρας, δεν έχουν μάθει ακόμα πώς να αντιμετωπίσουν το καιρικό αυτό φαινόμενο. Σε αυτό έχει βοηθήσει και το κράτος, το οποίο «ΕΠΙΛΕΓΕΙ» που θα δώσει περισσότερο βάρος στην πρόληψη και αντιμετώπιση του χιονιού. Έτσι, βλέπουμε περιοχές αποκλεισμένες από τα χιόνια, χωρίς ΟΥΤΕ ΕΝΑ αποχιονιστικο μηχάνημα και άλλες περιοχές να έχουν ολόκληρο στόλο. Βλέπουμε το κράτος να κάνει «οικονομία» και να μη φροντίζει να προμηθευτεί τα κατάλληλα μηχανήματα. Και έρχονται διαρκώς τα σύννεφα. Βροχή; Χαλάζι; Χιόνι; Κάτι θα φέρουν, για λίγο η για πολύ, και θα δοκιμάσουν για ακόμα μια φορά την οργάνωση μας για να τα αντιμετωπίσουμε.