Θέατρο Αμαλία / Είδος Εκδήλωσης: Δημήτρια στα σχολεία 03/10/2008 έως 04/10/2008, Ώρα: 21.00 Είσοδος: Είσοδος ελεύθερη για μαθητές με κράτηση
Παράσταση «Θεσσαλονίκη σε πρώτο πρόσωπο» του Σάκη Σερέφα από την Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης»
Σκηνοθεσία: Κορίνα Χαρίτου
Σκηνικά-κοστούμια: Μαρίνα Κελίδου
Μουσικά σχόλια: Κώστας Βόμβολος
Φωτισμοί: Στράτος Κουτράκης
Φωτογραφικό αρχείο: Χάρης Γιακουμής
Οργάνωση παραγωγής: Βασίλης Τζαφέρης
Με τουςΕλένη Δημοπούλου, Δημήτρη Ναζίρη, Χρήστο Παπαδημητρίου, Μαρίτα Τσαλκιτζόγλου, Kώστα Bόμβολο.
Oι παλιές φωτογραφίες και οι επινοημένες «μαρτυρίες» των προσώπων προέρχονται από το βιβλίο «Θεσσαλονίκη σε πρώτο πρόσωπο» των Σάκη Σερέφα και Χάρη Γιακουμή (εκδόσεις Μ. Τουμπής, 2003).
Οι φωτογραφίες της σύγχρονης πόλης είναι του Παύλου Γιαταγαντζίδη και της Αμάντας Πρωτίδου.
Η επεξεργασία των αρχειακών φωτογραφιών είναι του Παναγιώτη Κουτράκη.
H παράσταση αυτή έχει την αφετηρία της σε ένα θεατρικό αναλόγιο που παρουσιάστηκε πέρσι στο Aρχαιολογικό Mουσείο Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο της Νύχτας των Μουσείων. Σημείωμα του συγγραφέα
«Όταν ο Χάρης Γιακουμής μού εμπιστεύθηκε τις φωτογραφίες που είχε στην κατοχή του, καθώς και τις ιδέες του για τη δημιουργική αξιοποίησή τους, προσπάθησα να καταλάβω τι ήταν αυτό που εκπέμπαν από μέσα τους αυτές οι εικόνες και τις έκανε τόσο δελεαστικές στα μάτια μου.
Έχοντας δει εδώ και χρόνια χιλιάδες φωτογραφίες της παλιάς Θεσσαλονίκης, κατάλαβα πως αυτές οι συγκεκριμένες φωτογραφίες, τραβηγμένες κυριολεκτικά στη μέση του δρόμου και στο ύψος του ανθρώπινου σώματος, δεν αποτύπωναν την αφ' υψηλού στημένη πόζα της πόλης όπως προβάλει στις καρτ ποστάλ, αλλά αποτελούσαν ένα ρεπορτάζ, μια αναμετάδοση της καθημερινής ζωής της πόλης πριν από έναν, και παραπάνω, αιώνα.
Πέρασα πολλά βράδια όπου έστηνα μία μία τις φωτογραφίες στην οθόνη του υπολογιστή και τις αφουγκραζόμουν σιωπηλός, μέχρι που από μέσα τους άρχισαν να αναδύονται πρόσωπα, σκιές και φωνές.
Μέσα στις εικόνες κυκλοφορούσαν όντα, ανθρώπινα και μη, που ζητούσαν να πουν την ιστορία τους.
Δε πρόκειται για όντα καρικατούρες που λειτουργούν ως φερέφωνα της Ιστορίας.
Το κάθε ένα έχει τη δική του ζωή, έτσι όπως την επινόησα, και αποτελούν περιφερόμενα στίγματα της ιστορικής συγκυρίας μέσα στην οποία βρίσκονται, κάτι που ισχύει για όλους μας βέβαια.
Άλλωστε, με γνώμονα αυτήν την πεποίθηση έβαλα τα συγκεκριμένα πρωτοπρόσωπα λόγια στο στόμα τους.
Το κάθε ον φέρει τη συνείδηση της πόλης εξατομικευμένα.
Πρόκειται για τη συνείδηση της πόλης η οποία, στην κάθε εικόνα, έχει ονοματεπώνυμο, ηλικία, ιδιότητα, φοράει κουρέλια ή παίζει μ' έναν σκύλο.
Πιστεύω ακράδαντα πως πρέπει να επινοούμε ακατάπαυστα την πόλη όπου ζούμε, ώστε να έχουμε συνείδηση της ύπαρξής της».
Σάκης Σερέφας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου