Εδώ και αρκετά χρόνια η Ε.Ε. επιχειρεί μέσα από Οδηγίες και συμβουλές να συμβάλει στην αποκατάσταση της προσπελασιμότητας των αεροπορικών μεταφορών και στην ορθολογική μεταχείριση των αναγκών των επιβατών με αναπηρίες.
Όμως, όπως όλα δείχνουν, κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό, αφού η Ε.Ε. παρεμβαίνει στη λειτουργία των επιχειρήσεων που ασκούν και διαχειρίζονται τις αεροπορικές μεταφορές, χωρίς να ενδιαφέρεται με ειλικρίνεια και για τα δύο μέρη:
η υπόθεση της ασφάλειας και της αξιοπρέπειας στις αεροπορικές μεταφορές είναι κοινή υπόθεση τόσο των επιβατών με αναπηρίες όσο και των εταιριών που διαχειρίζονται τις αεροπορικές μεταφορές.
Το μέγεθος του προβλήματος των επιβατών με αναπηρίες:
Ανεξαρτήτως από το εάν οι εταιρείες είναι χαμηλού ή υψηλότερου κόστους, τα προβλήματα στις αεροπορικές μεταφορές είναι κατά βάση δομικά προβλήματα, τα οποία οφείλονται στη λανθασμένη αντίληψη που έχουν οι εταιρείες που διαχειρίζονται τα αεροδρόμια, οι εταιρείες που έχουν την ευθύνη της ασφάλειας των αεροδρομίων και των πτήσεων, οι εταιρείες που έχουν την ευθύνη για την επιβίβαση και την αποβίβαση των επιβατών με αναπηρίες, τα συστήματα έκδοσης εισιτηρίων.
Πιο συγκεκριμένα:
1. Το πρώτο και βασικό πρόβλημα των επιβατών με αναπηρίες είναι η ταλαιπωρία που υφίστανται για λόγους «ασφαλείας», από τις υπηρεσίες ασφαλείας εν ονόματι της ασφάλειας: Ενώ υπάρχουν τεχνολογίες που μπορούν με εύκολο τρόπο και φθηνό εξοπλισμό να γίνει ο έλεγχος ασφαλείας ακόμη και στα ηλεκτροκίνητα αναπηρικά καθίσματα -αρκεί τα αεροδρόμια να έχουν προμηθευτεί το σχετικό εξοπλισμό-, αυτός ο εξοπλισμός δεν χρησιμοποιείται, με συνέπεια να εξαναγκάζονται οι επιβάτες με αναπηρίες να εγκαταλείψουν το αναπηρικό τους κάθισμα και να χρησιμοποιήσουν τα κακής ποιότητας «ιδρυματικά» αναπηρικά καθίσματα που υπάρχουν στα αεροδρόμια.
2. Το δεύτερο πρόβλημα είναι οι υπηρεσίες που διαχειρίζονται την επιβίβαση και την αποβίβαση των ανθρώπων με αναπηρίες από το αεροδρόμιο στο αεροσκάφος και αντιστρόφως.
Τις περισσότερες φορές, σχεδόν σε όλα τα ευρωπαϊκά αεροδρόμια, οι υπηρεσίες αυτές είναι στελεχωμένες με ανθρώπους που δεν έχουν ιδέα για τους απλούς και ανώδυνους τρόπους μεταφοράς των επιβατών στο κάθισμα του αεροσκάφους, ενώ τα οχήματα και ο εξοπλισμός που χρησιμοποιούν είναι κατεστραμμένος, χωρίς ζώνες ασφαλείας και χωρίς συστήματα πρόσδεσης.
3. Τα αναπηρικά αμαξίδια που υπάρχουν διαθέσιμα στα αεροδρόμια είναι κατά βάση «νοσοκομειακού» τύπου, ενώ τις περισσότερες φορές είναι σπασμένα και δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν από πραγματικούς ανθρώπους με πραγματικές αναπηρίες.
Και όμως, σε αυτά τα καθίσματα -που ακόμη και τα πιο εξαθλιωμένα ασφαλιστικά ταμεία του τρίτου κόσμου αρνούνται να χορηγήσουν στους ασφαλισμένους!- οι υπηρεσίες ασφαλείας των αεροδρομίων υποχρεώνουν τους επιβάτες με αναπηρίες να τα χρησιμοποιήσουν «για λόγους ασφαλείας των αεροδρομίων» παραλείποντας την ασφάλεια των επιβατών και αυτό όλο γίνεται για να ελέγξουν τα ηλεκτροκίνητα καθίσματα μέσα από μηχάνημα με ακτίνες ενώ υπάρχουν πολύ πιο φθηνές και εύκολες τεχνολογίες για τέτοιους ελέγχους.
4. Τα ηλεκτροκίνητα αναπηρικά καθίσματα, πριν φορτωθούν στον χώρο των αποσκευών των αεροσκαφών, αποσυναρμολογούνται (!) ή στην καλύτερη περίπτωση αφαιρούνται οι μπαταρίες ακόμη και όταν οι μπαταρίες είναι ξηρού τύπου και προβλέπεται η μεταφορά τους σύμφωνα με τις προδιαγραφές της ΙΑΤΑ.
Σε αυτή τη διαδικασία διάλυσης και ανασύνθεσης του αναπηρικού αμαξιδίου τις περισσότερες φορές δημιουργούνται σοβαρές βλάβες και γίνεται αδύνατη η χρησιμοποίηση των αναπηρικών αμαξιδίων στον τόπο προορισμού!
5. Τα ειδικά οχήματα που προορίζονται για τη μεταφορά των επιβατών με αναπηρίες από το αεροδρόμιο στο αεροσκάφος και το ειδικό κάθισμα για τη μεταφορά των επιβατών με αναπηρίες μέσα στο αεροσκάφος είναι συνήθως κακοσυντηρημένα, χωρίς ζώνες ασφαλείας και χωρίς καμία ασφάλεια για τον επιβάτη με αναπηρία.
Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου