ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΑΠΟ http://aboutsclerosis.blogspot.com/

Η ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΑΜΟΌΤΑΝ Η ΑΛΛΗΛΟΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΚΑΙ Η ΑΡΜΟΝΙΑ ΣΥΝΔΕΟΥΝ ΕΝΑ ΖΕΥΓΑΡΙ ΒΕΛΤΙΩΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗΣ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ. Ένας διάσημος ηθοποιός, ο 72χρονος Κεν Κιρχέβαλ, συζεί εδώ και πολλά χρόνια με μια Ολλανδέζα που πάσχει από σκλήρυνση κατά πλάκας.

Ο Κεν Κιρχέβαλ είναι παγκόσμια γνωστός από τον ρόλο του σαν επιρρεπής στο αλκοόλ και επιπόλαιος δικηγόρος στην σειρά «Ντάλας».

Η γνωστή σειρά στις αρχές του 1980 ήταν σε εβδομαδιαία παρουσίαση το τηλεοπτικό γεγονός σε όλο τον πλανήτη.

Η μεγάλη φήμη, τα πλούτη και η εφήμερη δόξα, δυστυχώς, για τον διάσημο ηθοποιό ήταν καταστροφικές.

Τον οδήγησαν από την μία περιπέτεια στην άλλη, μέχρι που λίγο πριν το τέλος της καριέρας του, γνώρισε και συνδέθηκε με την Πέτρα, μια δυναμική γυναίκα που πάσχει από σκλήρυνση κατά πλάκας από την Ολλανδία.

Όπως λέει ο ίδιος, η σχέση αυτή έδωσε άλλη τροπή στην ζωή του και σύντομα θα αφήσει το πολυτάραχο Λος Άντζελες για να ζήσει μαζί της στην χώρα της.

Το αξιοσημείωτο είναι ότι η αρρώστια ούτε μια στιγμή δεν στάθηκε εμπόδιο σε αυτήν την σχέση.

Κάθε άλλο, έδωσε δύναμη και βελτίωσε και τους δύο.

Η Πέτρα πήρε τόση δύναμη που πια δεν χρησιμοποιεί το καροτσάκι για τις καθημερινές της ανάγκες.

Η 37χρονη Πέτρα έγινε άλλος άνθρωπος με την συνδρομή του διάσημου ηθοποιού, σε σημείο που να είναι τόπος βοήθειας και για αυτόν. Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗΣ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ ΚΑΙ Η ΗΛΙΚΙΑΣΤΗΝ ΙΑΤΡΙΚΗ Ο ΠΑΡΑΓΩΝ ΗΛΙΚΙΑ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΑΞΙΟΛΟΓΟΣ, ΤΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΓΝΩΣΗ, ΟΣΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ. Σε ορισμένες όμως παθήσεις, όπως π.χ. είναι η σκλήρυνση κατά πλάκας, είναι ουσιαστικός και για την εξέλιξη και την πρόγνωση.

Επειδή η αρρώστια αυτή επηρεάζεται κατά κύριο λόγο από την δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού, με την πρόοδο της ηλικίας, που μειώνεται η ικανότητα του, αυξάνει και η νοσηρότητα και παθογένεια της νόσου.

Εδώ, όμως, υπάρχει και μια ιδιομορφία.

Το ανοσοποιητικό στην προχωρημένη ηλικία έχει πολύ περισσότερες «αμυντικές» πληροφορίες, παρά στα νιάτα του.

Είναι, λοιπόν, δυνατό αν η αρρώστια «το βρει» εξοπλισμένο με τα ανάλογα αντισώματα, να μην μπορεί να το επηρεάσει ιδιαίτερα ή να έχει μόνον μια μικρή και αντιμετωπίσιμη δράση. Το γεγονός αυτό είναι ιατρικά εκμεταλλεύσιμο διότι καθίσταται δυνατή μια προληπτική θεραπεία.

Συνδυαστικά με την ηλικία τρέχει και η ικανότητα επαναμυελίνωσης.

Δηλαδή, όσο προχωράει η ηλικία, τόσο αδυνατεί ο οργανισμός να επαναμυελινώσει προσβεβλημένα κύτταρα στη σκλήρυνση κατά πλάκας.

Αυτός είναι και ο λόγος που όταν η αρρώστια εμφανισθεί με ώσεις και υφέσεις στην νεαρή ηλικία μετά γίνεται χρόνια και προϊούσα η εξέλιξη της.

Αντίθετα, ότι εμφανισθεί σε προχωρημένες ηλικίες εμφανίζεται μεν με ήπια συμπτώματα, αλλά, σχεδόν πάντα σε χρόνια προϊούσα μορφή.

Γενικά, στο όλο θεραπευτικό πλάνο της σκλήρυνσης κατά πλάκας, όποτε και αν ξεκινάει αυτό, πρέπει γιατρός και ασθενής, έστω και κατά προσέγγιση, να ξέρουν τον χρόνο εφόδου της νόσου.

Γνωρίζοντας, έτσι, την αρχή της νόσου μπορεί κανείς να προβλέψει τον βιορυθμό της και να συντονίσει την θεραπεία ανάλογα. ALEMTUZUMAB: ΕΝΑ ΝΕΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΧΕΙ ΑΝΑΠΤΥΧΘΕΙ ΜΙΑ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΜΟΔΑ. ΚΑΘΕ ΤΟΣΟ ΕΝΑ ΠΑΛΙΟ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟ ΣΚΕΥΑΣΜΑ ΒΑΦΤΙΖΕΤΑΙ ΩΣ «ΝΕΟ ΦΑΡΜΑΚΟ» ΓΙΑ ΤΗ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ.

Το τελευταίο φάρμακο που «πήρε σειρά» να πρωτοστατήσει στη θεραπεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας είναι ένα συνθετικό αντίσωμα αγγλικής κατασκευής, που χρησιμοποιείται στην θεραπεία της λευχαιμίας εδώ και 30 χρόνια.

Υποτίθεται ότι το φάρμακο θα μειώσει τις αντιδράσεις του ανοσοποιητικού, περιορίζοντας τις αυξήσεις ειδικών κυττάρων, των οποίων η διέγερση πιθανόν προκαλεί την νόσο της σκλήρυνσης κατά πλάκας.

Προϋποθέτουν, δηλαδή, οι παρασκευαστές της ουσίας μια ανάλογη δράση «γενικού τύπου», όπως στις λευχαιμίες, έστω και αν πρόκειται για άλλη νοσολογική οντότητα.

Βέβαια, όπως σε όλες τις ασθένειες, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία και οι φαρμακευτικές εταιρείες πρέπει να το στηρίζουν αυτό για να επιζήσουν και οι ίδιες.

Στην προκειμένη, όμως, περίπτωση πρόκειται για μια «θανάσιμη ακροβασία», διότι το συγκεκριμένο σκεύασμα φεύγει πάρα πολύ εύκολα εκτός ελέγχου και αναστατώνει το ανοσοποιητικό σύστημα, βάζοντάς το σε ένα «τρελό χορό».

Όταν δε το ανοσοποιητικό αρχίζει να «χορεύει» τρελά, τότε κανενός ιατρικό χέρι δεν μπορεί να το σταθεροποιήσει.

Ο θεράπων ιατρός στην περίπτωση αυτή είναι σαν τον καπετάνιου καϊκιού σε μπουρίνι δώδεκα μποφόρ.

Οι πιο συγκεκριμένες, και μάλιστα αρκετές φορές θανατηφόρες, παρενέργειες έχουν να κάνουν με εγκεφαλικές και θυρεοειδικές επιπλοκές.

Τα δε αποτελέσματα, όπως συνήθως υποστηρίζεται για όλα τα νέα φάρμακα, υποτίθεται ότι περιορίζουν απλά τον αριθμό των ώσεων. ΜΙΚΡΟΦΑΚΙΑ ΚΑΙ ΕΚΤΟΠΙΑ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΣΕ ΣΩΜΑΤΙΚΕΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ, ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ, ΟΜΩΣ, ΝΑ ΚΡΥΒΟΥΝ ΠΙΣΩ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΑΛΛΩΝ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ.

Μία ομολογουμένως σπάνια και κληρονομούμενη ασθένεια, εν μέρει κατά τον επικρατούντα και εν μέρει κατά τον ελάσσονα χαρακτήρα, είναι ο συνδυασμός της μικροφακίας της κόρης των οφθαλμών και ταυτόχρονα, ο εκτοπισμός τους από το κέντρο της κόρης στην περιφέρεια. Στις δύο εικόνες που δείχνουμε φαίνονται καθαρά αυτά τα δύο στοιχεία, τόσο το μέγεθός τους, όσο και η θέση τους.

Θεωρητικά, πρόκειται για μια γενετική ανωμαλία χωρίς νοσολογικό χαρακτήρα, γιατί τα υπόλοιπα στοιχεία, τόσο της κόρης, όσο και του οφθαλμού, δεν έχουν άλλες παθολογικές προεκτάσεις.

Απλώς, ο επιμήκης άξονας της κόρης, και πολλές φορές του οφθαλμού, είναι ασύμμετρος γεωμετρικά ως προς τον οριζόντιο.

Το γεγονός αυτό φέρνει κάποια δευτερεύουσα μυωπία, κυρίως για τα άτομα που απασχολούν πολύ τους οφθαλμούς με τη μελέτη.

Κατά τ’ άλλα, η προσαρμογή είναι εντελώς φυσιολογική και το εύρημα είναι τυχαίο.

Τα άτομα αυτά, όμως, με μικροφακία και, πολύ περισσότερο, με εκτοπία παρουσιάζουν, πάλι λόγω της κληρονομικής επιβάρυνσης, μυοσκελετικές διαταραχές, κυρίως από άκρα, όπου χαρακτηριστική είναι η λεγόμενη αραχνοδακτυλία, πεσμένους ώμους, «χωνοειδές» στήθος και αδυναμία μυϊκού συστήματος. Μια δεύτερη σειρά συμπτωμάτων είναι, λόγω της κατασκευής τους πλέον, οι διαταραχές του κυκλοφοριακού με μεγάλωμα της καρδιάς, αδυναμία συγκέντρωσης, γενικό αίσθημα κόπωσης και καταβολής.

Αυτές οι γενετικές ανωμαλίες έπαιρναν νοσολογικό χαρακτήρα μόλις άρχιζαν στο σύνολό τους να ενοχλούν την καθημερινότητα του πάσχοντος και να τον οδηγούν στην ιατρική συμβουλή, και πιθανόν, θεραπεία.

Όταν συνέβαινε αυτό, αρχειοθετούνταν στις λεγόμενες ορφανές αρρώστιες, δηλαδή, τις ασθένειες εκείνες που είναι τόσο σπάνιες, ώστε δεν υπάρχει συστηματική φαρμακευτική αγωγή.

Τελευταία με την πρόοδο της γενετικής, οι έλεγχοι είναι πιο επιστάμενοι, όσον αφορά φαινότυπο και γονότυπο, έτσι ώστε να είναι μια ιατρική παρέμβαση πιο έγκαιρης μορφής, όσο γίνεται σε πιο νεαρό στάδιο και να αποφευχθούν επιγονικές περιπλοκές.

Η μικροφακία τακτικά εμφανίζεται και με άλλες ασθένειες γενετικής –κληρονομικής προέλευσης, όπως είναι η Σκλήρυνση Κατά Πλάκας, διάφορες ασθένειες της παρεγκεφαλίδας ή περιπλεγμένης κατάστασης ασυμμετρίας.

Πάντως, καλό είναι όταν παρατηρείται κάτι τέτοιο, να αρχίζει άμεσα ο ιατρικός έλεγχος.