ΝΑ ΔΕΙΣ ΠΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ΘΑ ΜΑΣ ΠΟΥΝΕ ΚΑΙ ΜΑΛΑΚΕΣ.

Πιστεύω όλοι να θυμάστε το τραγούδι του Γιάννη Μηλιώκα. Ένα πραγματικά διαχρονικό τραγούδι αφού η αντιμετώπιση του κόσμου από τους πολιτικούς μας επαληθεύει το «ρεφραίν». Αναρωτηθήκατε ΠΟΣΕΣ φορές, ΠΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ οι «φωτισμένοι» μας ηγέτες μας την λένε καθημερινά; Και εμείς από κάτω τι κάνουμε; Τους χειροκροτούμε κι από πάνω. Είμαστε η μόνη χώρα στον κόσμο, που η πολιτική είναι «Οικογενειακό Κληρονομικό Δικαίωμα». Από τον πατέρα στον γιο, από τον θειο στον ανιψιό – ανιψιά, έτσι πάει το παραμύθι. Μην τολμήσει και έρθει κανείς άλλος, εκτός τζακιών και βάλει υποψηφιότητα. Μην τολμήσει κανείς νέος να εμφανιστεί! Θα τον φάει το μαύρο σκοτάδι. Για θυμηθείτε ποια ηταν η τύχη των λίγων νέων στην πολιτική, αν πρόλαβαν να πάρουν ανάσα στις εκλογές! Αν είχαν την ευκαιρία να κάνουν τον προεκλογικό τους αγώνα ρε παιδί μου. Από την άλλη, ρίξτε μια ματιά στις ηλικίες όλων αυτών που είναι στο Κοινοβούλιο, όλων αυτών που ΕΜΕΙΣ εκλέγουμε (έτσι; Μην ξεχνιόμαστε). Ελληνικό Κοινοβούλιο! Η «χαρά του αλσχάιμερ». Κάτι νιάτα που έχουμε εκεί μέσα! Ορισμένοι εξ αυτών όταν πρωτομπήκαν στη βουλή, η «νεκρά θάλασσα ηταν ακόμα άρρωστη». Και περιμένουμε ΝΕΕΣ ιδέες από αυτούς τους ανθρώπους. Περιμένουμε να πάνε τη χώρα μπροστά στον 21Ο αιώνα. Οι ΑΙΩΝΕΣ. Πολλοί εξ αυτών βολεύτηκαν για τα καλά, και βγαίνουν και μιλούν για δουλειά και ανεργία, άνθρωποι οι οποίοι δεν έχουν βγάλει ούτε μια φορά στη ζωή τους μεροκάματο. Βγαίνουν και μιλούν για ΥΓΕΙΑ, κολλητοί και συγγενείς ιδιοκτητών κλινικών, φιλαράκια φαρμακευτικών εταιριών, κλπ. Και μας λένε τελικά έμμεσα πλην σαφέστατα ΜΑΛΑΚΕΣ, γιατί ΕΜΕΙΣ θα είμαστε εκείνοι που θα τους ξαναψηφίσουμε. Που θα τους δώσουμε «αυτοδυναμίες», που θα τους κολλήσουμε τον πισινό με ψαρόκολλα στο έδρανο της βουλής. Βλέπετε τα έδρανα πρέπει να είναι κατοικούνται από… κωλους. Μόνο που και οι 300. έκαναν τον τόπο σαν τα μούτρα τους, και τα σχέδια τους.. Σκατά. Βασίλης Τσούγκαρης Αρθρογράφος – Παραγωγός Ραδιοφωνίας tsougarisgnomi@gmail.com