Σκέφτομαι δάσκαλε όλα αυτά που μέχρι και τα τελευταία σου έλεγες!
Σκέφτομαι δάσκαλε το κάθε χορατό σου που ήταν και ένα χαστούκι για την Ελλάδα!
Χαστούκι - προσπάθεια να την ξυπνήσει από τον λήθαργο των τελευταίων αιώνων!
Σκέφτομαι δάσκαλε την απλότητά σου, την γλυκύτητα του προσώπου σου!
Σκέφτομαι τον ήρωά σου, τον καραγκιόζη που έμεινε ορφανός, μόνος, χωρίς κάποιον να τον προστρέξει!
Σκέφτομαι δάσκαλε την Ελλάδα ρε γαμώτο, που συγκλονίστηκε από τον χαμό σου....
ΝΑΙ την Ελλάδα δάσκαλε, όχι ομως αυτή της "κατανάλωσης", της παρακμής, της κλεψιάς, της....
Σκέφτομαι δάσκαλε την ΑΛΛΗ ελλάδα, εκείνη που ΕΣΥ ήσουν ο καθάριος και λάγαρος σαν το νεράκι εκπρόσωπός της!
Ο Μιχάλης Μπουρμπούλης σε ένα ρεφραίν από το δίσκο "Λαικά Προάστια" λέει πώς "έγινε η Ελλάδα όπως του Σπαθάρη ο παλιός Μπερντές"....
Μακάρι δάσκαλε η Ελλάδα να γινόταν σαν τον παλιό σου μπερντέ...
Θα ήταν πιο αγνή, πιο αμόλυντη....
Σκέφτομαι δάσκαλε πόσο θα μας λείψεις.
Δεν θα σε ξεχάσουμε!
Καλή αντάμωση δάσκαλε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου