Η αναζήτηση της αλήθειας για την πλάση, η θαρραλέα εξερεύνηση των σκοτεινότερων ακτών της Γης, η ανακάλυψη πρωτόγονων φυλών, καινούριων τόπων και εδαφών, που κλόνισαν τις μέχρι τότε θρησκευτικές και φιλοσοφικές πεποιθήσεις του ανθρώπου σχετικά με το μικρόκοσμο που αντιπροσωπεύει ο περίγυρός του στο αχανές Σύμπαν, ήταν ο αγώνας του ανθρώπου για γνώση και συνειδητοποίηση της ατομικότητάς του. Σε μια εποχή αποθέωσης της ευκολίας και του βολέματος, το νέο
μυθιστόρημα του βραβευμένου και με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος Γιώργου Λεονάρδου ρίχνει φως στην τιτάνια μάχη για το ξεκλείδωμα των παγκόσμιων μυστικών.
Ο αναγνώστης βρίσκεται πάνω στα καράβια, γεύεται την αρμύρα της θάλασσας, μετέχει στους κινδύνους και στην αβεβαιότητα της κάθε μέρας που ξημερώνει, αντιμετωπίζοντας τις φουρτούνες και τις περιπέτειες των διακοσίων εβδομήντα ανθρώπων που ξεκίνησαν το μεγάλο ταξίδι για το γύρο της Γης, πιστεύοντας ότι η Γη είναι επίπεδη.
Κι από ένα βιβλίο για θαλασσοπόρους δε θα μπορούσαν να λείψουν οι Έλληνες ναυτικοί. Με επικεφαλής έναν ατρόμητο ποντοπόρο καπετάνιο από τα Καρδάμυλα της Χίου, άλλοι δύο Ρωμιοί ναυτικοί συντρόφεψαν τον Μαγγελάνο στην κατάκτηση του αγνώστου.
Διαβάστε αποσπάσματα από το βιβλίο: 
Κάθε γυναίκα έχει μια Ηλέκτρα μέσα της κι ας μην το ξέρει Είναι η ιστορία της γυναίκας που πάλεψε για να επιβιώσει και να κυνηγήσει τ όνειρό της Αυτή είναι η ιστορία της Ηλέκτρας, μιας δυναμικής γυναίκας που μέχρι τα είκοσι πέντε της χρόνια πρόλαβε να γνωρίσει τα πιο παράξενα παιχνίδια της ζωής...Γεννημένη στις φτωχογειτονιές της δυτικής Θεσσαλονίκης και μεγαλωμένη σε μια οικογένειαμε έναν πατέρα βάναυσο και μια μητέρα υποταγμένη, γνωρίζει από παιδί την ψυχολογική και τη σωματική βία. Αναζητώντας απεγνωσμένα διέξοδο, η Ηλέκτρα κάνει από νωρίς την επανάστασή της και αποφασίζει να πάρει τη ζωή στα χέρια της, με όπλο την οικονομική ανεξαρτησία. Σε ηλικία δεκαέξι ετών στήνει την πρώτη δική της «επιχείρηση»... Με χιούμορ, οξυδέρκεια και δίψα για ζωή, η Ηλέκτρα σχολιάζει, κριτικάρει, παλεύει, απογοητεύεται, ξαναστέκεται στα πόδια της και ποτέ δε διστάζει να πει τα πράγματα με το όνομά τους.
Απόσπασμα από το βιβλίο:
«Η γιαγιά Ευγενία κοίμιζε το μωρό κουνώντας το πάνω στα πόδια της κι αυτό την κοιτούσε στο στόμα, με τα μάτια του ορθάνοιχτα. Ακουγε το σλάβικο ερωτικό τραγούδι θαρρείς με προσήλωση.
Ένας χείμαρρος αναμνήσεων κατέκλυσε την Ηλέκτρα.
Θυμήθηκε τα δικά της παιδικά χρόνια. με τα ίδια τραγούδια είχε μεγαλώσει κι αυτή. Τώρα που έφευγε, προσπαθούσε να κρατήσει μέσα της το απόσταγμα των όμορφων στιγμών. Θα τις φυλούσε στο θησαυροφυλάκιο της ψυχής της για να τις έχει περιουσία και παρακαταθήκη για το μέλλον.
Αλλά και όλα τα υπόλοιπα που την είχαν βασανίσει την είχαν κάνει δυνατότερη. Της είχαν δώσει μαθήματα ζωής και δύναμη να αντιμετωπίσει οτιδήποτε.
Όποτε χρειαζόταν, θα ανέσυρε από μέσα της, από τον πιο βαθύ τόπο του είναι της, εκείνο τον άγνωστο εαυτό που μπορεί να κάνει τα πάντα προκειμένου να είναι νικητής.
Γιατί, αν κάτι είχε μάθει μέχρι εκείνη τη στιγμή στη ζωή της, ήταν να δίνει μάχες και να τις κερδίζει».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου