Πρόκειται δηλαδή κάτι σαν αυτό που συμβαίνει στις μεταμοσχεύσεις που αποβάλει το σώμα το μόσχευμα.
Στην περίπτωση αυτή θεωρεί λοιπόν ότι τα δικά του νεύρα είναι ξένα σώματα και επιτίθενται σχεδόν με τον ίδιο τρόπο.
Η δεύτερη μεγάλη ομάδα είναι γιατροί οπαδοί που στην περίπτωση της σκλήρυνσης κατά πλάκας πιστεύουν ότι πρόκειται στην ουσία για μια λοίμωξη ή και για λοίμωξη.
Η λοίμωξη αυτή ξεκινάει από κάποιους ιούς κυρίως της ομάδας των παραμυξοιών οι οποίοι προσβάλλοντας κάποια όργανα του σώματος μπαίνουν και στο νευρικό σύστημα και εκεί δημιουργούν αντισώματα τα οποία δεν μπορεί να δεχθεί το σώμα με αποτέλεσμα να καταστρέφεται η μυελίνη των νεύρων.
Και η τρίτη μεγάλη ομάδα είναι ουσιαστικά αυτή που πρεσβεύει ότι συμβαίνουν και τα δύο συν την ύπαρξη μιας γενετικής προδιάθεσης.
Δηλαδή ότι κουβαλάνε κάποιοι ασθενείς μια κληρονομική προδιάθεση για το αν συμβεί το ένα ή το άλλο ή και τα δύο μαζί που αναφέραμε παραπάνω έτσι ώστε να έχει η ασθένεια ένα παθογενετικό γονιδιακής προέλευσης «έδαφος» όπου και αναπτύσσεται.
Πάντως όποια και από τις τρεις θεωρίες αν δεχτεί κάποιος οι μέχρι τώρα θεραπευτικές αγωγές είναι ίδιες με μια ένταση για την μια η την άλλη περίπτωση.
Παρόλα ταύτα οι έρευνες εξακολουθούνε με πολύ εντατικό ρυθμό παγκόσμια και ας ελπίσουμε ότι σύντομα θα έρθουμε ένα βήμα κοντύτερα στην αλήθεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου