Νέα ποιητική συλλογή της σειράς ΤΑ ΠΟΙΗΤΙΚΑ.
Δεινοί Κολυμβητές Και μη μου πεις ξανά κολύμπι πως δεν ξέρεις / στη θάλασσα των ξεβρασμένων αναμνήσεων / πως θα πνιγείς / χωρίς μια νοσταλγία παροντική / να επιπλέει για να γραπωθείς / κίνητρο να σου δώσει για τη σωτηρία. // Γεννήθηκες να κολυμπάς˙/ Εννιά μήνες μες στον αμνιακό σάκο της μάνας/ άλλο δεν έκανες από το να επιπλέεις/ σε μιαν ατμόσφαιρα περιρρέουσα/ με τα αινίγματα όλα άλυτα εξ’ αρχής/ όμως εσύ ξέγνοιαστα κολυμπούσες/ Ροβινσώνας Κρούσος πριν βρεθείς στη γη των λωτοφάγων/ όπου λησμόνησες την υδρόβια φύση σου.// Κι ύστερα ήρθανε τα καλοκαίρια/ απόπειρες εξοικείωσης με το λησμονημένο παρελθόν/ ενώ το βλέμμα των γονιών χεράκωνε κουπί να σε διδάξει/ πριν απ’ το θήλαστρο/ γιατί μονάχα το κουπί θα μείνει/ Αυτό ο τρόπος, το μέσο κι ο σκοπός/ αυτό κι η σωτηρία/ όταν οι άγκυρες σε καθηλώνουν στο βυθό/ και διαβρώνει τις αισθήσεις το αλάτι/ ενώ η ματιά ποθεί ουρανό για ν’ αγναντεύει/ ποθεί ορίζοντες στυμμένα πορτοκάλια/ κι ανασαιμιές παλικαρίσιες από ψηλά με θέα. // Κι έπειτα πάλι σκέψου/ σε πόσα ναυάγια επιβίωσες/ Τιτανικούς και Λουζιτάνιες/ σιδερικά φαντάσματα που αξίωναν πληρωμή/ απ’ του παρόντος το υστέρημα/ ανόητα πιστεύοντας πως αν βερνικωθούν/ θα φαίνονται ως καινούρια/ κι ας είχε φτάσει η σκουριά ως το μεδούλι/ κι ας έφτασαν στον πάτο προ πολλού τα ιδανικά μας.// Εσύ κολύμπησες με λέπι και κουπί/ και προπορεύτηκες/ Στη θάλασσα της μνήμης/ να μην δειλιάζεις ούτε στιγμή/ Και μη μου πεις ξανά κολύμπι πως δεν ξέρεις.//
| 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου