Τα εικαστικά του Γιάννη Ρίτσου

Τα εικαστικά του Ρίτσου - 24/9/2009 έως 23/10/2009 Ώρα: 20.00

Χώρος Εκδήλωσης: Κ.Ι.Θ. Είδος Εκδήλωσης: Εικαστικά Λεωφορεία: 3,39Τα εικαστικά του Γιάννη Ρίτσου Πρωτότυπα έργα από τη συλλογή του Μουσείου Μπενάκη Αφιέρωμα στον εικαστικό Γιάννη Ρίτσο (1909-1990) για τα 100 χρόνια από τη γέννησή του. Ο ποιητής με τις αναρίθμητες ποιητικές συλλογές, τα πεζογραφήματα, τα θεατρικά έργα, τις μεταφράσεις, όταν δεν έγραφε ζωγράφιζε.

Ζωγράφιζε γιατί θεωρούσε αυτή την ενασχόληση έναν άλλο τρόπο άσκησης της ποίησης, άλλωστε στις σχεδιαστικές του αποτυπώσεις ενυπάρχουν όλες οι όψεις της ποιητικής του διάστασης. «Ζωγράφιζα από μικρό παιδί» εξομολογείται ο ίδιος «τα σχολικά μου τετράδια ήταν γεμάτα από εικόνες με ζώα, δέντρα, φυτά και κάθε λογής ομορφιές της φύσης». «Τη ζωγραφική πάνω στις πέτρες την ξεκίνησα εξόριστος στην Γυάρο, όπου δεν είχα άλλα μέσα ζωγραφικής, επηρεασμένος από την Βάσω Κατράκη που την έβλεπα να ζωγραφίζει πάνω σε χαλίκια».

Με αυτόν τον τρόπο οι πέτρες, τα βότσαλα, οι ρίζες των καλαμιών, τα τσιγαρόκουτα, τα ευτελή και απρόβλεπτα αυτά υλικά έγιναν ο καμβάς πάνω στον οποίο ο Ρίτσος γέμιζε τις βασανιστικές και απελπισμένες ώρες του στα βουβά χρόνια της εξορίας.

Πρώτα στη Γυάρο και μετά στο Παρθένι της Λέρου συνέχισε να δουλεύει με λέξεις και χρώματα, να αποτυπώνει με ζωγραφική ευχέρεια ανθρώπινες μορφές που παλεύουν με την αγριότητα του κόσμου που προσδοκούν με την ομορφιά του έρωτα.Ενοιωθε την ανάγκη να αντιπαραθέτει στους πόνους και τις αδικίες της εξορίας την ομορφιά της ζωής και την αξία της ανθρώπινης ύπαρξης.

Ετσι, δημιούργησε ένα πανόραμα αγοριών και κοριτσιών με ελληνικές κατατομές,εμπνευσμένο από την αρχαία αγγειογραφία, αναζητώντας με τις ζωγραφιές του ένα κόσμο αιώνιας νιότης.

Ο ίδιος έλεγε χαρακτηριστικά «η ελληνική τέχνη είναι ανθρωποκεντρική με κύριο ιδεώδες της το κάλλος». Δεν σταμάτησε να ζωγραφίζει μέχρι το τέλος της ζωής του. Κραγιόνια και ακουαρέλλες τον συνόδευαν παντού.

Στο σπίτι του στη Σάμο ζωγράφισε πολλά τοπία και πορτραίτα.

Κάθε στιγμή της ζωής του ήταν στιγμή δημιουργίας.

Οι ρίζες από τα καλάμια που ξέθαβε ο δυνατός άνεμος τον χειμώνα και που έβρισκε στις έρημες παραλίες του Καλάμου, μεταμορφώνονταν σε πρωτότυπα έργα τέχνης στα χέρια του. Οι ρίζες πρωτόγονες και ολόγυμνες ήταν το πιο κατάλληλο μέσο για να αποτυπώσει την αγωνία, το τραγικό του βίωμα και τις μαρτυρικές φυσιογνωμίες από τα πάθη του λαού. Στο έργο του Γιάννη Ρίτσου η εκφραστική ανάγκη επικεντρώνεται ισότιμα στην εικαστική παραγωγή και την ποιητική κατάθεση.

Σπάνια περίπτωση ανθρώπου και ταλέντου όπου οι δημιουργίες του, η ποίηση και η ζωγραφική, είναι δημιουργίες γεμάτες χρώματα, αισθήσεις βαθιές και διαπεραστικές.

Διαδικασίες όπου η μία συμπληρώνει την άλλη και αν δεν είναι ισότιμη η μία ωστόσο φωτίζει τις αναζητήσεις της άλλης.

Τα εικαστικά του Γιάννη Ρίτσου

Τα εικαστικά του Ρίτσου - 24/9/2009 έως 23/10/2009 Ώρα: 20.00

Χώρος Εκδήλωσης: Κ.Ι.Θ. Είδος Εκδήλωσης: Εικαστικά Λεωφορεία: 3,39Τα εικαστικά του Γιάννη Ρίτσου Πρωτότυπα έργα από τη συλλογή του Μουσείου Μπενάκη Αφιέρωμα στον εικαστικό Γιάννη Ρίτσο (1909-1990) για τα 100 χρόνια από τη γέννησή του. Ο ποιητής με τις αναρίθμητες ποιητικές συλλογές, τα πεζογραφήματα, τα θεατρικά έργα, τις μεταφράσεις, όταν δεν έγραφε ζωγράφιζε. Ζωγράφιζε γιατί θεωρούσε αυτή την ενασχόληση έναν άλλο τρόπο άσκησης της ποίησης, άλλωστε στις σχεδιαστικές του αποτυπώσεις ενυπάρχουν όλες οι όψεις της ποιητικής του διάστασης. «Ζωγράφιζα από μικρό παιδί» εξομολογείται ο ίδιος «τα σχολικά μου τετράδια ήταν γεμάτα από εικόνες με ζώα, δέντρα, φυτά και κάθε λογής ομορφιές της φύσης».

«Τη ζωγραφική πάνω στις πέτρες την ξεκίνησα εξόριστος στην Γυάρο, όπου δεν είχα άλλα μέσα ζωγραφικής, επηρεασμένος από την Βάσω Κατράκη που την έβλεπα να ζωγραφίζει πάνω σε χαλίκια».

Με αυτόν τον τρόπο οι πέτρες, τα βότσαλα, οι ρίζες των καλαμιών, τα τσιγαρόκουτα, τα ευτελή και απρόβλεπτα αυτά υλικά έγιναν ο καμβάς πάνω στον οποίο ο Ρίτσος γέμιζε τις βασανιστικές και απελπισμένες ώρες του στα βουβά χρόνια της εξορίας. Πρώτα στη Γυάρο και μετά στο Παρθένι της Λέρου συνέχισε να δουλεύει με λέξεις και χρώματα, να αποτυπώνει με ζωγραφική ευχέρεια ανθρώπινες μορφές που παλεύουν με την αγριότητα του κόσμου που προσδοκούν με την ομορφιά του έρωτα.

Ενοιωθε την ανάγκη να αντιπαραθέτει στους πόνους και τις αδικίες της εξορίας την ομορφιά της ζωής και την αξία της ανθρώπινης ύπαρξης.

Ετσι, δημιούργησε ένα πανόραμα αγοριών και κοριτσιών με ελληνικές κατατομές,εμπνευσμένο από την αρχαία αγγειογραφία, αναζητώντας με τις ζωγραφιές του ένα κόσμο αιώνιας νιότης. Ο ίδιος έλεγε χαρακτηριστικά «η ελληνική τέχνη είναι ανθρωποκεντρική με κύριο ιδεώδες της το κάλλος». Δεν σταμάτησε να ζωγραφίζει μέχρι το τέλος της ζωής του. Κραγιόνια και ακουαρέλλες τον συνόδευαν παντού.

Στο σπίτι του στη Σάμο ζωγράφισε πολλά τοπία και πορτραίτα. Κάθε στιγμή της ζωής του ήταν στιγμή δημιουργίας.

Οι ρίζες από τα καλάμια που ξέθαβε ο δυνατός άνεμος τον χειμώνα και που έβρισκε στις έρημες παραλίες του Καλάμου, μεταμορφώνονταν σε πρωτότυπα έργα τέχνης στα χέρια του. Οι ρίζες πρωτόγονες και ολόγυμνες ήταν το πιο κατάλληλο μέσο για να αποτυπώσει την αγωνία, το τραγικό του βίωμα και τις μαρτυρικές φυσιογνωμίες από τα πάθη του λαού. Στο έργο του Γιάννη Ρίτσου η εκφραστική ανάγκη επικεντρώνεται ισότιμα στην εικαστική παραγωγή και την ποιητική κατάθεση.

Σπάνια περίπτωση ανθρώπου και ταλέντου όπου οι δημιουργίες του, η ποίηση και η ζωγραφική, είναι δημιουργίες γεμάτες χρώματα, αισθήσεις βαθιές και διαπεραστικές. Διαδικασίες όπου η μία συμπληρώνει την άλλη και αν δεν είναι ισότιμη η μία ωστόσο φωτίζει τις αναζητήσεις της άλλης.

Τα εικαστικά του Γιάννη Ρίτσου

Τα εικαστικά του Ρίτσου - 24/9/2009 έως 23/10/2009 Ώρα: 20.00

Χώρος Εκδήλωσης: Κ.Ι.Θ. Είδος Εκδήλωσης: Εικαστικά Λεωφορεία: 3,39Τα εικαστικά του Γιάννη Ρίτσου Πρωτότυπα έργα από τη συλλογή του Μουσείου Μπενάκη Αφιέρωμα στον εικαστικό Γιάννη Ρίτσο (1909-1990) για τα 100 χρόνια από τη γέννησή του. Ο ποιητής με τις αναρίθμητες ποιητικές συλλογές, τα πεζογραφήματα, τα θεατρικά έργα, τις μεταφράσεις, όταν δεν έγραφε ζωγράφιζε.

Ζωγράφιζε γιατί θεωρούσε αυτή την ενασχόληση έναν άλλο τρόπο άσκησης της ποίησης, άλλωστε στις σχεδιαστικές του αποτυπώσεις ενυπάρχουν όλες οι όψεις της ποιητικής του διάστασης. «Ζωγράφιζα από μικρό παιδί» εξομολογείται ο ίδιος «τα σχολικά μου τετράδια ήταν γεμάτα από εικόνες με ζώα, δέντρα, φυτά και κάθε λογής ομορφιές της φύσης».

«Τη ζωγραφική πάνω στις πέτρες την ξεκίνησα εξόριστος στην Γυάρο, όπου δεν είχα άλλα μέσα ζωγραφικής, επηρεασμένος από την Βάσω Κατράκη που την έβλεπα να ζωγραφίζει πάνω σε χαλίκια». Με αυτόν τον τρόπο οι πέτρες, τα βότσαλα, οι ρίζες των καλαμιών, τα τσιγαρόκουτα, τα ευτελή και απρόβλεπτα αυτά υλικά έγιναν ο καμβάς πάνω στον οποίο ο Ρίτσος γέμιζε τις βασανιστικές και απελπισμένες ώρες του στα βουβά χρόνια της εξορίας.

Πρώτα στη Γυάρο και μετά στο Παρθένι της Λέρου συνέχισε να δουλεύει με λέξεις και χρώματα, να αποτυπώνει με ζωγραφική ευχέρεια ανθρώπινες μορφές που παλεύουν με την αγριότητα του κόσμου που προσδοκούν με την ομορφιά του έρωτα. Ενοιωθε την ανάγκη να αντιπαραθέτει στους πόνους και τις αδικίες της εξορίας την ομορφιά της ζωής και την αξία της ανθρώπινης ύπαρξης.

Ετσι, δημιούργησε ένα πανόραμα αγοριών και κοριτσιών με ελληνικές κατατομές,εμπνευσμένο από την αρχαία αγγειογραφία, αναζητώντας με τις ζωγραφιές του ένα κόσμο αιώνιας νιότης.

Ο ίδιος έλεγε χαρακτηριστικά «η ελληνική τέχνη είναι ανθρωποκεντρική με κύριο ιδεώδες της το κάλλος». Δεν σταμάτησε να ζωγραφίζει μέχρι το τέλος της ζωής του. Κραγιόνια και ακουαρέλλες τον συνόδευαν παντού.

Στο σπίτι του στη Σάμο ζωγράφισε πολλά τοπία και πορτραίτα.

Κάθε στιγμή της ζωής του ήταν στιγμή δημιουργίας. Οι ρίζες από τα καλάμια που ξέθαβε ο δυνατός άνεμος τον χειμώνα και που έβρισκε στις έρημες παραλίες του Καλάμου, μεταμορφώνονταν σε πρωτότυπα έργα τέχνης στα χέρια του. Οι ρίζες πρωτόγονες και ολόγυμνες ήταν το πιο κατάλληλο μέσο για να αποτυπώσει την αγωνία, το τραγικό του βίωμα και τις μαρτυρικές φυσιογνωμίες από τα πάθη του λαού. Στο έργο του Γιάννη Ρίτσου η εκφραστική ανάγκη επικεντρώνεται ισότιμα στην εικαστική παραγωγή και την ποιητική κατάθεση.

Σπάνια περίπτωση ανθρώπου και ταλέντου όπου οι δημιουργίες του, η ποίηση και η ζωγραφική, είναι δημιουργίες γεμάτες χρώματα, αισθήσεις βαθιές και διαπεραστικές. Διαδικασίες όπου η μία συμπληρώνει την άλλη και αν δεν είναι ισότιμη η μία ωστόσο φωτίζει τις αναζητήσεις της άλλης.

Τα εικαστικά του Γιάννη Ρίτσου

Τα εικαστικά του Ρίτσου - 24/9/2009 έως 23/10/2009

Χώρος Εκδήλωσης: Κ.Ι.Θ. Είδος Εκδήλωσης: Εικαστικά Λεωφορεία: 3,39

Τα εικαστικά του Γιάννη Ρίτσου Πρωτότυπα έργα από τη συλλογή του Μουσείου Μπενάκη Αφιέρωμα στον εικαστικό Γιάννη Ρίτσο (1909-1990) για τα 100 χρόνια από τη γέννησή του. Ο ποιητής με τις αναρίθμητες ποιητικές συλλογές, τα πεζογραφήματα, τα θεατρικά έργα, τις μεταφράσεις, όταν δεν έγραφε ζωγράφιζε.Ζωγράφιζε γιατί θεωρούσε αυτή την ενασχόληση έναν άλλο τρόπο άσκησης της ποίησης, άλλωστε στις σχεδιαστικές του αποτυπώσεις ενυπάρχουν όλες οι όψεις της ποιητικής του διάστασης. «Ζωγράφιζα από μικρό παιδί» εξομολογείται ο ίδιος «τα σχολικά μου τετράδια ήταν γεμάτα από εικόνες με ζώα, δέντρα, φυτά και κάθε λογής ομορφιές της φύσης».

«Τη ζωγραφική πάνω στις πέτρες την ξεκίνησα εξόριστος στην Γυάρο, όπου δεν είχα άλλα μέσα ζωγραφικής, επηρεασμένος από την Βάσω Κατράκη που την έβλεπα να ζωγραφίζει πάνω σε χαλίκια».

Με αυτόν τον τρόπο οι πέτρες, τα βότσαλα, οι ρίζες των καλαμιών, τα τσιγαρόκουτα, τα ευτελή και απρόβλεπτα αυτά υλικά έγιναν ο καμβάς πάνω στον οποίο ο Ρίτσος γέμιζε τις βασανιστικές και απελπισμένες ώρες του στα βουβά χρόνια της εξορίας.Πρώτα στη Γυάρο και μετά στο Παρθένι της Λέρου συνέχισε να δουλεύει με λέξεις και χρώματα, να αποτυπώνει με ζωγραφική ευχέρεια ανθρώπινες μορφές που παλεύουν με την αγριότητα του κόσμου που προσδοκούν με την ομορφιά του έρωτα.

Ενοιωθε την ανάγκη να αντιπαραθέτει στους πόνους και τις αδικίες της εξορίας την ομορφιά της ζωής και την αξία της ανθρώπινης ύπαρξης.

Ετσι, δημιούργησε ένα πανόραμα αγοριών και κοριτσιών με ελληνικές κατατομές,εμπνευσμένο από την αρχαία αγγειογραφία, αναζητώντας με τις ζωγραφιές του ένα κόσμο αιώνιας νιότης. Ο ίδιος έλεγε χαρακτηριστικά «η ελληνική τέχνη είναι ανθρωποκεντρική με κύριο ιδεώδες της το κάλλος». Δεν σταμάτησε να ζωγραφίζει μέχρι το τέλος της ζωής του. Κραγιόνια και ακουαρέλλες τον συνόδευαν παντού.

Στο σπίτι του στη Σάμο ζωγράφισε πολλά τοπία και πορτραίτα. Κάθε στιγμή της ζωής του ήταν στιγμή δημιουργίας.

Οι ρίζες από τα καλάμια που ξέθαβε ο δυνατός άνεμος τον χειμώνα και που έβρισκε στις έρημες παραλίες του Καλάμου, μεταμορφώνονταν σε πρωτότυπα έργα τέχνης στα χέρια του. Οι ρίζες πρωτόγονες και ολόγυμνες ήταν το πιο κατάλληλο μέσο για να αποτυπώσει την αγωνία, το τραγικό του βίωμα και τις μαρτυρικές φυσιογνωμίες από τα πάθη του λαού. Στο έργο του Γιάννη Ρίτσου η εκφραστική ανάγκη επικεντρώνεται ισότιμα στην εικαστική παραγωγή και την ποιητική κατάθεση.

Σπάνια περίπτωση ανθρώπου και ταλέντου όπου οι δημιουργίες του, η ποίηση και η ζωγραφική, είναι δημιουργίες γεμάτες χρώματα, αισθήσεις βαθιές και διαπεραστικές. Διαδικασίες όπου η μία συμπληρώνει την άλλη και αν δεν είναι ισότιμη η μία ωστόσο φωτίζει τις αναζητήσεις της άλλης.

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ

Γιάννης Ρίτσος: Ένα σχεδίασμα αυτοβιογραφίας

Κώττη Αγγελική

ISBN: 978-960-19-0352-1 ΓΛΩΣΣΑ: 2009 ΣΕΛΙΔΕΣ: 238 ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ: 16.0x22.0

Η μοναδική στην ελληνική βιβλιογραφία βιογραφία του Γιάννη Ρίτσου, γραμμένη από τη δημοσιογράφο Αγγελική Κώττη, με τίτλο «Γιάννης Ρίτσος.

Ένα σχεδίασμα βιογραφίας», που είχε κυκλοφορήσει το 1996 από τα «Ελληνικά Γράμματα», επανεκδίδεται σε αναθεωρημένη και εμπλουτισμένη μορφή, και με νέο εξώφυλλο. Ένα μεγάλο μέρος του υλικού του βιβλίου συγκεντρώθηκε όταν ο Γιάννης Ρίτσος ήταν εν ζωή και οφείλεται σε δικές του αφηγήσεις.

Άλλο μέρος στηρίζεται σε γραπτές πηγές ή σε αφηγήσεις του ποιητή προς τρίτους.

Τέλος, το υπόλοιπο υλικό προέρχεται από αφηγήσεις που έκαναν άνθρωποι του στενού περιβάλλοντος του Ρίτσου προς τη συγγραφέα καθώς και από έρευνα αρχειακού υλικού. Η έκδοση παρακολουθεί όλη τη ζωή του.

Ξεκινά από τη γέννησή του (Πρωτομαγιά του 1909) και τα πρώτα παιδικά του χρόνια στη Μονεμβασιά, που είναι ξένοιαστα και όμορφα, σύντομα όμως σημαδεύονται ανεξίτηλα από την οικονομική κατάρρευση της αρχοντικής του οικογένειας όπως και από τους θανάτους της μητέρας του και του μεγάλου αδελφού του από φυματίωση.

Σε ηλικία μόλις 18 ετών προσβάλλεται και ο ίδιος από την τρομερή για την εποχή ασθένεια και νοσηλεύεται ως άπορος σε διάφορα σανατόρια.

Ο πατέρας και η μικρή αδελφή του εγκλείονται στο Δαφνί με ψυχικές διαταραχές.

Μέσα σε αυτό το κλίμα του ζόφου, δημιουργεί ακατάπαυστα και αντιπαλεύει τον θάνατο, ενώ δηλώνει με τις πράξεις του ενεργός πολίτης. Κατά τη γερμανική κατοχή, μετέχει στην Εθνική Αντίσταση, πράγμα που του στοιχίζει κατόπιν εξορίες στο Κοντοπούλι της Λήμνου, στη Μακρόνησο και στον Αη Στράτη.

Δεύτερη σειρά εξοριών έρχεται με την απριλιανή χούντα (Γυάρος, Παρθένι Λέρου και κατ' οίκον περιορισμός στη Σάμο, στο σπίτι της συζύγου του). Η ζωή του, με τις ανόδους και τις καμπές λόγω των διώξεων, με τα ταξίδια, τις οικογενειακές χαρές και τις βραβεύσεις του, με τις διαψεύσεις, τις πίκρες, τις αμφιβολίες, αλλά και με τις βεβαιότητές του, εξετάζεται αναλυτικά στο βιβλίο.

Παρατίθενται γεγονότα, δηλώσεις, αποσπάσματα συνεντεύξεων, ερμηνείες στίχων του, όπως και δηλώσεις άλλων για τον ίδιο και το έργο του από τα πρώτα του βήματα μέχρι το θάνατό του (11/11/1990). Η έκδοση συνοδεύεται από αναλυτικό Χρονολόγιο.