Οι καναντεράδες
Πτήσεις με γέρικα φτερά, προσγείωση με τσακισμένα νεύρα
ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ (boyio@enet.gr) ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΣΗ ΜΥΡΤΩ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Ο καφές στην 355 Μοίρα Τακτικών Μεταφορών είναι καλός.
Το ήξερα από παλιότερο ρεπορτάζ.
Αλλά οι πιλότοι δεν είναι εκεί.
Οχι αυτό το πρωί. Είναι Δευτέρα 24 Αυγούστου.
Ο διάολος για τέταρτη μέρα λυσσομανά στα βορειοανατολικά της Αττικής και τα μοντέρνα έπιπλα κήπου δίπλα στα γραφεία της μονάδας, στο αεροδρόμιο της Ελευσίνας, είναι άδεια - εκτός από λίγους αξιωματικούς εδάφους που έχουν στήσει μια πρόχειρη σύσκεψη.
Παρά τη φαινομενική τους αταραξία, η ένταση είναι συμπαγής.
Αυτός ο καφές θα είναι βαρύς. 
Το προηγούμενο ρεπορτάζ του ΕΨΙΛΟΝ (19.8.2007), πέντε μόλις μέρες πριν από την καταστροφή της Πελοποννήσου, είχε τίτλο «Πτήσεις με 57 βαθμούς Κελσίου».
Αυτό το νούμερο είχε καταγραφεί μέσα στην καμπίνα ενός Canadair!
Επρεπε να φωνάζουν οι πιλότοι και να γίνει τίτλος, για να αποκτήσουν τα γερασμένα CL-215 (τα πρώτα παρελήφθησαν το 1974) ένα κλιματιστικό, που λίγο τους δροσίζει.
«Και τρεις βαθμούς να πέσει η θερμοκρασία, αναπνέεις καλύτερα» μας λέει ένας πιλότος. 
Για μας είναι ακόμη πρωί, αλλά οι πιλότοι της πρώτης βάρδιας -που συμπληρώνουν ήδη τις τρεις ώρες πτήσης- αρχίζουν να επιστρέφουν για ανεφοδιασμό.
Είναι το αναγκαστικό (μισάωρο το πολύ) διάλειμμα.
Σήμερα κάθε πιλότος θα είναι οκτώ ώρες στον αέρα, δυόμισι τρίωρα, και τα 13 αεροπλάνα της Μοίρας, αν δεν παρουσιάσουν βλάβη, θα πετάνε συνεχώς μέχρι τη δύση του ήλιου με εναλλασσόμενα πληρώματα.
Οι μηχανικοί πέρασαν άλλη μια νύχτα ξάγρυπνοι, για να είναι όλα έτοιμα το πρωί.
«Γιατί κάποιοι έρχονταν από την αντίθετη κατεύθυνση;» είναι το πρώτο πράγμα που ρωτάει ο ιταλός πιλότος Σάντρο Τζιανάρντι. 
Μόλις έχει προσγειωθεί, και το αεροπλάνο του ανεφοδιάζεται λίγα μέτρα από εκεί που καθόμαστε. Είναι ένας από τους ξένους που ήρθαν να βοηθήσουν.
Δουλεύει για τη γαλλική εταιρεία SOREM, που κάνει αεροπυρόσβεση για λογαριασμό του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Πολιτικής Προστασίας.
Το ερώτημά του είναι κλειδί για να καταλάβουμε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με το συντονισμό.
Πετούσε πάνω από τη Νέα Μάκρη.
Την ώρα που κάποια αεροπλάνα έκαναν τον κύκλο για τη ρίψη του νερού, κάποια άλλα, που είχαν άλλο στόχο εκεί κοντά, έρχονταν με αντίθετη φορά.
Με τον εναέριο συνωστισμό αεροπλάνων και ελικοπτέρων, ο κίνδυνος ήταν μεγάλος.
Οι πιλότοι, ως στρατιωτικοί, δεν μιλάνε επώνυμα για το συντονισμό που γίνεται από το κέντρο επιχειρήσεων της Πυροσβεστικής.
Αλλά είναι φανερό, από αυτά που περιγράφουν και από τα σχόλια στις συζητήσεις τους, ότι δεν τους αρέσει καθόλου.
«Δεν είναι δυνατόν τα κανάλια να έχουν ζωντανή εικόνα από τον αέρα και στο κέντρο επιχειρήσεων να δουλεύουν βάζοντας σημάδια σε χάρτες» μας λένε.
Μερικοί έχουν κάνει μετεκπαίδευση σε άλλες χώρες και έχουν δει τα «bird dogs» - τα ειδικά αεροσκάφη που εντοπίζουν τις ακριβείς εστίες της φωτιάς, που δίνουν ζωντανή εικόνα, που συντονίζουν από αέρος την πυρόσβεση.
Εδώ τον έλεγχο τον έχει ο επικεφαλής πυροσβέστης.
Οταν είναι στο έδαφος δεν έχει πάντα πλήρη εικόνα της φωτιάς, ειδικά όταν είναι σε δύσβατα μέρη.
Οταν πετάει με ελικόπτερο (συνήθως αρχηγός ή υπαρχηγός της Πυροσβεστικής) του λείπει η τεχνολογία.
Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ.
