Εξύβριση 22χρονης κοπέλας απο οδηγό ΤΑΞΙ (TAB 6229) στον Πειραιά‏.

(Από το http://www.katagelies.gr/).

Εξύβριση 22χρονης κοπέλας απο οδηγό ΤΑΞΙ (TAB 6229) στον Πειραιά‏...

Την Τρίτη 11-12-07 και ώρα 08:50 στην παράνομη πιάτσα του ηλεκτρικού στο Λιμάνι του Πειραιά 22χρονη κοπέλα επιβιβάζεται σε Ταξί με αριθμό TAB 6229 με την ένδειξη ελεύθερος σηκωμένη και ζητά να πάει στον Νοσοκομείο Αλεξάνδρα στην Αθήνα.

Ο Ταξιτζής αρνείται να πάει και της λέει να κατέβει απο το ταξί λέγοντας πως έχει ραντεβού στο Αεροδρόμιο Βενιζέλος στις 9:00.

Εκείνη τον ρωτάει γιατί βρίσκεται στο λιμάνι του πειραιά αφού έχει ραντεβού στο Ελ.Βενιζέλος και πως είναι δυνατόν να βρίσκεται στο Ελ.Βενιζέλος σε 10 λεπτά.

Εκείνος της απαντάει δεν σε αφορά και της ξαναζητά να κατέβει από το ταξί.

Η κοπέλα δεν δέχεται και καλεί την αστυνομία από το κινητό της.

Ο οδηγός του ταξί βλέποντας την κίνηση της κοπέλας να καλέσει την αστυνομία της λέει κλείσε το τηλέφωνο θα σε πάω εγώ στην αστυνομία.

Ο οδηγός όμως παίρνει άλλη κατεύθυνση και καταλήγει σε μια ερημική τοποθεσία στην περιοχή της Λέυκας στον Πειραιά.

Εκεί σταματά το ταξί και ξεκινά να βρίζει την κοπέλα με χυδαίες εκφράσεις ζητώντας πάλι να κατέβει από το ταξί.

Η κοπέλα προσπαθεί και πάλι να καλέσει την αστυνομία αλλά βλέποντας την κίνηση ο οδηγός του ταξί κατεβαίνει από το ταξί και πηγαίνει από την πλευρά της κοπέλας στην θέση του συνοδηγού δηλαδή, ανοίγει την πόρτα και με βίαη κίνηση αρπάζει την κοπέλα από το χέρι και κυριολεκτικά την πετάει έξω από το ταξί βρίζοντάς την και πάλι αισχρά.

Για κακή του τύχη ακριβώς απέναντι περνούσαν πεζοί 2 αστυνομικοί και είδαν το σκηνικό. Απομακρύνουν την κοπέλα από το ταξί και αρχίζουν να μιλούν στον ταξιτζή ώσπου στο τέλος τον αφήνουν να φύγει.

Η κοπέλα που παρακολουθεί από απόσταση σοκαρισμένη,βλέποντας τον οδηγό του ταξί να φεύγει πηγαίνει προς το μέρος των αστυνομικών και ρωτά να μάθει τι γίνεται.

Οι αστυνομικοί της λένε πως έκοψαν πρόστιμο στον ταξιτζή ύψους 4.000 Ευρώ και πως μπορεί αν θέλει να περάσει από το τμήμα των Καμινίων στον Πειραία να υποβάλει μήνυση και στη συνέχεια φεύγουν.

Θα ήθελα να μου πείτε πως σας φαίνεται η συμπεριφορά των αστυνομικών και κατά πόσο έκαναν σωστά την δουλειά τους λαμβάνοντας υπόψη ότι βρέθηκαν σε ένα ερημικό σημείο την συγκεριμένη χρονική στιγμή και πώς η κοπέλα δεν είδε κάποιο πρόστιμο να του δίνουν από το σημείο που βρισκόταν σε μια απόσταση 10 μέτρων δηλαδή αφού της ζήτησαν οι αστυνομικοί να απομακρυνθεί από αυτόυς και τον ταξιτζή.

ΥΓ.

Η κοπέλα δεν έχει υποβάλει ακόμα μήνυση γιατί είναι ακόμα σοκαρισμένη και φοβάται για την σωματική της ακεραιότητα μετά απο τις απειλές του ταξιτζή.

Μετά από παρότρυνση δική μου,μου υποσχέθηκε ότι θα το κάνει μέσα στις επόμενες μέρες.

ΤΙ ΕΛΕΓΕ ΚΑΙ ΤΙ ΕΚΑΝΕ;

Πολλοί ει ναι εκείνοι που προκειμένου να κερδίσουν κάποια θέση στην πολιτική (δημάρχου, νομάρχη, βουλευτή) κάνουν τα αδύνατα δυνατά, τάζουν λαγούς με πετραχήλια, κοροϊδεύουν δηλαδή τον κόσμο τον ευκολόπιστο, και όταν εκλεγούν τα "τάματα" που έχουν κάνει, πάνε περίπατο

Ενα άρθρο για βουλευτή ο οποίος έλαμψε δια της απουσίας του είναι και το παρακάτω που ξεσήκωσα από το PRESS.GR έτσι για να μην ξεχνούν κάποιοι ποιους ψηφίζουμε για να μας εκπροσωπήσουν

Απολαύστε το λοιπόν, και πρέπει να ξέρετε ότι λέει ελάχιστα μπροστά στην πραγματικότητα.

Θα προτάξω τα στήθη μου...

...έλεγε πριν από τις εκλογές, αλλά μετά το ...ξέχασε!

Θα προτάξω τα στήθη μου...
.
...έλεγε πριν από τις εκλογές, αλλά μετά το ...ξέχασε!. .

Ο βουλευτής Βαγιωνάς προεκλογικα ελεγε ότι θα προταξει τα στηθη του για τη Στρατονικη μολις βγουν στην κυβερνηση για να σταματησουν οι δυναμιτες που πεφτουν κατω από τα σπιτια.

Μετα τις εκλογες εβαλε την κασετα «μα είναι νομος του κρατους και δεν μπορουμε να τον αγνοησουμε»….

Προεκλογικο περιστατικο:

Πριν από τις προσφατες εκλογες ηρθε στη Στρατονικη για να μιλησει.
Γνωριζοντας πια τι λαμογιο είναι στην (μυθικη πλεον) πλατεια πηγαν μονο 5-10 ατομα και αναμεσα τους οι αλληλομισουμενοι κομματαρχες του χωριου Θεοχαριδης και Χασαπης.

Αναγκαζονται να τον οδηγησουν στο καφενειο του Μακη και ειδοποιουν μερικους ακομη «για να μην γινουμε ρεζιλι» να προσελθουν.
Τελος παντων πηγαν μερικοι, ειπε τα γνωστα και αμεσως μετα ακουγεται η φωνη μιας γυναικας:

"Ειπες πριν βγειτε κυβερνηση θα κανεις κατι για τους δυναμιτες αλλα δεν εκανες τιποτε. Ειστε ιδιοι και χειροτεροι από τους αλλους".

Κοκκαλο ο doctor.

Παρεμβαινουν οι κομματαρχες και λενε στον συζυγο…

"Αυτή τι μας την εφερες; Τι ερωτησεις είναι αυτές;".

Αυτή είναι η εικονα της ΝΔ!!!

Αν καποιος ρωτησει πώς βγηκε βουλευτης λεω:

Εξετασε ολους τους κωλους της Χαλκιδικης ΔΩΡΕΑΝ και μια και δυο και τρεις φορες τον καθενα...

ΣΤΡΑΤΟΝΙΚΗ Τ.Τ.

ΠΑΝΟΣ ΓΕΡΑΜΑΝΗΣ

Όπως τον είδε η

Δημοσιογράφος Βίκυ Χαρισοπούλου

Όταν κάποτε, -πολλά χρόνια πριν άρχιζα να ασχολούμαι μ΄αυτή τη δουλειά – να επιχειρώ δηλαδη να γράψω τα δημόσια, έλαβα από έναν παλιότερο συνάδελφο μια συμβουλή…

Ναι, να επιχειρείς να γράφεις για τα πάντα, αλλά να εξειδικευθείς, να μάθεις , να συστήσεις στο κοινό που διαβάζει, το ένα…

Αυτό που εσένα μαγεύει , αυτό που εσύ αγαπάς , νοιάζεσαι, σε πονάει και σε ψυχαγωγεί …Ετσι και καλύτερα θα γράφεις – μεταδίδεις και πλέον αναντικατάστατη θα γίνεις .

Ολοι γράφουν για όλα, λίγοι για ένα και καλά…

Σε επίπεδο ταμείου, στο κοντά ένα τέταρτο του αιώνα της επαγγελματικής σχέσης με τη δημοσιογραφία δεν ξέρω – μάλλον δεν το πέτυχα …

Δεν κατάφερα – και τώρα είναι μάλλον αργά – να κάνω τη ζωή μου – την επαγγελματική τουλάχιστον- μια παράσταση, ένα ποίημα, μια επανάσταση, πολύ δε περισσότερο ένα τραγούδι…

Ο Πάνος ο Γεραμάνης τα κατάφερε. Η ζωή του … ένα τραγούδι .

Τον γνώρισα 20 χρόνια πρίν , στα 1987 στα «ΝΕΑ».

Ηταν ο αρχισυντάκτης στο επαρχιακό ρεπορτάζ – σ΄αυτό που εντάσσονται τα πάντα τα εκτός Αθηνών γενόμενα …

Λίγο οι κοινοί φίλοι, λίγο οι κοινές ιδεολογίες, λίγο – θέλω να πιστεύω- η κοινή καθαρότητα στο βλέμμα και στα θέλω … - μας έκαναν φίλους , περνούσαμε μαζί τις πρωτοχρονιές , η Ναυσικά, εκείνος , η δική μου οικογένεια των κυττάρων αλλά και της ψυχής , οι φίλοι μας. Φοβάμαι πως το είχε ως άλλοθι αυτό το ταξίδι…

Να «κρύβεται» από τη συντροφό του – την Πηνελόπη των οραμάτων του – τη Ναυσικά, και εκείνος να το σκάει με άλλους φίλους για τα απαγορευμένα ουζάκια στο Μοδιάνο, ουισκάκια στη Λιλή, μεζεδάκια αλλού, αλλά και να πετάγεται σε απίστευτες πηγές «ειδήσεων» για το τραγούδι στης ζωής του.

Τόσκαγε και βρισκόταν στην Ξάνθη, στη Δράμα, στην Κοζάνη , γιατί, του είπαν έλεγε, πως εκεί υπήρχε μια «τρύπα» - που πουλούσε με 45αρια δισκάκια στόκ, μια άλλη «τρύπα» - καπηλειό όπου σύχναζε ο τάδε ξεχασμένος – απ όλους εμας όχι όμως κι από κείνον- μπουζουκτσής .

Και γυρνούσε πάντα με υλικό…

Όχι για ειδήσεις…Γυρνούσε με υλικό για αυτό το τραγούδι της ζωής του…

Ετούτο δω το βιβλίο – εγω λεξικό το λέω – μίνι εγκυκλοπαίδεια για το λαικό τραγούδι… Ανασύρω σειρά στιγμών στη μνήμη μου, στιγμών που στη χαλάρωση της εφημερίδας, μετά το κυνήγι του εφήμερου που εμείς το λέγαμε είδηση , όλο κι ένα τραγούδι, ενας στίχος , μια μελωδία ερχόταν στο νού.

-Πές το παρακάτω έλεγε ο ενας στον άλλον, κι ύστερα…- «Αυτό ποιος τόγραψε;» -κι αυτό «ποιος το λέει» , -όχι αυτός είναι δεύτερη εκτέλεση , -όχι εγώ ξέρω, όχι … -Πάρτε τον Πάνο …-Κι ήταν ικανός – στην περίπτωση τη σπάνια που το αγνοούσε – να τα παρατήσει όλα τα εφήμερα των ειδήσεων και ν΄αρχίσει να ψάχνει …

Ούτως ή άλλως είχαμε πάντα απάντηση. Εγκαιρα και έγκυρα…

Για το τραγούδι, για τη μουσική και τα είδη της γράφτηκαν , λέχθηκαν , χιλιάδες λέξεις…

Κι ενώ για ΄τις νότες που συνέθεσαν τη τζάζ, τη ροκ , την ποπ, τη ρεμπέτική ακόμα – και ιδιαίτερα μουσική (σε επίπεδο εθνικό κι όχι μόνο) ειπώθηκαν τόσες λέξεις , για την αμιγώς λαική μουσική (αυτή του λαού ) η παραγωγή είναι σαφώς μικρότερη εως ανύπαρκτη…

Ο Πάνος αυτό έκανε .

Αυτό το κενό καλύπτει – κι επιτρέψτε μου – όχι με λέξεις… Με νότες τόχει γραμμένο αυτό το βιβλίο , με νότες σε ρυθμό 9/8 . Τις λέξεις άλλοι τις βάλαν …

Παράλειψη θάταν η μη μνεία στην εξαιρετική – κοπιαστική για κείνον αλλά σίγουρα, η μνήμη του αγαπημένου του Πάνου θα τον ξεκούραζε- δουλεία του συναδέλφου του Βασίλη Λουμπρίνη που επιμελήθηκε τα κείμενα .

Ηξερε καλά ο Πάνος , ότι όταν γράφεις για το λαικό τραγούδι και γράφεις με λέξεις , κινδυνεύεις να είτε από λογιοτατισμό, είτε από λαικισμό όχι όμως και ποτέ από λογισμό…

Ο Πάνος βρήκε τη σωστή μέθοδο προσέγγισης, ανάλυσης αλλά και του να μας συστήσει αυτό που ίσως και να ξέραμε κυτταρικά.

Τη λαικότητα.

Με λαικότητα (με αμεσότητα ,όχι με λαικούρες , ουτε – καθόλου με λαικισμό) , με χαρακτήρα σχεδόν «ναίφ» - σαν του Πάνου - είναι γραμμένο – είναι ερμηνευμένο ο μάλλον αυτό το τραγούδι του Γεραμάνη που έγινε βιβλίο.

Οι μουσικοί ας το διαβάσουν με νότες . Θα το κάνει σε λίγο – προτείνοντας τη δική του ανάγνωση ο Χρήστος ο Μητρέτζης …Εμείς οι υπόλοιποι , οι θεωρητικά άμουσοι ας ψάξουμε στη μνήμη μας την κυτταρική .

Εκεί θα βρούμε όλες τις νότες … ή έστω …ΘΑ μάθουμε πως το… «Τρελλε τσιγγάνε» - προσωπικά δεν το ήξερα , πίστευα πως είναι του Τσιτσάνη και είναι γραμμένο για κάποιον έρωτα σαν τους δικούς μου του κοινωνικού περιθωρίου , εξ όυ και ποιητικά τσιγγάνος – είναι γραμμένο από την Ιωάννα Γεωργακοπούλου (από μια γυναίκα βεβαίως- για έναν αντάρτη του ΕΛΑΣ … (+ απόσπασμα από τις σελίδες του βιβλίου)

Θα μάθουμε – εμείς οι συνάδελφοι του- τι είναι λαική δημοσιογραφία – άμεση – επικοινωνιακή – όχι λαικίστική – απ αυτή ξέρουμε καλά.

Οι φοιτητές του τμήματος επικοινωνίας στα πανεπιστήμια του Παρισιού και του Βερολίνου το μάθαν διδασκόμενοι από τις μαγνητοφωνημένες εκπομπές του «Λαικών βάρδων του Πάνου» ..

ΘΑ μάθουμε , θα αναπολήσουμε , θα …

Είμαστε όμως – όχι μόνο τα λόγια μας - και όντα πτερόεντα .

Πτερόεις και ο Πάνος –για κάπου – ποιος ξέρει – πέταξε , κι ήταν καιρός αυτό το τραγούδι της πλήρους μεστών, δημιουργικών , παραγωγικών και αγαπημένων ημερών του να μη χαθεί… Ν΄ακολουθήσουν κι άλλα βιβλία, με το υπόλοιπο υλικό, ίσως και δίσκοι, ίσως και CD μια που όπως μας ενημέρωσαν στην Ευρώπη των γκάτζετς τα e-books διαδέχονται πια τα audio-books .

Το βιβλίο του Πάνου έχει πολλούς …audio- ήχους…, νότες , μουσική. Είναι το τραγούδι του. Το τραγούδι μας…

Ευχαριστώ πολύ Κι όλοι ευχαριστούμε τη Ναυσικά Γεραμάνη που δεν κρατά τις μνήμες του Πάνου – που τις ανήκουν- για τον εαυτό της. Τις μοιράζεται μαζί μας, τον κρατά ζωντανό για όλους μας…

Βίκυ Χαρισοπούλου

(Αναδημοσίευση από www.provoleas.gr)

ΕΚΘΕΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ

Εγκαινιάζεται σήμερα Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2007 στις 7.30 το βράδυ από τον Δήμαρχο Χριστόδουλο Οικονομίδη η έκθεση φωτογραφίας με θέμα
«Το ΄Αγιο ΄Ορος μέσα από το φακό του Οθωμανού φωτογράφου Αλή Σαμή Βέη» , στην αίθουσα Τέχνης του πρώην Remezzo (Νικολάου Πλαστήρα, πλάζ Αρετσούς, τηλ. 2310 453 110).
Η ΄εκθεση που οργανώνεται από το Μουσείο Φωτογραφίας «Χρήστος Καλεμκερής» του Δήμου Καλαμαριάς», αποτελείται από δύο ενότητες.
Στην πρώτη παρουσιάζεται φωτογραφικό υλικό και ντοκουμέντα από την πολυτάραχη ζωή και δράση του φωτογράφου στην Τουρκία και στην Ελλάδα, ενώ στη δεύτερη ενότητα εκτίθενται φωτογραφίες του Λευκώματος του Αγίου ΄Ορους που περιλαμβάνουν τις Μονές και τις Σκήτες, την Ιερά Επιστασία, τους Ηγούμενους και τους μοναχούς των μοναστηριών και τα κειμήλια του Αγίου ΄Ορους.
Η έκθεση ολοκληρώνεται με μερικές φωτογραφίες από περιστασιακές επισκέψεις του Αλή Σαμή σε άλλες πόλεις της Ελλάδος.
Αξίζει να αναφερθεί ότι ο Αλή Βέης γεννήθηκε στην Τουρκία γύρω στα 1870.
Το 1892 αποφοιτά από την Αυτοκρατορική Ακαδημία Ναυτικού με τον βαθμό του ανθυποπλοιάρχου του μηχανικού και ξεκινά τη συστηματική του ενασχόλησή του με την φωτογραφία χάρη στην οποία κέρδισε γρήγορα την εύνοια του Σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ Β΄ που υπήρξε λάτρης της φωτογραφίας.
Ο Σουλτάνος εκτιμώντας το έργο του, του απένειμε τον τίτλο του «Αρχιφωτογράφου και Ακόλουθου της Αυτού Μεγαλειότητος του Σουλτάνου».
Η πολιτική κατάσταση όμως στην αυτοκρατορική αυλή και συνακόλουθα η τύχη του Αλή Σαμή μεταβάλλονται καίρια με την επανάσταση των Νεότουρκων στα 1909.
Ο Σουλτάνος στέλνεται εξόριστος στη Θεσσαλονίκη όπου θα τον ακολουθήσει μετά από αρκετές περιπλανήσεις και ο φωτογράφος. Εκεί ο Αλή Σαμή θα εργαστεί ως φωτογράφος και εκδότης διαφόρων εφημερίδων έως το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Στα χρόνια της Μικρασιατικής εκστρατείας η ζωή του φωτογράφου εισέρχεται στην πλέον παράδοξη φάση της, καθώς ο Αλή Σαμή θα εγκαταλείψει την Ελλάδα προκειμένου να συνεργαστεί με τον ελληνικό στρατό.
Μετά την κατάρρευση του Μικρασιατικού Μετώπου, ο Αλή Σαμή επικηρύσσεται μαζί με άλλα 150 άτομα ως εχθρός του Κεμάλ και της Τουρκίας και καταδικάζεται ερήμην σε θάνατο. Το γεγονός αυτό τον ανάγκασε μαζί με άλλους ΄Ελληνες να επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη όπου ανοίγει φωτογραφείο στην οδό Ρακτιβάν 4, πίσω από το Διοικητήριο.
Ετσι, για κάποιους μήνες το διάστημα 1925-1927 εργάζεται στο ΄Αγιο ΄Ορος.
Από την εκεί διαμονή του προέκυψε το λεύκωμα του Αγίου ΄Ορους που βρίσκεται στον πυρήνα της παρούσας έκθεσης.
Από το 1928 και έπειτα ο Αλή Σαμή οργώνει την Ελλάδα από ένα άκρο της ως το άλλο βγάζοντας φωτογραφίες τοπίων, μνημείων και αξιοθέατων προκειμένου να εξασφαλίσει τα «προς το ζείν».
Τα ίχνη του αγνοούνται από το 1933. Ορισμένοι μελετητές θεωρούν ότι επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη παρά το κλίμα γι αυτόν εξακολουθούσε να είναι αρκετά δυσμενές. Υπάρχει όμως και η άπο ψη ότι η Ελλάδα υπήρξε ο τόπος της τελευταίας του κατοικίας καθώς ατεκμηρίωτες πληροφορίες του φέρνουν να φωτογραφίζει για τελευταία φορά στην ΄Ηπειρο.
Η πολιτική κατάσταση όμως στην αυτοκρατορική αυλή και συνακόλουθα η τύχη του Αλή Σαμή μεταβάλλονται καίρια με την επανάσταση των Νεότουρκων στα 1909. Ο Σουλτάνος στέλνεται εξόριστος στη Θεσσαλονίκη όπου θα τον ακολουθήσει μετά από αρκετές περιπλανήσεις και ο φωτογράφος. Εκεί ο Αλή Σαμή θα εργαστεί ως φωτογράφος και εκδότης διαφόρων εφημερίδων έως το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Στα χρόνια της Μικρασιατικής εκστρατείας η ζωή του φωτογράφου εισέρχεται στην πλέον παράδοξη φάση της, καθώς ο Αλή Σαμή θα εγκαταλείψει την Ελλάδα προκειμένου να συνεργαστεί με τον ελληνικό στρατό. Μετά την κατάρρευση του Μικρασιατικού Μετώπου, ο Αλή Σαμή επικηρύσσεται μαζί με άλλα 150 άτομα ως εχθρός του Κεμάλ και της Τουρκίας και καταδικάζεται ερήμην σε θάνατο. Το γεγονός αυτό τον ανάγκασε μαζί με άλλους ΄Ελληνες να επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη όπου ανοίγει φωτογραφείο στην οδό Ρακτιβάν 4, πίσω από το Διοικητήριο.
΄Ετσι, για κάποιους μήνες το διάστημα 1925-1927 εργάζεται στο ΄Αγιο ΄Ορος.
Από την εκεί διαμονή του προέκυψε το λεύκωμα του Αγίου ΄Ορους που βρίσκεται στον πυρήνα της παρούσας έκθεσης.
Από το 1928 και έπειτα ο Αλή Σαμή οργώνει την Ελλάδα από ένα άκρο της ως το άλλο βγάζοντας φωτογραφίες τοπίων, μνημείων και αξιοθέατων προκειμένου να εξασφαλίσει τα «προς το ζείν».
Τα ίχνη του αγνοούνται από το 1933.
Ορισμένοι μελετητές θεωρούν ότι επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη παρά το κλίμα γι αυτόν εξακολουθούσε να είναι αρκετά δυσμενές.
Υπάρχει όμως και η άπο ψη ότι η Ελλάδα υπήρξε ο τόπος της τελευταίας του κατοικίας καθώς ατεκμηρίωτες πληροφορίες του φέρνουν να φωτογραφίζει για τελευταία φορά στην ΄Ηπειρο.

ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ

ΠΟΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΘΑ ΜΑΘΟΥΜΕ;

Πότε θα μάθουμε σε αυτή τη χώρα να συμπεριφερόμαστε σαν ΟΔΗΓΟΙ και όχι σαν κάφροι όταν έχει πρόβλημα λόγο καιρικών συνθηκών στους δρόμους; Πότε θα μάθουμε ότι τα οχήματα εκτάκτων αναγκών (εκχιονιστικά, πυροσβεστικά, κλπ) ΕΧΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΡΑΤΟΥΜΕ ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΑΠΟ ΑΥΤΑ; Πότε θα μάθουμε (ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΕΦΑΡΜΟΣΟΥΜΕ) ότι ΔΕΝ ΚΟΛΛΑΜΕ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΤΑ ΟΧΗΜΑΤΑ; Αφορμή γι αυτό το άρθρο μου έδωσε η έντονη χιονόπτωση του Σαββάτου και όλα όσα διαδραματίστηκαν κατά την διάρκεια της στο κομμάτι του δρόμου Ασπροβάλτα – Στρυμώνα – Οφρυνίου στο οποίο βρισκόμουν και πραγματοποιούσα εκχιονισμό (το κύριο επάγγελμα μου). Λοιπόν ξέρετε κάτι; Κακώς φωνάζουμε και λέμε ότι «ο Κρατικός μηχανισμός ΔΕΝ έκανε τη δουλειά του». Ο Κρατικός μηχανισμός και να θέλει να κάνει τη δουλειά του, δεν τον αφήνουν κάποιοι «έξυπνοι μάγκες» οδηγοί που νομίζουν ότι οδηγούν στο δρόμο που τους άφησε κληρονομιά ο παππούς τους. Πάμε λοιπόν να δούμε πως έγινε το μπάχαλο του Στρυμόνα (όμοιο με εκείνο της Αθήνας το 2003, και άλλων περιοχών) και είχε σαν αποτέλεσμα να κλείσει ο δρόμος ο οποίος μάλιστα παρουσιάζει σε εκείνο το σημείο και μια ιδιαιτερότητα λόγο των έργων που γίνονται πράγμα που σημαίνει διπλή κατεύθυνση κυκλοφορίας και στένεμα με την σχετική υπάρχουσα καλή σήμανση. Από τις δυο το μεσημέρι λοιπόν ξεκίνησε η έντονη χιονόπτωση στο σημείο. Είχε πραγματοποιηθεί ήδη η σχετική ρίψη αλατιού, και όλα πήγαιναν καλά. Ο δρόμος προς, και από Καβάλα περπατούσε κανονικά γιατί το χιόνι ήταν στο οδόστρωμα λίγο και μαλακό αφού από κάτω υπήρχε αλάτι, πράγμα που σημαίνει αφ ενός ότι δεν υπήρχε περίπτωση να παγώσει γιατί το αλάτι, σε συνδυασμό με την κίνηση των οχημάτων κρατούσε μια θερμοκρασία στο οδόστρωμα τέτοια που έλειωνε το χιόνι που έπεφτε από πάνω, αφ ετέρου όμως, η ποσότητα του χιονιού ήταν τέτοια, που δεν επέτρεπε την χρήση λεπίδας από τα εκχιονιστικά. Εδώ θα πρέπει να κάνω μια διευκρίνηση για να μπουν κάποια πράγματα στη θέση τους, γιατί πολλές μπούρδες έχουν ειπωθεί από «ειδικούς» της πλάκας που ψώνισαν την «ειδικότητα»τους, τις γνώσεις τους από τον μπακάλη της γειτονιάς. Τα εκχιονιστικά λοιπόν κύριοι ΑΣΧΕΤΟΙ για να χρησιμοποιήσουν τη λεπίδα τους, το χιόνι θα πρέπει να έχει ύψος στο οδόστρωμα πάνω από δέκα πόντους για να πιάσει η λεπίδα. Στους δυο και τρεις πόντους, ΙΣΑ που το χαϊδεύει η λεπίδα το χιόνι, αλλά και είναι λειωμένο από το αλάτι, κάτω δηλαδή από το στρώμα χιονιού που φαίνεται, έχει ουσιαστικά ΝΕΡΑΚΙ. Κλείνω αυτή την παρένθεση, και συνεχίζω. Τα εκχιονιστικά είμαστε συνέχεια έξω εκτελώντας περιπολίες και ρίψη αλατιού πριν ενταθεί η χιονόπτωση και όλα πήγαιναν μια χαρά. Γύρω στις τέσσερις η χιονόπτωση άρχισε να γίνεται πολύ πιο έντονη, και όσο περνούσε η ώρα δυνάμωνε όλο και πιο πολύ. Στις πέντε και κάτι, η κάθοδος προς τη γέφυρα του Στρυμόνα έκλεισε από χιονοθύελλα, η οποία δεν μας επέτρεπε να βλέπουμε πέρα από τα τρία μέτρα. Επρόκειτο για τοπικό φαινόμενο γιατί μετά τα τούνελ (ξέρουν όσοι έχουν περάσει από εκεί) στην Εγνατία δεν χιόνιζε καθόλου. Ρίξαμε λοιπόν λεπίδες, και αρχίσαμε κανονικό εκχιονισμό, έλα όμως που είχαμε πολλούς οδηγούς αυτοκινήτων να μπαίνουν σφήνες ανάμεσα στα μηχανήματα, και να ΠΑΤΟΥΝ ΦΡΕΝΟ! Το διανοείστε αυτό; Να είσαι με ένα θηρίο τριάντα τόνων το οποίο έχει μπροστά του ένα μαχαίρι τεσσάρων μέτρων δυόμισι τόνων, και να σου μπαίνει μπροστά ο άλλος με την κούρσα και να φρενάρει! Ίδιο σκηνικό εξελίχθητε και στην άνοδο από Στρυμόνα προς Ασπροβάλτα. Ένα κουρσακι φρενάρισε μπροστά σε νταλίκα, η οποία δίπλωσε, και έκλεισε ο δρόμος. Στο χειρότερο σημείο, με τα εκχιονιστικά ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΛΑΚΕΙΑ ΚΑΠΟΙΩΝ ΒΙΑΣΤΙΚΩΝ. Με πολλούς κόπους τα εκχιονιστικά μπορέσαμε να περάσουμε, και να ανοίξουμε το δρόμο μετά από ώρες και με την συνδρομή της τροχαίας η οποία έκοψε για λίγο την κίνηση στην Εγνατία Οδό. Όλα αυτά δεν θα συνέβαιναν αν είχαμε ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ σαν οδηγοί, και συμμορφωνόμασταν με τα αυτονόητα. Θα μπορούσα να γράψω και άλλα πάρα πολλά, αλλά είμαι σίγουρος ότι το καμπανάκι το άκουσαν πολλοί. Καλή σας μέρα.

Ο ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΣΤΗΝ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ ΜΑΣ

Ο Δεκέμβρης είναι ο δωδέκατος και τελευταίος μήνας του ηλιακού μας έτους, αλλά ο δέκατος μήνας όπως το λέει και το όνομα του. Δεκέμβρης από το λατινικό Decem, που σημαίνει δέκα. Από την ζωή των αγροτών, όπως αυτή εξελίσσεται μέσα στον Δεκέμβρη, τρεις είναι οι εμπειρίες του χρόνου που «πρωταγωνιστούν»! Το κρύο, το τέλος της σποράς, και η μικρή μέρα. Ο Δεκέμβρης είναι ο μήνας με τις μικρότερες μέρες. Από τα Χριστούγεννα όμως και μετά, αρχίζουν και μεγαλώνουν. Το κρύο συνδέεται με τρεις κυρίως γιορτές στην αρχή του Δεκέμβρη. Της Αγίας Βαρβάρας, του Αγίου Σάββα, και του Αη Νικόλα. Λέγανε παλιά: «Βαρβάρα βαρβαρωνει, αι Σάββας σαβανώνει, αι Νικόλας παραχώνει»! Στις ορεινές περιοχές της Ηπείρου, της Δυτικής Μακεδονίας, της Ρούμελης, το κρύο συνδέεται και με την γιορτή του Αγίου Αντρέα. «Ο Αγι Αντρέας έφτασε, το κρύο αντρειεύει». Ο Δεκέμβρης στην παράδοση μας, έχει και το όνομα Αντριας (η Ντριας), λόγω του κρύου. Η δεύτερη εμπειρία, όπως είπαμε, είναι το τέλος της σποράς. Εκφράζεται και αυτή με παροιμίες. Για την σπορά λένε: «Δικεμβρις, δικιος σπόρος», η «Δεκέμβρη δίκαια σπέρνε», και αυτό γιατί ο «ζευγάς», δεν πρέπει να ρίχνει το σπόρο μήτε πολύ αρια , μήτε πολύ πυκνά, γιατί το χώμα είναι αρκετά ποτισμένο από την βροχή, και έτσι δεν υπάρχει πλέον ο φόβος μη τυχόν και δεν φυτρώσει ο σπόρος. Ένα άλλο έθιμο που τηρούσαν οι παλιοί τον Δεκέμβρη, ήταν που «ευχαριστούσαν» τα ζώα τα οποία τους βοηθούσαν στη σπορά! Μια ξεχωριστή γιορτή, στις 18 του Δεκέμβρη, είναι του Αγίου Μοδεστου. Στο Δρυμό, στην γιορτή του αγίου, δίνουν στα ζώα τριμμένους άρτους και αντίδωρο από την εκκλησία, για να φάνε τα ζώα και να γίνουν γερά! Βέβαια σήμερα, τα ζώα έχουν αντικατασταθει από τα τρακτέρ. Στη Λήμνο, οι ζευγάδες κάνουν κόλλυβα που τα πηγαίνουν στην εκκλησία και τα διαβάζει ο παπάς, και τα ρίχνουν έπειτα στην «ταγή» για τα ζώα. Η τρίτη εμπειρία για τον Δεκέμβρη, είναι το φως. «Του Δεκέμβρη η μέρα, καλημέρα καλησπέρα» έλεγαν οι παλιοί, για να τονίσουν το πόσο μικρές μέρες και μεγάλες νύχτες έχουμε αυτό το μήνα. Με τον ήλιο και το φως, σχετίζεται η μεγαλύτερη γιορτή του Δεκέμβρη, τα Χριστούγεννα. Σε πολλά μέρη τα Χριστούγεννα έδωσαν το όνομα τους στον μηνά: «Χριστουγενναρης, Χριστουγεννας». Στα ευαγγέλια δεν μνημονεύεται ο μήνας που γεννήθηκε ο Χριστός! Η γιορτή των γενεθλίων, θεσπίστηκε για τις 25 του Δεκέμβρη από τους Χριστιανούς της Ρώμης το 335 μ.Χ. Αυτό έγινε, για να παραμεριστεί ο Περσικός θεός Μίθρας, που είχε το γενέθλιο του την ιδία μέρα. Αυτά και άλλα πολλά έχει η λαογραφία μας για τον μήνα Δεκέμβρη, ήθη, έθιμα, τραγούδια, κάλαντα…..

ΣΑΒΒΑΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ

Συλλαλητήριο κατά της κλιματικής αλλαγής

Έγραψα πολλές φορές ότι η φύση πλέον άρχισε να παίρνει την εκδίκηση της.
Οι κλιματικές αλλαγές που παρακολουθούμε, έχουν την υπογραφή μας.
Την υπογραφή ΟΛΩΝ των «υπερδυνάμεων» (νομίζουν), οι οποίες κάνουν πειράματα, αλλά με εμάς πειραματόζωα.
Λέω με ΕΜΑΣ, γιατί οι συνέπειες όλων αυτών των πειραμάτων, έχουν αντίκτυπο ΟΧΙ σε εκείνους που «σχεδιάζουν και πραγματοποιούν», αλλά σε εμάς, τον απλό κοσμάκη, όποιας εθνικότητας, και χρώματος.
Επιτέλους, αρχίσαμε να γινόμαστε «ενεργοί» πολίτες, αρχίσαμε να ΑΝΗΣΥΧΟΥΜΕ, να ΨΑΧΝΟΥΜΕ, και να ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΑΣΤΕ.
Με λίγα λόγια, αρχίσαμε να ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ!
ΝΑ διεκδικούμε ένα καλύτερο αύριο για εμάς και τα παιδιά μας, να διεκδικούμε ΚΑΘΑΡΟ ΑΕΡΑ να αναπνεύσουμε, και ΝΕΡΟ να πιούμε.
Να διεκδικούμε μια ΚΑΘΑΡΗ ΦΥΣΗ, χωρίς πυρηνικά και άλλα απόβλητα.
Κάποιοι θα αναρωτιούνται, «μήπως είναι αργά»;
Δεν είναι αργά.
ΠΟΤΕ δεν θα είναι αργά στο να προστατεύουμε αυτό που ουσιαστικά καταστρέφουμε μέχρι σήμερα.
Και η κινητοποίηση του Σαββάτου, είναι μια ακόμα απόδειξη!
ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΦΟΡΕΙΣ, κινήματα πόλης, περιβαλλοντικές – οικολογικές συλλογικότητες, συνδικάτα, επιστημονικές οργανώσεις οργανώνουν το Σάββατο 8 ΔΕΚΕΜΒΡΗ (1.00 Μ.Μ.), ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΔΡΑΣΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ, ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ. Η δίμηνη προετοιμασία ευαισθητοποίησης και κινητοποίησης των πολιτών ώστε να αναπτυχθεί μια μαζική και πολύπλευρη παρέμβαση για να σταματήσει η κλιματική αλλαγή έχει σχεδόν ολοκληρωθεί. Η συσπείρωση των φορέων είναι πολύ μεγάλη και συνεχίζεται αφού η λίστα συμμετοχών παραμένει ανοιχτή, αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση. Ήδη μετέχουν Περιβαλλοντικές και τοπικές συλλογικότητες: Παναττικό Δίκτυο Κινημάτων Πόλης και Ενεργών Πολιτών, που περιλαμβάνει 102 συλλογικότητες γειτονιάς και δημοτικά σχήματα, η Παναττική Πρωτοβουλία για τις Κεραίες Κινητής Τηλεφωνίας, η Ελληνική Εταιρεία Προστασίας Περιβάλλοντος και Πολιτιστικής Κληρονομιάς, το WWF Ελλάς, η ΒΙΟΖΩ, η Συντονιστική Επιτροπή για τη διάσωση του Υμηττού, η Συντονιστική Επιτροπή για το Μητροπολιτικό Πάρκο Γουδή, η Επιτροπή Κατοίκων για τη Βίλλα Ζωγράφου, η Green Attack, ο Αχελώου Ρους, η Συντονιστική Επιτροπή Πολιτών Ν. Σμύρνης για τον χώρο του Πανιωνίου, η Επιτροπή Αγώνα κατά των επεκτάσεων της Petrola και των μονάδων ηλεκτροπαραγωγής Χαλυβουργικής.Επιστημονικοί Φορείς: Δικηγορικός Σύλλογος Αθήνας, Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας, Σύλλογος Αρχιτεκτόνων.Συνδικάτα: ΑΔΕΔΥ, ΕΚΑ, ΔΟΕ, ΕΜΔΥΔΑΣ, ΟΛΜΕ, ΟΤΟΕ, Πανελλήνια Ένωση Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων, Σύλλογος Υπαλλήλων Εθνικής Τράπεζας, Σύλλογος Υπαλλήλων Τράπεζας Ελλάδας.Μετέχουν επίσης, η Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Αθήνας και ο Αστέρας 2004 Καισαριανής, φοιτητικοί σύλλογοι, σχολεία, ποδηλάτες – ισσες, το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ, η Πρωτοβουλία Γένοβα 2001 και το Δίκτυο για την Υπεράσπιση των Κοινωνικών και Πολιτικών Δικαιωμάτων.Πραγματοποιούνται καθημερινά εκδηλώσεις και δράσεις ευαισθητοποίησης (ομιλίες, δενδροφυτεύσεις, περιβαλλοντικές ξεναγήσεις κ.λ.π.) σε πολλές περιοχές του λεκανοπεδίου της Αττικής. Χαρακτηριστικό είναι ότι η ΟΛΜΕ έχει αναλάβει πρωτοβουλία για παρουσίαση του θέματος της κλιματικής αλλαγής στους μαθητές / μαθήτριες σε όλα τα σχολεία της χώρας και το ίδιο θα γίνει σε αρκετά δημοτικά σχολεία.
Διευθύνσεις επικοινωνίας: Αλωνιάτης Αποστόλης 6944243094 aloniati@hol.gr, Βρασιβανοπούλου Μήτση 6945853523 mvrasi@yahoo.gr, Καφαντάρη Χαρά, 6974775279 harla@in.gr , Κορωνάκης Τάσος 6944740587 tkoronakis@gmail.com, Κωνσταντίνου Πέτρος 6932828964 jspg@otenet.gr, Μαρτέν Νίκος 2103453877 nikmarten@yahoo.gr, Πορτάλιου Ελένη 2107512560 portel@central.ntua.gr , Τότσικας Πάνος 6979145366 ptots@tee.gr, Χαλάτσης Δημήτρης, 6948034131 halatsisd@yahoo.gr.

ΣΚΟΠΙΑΝΩΝ ΠΡΟΚΛΗΣΕΩΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Φαίνεται τελικά ότι το παιχνίδι με τα Σκόπια το έχουμε χαμένο από χέρι, και ας λένε ότι θέλουν οι πολιτικοί προκειμένου να «χρυσώσουν» το χάπι.
Απέναντι λοιπόν στις Ελληνικές θεωρίες», έχουμε τις «πράξεις» των γειτόνων.
Και ποιες είναι αυτές;
Αλλάζουν και τις ...πινακίδες τα Σκόπια!
Νέα ένταση στις σχέσεις με την Ελλάδα αναμένεται να δημιουργήσει η απόφαση των Σκοπίων για αλλαγή των πινακίδων των οχημάτων, η οποία προκάλεσε ήδη αντιδράσεις στο εσωτερικό της γειτονικής χώρας.Ειδικότερα, το υπουργείο Εσωτερικών της ΠΓΔΜ γνωστοποίησε ότι θα προκηρύξει διαγωνισμό για την αλλαγή των πινακίδων των οχημάτων, μετά το νέο έτος.
Στις νέες πινακίδες επανέρχεται ο κωδικός ΜΚ-ο οποίος πριν 10 χρόνια είχε ξαναδημιουργήσει ένταση στις διμερείς σχέσεις ενώ είχε αναγκάσει την Ελλάδα να απαγορεύσει την είσοδο οχημάτων στη χώρα εάν έφεραν το σχετικό σήμα ΜΚ-, και επιπλέον, σε κάθετη λωρίδα αμέσως μετά τον κωδικό, θα αναγράφεται στα αγγλικά «Macedonia»!Αντιδράσεις σημειώθηκαν ήδη από την αντιπολίτευση, ενώ ο ιδιωτικός τηλεοπτικός σταθμός «Κανάλι 5» έθεσε το ερώτημα:
«Είναι συνετό αυτή τη στιγμή να προκαλείται η Ελλάδα , όταν σύμφωνα με όλα τα μηνύματα των χωρών - μελών του ΝΑΤΟ η Μακεδονία, σχετικά με το ζήτημα της ονομασίας, πρέπει να απέχει από προκλητικές κινήσεις, εν όψει της Συνόδου Κορυφής της Συμμαχίας ;».Η υπουργός Εσωτερικών της ΠΓΔΜ, Γκορντάνα Γιανκούλοφσκα, δεν απάντησε στην ερώτηση «πώς η κυβέρνηση θα βοηθήσει τους επιχειρηματίες και τους φοιτητές, εάν η Ελλάδα τούς δημιουργήσει προβλήματα κατά την είσοδό τους στη χώρα ».
Για τον εαυτό της, είπε πως δεν επισκέπτεται την Ελλάδα και δεν σκοπεύει να την επισκεφθεί!!Κοιτάζοντας προσεχτικά τις τελευταίες κινήσεις της Σκοπιανής κυβέρνησης πάντως το μόνο συμπέρασμα που μπορεί να εξαχθεί είναι πως εκβιάζει η ίδια το Ελληνικό βέτο για δικούς της εσωτερικούς λόγους.
Φωνές της Αντιπολίτευσης ήδη έχουν κατηγορήσει ανεπίσημα την κυβέρνηση για "εσκεμμένη πρόκληση της Ελλάδας ώστε να ασκηθεί τελικά το βέτο και η ίδια-με το Ελληνικό βέτο ως άλλοθι-να κρύψει την αδυναμία της να συμμορφωθεί εγκαίρως με τα κριτήρια που θέτει η Συμμαχία για την είσοδο κάθε νέου μέλους.."
(πηγή Greece-Salonika.blogspot).
Για ακόμα μια φορά οι εκατοντάδες χιλιάδες ανώνυμοι bloggers απέδειξαν ότι είναι πολύ πιο δραστήριοι από τον όποιο πολιτικό, και την όποια κυβέρνηση.
Απέδειξαν ότι ΔΕΝ ΔΙΣΤΑΖΟΥΝ ΝΑ ΦΑΝΕΡΩΣΟΥΝ όλα εκείνα που κάποιοι φροντίζουν με κάθε επιμέλεια να κρύψουν από τον κόσμο προκειμένου να αποφύγουν το όποιο πολιτικό κόστος,
Και το «Πολιτικό Κόστος» φαίνεται ότι είναι πιο σημαντικό από το άλλο, μιας ξεπουλημένης πατρίδας.
Πολλοί είναι εκείνοι που αναθεματίζουν τους πολιτικούς κάθε φορά που ακούν τα μεγάλα ΘΑ, τα μεγαλόπνοα σχέδια για την εξωτερική πολιτική της χώρας, η οποία είναι μια πολιτική των υποχωρήσεων, μια πολιτική του σύγχρονου «ραγιαδισμού».
Βέβαια εδώ πρέπει να πω, ότι μεγάλο μέρος ευθύνης φέρουμε και ΕΜΕΙΣ, οι απλοί πολίτες, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι πολιτικοί ΔΕΝ ΒΓΗΚΑΝ ΑΠΟ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ.
Κάποιος, κάποιοι τους ψηφίσαν, και τους ξαναψήφισαν.
Παρόλο που είχαμε δει ότι ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ, τους ξαναψηφίσαμε, και θα τους ξαναψηφίσουμε.
Και θα τους ψηφίσουμε και πάλι, όχι για να διορθώσουν τα κακώς κείμενα όπως το Σκοπιανό και άλλα πολλά, αλλά για να διορίσουν το παιδί μας στο δημόσιο, για να μας κάνουν ΟΛΑ τα ρουσφέτια τα οποία ναι μεν βολεύουν κάποιους, αλλά ρίχνουν πίσω την υπόλοιπη χώρα.
Αυτοί είμαστε, και έτσι οι Σκοπιανοί, και οι όποιοι Σκοπιανοί βρίσκουν πρόσφορο έδαφος για να κάνουν τα δικά τους.

20% ΕΠΑΝΩ ΤΟ AIDS ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Το περασμένο Σάββατο ήταν η Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS, και δυστυχώς τα διάφορα στοιχεία που προκύπτουν από έρευνες, αποδεικνύουν ότι οι Έλληνες είμαστε ΑΠΡΟΣΕΚΤΟΙ, και ότι δεν έχουμε την ενημέρωση που πρέπει.
Και αφήνοντας την υπόλοιπη Ελλάδα, θέλω να επικεντρώσω την αναφορά μου στην Βόρεια Ελλάδα, στην «γειτονιά» μας δηλαδή, έξω από την πόρτα μας, γιατί τόσο κοντά είναι.
Ας δούμε λοιπόν κάποια στοιχεία, τα οποία δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά, και θα πρέπει να λάβουμε ΑΜΕΣΑ μέτρα.
Αύξηση έως και 20% των περιστατικών μόλυνσης από AIDS παρατηρείται τα τελευταία τρία χρόνια στη Θεσσαλονίκη και τη Βόρεια Ελλάδα!Σύμφωνα με στοιχεία της Μονάδας Ειδικών Λοιμώξεων του νοσοκομείου «ΑΧΕΠΑ», από το 2005 έως σήμερα καταγράφονται ετησίως 100 νέα περιστατικά οροθετικών σε αντίθεση με τα προηγούμενα χρόνια, οπότε καταγράφονταν 30-45 νέα περιστατικά.
Ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι αρκετά νέα περιστατικά μόλυνσης από τον ιό HIV παρατηρούνται στις νεαρότερες ηλικίες, 18-25 ετών, εξαιτίας κυρίως της έλλειψης ενημέρωσης, αλλά και της τάσης που επικρατεί να ξεχαστεί το πρόβλημα. Αυτή τη στιγμή στο ΑΧΕΠΑ, όπου υπάρχει η μοναδική μονάδα που λειτουργεί σε όλη τη Βόρεια Ελλάδα, υπάρχουν 560 ασθενείς υπό παρακολούθηση, εκ των οποίων το 80% είναι άνδρες.
Οι πάσχοντες προέρχονται απ' όλο το φάσμα των ηλικιών, ωστόσο η κυριότερη κατηγορία είναι μεταξύ 35 και 45 ετών.
Επιπλέον, στους τέσσερις πάσχοντες που είναι δηλωμένοι υπάρχει ένας που δεν γνωρίζει καν ότι έχει μολυνθεί από τον ιό.
Στα μέσα του 2008 αναμένεται να κυκλοφορήσει και στην Ελλάδα ένα νέο χάπι για τη θεραπεία των πασχόντων από AIDS.
Σήμερα οι πάσχοντες είναι αναγκασμένοι να παίρνουν από 7 έως και 15 χάπια την ημέρα.
Πλέον, από το νέο έτος, αυτοί που είναι σε πρώιμο στάδιο θα μπορούν να παίρνουν μόνο ένα χάπι το οποίο έχει την ίδια αποτελεσματικότητα με τα προηγούμενα.
Πανελλαδικά, από την αρχή του 2007 έχουν καταγραφεί 420 νέα περιστατικά οροθετικών, εκ των οποίων 60 έπασχαν από AIDS, ενώ πέθαναν 30 άτομα.
Από τα 420 περιστατικά που δηλώθηκαν,
το 83,1% ήταν άνδρες και
το 16,9% γυναίκες.
Ο συνολικός αριθμός των οροθετικών που δηλώθηκαν στη χώρα μας από το 1984 μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου 2007 ανέρχεται στα 8.584 άτομα, εκ των οποίων
το 80,1% ήταν άντρες και
το 19,3% γυναίκες.
Ο αριθμός των οροθετικών παιδιών ηλικίας κάτω των 13 ετών ανέρχεται σε 77 περιπτώσεις, εκ των οποίων
το 62,3% αγόρια και το
36,4% κορίτσια.
Το 70,1% μολύνθηκαν από τη μητέρα, ενώ το 15,6% ήταν πολυμεταγγιζόμενα παιδιά. Το 2007 δηλώθηκε μόνο μία μετάδοση του HIV από τη μητέρα στο παιδί.
Αυτά τα στοιχεία φίλοι μου, αφορούν όπως έγραψα πιο πάνω τη γειτονιά μας, και φωτογραφίζουν την έλλειψη ενημέρωσης, αλλά και την αδιαφορία μας απέναντι σε αυτή τη μάστιγα.
Κατά καιρούς διαβάζουμε στα «ψιλά» του τύπου για διάφορα περιστατικά, για άτομα με aids τα οποία «κόλλησαν» σκόπιμα άλλα (συμβαίνουν και τέτοια), αλλά την ίδια στιγμή το ξεχνάμε.
Αισθανόμαστε πολύ πιο «ισχυροί» από την ασθένεια αυτή;
Δεν μπορώ να εξηγήσω την όποια αδιαφορία μας η οποία έχει σαν αποτέλεσμα να χάνονται ζωές.
Και κάτι ακόμα!
25.000 «κρυφοί» φορείς στην ΕλλάδαΈως και σε 25.000 είναι πιθανόν να ανέρχεται ο «κρυφός» αριθμός των αδιάγνωστων περιπτώσεων φορέων του ιού του AIDS στην Ελλάδα, σύμφωνα με τη Μη Κυβερνητική Οργάνωση Praksis, η οποία καταλήγει σε αυτόν τον υπολογισμό βασιζόμενη σε αναγωγικούς δείκτες που χρησιμοποιούνται σε επιδημιολογικές έρευνες πανευρωπαϊκά.Ο κώδωνας του κινδύνου πάντως έχει κρούσει προ πολλού για την Ελλάδα με τα 8.594 πιστοποιημένα κρούσματα που ανακοινώνονται επισήμως, καθώς η επικράτηση της ασθένειας βρίσκεται σε συνεχώς ανοδική πορεία από το 2002, ενώ κοινή παραδοχή αποτελεί η διαπίστωση ότι επικρατεί εφησυχασμός και έλλειψη ενημέρωσης.

Δημόσιος Διάλογος για το Θεσμό του Εθελοντή Πυροσβέστη

Ιωάννης Π.ΣταμούληςΠυραγόςΠρόεδρος του Δ.Σ.της Ένωσης Αξιωματικών Πυροσβεστικού Σώματοςjstam01@in.gr

Παρακολουθώ τις ανησυχίες , τις απόψεις αλλά και τα παράπονα όλων αυτών των συμπολιτών μας , που ανεξάρτητα τους σκοπούς τους και τις επιδιώξεις τους έρχονται εθελοντικά κοντά στο Πυροσβεστικό Σώμα. Η Ένωση Αξιωματικών Πυροσβεστικού Σώματος, ο επαγγελματικός και συνδικαλιστικός φορέας των Ελλήνων Αξιωματικών του Π.Σ. ,κατά καιρούς έχει ασχοληθεί με τον θεσμό του εθελοντή Πυροσβέστη, με κορυφαία στιγμή , τη διοργάνωση του Πανευρωπαϊκού Συνεδρίου για τον Εθελοντή στην Αθήνα, λίγα χρόνια πριν.Μετά από αρκετά χρόνια εφαρμογής του θεσμού στο Π.Σ. πράγματι πιστεύω , ότι ήρθε η ώρα , να ανοίξει επίσημα ο διάλογος για την αποτίμηση , την μελέτη και τον επαναπροσδιορισμό του συνολικού πλαισίου της εθελοντικής παροχής πυρόσβεσης διάσωσης.
Ήδη στον προγραμματισμό του νέου Δ.Σ. της Ένωσής μας, περιλαμβάνεται η μελέτη του συγκεκριμένου θέματος και η εκπόνηση μιας ολοκληρωμένης πρότασης, που να ανταποκρίνεται στη πραγματικότητα , να αφομοιώνει τον ενθουσιασμό και τον αλτρουισμό του εθελοντισμού , αλλά ταυτόχρονα να πιστοποιεί την ικανότητα , να εγγυάται την ασφάλεια και τέλος να συνεισφέρει στην αποτελεσματικότητα του επιχειρησιακού έργου του Π.Σ.Η μέχρις τώρα πορεία του Εθελοντή-Πυροσβέστη ανέδειξε μερικά σημαντικά κύρια σημεία που πρέπει να ληφθούν υπόψη:

1 Tα κίνητρα που προβλέπονται για τους εθελοντές , πρέπει να είναι αποκλειστικά επηρεασμένα από την ίδια την ουσία της επιθυμίας για άμισθη , αφιλοκερδή προσφορά , αλτρουισμό και αγάπη προς το λειτούργημα του Πυροσβέστη-Διασώστη.Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι οικονομικά-ανταποδοτικά, ή να είναι μοριοδοτήσεις-προθάλαμοι για επαγγελματική αποκατάσταση.Ενδεικτικά μπορούμε να αναφέρουμε κάποιες ενδιαφέρουσες προτάσεις , όπως η τιμητική βαθμολογική εξέλιξη ,η καθιέρωση τιμητικών διαμνημονεύσεων – παρασήμων, η δωρεάν συνδρομή στις πυροσβεστικές εκδόσεις ,καθώς και η παροχή γενικότερων διευκολύνσεων όπως η ελεύθερη πρόσβαση στα μέσα αστικής συγκοινωνίας, εκπτώσεις σε μέσα υπεραστικής συγκοινωνίας , ελεύθερη είσοδο σε μουσειακούς-πολιτιστικούς χώρους .

2 Η συμμετοχή των εθελοντών στη πυροσβεστική ζωή , εκπαίδευση και επιχειρήσεις, απαιτεί ένα μίνιμουμ επίπεδο γνώσεων, ικανοτήτων και υγιεινής που πρέπει να προεξετάζονται πριν κάποιος αποκτήσει την ιδιότητα του εθελοντή.Εδώ πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι το Π.Σ. ανήκει στα Σώματα Ασφαλείας ,που σημαίνει ότι περιλαμβάνει και τομείς που ενέχουν ένα ποσοστό διαβαθμισμένης δραστηριότητας , καθώς και ότι οι επιχειρήσεις πυρόσβεσης –διάσωσης παρουσιάζουν ιδιαιτέρως αυξημένες συνθήκες επικινδυνότητας.Ο συνδυασμός αυτών των δύο , προδιαγράφει την αναγκαιότητα ενός ελέγχου τόσο του ποινικού μητρώου, όσο και της υγιεινής και σωματικής κατάστασης του υποψήφιου εθελοντή.

3 Η εκπαίδευση των εθελοντών , πρέπει να μπει θα μπορούσαμε , να πούμε σε επαγγελματική βάση.Η επικινδυνότητα του πυροσβεστικού έργου και η πολυπλοκότητα των αναγκών επέμβασης , καθιστά αναγκαία το μίνιμουμ του επιπέδου γνώσεων και δεξιοτήτων για την ασφαλή εμπλοκή στις πυροσβεστικές επιχειρήσεις.Αυτό πολύ πιθανόν να σημαίνει την ίδρυση σχετικής σχολής εθελοντών πυροσβεστών στην Πυροσβεστική Ακαδημία , που να παρέχει οργανωμένα και αποτελεσματικά τη βασική εκπαίδευση και εν συνεχεία δια βίου τις απαραίτητες μετεκπαιδεύσεις.Με σχετική νομοθετική ρύθμιση μπορεί να προβλεφθεί σχετική υποχρέωση των εργοδοτικών και ασφαλιστικών φορέων για την κάλυψη των συμμετεχόντων εθελοντών για τα συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα, που θα απουσιάζουν από την εργασία τους.

4 Εξίσου σημαντικό , επίσης είναι να προσδιοριστεί ένας κανονισμός εσωτερικής υπηρεσίας των εθελοντών του Π.Σ. ανάλογος με των επαγγελματιών , που να προδιαγράψει επακριβώς το πλαίσιο δράσης τους ,με τα καθήκοντά , τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους.

5 Παρόμοια διαδικασία , θα πρέπει να ακολουθηθεί και για τις ανεξάρτητες εθελοντικές ομάδες και τους μεμονωμένους εθελοντές που δραστηριοποιούνται στον επιχειρησιακό τομέα του Π.Σ. , ώστε η δράση τους να καταστεί απόλυτα συμβατή κατά την διάρκεια της επιχειρησιακής διαχείρισης κρίσεων.

Θα πρέπει απαραίτητα να καθιερωθούν διαδικασίες , εκπαίδευσης και τελικής πιστοποίησης από το Π.Σ. που να καθορίζει την ανάλογη διαβάθμιση για το επίπεδο επέμβασης στις πυροσβεστικές επιχειρήσεις.Αυτές οι λίγες σκέψεις για τους εθελοντές του Πυροσβεστικού Σώματος , αποτελούν μια πρώτη προσέγγιση ενός πολύ σημαντικού ζητήματος, που με τη βοήθεια και συνδρομή όλων των μετεχόντων μπορεί να αποκτήσει τη βέλτιστη μορφή. Σε ένα τέτοιο δημόσιο διάλογο πιστεύω ότι θα φωτιστούν όλες οι πλευρές . Θα κατανοηθούν οι διακριτοί ρόλοι μεταξύ των επαγγελματιών και κατά νόμο υπεύθυνων πυροσβεστών , και των εθελοντών συναδέλφων.Παράλληλα όμως θα αναδειχθούν οι κοινοί δίαυλοι συντονισμού και επικοινωνίας και των δύο πλευρών που με απολύτως συμβατό τρόπο , θα διαχειριστούν οργανωμένα και με ασφάλεια την οποιαδήποτε διακινδύνευση της πολιτικής προστασίας και κοινωνικής συνοχής τούτης της χώρας.
Το βασικό στοιχείο για την ουσιαστική προσφορά γενικότερα των εθελοντών πυροσβεστών είναι η αγαστή και σωστά οργανωμένη διασύνδεση με το Πυροσβεστικό Σώμα, , η συμβατότητα μέσων και μεθόδων, και το ουσιαστικότερο η προσωπική επαφή των εθελοντών και επαγγελματιών συναδέλφων.
Ο εθελοντισμός αποτελεί μια από τις ωραιότερες εκφράσεις κοινωνικής προσφοράς. Προσθέτει τα υψηλότερα αισθήματα ανθρωπισμού και αγνής συλλογικής παρέμβασης σε μια κοινωνία που κυριαρχείται από ανταγωνιστικά εγώ και στυγνές ιδιοτέλειες. Άλλωστε η έκταση των απειλών του ίδιου του κοινωνικού ιστού , δεν μπορούν παρά να αντιμετωπιστούν από το σύνολο των κοινωνικών δυνάμεων. Και τούτο δεν είναι εθελοντικό , μάλλον είναι αναγκαίο.

ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ «ΕΞΟΔΑ».

Σε μια χώρα τριτοκοσμική όπως η Ελλάδα, και χαρακτηρίζω τη χώρα μας έτσι, γιατί τέτοια ρεζιλίκια ούτε στον κατά όνομα «τρίτο κόσμο» δεν συμβαίνουν, το μόνο που γίνεται ΠΑΝΤΑ, είναι το οικονομικό ξεζούμισμα των πολιτών της. Ενώ το 90% του πληθυσμού είναι καταχρεωμένο, και το υπόλοιπο 10% ζει μια χαρά, καλούμαστε να πληρώνουμε και τα τεράστια έξοδα των πολιτικών μας. Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, και άρχισαν πλέον ΟΛΟΙ μέσα από τα ΜΜΕ να ξεφωνίζουν τις ενέργειες των πολιτικών μας. Χαρακτηριστικό είναι το άρθρο του Δημήτρη Ρίζου στην Εφημερίδα του. «ΤΑ ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ. Έχει και τα παράξενα και τα απίστευτά του και ο φετινός Προϋπολογισμός. Ιδού μερικά: Μόνο για το υπουργείο Οικονομικών και τους συναφείς Οργανισμούς του, για χαρτί υγείας το ποσό είναι 4.630.000 ευρώ!!! … Ενώ η Βουλή ξοδεύει για χαρτί στις τουαλέτες της… μόνο 775.000 ευρώ!!! Για τα κινητά τηλέφωνα των βουλευτών, το κονδύλι που προβλέπει ο Προϋπολογισμός είναι 760.000 ευρώ! κ.λπ. κ.λπ. (Τα σχόλια περιττεύουν…).» Εμ βέβαια. Τι σχόλιο να κάνει κανείς, όταν σε έναν προϋπολογισμό σκατά (με το συμπάθειο), πρέπει να μεριμνήσει το κυβερνητικό επιτελείο και για το σκούπισμα των κώλων που τον έχουν χεσει; Αλήθεια, από τι είναι ρε παιδιά το χαρτί υγείας; Από ασήμι; Όχι τίποτα άλλο, αλλά πολύ φουσκωμένος μου φαίνεται ο προϋπολογισμός για τον «απόπατο». Και τι λεει άλλο; Για τα κινητα τους λεει προβλεπει 760.000 ευρω; Μόνο ρε παιδιά; Τίποτα. Βάλτε κάτι παραπάνω στον προϋπολογισμό τι φτώχειες είναι αυτές; Αφού πληρώνουμε που πληρώνουμε του κερατα τα κερατιάτικα. Βάλτε και άλλα. Αλλά εδώ βλέπω ότι δεν αναφέρει ο προϋπολογισμός τίποτα για τα σταθερά τηλέφωνα των βουλευτών, για τα καύσιμα των αυτοκινήτων, για ενοίκιο των πολιτικών τους γραφείων που έχει ο καθένας το λιγότερο δυο, τα έξοδα διαμονής εκτός έδρας, και ένα σωρό άλλα. Όλα αυτά τα πληρώνουν από την τσέπη τους; Δεν είμαστε τόσο αφελείς για να πιστέψουμε κάτι τέτοιο. Κατά τα άλλα. Φορολογούν όλους εμάς για να πληρωθούν τα των πολιτικών μας. Αυτά θα έπρεπε να δουν οι Ευρωπαίοι, και να κόψουν μερικούς έως πολλούς κώλους στη χώρα μας. Γιατί η Ευρώπη δανείζει, αλλά τα δανεικά που μας δίνει δεν πάνε εκεί που πρέπει. Σκεφτήκατε τι θα γίνει αν μας ζητήσουν να επιστρέψουμε ΑΜΕΣΑ κανένα μεγάλο ποσόν από τα χρωστούμενα; Τότε θα χρειαστούμε όλο το χαρτί υγείας της υφηλίου. Η κοροϊδία ρε παιδί μου καλά κρατεί στην μπανανία που λέγεται Ελλάδα. Φάτε ρε , φάτε, αλλά αφήστε και κανένα ξεροκόμματο για τον κοσμάκη. Εσείς κοιτάτε ακόμα και το ψίχουλο που θα πέσει, να το αρπάξετε από το στόμα μας που μάταια περιμένει να το γευτεί. Και δεν είναι μόνο αυτά τα έξοδα των πολιτικών μας. Τα χοντρά έξοδα έρχονται σε προεκλογική περίοδο, όταν κάνουν τον «αγώνα» τους για να εκλεγούν. Εκεί να δείτε τα «κοντέρ» με τι ταχύτητα τρέχουν, και τι ποσά γράφουν. Αλλά αυτά φαίνεται είναι τα «κρυφά» του όποιου προϋπολογισμού, είναι τα «μαύρα» που λένε χρήματα.Εμείς σε λίγο καιρό όμως, όχι μαύρα, ούτε άσπρα καλά καλά δε θα βλέπουμε, αφού ήδη οι μισθοί μας δεν φτάνουν να καλύψουν ούτε τις βασικές μας υποχρεώσεις

ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ «ΚΡΑΞΙΜΟ».

Το έγραψα αμέτρητες φορές, τα τελευταία δυο χρόνια, ότι δηλαδή κάποια στιγμή θα υποχρεωθούμε να αλλάξουμε ριζικά ότι αφορά το Δημόσιο, και την Γραφειοκρατία. Κάποιοι βιάστηκαν να με κατακρίνουν, λέγοντας ότι είμαι ΚΑΤΑ των Δημοσίων Υπαλλήλων, και ένα σωρό άλλα. Άλλοι γελούσαν, λέγοντας χαρακτηριστικά : « Σιγά, να μη μας υποχρεώσουν. Ποιος θα το κάνει αυτό; Ούτε σε χίλια χρόνια δεν πρόκειται να συμβεί κάτι τέτοιο γιατί θα πέσει η κυβέρνηση. Ποιος θα τα βάλει με το δημόσιο;» Να ποιος. Η Ευρωπαϊκή Ένωση. Και για να μη λέτε ότι τα κατέβασα από το κεφάλι μου, ιδού το δημοσίευμα από «ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» της 25/11/07. «Το Βήμα» αποκαλύπτει έκθεση-καταπέλτη της Επιτροπής Τελεσίγραφο από την ΕΕ "Μειώστε τη γραφειοκρατία" Μας κοστίζει ετησίως - 15 δισ. ή 6,8% του ΑΕΠ! Το 6,8% του ΑΕΠ, δηλαδή 15 δισ. ευρώ, κοστίζει ετησίως η γραφειοκρατία στην Ελλάδα. Αυτό αποκαλύπτει έκθεση-καταπέλτης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, την οποία αποκαλύπτει σήμερα «Το Βήμα». Η ΕΕ μάς κατατάσσει σε μία από τις χειρότερες θέσεις στην Ευρώπη, πολύ πίσω από τους δυτικούς εταίρους, μαζί με τις ανατολικοευρωπαϊκές δημοκρατίες, και ζητεί επειγόντως μέτρα. Κοινοτική οδηγία επιβάλλει στη χώρα μας να μειώσει το κόστος της γραφειοκρατίας κατά 25% ως το 2012». Και συνεχίζει ποιο αναλυτικά. «Σε περισσότερα από 15 δισ. ευρώ τον χρόνο ανέρχεται το «κόστος της γραφειοκρατίας» στη χώρα μας, όπως προκύπτει από μελέτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία με οδηγία της υποχρεώνει πλέον τα κράτη-μέλη να μειώσουν τα «διοικητικά βάρη» κατά 25% ως το 2012. Αν ληφθεί υπόψη ότι τα νέα φορολογικά βάρη για το 2008 ανέρχονται σε 6,2 δισ. ευρώ, είναι προφανές ότι η εξάλειψη της γραφειοκρατίας σημαίνει ότι για περίπου δύο χρόνια δεν θα υπήρχε ανάγκη να επιβληθεί ούτε ένας φόρος. Η Ελλάδα κατέχει μία από τις υψηλότερες θέσεις μεταξύ των χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο κόστος της γραφειοκρατίας. Τα «διοικητικά βάρη» στη χώρα μας καλύπτουν το 6,8% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος. Το κόστος που επωμίζεται κάθε επιχείρηση μόνο για την απόδοση του ΦΠΑ κυμαίνεται από 3.500 ως 6.500 ευρώ ετησίως, ανάλογα με το εύρος και την οργάνωση της επιχείρησης, χωρίς να προσμετρείται το οικονομικό κόστος που συνεπάγονται οι συναλλαγές των πολιτών με το Δημόσιο». Λοιπόν; Είπατε κάτι; Δεν άκουσα. Και τώρα θέλω να δω ΤΙ θα κάνει η κυβέρνηση, γιατί θα πρέπει να συμμορφωθούμε κάποια στιγμή και να εφαρμόσουμε όλα αυτά που ενώ είμαστε υποχρεωμένοι να τηρούμε, εμείς (μαγκιά του Έλληνα) τα γράφουμε στα παλαιότερα των υποδημάτων μας. Και δεν είμαστε μόνο σε αυτό στην ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ θέση της Ευρώπης, είμαστε και σε πολλά άλλα, τα οποία δεν είναι του παρόντος να αναλυθούν. Να έρθω λοιπόν ξανά στα της γραφειοκρατίας, αυτής της «γάγγραινας», η οποία είναι μια από τις βασικότερες αιτίες του οικονομικού μας «ξεζουμίσματος», και να ρωτήσω: Τι νομίζετε ότι θα γίνει από εδώ και πέρα; Σίγουρο είναι ότι η κυβέρνηση, αυτή, και όποια άλλη έρθει (ίσως και πριν το κλείσιμο τετραετίας) θα πρέπει να συμμορφωθεί, και μάλιστα ΑΜΕΣΑ, και να έχει καθαρίσει την «μπουγάδα» της πριν το 2012. Το 2012 θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί η μείωση κατά 25% του κόστους της γραφειοκρατίας! Τι πιστεύετε λοιπόν εσείς ότι θα γίνει; Και υπενθυμίζω το πιο πάνω, ότι δηλαδή η εξάλειψη της γραφειοκρατίας σημαίνει ότι για περίπου δύο χρόνια δεν θα υπήρχε ανάγκη να επιβληθεί ούτε ένας φόρος (έτσι και είχε εφαρμοστεί πριν την κατάθεση του προϋπολογισμού για το 2008). Μήπως τελικά ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ να εξαλείψουν την γραφειοκρατία, γιατί τους βολεύει;

ΝΕΑ ΑΝΤΙΠΥΡΙΚΗ ΧΩΡΙΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗ;

Σε λίγους μήνες ξεκινά η νέα αντιπυρική περίοδος στη χώρα, και ακόμα η κυβέρνηση «σχεδιάζει» πως θα κλείσει τις περσινές «τρύπες».
Μέσα στα σχέδια αυτά είναι και οι «ριζικές αλλαγές» στην προστασία δασών, αλλαγές που έχουν να κάνουν περισσότερο με τις αρμοδιότητες και ποιος θα τις έχει, και λιγότερο με τον σχεδιασμό πρόληψης, και αντιμετώπισης (μέχρι στιγμής).
Σύμφωνα λοιπόν με τα «νέα» σχέδια της κυβέρνησης, ο Περιφερειάρχης πλέον θα είναι ο ΕΝΑΣ και μοναδικός άρχοντας στον τόπο της δασοπυρόσβεσης, και σε αυτόν θα δίνουν λόγο Πυροσβέστες, Δασικοί Υπάλληλοι, και Δήμαρχοι, όπως και από αυτόν θα παίρνουν εντολές.
Αυτό έχει σαν στόχο την μείωση του χρόνου αντίδρασης του Κρατικού Μηχανισμού σε περίπτωση μιας πυρκαγιάς!
Ο Περιφερειάρχης λοιπόν θα είναι ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΑΡΧΩΝ, ο οποίος θα έχει υπό τις εντολές του την Πολιτική Προστασία, την Πυροσβεστική Υπηρεσία, και την ΝΕΑ Δασική Υπηρεσία.
Επίσης, ο Περιφερειάρχης ΔΕΝ θα λογοδοτεί πλέον στον Αρχηγό του Πυροσβεστικού Σώματος όπως συνέβαινε μέχρι σήμερα, αλλά θα λειτουργεί ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ έχοντας την απόλυτη δικαιοδοσία στα μέσα τα οποία υπάγονται στη δική του αρμοδιότητα.
Στόχος όλων αυτών είναι επίσης και να αποφευχθούν τα περσινά φαινόμενα, δηλαδή οι περιφερειάρχες να ρίχνουν τις ευθύνες στην πυροσβεστική, και εκείνη με τη σειρά της στην Τοπική Αυτοδιοίκηση .
Έγραψα πριν ότι το κομμάτι του σχεδιασμού «πρόληψης και αντιμετώπισης» ουσιαστικά είναι αυτό που εξετάστηκε λιγότερο.
Αυτό προκύπτει από τα εξής στοιχεία.
Ο κυβερνητικός σχεδιασμός για την καταστολή μιας πυρκαγιάς έχει δυο «κλίμακες».
Η πρώτη κλίμακα έχει να κάνει με τα πρώτα 15 λεπτά εκδήλωσης της πυρκαγιάς κατά τα οποία προβλέπεται να επεμβαίνουν η Νέα Δασική Υπηρεσία και οι Δυνάμεις της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ενώ στη δεύτερη κλίμακα, θα επεμβαίνει η Πυροσβεστική Υπηρεσία.
Ο «νέος» σχεδιασμός, δεν είναι άλλος από τον σχεδιασμό Μητσοτάκη της τριετίας 1990-1993. Τότε είχε αποφασιστεί (αλλά δεν υλοποιήθηκε ποτέ) η σύσταση του Δασικού Σώματος.
Βλέπουμε λοιπόν, ότι ξεκινά το εκ νέου «στήσιμο» της διαλυμένης Δασικής Υπηρεσίας, της οποίας οι ελλείψεις σε προσωπικό, και εξοπλισμό ανέρχονται στο 80%.
Και δεν είναι μόνο οι μέχρι και αυτή τη στιγμή ελλείψεις της δασικής υπηρεσίας.
Το ήδη υπάρχον προσωπικό, σε μεγάλο ποσοστό είναι άνω των 50 ετών!
Πείτε μου τώρα εσείς, ΠΩΣ μέσα σε λίγους μήνες που απομένουν μέχρι την νέα αντιπυρική περίοδο, η ΝΕΑ Δασική Υπηρεσία θα εξοπλιστεί, θα επανδρωθεί, και θα εκπαιδευτεί το προσωπικό της.
Οι σχεδιασμοί πίσω από ένα γραφείο, και στην θεωρία, είναι εύκολοι.
Στην υλοποίηση όμως των όποιων σχεδιασμών, τα βρίσκουμε μπαστούνια.
Και εδώ θέλω να ρωτήσω κάτι.
Βάσει λοιπόν της πρώτης κλίμακας, θα επεμβαίνουν η Δασική Υπηρεσία, και η Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Πείτε μου λοιπόν κύριοι «σχεδιαστές», η Τοπική Αυτοδιοίκηση ΠΩΣ και ΜΕ ΤΙ θα επεμβαίνει; Με τι εξοπλισμό, και πάνω απ’ όλα, με τι προσωπικό;
Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη να ρίξει στη φωτιά δημοτικούς υπαλλήλους ανεκπαίδευτους και χωρίς τον στοιχειώδη προστατευτικό εξοπλισμό;
Ποιος δήμαρχος, και ποιος περιφερειάρχης.
Θα μου πείτε ότι είναι για τα πρώτα 15 λεπτά.
Το κακό κύριοι, δεν θέλει τόσο πολύ να συμβεί.

Αρκούν μόνο λίγα δευτερόλεπτα, και αν νομίζετε ότι η αντιμετώπιση της όποιας φωτιάς μπορεί να γίνει από τον καθένα, κάνετε πολύ μεγάλο λάθος, και να είστε σίγουροι ότι θα πάρετε ανθρώπινες ζωές στο λαιμό σας.
Κλείνοντας για την ώρα, αναρωτιέμαι γιατί αφού υπάρχει η άμεση δυνατότητα προμήθειας οχημάτων και εξοπλισμού για την ΝΕΑ Δασική Υπηρεσία (γιατί δεν θα πηγαίνουν σε συμβάντα με τα δικά τους αυτοκίνητα), τόσα χρόνια δεν αντικαθιστούν το μεγαλύτερο μέρος του στόλου οχημάτων της Πυροσβεστικής που είναι πλέον ακατάλληλος;
Και το ρωτώ αυτό, γιατί όπως καταλαβαίνετε δεν μιλάμε για εκατό η διακόσια αυτοκίνητα μόνο για την Δασική Υπηρεσία.
Θα επανέλθω, γιατί ο σχεδιασμός αυτός κάπου δεν «πατάει» καλά.

ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΑΡΤΗΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Είναι πολλές οι προκλήσεις από τη γείτονα χώρα.
Άλλες γνωστές, άλλες άγνωστες.
Βλέπετε, είναι και τα «διπλωματικά παιχνίδια» στη μέση, παιχνίδια τα οποία έχουν εξαφανίσει κάθε ίχνος σεβασμού προς τη χώρα μας.
Λέμε για το «Μακεδονικό», αλλά δεν είναι μόνο αυτό.
Δείτε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο από το www.greekamericannewsagency.com
Με αυτό το χάρτη και τίτλο "αυτός είναι ο χάρτης της μεγάλης Τουρκίας" κυκλοφόρησε στο πρωτοσέλιδο της η μεγάλης κυκλοφορίας τουρκική εφημερίδα "Gunes" την Τετάρτη 21 Νοεμβρίου.
Στο χάρτη απεικονίζονται με κόκκινο χρώμα -δηλαδή ως τουρκικά εδάφη(!)- όχι μόνον ολόκληρη η περιοχή ως την Θεσσαλονίκη και το Άγιον Όρος, επίσης ολόκληρη η Κύπρος και τα Δωδεκάνησα! Ο χάρτης περιλαμβάνει ακόμα και την Κρήτη!
Οι "διεκδικήσεις" και τα όνειρα των ακραίων στοιχείων που αυτή την περίοδο κατά περίεργο τρόπο φαίνεται να ευημερούν στην γείτονα τροποποιούν και τα σύνορα με την Συρία, την Αρμενία και το Ιράκ.
Ως γνωστόν ήδη στην περιοχή του Ιράκ διεξάγονται καθημερινά "χειρουργικές" επιχειρήσεις από τον τουρκικό στρατό με την Ουάσιγκτον να κάνει τα στραβά μάτια. Η Τουρκία είχε ζητήσει άδεια από τον πλανητάρχη για εκτεταμένες στρατιωτικές επιχειρήσεις αλλά το φανάρι ακόμα είναι στο πορτοκαλί.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ως γεγονός καθόλου τυχαίο ότι το πρωτοσέλιδο στην συγκεκριμένη φιλοκυβερνητική εφημερίδα και μάλιστα προσκείμενη προσωπικά στον Τούρκο πρωθυπουργό Ρ.Ταγίπ Ερντογαν έκανε την εμφάνιση του αμέσως μετά τα εγκαίνια του Ελληνοτουρκικού φυσικού αγωγού αερίου.
Εγκαίνια που έγιναν με ιδιαίτερη λαμπρότητα στην Τουρκία την Κυριακή 18 Νοεμβρίου.
Στο δημοσίευμα γίνεται λόγος για την εκμετάλλευση των πετρελαίων της Μοσούλης και του Κιρκούκ αλλά και της εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων που βρίσκονται στο θαλάσσιο χώρο των Δωδεκανήσων!
Το δημοσίευμα απετέλεσε αντικείμενο δημόσιου σχολιασμού και σε πολλές περιπτώσεις επικριτικά "ως υπερεθνικιστικές απόψεις που θέτουν σε κίνδυνο την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας"
Μήπως μπορεί κάποιος να μου πει εάν υπήρξε κάποια αντίδραση από την πλευρά μας σε αυτή την πρόκληση;
Και μη μου πείτε ότι δεν το πήραν οι κυβερνώντες χαμπάρι, γιατί δεν θα σας πιστέψω.
Ξέρουμε όλοι ότι στην Τουρκία κουμάντο κάνουν οι στρατηγοί, και όχι οι πολιτικοί όπως κάποιοι νομίζουν.
Υπάρχει χρόνια η «φαγούρα» των Τούρκων με τη χώρα μας για το Αιγαίο.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, είμαστε συνέχεια στριμωγμένοι από προβλήματα τα οποία (ας μην γελιόμαστε) δεν πρόκειται να λυθούν ΠΟΤΕ.
Οι όποιες μέχρι τώρα «εξωτερικές» πολιτικές μας, αποδείχτηκαν ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΕΣ.
Οι μόνοι κερδισμένοι της υπόθεσης είναι οι Τούρκοι.
Αμέτρητες προκλήσεις – παραβιάσεις, και από τη χώρα μας, κουβέντα.
Δείτε και κάτι ακόμα.
«Κι αν οι Σκοπιανοί προκαλούν με τα προπαγανδιστικά video -όπως αποκαλύψαμε μέσα από την έρευνα μας- που έχουν κατακλύσει το διαδίκτυο εκείνοι που έχουν ξεπεράσει κάθε όριο σε προκλητικότητα είναι οι γείτονες και φίλοι μας Τούρκοι! Όχι ο απλός και φιλήσυχος λαός, που αποζητά απεγνωσμένα δημοκρατία αλλά εκείνες οι σκοτεινές δυνάμεις που καραδοκούν στα σπλάχνα της γείτονος εδώ και μια δεκαετία φαίνεται να αναπολούν τις μέρες της πάλαι ποτέ μεγάλης Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Θύμισες και μνήμες που ανακαλούν μέσα από την αναβίωση του νέο-οθωμανισμού και της ιδέας της μεγάλης Τουρκίας που καθημερινά βρίσκει έδαφος στη νέα γενιά που την αναπαράγει μέσα στο διαδίκτυο. Οι Γκρίζοι λύκοι που έχουν τον πρώτο λόγο στην ακραία προπαγάνδα, σε δράσεις και ενέργειες προκλητικές και εναντίον της Ελλάδας, είναι αυτοί που φαίνεται να έχουν και το προβάδισμα στην παραγωγή και διοχέτευση προπαγανδιστικών video στο κόσμο του διαδικτύου».
Σας προτείνω να επισκεφτείτε το www.greekamericannewsagency.com/ και να διαβάσετε ολόκληρη την έρευνα.
Και δεν είναι μόνο αυτό βέβαια.
Είναι και μερικές εκατοντάδες ακόμα site στα οποία θα διαβάσετε όλα όσα σκόπιμα παραλείπουν να μας πουν.

ΟΡΕΣΤΗΣ ΜΑΚΡΗΣ.

Όταν είδα για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη τον Ορέστη Μακρή, ήταν στην ταινία «Η ΚΥΡΑ ΜΑΣ Η ΜΑΜΗ».
Δεν θυμάμαι και εγώ καλά καλά πότε ήταν, αλλά ήμουν μικρός, και μάλιστα τον είχα δει στο σινεμά που είχα πάει με τους γονείς μου.
Τότε δεν υπήρχαν τηλεοράσεις σε όλα τα σπίτια όπως σήμερα, και για να δεις κάποια ταινία έπρεπε να πας στο σινεμά.
Πέρασαν τα χρόνια, και ήρθε το Ε.Ι.Ρ.Τ , και η Υ.ΕΝ.Ε.Δ.
Ήρθε και η πρώτη τηλεόραση (!) στο σπίτι.
Έτσι, είχα την ευκαιρία να ξαναδώ τον μεγάλο αυτόν ηθοποιό όπως και όλους τους άλλους σε διάφορες ταινίες.
Τον Ορέστη Μακρή, τον θαύμαζα από τότε, για τις εξαίρετες ερμηνείες του, αλλά και για την υπέροχη φωνή του.
Μάλιστα, έχω στην δισκοθήκη μου ηχογραφήσεις με τον Μακρή κάπου από το 1932!
Πολλοί φίλοι μου ζήτησαν να κάνω αφιέρωμα σε αυτό το «Ιερό Τέρας».
Έψαξα λοιπόν, και βρήκα κάποια στοιχεία, τα οποία θα μας φέρουν όλους πιο κοντά στον αξέχαστο αυτό ηθοποιό.
Ο Ορέστης Μακρής γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1899.
Σπούδασε φωνητική μουσική στο Ωδείο Αθηνών και το 1925 έκανε την πρώτη του εμφάνιση στην οπερέτα "τρεις αγάπες".
Το 1929 συνεργάστηκε με το θίασο Βεάκη-Οικονόμου ενώ το 1932 με το θίασο Μακέδου.
Η παρουσία του ήταν αξιόλογη στην επιθεώρηση και στη μουσική κωμωδία.
Οκτώ χρόνια μετά, το 1941, ιδρύει θίασο με τον Κυριάκο Μαυρέα και το 1943 με τον Μάνο Φιλιππίδη και τις αδερφές Καλουτά.
Το 1946 συνεργάστηκε με τους Σοφία Βέμπο, Κυριάκο Μαυρέα, Μάνο Φιλιππίδη, Βασίλη Αυλωνίτη και Μάνο Κοκκίνη.
Αργότερα σχημάτισε το δικό του θίασο και έκανε περιοδείες σ’ όλη την Ελλάδα.

Στον κινηματογράφο έκανε την πρώτη του εμφάνιση στην ταινία "Ο μάγος της Αθήνας".
Διαθέτοντας μια θαυμάσια φωνή, έπλασε τον τύπο του μπεκρή, που στα νούμερά του κατέληγε να τραγουδάει καντάδες.
Τον ίδιο χαρακτήρα ενσάρκωσε και στον κινηματογράφο το 1950, στην ταινία «Ο Μεθύστακας» του Γιώργου Τζαβέλλα.
Στις περίπου σαράντα ταινίες που συμμετείχε κατά τις δεκαετίες του '50 και του '60 εμφανίστηκε ως συντηρητικός πατέρας, φιλάργυρος γρουσούζης κι «ανάποδος» γέροντας, που όμως στο βάθος είναι αγαθός κι ευαίσθητος και βρίσκει το προσωπείο του απρόσιτου ως άμυνα για να επιβιώσει.
Χαρακτηριστικές είναι οι ταινίες του:
«Ο γρουσούζης» (1952), «Η κάλπικη λίρα» (1955), «Η θεία από το Σικάγο» (1957), «Το αμαξάκι» (1957), «Η κυρά μας η μαμή» (1958), «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο» (1959), «Η Χιονάτη και τα επτά γεροντοπαλίκαρα» (1960).
Τιμήθηκε για την προσφορά του στο θέατρο με το Παράσημο του Τάγματος του Φοίνικος.
Ο Ορέστης Μακρής πέθανε στις 30 Ιανουαρίου του 1975, στην Αθήνα.
Ας δούμε τώρα μερικές ακόμα από τις ταινίες του, αλλά και κάποιες από τις ατάκες του μεγάλου αυτού ηθοποιού.
«Ο ΜΑΓΟΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ (1931), Ο ΜΕΘΥΣΤΑΚΑΣ (1950), ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ (1954), ΜΙΑ ΛΑΤΕΡΝΑ ΜΙΑ ΖΩΗ (1958), ΣΤΟΥΡΝΑΡΑ 288 (1959), Ο ΠΟΝΟΣ ΤΟΥ ΜΠΕΚΡΗ (1966)» και πολλές άλλες.
Χαρακτηριστικές είναι και οι ατάκες του.
Ταινία Η θεια από το Σικάγο.
«Καλλιόπη Πάπας. Δηλαδή Παπά λεγόταν, αλλά φαίνεται πως εκεί κάτω όπου βρουν παπά, τον κάνουν Πάπα.»
«Ροκ εντ ρολ; Δεν είναι αυτός ο χορός που αρπάζει ο καβαλιέρος τη ντάμα και της φέρνει το κεφάλι κάτω και τα πόδια επάνω; Ωραίος χορός! Θα ήθελα και εγώ πολύ να τον χορέψω. Αλλά με αυτόν που τον εφηύρε.»
Αυτός είναι ο Ορέστης Μακρής, τον οποίο ακόμα και σήμερα όποτε τον βλέπουμε στην τηλεόραση, τον θαυμάζουμε όλοι.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΚΟΥΛΑΣ

Ένας μεγάλος Κρητικός, μια φωνή που ακολουθει το δρόμο που χάραξαν οι «πρωτομάστορες» της Κρητικής Μουσικής Παράδοσης είναι ο Βασίλης Σκουλάς.
Ο Σκουλάς, δεν είναι από τους δημιουργούς που αρκούνται σε ένα είδος τραγουδιού, δεν είναι από εκείνους που μπαίνουν σε «καλούπια».
Ας τον γνωρίσουμε λίγο καλύτερα.
Ο Βασίλης Σκουλάς γεννήθηκε στ’ Ανώγεια Ρεθύμνου το 1946 σ’ ένα χώρο και μια μεγάλη οικογένεια με παράδοση στη μουσική και γενικότερα τις τέχνες.
Εγγονός του Μιχάλη Σκουλά, σπουδαίου λυράρη της εποχής του και γιός του γνωστού Λαϊκού ζωγράφου Αλκιβιάδη Σκουλά ή Γρυλιού.
Αρχίζει να μαθαίνει λύρα στα επτά του χρόνια και σε ηλικία μόλις 16 ετών κατορθώνει να καθιερωθεί ως ένας από τους πρώτους λυράρηδες και τραγουδιστές του νησιού, χαράζοντας ήδη μια δική του πορεία στην κρητική μουσική παράδοση.

Στο κατώφλι 40 χρόνων συνεχούς και λαμπρής πορείας στο χώρο τόσο του παραδοσιακού όσο και του σύγχρονου έντεχνου τραγουδιού, ο Βασίλης Σκουλάς έχει να επιδείξει μια μεγάλη σειρά επιτυχημένων καλλιτεχνικών εμφανίσεων, κοινωνικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων, από Αμερική ως την Αυστραλία, τον Καναδά και τη Γερμανία, καθώς επίσης και στα στέκια που κατά καιρούς δημιούργησε για τη φιλοξενία της κρητικής μουσικής.

Συμπληρώνονται ήδη τέσσερις δεκαετίες αδιάκοπης παρουσίας στο μουσικό στίβο του τόπου μας γεμάτες επιτυχίες αλλά και σκληρές προσπάθειες.
Δίνουν όμως αναμφισβήτητα αυτά τα χρόνια την ικανοποίηση πως ο Βασίλης Σκουλάς βοήθησε σημαντικά στη διάδοση, την καθιέρωση και την αποδοχή της Κρητικής Μουσικής σε δύσκολους καιρούς, και αυτά τα στοιχεία αποτελούν την πιο ακριβή ανταμοιβή και δικαίωση της προσπάθειάς του.

Θα πρέπει να σημειωθεί ακόμη ότι πέρα από τη γενικότερη προσφορά του στην κρητική μουσική, ο Βασίλης Σκουλάς καθιέρωσε ειδικότερα τις Ανωγειανές κοντυλιές με το μοναδικό εκφραστικό του τρόπο και ταυτόχρονα έγινε φορέας επικοινωνίας με τον υπέροχο μαντιναδολογικό πλούτο του τόπου μας.

Ηχογραφεί για πρώτη φορά το 1969, όμως η ουσιαστική δισκογραφική παρουσία του αρχίζει για το Bασίλη Σκουλά το 1980 με το "Σεργιάνισμα στην Kρήτη". Ακολουθούν στη συνέχεια η "Kρητική Ανθολογία", "Χίλιες χρυσές αθιβολές", "Του Έρωντα και του καημού", "Αναφορά στην Κρήτη", "Δροσοσταλίδες", "Αναστορούμαι", κ.α.
Στο χώρο του έντεχνου τραγουδιού συνεργάζεται με το Γιάννη Μαρκόπουλο γράφοντας το έργο "Του σίδερου και του νερού", ενώ με τον Π. Κωνσταντακόπουλο ηχογραφεί το έργο "Πικραμένος αναχωρητής" σε ποίηση Νικηφόρου Βρεττάκου και συμμετέχει σε διάφορα άλλα έργα αξιόλογων Ελλήνων συνθετών.
Παράλληλα την περίοδο 1981-85 πραγματοποίησε μια σειρά εμφανίσεων στο θέατρο Πάρκ με το έργο "Kαφενείον η Ελλάς" και αμέσως μετά με το θίασο του Γιάννη Βόγλη στην παράσταση του έργου του Νίκου Καζαντζάκη "Kαπετάν Mιχάλης", στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

O Bασίλης Σκουλάς συνεχίζει ακόμα και σήμερα, με το ίδιο πάθος και μεράκι της νιότης, να δημιουργεί και να εμφανίζεται εκτός από την Ελλάδα και το εξωτερικό στο δικό του πάντα αγαπημένο στέκι, την πασίγνωστη Nτελίνα, στ’ Ανώγεια Ρεθύμνου.
Ας πάρουμε μια «εικόνα» από την δισκογραφία του.
Σεργιάνισμα στην Κρήτη (1980)
Κρητική ανθολογία (1981)
Folk Melodies and Dances from Crete (1981)
Τραγούδια του σίδερου και του νερού (1983)
Αναφορά στην Κρήτη (1989)
Του Βενιζέλου (1992)
Πότε θα πάω στο χωριό (1994)
Αναστορούμαι (1998)
Τα άγρια πουλιά (2000)
Η ρίζα της φωτιάς (2002)
Άνθη του χρόνου (2007)
Άσπρο μαντήλι ανέμιζε (2007)
Ο Βασίλης Σκουλάς αποτελεί ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ για πολλούς νέους μουσικούς, όχι μόνο από την Κρήτη, αλλά και από την υπόλοιπη χώρα.
Ένας φίλος μου είπε χαρακτηριστικά:
«Γνωρίζοντας μουσικά τον Σκουλά , κάτι με έσπρωξε να γνωρίσω βαθύτερα και την μουσική της Κρήτης.
Μπορεί να μην ξέρω τους παλιούς, να μην έχω ακόμα «δείγματα» της δουλειάς τους, έχω όμως όλη τη μέχρι σήμερα δουλειά του Σκουλά.
Πιστεύω ότι είναι άξιος εκπρόσωπος εκείνων των μουσικών».

Ο ΑΣΩΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΠΟΤΕ

Επιτέλους κυκλοφορεί.

Το νέο βιβλίο του καλού μου φίλου ΚΩΣΤΗ ΜΟΥΔΑΤΣΟΥ είναι εδώ, για να μας χαρίσει μοναδικές στιγμές «Ταξιδιών της ψυχής».

«Ο ΑΣΩΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΠΟΤΕ».

Το έχω ξαναγράψει, ότι ο Ψηλορείτης εμπνέει τους δημιουργούς, και να που για ακόμα μια φορά δικαιώνομαι.

Να τι γράφει σαν πρόλογο, ο Φιλόλογος ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΑΜΑΤΑΚΗΣ.

«Μετά τους επιτυχημένους “Αλήτες στα Βαλκάνια”, ο Κωστής Μουδάτσος μας προσφέρει ένα ακόμη συγγραφικό δώρο, αυτή τη φορά σε πεζό.

Για μία ακόμη φορά, είχαμε τη χαρά και την τύχη ν' απολαύσουμε το γνήσιο λυρισμό, το επαναστατικό κάλεσμα για τη ζωή και το κομψό χιούμορ που συναντήσαμε και στο πρωτόλειό του.
Μέσα από τις σελίδες του “Ασώτου”, ζωντανεύουν οι καθημερινοί ήρωες του γνήσιου κρητικού πολιτισμού, χωρίς τα νεκρικά φτιασίδια και χωρίς τις πανηγυριώτικες γελοιότητες που του φόρτωσαν οι Νεοκρητικοί.

Σε αρκετά σημεία του “Ασώτου”, η ατμόσφαιρα είναι Καζαντζακική, χωρίς όμως, το φετιχισμό της Δύναμης του τελευταίου.

Όπως και του Καζαντζάκη όμως, οι άντρες είναι άντρες, και οι γυναίκες γυναίκες.

Για τον Κωστή τον Μουδάτσο, η κορυφαία επαναστατική πράξη του σύγχρονου λοβοτημένου ανθρώπου, είναι ν' αποτινάξει τις οικονομικές του αλυσίδες, ν' αρνηθεί τη σαρτρική κόλαση των Άλλων και ν' αφεθεί στο κάλεσμα της Φύσης και της Ζωής.

Ο Έρωτας, η Φιλία και ο Θάνατος κατέχουν σημαίνουσα θέση και στο χρέος μας προς τη Ζωή. Η στιχουργία στον “Άσωτο” δεν αποτέλεσε έκπληξη.

Για μία ακόμη φορά θαυμάσαμε την ικανότητα του Μουδάτσου να χειρίζεται εξίσου καλά, όχι μόνο τον παραδοσιακό δεκαπεντασύλλαβο, αλλά και μέτρα και ομοιοκαταληξίες περίτεχνες, ασυνήθιστες και δύσκολες. αλλά και οι ελεύθεροι στίχοι που υποβάλλουν την αγωνία για έκφραση ενός ανθρώπου που το εκρηκτικό του πάθος βρίσκει λίγη μια από τις πλουσιότερες γλώσσες του κόσμου.

Ο αληθινός θησαυρός όμως, κρύβεται στα πεζά μέρη του “Ασώτου”. Διαβάζοντάς τα κανείς, έχει την εντύπωση ότι θεάται ένα βυζαντινό ψηφιδωτό ή ένα κολάζ του Ελύτη.

Κάθε στίχος δίνει την ψευδαίσθηση της αυτοτέλειας, όμως κανένας δε νοείται χωρίς το όλον του κειμένου.

Η γραφή είναι πυρετική, φαινομενικά χαοτική, αλλά με μια επίγευση λυρισμού, που σπάνια συναντάμε πια στη “ρεαλιστική” σύγχρονη λογοτεχνία.

Στο σημείο αυτό, κάποιοι μεμψίμοιροι ίσως διαγνώσουν χαλαρότητα δομής, αλλά πιστεύουμε ότι αυτοί θα είναι ελάχιστοι.

Όσον αφορά στη γλώσσα, ο “Άσωτος”, όπως και οι “Αλήτες”, εφαρμόζουν μέχρι κεραίας τις διδαχές της Κρητικής Σχολής και ας μη θεωρηθεί αυτό βλασφημία.

Στο έργο του Μουδάτσου, μια συκοφαντημένη και εξόβελισμένη διάλεκτος προσφέρει για μία ακόμη φορά τους εκφραστικούς χυμούς της, διανθισμένη από λόγια ορολογία, όπως μόνο στον “Ερωτόκριτο” συναντάμε.

Ολοκληρώνοντας αυτή τη σύντομη παρουσίαση, θα λέγαμε ότι ο “Άσωτος που δεν επέστρεψε ποτέ” αποτελεί το απόσταγμα ζωής ενός συγγραφέα που ξέρει και μπορεί να συνδυάζει αρμονικά την κρητική παράδοση με τη λόγια παιδεία, ενός συγγραφές που, τέλος-τέλος, γράφει γιατί έχει κάτι να πει.

Εμείς οι υπόλοιποι, ελπίζουμε αυτό το απόσταγμα της ζωής του να μη σώθηκε, αλλά να μας κεράσει και στο μέλλον απ' αυτό.Γιάννης ΣταματάκηςΦιλόλογος»
Ο ΑΣΩΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΠΟΤΕ.

Ένα βιβλίο που πρέπει να το διαβάσουν όλοι.

Τα καλά βιβλία φίλοι μου, πολλές φορές δεν έχουν την τύχη που πρέπει, όπως και τα καλά τραγούδια.

Εμείς είμαστε εδώ, για να φροντίσουμε να «αλλάξουμε την όποια κακή τύχη» στην οποία ενδεχομένως θα τα καταδικάσουν οι διάφοροι «μηχανισμοί».

ΟΙ ΧΡΥΣΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ

Πολλοί είναι εκείνοι που για χρόνια ψάχνουν στοιχεία για τους ανθρώπους που έγραψαν ιστορία στο Ελληνικό Τραγούδι!

Κατά καιρούς, κυκλοφορούν διάφορες «βιογραφίες», οι οποίες καλύπτουν τα μικρά κενά της αναζήτησης.

Σήμερα με χαρά σας παρουσιάζω, και σας προτείνω ένα βιβλίο πολύ ξεχωριστό, που μέσα στις σελίδες του κλείνει τις στιγμές όχι μιας, αλλά 120 προσωπικοτήτων του Ελληνικού Πενταγράμμου.!
«ΟΙ ΧΡΥΣΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ»

Αυτός είναι ο τίτλος του βιβλίου που σας παρουσιάζω, αλλά και σας προτείνω να αποκτήσετε!

Συγγραφέας του, ο ΒΕΤΕΡΑΝΟΣ δημοσιογράφος Τάσος Κουτσοθανάσης, μια ΜΟΡΦΗ στο χώρο των καλλιτεχνικών δρώμενων.

Ας τον γνωρίσουμε όμως, πριν συνεχίσω την παρουσίαση του βιβλίου.

Ο Τάσος Κουτσοθανάσης γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στην Πλάκα, "την πιο όμορφη γειτονιά του κόσμου" όπως λέει ο ίδιος.

Η πρώτη επαφή του με τη δημοσιογραφία έγινε στην εφημερίδα "Αθηναϊκή" παρουσιάζοντας κάθε Δευτέρα τις νέες ταινίες της εβδομάδας.

Παράλληλα με τον κινηματογράφο είχε πάθος και με το τραγούδι, ώστε στη συνέχεια συνεργάστηκε με το συγκρότημα Μπότση γράφοντας στο περιοδικό "Πρώτο" και στην "Απογευματινή" για ποικίλα καλλιτεχνικά θέματα, κυρίως όμως για το τραγούδι.

Για πολλά χρόνια μετά, ήταν ο βασικός καλλιτεχνικός συντάκτης στο "Ντομινό" το κατ' εξοχήν καλλιτεχνικό περιοδικό.

Άλλες συνεργασίες του:

Με την κυπριακή εφημερίδα "Σημερινή", με την επίσης "Σημερινή" της Ν. Υόρκης, με την "Παροικιακή" του Λονδίνου, με τα περιοδικά "Λεξομανία", "Πάλκο", "Δίφωνο" κ.α., κυρίως για τραγούδι, αλλά και για ποικίλες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις.

Εξάλλου ασχολείται και με τον στίχο, και τραγούδια του έχουν ερμηνεύσει μεγάλα ονόματα: Γιώτα Λύδια, Πολύ Πάνου, Δούκισσα, Κλωναρίδης, Χαρούλα Λαμπράκη κ.α., σε δημιουργίες σημαντικών συνθετών.

Ο Τάσος Κουτσοθανάσης, συνεχίζει το δημιουργικό του έργο με την ίδια αγάπη, το ίδιο μεράκι των πρώτων χρόνων!

Το βιβλίο αυτό, μπορώ να πω ανεπιφύλακτα ότι είναι ένας «θησαυρός»!

Και πρέπει να διευκρινίσω ότι ήδη ετοιμάζει και το δεύτερο μέρος αν μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε έτσι.

Ο Τάσος Κουτσοθανάσης είναι ο άνθρωπος από τον οποίο διδάχτηκα, και γνώρισα πολλές μορφές του τραγουδιού.

Είναι ο ίδιος μια «ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ» του τραγουδιού, και το αρχείο του γεμίζει (χωρίς υπερβολή) πολλές βιβλιοθήκες, γιατί η ζωή του είναι μια διαρκής έρευνα!

Να τι γράφει ο Λευτέρης Παπαδόπουλος για τον Τάσο Κουτσοθανάση και το βιβλίο του !

«Ο φίλος μου ο Κουτσοθανάσης, από την εποχή της πρώτης γνωριμίας μας, τη δεκαετία του '60, ένα, μονάχα, πάθος, είχε.

Το τραγούδι.

Λάτρευε -και δεν είναι καθόλου υπερβολή- τους τραγουδιστές, τους συνθέτες, τους στιχουργούς και βρισκόταν μονίμως στον περίγυρο τους, ανάσαινε η ζωή του μέσα από αυτούς...

Δούλεψε από τα 20 χρόνια του ως δημοσιογράφος.

Όχι του γραφείου.

Αλλά του ρεπορτάζ.

Έτρεχε πίσω από τα γεγονότα και έγραφε, έγραφε συνεχώς. Κυρίως συνεντεύξεις.

Με πρόσωπα που τον ενδιέφεραν.

Το ένστικτο του, τις περισσότερες φορές, γι' αυτά τα πρόσωπα που προέβαλλε, αποδείχθηκε αλάνθαστο. Αυτό, προϋποθέτει γνώση. Αλλά και όσφρηση. Και "ανοιχτά μάτια"...
Ο Τάσος Κουτσοθανάσης έχει δημοσιεύσει απειράριθμα "κομμάτια" για μεγάλους δημιουργούς και εκτελεστές.

Αναφέρω μερικά ονόματα: Μάρκος Βαμβακάρης, Χιώτης, Καλδάρας, Τσιτσάνης, Παπαϊωάννου, Δερβενιώτης, Ζαμπέτας, Βέμπο, Μαρούδας... Είναι τρυφερά "κομμάτια", γεμάτα αγάπη και ζεστασιά.

Απ' αυτά, διάλεξε τα πιο αντιπροσωπευτικά και πιο ενδιαφέροντα, τα παρουσιάζει σ' αυτό το βιβλίο.

Πρόκειται για συνεντεύξεις που θα συμβάλουν στο να γίνει ακόμα πιο ευκρινής η εικόνα που έχουμε για το ελληνικό τραγούδι.

Και μόνο απ' αυτή την άποψη, αν δούμε το ζήτημα, το βιβλίο αυτό έχει λόγο ύπαρξης και χρειάζεται να πάρει θέση στις βιβλιοθήκες μας.

Θέλω να ευχηθώ στον Τάσο, το έργο του αυτό να έχει ανοιχτό δρόμο.

Τα βιβλία και μάλιστα τα βιβλία που γράφτηκαν με καλή πρόθεση και μεγάλη αγάπη -έχουν ανάγκη και από ευχές.

Γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι και η τηλεόραση έχει καταπιεί τα πάντα...

(Λευτέρης Παπαδόπουλος)»

Αποκτήστε όλοι το βιβλίο αυτό, και μάθετε τις «στιγμές» του Ελληνικού τραγουδιού από τους ανθρώπους του!

ΤΑ «ΨΙΛΑ ΚΑΙ ΑΓΡΑΦΑ» ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ

Λοιπόν, αυτή η χώρα στην οποία ζούμε, θα μπορούσε να μπει στο βιβλίο ρεκόρ Γκίνες, διεκδικώντας την ΠΡΩΤΙΑ στην τρέλα και στον παραλογισμό.
Πολλά είναι αυτά που γίνονται χωρίς να πάρουμε χαμπάρι, γιατί ΔΕΝ αποτελούν «είδηση» για τα «μεγάλα κανάλια».
Διαβάστε κάτι που σας ενδιαφέρει, και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα για το ΜΠΑΧΑΛΟ το Ελληνικό.
Να λοιπόν τι είναι δημοσιευμένο στο site της Ε.Α.Κ.Π (Ενωτικής Αγωνιστικής Κίνησης Πυροσβεστών). www.eakp.gr
«Κ.Ε.Δ.Κ.Ε. «Η ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΗ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΟΥΣ »
Ο παρακάτω πίνακας αποτελεί μέρος της πρότασης του Δ.Σ. της Κ.Ε.Δ.Κ.Ε. προς τον Πρωθυπουργό της χώρας για τις αναγκαίες διοικητικές μεταρρυθμίσεις στην Αυτοδιοίκηση κ.λπ. που κατατέθηκαν από τον Ιούλιο του 2007 .
Το ντοκουμέντο αυτό επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις της Ε.Α.Κ.Π. όπως εκφράστηκαν και στο Δελτίο Τύπου της 19ης Σεπτεμβρίου 2007 με αφορμή την συγχώνευση του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης με το Υπουργείο Εσωτερικών για την μεταφορά αρμοδιοτήτων του Π.Σ. στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Οι προτάσεις αυτές εντάσσονται στους σχεδιασμούς του Καποδίστρια 2 που στόχος του είναι η ακόμη μεγαλύτερη φορολογική επιβάρυνση των πολιτών και για τομείς όπως και η πυρασφάλεια κ.λπ. .
Ενώ όμως προτείνουν την μεταφορά αρμοδιοτήτων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση όπως και την πυροσβεστική , την ίδια στιγμή παραπονιούνται για τα νέα ελλείμματα που δημιούργησαν κάποιες από τις αρμοδιότητες που μεταφέρθηκαν στους δήμους όπως φαίνεται και στην παρακάτω παράγραφο που αποτελεί απόσπασμα της πρότασης αυτής .
« Μία νέα γενιά ελλειμμάτων δημιουργείται στις υπό μεταφορά αρμοδιότητες.
Σημαντικές κοινωνικές υπηρεσίες, όπως δομές κοινωνικού χαρακτήρα, σχολικοί φύλακες ΑΜΕΑΚ, αλλά και η δημοτική αστυνομία παραμένουν χωρίς κρατική χρηματοδότηση ή στην καλύτερη περίπτωση αντιμετωπίζονται με προσωρινές λύσεις (βλ. πίνακες 1 και 2)»
.Οι εξελίξεις τρέχουν λοιπόν και η Ε.Α.Κ.Π. έχει μιλήσει και έχει προειδοποιήσει εδώ και χρόνια για τις εξελίξεις αυτές και για τόσες άλλες αλλά όπως πάντα με ευθύνη των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών παρατάξεων του κυβερνητικού συνδικαλισμού
Δ.Α.Κ.Υ.Π.Σ. και Π.Α.Σ.Κ. Π και των προεδρείων της Π.Ο.Ε.Υ.Π.Σ. και της Ε.Α.Π.Σ. όλα παίρνουν την πορεία τους ανεμπόδιστα σε βάρος της πυρασφάλειας της χώρας και των εργασιακών μας δικαιωμάτων.
Κατά τ άλλα η Ε.Α.Π.Σ. (Ένωση Αξιωματικών Πυροσβεστικού Σώματος) υποβάλει ερωτηματολόγιο και ζητά την άποψη των πυροσβεστών για το τι πρέπει να γίνει με την πορεία του Π.Σ. !!!!
Η υποκρισία στο μεγαλείο της !
Αφού στήριξαν κάθε αντιδραστική και αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόστηκε και με τις δύο κυβερνήσεις σε βάρος της πυρασφάλειας της χώρας από την μεταφορά της δασοπυρόσβεσης χωρίς προϋποθέσεις μέχρι τον αναχρονιστικό νόμο 3511/2006 και παραμύθιαζαν τον Ελληνικό Λαό για το αξιόμαχο του Π.Σ. κ.λπ.
Τώρα υποκριτικά μετά την κατάρρευση του σαθρού οικοδομήματος που δημιουργήθηκε και με την συμβολή υψηλόβαθμων μελών της που το πλήρωσε φυσικά πολύ ακριβά ο Ελληνικός Λαός έρχονται να δώσουν επίφαση αποδοχής από τους πυροσβέστες και άλλοθι για τις μελλοντικές αλλαγές που ετοιμάζονται όπως οι παραπάνω .
Το ίδιο έκανε και το τότε προεδρείο της Π.Ε.Υ.Π.Σ. ( Π.Α.Σ.Κ. Π) το 1998 που ψευδέστατα διατυμπάνιζε προς την πολιτική ηγεσία και τον Ελληνικό Λαό ότι οι πυροσβέστες μέσα από διάλογο (που ποτέ δεν έγινε) λένε ναι στα δάση .
. Συνάδελφοι όχι άλλοι απάθεια και συμβιβασμός είναι καιρός πλέον να βρει διέξοδο η αγανάκτηση σας . Η Ε.Α.Κ.Π. σας καλεί να στηρίξετε κάθε αγωνιστική πρωτοβουλία που θα πάρει προκειμένου να μπει φρένο στις οδυνηρές συνέπειες που έρχονται .
Όπως επίσης σας καλεί να δημιουργήσετε σε όλες τις πρωτοβάθμιες Ενώσεις αγωνιστικό πόλο της Ε.Α.Κ.Π. για να ανατρέψουμε στο επόμενο εκλογοαπολογιστικό συνέδριο της Ομοσπονδίας τους συσχετισμούς προς όφελος του αγωνιστικού συνδικαλισμού.
Ακολουθεί ο πίνακας
ΠΙΝΑΚΑΣ 3 ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΟΙ ΦΟΡΟΙ ΚΑΙ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΘΑ
ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΜΕΤΑΦΕΡΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ Τ.Α.
Οι φόροι που θα μπορούσαν να αποκεντρωθούν είναι:
1. Ο Φόρος Ακίνητης Περιουσίας
2. Φόρος Μεταβίβασης Ακινήτων
3. ΦΠΑ στις οικοδομές
4. Φόρος Αυτομάτου Υπερτιμήματος
5. ΕΤΕΡΠΣ
Οι αρμοδιότητες που θα μπορούσαν στην πρωτοβάθμια ΤΑ να μεταφερθούν είναι:
1. Η πρωτοβάθμια εκπαίδευση.
2 Τοπικές περιβαλλοντικές παρεμβάσεις .
3 Πυροσβεστική.
4. Κοινωνική Πρόνοια και Αλληλεγγύη.
5 Πρωτοβάθμια Υγεία και Προληπτική Ιατρική.»
Είδατε τι μπορεί να μάθει κανείς από τα «ψιλά» η μάλλον τα «Άγραφα» του τύπου;
Τα σχόλια δικά σας.

ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ

Πολλοί είναι εκείνοι που μιλούν για «ξεπούλημα» της Μακεδονίας από τους Πολιτικούς των τελευταίων χρόνων.
Εξίσου πολλά, και πολύ περισσότερα θα έλεγα, είναι τα διάφορα blogs στο διαδίκτυο που κάνουν συνεχείς αναφορές, αλλά και αγώνες για το όνομα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.
Ψάχνω εδώ και πάρα πολύ καιρό στο ίντερνετ, και ήρθε η ώρα να σας μεταφέρω κάτι «ενδεικτικό» το οποίο βρήκα στο http://macedonia-greece.blogspot.com !

«7 ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΠΟΥΛΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΣ
Επτά επαρκείς λόγοι για να ασκήσουμε ΒΕΤΟ ή να καταφύγουμε και σε ΕΜΠΑΡΓΚΟ μέχρι την οριστική επίλυση του θέματος όπως εμείς θέλουμε.

ΓΛΩΣΣΙΚΑ:Στην ΑΡΧΑΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ μιλούσαν κι έγραφαν στα ΕΛΛΗΝΙΚΑ

ΦΥΛΕΤΙΚΑ:Οι ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ ελάμβαναν μέρος στους Ολυμπιακούς αγώνες όπου επιτρέπονταν αποκλειστικά ΕΛΛΗΝΕΣ.

ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ:Το μεγαλύτερο σε έκταση και σημαντικότερο κομμάτι της γεωγραφικής Μακεδονίας ανήκει στην ΕΛΛΑΔΑ.

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΑ:Η αρχαία πρωτεύουσα της Μακεδονίας ,η Πέλλα απ’ όπου ξεκίνησε ο Μέγας Αλέξανδρος, βρίσκεται στην ΕΛΛΑΔΑ.

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ:Η γενέτειρα του Αριστοτέλη ,δασκάλου του Μ.Αλέξανδρου, τα αρχαία Στάγειρα , βρίσκονται στην ΕΛΛΑΔΑ.

ΙΕΡΑ:Ο ιερή πόλη των Μακεδόνων που λέγεται Δίον βρίσκεται στην ΕΛΛΑΔΑ.Οι τάφοι των Μακεδόνων Βασιλέων βρίσκονται στην ΕΛΛΑΔΑ.

ΠΛΗΘΥΣΜΙΑΚΑ:Ο πληθυσμός των ΕΛΛΗΝΩΝ Μακεδόνων στην Μακεδονία ανέρχεται σε 2.424.765 κατοίκους.Αντίστοιχα ο συνολικός πληθυσμός της FYROM ΔΕΝ ξεπερνάει τα 2.041.000

Για ποιόν λόγο λοιπόν θα πρέπει να επιτρέψουμε στους Σκοπιανούς να μας αφαιρέσουν το δικαίωμα χρήσης της λέξης Μακεδονία;

Αν υπάρχει χώρα που πληρεί τις προϋποθέσεις για τη αποκλειστικότητα της χρήσης του όρου ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ , τότε αυτή είναι ΜΟΝΟΝ η ΕΛΛΑΔΑ.

Ο όρος «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» ως ονομασία της FYROM … ΔΕΝ καλύπτει ως έννοια το πολύ σημαντικό κομμάτι του πληθυσμού που είναι Αλβανοί.

Οι Αλβανοί που αποτελούν το ¼ του πληθυσμού της FYROM προτείνουν τη χρήση του όρου «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΟΧΡΙΔΑΣ».

Δεν έχουμε κανέναν λόγο να αποδεχτούμε ΟΥΤΕ ΣΥΝΘΕΤΗ ,ΟΥΤΕ ΠΑΡΑΓΩΓΟ της λέξης ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.

Πόσο πιο απλά να το διατυπώσουμε για να το καταλάβουν ορισμένοι από τους πολιτικούς μας που ζουν στον δικό τους "υπέροχο" κόσμο;»
Πολλοί θα χαρακτηρίσουν «ακραίες» τις θέσεις αυτές.
Άλλοι θα τις βρουν λογικές.
Η ουσία όμως είναι μια.
Το Μακεδονικό πρόβλημα ΥΠΑΡΧΕΙ, και λύση δεν φαίνεται στον ορίζοντα.
Αντίθετα, διακρίνουμε τη γνωστή ΑΔΙΑΛΛΑΞΙΑ των Σκοπίων, κάτι που με πάει πίσω, στην εποχή του Γκλιγκόροφ, και του τότε πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου.
Κραταει χρόνια αυτή η κολόνια, και δεν μπορώ να θυμηθώ από τι ξεκίνησε αυτή η κόντρα.
Κάποιοι πολύ πιο ειδικοί από εμένα σίγουρα θα θυμούνται γιατί, αλλά και ΠΟΤΕ ξεκίνησε το Σκοπιανό.
Επίσης, δε μπορώ να μη σταθώ στις παλιές δηλώσεις του Κώστα Μητσοτάκη, ότι δηλαδή σε μερικά χρόνια «θα το έχουμε ξεχάσει».
Για να το ξεχάσουμε το θέμα αυτό, δεν το βλέπω.
Βλέπω όμως τα «παιχνίδια» που παίζονται από τους πολιτικούς, και τρομάζω.
Τρομάζω, γιατί μπελάδες δεν είχαμε, και μπελάδες μας έβαλαν στο κεφάλι.
Και μέρα με την μέρα οι μπελάδες αυτοί γίνονται μεγαλύτεροι αντί να χάνονται.
Πολύ φοβάμαι ότι το Σκοπιανό έχει λήξει.
Απλά, μας «χρυσώνουν το χάπι» για να μας το σερβίρουν αργότερα φέρνοντας μας μπρος σε τετελεσμένο γεγονός.
Μακάρι να πέφτω έξω.

ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!

Από Greek American News Agency
ΠΡΩΤΑΚΟΥΣΤΟ!
ΤΟΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΑΝ ΓΙΑΤΙ ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ ΣΤΟ ΓΚΑΡΑΖ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΤΟΥ!
Της Ιουστίνης Φραγκούλη
Χαστούκι στον πατριωτισμό ενός Έλληνα αποδείχθηκε η απόφαση του Μικρού Δικαστηρίου του Δήμου Πιερφόντ του Μόντρεαλ, σύμφωνα με την οποία ο ελληνικής καταγωγής δημότης Θεόδωρος Αντωνόπουλος υποχρεούται να σβήσει την ελληνική σημαία από την πόρτα του γκαράζ του.
Ο Θεόδωρος Αντωνόπουλος έχασε την τριετή δικαστική διαμάχη με τον δήμο του Πιερφόντ, που του είχε επιβάλει πρόστιμο για προσβολή της αισθητικής λόγω της αυτοσχέδιας ελληνικής σημαίας.
Ο Αντωνόπουλος το 2004 μετά τη νίκη της εθνικής στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου είχε βάψει στα χρώματα της γαλανόλευκης την πόρτα του γκαράζ της μονοκατοικίας του στην περιοχή παραβιάζοντας τους κανονισμούς του δήμου, όπως τελικά έκρινε ο δικαστής Αντρέ Οτ.
«Οι πολίτες δεν μπορούν να ζωγραφίζουν ότι θέλουν έξω από τα σπίτια τους.
Τί θα γίνει με το κοινό αίσθημα περί αισθητικής;» Αναρωτήθηκε ο δικαστής.
Τί θα γινόταν αν ο καθένας ζωγράφιζε το σήμα της ποδοσφαιρικής του ομάδας, τη σημαία της χώρας του ή και τον Μίκη Μάους έξω από το σπίτι του;
Εάν κάποιος εκφράζει τον πατριωτισμό του αυτό είναι οπτική μόλυνση και δεν συνάδει με την αρμονία της γειτονιάς» , κατέληξε ο δικαστής.
Ο Αντωνόπουλος μπορεί να είναι περήφανος για την καταγωγή του αλλά η ελληνική σημαία στο γκαράζ του παραβιάζει τους κανονισμούς του δήμου, σύμφωνα με την δικαστική απόφαση.
Ο 42χρονος ομογενής Θεόδωρος Αντωνόπουλος, ο οποίος έχει γίνει ήρωας στην ελληνική παροικία του Μόντρεαλ για την άκαμπτη στάση του απέναντι στην πολιτεία, έχει περιθώριο 30 ημερών να υποβάλει έφεση κατά της απόφασης.
Ο ίδιος δήλωσε απογοητευμένος με την δικαστική απόφαση αλλά σκέφτεται να έρθει σε διαπραγματεύσεις με το δημαρχείο προκειμένου να κρατήσει μια μικρή ελληνική σημαία στην πόρτα του γκαράζ, που δεν θα χτυπάει προκλητικά στο μάτι.
Ο Αντωνόπουλος έχει ζωγραφίσει στην πόρτα του γκαράζ μια γαλανόλευκη 2Χ4 μέτρα προς τιμήν της ευρωνίκης του 2004.
Του πήρε πάνω από δύο μήνες να ολοκληρώσει το έργο του δουλεύοντας νύχτες και σαββατοκύριακα.
Δεν ζήτησε άδεια από την πολιτεία και φαίνεται πως κάποιος γείτονας τον κατήγγειλε στο δήμο.
Ο Έλληνας ομογενής πήρε τότε πρόστιμο 138 $ από την πολιτεία αλλά πρόσβαλλε αμέσως το δήμο με αγωγή στο μικρό δικαστήριο του ΠιέρΦόντ.
Μετά από δύο χρόνια αναβολές, η υπόθεση εκδικάσθηκε τον περασμένο Ιούνιο, όπου ο δικηγόρος του Αντωνόπουλου Τζούλιους Γκρέι, γνωστός υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ισχυρίσθηκε πως οι σημαίες δεν είναι απλά σήματα και υποστήριξε το δικαίωμα των πολιτών να εκφράζονται ελεύθερα.
Ο δικηγόρος υπεράσπισης του δήμου αντιπαρέβαλε πως το κρέμασμα της ελληνικής σημαίας έξω από το σπίτι θα ήταν σύννομο, αλλά η μόνιμα ζωγραφισμένη ελληνική σημαία στην γκαραζόπορτα είναι αντίνομη με τους κανονισμούς του δήμου.
«Επέμεινα να αγωνίζομαι επί τρία χρόνια γιατί μου είπαν να κατεβάσω τη σημαία μου» δήλωσε ο Αντωνόπουλος. « Το 1940 μας ζήτησαν να υποστείλουμε τη σημαία μας οι Ιταλοί κι εμείς τους πολεμήσαμε» ήταν η απάντηση του Έλληνα ομογενή στη δικαστική διαμάχη.
Από την πλευρά του ο δήμος διατείνεται πως το πρόστιμο δεν είχε να κάνει με την ελληνική σημαία αυτή καθαυτή , αλλά επειδή η ζωγραφική στις έξω επιφάνειες παραβιάζει τους κανονισμούς της πόλης.
Πάντως, ο παγκοσμίου φήμης δικηγόρος Τζούλιους Γκρέι επιμένει πως η συγκεκριμένη δικαστική απόφαση παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και προτίθεται να υποβάλει την υπόθεση στο διεθνές δικαστήριο προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η ιστορία έχει πυροδοτήσει συζητήσεις στα μέσα ενημέρωσης του Μόντρεαλ κι έχει ενσπείρει έξαρση του πατριωτισμού στην ελληνική παροικία της πόλης.
Στ' αλήθεια ποιό δικαίωμα έχει ένας δικαστής ή ένας δήμος να κρίνει την έκφραση του πατριωτισμού ως «οπτική μόλυνση» του χώρου;
Πώς νομιμοποιείται μια ευνομούμενη πολιτεία σαν τον Καναδά να καταδικάζει τον Έλληνα επειδή ζωγράφισε με τα χέρια του, με την ψυχή του, με τον απόλυτο ενθουσιασμό της νίκης τη Γαλανόλευκη στην πόρτα του ιδιωτικού του γκαράζ;
Η είδηση όπως ήταν φυσικό, έκανε το γύρο του κόσμου, και προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις.

ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΩΝ «ΔΙΑΛΟΓΟΙ»

- Άντε ρε, θα πάμε καμιά φορά για ψώνια; Μεσημέριασε. - Καλά θα πάμε. Κάτσε να πω τον καφέ, να πάρω κουράγιο και θα πάμε. - Να πάρεις κουράγιο; Γιατί τι θα κάνουμε; - Θα πάμε να ψωνίσουμε. Λίγο το ‘χεις; - Άντε ρε υπερβολικέ τελείωνε. Πόση ώρα θα παιδεύεις αυτή τη γουλιά του καφέ; - Τι λες μωρέ! Αυτή η γουλιά είναι το καλύτερο. Άσε με να την απολαύσω. - Τέλειωνε ειπαμεεεεε. - Άντε πάμε λύσσαξες πια. Φαγώθηκες να τα ακουμπήσεις πρωί πρωί. - Βρε τι φαγώθηκα; Για ψώνια πάμε δεν πάμε στα μπουζούκια. - Τα μπουζούκια πιο φτηνά θα μας έρθουν αν θες να ξέρεις. Και πήγαμε στο σούπερ μάρκετ. Εκεί συναντηθήκαμε και με άλλους γνωστούς «ήρωες» της κατανάλωσης. Έξω από την πόρτα, πήρα μια βαθιά ανάσα, και μπήκα. Αυτό που φοβόμουν είχε συμβεί, και το χειρότερο ήταν ότι αναγκάστηκα να πάρω καρότσι όπως και οι υπόλοιποι. Το «κομβόι» με τα καρότσια της παρέας μπήκε μέσα στο σούπερ μάρκετ, και αρχίσαμε την περιήγηση στους διαδρόμους. Είχαμε κάνει ήδη τον πρώτο γύρο, και ακόμα τα καρότσια ήταν άδεια. Δεν τολμούσαμε να απλώσουμε χέρι γιατί τα ταμπελάκια των τιμών ήταν σαν στόματα λύκων. -Τι θα γίνει; Θα κάνουμε κι άλλο κύκλο; Το καρότσι θα ξεράσει. Ηρθαμε για ψώνια η για να μάθουμε να οδηγούμε καροτσακια; Όχι τίποτα άλλο, αλλά αν είναι να ειδοποιήσω τον Σάκη από τη σχολή οδηγών να μας κάνει μάθημα. - Έλα ρε κοιτάμε. - Για να κοιτάξουμε λύσσαξες τέλειωνε και τέλειωνε; Άντε δε θα ψωνίσεις; - Θα ψωνίσω αλλά πρώτα πρέπει να δω καλά τις τιμές. - Και που θα τις δεις τι θα γίνει; Θα τις ματιάσεις και θα πέσουν; Όχι βέβαια. Το πολύ πολύ να σου ανεβεί η πίεση. - Άντε ρε κρύε. - Εγώ είμαι κρύος. Εσύ που είσαι όμως ο ζεστός, μην αρχίσεις πάλι να βρίζεις όταν πληρώσεις όπως έκανες την προηγούμενη εβδομάδα. - Δεν θα βρίζω…. Άντε να τελειώνουμε. - Ακόμα δεν αρχίσαμε. Λοιπόν εγώ θα πάρω δυο τρία πραγματάκια. Δεν θα αργήσω. Έχεις να πάρεις πολλά; - Ολόκληρο κατεβατό μου έγραψε η γυναικά μου. Και αρχίσαμε τα ψώνια μετά από τον «δοκιμαστικό γύρο» (λες και ήμασταν σε πίστα της φόρμουλα). Τα καρότσια επιτέλους άρχισαν να δέχονται τα πρώτα είδη. Κάθε φορά που ο κολλητός μου έβλεπε την τιμή στο προϊόν που ήθελε να πάρει, μουρμούριζε διάφορα. - Είπες τίποτα; - Όχι γιατί; - Σαν να σε άκουσα να λες κάτι. - Όχι σου φάνηκε. Στο επόμενο ράφι, το μουρμουρητό καθως γέμιζε το καρότσι συνεχίστηκε. Εγώ γρήγορα πήρα αυτά που ήθελα, πήγα στο ταμείο πλήρωσα, και αφού πήγα τα ψώνια στο αυτοκίνητο γύρισα μέσα στο σούπερ μάρκετ για να απολαύσω το σοου με τον κολλητό μου. Ποιο σόου; Μα αυτό που ακολούθησε στο ταμείο που πήγε να πληρώσει. Και εμφανίστηκε με την λίστα άδεια, και το καρότσι γεμάτο! - Εντάξει; Τα πήρες όλα; - Μόνο όλα; Όλο το μαγαζί μου είχε γραμμένο στη λίστα γαμωτο. Ποιος ξέρει πόσο θα μου βγουν όλα αυτά μαζεμένα. - Έλα ρε υπερβολικέ. Πως κάνεις έτσι! - Δεν είμαι υπερβολικός. Λογικός είμαι. - Μπα; - Μπού! - Καλά, θα σε δω τώρα που θα «κληρώσει». Και «κλήρωσε» που λέτε, και ποιος είδε τον Θεό και δεν φοβήθηκε. Πήδηξε μέχρι το ταβάνι ο κολλητός μου. -Τιιιιιιιιι; 170 ευρώ; Μα είστε καλά; Η καημένη η ταμίας ξαφνιάστηκε από την αντίδραση του κολλητού μου. - Κύριε μου είδατε τις τιμές των προϊόντων. Είμαστε λοιπόν πολύ καλά, και κακώς αντιδράτε έτσι. - Καλά σου λέει η κοπέλα. Αφού ήξερες πόσο κάνει το κάθε τι που αγόραζες, γιατί χτυπιεσαι και σκούζεις; - Μα είναι τιμές αυτές; Δεν είδες πόσο ανεβήκαν σε μια εβδομάδα μόνο; - Εγώ το είδα, και το ήξερα γι αυτό σου είπα ότι τα μπουζούκια πιο φτηνά θα σου βγουν. Εσύ όμως με είπες υπερβολικό. Πλήρωνε τώρα και μη μιλάς. Όσο συνεβαιναν όλα αυτά είχαν έρθει και οι υπόλοιποι και άρχισαν να τον κουρδίζουν! - Έλα ρε εσύ δεν έχεις ανάγκη έχεις λεφτά, δυο μισθοί μπαίνουν στο σπίτι… Και ο κολλητός μου ξέσπασε. -Σιγά τους μισθούς ρε! Τι μένει νομίζετε; Να τα ψώνια, να τα καύσιμα, να τα φροντιστήρια, να το ένα να το άλλο, ούτε δεκαπενθήμερο δεν βγαίνει. Φύγαμε από το σούπερ μάρκετ, και σε όλη τη διαδρομή ο κολλητός μου μουρμούριζε «ζεματισμένος». -Α ρε μπαγλαμάδες, αν σας ξαναψηφίσω, να μου κοπούν τα χέρια από τους ώμους.

ΜΟΥΣΙΚΗ, ΚΑΙ «ΜΟΥΣΙΚΟΙ».

Πάει μια εικοσαετία τώρα, που παρακολουθώντας και συγκρίνοντας τη μουσική «παρουσία» της χώρας μας, πραγματικά απογοητεύομαι. Έγραψα πολλές φορές για τα «εμπορικά» τραγούδια, και διαπιστώνω ότι το τραγούδι μας γενικότερα, κατάντησε «εμπόρευμα» στα διάφορα δισκογραφικά μπακάλικα. Παρακολουθώ τις προσπάθειες διαφόρων δημιουργών που επιχειρούν και γράφουν πραγματικά καλό τραγούδι, που ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ με όλη τη σημασία της λέξης, και αντί τα τραγούδια τους να είναι γνωστά σε όλο τον κόσμο, μετά από λίγο καιρό, χάνονται. Είναι εκείνα τα τραγούδια που δεν χαρακτηρίζονται «εμπορικά». Είναι εκείνα τα τραγούδια που πραγματικά λένε κάτι. Είναι εκείνα τα τραγούδια που έχουν ποιότητα, που έχουν «ευαισθησία», που αγγίζουν τον κόσμο, και που δυστυχώς είναι από την γέννηση τους καταδικασμένα. Ποιος τα καταδικάζει; Πάντως όχι ο κόσμος. Στον κόσμο οι «έμποροι» δεν δίνουν καν την ευκαιρία να τα γνωρίσει, γιατί έτσι και γίνει αυτό, όλα τα άλλα, τα λεγόμενα «εμπορικά», θα πάνε στα σκουπίδια. Γιατί εκεί είναι ουσιαστικά η θέση τους. Λέμε σήμερα για Ελληνική Μουσική, αλλά έχουμε αναρωτηθεί κατά πόσο η μουσική που ακούμε είναι Ελληνική, και όχι κάποια ξένη την οποία έχουν διασκευάσει οι «σύγχρονοι» μουσικοί – τραγουδοποιοί; Και βλέπω ότι όσο πάει, χάνεται ο φυσικός ήχος των μουσικών οργάνων. Πάει να αντικαταστεί από τον «ηλεκτρονικό», όπως και ο τρόπος σύνθεσης και ενορχήστρωσης. Αυτό βέβαια θα με πείραζε λιγότερο αν το αποτέλεσμα ήταν κάτι καλό και όχι ευκαιριακό όπως συμβαίνει στο 85% των μουσικών μας σήμερα. Το υπόλοιπο 15%, δεν έχει την προβολή που θα έπρεπε, ούτε τα δελτία τύπου από τις δισκογραφικές που θα έπρεπε. Και ενώ έχουμε μεγάλους πραγματικά μουσικούς δημιουργούς, ελάχιστοι είναι εκείνοι που είναι πλεον γνωστοί στο ευρύ κοινό. Ένα παράδειγμα, είναι και ο Γρηγόρης Τζιστούδης, που γνωρίσαμε σε παλαιότερο άρθρο. Ενώ λοιπόν η μουσική του έχει πραγματικά κατακτήσει την Ευρώπη, εδώ στην Ελλάδα ελάχιστοι τον ξέρουν! Και είναι πάρα πολλά ακόμα τα παραδείγματα σαν αυτό του Γρηγόρη. Και ακούω στα διάφορα ραδιόφωνα τους μουσικούς παραγωγούς να μιλούν για «καταξιωμένους» συνθέτες, στιχουργούς, ερμηνευτές, για «μεγάλες επιτυχίες», και αναρωτιέμαι αν όλοι αυτοί οι τίτλοι αναφέρονται στις μουσικές και τα τραγούδια κάποιας άλλης χώρας γιατί να αναφέρονται στα δικά μας αποκλείεται. Αν την κατάντια την χαρακτηρίζεις επιτυχία, τότε κάθε σχόλιο είναι περιττό. Την περασμένη εβδομάδα ήμουν σε μια συνάντηση δημοσιογράφων Ελλήνων και ξένων που το αντικείμενο τους είναι η μουσική, τα καλλιτεχνικά. Ντράπηκα πραγματικά όταν ένας Αυστριακός είπε ότι «προτιμούν να παραμείνουν στην έρευνα των δεκαετιών 50-80 της Ελληνικής Μουσικής, παρά να ασχοληθούν με τους σημερινούς «ατάλαντους» δημιουργούς». Αυτό (συνέχισε) είναι πλεον το τραγούδι της Ελλάδας; Κρίμα στην μεγάλη μουσική μας παράδοση, και στα ιερά τέρατα που έβγαλε η χώρα μας. Σίγουρα δεν θα περίμεναν αυτή την κατάληξη. Η Ευρώπη (συνέχισε πάλι) χρόνια τώρα μελετά όλα όσα αφορούν την μουσική και το τραγούδι μας, και βλέποντας το σύγχρονο Ελληνικό τραγούδι, το συγκρίνει με όλα τα παλιά καλά, και το απορρίπτει. Βέβαια μέσα σε αυτόν τον σωρό, ξεχωρίζει κάποιες πολύ καλές δουλειές οι οποίες όμως είναι σαν σταγόνα στον ωκεανό» Το ότι οι ξένοι γενικότερα ασχολούνται με την μουσική μας το έχω γράψει αμέτρητες φορές και το έχω πει στις εκπομπές μου στο ραδιόφωνο όπου και έτυχε να φιλοξενήσω φίλους από το εξωτερικό, οι οποίοι ξάφνιασαν όλους μας με τις γνώσεις τους γύρω από την μουσική μας ιστορία, γνώσεις που καλά καλά δεν έχουν ακόμα κι οι πιο εξειδικευμένοι σε μουσικά θέματα. Στον αντίποδα τώρα όλων αυτών, έχουμε την νεολαία μας, να γνωρίζει σε πολλές περιπτώσεις ελάχιστα ιστορικά στοιχεία, σε αντίθεση με όλα τα σουξέ, που ξέρει γι αυτά και την παραμικρή λεπτομέρεια. Ο Αυστριακός είπε και κάτι ακόμα πολύ σημαντικό στο οποίο συμφώνησαν σχεδόν όλοι. Θα έπρεπε να διδάσκεται στα διάφορα εκπαιδευτικά ιδρύματα η ιστορία και εξέλιξη της μουσικής μας, έτσι που να έχουν τη δυνατότητα όλοι να μάθουν, και να τους δοθεί η ευκαιρία να «ψάξουν» και να συγκρίνουν, υποχρεώνοντας έτσι όλους εκείνους που ουσιαστικά «κοροϊδεύουν» και εκμεταλλεύονται τη μουσική, η να γράψουν κάτι καλό, η να αποσυρθούν. Καλό θα ήταν να γινόταν κάτι τέτοιο, και ίσως μετά από πάρα πολλά χρόνια γίνει. Μέχρι τότε όμως, θα βομβαρδιζόμαστε καθημερινά από «εμπορικά» τραγούδια, και από διασκευασμένες μουσικές, ενώ στην έρημο αυτή, θα υπάρχουν κάποιες «οάσεις» καλού τραγουδιού, οι οποίες θα ξεδιψούν όσους θέλουν να ακούν κάτι καλό.