Ένα αναχρονιστικό, πρόχειρο και κακό νομοσχέδιο για την Ειδική Αγωγή που κανένας από τους ειδικούς ή τους αρμόδιους φορείς δεν γνωρίζει πώς, πότε και από ποιους συντάχτηκε και κανένας δεν το υποστηρίζει, δυστυχώς προωθείται στο Κοινοβούλιο για ψήφιση αυτή την εβδομάδα !
Φυσικά οι απόψεις της επιστημονικής κοινότητας για το θέμα αυτό ουδόλως λαμβάνονται υπόψη από την ηγεσία του ΥΠΕΠΘ, η οποία φαίνεται ότι δεν έχει ανάγκη από τέτοιες υπηρεσίες.
Παρόλα αυτά, διαβάζοντας το εισηγητικό κείμενο του νομοσχεδίου και παρακολουθώντας τη σχετική συζήτηση στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής και ειδικά τις τοποθετήσεις των εκπροσώπων του ΥΠΕΠΘ αναρωτιέται κανείς για το πώς είναι δυνατόν να λέγονται τόσες ανακρίβειες από επίσημα πρόσωπα και με τόση ευκολία! Τα παρακάτω παραδείγματα είναι απλώς ενδεικτικά αυτής της περίεργης πραγματικότητας του πολιτικού λόγου:
Η εισηγητική έκθεση του νομοσχεδίου αρχίζει με τον οικολογικό ορισμό της αναπηρίας και επικαλείται τους Θεμελιώδεις Κανόνες των Ηνωμένων Εθνών για την εξίσωση των ευκαιριών για τα άτομα με αναπηρία, καθώς και άλλες διακηρύξεις και αρχές διεθνών οργανισμών για να υποστηρίξει την αναγκαιότητα της ψήφισης αυτού του νομοσχεδίου.
Στην ουσία όμως καμία από τις αρχές αυτές δεν λαμβάνονται υπόψη από το νομοσχέδιο.
Η αναπηρία για παράδειγμα στο νομοσχέδιο καθορίζεται κυρίως με ιατρικούς ορισμούς( διαταραχές ακοής, νοητική αναπηρία, ανεπάρκειες κινητικές κτλ) που καμιά σχέση δεν έχουν με τον οικολογικό ορισμό της αναπηρίας (φυσικό χαρακτηριστικό του ατόμου) των Ηνωμένων Εθνών και των διεθνών οργανισμών.
Ακόμα, το θέμα της ένταξης και συνεκπαίδευσης των παιδιών σύμφωνα με την εισηγητική έκθεση, προβάλλεται ως ο κύριος λόγος που αλλάζει ο νόμος.
Παρόλα αυτά η ένταξη δεν αποτελεί στο νομοσχέδιο πρώτη επιλογή για όλα τα παιδιά όπως προβλεπόταν στο προηγούμενο νόμο (2817/200).
Αντίθετα μάλιστα, η έμφαση δίνεται στη φοίτηση στα ειδικά σχολεία ακόμα και για μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες!!!
Άξιο παρατήρησης είναι και το γεγονός ότι τόσο στην εισηγητική έκθεση όσο και στο ίδιο το νομοσχέδιο γίνεται προσπάθεια να φανεί ότι υπάρχει πρόβλεψη για παροχή πρώιμης(έγκαιρης πιο σωστά) παρέμβασης και δια βίου εκπαίδευσης για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Στην εισηγητική έκθεση μάλιστα αναφέρεται η αντισυνταγματικότητα της μη παροχής εκπαίδευσης σε ηλικίες πρίν τα πέντε και μετά τα 23 χρόνια!
Η αλήθεια όμως είναι ότι το νομοσχέδιο καθόλου δε προβλέπει τη παροχή προγραμμάτων πρώιμης παρέμβασης για παιδιά βρεφικής ηλικίας και αυτόνομης διαβίωσης για άτομα πέραν του 23ου έτους όπως είναι η παγκόσμια πρακτική.
Απλά το ΥΠΕΠΘ και αυτό είναι το χειρότερο, ονομάζει τα ήδη υπάρχοντα ειδικά νηπιαγωγεία, κέντρα πρώιμης παρέμβασης δημιουργώντας σύγχυση και εντυπώσεις (κάποιοι γονείς δικαίως λένε ότι το Υπουργείο παίζει με το πόνο τους).
Ο Υπουργός μάλιστα, στη συζήτηση του νομοσχεδίου στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων, δήλωσε ότι το ΥΠΕΠΘ δεν είναι αρμόδιο για βρεφικούς σταθμούς.
Υποστήριξε ότι αυτά είναι θέματα και αρμοδιότητες του Υπουργείου Υγείας.
Παρόλα αυτά ο Υπουργός δεν εξήγησε γιατί άλλα θέματα του Υπουργείου Υγείας, όπως για παράδειγμα τα ιατροπαιδαγωγικά κέντρα, εμπεριέχονται στο νομοσχέδιο αυτό;
Ακόμα ο Υπουργός θα έπρεπε να γνωρίζει, αφού εισηγείται νομοσχέδιο για την Ειδική Αγωγή, ότι τα κέντρα πρώιμης-έγκαιρης παρέμβασης στην Ειδική Αγωγή δεν είναι βρεφικοί σταθμοί, αλλά εξατομικευμένα προγράμματα ειδικής εκπαίδευσης για βρέφη και προγράμματα συμβουλευτικής γονέων, στα οποία εργάζονται εκπαιδευτικοί Ειδικής Αγωγής με εξειδίκευση στο τομέα αυτό, καθώς και ειδικό εκπαιδευτικό προσωπικό.
Αυτά τα προγράμματα θα πρέπει να παρέχονται από το Υπουργείο Παιδείας.
Δική του ευθύνη είναι.
Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου