Εμπόριο βλαστοκυττάρων

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Εμπόριο ελπίδας με τα βλαστοκύτταρα

Τη στιγμή που είκοσι ιδιωτικές εταιρείες φύλαξης πλακούντα ζητούν έως και 3.000 ευρώ η δημόσια τράπεζα το κάνει δωρεάν Tης Γιωτας Μυρτσιωτη Απέναντι σε μια δύσκολη απόφαση βρίσκονται τα ζευγάρια που περιμένουν παιδί, προσπαθώντας να καταλάβουν τα «ψιλά γράμματα» από δεκάδες διαφημιστικά φυλλάδια που κατακλύζουν τις αίθουσες αναμονής γυναικολογικών ιατρείων.

Και δεν έχουν άδικο.

Είκοσι εταιρείες φύλαξης βλαστοκυττάρων ιδιωτικού χαρακτήρα ελληνικές και ξένες ξεφύτρωσαν την τελευταία πενταετία στην Ελλάδα, διεκδικώντας μερίδιο από την «αγορά» Ομφαλοπλακουντιακού Αίματος (περί τις 90.000 είναι οι γεννήσεις κάθε χρόνο στη χώρα μας). Οι περισσότεροι καταβάλλουν έως και 3.000 ευρώ έχοντας πειστεί ότι ο πλακούντας του νεογέννητου παιδιού τους που μέχρι χθες θεωρούνταν «βιολογικό απόβλητο» αποτελεί «πηγή ζωής για περισσότερες από 70 ασθένειες». Ελάχιστοι όμως γνωρίζουν ότι η Ελληνική Τράπεζα Ομφαλοπλακουντιακού Αίματος (ΟΠ.Α.) που λειτουργεί εδώ και μία πενταετία στο Ιδρυμα Ιατρικών και Βιολογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών παρέχει την ίδια δυνατότητα εντελώς δωρεάν και μάλιστα προς όφελος όλων, αφού είναι συνδεδεμένη με την παγκόσμια «δεξαμενή».

Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗΣ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ ΜΕ ΒΛΑΣΤΟΚΥΤΤΑΡΑ

ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣΤου Δρ. Δ.ΚΟΥΝΤΟΥΡΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗΣ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ ΜΕ ΒΛΑΣΤΟΚΥΤΤΑΡΑ

ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΚΥΤΤΑΡΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΕ ΙΔΙΑ ΟΡΓΑΝΙΚΑ ΚΥΤΤΑΡΑ ΤΟΥ ΜΥΕΛΟΥ ΤΩΝ ΟΣΤΩΝ.

Τα μεσεγχυματικά κύτταρα του μυελού των οστών που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας έχουν λιγότερες παρενέργειες από τα εμβρυϊκά (καρκινογενέσεις), ενώ μέχρι στιγμής δεν έχουν δείξει καμία ουσιαστική θεραπευτική δράση. Ούτε μέχρι τώρα έχει γίνει η δημοσίευση κάποιου περιστατικού που να παρουσίασε ουσιαστική βελτίωση, π.χ. να σηκωθεί από το αναπηρικό καροτσάκι.

Βέβαια, είναι πολύ νωρίς ακόμη για κάτι τέτοιο, επειδή ένα παρόμοιο αποτέλεσμα θα απαιτούσε πλήρη γνώση της νοσολογικής κατάστασης της σκλήρυνσης κατά πλάκας, που τη στιγμή αυτή δεν υφίσταται.

Επειδή, λοιπόν, η όλη αυτή κυτταροθεραπεία βασίζεται σε υποθέσεις, ο πρώτος κλινικός στόχος είναι να βρεθεί εάν τα νέο-παραγόμενα αυτά μεσεγχυματικά κύτταρα έχουν κάποιες παρενέργειες και ποιες.

Βέβαια, αυτό είναι πολύ δύσκολο να πιστοποιηθεί με απλές κλινικές παρατηρήσεις, όπως γίνεται μέχρι σήμερα.

Παραμένει, όμως, μια ιατρική προσπάθεια στο μέλλον να πλησιάσει και τα αποτελέσματα ήδη εφαρμοζόμενων φαρμακευτικών θεραπειών.

Επιπλοκές από τα βλαστοκύτταρα: κάτι που θα έπρεπε να μας προβληματίσει προληπτικά

ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑΣχεδόν ποτέ δεν διαβάζουμε για τις επιπλοκές που μπορούν να συνεπάγονται οι «θεραπείες» με τα βλαστοκύτταρα, έστω και εάν είμαστε σίγουροι πως όντως υπάρχουν κάποιες επιπλοκές. Μια δημοσίευση στην εφημερίδα «Καθημερινή» είναι αρκετή για να μας βάλει σε σοβαρές σκέψεις, αν αναλογιστεί κανείς πως ακόμη και η ασπιρίνη συνοδεύεται από ανεπιθύμητες παρενέργειες - πόσο μάλλον μια δυναμική εισβολή βλαστοκυττάρων στο κεντρικό νευρικό σύστημα του ανθρώπου, σημαντικότατα μέρος του οποίου αποτελεί ο νωτιαίος μυελός. Διαβάστε το δημοσίευμα: Όγκους προκάλεσε θεραπεία με βλαστοκύτταρα σε έφηβο Οι απεγνωσμένες προσπάθειες σωτηρίας ενός παιδιού στο Ισραήλ, που πάσχει από θανατηφόρα εγκεφαλική ασθένεια με την εφαρμογή πειραματικής βλαστοκυτταρικής θεραπείας είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία όγκων στον εγκέφαλο και τη σπονδυλική στήλη του παιδιού. Εδώ και καιρό οι επιστήμονες τονίζουν ότι έχουν πολλά ακόμη να μάθουν για τον έλεγχο των βλαστοκυττάρων, ώστε να μην αναπτύσσονται εκεί που δεν πρέπει και να φέρνουν το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Η αναφορά στην επιστημονική έκδοση PLoS Medicine, είναι η πρώτη καταγεγραμμένη περίπτωση δημιουργίας όγκου στον εγκέφαλο μετά από βλαστοκυτταρική θεραπεία. «Όλοι πρέπει να προσέχουν, γιατροί και ασθενείς» τόνισει ο Δρ. Τζον Γκίαρχαρτ, του πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια.

«Τα κύτταρα δεν είναι αντιβιοτικά.

Μπορεί να συμπεριφερθούν με πολλούς διαφορετικούς τρόπους που πρέπει να μελετηθούν προτού σχεδιαστεί μια αποτελεσματική θεραπεία».

Το παιδί από το Ισραήλ έχει μια σπάνια, εκ γενετής ανωμαλία με την ονομασία τηλαγγειεκτασική αταξία, που έχει ως αποτέλεσμα τη σταδιακή αναπηρία εξαιτίας βλάβης σε συγκεκριμένη εγκεφαλική περιοχή.

Ταυτόχρονα, προβλήματα στο ανοσοποιητικό σύσητμα έχουν ως αποτέλεσμα την εκδήλωση πολλών λοιμόξεων και καρκίνων, ενώ τα περισσότερα παιδιά πεθαίνουν πριν συμπληρώσουν τα είκοσι χρόνια τους. Έπειτα από εκτεταμένες εξετάσεις και βιοψία των όγκων που αφαιρέθηκαν, οι γιατροί διαπίστωσαν ότι υπεύθυνη ήταν η βλαστοκυτταρική θεραπεία, που χαρακτηρίσθηκε από πολλούς ως ακατάλληλη για τη συγκεκριμένη περίπτωση.

«Τα βλαστοκυτταρικά μοσχεύματα έχουν πολλές προοπτικές να καταστούν αποτελεσματικές θεραπείες, με την προϋπόθεση ότι γίνονται με πολλή προσοχή και δεν αποτελούν βιαστική λύση σε περίπλοκα προβλήματα» σχολίασε ο Δρ. Μάριους Βέρνιγκ, καθηγητής του πανεπιστημίου του Στάνφορντ. kathimerini.gr με πληροφορίες από Associated Press, 19-2-2009. Θα έπρεπε να το υποθέσουμε εδώ και καιρό πως όπως κάθε θεραπεία έτσι και οι θεραπείες με τα βλαστοκύτταρα δεν είναι και τόσο αθώες.

Επιπλέον, οι θεραπείες με τα βλαστοκύτταρα δεν θα μπορούσαν να μην έχουν επιπλοκές, ιδιαίτερα όταν εισάγονται στο κεντρικό νευρικό σύστημα, όπως στο νωτιαίο μυελό. Και όμως, σπανίως δημοσιεύεται κάτι για τις επιπλοκές.

Θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε το γιατί, αν και η αιτία είναι προφανής: Συνήθως όταν δημοσιεύεται κάτι, δημοσιεύεται για κάποιο σοβαρό λόγο..

Σοβαρός λόγος είναι κάποια ανακοίνωση κάποιου ερευνητή ή κάποια ανακοίνωση που γίνεται στο πλαίσιο κάποιου ερευνητικού προγράμματος που έχει χρηματοδότη, και όπως συμβαίνει σε όλα τα ερευνητικά προγράμματα, ο χρηματοδότης υποχρεώνει και την δημοσιότητα των αποτελεσμάτων του προγράμματος. Στο θολό τοπίο της έρευνας για τα βλαστοκύτταρα, αντικειμενικά έχουν επενδυθεί ελάχιστα χρήματα για την έρευνα.

Οι ανάγκες για χρηματοδότηση της έρευνας για τους θεραπευτικούς λόγους των βλαστοκυττάρων είναι πολύ μεγαλύτερες από τις ανάγκες για την κριτική αυτών των θεραπειών, που ακόμη και σήμερα είναι υποανάπτυκτες στη δυτική κοινωνία. Όταν η χρηματοδότηση της έρευνας είναι πενιχρή, είναι αυτονόητο πως η χρηματοδότηση των επιπλοκών που συνεπάγονται τα βλαστοκύτταρα θα είναι ανύπαρκτη, και αυτός είναι ο κυριότερος λόγος που απουσιάζουν δημοσιεύσεις που αφορούν στις επιπλοκές που προκύπτουν μετά από τις θεραπείες με βλαστοκύτταρα. Πάντως, προληπτικά, οφείλουμε να είμαστε καχύποπτοι με οτιδήποτε εισάγεται στο νωτιαίο μυελό και τον εγκέφαλο, που αποτελούν το κεντρικό νευρικό σύστημα και είναι υπερβολικά ευαίσθητα σε κάθε είδους εξωτερική εισβολή - που μπορεί να συνεπάγεται ακόμη και θανατηφόρα λοίμωξη ή/και επιδείνωση της παράλυσης. Περιοδικό ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ, Φεβρουάριος 2009. Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύθηκε στον ιστοχώρο disabled.gr

Μπορείτε να βρείτε ανάλογα κείμενα στην διεύθυνση http://www.disabled.gr

Υπάρχει «σκοτεινή» πλευρά στα βλαστοκύτταρα;

ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑΤΕΥΧΟΣ Οκτώβριος 2007 Σε αυτό το τεύχος του περιοδικού δημοσιεύεται ένα κείμενο με τίτλο «η σκοτεινή πλευρά των βλαστοκύτταρων», που όμως δεν είναι επαρκές για να αλλάξει τη γνώμη εκατοντάδων Ελλήνων με αναπηρίες που επισκέπτονται ειδικά(!) «νοσοκομεία» που ασκούν «θεραπείες» με βλαστοκύτταρα.

Στο συγκεκριμένο κείμενο, οι θεραπείες με τα βλαστοκύτταρα ενοχοποιούνται για καρκινογένεση.

Και δεν είναι περίεργη αυτή η ενοχοποίηση, ούτε είναι η πρώτη φορά που ενοχοποιούνται αυτές οι αντιφατικές θεραπείες για επικίνδυνες επιπλοκές.

Επιπλέον, δεν είναι η πρώτη φορά που αναφέρονται θύματα από τέτοιες θεραπείες. Ίσως η Ελλάδα να είναι ο μεγαλύτερος καταναλωτής τέτοιων αντιφατικών θεραπειών.

Από πάντα είχε αυτά τα πρωτεία και μια έφεση για μαγικές θεραπείες και για μάγους θεραπευτές, αφού στη συνείδηση των καταναλωτών υπηρεσιών υγείας και αποκατάστασης αποτελούν υποκατάστατο σωτηρίας και ελπίδας.

Οι άνθρωποι δεν μπορούν να επενδύσουν σε κάποιο αξιόπιστο σύστημα αποκατάστασης των κακώσεων νωτιαίου μυελού (βασικά) και της σκλήρυνσης κατά πλάκας (δευτερευόντως). Η αλήθεια είναι πως οι Έλληνες και Ελληνίδες με αναπηρίες αμέσως μετά την απόκτηση μιας κάκωσης νωτιαίου μυελού ή μιας σκλήρυνσης κατά πλάκας έρχονται σε κατάσταση απόγνωσης, όχι τόσο εξαιτίας της αναπηρίας ή της νόσου, όσο επειδή η έλλειψη υποδομών επιδεινώνει το σύνολο της συγκρότησης του ανθρώπου και υπονομεύει την επιβίωση.

Ο άνθρωπος ύστερα από μια παράλυση εξουδετερώνεται πλήρως. Δεν έχει πού να απευθυνθεί.

Η μόνη φυγή είναι οι μάγοι θεραπευτές και αυτές οι αντιφατικές και εν γνώσει τους επικίνδυνες θεραπείες.

Η μόνη λύση είναι το θαύμα. Δεκάδες και ίσως εκατοντάδες άνθρωποι με κακώσεις νωτιαίου μυελού κατευθύνονται κάθε μήνα προς την Ρωσία και στα διάφορα νοσοκομεία που κάνουν θεραπείες με βλαστοκύτταρα, γνωρίζοντας ωστόσο πως πρόκειται για επικίνδυνες θεραπείες που ακόμη βρίσκονται σε πειραματικό στάδιο.

Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες είναι μάλλον οι καλύτεροι πελάτες σε αυτά τα «νοσοκομεία». Δεν υπάρχει τρόπος για να αλλάξουν άποψη γι’ αυτές τις θεραπείες:

Έχουν υποστεί και υφίστανται καθημερινά πλύση εγκεφάλου για να πιστέψουν πως ύστερα από μια παράλυση η ζωή είναι άχρηστη και πως για να αποκτήσει ξανά αξία χρήσης θα πρέπει να εξαφανιστεί τουλάχιστον αυτή η συγκεκριμένη αναπηρία.

Δεν είναι τυχαίο πως τέτοιες θεραπείες με βλαστοκύτταρα επιλέγουν μόνο άνθρωποι με κακώσεις νωτιαίου μυελού και ορισμένοι με σκλήρυνση κατά πλάκας.

Αυτό οφείλεται κυρίως στο ότι η κάκωση νωτιαίου μυελού θεωρείται και είναι ανίατη και καθόλου αξιοβίωτη στην Ελλάδα. Ας μην κρυβόμαστε το δίλημμα είναι: Θεραπεία ή θάνατος!

Ακούγεται σκληρό αλλά οι περισσότεροι έχουμε υποστεί πλύση εγκεφάλου για να αποδεχθούμε αυτό το δίλημμα. Ωστόσο, η θεραπεία είναι δύσκολη έως αδύνατη.

Το πιο πιθανό είναι να είναι αδύνατη.

Δεν βρέθηκε ακόμη η θεραπευτική μέθοδος που θα εξαφανίσει ή θα βελτιώσει την παράλυση. Είναι άδικο νέοι άνδρες και νέες γυναίκες να ταξιδεύουν προς την Ρωσία και προς τη μακρινή ανατολή ξοδεύοντας πολλά χρήματα για να καταναλώσουν αυτές τις θεραπείες.

Δεν φταίει το μάρκετινγκ της Ρωσίας και της μακρινής Ανατολής.

Δεν έχει ακόμη εφευρεθεί το μάρκετινγκ εκείνο που θα μαστουρώσει τους καταναλωτές και θα τους εξαναγκάσει να καταναλώσουν θανατηφόρες «θεραπείες».

Φταίει το ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει καμία άλλη επιλογή παρά μόνο η ολοκληρωτική θεραπεία έστω και εάν αυτή συμβεί ύστερα από ένα θαύμα. Θα πρέπει να δοθεί η τελική λύση και να μην βρίσκονται αντιμέτωποι οι άνθρωποι με το δίλημμα «θεραπεία ή θάνατος» ύστερα από την παράλυση.

Το ζήτημα δεν είναι ούτε η αποκατάσταση ούτε τα κέντρα αποκατάστασης (μόνο).

Το ζήτημα είναι πολύ πιο πολύπλοκο και έχει να κάνει με τη ζωή αυτή καθεαυτή. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να επιβιώσει στην Ελλάδα ύστερα από μια παράλυση, επειδή ακόμη και στην περίπτωση που αποκατασταθεί, θα βρεθεί αντιμέτωπος με την έλλειψη υποδομών, την έλλειψη υποστήριξης και την έλλειψη προσωπικής βοήθειας.

Ακόμη δηλαδή και αν κατορθώσει -φαινομενικά- να επιβιώσει ύστερα από την παράλυση, τον περιμένει ένας αργός θάνατος, χωρίς υποστήριξη και χωρίς υποδομές, από μια κοινωνία που δεν τον θέλει ούτε τον καταλαβαίνει.

ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ,Οκτώβριος 2007 Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύθηκε στον ιστοχώρο disabled.gr

Μπορείτε να βρείτε ανάλογα κείμενα στην διεύθυνση http://www.disabled.gr