Το θέμα των διεκδικήσεων εκτάσεων από Μονές του Αγίου Όρους συνεχίζει να απασχολεί το νομό Χαλκιδικής.
Στις 17 Σεπτεμβρίου θα γίνει το δικαστήριο για τις διεκδικήσεις της Μονής Διονυσίου στη Μεταμόρφωση, σε εκτάσεις όπου φιλοξενούνται οι κατασκηνώσεις της πρόνοιας.
Το θέμα συζητήθηκε στο τελαυταίο νομαρχιακό συμβούλιο, και το εισηγήθηκε ο Αντινομάρχης κ. Ιωάννης Γιώργος, ο οποίος περιέγραψε και ανέλυσε τις ενέργειες που έκανε μέχρι σήμερα η Επιτροπή που συτάθηκε για το θέμα και όρισε το Ν.Σ. με την προηγούμενη απόφασή του.
Κατόπιν πήρε το λόγο ο Νομάρχης, ο οποίος ανέφερε τις ενέργειες που ο ίδιος έπραξε (άσκηση τριτανακοπής στην ανοιγείσα δίκη, συνάντηση και επιστολή στον Πατριάρχη κ.λ.π) και ζήτησε τη περαιτέρω εξουσιοδότηση για επικαιροποίηση και μεγαλύτερη δημοσιοποίηση του όλου θέματος.
Το Ν.Σ. ομόφωνα αποφάσισε τα εξής:
«Επικροτούμε τις ενέργειες που έγιναν μέχρι σήμερα από την Διοίκηση της Νομαρχίας (τριτανακοπή, επιστολή στον Πατριάρχη κ.λ.π.).
Εμμένουμε στην αρχική με αριθμ. 203/28-12-2007 απόφασή μας και
Εξουσιοδοτούμε το Νομάρχη για την μ΄οποιοδήποτε τρόπο παραπέρα δημοσιοποίηση του όλου θέματος, ακόμη και με δαπάνη της ΝΑΧ και σε περίπτωση που βρεθεί οποιαδήποτε λύση, θα πρέπει εκ νέου το Ν.Σ. να αποφασίσει και να κρίνει την τύχη της όλης υπόθεσης με τα τυχόν νέα δεδομένα».
Στο μεταξύ, η Ιερά Μονη Βατοπαιδίου εξέδωσε ανακοίνωση μετά τις τελαυταίες εξελίξεις και τα όσα ήρθαν στο φως της δημοσιότητας.
Η Ιερά Μονή αναφέρει:
"Με μεγάλη αίσθηση ευθύνης απέναντι πρωτίστως στον Θρησκευόμενο ελληνικό λαό, αλλά και στην χιλιετή παρουσία της Ιεράς μας Μονής και προκειμένου να ακουστεί η αλήθεια σχετικά με το θέμα του Μετοχίου της Λίμνης Βιστωνίδας, σας γνωρίζουμε τα εξής:
Η Λίμνη Βιστωνίδα και οι παραλίμνιες εκτάσεις άνηκαν συνεχώς από το 1080 και μέχρι της μεταβιβάσεως αυτών στο Δημόσιο στην Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου.
Τα δικαιώματα της Μονής στηρίζοντας σε αποφάσεις Βυζαντινών αυτοκρατόρων τις οποίες σεβάστηκαν οι Οθωμανοί και επιβεβαιώνονταν με πατριαρχικές αποφάσεις.
Μετά την απελευθέρωση και συγκεκριμένα το 1924 εκδόθηκε νομικό διάταγμα, με το οποίο το Ελληνικό Δημόσιο αναγνώρισε τα δικαιώματα της Μονής και παραιτήθηκε από κάθε τυχόν αξιώσεις του επί της Λίμνης και για το λόγο αυτό η Μονή παραχώρησε στο Ελληνικό Δημόσιο 25.000 στρέμματα στην Χαλκιδική για την εγκατάσταση των προσφύγων.
Σήμερα στην περιοχή αυτή είναι η πόλη των προσφύγων Ν. Τρίγλια. 
Το 1994 η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ξάνθης αμφισβήτησε τα δικαιώματα της Μονής επί της νησίδας Αντά Μπουρού.
Το θέμα ήλθε στο κατά νόμο Αρμόδιο Γνωμοδοτικό Συμβούλιο Δημοσίων Κτημάτων, το οποίο με ομόφωνη απόφαση το 1998 αναγνώρισε τα δικαιώματα της Ιεράς Μονής.
Ακολούθησαν και άλλες γνωμοδοτήσεις του ως άνω Γνωμοδοτικού Συμβουλίου, οι οποίες έγιναν δεκτές με αντίστοιχες Υπουργικές Αποφάσεις (από το 1998 μέχρι και το 2004).
Το 2000 με απόφαση της Ολομέλειας του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους κρίθηκε υπέρ της Μονής και το θέμα της διαχείρισης της λίμνης Βιστωνίδας και έγινε αποδεκτή με Υπουργική απόφαση.
Παρά τη δικαίωση της Μονής, δεν κατέστη δυνατή η έναρξη διαχείρισης της λίμνης λόγω προβλημάτων που δημιουργήθηκαν από διάφορες παρεμβάσεις, μέχρις ότου το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο το 2004 αποφάνθηκε ότι δεν συντρέχει λόγος για επανεξέταση της υπόθεσης, η οποία έχει τελεσιδικήσει.
Με την απόφαση αυτή αναγνωρίστηκαν για μια φορά ακόμη τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα της Ιεράς Μονής και δεν υπήρχε οποιοσδήποτε λόγος για τη συνέχιση οποιασδήποτε αντιδικίας.
Μετά τα πιο πάνω τοπικοί παράγοντες δημιούργησαν προσκόμματα με τελική κατάληξη την έκδοση της υπ΄ αριθμ. 15/2004 ομόφωνης Γνωμοδότησης του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, η οποία έγινε αποδεκτή από τον τότε αρμόδιο Υπουργό, βάσει της οποίας κινήθηκε νόμιμη διαδικασία ανταλλαγής της λίμνης και των παραλίμνιων εκτάσεων με εκτάσεις του Δημοσίου, γιατί κρίθηκε από το Δημόσιο ότι δεν ήταν δυνατή η καταβολή στην Μονή οικονομικού ανταλλάγματος.
Έτσι ιστορείται με απολύτως νόμιμα και διαφανή στοιχεία το όλο θέμα, που ανάγκασε την Ιερά Μονή συνεπεία των διαφόρων δημοσιευμάτων να προβεί στην παρούσα ανακοίνωση:
Τέλος, είμαστε αναγκασμένοι να αναφερθούμε στις υπ΄αριθμ. ΑΒΜ: Ω07/57 και ΑΒΜ: Ω08/22 διατάξεις του κου Εισαγγελέα Πρωτοδικών Αθηνών, οι οποίες εξεδόθησαν συνεπεία ανωνύμων καταγγελιών, δημοσιευμάτων, αλλά και συγκεκριμένης καταγγελίας που αφορούν την νομιμότητα της όλης διαδικασίας σχετικά με τα δικαιώματα της Μονής επί της λίμνης Βιστωνίδας, τις εκτιμήσεις των ακινήτων, το χαρακτήρα των εκτάσεων και της ανταλλαγής των ακινήτων.
Με τις εισαγγελικές αυτές διατάξεις, οι οποίες ενεκρίθησαν με τις υπ΄ αριθμ. 15.192/2008 και 6.225/2008 πράξεις του κ. Εισαγγελέα Εφετών Αθηνών στον οποίο υπεβλήθησαν, δεν διαπιστώθηκε τίποτα μεμπτό και τέθηκαν στο αρχείο κατ΄ άρθρο 43 ΚΠΔ.
Το 1994 η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ξάνθης αμφισβήτησε τα δικαιώματα της Μονής επί της νησίδας Αντά Μπουρού.
Το θέμα ήλθε στο κατά νόμο Αρμόδιο Γνωμοδοτικό Συμβούλιο Δημοσίων Κτημάτων, το οποίο με ομόφωνη απόφαση το 1998 αναγνώρισε τα δικαιώματα της Ιεράς Μονής.
Ακολούθησαν και άλλες γνωμοδοτήσεις του ως άνω Γνωμοδοτικού Συμβουλίου, οι οποίες έγιναν δεκτές με αντίστοιχες Υπουργικές Αποφάσεις (από το 1998 μέχρι και το 2004).
Το 2000 με απόφαση της Ολομέλειας του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους κρίθηκε υπέρ της Μονής και το θέμα της διαχείρισης της λίμνης Βιστωνίδας και έγινε αποδεκτή με Υπουργική απόφαση.
Παρά τη δικαίωση της Μονής, δεν κατέστη δυνατή η έναρξη διαχείρισης της λίμνης λόγω προβλημάτων που δημιουργήθηκαν από διάφορες παρεμβάσεις, μέχρις ότου το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο το 2004 αποφάνθηκε ότι δεν συντρέχει λόγος για επανεξέταση της υπόθεσης, η οποία έχει τελεσιδικήσει.
Με την απόφαση αυτή αναγνωρίστηκαν για μια φορά ακόμη τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα της Ιεράς Μονής και δεν υπήρχε οποιοσδήποτε λόγος για τη συνέχιση οποιασδήποτε αντιδικίας.
Μετά τα πιο πάνω τοπικοί παράγοντες δημιούργησαν προσκόμματα με τελική κατάληξη την έκδοση της υπ΄ αριθμ. 15/2004 ομόφωνης Γνωμοδότησης του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, η οποία έγινε αποδεκτή από τον τότε αρμόδιο Υπουργό, βάσει της οποίας κινήθηκε νόμιμη διαδικασία ανταλλαγής της λίμνης και των παραλίμνιων εκτάσεων με εκτάσεις του Δημοσίου, γιατί κρίθηκε από το Δημόσιο ότι δεν ήταν δυνατή η καταβολή στην Μονή οικονομικού ανταλλάγματος.
Έτσι ιστορείται με απολύτως νόμιμα και διαφανή στοιχεία το όλο θέμα, που ανάγκασε την Ιερά Μονή συνεπεία των διαφόρων δημοσιευμάτων να προβεί στην παρούσα ανακοίνωση:
Τέλος, είμαστε αναγκασμένοι να αναφερθούμε στις υπ΄αριθμ. ΑΒΜ: Ω07/57 και ΑΒΜ: Ω08/22 διατάξεις του κου Εισαγγελέα Πρωτοδικών Αθηνών, οι οποίες εξεδόθησαν συνεπεία ανωνύμων καταγγελιών, δημοσιευμάτων, αλλά και συγκεκριμένης καταγγελίας που αφορούν την νομιμότητα της όλης διαδικασίας σχετικά με τα δικαιώματα της Μονής επί της λίμνης Βιστωνίδας, τις εκτιμήσεις των ακινήτων, το χαρακτήρα των εκτάσεων και της ανταλλαγής των ακινήτων.
Με τις εισαγγελικές αυτές διατάξεις, οι οποίες ενεκρίθησαν με τις υπ΄ αριθμ. 15.192/2008 και 6.225/2008 πράξεις του κ. Εισαγγελέα Εφετών Αθηνών στον οποίο υπεβλήθησαν, δεν διαπιστώθηκε τίποτα μεμπτό και τέθηκαν στο αρχείο κατ΄ άρθρο 43 ΚΠΔ. 
Πρέπει να τονισθεί ότι το Βατοπαίδι έγινε κοινόβιο το 1990 και κλήθηκε να αναστηλώσει τα 35.000 τετρ. μέτρα του κτιριακού συγκροτήματος της Ιεράς Μονής που χρονολογείται από το 10ο αιώνα, έχει την ευθύνη για την αναστήλωση ιερών σκητών και κελιών άλλα 30.000 τετρ. μέτρα.
Επίσης να συντηρήσει και διασώσει τα ανεκτίμητης πολιτιστικής και ιστορικής αξίας κειμήλια, την συντήρηση και ανάδειξη του ιστορικού περιβάλλοντος χώρου της Μονής, την παροχή δωρεάν φιλοξενίας και σίτισης 25.000 επισκεπτών κατ΄ έτος.
Αφιέμεθα στην κρίση και στην μαρτυρία όσων γνωρίζουν το έργο μας η μας έχουν επισκεφθεί και προσκαλούμε όσους επιθυμούν να επισκεφθούν την Ιερά μας Μονή για να διαπιστώσουν το έργο που επιτελείται.
Με την βοήθεια του Θεού συνεχίζουμε σιωπηρώς την παράδοση της προσφοράς μας στην Ορθοδοξία και το Έθνος μας, που διαρκεί πάνω από 1.000 χρόνια.
Γνωρίζουμε ότι ο μοναχισμός απαιτεί θυσία και προσφορά και πρέπει να είμαστε πάντα έτοιμοι και για τα δύο.
Ευχόμεθα να σταματήσει ο θόρυβος, που τόσο πικραίνει τους πιστούς, αλλά ιδιαίτερα εμάς, γιατί μας αποσπά από τα πνευματικά μας καθήκοντα”.
