SEPULVEDA LUIS
ΤΟ ΛΥΧΝΑΡΙ ΤΟΥ ΑΛΑΝΤΙΝ
Μετάφραση: ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ
Σελίδες: 168
ISBN: 960-8397-27-9
(...) τότε ο σκύλος ξυπνούσε, τεντωνόταν, κύρτωνε τη ράχη, κουλούριαζε τη λεπτή και μακριά ουρά του, κι έμπαινε στην καλύβα με κραυγές και γρυλίσματα ασυνήθιστης αγριότητας. Έναν έναν ξυπνούσε τους γιους και τους γαμπρούς που κοιμόνταν αφού είχαν πιει άθλιο κρασί, τους ταρακουνούσε από τα πόδια, έσκιζε παντελόνια, κάπου κάπου διέκοπτε καμιά πράξη που θα κατέληγε να δώσει στον γέρο κι άλλα εγγόνια, κι έτσι, μέσα σε βρισιές, έβγαιναν έξω για να φέρουν τα τσιμπλιασμένα μάτια τους μπροστά στη γκρίζα φωτεινότητα της στέπας.
«Κωλόσκυλο!» τολμούσε να πει μέσα απ' τα δόντια του κάποιος συγγενής.
Η Αλεξάνδρεια του Καβάφη, το καρναβάλι του Ρίο, το κρύο και βροχερό Αμβούργο, η Παταγονία, το Σαντιάγο της Χιλής τη δεκαετία του ’60, συνθέτουν τη γεωγραφία τού Λυχναριού.
Μέσα σ’ αυτά τα δώδεκα διηγήματα —που το καθένα μοιάζει ένα μικρό μυθιστόρημα— ο Σεπούλβεδα δίνει πνοή σε αξέχαστους ήρωες της πρώτης νιότης, ήρωες μοναδικούς ή καθημερινούς που ζουν ή πέθαναν, θυμούνται ή αφηγούνται...
Ιστορίες ερωτικές που χάνονται μέσα στο χρόνο, πολλά υποσχόμενα ραντεβού που μένουν απραγματοποίητα, παμπάλαια ξενοδοχεία χαμένα στις εσχατιές του πλανήτη που προσελκύουν τους πιο παράξενους ταξιδιώτες, άνδρες που κουβαλούν στην πλάτη συναρπαστικές ζωές, παλιούς και ανομολόγητους έρωτες, ή κρύβουν μυστικές σχέσεις με ήμερα και άγρια ζώα... καθώς και μία συνάντηση με τους ήρωες του διάσημου μυθιστορήματος
Ένας γέρος που διάβαζε ιστορίες αγάπης.
Κυριακή 18 Απριλίουκαι ώρα 17:00 στο Bar Capu Λέκκα 14, Σύνταγμα
Οι εκδόσεις Κοντύλι σάς προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου της Άννας Βαρσάμου με τίτλο Νοβοκαΐνη.Ένα αστικό παραμύθι, γεμάτο indie μουσική.
Το βιβλίο θα παρουσιάσει ο συγγραφέας Πέτρος Τατσόπουλος και θα συνοδεύσει με μουσικά κομμάτια από το βιβλίο o Yannis from Indieanapolis. 
Το 90% έφυγαν μακριά…
Βόλο, Χαλκίδα, Νησιά…
Να βρουν καθαρά (όσο γίνεται) χωρίς πλαγκτόν νερά, να βρουν ψάρια…
Κάθε «καλάδα» με το ζόρι να δώσει καμιά πενηνταριά φελιζόλ ψάρια, δηλαδή γύρω στα 450 κιλά!
Τα έξοδα τεράστια, και το μεροκάματο δεν βγαίνει.
Το δίχτυ με το που θα πέσει στη θάλασσα γίνεται ασήκωτο με αποτέλεσμα να ζορίζονται τα μηχανήματα να το ανεβάσουν στο σκάφος.
Κάποιοι καπετάνιοι «έκοψαν» τα δίχτυα για να ελευθερώσουν το σκάφος και να πάρουν επάνω ότι μπορούσαν.
Μεγάλος αριθμός σκαφών δεν βγαίνει πλέον στη δουλειά.
Τι να βγουν να κάνουν;
Μόνο έξοδα, και μηδέν έσοδα.
Πολλές φορές και ζημιές στον εξοπλισμό, από το πλαγκτόν.
Σχεδόν τρεις μήνες, και οι ψαράδες μας είτε βγάζουν «λειψό» μεροκάματο είτε καθόλου.
Από την μια η γενικότερη οικονομική κρίση, από την άλλη το πλαγκτόν, «ήρθε και έδεσε» που λέει και ο λαός.
Σε κάθε αλιευτικό συγκρότημα (γρι-γρι), εργάζονται από 9 μέχρι και 15 άτομα!
Αν πολλαπλασιάσουμε ένα μέσο όρο 10 ατόμων με το 250 (το λιγότερο), όπου 250 είναι ο αριθμός των σκαφών που εργάζονται στο Βόρειο Αιγαίο, διαπιστώνουμε ότι μιλάμε για έναν τεράστιο αριθμό ψαράδων που είναι σε «άνευ αποδοχών» εργασία, αφού το να γυρίσει το σκάφος «ακαλάριστο» στο λιμάνι σημαίνει άδειες τσέπες.
Και στον πιο πάνω αριθμό δεν έχω βάλει τους παράκτιους…
Οι επιστήμονες λένε πολλά για το φαινόμενο αυτό.
Οι ψαράδες περιμένουν!
Περιμένουν να καθαρίσουν τα νερά, για να μπορέσουν να δουλέψουν, για να δώσουν ψάρια στην αγορά, να βγάλουν μεροκάματο αυτοί, αλλά να μπορέσουμε και εμείς να φάμε φθηνό ψάρι.
Πρέπει να τονίσουμε το «σεβασμό» στην κληρονομιά που μας άφησαν οι παλιοί, αλλά και το μεράκι που χαρακτηρίζει αυτή την έκδοση.
Το 