Ενόψει των κρισίμων εκλογών...

Σπίτι μου είναι οι Αιγές κι όλη η Ελλάς μ΄ανήκει, το εγώ μου δεν απεμπολώκι ας το πουλούν οι λύκοι. & Χρώμα δεν έχω κι αρχηγό, χρώμα ο εαυτός μου, ότι για μένα αληθινό είναι και ο Θεός μου. & Δεν με χωρίζουν σύνορα ούτε και αποχρώσεις, μες ΄τα δικά μου όρια Ρωμιέ θα μ΄ανταμώσεις. & Δεν θα σου πω γιατί και πως, πίστεψες στο ταγό σου, μάθε να είσαι ο αρχηγός, εσύ κι ο εαυτός σου. & Υπόστειλλε συνθήματα, στο ψέμα μην ενδίδεις, ψεύτηκα λόγια σου ταζαν στα χρόνια της οδύνης. & Τα φέϊγ βολάν που σου διναν κίβδηλα μόνο ήταν, και το χρυσένιο Πακτωλό, μόνο αυτοί τον είδαν. & Ότι για σένα αληθινό, είναι πάντα και σώφρων ,, άσε μονάχο το ταγό, και πέσ΄του,“φίλε μονάχος μείνε“. & Δύο ετικέττες ήμασταν, απλά με άλλο χρώμα, ίσως εγώ με κόκκινο ,κι εσύ με μπλέ κορώνα. & Δύστυχα χρόνια δίσεκτα περάσαμε κι οι δύο, εγώ εδώ κι εσύ αλλού, σε άλλο καφενείο. & Σε προσπερνούσα κι έλεγα: Φτου σου παληό προδότη, το ίδιο μου λεγες κι εσύ, κι ας είχες ίδια πόρπη & Φάγαν μιλιούνια αδερφέ Κι εσύ ωϊμέ πεινούσες, και εκμαγεία λάξευες, θεούς και προσκυνούσες. & Ότι νομίζεις εθνικό κάν΄το εθνικό να είναι, γιατί μονάχα απ΄το λαό, η Ελλάς,Ελλάς θα είναι. & Δίσεκτα χρόνια έρχονται ξανά συνέλληνα μου, κλείσε τα΄αυτιά σου στους αυλούς κι έλα κι εσύ σιμά μου. & Και πάψε πια να προσκυνάς Θεούς και εκμαγεία, κύμβαλα αλαλλάζοντα ηχούνε τα ηχεία, & και μη σε πιάσουν οκνηρό, τον ύπνο να καθεύδεις, τα εξ΄απίνης έρχονται, και πάψε να κωφεύεις. & Το εγώ μου δεν απεμπολώ, το ναι δε παζαρεύω, Θεούς της Γης δε προσκυνώ, ταγούς δεν ικετεύω. ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΝΛΗΣ