Κάποτε ήτανε νησιά.

Κάποτε ήτανε νησιά Κάποτε ήτανε νησιά, τώρα μοιάζουν με βράχια, μείναν μονάχα τα πουλιά και κάποια γεροντάκια. # Πάνω ψηλά στον ουρανό ένα fandom πετάει, φαίνεται σαν ΄να τρωκτικό που θέλει να με φάει. # Άγονη είναι η γραμμή, το πλοίο δεν θα έλθει, μα το fandom τη Κυριακή πάλι θα ξαναέλθει. # Κάποτε ήτανε νησιά, τώρα μοιάζουν με βράχια κι αν φύγουνε και τα πουλιά ωϊμε στα γεροντάκια. # Άγονη είναι η γραμμή, το πλοίο δεν θα έλθει, μ΄άφησαν στην αναμονή μα δαύτους δεν τους μέλλει. # Αύριο θα ΄λθει ο βουλευτής την ψήφο μου να πάρει κι άμα ξανάλθει στο νησί, γράψτο στο καλλαντάρι. ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΝΛΗΣ

Το έπος ενός θλιμμένου χθες.

Το έπος ενός θλιμμένου χθες.

Η Ελλάδα το τσιφλίκι,

τους πληρώνουμε και νοίκι,

πέντε-έξι μασκαράδες

τρώνε με χρυσές κουτάλες.

χάψες,μάσες, αραλίκι,

στης Ελλάδας το τσιφλίκι.

#

Μίτσι κότσι η μαρμίτα,

του Λαού όλη η πίτα,

να προγούλια από τη μάσα,

θα πλαντάξεις ρε μπαγάσα.

#

Θα μας φάει η μαρμάγκα,

θα τη βγάλουμε στη πάντα,

μας τη πέσανε οι λύκοι

στης Ελλάδας το τσιφλίκι.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΝΛΗΣ

Ενόψει των κρισίμων εκλογών...

Σπίτι μου είναι οι Αιγές κι όλη η Ελλάς μ΄ανήκει, το εγώ μου δεν απεμπολώκι ας το πουλούν οι λύκοι. & Χρώμα δεν έχω κι αρχηγό, χρώμα ο εαυτός μου, ότι για μένα αληθινό είναι και ο Θεός μου. & Δεν με χωρίζουν σύνορα ούτε και αποχρώσεις, μες ΄τα δικά μου όρια Ρωμιέ θα μ΄ανταμώσεις. & Δεν θα σου πω γιατί και πως, πίστεψες στο ταγό σου, μάθε να είσαι ο αρχηγός, εσύ κι ο εαυτός σου. & Υπόστειλλε συνθήματα, στο ψέμα μην ενδίδεις, ψεύτηκα λόγια σου ταζαν στα χρόνια της οδύνης. & Τα φέϊγ βολάν που σου διναν κίβδηλα μόνο ήταν, και το χρυσένιο Πακτωλό, μόνο αυτοί τον είδαν. & Ότι για σένα αληθινό, είναι πάντα και σώφρων ,, άσε μονάχο το ταγό, και πέσ΄του,“φίλε μονάχος μείνε“. & Δύο ετικέττες ήμασταν, απλά με άλλο χρώμα, ίσως εγώ με κόκκινο ,κι εσύ με μπλέ κορώνα. & Δύστυχα χρόνια δίσεκτα περάσαμε κι οι δύο, εγώ εδώ κι εσύ αλλού, σε άλλο καφενείο. & Σε προσπερνούσα κι έλεγα: Φτου σου παληό προδότη, το ίδιο μου λεγες κι εσύ, κι ας είχες ίδια πόρπη & Φάγαν μιλιούνια αδερφέ Κι εσύ ωϊμέ πεινούσες, και εκμαγεία λάξευες, θεούς και προσκυνούσες. & Ότι νομίζεις εθνικό κάν΄το εθνικό να είναι, γιατί μονάχα απ΄το λαό, η Ελλάς,Ελλάς θα είναι. & Δίσεκτα χρόνια έρχονται ξανά συνέλληνα μου, κλείσε τα΄αυτιά σου στους αυλούς κι έλα κι εσύ σιμά μου. & Και πάψε πια να προσκυνάς Θεούς και εκμαγεία, κύμβαλα αλαλλάζοντα ηχούνε τα ηχεία, & και μη σε πιάσουν οκνηρό, τον ύπνο να καθεύδεις, τα εξ΄απίνης έρχονται, και πάψε να κωφεύεις. & Το εγώ μου δεν απεμπολώ, το ναι δε παζαρεύω, Θεούς της Γης δε προσκυνώ, ταγούς δεν ικετεύω. ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΝΛΗΣ

Το οδηπορικό μιας κοινής πορείας.

Πάρε το δρόμο το παλιό. (ΣΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ) Πάρε το δρόμο το παλιό εκείνο του πατέρα, κι άμα σου πουν τί θες εδώ, καν΄τους αμέσως πέρα. & Αυτοί δεν ξέρουν ν΄αγαπούν, δεν ξέρουν να πονάνε, έμαθαν μόνο να μισούν και βολεμένοι να ΄ναι. & Πάρε το δρόμο το παλιό, μαζί σου κι άλλους δύο, σήμερα να ΄μαστε οχτώ κι αύριο χίλιοι-δύο. & Μύρια δίκια να υψωθούν, σημαίες να γενούνε, κι άμα τα κότσια τους βαστούν να΄ρθουν να μετρηθούμε. & Πάρε το δρόμο το παλιό και μη φοβάσαι αγέρα, εμείς βαστάμε στο βοριά, βαστάμε και στη ξέρα. ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΝΛΗΣ

ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ ΤΗΝ ΒΑΛΑΝ ΥΠΟΘΗΚΗ.

Την Πατρίδα μου την βάλαν υποθήκη,

θα ΄λθει μέρα που στους ξένους θα ανήκει,

μετανάστης στην δική μου την Πατρίδα,

με πασπόρτ, με υπογραφή και με σφραγίδα.

&

Με υποθήκευσαν κι εμένα και εσένα,

δεν θα βρεις ανυποθήκευτο κανένα,

πάρτυ κάνουν ανενόχλητοι οι λύκοι,

στης Πατρίδας μου τ΄απέραντο τσιφλίκι.

&

Κάποια μέρα,κάποια νύχτα μεσ΄ τη νύστα

θα μου πούνε οι αφέντες καληνύχτα,

θα φορτώσω την κατάντια μου στον ώμο,

κι άι στο διάολο θα μου πούνε,πάρε δρόμο...

&

Η πατρίδα μου σε έκτακτη ανάγκη,

με πουλήσανε κρυφά οι σαλτιμπάγκοι,

μετανάστης στην δική μου την Πατρίδα,

με πασπόρτ, με υπογραφή και με σφραγίδα

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΝΛΗΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΝΛΗΣ:

Ο Γιώργος Κανλης γεννήθηκε στην Μακρινίτσα Σιντικης−Σερρων. Από μικρός ασχολείται με την ποίηση και τον στίχο με αποτέλεσμα, στο γυμνάσιο, να δημοσιευτούν τα πρώτα του ποιήματα από το περιοδικό «Η Ζωή του Παιδιού» Η ποίηση του Γιώργου Κανλη διακρίνεται σε πανελλήνιους ποιητικούςαγώνες για την γλαφυρότητα και την ευαισθησία του στίχου.Το 1974 σε μουσική του Αντρέα Άντρέου κυκλοφορεί δυο ποιήματα του σε μικρό δίσκο 45 στροφών, αφιερωμένο στο ολοκαύτωμα της Κύπρου. Τα δυο αυτά τραγούδια ερμήνευσε ο Γιάννης Δήμητρας, (αποκάλυψη τουΜάνου Χατζηδάκη). Ο δίσκος αυτός κυκλοφόρησε κάτω από την αιγίδα της Εκκλησίας της Ελλάδας και της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας της Γερμανίας. Οι εισπράξεις διατέθηκαν υπέρ της Κύπρου.

Τα ποιητικά έργα που προέρχονται με το πέρασμα του χρόνου από την πέννα του Γιώργου Κανλη γεμίζουν σιγά σιγά το συρτάρι του.

Τον Μάιο του 1982 στο 6 φεστιβάλ Μελβούρνης της Αυστραλίας οι στίχοι του Γιώργου Κανλη με τίτλο «Στους δρόμους του Κόσμου» σε μουσική Αντρέα Αντρέου, ενορχήστρωση Χρίστου Ιωαννίδη, ερμηνεία της τραγουδίστριας Μαργαρίτας, παίρνουν το χρυσό βραβείο.

Η μεγάλη του αυτή επιτυχία του δίνει, λίγους μήνες αργότερα, την δυνατότητα να υλοποιήσει τον πρώτο του μεγάλο δίσκο σε μουσική του Αντρέα Αντρέου με τον ομώνυμο τίτλο «Στους δρόμους του Κόσμου»Τον Αύγουστο του 1982 ο Γιώργος Κανλης, διακρίνεται όλως ιδιαιτέρως, στους πανελλήνιους ποιητικούς αγώνες στους Δελφούς με το ποίημα που φέρει τον τίτλο «Ειρήνη» . Το 1985, κυκλοφορεί ο δεύτερος μεγάλος του δίσκος με αποκλειστικά δικά του ποιήματα, σε μουσική Μανόλη Χρυσοστομιδη και Αντρέα Αντρέου.

Την ίδια χρονιά, εκδίδεται η ποιητική του συλλογή «Τα τραγούδια τηςΕιρήνης». Μια νέα ποιητική συλλογή του Γιώργου Κανλη με τίτλο«Ακουογραμμα» κυκλοφορεί το 1986 και ένα χρόνο μετά, το 1987, εκδίδεται το «Συλλείτουργο», το οποίο αποτελείται από δυο ενότητες.

Η πρώτη «Το συλλείτουργο στην αθανασία της ψυχής» μελοποιήθηκε και παρουσιάστηκε από τον συνθέτη Λευτέρη Αεροπουλο, σε πολλές πόλεις της Ελλάδας, όπου και απέσπασε τις καλύτερες κριτικές από τον ημερήσιο και περιοδικό τύπο.

Το έργο αυτό, καθαρά κλασσικό, αποδόθηκε από το μουσικό εργαστήρι Σερρών με συνοδεία 48 μουσικών οργάνων και χορωδίας.

Τον Μάρτιο του 2001, ανέκδοτα ποιήματα του Γιώργου Κανλη, μελοποιούνται από τον συνθέτη Λίνο Κόκοτο και εκδίδονται σε CD από την εταιρεία FM Records με τον τίτλο «Τα όνειρα μας άσπρα».

Στο πολιτιστικό κέντρο του Δήμου Αθηναίων, τον Δεκέμβριο του 2002,του απονέμεται από την Πανελλήνια ένωση λογοτεχνών (Π.Ε.Λ.), το Β Πανελλήνιο ποιητικό βραβείο για το ποίημα του «Ύμνος και αίνος στην μάνα».Οι νέες εργασίες που προέρχονται από την πέννα του Γιώργου Κανλη είναι οι ποιητικές συλλογές με τίτλους «Ήχος και φως» καθώς και οι «Εννια μακαρισμοί εννια παρακλήσεις.».

Ο Γιώργος Κανλης ζει και εργάζεται στο Aachen, μια ιστορική και γραφική πόλη της Γερμανίας, η οποία βρίσκεται στο ιψενικό τρίγωνο των κρατών Γερμανίας, Ολλανδίας και Βελγίου.

Είναι ιδιοκτήτης ταξιδιωτικού γραφείου και αφιερώνει ένα μεγάλο μέροςτης ελεύθερης ώρας του στην ποίηση και τον στίχο, όπου επηρεασμένος πάντα από την Πατρίδα Ελλάδα, επεξεργάζεται με μεγάλη ευαισθησία και με τον δικό του τρόπο τα σύγχρονα ρεύματα της εποχής.

Στις 29 Ιουνίου του 2009,από τις εκδόσεις"Ιανός"στην Αθήνα,παρουσιάστηκε το ηλεκτρονικό βιβλίο,με τον γενικό τίτλο:"Για ένα χαμόγελο".

Στο βιβλίο αυτό συμμετείσχαν με έργα τους διάφοροι Νεοέλληνες ποιητές,με ποιήματα ειδικά γραμμένα για παιδιά.

Στα σαράντα-έξι ποιήματα τα έξι ήταν δικής του συμμετοχής.

Οι εισπράξεις από την κυκλοφορία θα διατεθούν στο ίδρυμα "Το χαμόγελο του παιδιού".

Στην μνήμη των πέντε αδικοχαμένων Ελληνοκυπρίων που εκτελεσθήκανε εν ψυχρώ,από τις ορδές του Αττίλα !

Στην μνήμη των πέντε αδικοχαμένων Ελληνοκυπρίων που εκτελεσθήκανε εν ψυχρώ, από τις ορδές του Αττίλα !.. Ας είναι αλαφρύ το χώμα που τους σκεπάζει Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΝΛΗ

Τα νέα δεν τα μάθατε ;

Η λευτεριά στ΄απόσπασμα,

το δίκιο στην αγχόνη,

βραβεία ειρήνης κι ανθρωπιάς

μοιράζουν στην Στοκχόλμη.

&

Το φως επιβραβεύεται

μ΄επαίνους και βραβεία,

μα ένα θεριό επαίρεται

εκεί στη Λευκωσία.

&

Τα νέα δεν τα μάθατε,

ούτε κι εσείς στη Βόννη;

πέντε παιδιά θερίσανε

με μιας οι δολοφόνοι.

&

Και να ΄τανε οι άμοιροι,

μακάρι οι τελευταίοι,

κι άλλους στα έξι στήσανε,

δίχως κανείς να φταίει.

&

Κανένα δεν αφήσανε

τ΄ανήμερα θηρία,

μα εσείς που δεν μιλήσατε,

σαν να ΄τανε βραβεία.