Τρεις διαφορετικές ιδιότητες, ΕΝΑ αποτέλεσμα! Ο Στελλάκης Περπινιάδης γεννήθηκε στην Τήνο το 1899, από πατέρα Τηνιακό, και μητέρα Χιώτισσα!
Ένα χρόνο μετά, η οικογένεια του μετακόμισε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου έμειναν έξι χρόνια! Το 1906, έφυγαν από την Αλεξάνδρεια, και πήγαν στην Κωνσταντινούπολη, και αυτό γιατί οι δουλειές του πατέρα του δεν πήγαιναν καλά!
Ο μικρός Στελλάκης, επειδή του άρεζε η εκκλησία, βρέθηκε κάποια στιγμή στο ψαλτήριο της εκκλησίας του Αη Γιάννη των Χιων, στο Γαλατά!
Είχε πολύ καλή φωνή, και έτσι ένας διάκονος του έδωσε τα πρώτα μαθήματα Βυζαντινής μουσικής! Σύντομα βρέθηκε να είναι "κανονάρχης", έχοντας μαθητεύσει δίπλα στον "Πρύτανη" των ψαλτών ΚΑΜΑΡΑΔΟ! Τα πρώτα βήματα του στο τραγούδι, τα έκανε μετά από τον στρατό, το 1925, όταν γνώρισε τον Μανώλη Μαργαρώνη, έναν μουσικό που έπαιζε σαντούρι! Εκείνος του έδειξε τις "θέσεις" σε μια κιθάρα που στο μεταξύ είχε αγοράσει, και τον πήρε μαζί του στη δουλειά!
Το 1929, ο Περπινιάδης γνωρίστηκε με τον Παναγιώτη Τούντα, ο οποίος μόλις τον άκουσε ενθουσιάστηκε. Έτσι ο Τούντας έδωσε στον Περπινιάδη και τα δυο πρώτα τραγούδια, που ερμήνευσε σε δίσκο!
"ΤΟ ΚΟΥΚΛΙ ΤΗΣ ΚΟΚΚΙΝΙΑΣ, και ΣΤΟΝ ΠΟΔΟΝΙΦΤΗ ΜΙΑ ΕΜΟΡΦΗ ΜΙΚΡΟΥΛΑ", τα οποία φωνογράφησαν στο ξενοδοχείο "Τουρίστ", μιας και ακόμα δεν υπήρχαν εργοστάσια δίσκων! Η φωνογράφηση έγινε για λογαριασμό της "ΟΝΤΕΟΝ", μόνο που ο Στελλάκης γρήγορα (την ίδια χρονιά) άλλαξε εταιρία, πηγαίνοντας στην "ΚΟΛΟΥΜΠΙΑ"! Στην "Κολούμπια", ερμήνευσε τραγούδια διαφόρων συνθετών, όπως των ΤΟΥΝΤΑ, ΣΑΛΟΝΙΚΙΟΥ (Σέμση), ΓΙΟΒΑΝ ΤΣΑΟΥΣ, ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ, ΣΚΑΡΒΕΛΗ (παστουρμά), και άλλων!
Κάθε δίσκος ήταν και μια μεγάλη επιτυχία! Ο Στελλάκης Περπινιάδης, γρήγορα έγινε περιζήτητος απ' όλους τους συνθέτες-στιχουργούς του ρεμπέτικου!
Παρόλο που τραγουδούσε τραγούδια άλλων δημιουργών, έγραφε και δικά του τραγούδια! Γύρω στο 1934, έγραψε τη μουσική στη "ΓΑΤΑ", ένα τραγούδι που ερμήνευσε ο ίδιος, και τους στίχους είχε γράψει ο ΝΙΚΟΣ ΜΑΘΕΣΗΣ, ο επιλεγόμενος "Τρελάκιας"! Την ίδια χρονιά, έγραψε τους στίχους και τη μουσική στα τραγούδια "ΨΕΥΤΟΦΙΛΙΑ" (όλος ο κόσμος τώρα δουλεύει μηχανές), "ΔΥΟ ΚΑΡΠΟΥΖΙΑ ΣΕ ΕΝΑ ΧΕΡΙ", "ΜΑΓΚΕΣ ΜΟΥ ΣΥΜΜΟΡΦΩΘΕΙΤΕ", "ΚΑΛΥΒΙΩΤΙΣΣΑ, και άλλα! Το 1936, ο Στελλάκης τραγούδησε ένα τραγούδι του Τούντα, με το οποίο μπήκε και αυτός, και ο Τούντας σε περιπέτειες, από τη δικτατορία του Μεταξά.
Το τραγούδι, δεν είναι άλλο από την "ΒΑΡΒΑΡΑ"! Η δικτατορία το θεώρησε "άσεμνο και προκλητικό", με αποτέλεσμα να αποσυρθούν όλοι οι δίσκοι από την αστυνομία! Μόνο που το τραγούδι, είχε ήδη γίνει επιτυχία! Βέβαια ο Στελλάκης, ο Τούντας, και ο υπεύθυνος της "Κολούμπια" Θεμιστοκλής Λαμπρόπουλος, πέρασαν από δίκη! Ο Στελλάκης Περπινιάδης, υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους ερμηνευτές (κυρίως) των ρεμπέτικων τραγουδιών! Η φωνή του, χαρακτηριστική, βυζαντινή, έδινε μια ξεχωριστή ομορφιά στα τραγούδια που ερμήνευε!
Στα τελευταία του, σε μια συνέντευξη που είχε δώσει στον Κώστα Χατζηδουλή, είχε πει!
"Δεν υπάρχει λαϊκό τραγούδι σήμερα.
Έχει φύγει απ' το δρόμο του, και από τον προορισμό του.
Που Χιώτης, και Μπέμπης, από τους Θεούς του μπουζουκιού!
Που τραγουδιστές σαν τον Στράτο, τον Νταλγκά, το Ρούκουνα, τον Καρίπη, τον Νούρο, τον Αραπάκη, και τους άλλους!
Που είναι οι Τσιτσάνηδες, οι Παπάζογλου, να γράψουν λαϊκά τραγούδια!
Όλα πάνε κατά διαόλου στο λαϊκό τραγούδι, και οι διάφοροι ψευτοσυνθέτες, ξέρουν μόνο να μιλάνε για τον εαυτό τους!
Δεν κοιτάνε τα πολλά χάλια τους"!
Ο Στελλάκης Περπινιάδης, πέθανε το Σεπτέμβρη του 1977!
Πόσο προφητικά είχε μιλήσει όμως!
Ας δούμε τους στίχους από το τραγούδι που έβαλε σε μπελάδες τόσο τον Παναγιώτη Τούντα, όσο και τον Στελλάκη Περπινιάδη.
Η Βαρβάρα
Η Βαρβάρα κάθε βράδυ στη Γλυφάδα ξενυχτάει
και ψαρεύει τα λαβράκια, κεφαλόπουλα, μαυράκια
Το καλάμι της στο χέρι, κι όλη νύχτα στο καρτέρι
περιμένει να τσιμπήσει το καλάμι να κουνήσει
Ένας κέφαλος βαρβάτος, όμορφος και κοτσονάτος
της Βαρβάρας το τσιμπάει, το καλάμι της κουνάει
Μα η Βαρβάρα δεν τα χάνει τον αγκίστρωσε τον πιάνει
τον κρατά στα δυο της χέρια και λιγώνεται στα γέλια
Κοίταξε μωρή Βαρβάρα, μη σου μείνει η λαχτάρα
τέτοιος κέφαλος με νύχι, δύσκολα να σου πετύχει
Βρε Βαρβάρα μη γλιστρήσει και στη θάλασσα βουτήξει
βάστα τον απ' το κεφάλι μη σου φύγει πίσω πάλι
Στο καλάθι της τον βάζει κι από την χαρά φωνάζει
έχω τέχνη έχω χάρη ν' αγκιστρώνω κάθε ψάρι
Για ένα κέφαλο θρεμμένο όλη νύχτα περιμένω
που θα 'ρθεί να μου τσιμπήσει το καλάμι να κουνήσει
Βασίλης Τσούγκαρης
tsougarisgnomi@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου