ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΣΕΙΣΤΡΟΝ

ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΣΕΙΣΤΡΟΝ

Βασίλης Σταυρακάκης

Φως και σκοτίδι Μουσική: Μήτσος Σταυρακάκης, Στέλιος Πετράκης, Ross Daly, Πάρις Περυσινάκης, Περικλής Παπαπετρόπουλος, Αντώνης Σταυρακάκης Ποίηση:

Μήτσος Σταυρακάκης, Κωστής Φραγκούλης "Ανταίος", Γιάννης Πετράκης

ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΣΕΙΣΤΡΟΝ

Βασίλης Σταυρακάκης

Φως και σκοτίδι Μουσική: Μήτσος Σταυρακάκης, Στέλιος Πετράκης, Ross Daly, Πάρις Περυσινάκης, Περικλής Παπαπετρόπουλος, Αντώνης Σταυρακάκης Ποίηση:

Μήτσος Σταυρακάκης, Κωστής Φραγκούλης "Ανταίος", Γιάννης Πετράκης

«ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΚΟΥΛΑΣ ΣΤΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ» - ΔΙΣΚΟΠΡΟΤΑΣΗ.

Όλοι μας, άλλος λίγο, άλλος περισσότερο, είχαμε την τύχη να κάνουμε κάποια» γνωριμία» με τον καλλιτέχνη Βασίλη Σκουλά, τον μεγάλο αυτό Κρητικό. Οι πιο παλιοί τον άκουγαν στα δύσκολα χρόνια της δικτατορίας μαζί με τον Ξυλούρη (Ψαρονίκο), τον Γαργανουράκη, τη Βασιλική Λαβίνα, και πολλούς ακόμα σε τραγούδια των Γιάννη Μαρκόπουλου και άλλων. Η φωνή του Σκουλά, καθήλωνε, και καθηλώνει τον ακροατή, πράγμα που από μαρτυρίες συνέβαινε μόνο όταν ένας άλλος κρητικός, νεαρός τότε, γέμιζε αλάνες με κόσμο και επικρατούσε νεκρική σιγή για να τον ακούσουν. Μιλώ για τον αξέχαστο Νίκο Ξυλούρη. Ίδια νεκρική σιγή επικρατεί όταν τραγουδά ο Σκουλάς. Σήμερα, σας παρουσιάζω αλλά και σας προτείνω μια καινούργια δισκογραφική δουλειά του Βασίλη Σκουλά που κυκλοφορεί από τις Μουσικές Εκδόσεις «ΣΕΙΣΤΡΟΝ» και φέρει τον τίτλο «ΣΤΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ». Πρόκειται για ένα διπλό CD το οποίο περιέχει τόσο τις δημιουργίες μεγάλων συνθετών και στιχουργών, όσο και τις δημιουργίες ποιητών μας όπως ο Νικηφόρος Βρεττάκος ο Βιτσέντζος Κορνάρος κ.α! Στο διπλό αυτό CD συμμετέχουν ακόμα και οι Παντελής Θαλασσινός, Γεράσιμος Ανδρεάτος Γιώργης Καράτζης, Μίλτος Πασχαλίδης και Γιώτα Νέγκα! Ας γνωρίσουμε τον Βασίλη Σκουλά λίγο καλύτερα μέσα από ένα σύντομο βιογραφικό! «Ο Βασίλης Σκουλάς γεννήθηκε στα Ανώγεια Ρεθύμνου το 1946 σ' ένα χώρο και μια μεγάλη οικογένεια με παράδοση στη μουσική και γενικότερα τις τέχνες.

Εγγονός του Μιχάλη Σκουλά, σπουδαίου λυράρη της εποχής του και γιός του γνωστού λαϊκού ζωγράφου Αλκιβιάδη Σκουλά ή Γρυλιού. Αρχίζει να μαθαίνει λύρα στα επτά του χρόνια και σε ηλικία μόλις 16 ετών κατορθώνει να καθιερωθεί ως ένας από τους πρώτους λυράρηδες και τραγουδιστές του νησιού, χαράζοντας ήδη μια δική του πορεία στην κρητική μουσική παράδοση. Στο κατώφλι 40 χρόνων συνεχούς και λαμπρής πορείας στο χώρο, τόσο του παραδοσιακού, όσο και του σύγχρονου κρητικού τραγουδιού, ο Βασίλης Σκουλάς έχει να επιδείξει μια μεγάλη σειρά επιτυχημένων καλλιτεχνικών εμφανίσεων, κοινωνικών και πολιτιστικών, από την Αμερική ως την Αυστραλία, τον Καναδά και τη Γερμανία, καθώς επίσης και στα στέκια που κατά καιρούς δημιούργησε για τη φιλοξενία της κρητικής μουσικής.

θα πρέπει να σημειωθεί ακόμη ότι πέρα από την γενικότερη προσφορά του στην κρητική μουσική, ο Βασίλης Σκουλάς καθιέρωσε ειδικότερα τις Ανωγειανές κοντυλιές με το μοναδικό εκφραστικό του τρόπο και ταυτόχρονα έγινε φορέας επικοινωνίας με τον υπέροχο μαντιναδολογικό πλούτο του τόπου μας. Ηχογραφεί για πρώτη φορά το 1969, όμως η ουσιαστική δισκογραφική παρουσία και η συνεργασία του με έντεχνους Έλληνες συνθέτες αρχίζει για το Βασίλη Σκουλά το 1980 με το "Σεργιάνισμα στη Κρήτη" και ακολουθούν η Κρητική Ανθολογία, τα τραγούδια του σίδερου και του νερού σε μουσική του Γιάννη Μαρκόπουλου, οι Χίλιες χρυσές αθιβολές, του Έρωτα και του καημού, η Αναφορά στην Κρήτη, ο Πικραμένος αναχωρητής σε ποίηση Ν. Βρεττάκου, οι Δροσοσταλίδες κ.α. Παράλληλα την περίοδο 1981 - 85 πραγματοποίησε μια σειρά εμφανίσεων στο θέατρο Καφενείον η Ελλάς και αμέσως μετά με το θίασο του Γιάννη Βόγλη στην παράσταση του έργου του Ν. Καζαντζάκη "Καπετάν Μιχάλης", στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ο Βασίλης Σκουλάς συνεχίζει ακόμη και σήμερα, με το ίδιο πάθος και μεράκι της νιότης, να δημιουργεί.» ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΚΟΥΛΑΣ «ΣΤΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ». Καλή ακρόαση!

Βασίλης Τσούγκαρης Αρθρογράφος Παραγωγός Ραδιοφωνίας tsougarisgnomi@gmail.com

«ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ»

«ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ» - ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ Κάπου στο «Μέσα Λασίθι» είναι ένας καλός μου φίλος, ο Συγγραφέας και Λαϊκός Ποιητής Κωστής Μουδάτσος. Τον Κωστή είχατε την ευκαιρία να τον γνωρίσετε από παλιά μέσα από τα βιβλία του «ΟΙ ΑΛΗΤΕΣ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ» και «Ο ΑΣΩΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΠΟΤΕ», αλλά και από δισκογραφικές δουλειές και συνεργασίες του με μεγάλες μορφές της Κρητικής Μουσικής Παράδοσης. Σήμερα με μεγάλη μου χαρά σας προτείνω την δισκογραφική δουλειά «ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ» που τους στίχους έγραψε ο Κωστής και τη Μουσική ο Μιχάλης Ξυδάκης.Στον δίσκο, cd παρακαλώ, συμμετέχουν οι Γιάννης Ξυλούρης (Ψαρογιάννης), Μπάμπης Κασαπάκης, Γιάννης Κασσωτάκης, Αλέκος Κακέπης! Λέει ο Κωστής προλογίζοντας «ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ». «Με το Μιχάλη Ξυδάκη, από το Κανλί Καστέλι-Ματωμένο Κάστρο- συνεργαζόμαστε τα τελευταία χρόνια προσπαθώντας να βρούμε τη φλέβα που φτάνει στην καρδιά με το χοχλακιστό αίμα. Ψάχνομε την λαϊκή τέχνη και σοφία. Μαθαίνομε να προσεγγίζομε τον λαϊκό λόγο σαν να είναι σύγχρονος. Πιστεύομε στη λαϊκή σοφία και ποίηση, στη μουσική , στο τραγούδι και στο χορό. Ξέρομε ότι όσα ήταν όμορφα είναι και σήμερα όμορφα γιατί η ομορφιά είναι αιώνια. Ένα όμορφο πράγμα είναι μια παντοτινή χαρά! Χωρίς αφορισμούς και στείρες αντιγραφές αλλά με λαϊκότητα, φαντασία, απλότητα, με ζωντανές ψυχές και νέκαρα για νέα πειράματα ,με το Μιχάλη, φτιάχνομε μουσικές και στιχάκια , ιστορίες και ποιήματα για καλές παρέες που είναι το καλύτερο γιατροσόφι στις μοντέρνες και μεταμοντέρνες άρρωστες και παρακμιακές κοινωνίες .Τα πειράματα μας βοηθούνε να στηρίζομε τις απόψεις μας αλλά και να βρούμε ,εάν βέβαια το καταφέρομε, κατιτί το νέο, το απρόσμενο η τυχαίο που θα οδηγήσει σε νέους δρόμους την περιπέτεια μας. Στις μουσικοποιητικές βραδιές προσπαθούμε να βρούμε τη λαϊκή γλώσσα που είναι γιομάτη πάθος, ρυθμό, μουσική, δύναμη, ήλιο, φωτιά κι αλμύρα. Μας αρέσει η ζωή και τα παιγνίδια της, η γλώσσα των φυτών και των ζώων, ο έρωτας, τα βουνά , η θάλασσα , η Φύση και η φύση των ανθρώπων. Αγαπούμε τη γλώσσα του «αγράμματου λαϊκού ανθρώπου» που όμως είναι παιδευμένος και μορφωμένος στις πιάτσες της ζωής. Αγαπούμε τη μουσική και τους χορούς του γιατί ξέρομε ότι χωρίς τους «αγράμματους ανθρώπους» δεν θα είχαμε στίχο, μουσική, χορό, τέχνη και πολιτισμό. Σ’ αυτούς γυρεύομε τη λύτρωση μας! Τη ψυχή του λαού της Κρήτης την βρίσκομε στη Τέχνη του! Ποιος είναι αυτός που θα τολμήσει να θεωρήσει «κατώτερης « αξίας την λαϊκή τέχνη και θα την αγνοεί.! Ο πνευματικός πολιτισμός είναι το σύνολο των αξιών, τα γράμματα και οι τέχνες, η γλώσσα, ο τρόπος ζωής, οι παραδόσεις, οι γνωστικές κι αισθητικές συνήθειες, η πολιτιστική κληρονομιά, η λογοτεχνία και τα κινήματα σκέψης που αποτελούν τα βασικά στοιχεία της λαϊκής ταυτότητας και ουσιαστικό παράγοντα κοινωνικής συνοχής. Όταν αυτή η τέχνη είναι «άτεχνη» η κοινωνία είναι παρηκμασμένη, όταν είναι πολύ συναισθηματική και γλυκανάλατη είναι ασυνάρτητη, παραδόπιστη και παρακμιακή. Όταν η τέχνη είναι άρρωστη τότε και η λαϊκή ψυχή είναι άρρωστη.Αυτή η αρρώστια λέγεται έλλειψη πνευματικότητας και είναι θανατηφόρος. Επισπεύδει τον ηθικό θάνατο πολύ πριν έρθει ο φυσικός. Γι αυτό η λαϊκή τέχνη μας δίνει την δυνατότητα να θρέψομε τις ψυχές μας με ελπίδα κι όνειρα κόντρα στις σύγχρονες καταιγίδες και ανίατες αρρώστιες. Σ ‘ αυτή την προσπάθεια βοηθούν οι συνεργάτες μας γι αυτό τους ευχαριστούμε όπως ευχαριστούμε και όλους τους συνοδοιπόρους και φίλους που μας στηρίζουν στις μουσικοποιητικές βραδιές. Η Κρήτη έχει ανάγκη από φρέσκιες ιδέες που θα φέρουν νέες ιστορίες για να εξοστρακίσουν την βάρβαρη αμορφωσιά, τα νοσηρά φαινόμενα και τις μέτριες έως ευτράπελες απομιμήσεις . Ας σκεφτούμε την ευτυχία του Κρητικού κι όχι μόνο την οικονομική επιτυχία με οποιοδήποτε κόστος και ίσως μη αναστρέψιμη συνέπεια! O Μιχάλης Ξυδάκης με το Μπάμπη Κασαπάκη έχουν αρμονία στο παίξιμο τους. Κι οι δυο ψάχνουν το απλό που τελικά είναι και δύσκολο αλλά κι όμορφο. Πιστεύω ότι η άποψη τους είναι όχι μόνο ενδιαφέρουσα αλλά χαρίζει ένα αποτέλεσμα ζηλευτό, λιτό, δυνατό κι ωραίο χωρίς αλλοιώσεις , επιδειξιομανίες κι εντυπωσιασμούς. Χαίρεσαι να τους ακούς και να τους καμαρώνεις τόσο στη δουλειά που σας προσφέρομε όσο και στις πρόβες αλλά και στις ζωντανές εμφανίσεις μας. Όλοι όσοι συμμετέχουν προσπάθησαν για το καλύτερο αποτέλεσμα. Ο Γιάννης Κασσωτάκης κάνει την πρώτη του δισκογραφική εμφάνιση. Με τον Γιάννη Ξυλούρη ή Ψαρογιάννη, τον δάσκαλο μας ,ξανασυναντιόμαστε κι είναι μεγάλη η χαρά μας. Ο Βαγγέλης ο Τζαγκαράκης είναι νέος συνοδοιπόρος στο ταξίδι που μας προσκαλεί η Φύση. Ο Κωστής Μαρκάκης βοήθησε ποικιλοτρόπως τόσο στην ηχοληψία και στις τεχνικές επεξεργασίες όσο και στην βοήθεια που μας προσέφερε απλόχερα στην διάρκεια των ηχογραφήσεων. Η Εφη μας χαρίζει την ζωντάνια της θηλυκής νιότης και ο Μαστορογιαννάκης το λόγο του. Ο Τζωρτζάκης με τον Παιγνιωτάκη και τον Γιώργο έβαλαν τις δικές τους πινελιές ενώ ο Αλέκος ο Κακέπης μας ξαναδείχνει την δύναμη και το φως του ριζίτικου τραγουδιού. Ελπίζω στη μουσική μας δουλειά να βγει αυτό που περιμένομε . Εσείς βέβαια θα το κρίνετε όμως εμείς διαλαλούμε ότι : Του γέρου κόσμου η καρδιά καινούργιο αίμα θέλει! ΚΩΣΤΗΣ ΜΟΥΔΑΤΣΟΣ

Συγγραφέας-λαϊκός ποιητής Μέσα Λασίθι-Νοέμβρης 2008» «ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ» κυκλοφορεί από το «ΣΕΙΣΤΡΟΝ – ΑΕΡΑΚΗΣ» Καλή ακρόαση Βασίλης Τσούγκαρης Αρθρογράφος Παραγωγός Ραδιοφωνίας tsougarisgnomi@gmail.com

ΣΕΙΣΤΡΟΝ - ΝΕΕΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΕΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΙΡΑ «ΟΙ ΠΑΡΕΕΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ « «ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗ ΜΕΛΑΜΠΙΑΝΗ ΠΑΡΕΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΓΙΩΡΓΗ ΤΡΟΥΛΛΙΝΟ» Οι μουσικές εκδόσεις «ΣΕΙΣΤΡΟΝ» με ιδιαίτερη χαρά παρουσιάζουν τη παράδοση των μελαμπιανών τραγουδιστών που έχει τα δικά της χαρακτηριστικά ,την απλότητα ,την λιτότητα, το φως και τη δύναμη του λαϊκού πολιτισμού της Κρήτης.

Είναι μια παράδοση που μας δίνει την ευκαιρία να ξαναβρούμε την φλέβα που φτάνει στην καρδιά του αβόλευτου νησιού μας.

Το μεγάλο προνόμιο αυτής της δουλειάς είναι ότι δεν συμμετέχει κάποιος γνωστός καλλιτέχνης που θα παίξει το ρόλο του κράχτη.

Συμμετέχουν ερασιτέχνες ,που δεν είναι γνωστοί πέρα από τις δικές τους παρέες αλλά θα τους ζήλευαν οι περισσότεροι επαγγελματίες.

Είναι η έκφραση της λαϊκής ψυχής στην πιο ζηλευτή και δημιουργική κατάσταση!

Είναι το λαϊκό εργαστήρι που δουλεύει ασταμάτητα κόντρα στα ευτελή προϊόντα της παρακμιακής εποχής! Τα τραγούδια ταξιδεύουν σε όλες τις εποχές και στα χείλη των εραστών της τέχνης μεταμορφώνονται σε προσευχές που χαρίζουν υγεία με νιάτα στη ψυχή της Κρήτης.

Οι Μελαμπιανοί, με τον τρόπο τους, δημιουργούν τη δική τους παράδοση.

Ο Βαγγέλης ο Χατζηδάκης είναι ο πρωτομάστορας που έβαλε τα θεμέλια για να αναπτυχθεί ο ιδιόμορφος και μερακλίδικος τρόπος του τραγουδιού.

Ξεκινά ο πρώτος κι επαναλαμβάνει η παρέα με χάρη, τάξη κι επιβλητικότητα.

Ο ένας διαδέχεται τον άλλο στις μαντινάδες κάνοντας στη ζωντανή καρδιά του λαϊκού μας πολιτισμού το αίμα να χοχλακά.

Εγκρατείς, αξιοπρεπείς και απλοί οι μελαμπιανοί τραγουδιστές, με πάθος, ορμή και ζωντάνια, προσφέρουν νάμα κι ελπίδα στις αβόλευτες καρδιές. Ο Γιώργης Τρουλλινός ήταν ένας σπάνιος άνθρωπος και μερακλής.

Έμαθε να πολεμά με το τραγούδι και την αξιοπρέπεια.

Από τα σοκάκια του χωριού στο Ρέθεμνος, στο Ηράκλειο κι όπου αλλού έσμιγαν καλοί φίλοι. Τραγουδούσε ακόμη και στις φυλακές και στους ξερόβραχους που τον εξόρισαν οι ανάξιοι κυβερνήτες επειδή πάλεψε ενάντια στις κατοχικές δυνάμεις μέσα από τις γραμμές του Ε.Α.Μ και του Κ.Κ.Ε.

Ήταν ο νεαρότερος αντάρτης που πολέμησε δίπλα στο Καπετάν Λεμονιά.

Τα παράσημα του ήταν τα τραύματα, ο κοινωνικός αποκλεισμός και οι φυλακίσεις στις ξεροβραχονησίδες του Αιγαίου που τώρα ,ίσως ,κάποιοι να θέλουν να πουλήσουν για να σωθούν από την χρεοκοπία που τους οδήγησε η απληστία , η λαιμαργία και η κερδοσκοπία. Στους αγώνες της λευτεριάς τραγουδούσε παρέα με τον Επονίτη λυράρη, Ηλία Τυροκομάκη, που τον θεωρούσαν συνεχιστή του Β. Χατζηδάκη στις Μέλαμπες.

Τον πρόλαβε όμως η λευτεριά κι έφυγε στη μάχη…προσφέροντας της την ζωή του. Προσπάθησε να βοηθήσει τον Καπετάνιο της Αντίστασης, τον Ποδιά, λίγες ώρες πριν τον δολοφονήσουν και περιφέρουν ,οι δουλοπρεπείς τσίρακες, το κεφάλι του αρχηγού σε πόλεις και χωριά για παραδειγματισμό.

Οι εθνικόφρονες εκτέλεσαν τον Τυροκομάκη μαζί με τον σύντροφο του κάτω από ένα πρίνο. Έτσι η Κρήτη έχασε ένα σπουδαίο μουσικό ταλέντο και ο λαός ένα αγωνιστή της ελπίδας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Για τον Τρουλλινό αγώνας σήμαινε η χωρίς υλική ανταμοιβή προσφορά στην κοινωνία , η απλήρωτη δουλειά προς όφελος του λαού.

Ο συνοδοιπόρος του στο τραγούδι και αδαμάντινος χαρακτήρας , Αντρέας Βεργαδής διώχτηκε και ταλαιπωρήθηκε αφάνταστα επειδή βοήθησε το μέλος της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. και αγωνιστή ,το γιατρό από το Σκαλάνι, τον Σιγανό ,να γλυτώσει από τους κεφαλοκυνηγούς του… Ο Θανάσης Σκορδαλός γνωρίστηκε με τον Γιώργη Τρουλλινό το 1938,στις Μέλαμπες.

Από τότε έγιναν αδερφικοί φίλοι.

Τις παρέες, τις καντάδες, τα γλέντια και τις στιγμές εφορίες τις νοιώθουμε αλλά δεν είναι εύκολο να τις περιγράψομε.

Οι μελαμπιανοί αγάπησαν και στήριξαν τον Σκορδαλό που θα πρέπει να αισθανόταν ευτυχής που είχε τέτοιους φίλους που πάνω απ’ όλα ήταν εραστές της τέχνης του.

Ο ίδιος ο Δάσκαλος δείχνει να ήταν βαθύς γνώστης της μελαμπιανής παράδοσης ενώ εκτιμούσε ιδιαίτερα τους τραγουδιστές της.

Όλοι ξέρομε ότι αυτοί οι τραγουδιστές είναι τα κρυμμένα αηδόνια στα ανήλιαγα περβόλια της Κρητικής μουσικής και τα αναγνωρίζομε από τους ξεχωριστούς κελαϊδισμούς που μας ξεσηκώνουν στο άκουσμα τους. Το μαγαζί του Γιώργη στο Ρέθεμνος, το «Τρεχαντήρι», έγινε στέκι των μερακλήδων με πρωταγωνιστή το Σκορδαλό που μεγαλουργούσε.

Σαν ένας –ένας από την παρέα έφευγε από το Ρέθεμνος και ερχόταν προς το Ηράκλειο ο άλλος έκλεινε την επιχείρηση κι ερχόταν κι αυτός στο Μεγάλο Κάστρο για να ξανασμίξουν όλοι μαζί και να συνεχίσουν τις δημιουργικές και μερακλίδικες παρέες .

Στα χρόνια που δούλευε σαν φύλακας στα ξενοδοχεία, στα Μάλλια, κάθε λίγο και λιγάκι η παρέα έσμιγε κι έκαναν όλοι μαζί βάρδια παίζοντας και τραγουδώντας.

Τα τελευταία χρόνια στο σπίτι του Τρουλλινού, στο Ηράκλειο, κάθε βράδυ σχεδόν το τραγούδι και η μουσική είχαν το δικό τους ρόλο.

Μυσταγωγία χαρακτηρίζουν αυτές τις βραδιές όσοι έτυχαν να τις ζήσουν έστω και για λίγο. Σε κάθε ευκαιρία έσμιγαν στις Μέλαμπες για νέες μουσικές ιεροτελεστίες.

«Αυτοί παιδί μου δεν έκαναν τίποτα άλλο παρά να τραγουδάνε» μου έλεγε γελώντας μια καλοπαντρεμένη.

Οι δημιουργίες της μελαμπιανής παρέας χαρίζουν ιδιαίτερη θέση στους τραγουδιστές. Δεν είναι απλοί ερμηνευτές αλλά δημιουργικότατοι γιατί έχουν την ικανότητα να χρωματίζουν και να χαρακτηρίζουν αυτό που τραγουδούν.

Το ύφος τους είναι αρρενωπό και συνυπάρχουν αρμονικά ο ρομαντισμός με το δραματικό στοιχείο και το ασίγαστο και ατελείωτο πάθος.

Η σοβαρότητα του τραγουδιστή συμβαδίζει με τα συναισθήματα και τις συγκινήσεις που προσφέρουν .

Χωρίς να επιδιώκουν την διάρκεια στο χρόνο την έχουν καταχτήσει.

Ο Τρουλλινός και οι παρέες του έρχονται να μας αποδείξουν ότι το τραγούδι της Κρήτης ανήκει στις μεγάλες και δημιουργικότατες παραδόσεις ενώ χαρίζουν ακόμη μια διάσταση στο πολιτισμό του τόπου μας.

Μας δίνουν βέβαια την δυνατότητα να εναντιωθούμε στην σημερινή ρηχότητα γιατί όταν υπάρχουν αληθινές ζωντανές παραδόσεις μπορεί να βρει χώρο για να εμφανιστεί το νέο , το καινούργιο , το απρόσμενο και καινοτόμο..

Αρκεί να μάθομε τους κανόνες της εξέλιξης και της δημιουργίας που η μελαμπιανή παράδοση βοηθά από πολλές πλευρές να νοιώσομε και να χρησιμοποιήσομε με τον καλύτερο τρόπο. Τους μερακλήδες ο Γιώργης τους είχε στην καρδιά του.

Αγαπούσε τη ζωή, τα παιγνίδια και τις ομορφιές της γιαυτό ήταν πάντα στο μετερίζι της ανθρωπιάς και στης τιμής το χρέος.

Πιστός στις ιδέες και εκλεκτικός στις επιλογές του αποχαιρέτησε τούτο τον κόσμο το καλό…

Οι Μελαμπιανές παρέες τον θυμούνται και τον αναζητούν.

Οι μερακλήδες τον ψάχνουν για να κλέψουν του Χάρου.

Οι συναγωνιστές και οι σύντροφοι αισθάνονται έντονα την απουσία του από τους κοινωνικού αγώνες. Οι παρέες γράφουν ιστορία.

Είναι ακατόρθωτο να αναφερθούν όλοι οι εραστές της τέχνης.

Είναι όμως παράδειγμα για έμπνευση και μελέτη.

Οι ζωντανές τους ηχογραφήσεις δείχνουν το παρεϊστικο κλίμα, την αφοσίωση στο σκοπό και στο τραγούδι αλλά και στο χορό.

Είναι πολύτιμα πετράδια στο σεντούκι του λαϊκού μας θησαυρού. Ο Κώστας ο Φωτάκης που παίζει λύρα παρά την δεξιοτεχνία του απέφυγε να στραφεί προς τον επαγγελματισμό παραμένοντας ακριβός εραστής της τέχνης.

Παίζει για τους φίλους και τις μερακλίδικες παρέες που ξέρουν το λόγο και τον τρόπο ύπαρξης του ζωντανού συνόλου «λύρα, λαούτο, φωνή, ρυθμός, χορός», που και τους πεθαμένους από τους τάφους ανασταίνει. Ο Βαγγέλης Πετράκης παίζει λαούτο και τραγουδά επειδή αγαπά τους φίλους αναζητώντας ελκυστικές στιγμές.

Ο λιτός και απλός τρόπος που παίζουν δείχνει σεβασμό και γνώση στις μελωδίες και μας δίνουν την ευκαιρία να ξανασκεφτούμε τον τρόπο που αντιμετωπίζομε την Κρητική μουσική . Στο τραγούδι και στα παιξίματα βρίσκομε το φως, τη δύναμη, το πνεύμα και την ψυχή του τόπου μας!

Σε κάποιες μελωδίες θα ακούσομε και το λαγούτο του Μαρκογιάννη η των Τσουρδαλάκηδων αλλά και το Γιάννη Χαχαριδάκη να τραγουδάει με το δικό του ξεχωριστό τρόπο που τόσο αγαπούσε ο Γιώργης ο Τρουλλινός αλλά και τους Μαργαρίτηδες, Σφακιανάκη, Μελιδονιώτη, Γιαννακάκη , Παυλιδάκη, Λαμπίρη, Καραλή κ.τ.λ.. Προτιμήσαμε να αποφύγουμε τις χειρουργικές επεμβάσεις επειδή πιστεύομε ότι ακόμη και τα λαθάκια βοηθούν να νοιώσουμε το παρεϊστικο κλίμα και την θαυμάσια μουσική ατμόσφαιρα. Ο κίνδυνος των τεχνολογικών επεμβάσεων απειλεί να καταστρέψει το ζωντανό πνεύμα της παρέας.

Η υλική πρόοδος και ο καταναλωτισμός όχι μόνο δεν συμβαδίζουν με την πνευματική αλλά πολλές φορές την υπονομεύουν γι’ αυτό ας στοχαστούμε πάνω στις Μελαμπιανές παρέες και στους τρόπους έκφρασης τους. Όλοι όσοι συμμετέχουν σ’ αυτή τη δουλειά συμμετέχουν αφιλοκερδώς για να μας δώσουν την ευκαιρία να δώσουμε δύναμη, φως και ζωντάνια στις ψυχές μας ακούγοντας τον Γιώργη Τρουλλινό και την εκλεκτή παρέα του..

Είναι σκοποί για μερακλίδικες καρδιές, δηλαδή τραγούδια –προσευχές της παρέας .

Είναι το καλύτερο γιατροσόφι στις μοντέρνες κοινωνικές κι ατομικές αρρώστιες. Το «Σείστρον» αισθάνεται ιδιαίτερα ικανοποίηση που παραδίνει ένα τέτοιο σπάνιο ντοκουμέντο.

Αισθάνεται την υποχρέωση να ευχαριστήσει την οικογένεια του Γιώργη Τρουλλινού, την Όλγα, την Άντα και το Νίκο για την ευγενική παραχώρηση του σπάνιου υλικού.

Επίσης θέλει να ευχαριστήσει όσους βοήθησαν και στηρίζουν αυτή τη προσπάθεια, αλλά ειδικότερα τον Μιλτιάδη Χαλκιαδάκη και την Ελένη Καράλα για την πολύτιμη βοήθεια τους. Ακόμη, θέλομε να ευχαριστήσουμε όλους εκείνους που συμμετέχουν σ’ αυτή τη δημιουργική, πρωτότυπη αλλά και αντιεμπορική πρωτοβουλία. Για μένα είναι ιδιαίτερη τιμή που είχα την ευκαιρία να βρω τέτοιο θαυμάσιο υλικό και να μπορέσω να το προσφέρω σε όλους μας.

Μέρος αυτού μας το είχε δώσει ο ίδιος ο Γ. Τρουλλινός με την προτροπή «Κωστή και Μιλτιάδη, για να έχετε να με θυμάστε όταν πεθάνω».

Σπουδαία ντοκουμέντα μου παραχώρησε επίσης η οικογένεια του μόλις τους ενημέρωσα για την ιδέα της μουσικής εργασίας προς τιμή του σπουδαίου λαϊκού τραγουδιστή που όμως είχε αναχωρήσει για το μακρινό ταξίδι πριν λίγο καιρό.

Ήταν ηχογραφημένες κασέτες από παρέες σε σπίτια. σε καφενέδες, σε δωμάτια ξενοδοχείων, σε χωριά και πόλεις.

Ηχογραφήσεις από την δεκαετία του 1980 μέχρι πριν λίγα χρόνια.

Από κασέτες έγινε η επιλογή των τραγουδιών με πολύ κόπο και άφθονο ξενύχτι.

Μήνες μας πήρε η αυτή η προσπάθεια

Η Όλγα και η Άντα Τρουλλινού μου έδωσαν πολύτιμες πληροφορίες για ότι ζητούσα η με απασχολούσε. Σε όλη του τη ζωή ο Γιώργης Τρουλλινός αρνιόταν επιμελώς την συμμετοχή του στη δισκογραφία παρά τις επίπονες προσπάθειες του ίδιου του Θανάση Σκορδαλού η του Κώστα Φωτάκη και άλλων φίλων του.

Επειδή δεν μου αρέσουν οι νεκρολογίες οφείλω να πω ότι αυτή την δουλειά την οργάνωσα και την επιμελήθηκα για να γνωρίσει ο κόσμος σωστούς τραγουδιστές, σωστούς οργανοπαίχτες και τη ζωντανή παράδοση από τις Μέλαμπες που θα πρέπει να αποτελεί σημείο αναφοράς, μελέτης και έμπνευσης για όλους μας.

Οι ξύπνιοι και δημιουργικοί καλλιτέχνες ας βρούνε υλικό για δημιουργικές αναλήψεις και όλοι οι μερακλήδες ας απολαύσουν θαυμάσιες στιγμές του λαϊκού πολιτισμού από ερασιτέχνες –αγαπητικούς της τέχνης και του παιγνιδιού της ζωής!

Είναι πολύτιμα πετράδια από τους λαϊκούς θησαυρούς! Καλή σας ακρόαση!!! ΚΩΣΤΗΣ ΜΟΥΔΑΤΣΟΣ ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΟΚΤΩΒΡΗΣ 2008 ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ: ΔΙΣΚΟΠΩΛΕΙΟ ΑΕΡΙΚΗΣ ΔΑΙΔΑΛΟΥ 37 ΤΗΛ.: 2810-225758 WWW.AERAKIS.NET Υ.Γ. Η παρουσίαση της έκδοσης θα πραγματοποιηθεί στο αμφιθέατρο του Δημοτικού θεάτρου της οδού Ανδρόγεω στις 23-11-08 ώρα 19:30 μ.μ.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΣΗΜΕΙΟ ROSS DALY (2 CD) Σχεδόν 20 χρόνια έχουν περάσει από τότε που πραγματοποίησα αυτή την ηχογράφηση και παραμένει το αγαπημένο μου έργο απ’όσα έχω κάνει.

Οι συνθήκες της ηχογράφησης ήταν κάπως ιδιαίτερες.

Πήγαινα τακτικά τότε στο στούντιο χωρίς ωστόσο να έχω κάποιο συγκεκριμένο πλάνο για το τι ήθελα να κάνω και χωρίς μάλιστα κάποια σοβαρή πρόθεση να εκδόσω το τελικό αποτέλεσμα της εργασίας μου.

Περισότερο αποτελούσε μια προσωπική αναζήτηση που δεν συσχετιζόταν καθόλου με οποιαδήποτε άλλη «επαγγελματική» δραστηριότητα εκείνης της εποχής που αφορούσε σε ηχογραφήσεις.

Σύντομα όμως αυτό το εγχείρημα εξελίχθηκε σχεδόν σε έμμονη ιδέα και σταμάτησα να δουλεύω πάνω σε οτιδήποτε άλλο για ένα χρόνο περίπου προτιμώντας να αφιερωθώ αποκλειστικά σε αυτό.

Το αποτέλεσμα ήταν ότι η όλη προσέγγισή μου στη μουσική άλλαξε ριζικά και δεν μπορούσα πια να επιστέψω στους παλιούς μου τρόπους να συνθέτω, να παίζω, ή ακόμα να σκέφτομαι τη μουσική. Από πολύ νωρίς στη ζωή μου είχα συνειδητοποιήσει τη μουσική ως τη γλώσσα του δικού μου διαλόγου με οτιδήποτε αντιλαμβανόμουν ως «ιερό».

Χρησιμοποιώ τη λέξη «ιερό» με μια έννοια αρκετά πλατιά και αφηρημένη και καθόλου όπως εννοείται στα πλαίσια της όποιας οργανωμένης θρησκείας .

Αυτός ο «διάλογος», σε διάφορες εποχές της ζωής μου, με έχει φέρει σε άμεση επαφή με μια μεγάλη γκάμα μουσικών ιδιωμάτων που συχνά φαινόντουσαν να μην έχουν κάποια σχέση μεταξύ τους, ή που έμοιαζαν ακόμα κάποιες φορές αταίριαστα μεταξύ τους.

Είδη όπως είναι η κλασική μουσική, η λαϊκή μουσική, η σύγχρονη μουσική, οι μουσικές του κόσμου, καθώς και άλλα είδη που δεν κατηγοριοποιούνται τόσο εύκολα από τη μουσική βιομηχανία.

Για μένα προσωπικά όλες αυτές οι ταμπέλες είναι χωρίς νόημα σε οποιοδήποτε βαθύτερο επίπεδο και χρησιμεύουν ενδεχομένως μονάχα για πολύ βασικούς σκοπούς αρχειοθέτησης.

Η μουσική είναι μουσική και το δικό μου ενδιαφέρον για αυτήν εστιάζεται στις εσωτερικές πνευματικές διαστάσεις της και καθόλου στα εξωτερικά δομικά της χαρακτηριστικά. Αυτό μου το ενδιαφέρον για το εσωτερικό πνευματικό περιεχόμενο κάποια στιγμή με οδήγησε στον απέραντο και διαχρονικό χώρο των τροπικών μουσικών παραδόσεων.

Εδώ βρήκα ακριβώς αυτό που έψαχνα.

Υπήρχε κάτι πολύ άμεσο και αρχέγονο σε κάποια κομμάτια που άκουγα που, ανεξάρτητα της συγκεκριμένης παράδοσης από την οποία προέρχονταν, πήγαιναν κατευθείαν στα βαθύτερα επίπεδα του είναι μου ανοίγοντας σε μένα καινούριους κόσμους.

Αυτή ήταν μια εντελώς πρωτόγνωρη εμπειρία με τη μουσική που δεν έμοιαζε με τίποτα που μέχρι τότε είχα ζήσει. Στη συνέχεια ξεκίνησα ένα πολύ μεγάλο κύκλο μελέτης και έρευνας τροπικών μουσικών παραδόσεων.

Ταξίδευα σε πολλά και μακρινά μέρη όπου υπήρχαν παραδόσεις που με ενδιέφεραν και μαθήτευσα κοντά σε πολλούς μεγάλους δασκάλους.

Μέσα από αυτή τη διαδικασία, που κράτησε πάνω από 25 χρόνια, μυήθηκα σταδιακά τόσο στο διαχρονικό, υπερ-προσωπικό κόσμο των αρχέτυπων της τροπικής μουσικής γενικότερα, όσο και στις κοινώνιο-έθνο-ιστορικές διαστάσεις συγκεκριμένων τοπικών παραδόσεων.

Αυτές οι δυο όψεις, που τις συναντάμε σε σχεδόν όλες τις τροπικές μουσικές παραδόσεις που επιβιώνουν στην εποχή μας, πάντα μου φαινόντουσαν κάπως αντιφατικές ή ακόμα και εντελώς άσχετες η μια με την άλλη.

Στα ταξίδια μου ήταν ένα συνηθισμένο φαινόμενο να ακούσω ένα μουσικό να παίξει κάτι που θα με έκανε να ανατριχιάσω ολόκληρος, που θα μπορούσε να έχει έρθει από οποιοδήποτε χρονική περίοδο από 3000 χρόνια πριν μέχρι 3000 χρόνια στο μέλλον, και που φαινόταν να ανήκει ταυτόχρονα παντού και πουθενά.

Εξίσου συνηθισμένο όμως ήταν να ακούσω τον ίδιο τον μουσικό, στην προσπάθειά του να περιγράψει και να εξηγήσει αυτό που μόλις έπαιξε, να κάνει εκτενείς ιστορικές ή κοινωνιολογικές αναφορές που φαινόντουσαν τελείως άσχετες με την εμπειρία που μόλις είχα ζήσει ακούγοντας αυτό που έπαιξε. Για πολλά χρόνια προσπάθησα να λύσω αυτό που το αντιλαμβανόμουν ως αντίφαση μέχρι που ο «γρίφος» αυτός απλώς εξαφανίστηκε καθώς συνειδητοποίησα ότι ο κάθε μουσικός εν τέλει χρειάζεται κάτι σαν μια «μυθολογία» που θα του χρησιμεύσει στην προσπάθειά του να περιγράψει αυτό που δεν περιγράφεται, και να πλησιάσει αυτό που όντως βρίσκεται παντού και πουθενά.

Ο «μύθος», σε αυτή την περίπτωση, είναι ένα εργαλείο που ο μουσικός χρησιμοποιεί για να απασχολεί τη μια πλευρά του εαυτού του, τη συνειδητή πλευρά, ώστε μιαν άλλη πλευρά, που κινείται σε ένα βαθύτερο επίπεδο αρχέτυπων, να μπορεί να έρθει σε άμεση επαφή με μια πηγή έμπνευσης, η δύναμη της οποίας είναι πολύ μεγαλύτερη από ό,τι αντέχει η συνειδητή μας πλευρά.

Στην περίπτωση που θα νομίζει κανείς ότι πρόκειται για κάποια παράξενη «μεταφυσική» εμπειρία, σας βεβαιώνω ότι δεν είναι καθόλου έτσι.

Πρόκειται για κάτι που συμβαίνει στον καθένα στην καθημερινή του ζωή, και που συνήθως παρατηρείται πιο εύκολα σε ανθρώπους που δεν φαίνεται να ενδιαφέρονται καθόλου για ο,τιδήποτε «μεταφυσικό». Αφού παρατήρησα και συνειδητοποίησα τα παραπάνω, κατάλαβα ότι δεν θα μπορούσα να πλησιάσω τη δική μου πηγή έμπνευσης παρά μόνο μέσω μιας «μυθικής» διάστασης που θα συσχετιζόταν με τη δική μου πραγματικότητα και όχι μέσω μιας που θα δανειζόμουν από μια δεδομένη παράδοση στην οποία δεν θα μπορούσα ποτέ να ανήκω.

Αυτό το συμπέρασμα αποδείχθηκε σωστό κατά το ήμισυ. Βεβαίως προκειμένου να κάνει κανείς χρήση ένος «μύθου» είναι πολύ σημαντικό να το πιστεύει ολόψυχα, αλλά είναι εξίσου σημαντικό, σε ένα άλλο επίπεδο να κρατήσει μια πολύ μικρή απόσταση προκειμένου να έχει μια άμεση σύνδεση με την πηγή της έμπνευσής του.

Το να ισορροπήσει κανείς ανάμεσα σε αυτά τα παράδοξα είναι πολύ δύσκολο και για χρόνια με απασχόλησε η προσπάθεια αυτή. Η διαδικασία όμως της σύνθεσης και της δημιουργίας του Ελεύθερου Σημείου ήταν, για μένα, μια απελευθέρωση από όλες αυτές τις αντιφάσεις και σημάδευε μια τελείως καινούρια αρχή. Από αυτό το σημείο και μετά δεν μπορούσα πλέον να δημιουργώ ή να συντηρώ «μύθους» προκειμένου να αναφερθώ στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμουν το μουσικό μου κόσμο. Μάλιστα δεν είχε πλέον κανένα νόημα για μένα η περιγραφική αναφορά στον οποιοδήποτε μουσικό κόσμο πόσο μάλλον του τρόπου με τον οποίο γίνεται αντιληπτό από εμένα ή οποιοδήποτε άλλον άνθρωπο.

Η καινούρια πραγματικότητα για μένα ήταν ότι δεν γνώριζα τι έκανα και έτσι μπορούσα να το κάνω, επειδή δεν γνώριζα.

Ένα καινούριο παράδοξο χειρότερο από το προηγούμενο;

Αυτό το παράδοξο τουλάχιστον είχε μια γαλήνη που με διευκόλυνε πολύ στο να κάνω μουσική, και που μου έδινε ενέργεια αντί να με αδειάζει από αυτήν.

Όλο αυτό ήταν πολύ πέρα από τις δικές μου ικανότητες να καταλάβω και μου φάνηκε πιο σωστό απλώς να αφεθώ σε αυτό που μου συνέβαινε με την ελπίδα ότι θα καταλάβαινα περισότερα «καθ’οδόν». Πράγματι, καθώς περνούσε ο χρόνος βρέθηκα όλο και περισότερο σε μια μουσική διάσταση στην οποία μπορούσα να ζήσω και να ανήκω με ένα εντελώς πρωτόγνωρο τρόπο.

Η προηγούμενή μου εμπειρία της μουσικής ως η γλώσσα του δικού μου διαλόγου με οτιδήποτε ήταν για μένα «ιερό» αντικαταστάθηκε με κάτι που το ένοιωθα ως πολύ βαθύτερο.

Η σιωπή τώρα ήταν το μέσο για αυτό το «διάλογο με το ιερό» και αυτό με ενέπνευσε να κάνω μουσική.

Αυτή είναι η καλύτερη και μάλιστα η μόνη εξήγηση που μπορώ να δώσω για τον τίτλο Ελεύθερο Σημείο καθώς και για οτιδήποτε έχω κάνει με τη μουσική έκτοτε. Ross Daly Χουδέτσι 2008

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΟΥΚΑΣ / ROSS DALY ΠΝΟΗ Αυτός ο δίσκος έχει κεντρικό άξονα την επτάχρονη συνεργασία (1987-1993) μας με τον αείμνηστο Βασίλη Σούκα.

Ο Βασίλης Σούκας ήταν ένας από τους τελευταίους μεγάλους, ιστορικούς θα έλεγα, οργανοπαίχτες της Ελλάδας. Καταγόταν από μια μεγάλη μουσική οικογένεια της Άρτας που επί πολλές γενεές έχει δώσει διακεκριμένους οργανοπαίχτες στο χώρο κυρίως της δημοτικής μουσικής.

Έτσι και ο Βασίλης από μικρό παιδί μυήθηκε στη μουσική μαθαίνοντας διάφορα όργανα όπως το σαντούρι, τη κιθάρα το λαούτο και βέβαια το κλαρίνο στο οποίο φάνηκε η μοναδική του ευαισθησία και φαντασία.

Αν και ολοκληρωμένος εκπρόσωπος της παράδοσης της ιδιαίτερής του πατρίδας, ο Βασίλης Σούκας πάντα ενδιαφερόταν να μάθει καινούργια πράγματα και από άλλες παραδόσεις.

Το αποτέλεσμα αυτής της αναζήτησης ήταν να έχει συγκεντρώσει ένα τεράστιο ρεπερτόριο από μουσική όλης της Ελλάδας αλλά και των γειτονικών χωρών.

Εκεί όμως που αποκαλυπτόταν όλη η έκταση της τέχνης του Βασίλη Σούκα ήταν στους μοναδικούς αυτοσχεδιασμούς του.

Kατάφερνε να είναι συγχρόνως αυθεντικός και ελεύθερος, αντλώντας εμπνεύσεις από το σύνολο των ακουσμάτων του συνδυάζοντας τα με ένα ιδιαίτερα σοφό και ισορροπημένο τρόπο.

Σαν άνθρωπος ήταν πάντα χαμογελαστός και τον διέκρινε μια έμφυτη φυσική ευγένεια που έκανε τη συνεργασία μαζί του ευχάριστη και άνετη.

Ιδιαίτερα συγκινητικός ήταν ο τρόπος με τον οποίο βοηθούσε νέους μουσικούς δίνοντας πολύτιμες συμβουλές και χαρίζοντας απλόχερα τα μυστικά της τέχνης του. Στις 28 Ιουνίου 1993 ο Βασίλης Σούκας έφυγε πρόωρα από τη ζωή.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι εκείνη την ημέρα είχαμε μια συναυλία στο θέατρο του Λυκαβηττού στην Αθήνα στη οποία, όταν την προγραμματίζαμε, ελπίζαμε όλοι ότι θα ήταν σε θέση να συμμετέχει και ο Βασίλης.

Δυστυχώς όμως η κατάσταση της υγείας του συνεχώς χειροτέρευε και μάθαμε την είδηση του θανάτου του 5 λεπτά πριν την έναρξη της συναυλίας.

Ήταν η μοναδική φορά που παίξαμε σε αυτό το θέατρο χωρίς τον Βασίλη. Ακόμα σήμερα, όποτε βρικόμαστε μαζί εμείς, τα «παλιά» μέλη του Λαβύρινθου, θυμόμαστε τις μοναδικές μουσικές στιγμές άλλα και τις ιστορίες και τα αστεία του Βασίλη.

Μας έλεγε πολλές ιστορίες για τους θρυλικούς μουσικούς του παρελθόντος με τους οποίους είχε συνεργαστεί, για τις απίστευτα σκληρές συνθήκες που επικρατούσαν στα πανηγύρια στα νεανικά του χρόνια, και για πολλά άλλα πράγματα.

Εκείνη την εποχή περιοδεύαμε σε όλη την Ελλάδα με πούλμαν και στο δρόμο μας έλεγε ο Βασίλης ιστορίες για να περνάμε την ώρα μας.

Αυτά τα ταξίδια και αυτές οι ιστορίες ήταν σχολειό για μας. Θυμάμαι χαρακτηριστικά, δύο η τρία χρόνια μετά από το θάνατο του Βασίλη, συζητούσαμε με τον Σωκράτη Σινόπουλο με τον οποίο παίζαμε μαζί με το Βασίλη τότε.

Κάποια στιγμή μετά από μια μικρή σιωπή ο Σωκράτης είπε «τώρα καταλαβαίνω πόσα πράγματα έμαθα από τον Βασίλη Σούκα». Ross Daly Αρχάνες 2007

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ “ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ” ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

“Η μαντινάδα είναι μια αυτοτελής ποιητική δημιουργία. Η έμπνευση σε επισκέπτεται και σαν δημιουργός επιστρατεύεις όλες σου τις δυνατότητες για να την αξιοποιήσεις όσο το δυνατόν καλύτερα” Απόσπασμα από κείμενο του γνωστού και άξιου μαντιναδολόγου Μήτσου Σταυρακάκη Διαβάζοντας αυτό το λιτό απόσπασμα και ορμώμενοι από αυτό, παραδίδουμε στα χέρια σας αυτή τη μουσική συλλογή από “μαντινάδες” άξιες να σταθούν στο πέρασμα του χρόνου… Μαντινάδες όχι απλώς για να ειπωθούν, αλλά με ουσία… Άλλες φορές αποτυπώνοντας το κέφι της παρέας κι άλλες αποτυπώνοντας τη μελαγχολία μιας κατάστασης… όλα παρμένα μέσα από την καθημερινότητα της ζωής… Ανάλογα με το πως θα “ χειριστεί” ο κάθε μαντιναδολόγος την έμπνευση που τον επισκέπτεται, δημιουργεί και τη μαντινάδα… μερικές από αυτές που άντεξαν και αντέχουν στο πέρασμα του χρόνου σας παρουσιάζουμε σε αυτή τη συλλογή! Μαντινάδες αποτυπωμένες στο χαρτί από γνωστούς μαντιναδολόγους όπως τους Γιώργη Σταυρακάκη (Μιχαλόμπα), Αριστείδη Χαιρέτη (Γιαλάφτη) , Μήτσο Σταυρακάκη και πολλούς άλλους τραγουδισμένες από άξιους ερμηνευτές… Καλή ακρόαση!

«Σείστρον» ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ: ΔΙΣΚΟΠΩΛΕΙΟ ΑΕΡΑΚΗΣ ΔΑΙΔΑΛΟΥ 37 - ΤΗΛ.: 2810-225758 – FAX: 2810-227920 WEB: WWW.AERAKIS.NET

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

-Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ- ΜΕ ΤΡΕΙΣ ΧΟΡΔΕΣ ΚΙ ΕΝΑ ΔΟΞΑΡΙ

Οι μουσικές εκδόσεις «Σείστρον» είχαν την ανάγκη εδώ και πολύ καιρό να συλλέξουν μερικά από τα πιο ωραία κρητικά κομμάτια που σαν κύριο χαρακτηριστικό τους έχουν την παρουσία της λύρας σε μεγάλο βαθμό.

Αρκετό καιρό μετά, κρατάτε αυτή τη συλλογή στα χέρια σας! Μέσα από αυτή τη συλλογή, ο ακροατής αφήνεται να τον παρασύρουν το ιδιαίτερο “παίξιμο” μεγάλων εκτελεστών της λύρας όπως οι: Θανάσης Σκορδαλός, Βασίλης Σκουλάς, Νικηφόρος Αεράκης, Ψαραντώνης κ.α.

Για άλλη μια φορά, μπορεί ο καθένας που ξέρει να ακούει και να εκτιμάει το αυθεντικό, να διαπιστώσει τη δύναμη της μουσικής μέσα από την απλότητα του παιξίματος… δηλαδή τα μαγικά που μπορούν να κάνουν “τρεις χορδές κι ένα δοξάρι” όταν αφεθούν στα χέρια σπουδαίων λυράρηδων… Φυσικά, αυτές τις σπουδαίες εκτελέσεις “ντύνουν” εξίσου σπουδαίες φωνές… Εμείς απλά σας προτείνουμε να ακούσετε…

Κεντρική διάθεση: Δισκοπωλείο «Αεράκης» Δαιδάλου 37 Τηλ.: 2810225758 Fax: 2810227920 Web: http://www.aerakis.net/

Ανέκδοτα τση Κρήτης και όχι μόνο

(ΑΠΟ ΑΕΡΑΚΗΣ - ΣΕΙΣΤΡΟΝ http://www.aerakis.net/)

Νέα κυκλοφορία ΣΤΑΘΗΣ ΜΟΝΙΑΚΗΣ – ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΤΣΗ ΚΡΗΤΗΣ (1 DVD + 2 CD) (Συμμετέχει ο Γιώργης Βιτώρος)

Οι μουσικές εκδόσεις “Σείστρον” παρουσιάζουν το Στάθη Μονιάκη σε μία κασσετίνα που αποτελείται από 2 CD και 1 DVD με τίτλο “Ανέκδοτα τση Κρήτης”.

Τα γνωστά ανέκδοτα που ο Στάθης Μονιάκης περιγράφει με το δικό του ξεχωριστό τρόπο μέσα από τις εκπομπές του Γιώργου Βιτώρου και μας έκαναν αρκετές φορές να γελάσουμε με την ψυχή μας, περιέχονται σε αυτό το διπλό CD και το DVD. Η έκδοση αυτής της κασετίνας, έχει φιλανθρωπικό χαρακτήρα, γι’ αυτό αξίζει για έναν ακόμη λόγο να την αποκτήσετε. Συγκεκριμένα, τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν από τις πωλήσεις θα διανεμηθούν ισόποσα: Για την αναστήλωση του Μοναστηριού Αγίου Παντελεήμονος (Φόδελε Ηρακλείου) Για το ίδρυμα “Άγιος Σπυρίδων” που φιλοξενεί παιδιά με ειδικές ανάγκες στο Ηράκλειο Για τα συσσίτια υπέρ απόρων και αστέγων ενορίας Άγιας Τριάδας Ηρακλείου Για τα συσσίτια υπέρ απόρων και αστέγων ενορίας Αγίας Σοφίας Ηρακλείου Επειδή ο σκοπός αυτής της έκδοσης είναι ιερός, θα θέλαμε από όλους εσάς να την αγκαλιάσετε και να την στηρίξετε, είτε οι ραδιοφωνικοί σταθμοί με την προβολή τους, είτε ο καθένας μας ξεχωριστά με την απόκτησή του. Η κασετίνα είναι διαθέσιμη προς πώληση στα παρακάτω σημεία: - Κεντρική διάθεση: Δισκοπωλείο “Αεράκης”, Δαιδάλου 37, (τηλ.: 2810-225758) - Super market “Χαλκιαδάκης” Παραγγείλτε τώρα -> http://www.aerakis.net/