ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΣΕΙΣΤΡΟΝ

Βασίλης Σταυρακάκης

Φως και σκοτίδι Μουσική: Μήτσος Σταυρακάκης, Στέλιος Πετράκης, Ross Daly, Πάρις Περυσινάκης, Περικλής Παπαπετρόπουλος, Αντώνης Σταυρακάκης Ποίηση:

Μήτσος Σταυρακάκης, Κωστής Φραγκούλης "Ανταίος", Γιάννης Πετράκης

ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΣΕΙΣΤΡΟΝ

Βασίλης Σταυρακάκης

Φως και σκοτίδι Μουσική: Μήτσος Σταυρακάκης, Στέλιος Πετράκης, Ross Daly, Πάρις Περυσινάκης, Περικλής Παπαπετρόπουλος, Αντώνης Σταυρακάκης Ποίηση:

Μήτσος Σταυρακάκης, Κωστής Φραγκούλης "Ανταίος", Γιάννης Πετράκης

«ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ»

«ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ» - ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ Κάπου στο «Μέσα Λασίθι» είναι ένας καλός μου φίλος, ο Συγγραφέας και Λαϊκός Ποιητής Κωστής Μουδάτσος. Τον Κωστή είχατε την ευκαιρία να τον γνωρίσετε από παλιά μέσα από τα βιβλία του «ΟΙ ΑΛΗΤΕΣ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ» και «Ο ΑΣΩΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΠΟΤΕ», αλλά και από δισκογραφικές δουλειές και συνεργασίες του με μεγάλες μορφές της Κρητικής Μουσικής Παράδοσης. Σήμερα με μεγάλη μου χαρά σας προτείνω την δισκογραφική δουλειά «ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ» που τους στίχους έγραψε ο Κωστής και τη Μουσική ο Μιχάλης Ξυδάκης.Στον δίσκο, cd παρακαλώ, συμμετέχουν οι Γιάννης Ξυλούρης (Ψαρογιάννης), Μπάμπης Κασαπάκης, Γιάννης Κασσωτάκης, Αλέκος Κακέπης! Λέει ο Κωστής προλογίζοντας «ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ». «Με το Μιχάλη Ξυδάκη, από το Κανλί Καστέλι-Ματωμένο Κάστρο- συνεργαζόμαστε τα τελευταία χρόνια προσπαθώντας να βρούμε τη φλέβα που φτάνει στην καρδιά με το χοχλακιστό αίμα. Ψάχνομε την λαϊκή τέχνη και σοφία. Μαθαίνομε να προσεγγίζομε τον λαϊκό λόγο σαν να είναι σύγχρονος. Πιστεύομε στη λαϊκή σοφία και ποίηση, στη μουσική , στο τραγούδι και στο χορό. Ξέρομε ότι όσα ήταν όμορφα είναι και σήμερα όμορφα γιατί η ομορφιά είναι αιώνια. Ένα όμορφο πράγμα είναι μια παντοτινή χαρά! Χωρίς αφορισμούς και στείρες αντιγραφές αλλά με λαϊκότητα, φαντασία, απλότητα, με ζωντανές ψυχές και νέκαρα για νέα πειράματα ,με το Μιχάλη, φτιάχνομε μουσικές και στιχάκια , ιστορίες και ποιήματα για καλές παρέες που είναι το καλύτερο γιατροσόφι στις μοντέρνες και μεταμοντέρνες άρρωστες και παρακμιακές κοινωνίες .Τα πειράματα μας βοηθούνε να στηρίζομε τις απόψεις μας αλλά και να βρούμε ,εάν βέβαια το καταφέρομε, κατιτί το νέο, το απρόσμενο η τυχαίο που θα οδηγήσει σε νέους δρόμους την περιπέτεια μας. Στις μουσικοποιητικές βραδιές προσπαθούμε να βρούμε τη λαϊκή γλώσσα που είναι γιομάτη πάθος, ρυθμό, μουσική, δύναμη, ήλιο, φωτιά κι αλμύρα. Μας αρέσει η ζωή και τα παιγνίδια της, η γλώσσα των φυτών και των ζώων, ο έρωτας, τα βουνά , η θάλασσα , η Φύση και η φύση των ανθρώπων. Αγαπούμε τη γλώσσα του «αγράμματου λαϊκού ανθρώπου» που όμως είναι παιδευμένος και μορφωμένος στις πιάτσες της ζωής. Αγαπούμε τη μουσική και τους χορούς του γιατί ξέρομε ότι χωρίς τους «αγράμματους ανθρώπους» δεν θα είχαμε στίχο, μουσική, χορό, τέχνη και πολιτισμό. Σ’ αυτούς γυρεύομε τη λύτρωση μας! Τη ψυχή του λαού της Κρήτης την βρίσκομε στη Τέχνη του! Ποιος είναι αυτός που θα τολμήσει να θεωρήσει «κατώτερης « αξίας την λαϊκή τέχνη και θα την αγνοεί.! Ο πνευματικός πολιτισμός είναι το σύνολο των αξιών, τα γράμματα και οι τέχνες, η γλώσσα, ο τρόπος ζωής, οι παραδόσεις, οι γνωστικές κι αισθητικές συνήθειες, η πολιτιστική κληρονομιά, η λογοτεχνία και τα κινήματα σκέψης που αποτελούν τα βασικά στοιχεία της λαϊκής ταυτότητας και ουσιαστικό παράγοντα κοινωνικής συνοχής. Όταν αυτή η τέχνη είναι «άτεχνη» η κοινωνία είναι παρηκμασμένη, όταν είναι πολύ συναισθηματική και γλυκανάλατη είναι ασυνάρτητη, παραδόπιστη και παρακμιακή. Όταν η τέχνη είναι άρρωστη τότε και η λαϊκή ψυχή είναι άρρωστη.Αυτή η αρρώστια λέγεται έλλειψη πνευματικότητας και είναι θανατηφόρος. Επισπεύδει τον ηθικό θάνατο πολύ πριν έρθει ο φυσικός. Γι αυτό η λαϊκή τέχνη μας δίνει την δυνατότητα να θρέψομε τις ψυχές μας με ελπίδα κι όνειρα κόντρα στις σύγχρονες καταιγίδες και ανίατες αρρώστιες. Σ ‘ αυτή την προσπάθεια βοηθούν οι συνεργάτες μας γι αυτό τους ευχαριστούμε όπως ευχαριστούμε και όλους τους συνοδοιπόρους και φίλους που μας στηρίζουν στις μουσικοποιητικές βραδιές. Η Κρήτη έχει ανάγκη από φρέσκιες ιδέες που θα φέρουν νέες ιστορίες για να εξοστρακίσουν την βάρβαρη αμορφωσιά, τα νοσηρά φαινόμενα και τις μέτριες έως ευτράπελες απομιμήσεις . Ας σκεφτούμε την ευτυχία του Κρητικού κι όχι μόνο την οικονομική επιτυχία με οποιοδήποτε κόστος και ίσως μη αναστρέψιμη συνέπεια! O Μιχάλης Ξυδάκης με το Μπάμπη Κασαπάκη έχουν αρμονία στο παίξιμο τους. Κι οι δυο ψάχνουν το απλό που τελικά είναι και δύσκολο αλλά κι όμορφο. Πιστεύω ότι η άποψη τους είναι όχι μόνο ενδιαφέρουσα αλλά χαρίζει ένα αποτέλεσμα ζηλευτό, λιτό, δυνατό κι ωραίο χωρίς αλλοιώσεις , επιδειξιομανίες κι εντυπωσιασμούς. Χαίρεσαι να τους ακούς και να τους καμαρώνεις τόσο στη δουλειά που σας προσφέρομε όσο και στις πρόβες αλλά και στις ζωντανές εμφανίσεις μας. Όλοι όσοι συμμετέχουν προσπάθησαν για το καλύτερο αποτέλεσμα. Ο Γιάννης Κασσωτάκης κάνει την πρώτη του δισκογραφική εμφάνιση. Με τον Γιάννη Ξυλούρη ή Ψαρογιάννη, τον δάσκαλο μας ,ξανασυναντιόμαστε κι είναι μεγάλη η χαρά μας. Ο Βαγγέλης ο Τζαγκαράκης είναι νέος συνοδοιπόρος στο ταξίδι που μας προσκαλεί η Φύση. Ο Κωστής Μαρκάκης βοήθησε ποικιλοτρόπως τόσο στην ηχοληψία και στις τεχνικές επεξεργασίες όσο και στην βοήθεια που μας προσέφερε απλόχερα στην διάρκεια των ηχογραφήσεων. Η Εφη μας χαρίζει την ζωντάνια της θηλυκής νιότης και ο Μαστορογιαννάκης το λόγο του. Ο Τζωρτζάκης με τον Παιγνιωτάκη και τον Γιώργο έβαλαν τις δικές τους πινελιές ενώ ο Αλέκος ο Κακέπης μας ξαναδείχνει την δύναμη και το φως του ριζίτικου τραγουδιού. Ελπίζω στη μουσική μας δουλειά να βγει αυτό που περιμένομε . Εσείς βέβαια θα το κρίνετε όμως εμείς διαλαλούμε ότι : Του γέρου κόσμου η καρδιά καινούργιο αίμα θέλει! ΚΩΣΤΗΣ ΜΟΥΔΑΤΣΟΣ

Συγγραφέας-λαϊκός ποιητής Μέσα Λασίθι-Νοέμβρης 2008» «ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ» κυκλοφορεί από το «ΣΕΙΣΤΡΟΝ – ΑΕΡΑΚΗΣ» Καλή ακρόαση Βασίλης Τσούγκαρης Αρθρογράφος Παραγωγός Ραδιοφωνίας tsougarisgnomi@gmail.com

ΣΕΙΣΤΡΟΝ - ΝΕΕΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΕΣ

ΝΕΕΣ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΕΣ

ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΕΙΣΤΡΟΝ Ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΤΕΡΖΗΣ , Η ΑΝΝΑ ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗ και Ο ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΟΓΑΝΗΣ "ΣΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥ ΠΛΗΘΟΥΣ" « Ένα ταξίδι στους ήχους και στους μύθους του ενεστώτα χρόνου…» ΦΙΛΙΚΕΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ: ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΚΟΥΛΑΣ - ΣΟΦΙΑ ΤΣΕΡΟΥ ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΣΗ: ΜΙΧΑΛΗΣ ΝΙΚΟΛΟΥΔΗΣ Ο Σωτήρης Δογάνης, μια από τις μεγαλύτερες σημαντικές νέες φωνές στο έντεχνο τραγούδι, με προσεγμένη πορεία στην Τέχνη όντας παράλληλα καθηγητής Βυζαντινής Μουσικής και πρωτοψάλτης, γεννήθηκε και ανδρώθηκε στην Κρήτη, στις Αλώνες Ρεθύμνου, φωνή τόσο άρρηκτα συνδεδεμένη με το ύφος του τόπου καταγωγής του που η έκφρασή της προσωποποιεί τη ρίζα, υπέροχο κράμα των στοιχείων που συνθέτουν την Παράδοση όπως αυτή αναδύεται από το Βυζάντιο και φτάνει στις μέρες μας. «ΣΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥ ΠΛΗΘΟΥΣ» τιτλοφορείται το πρώτο του έντεχνο album σε παραγωγή και κυκλοφορία των Μουσικών Εκδόσεων «ΣΕΙΣΤΡΟΝ», φέροντας τις υπογραφές των καταξιωμένων Μιχάλη Τερζή στη σύνθεση, της Άννας Μπιθικώτση στους στίχους και του Μιχάλη Νικολούδη στην ενορχήστρωση.

Πρόκειται για ένα κύκλο λυρικών τραγουδιών στο γνώριμο ποιοτικό ύφος του εκλεκτου συνθέτη Μιχάλη Τερζή που η ανάσα τους ακουμπά στον αιώνιο άνθρωπο και τη μοίρα του θέμα ζωτικής αναζήτησης στον χώρο του έντεχνου και του γνήσιου λαϊκού μας τραγουδιού καταργώντας την απομόνωση και καλλιεργώντας τη συντροφικότητα, καθώς οι μελωδίες έχοντας περίτεχνα ντύσει τα βαθιά νοήματα των στίχων, συναντούν ιδανική έκφραση μέσα από τις μοναδικές ερμηνείες του Σωτήρη Δογάνη, μιας από τις συγκλονιστικότερες άφθαρτες φωνές του Ελληνικού ποιοτικού ρεπερτορίου. Στο ύφος του όλου έργου προσθέτουν με τις σταθερές τους αξίες δυο σημαντικές ερμηνευτικές φιλικές συμμετοχές σε ντουέτο με τον Σωτήρη Δογάνη, ο κορυφαίος Κρητικός λυράρης – ερμηνευτής Βασίλης Σκουλάς και η αισθαντική Σοφία Τσέρου. Τίτλοι: «Στη μοναξιά του πλήθους» θα γνωρίσετε ότι «Άγιος ο άνθρωπος» που επιμένει να βρει τη «Χαμένη Ιθάκη» του, που θα αποκαλέσει την Αγάπη «Όμορφή μου Αρετούσα», το πεπρωμένο του «Παράξενη μοίρα», που τραγουδά για ένα «Κόσμο όμορφο», που αφυπνά αυτό τον κόσμο το «μικρό το μέγα» «Μ΄ένα ριζίτικο» βαδίζοντας «Σ΄ ένα δρόμο ουρανό», τραγουδώντας στον καθένα από εμάς: «Να ζεις την κάθε σου στιγμή» σα να΄ ναι η τελευταία, γιατί «Μόνο Ένας Θεός το ξέρει» ο καιρός τι θα μας φέρει… Ο Σωτήρης Δογάνης μεγάλωσε σε περιβάλλον που η καθημερινότητα ήταν συνυφασμένη με το τραγούδι.

Μαζί με τα πρώτα του λόγια άρχισε κι εκείνος να τραγουδά. Δάσκαλοί του οι ανώνυμοι συντοπίτες του ως και οι μεγάλοι τροβαδούροι της Κρητικής Μουσικής Κώστας Μουντάκης, Θανάσης Σκορδαλός, Μανόλης Κακλής και άλλοι, έχοντας πρότυπο το Νίκο Ξυλούρη.

Μέλος του μουσικοχορευτικού συγκροτήματος «Αρκάδι» αρχίζει με το τραγούδι του να «ταξιδεύει» ολοένα και πιο μακριά.

Το 1993 είναι η χρονιά - σταθμός του μια και γνωρίζεται με τον ερμηνευτή της Ρωμιοσύνης Γρηγόρη Μπιθικώτση κι έκτοτε τόσο ο σερ όσο η Άννα Μπιθικώτση και ο Κώστας Νικολόπουλος είναι οι άνθρωποι που τον οδηγούν στο χώρο του έντεχνου τραγουδιού όπου συνεργάζεται στο πλευρό αναγνωρισμένων καλλιτεχνών του Ελληνικού πενταγράμμου, μια πορεία που το 1996 κορυφώνεται με την κυκλοφορία του πρώτου έντεχνου προσωπικού του δίσκου με τίτλο: «Χορός η ζωή» σε στίχους της Άννας Μπιθικώτση και σε μουσική Κώστα Νικολόπουλου στην οποία συμμετέχει ερμηνευτικά ο ίδιος Γρηγόρης Μπιθικώτσης, ενώ ο διεθνούς φήμης Υanni εμπιστεύεται τη μελωδία «Desire» να σημάνει το ομώνυμο τραγούδι του τίτλου. Το 1999 τραγουδά στο soundtrack της ΕΤ1 «Ανίσχυρα ψεύδη» τραγούδια της σειράς σε συνεργασία με την Αναστασία Μουτσάτσου, με τις υπογραφές των Μάριου Στρόφαλη στη σύνθεση και Σωτήρη Κακίση στο στίχο.

Από το 2001 έως σήμερα είναι ο βασικός ερμηνευτής των περισσότερων από 350 παραστάσεων – αφιερώματα της λογοτέχνιδος – ποιήτριας Άννας Μπιθικώτση στα μεγάλα έργα της μελοποιημένης ποίησης που έχουν λάβει χώρα στην Ελλάδα και στην ομογένεια του εξωτερικού έχοντας την ευκαιρία να συμμετάσχει καλλιτεχνικά σε σημαντικά γεγονότα με κορυφαίο την Πολιτιστική Ολυμπιάδα με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες «ΑΘΗΝΑ 2004». Επιπλέον μεταξύ της περιόδου 2007 -2008 υπογράφει, υπό την ιδιότητα του πρωτοψάλτη και καθηγητή Βυζ. Μουσικής, δυο προσωπικά έργα που κυκλοφορούν από τις Μουσικές Εκδόσεις «ΣΕΙΣΤΡΟΝ» με τους τίτλους: «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται …» - Υμνωδία και υμνολογία της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδος εν χορδαίς και οργάνοις και «Η Ζωή εν τάφω …» - Ο Επιτάφιος Θρήνος της Αγίας και Μεγάλης Παρασκευής εν χορδαίς και οργάνοις. «ΣΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥ ΠΛΗΘΟΥΣ», το δεύτερο προσωπικό έντεχνο cd του Σωτήρη Δογάνη που έχουμε την τιμή να σας παρουσιάσουμε, είμαστε πεπεισμένοι ότι θα αποτελέσει αφορμή να γραφτούν πολλά, να συζητηθούν ακόμα περισσότερα, μα πάνω απ΄ όλα να αγαπηθεί και να γίνει «τραγούδι» στο στόμα όλων, όχι μόνο γιατί είναι ζυμωμένο με πρωτογενή υλικά, όχι μόνο γιατί είναι χτισμένο από «καθαρά»τραγούδια με ήθος και αξιοπρέπεια, αλλά ιδιαιτέρως γιατί βρίσκουν τον ιδανικό ερμηνευτή τους στο πρόσωπο και τη φωνή του Σωτήρη Δογάνη. Συντελεστές: Μουσική: ΜΙΧΑΛΗΣ ΤΕΡΖΗΣ Στίχοι: ΑΝΝΑ ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗ Ενορχήστρωση: ΜΙΧΑΛΗΣ ΝΙΚΟΛΟΥΔΗΣ Φιλικές Συμμετοχές: ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΚΟΥΛΑΣ (στο τραγούδι «Μ΄ ένα ριζίτικο») ΣΟΦΙΑ ΤΣΕΡΟΥ (στο τραγούδι «Όμορφή μου Αρετούσα») ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΑΝΔΡΙΚΗ ΧΟΡΩΔΙΑ Σ. ΔΟΓΑΝΗ «ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ» (στο τραγούδι «Άγιος ο Άνθρωπος») Συμμετέχοντες μουσικοί: ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΑΣΙΛΑΣ: μπουζούκι (5) ΠΕΤΡΟΣ ΣΑΡΙΔΑΚΗΣ: λύρα-λυράκι (1,3,4,6) ΘΕΜΗΣ ΝΙΚΟΛΟΥΔΗΣ: βιολί-τρομπέτα (2,7,8,9) ΘΑΝΑΣΗΣ ΣΟΦΡΑΣ: κόντρα μπάσο ΣΟΛΗΣ ΜΠΑΡΚΗΣ: νταούλι-ταραμπούκα-στάμνα-ταμπαρίν-γκογκ ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΣΑΛΑΣ: κιθάρα ΜΙΧΑΛΗΣ ΤΕΡΖΗΣ: πλήκτρα-πιάνο ΜΙΧΑΛΗΣ ΝΙΚΟΛΟΥΔΗΣ: ταμπουράς-μαντόλα-μαντολίνο-κιθάρα Φωνητικά: ΜΑΝΩΛΗΣ ΑΕΡΑΚΗΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΣ, ΠΕΤΡΟΣ ΑΡΛΑΠΑΝΟΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΝΟΝΗΣ, ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΑΡΑΝΑΝΟΣ, ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΕΧΑΓΙΑΟΓΛΟΥ, ΑΝΔΡΕΑΣ ΦΥΤΡΟΣ Προγραμματισμός: ΤΑΝΙΑ ΝΙΚΟΛΟΥΔΗ Μηχανικός ήχου-Μίξεις-mastering: ΜΙΧΑΛΗΣ ΝΙΚΟΛΟΥΔΗΣ Hχογράφηση: Aeolia recording studios Οι ηχογραφήσεις έγιναν από τον Μάιο έως τον Σεπτέμβριο 2008 Φωτογραφία: ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΥΜΕΩΝΑΚΗΣ Artwork: ΑΘΗΝΑ ΑΒΟΥΡΗ Παραγωγή: Μουσικές Εκδόσεις «ΣΕΙΣΤΡΟΝ» ΔΑΙΔΑΛΟΥ 37, Τ.Κ. 71202, ΤΗΛ.: 2810225758, FAX:2810227920 WEB: http://www.cretanmusic.gr/ / MAIL: info@aerakis.net

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΙΡΑ «ΟΙ ΠΑΡΕΕΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ « «ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗ ΜΕΛΑΜΠΙΑΝΗ ΠΑΡΕΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΓΙΩΡΓΗ ΤΡΟΥΛΛΙΝΟ» Οι μουσικές εκδόσεις «ΣΕΙΣΤΡΟΝ» με ιδιαίτερη χαρά παρουσιάζουν τη παράδοση των μελαμπιανών τραγουδιστών που έχει τα δικά της χαρακτηριστικά ,την απλότητα ,την λιτότητα, το φως και τη δύναμη του λαϊκού πολιτισμού της Κρήτης.

Είναι μια παράδοση που μας δίνει την ευκαιρία να ξαναβρούμε την φλέβα που φτάνει στην καρδιά του αβόλευτου νησιού μας.

Το μεγάλο προνόμιο αυτής της δουλειάς είναι ότι δεν συμμετέχει κάποιος γνωστός καλλιτέχνης που θα παίξει το ρόλο του κράχτη.

Συμμετέχουν ερασιτέχνες ,που δεν είναι γνωστοί πέρα από τις δικές τους παρέες αλλά θα τους ζήλευαν οι περισσότεροι επαγγελματίες.

Είναι η έκφραση της λαϊκής ψυχής στην πιο ζηλευτή και δημιουργική κατάσταση!

Είναι το λαϊκό εργαστήρι που δουλεύει ασταμάτητα κόντρα στα ευτελή προϊόντα της παρακμιακής εποχής! Τα τραγούδια ταξιδεύουν σε όλες τις εποχές και στα χείλη των εραστών της τέχνης μεταμορφώνονται σε προσευχές που χαρίζουν υγεία με νιάτα στη ψυχή της Κρήτης.

Οι Μελαμπιανοί, με τον τρόπο τους, δημιουργούν τη δική τους παράδοση.

Ο Βαγγέλης ο Χατζηδάκης είναι ο πρωτομάστορας που έβαλε τα θεμέλια για να αναπτυχθεί ο ιδιόμορφος και μερακλίδικος τρόπος του τραγουδιού.

Ξεκινά ο πρώτος κι επαναλαμβάνει η παρέα με χάρη, τάξη κι επιβλητικότητα.

Ο ένας διαδέχεται τον άλλο στις μαντινάδες κάνοντας στη ζωντανή καρδιά του λαϊκού μας πολιτισμού το αίμα να χοχλακά.

Εγκρατείς, αξιοπρεπείς και απλοί οι μελαμπιανοί τραγουδιστές, με πάθος, ορμή και ζωντάνια, προσφέρουν νάμα κι ελπίδα στις αβόλευτες καρδιές. Ο Γιώργης Τρουλλινός ήταν ένας σπάνιος άνθρωπος και μερακλής.

Έμαθε να πολεμά με το τραγούδι και την αξιοπρέπεια.

Από τα σοκάκια του χωριού στο Ρέθεμνος, στο Ηράκλειο κι όπου αλλού έσμιγαν καλοί φίλοι. Τραγουδούσε ακόμη και στις φυλακές και στους ξερόβραχους που τον εξόρισαν οι ανάξιοι κυβερνήτες επειδή πάλεψε ενάντια στις κατοχικές δυνάμεις μέσα από τις γραμμές του Ε.Α.Μ και του Κ.Κ.Ε.

Ήταν ο νεαρότερος αντάρτης που πολέμησε δίπλα στο Καπετάν Λεμονιά.

Τα παράσημα του ήταν τα τραύματα, ο κοινωνικός αποκλεισμός και οι φυλακίσεις στις ξεροβραχονησίδες του Αιγαίου που τώρα ,ίσως ,κάποιοι να θέλουν να πουλήσουν για να σωθούν από την χρεοκοπία που τους οδήγησε η απληστία , η λαιμαργία και η κερδοσκοπία. Στους αγώνες της λευτεριάς τραγουδούσε παρέα με τον Επονίτη λυράρη, Ηλία Τυροκομάκη, που τον θεωρούσαν συνεχιστή του Β. Χατζηδάκη στις Μέλαμπες.

Τον πρόλαβε όμως η λευτεριά κι έφυγε στη μάχη…προσφέροντας της την ζωή του. Προσπάθησε να βοηθήσει τον Καπετάνιο της Αντίστασης, τον Ποδιά, λίγες ώρες πριν τον δολοφονήσουν και περιφέρουν ,οι δουλοπρεπείς τσίρακες, το κεφάλι του αρχηγού σε πόλεις και χωριά για παραδειγματισμό.

Οι εθνικόφρονες εκτέλεσαν τον Τυροκομάκη μαζί με τον σύντροφο του κάτω από ένα πρίνο. Έτσι η Κρήτη έχασε ένα σπουδαίο μουσικό ταλέντο και ο λαός ένα αγωνιστή της ελπίδας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Για τον Τρουλλινό αγώνας σήμαινε η χωρίς υλική ανταμοιβή προσφορά στην κοινωνία , η απλήρωτη δουλειά προς όφελος του λαού.

Ο συνοδοιπόρος του στο τραγούδι και αδαμάντινος χαρακτήρας , Αντρέας Βεργαδής διώχτηκε και ταλαιπωρήθηκε αφάνταστα επειδή βοήθησε το μέλος της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. και αγωνιστή ,το γιατρό από το Σκαλάνι, τον Σιγανό ,να γλυτώσει από τους κεφαλοκυνηγούς του… Ο Θανάσης Σκορδαλός γνωρίστηκε με τον Γιώργη Τρουλλινό το 1938,στις Μέλαμπες.

Από τότε έγιναν αδερφικοί φίλοι.

Τις παρέες, τις καντάδες, τα γλέντια και τις στιγμές εφορίες τις νοιώθουμε αλλά δεν είναι εύκολο να τις περιγράψομε.

Οι μελαμπιανοί αγάπησαν και στήριξαν τον Σκορδαλό που θα πρέπει να αισθανόταν ευτυχής που είχε τέτοιους φίλους που πάνω απ’ όλα ήταν εραστές της τέχνης του.

Ο ίδιος ο Δάσκαλος δείχνει να ήταν βαθύς γνώστης της μελαμπιανής παράδοσης ενώ εκτιμούσε ιδιαίτερα τους τραγουδιστές της.

Όλοι ξέρομε ότι αυτοί οι τραγουδιστές είναι τα κρυμμένα αηδόνια στα ανήλιαγα περβόλια της Κρητικής μουσικής και τα αναγνωρίζομε από τους ξεχωριστούς κελαϊδισμούς που μας ξεσηκώνουν στο άκουσμα τους. Το μαγαζί του Γιώργη στο Ρέθεμνος, το «Τρεχαντήρι», έγινε στέκι των μερακλήδων με πρωταγωνιστή το Σκορδαλό που μεγαλουργούσε.

Σαν ένας –ένας από την παρέα έφευγε από το Ρέθεμνος και ερχόταν προς το Ηράκλειο ο άλλος έκλεινε την επιχείρηση κι ερχόταν κι αυτός στο Μεγάλο Κάστρο για να ξανασμίξουν όλοι μαζί και να συνεχίσουν τις δημιουργικές και μερακλίδικες παρέες .

Στα χρόνια που δούλευε σαν φύλακας στα ξενοδοχεία, στα Μάλλια, κάθε λίγο και λιγάκι η παρέα έσμιγε κι έκαναν όλοι μαζί βάρδια παίζοντας και τραγουδώντας.

Τα τελευταία χρόνια στο σπίτι του Τρουλλινού, στο Ηράκλειο, κάθε βράδυ σχεδόν το τραγούδι και η μουσική είχαν το δικό τους ρόλο.

Μυσταγωγία χαρακτηρίζουν αυτές τις βραδιές όσοι έτυχαν να τις ζήσουν έστω και για λίγο. Σε κάθε ευκαιρία έσμιγαν στις Μέλαμπες για νέες μουσικές ιεροτελεστίες.

«Αυτοί παιδί μου δεν έκαναν τίποτα άλλο παρά να τραγουδάνε» μου έλεγε γελώντας μια καλοπαντρεμένη.

Οι δημιουργίες της μελαμπιανής παρέας χαρίζουν ιδιαίτερη θέση στους τραγουδιστές. Δεν είναι απλοί ερμηνευτές αλλά δημιουργικότατοι γιατί έχουν την ικανότητα να χρωματίζουν και να χαρακτηρίζουν αυτό που τραγουδούν.

Το ύφος τους είναι αρρενωπό και συνυπάρχουν αρμονικά ο ρομαντισμός με το δραματικό στοιχείο και το ασίγαστο και ατελείωτο πάθος.

Η σοβαρότητα του τραγουδιστή συμβαδίζει με τα συναισθήματα και τις συγκινήσεις που προσφέρουν .

Χωρίς να επιδιώκουν την διάρκεια στο χρόνο την έχουν καταχτήσει.

Ο Τρουλλινός και οι παρέες του έρχονται να μας αποδείξουν ότι το τραγούδι της Κρήτης ανήκει στις μεγάλες και δημιουργικότατες παραδόσεις ενώ χαρίζουν ακόμη μια διάσταση στο πολιτισμό του τόπου μας.

Μας δίνουν βέβαια την δυνατότητα να εναντιωθούμε στην σημερινή ρηχότητα γιατί όταν υπάρχουν αληθινές ζωντανές παραδόσεις μπορεί να βρει χώρο για να εμφανιστεί το νέο , το καινούργιο , το απρόσμενο και καινοτόμο..

Αρκεί να μάθομε τους κανόνες της εξέλιξης και της δημιουργίας που η μελαμπιανή παράδοση βοηθά από πολλές πλευρές να νοιώσομε και να χρησιμοποιήσομε με τον καλύτερο τρόπο. Τους μερακλήδες ο Γιώργης τους είχε στην καρδιά του.

Αγαπούσε τη ζωή, τα παιγνίδια και τις ομορφιές της γιαυτό ήταν πάντα στο μετερίζι της ανθρωπιάς και στης τιμής το χρέος.

Πιστός στις ιδέες και εκλεκτικός στις επιλογές του αποχαιρέτησε τούτο τον κόσμο το καλό…

Οι Μελαμπιανές παρέες τον θυμούνται και τον αναζητούν.

Οι μερακλήδες τον ψάχνουν για να κλέψουν του Χάρου.

Οι συναγωνιστές και οι σύντροφοι αισθάνονται έντονα την απουσία του από τους κοινωνικού αγώνες. Οι παρέες γράφουν ιστορία.

Είναι ακατόρθωτο να αναφερθούν όλοι οι εραστές της τέχνης.

Είναι όμως παράδειγμα για έμπνευση και μελέτη.

Οι ζωντανές τους ηχογραφήσεις δείχνουν το παρεϊστικο κλίμα, την αφοσίωση στο σκοπό και στο τραγούδι αλλά και στο χορό.

Είναι πολύτιμα πετράδια στο σεντούκι του λαϊκού μας θησαυρού. Ο Κώστας ο Φωτάκης που παίζει λύρα παρά την δεξιοτεχνία του απέφυγε να στραφεί προς τον επαγγελματισμό παραμένοντας ακριβός εραστής της τέχνης.

Παίζει για τους φίλους και τις μερακλίδικες παρέες που ξέρουν το λόγο και τον τρόπο ύπαρξης του ζωντανού συνόλου «λύρα, λαούτο, φωνή, ρυθμός, χορός», που και τους πεθαμένους από τους τάφους ανασταίνει. Ο Βαγγέλης Πετράκης παίζει λαούτο και τραγουδά επειδή αγαπά τους φίλους αναζητώντας ελκυστικές στιγμές.

Ο λιτός και απλός τρόπος που παίζουν δείχνει σεβασμό και γνώση στις μελωδίες και μας δίνουν την ευκαιρία να ξανασκεφτούμε τον τρόπο που αντιμετωπίζομε την Κρητική μουσική . Στο τραγούδι και στα παιξίματα βρίσκομε το φως, τη δύναμη, το πνεύμα και την ψυχή του τόπου μας!

Σε κάποιες μελωδίες θα ακούσομε και το λαγούτο του Μαρκογιάννη η των Τσουρδαλάκηδων αλλά και το Γιάννη Χαχαριδάκη να τραγουδάει με το δικό του ξεχωριστό τρόπο που τόσο αγαπούσε ο Γιώργης ο Τρουλλινός αλλά και τους Μαργαρίτηδες, Σφακιανάκη, Μελιδονιώτη, Γιαννακάκη , Παυλιδάκη, Λαμπίρη, Καραλή κ.τ.λ.. Προτιμήσαμε να αποφύγουμε τις χειρουργικές επεμβάσεις επειδή πιστεύομε ότι ακόμη και τα λαθάκια βοηθούν να νοιώσουμε το παρεϊστικο κλίμα και την θαυμάσια μουσική ατμόσφαιρα. Ο κίνδυνος των τεχνολογικών επεμβάσεων απειλεί να καταστρέψει το ζωντανό πνεύμα της παρέας.

Η υλική πρόοδος και ο καταναλωτισμός όχι μόνο δεν συμβαδίζουν με την πνευματική αλλά πολλές φορές την υπονομεύουν γι’ αυτό ας στοχαστούμε πάνω στις Μελαμπιανές παρέες και στους τρόπους έκφρασης τους. Όλοι όσοι συμμετέχουν σ’ αυτή τη δουλειά συμμετέχουν αφιλοκερδώς για να μας δώσουν την ευκαιρία να δώσουμε δύναμη, φως και ζωντάνια στις ψυχές μας ακούγοντας τον Γιώργη Τρουλλινό και την εκλεκτή παρέα του..

Είναι σκοποί για μερακλίδικες καρδιές, δηλαδή τραγούδια –προσευχές της παρέας .

Είναι το καλύτερο γιατροσόφι στις μοντέρνες κοινωνικές κι ατομικές αρρώστιες. Το «Σείστρον» αισθάνεται ιδιαίτερα ικανοποίηση που παραδίνει ένα τέτοιο σπάνιο ντοκουμέντο.

Αισθάνεται την υποχρέωση να ευχαριστήσει την οικογένεια του Γιώργη Τρουλλινού, την Όλγα, την Άντα και το Νίκο για την ευγενική παραχώρηση του σπάνιου υλικού.

Επίσης θέλει να ευχαριστήσει όσους βοήθησαν και στηρίζουν αυτή τη προσπάθεια, αλλά ειδικότερα τον Μιλτιάδη Χαλκιαδάκη και την Ελένη Καράλα για την πολύτιμη βοήθεια τους. Ακόμη, θέλομε να ευχαριστήσουμε όλους εκείνους που συμμετέχουν σ’ αυτή τη δημιουργική, πρωτότυπη αλλά και αντιεμπορική πρωτοβουλία. Για μένα είναι ιδιαίτερη τιμή που είχα την ευκαιρία να βρω τέτοιο θαυμάσιο υλικό και να μπορέσω να το προσφέρω σε όλους μας.

Μέρος αυτού μας το είχε δώσει ο ίδιος ο Γ. Τρουλλινός με την προτροπή «Κωστή και Μιλτιάδη, για να έχετε να με θυμάστε όταν πεθάνω».

Σπουδαία ντοκουμέντα μου παραχώρησε επίσης η οικογένεια του μόλις τους ενημέρωσα για την ιδέα της μουσικής εργασίας προς τιμή του σπουδαίου λαϊκού τραγουδιστή που όμως είχε αναχωρήσει για το μακρινό ταξίδι πριν λίγο καιρό.

Ήταν ηχογραφημένες κασέτες από παρέες σε σπίτια. σε καφενέδες, σε δωμάτια ξενοδοχείων, σε χωριά και πόλεις.

Ηχογραφήσεις από την δεκαετία του 1980 μέχρι πριν λίγα χρόνια.

Από κασέτες έγινε η επιλογή των τραγουδιών με πολύ κόπο και άφθονο ξενύχτι.

Μήνες μας πήρε η αυτή η προσπάθεια

Η Όλγα και η Άντα Τρουλλινού μου έδωσαν πολύτιμες πληροφορίες για ότι ζητούσα η με απασχολούσε. Σε όλη του τη ζωή ο Γιώργης Τρουλλινός αρνιόταν επιμελώς την συμμετοχή του στη δισκογραφία παρά τις επίπονες προσπάθειες του ίδιου του Θανάση Σκορδαλού η του Κώστα Φωτάκη και άλλων φίλων του.

Επειδή δεν μου αρέσουν οι νεκρολογίες οφείλω να πω ότι αυτή την δουλειά την οργάνωσα και την επιμελήθηκα για να γνωρίσει ο κόσμος σωστούς τραγουδιστές, σωστούς οργανοπαίχτες και τη ζωντανή παράδοση από τις Μέλαμπες που θα πρέπει να αποτελεί σημείο αναφοράς, μελέτης και έμπνευσης για όλους μας.

Οι ξύπνιοι και δημιουργικοί καλλιτέχνες ας βρούνε υλικό για δημιουργικές αναλήψεις και όλοι οι μερακλήδες ας απολαύσουν θαυμάσιες στιγμές του λαϊκού πολιτισμού από ερασιτέχνες –αγαπητικούς της τέχνης και του παιγνιδιού της ζωής!

Είναι πολύτιμα πετράδια από τους λαϊκούς θησαυρούς! Καλή σας ακρόαση!!! ΚΩΣΤΗΣ ΜΟΥΔΑΤΣΟΣ ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΟΚΤΩΒΡΗΣ 2008 ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ: ΔΙΣΚΟΠΩΛΕΙΟ ΑΕΡΙΚΗΣ ΔΑΙΔΑΛΟΥ 37 ΤΗΛ.: 2810-225758 WWW.AERAKIS.NET Υ.Γ. Η παρουσίαση της έκδοσης θα πραγματοποιηθεί στο αμφιθέατρο του Δημοτικού θεάτρου της οδού Ανδρόγεω στις 23-11-08 ώρα 19:30 μ.μ.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΣΗΜΕΙΟ ROSS DALY (2 CD) Σχεδόν 20 χρόνια έχουν περάσει από τότε που πραγματοποίησα αυτή την ηχογράφηση και παραμένει το αγαπημένο μου έργο απ’όσα έχω κάνει.

Οι συνθήκες της ηχογράφησης ήταν κάπως ιδιαίτερες.

Πήγαινα τακτικά τότε στο στούντιο χωρίς ωστόσο να έχω κάποιο συγκεκριμένο πλάνο για το τι ήθελα να κάνω και χωρίς μάλιστα κάποια σοβαρή πρόθεση να εκδόσω το τελικό αποτέλεσμα της εργασίας μου.

Περισότερο αποτελούσε μια προσωπική αναζήτηση που δεν συσχετιζόταν καθόλου με οποιαδήποτε άλλη «επαγγελματική» δραστηριότητα εκείνης της εποχής που αφορούσε σε ηχογραφήσεις.

Σύντομα όμως αυτό το εγχείρημα εξελίχθηκε σχεδόν σε έμμονη ιδέα και σταμάτησα να δουλεύω πάνω σε οτιδήποτε άλλο για ένα χρόνο περίπου προτιμώντας να αφιερωθώ αποκλειστικά σε αυτό.

Το αποτέλεσμα ήταν ότι η όλη προσέγγισή μου στη μουσική άλλαξε ριζικά και δεν μπορούσα πια να επιστέψω στους παλιούς μου τρόπους να συνθέτω, να παίζω, ή ακόμα να σκέφτομαι τη μουσική. Από πολύ νωρίς στη ζωή μου είχα συνειδητοποιήσει τη μουσική ως τη γλώσσα του δικού μου διαλόγου με οτιδήποτε αντιλαμβανόμουν ως «ιερό».

Χρησιμοποιώ τη λέξη «ιερό» με μια έννοια αρκετά πλατιά και αφηρημένη και καθόλου όπως εννοείται στα πλαίσια της όποιας οργανωμένης θρησκείας .

Αυτός ο «διάλογος», σε διάφορες εποχές της ζωής μου, με έχει φέρει σε άμεση επαφή με μια μεγάλη γκάμα μουσικών ιδιωμάτων που συχνά φαινόντουσαν να μην έχουν κάποια σχέση μεταξύ τους, ή που έμοιαζαν ακόμα κάποιες φορές αταίριαστα μεταξύ τους.

Είδη όπως είναι η κλασική μουσική, η λαϊκή μουσική, η σύγχρονη μουσική, οι μουσικές του κόσμου, καθώς και άλλα είδη που δεν κατηγοριοποιούνται τόσο εύκολα από τη μουσική βιομηχανία.

Για μένα προσωπικά όλες αυτές οι ταμπέλες είναι χωρίς νόημα σε οποιοδήποτε βαθύτερο επίπεδο και χρησιμεύουν ενδεχομένως μονάχα για πολύ βασικούς σκοπούς αρχειοθέτησης.

Η μουσική είναι μουσική και το δικό μου ενδιαφέρον για αυτήν εστιάζεται στις εσωτερικές πνευματικές διαστάσεις της και καθόλου στα εξωτερικά δομικά της χαρακτηριστικά. Αυτό μου το ενδιαφέρον για το εσωτερικό πνευματικό περιεχόμενο κάποια στιγμή με οδήγησε στον απέραντο και διαχρονικό χώρο των τροπικών μουσικών παραδόσεων.

Εδώ βρήκα ακριβώς αυτό που έψαχνα.

Υπήρχε κάτι πολύ άμεσο και αρχέγονο σε κάποια κομμάτια που άκουγα που, ανεξάρτητα της συγκεκριμένης παράδοσης από την οποία προέρχονταν, πήγαιναν κατευθείαν στα βαθύτερα επίπεδα του είναι μου ανοίγοντας σε μένα καινούριους κόσμους.

Αυτή ήταν μια εντελώς πρωτόγνωρη εμπειρία με τη μουσική που δεν έμοιαζε με τίποτα που μέχρι τότε είχα ζήσει. Στη συνέχεια ξεκίνησα ένα πολύ μεγάλο κύκλο μελέτης και έρευνας τροπικών μουσικών παραδόσεων.

Ταξίδευα σε πολλά και μακρινά μέρη όπου υπήρχαν παραδόσεις που με ενδιέφεραν και μαθήτευσα κοντά σε πολλούς μεγάλους δασκάλους.

Μέσα από αυτή τη διαδικασία, που κράτησε πάνω από 25 χρόνια, μυήθηκα σταδιακά τόσο στο διαχρονικό, υπερ-προσωπικό κόσμο των αρχέτυπων της τροπικής μουσικής γενικότερα, όσο και στις κοινώνιο-έθνο-ιστορικές διαστάσεις συγκεκριμένων τοπικών παραδόσεων.

Αυτές οι δυο όψεις, που τις συναντάμε σε σχεδόν όλες τις τροπικές μουσικές παραδόσεις που επιβιώνουν στην εποχή μας, πάντα μου φαινόντουσαν κάπως αντιφατικές ή ακόμα και εντελώς άσχετες η μια με την άλλη.

Στα ταξίδια μου ήταν ένα συνηθισμένο φαινόμενο να ακούσω ένα μουσικό να παίξει κάτι που θα με έκανε να ανατριχιάσω ολόκληρος, που θα μπορούσε να έχει έρθει από οποιοδήποτε χρονική περίοδο από 3000 χρόνια πριν μέχρι 3000 χρόνια στο μέλλον, και που φαινόταν να ανήκει ταυτόχρονα παντού και πουθενά.

Εξίσου συνηθισμένο όμως ήταν να ακούσω τον ίδιο τον μουσικό, στην προσπάθειά του να περιγράψει και να εξηγήσει αυτό που μόλις έπαιξε, να κάνει εκτενείς ιστορικές ή κοινωνιολογικές αναφορές που φαινόντουσαν τελείως άσχετες με την εμπειρία που μόλις είχα ζήσει ακούγοντας αυτό που έπαιξε. Για πολλά χρόνια προσπάθησα να λύσω αυτό που το αντιλαμβανόμουν ως αντίφαση μέχρι που ο «γρίφος» αυτός απλώς εξαφανίστηκε καθώς συνειδητοποίησα ότι ο κάθε μουσικός εν τέλει χρειάζεται κάτι σαν μια «μυθολογία» που θα του χρησιμεύσει στην προσπάθειά του να περιγράψει αυτό που δεν περιγράφεται, και να πλησιάσει αυτό που όντως βρίσκεται παντού και πουθενά.

Ο «μύθος», σε αυτή την περίπτωση, είναι ένα εργαλείο που ο μουσικός χρησιμοποιεί για να απασχολεί τη μια πλευρά του εαυτού του, τη συνειδητή πλευρά, ώστε μιαν άλλη πλευρά, που κινείται σε ένα βαθύτερο επίπεδο αρχέτυπων, να μπορεί να έρθει σε άμεση επαφή με μια πηγή έμπνευσης, η δύναμη της οποίας είναι πολύ μεγαλύτερη από ό,τι αντέχει η συνειδητή μας πλευρά.

Στην περίπτωση που θα νομίζει κανείς ότι πρόκειται για κάποια παράξενη «μεταφυσική» εμπειρία, σας βεβαιώνω ότι δεν είναι καθόλου έτσι.

Πρόκειται για κάτι που συμβαίνει στον καθένα στην καθημερινή του ζωή, και που συνήθως παρατηρείται πιο εύκολα σε ανθρώπους που δεν φαίνεται να ενδιαφέρονται καθόλου για ο,τιδήποτε «μεταφυσικό». Αφού παρατήρησα και συνειδητοποίησα τα παραπάνω, κατάλαβα ότι δεν θα μπορούσα να πλησιάσω τη δική μου πηγή έμπνευσης παρά μόνο μέσω μιας «μυθικής» διάστασης που θα συσχετιζόταν με τη δική μου πραγματικότητα και όχι μέσω μιας που θα δανειζόμουν από μια δεδομένη παράδοση στην οποία δεν θα μπορούσα ποτέ να ανήκω.

Αυτό το συμπέρασμα αποδείχθηκε σωστό κατά το ήμισυ. Βεβαίως προκειμένου να κάνει κανείς χρήση ένος «μύθου» είναι πολύ σημαντικό να το πιστεύει ολόψυχα, αλλά είναι εξίσου σημαντικό, σε ένα άλλο επίπεδο να κρατήσει μια πολύ μικρή απόσταση προκειμένου να έχει μια άμεση σύνδεση με την πηγή της έμπνευσής του.

Το να ισορροπήσει κανείς ανάμεσα σε αυτά τα παράδοξα είναι πολύ δύσκολο και για χρόνια με απασχόλησε η προσπάθεια αυτή. Η διαδικασία όμως της σύνθεσης και της δημιουργίας του Ελεύθερου Σημείου ήταν, για μένα, μια απελευθέρωση από όλες αυτές τις αντιφάσεις και σημάδευε μια τελείως καινούρια αρχή. Από αυτό το σημείο και μετά δεν μπορούσα πλέον να δημιουργώ ή να συντηρώ «μύθους» προκειμένου να αναφερθώ στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμουν το μουσικό μου κόσμο. Μάλιστα δεν είχε πλέον κανένα νόημα για μένα η περιγραφική αναφορά στον οποιοδήποτε μουσικό κόσμο πόσο μάλλον του τρόπου με τον οποίο γίνεται αντιληπτό από εμένα ή οποιοδήποτε άλλον άνθρωπο.

Η καινούρια πραγματικότητα για μένα ήταν ότι δεν γνώριζα τι έκανα και έτσι μπορούσα να το κάνω, επειδή δεν γνώριζα.

Ένα καινούριο παράδοξο χειρότερο από το προηγούμενο;

Αυτό το παράδοξο τουλάχιστον είχε μια γαλήνη που με διευκόλυνε πολύ στο να κάνω μουσική, και που μου έδινε ενέργεια αντί να με αδειάζει από αυτήν.

Όλο αυτό ήταν πολύ πέρα από τις δικές μου ικανότητες να καταλάβω και μου φάνηκε πιο σωστό απλώς να αφεθώ σε αυτό που μου συνέβαινε με την ελπίδα ότι θα καταλάβαινα περισότερα «καθ’οδόν». Πράγματι, καθώς περνούσε ο χρόνος βρέθηκα όλο και περισότερο σε μια μουσική διάσταση στην οποία μπορούσα να ζήσω και να ανήκω με ένα εντελώς πρωτόγνωρο τρόπο.

Η προηγούμενή μου εμπειρία της μουσικής ως η γλώσσα του δικού μου διαλόγου με οτιδήποτε ήταν για μένα «ιερό» αντικαταστάθηκε με κάτι που το ένοιωθα ως πολύ βαθύτερο.

Η σιωπή τώρα ήταν το μέσο για αυτό το «διάλογο με το ιερό» και αυτό με ενέπνευσε να κάνω μουσική.

Αυτή είναι η καλύτερη και μάλιστα η μόνη εξήγηση που μπορώ να δώσω για τον τίτλο Ελεύθερο Σημείο καθώς και για οτιδήποτε έχω κάνει με τη μουσική έκτοτε. Ross Daly Χουδέτσι 2008

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΟΥΚΑΣ / ROSS DALY ΠΝΟΗ Αυτός ο δίσκος έχει κεντρικό άξονα την επτάχρονη συνεργασία (1987-1993) μας με τον αείμνηστο Βασίλη Σούκα.

Ο Βασίλης Σούκας ήταν ένας από τους τελευταίους μεγάλους, ιστορικούς θα έλεγα, οργανοπαίχτες της Ελλάδας. Καταγόταν από μια μεγάλη μουσική οικογένεια της Άρτας που επί πολλές γενεές έχει δώσει διακεκριμένους οργανοπαίχτες στο χώρο κυρίως της δημοτικής μουσικής.

Έτσι και ο Βασίλης από μικρό παιδί μυήθηκε στη μουσική μαθαίνοντας διάφορα όργανα όπως το σαντούρι, τη κιθάρα το λαούτο και βέβαια το κλαρίνο στο οποίο φάνηκε η μοναδική του ευαισθησία και φαντασία.

Αν και ολοκληρωμένος εκπρόσωπος της παράδοσης της ιδιαίτερής του πατρίδας, ο Βασίλης Σούκας πάντα ενδιαφερόταν να μάθει καινούργια πράγματα και από άλλες παραδόσεις.

Το αποτέλεσμα αυτής της αναζήτησης ήταν να έχει συγκεντρώσει ένα τεράστιο ρεπερτόριο από μουσική όλης της Ελλάδας αλλά και των γειτονικών χωρών.

Εκεί όμως που αποκαλυπτόταν όλη η έκταση της τέχνης του Βασίλη Σούκα ήταν στους μοναδικούς αυτοσχεδιασμούς του.

Kατάφερνε να είναι συγχρόνως αυθεντικός και ελεύθερος, αντλώντας εμπνεύσεις από το σύνολο των ακουσμάτων του συνδυάζοντας τα με ένα ιδιαίτερα σοφό και ισορροπημένο τρόπο.

Σαν άνθρωπος ήταν πάντα χαμογελαστός και τον διέκρινε μια έμφυτη φυσική ευγένεια που έκανε τη συνεργασία μαζί του ευχάριστη και άνετη.

Ιδιαίτερα συγκινητικός ήταν ο τρόπος με τον οποίο βοηθούσε νέους μουσικούς δίνοντας πολύτιμες συμβουλές και χαρίζοντας απλόχερα τα μυστικά της τέχνης του. Στις 28 Ιουνίου 1993 ο Βασίλης Σούκας έφυγε πρόωρα από τη ζωή.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι εκείνη την ημέρα είχαμε μια συναυλία στο θέατρο του Λυκαβηττού στην Αθήνα στη οποία, όταν την προγραμματίζαμε, ελπίζαμε όλοι ότι θα ήταν σε θέση να συμμετέχει και ο Βασίλης.

Δυστυχώς όμως η κατάσταση της υγείας του συνεχώς χειροτέρευε και μάθαμε την είδηση του θανάτου του 5 λεπτά πριν την έναρξη της συναυλίας.

Ήταν η μοναδική φορά που παίξαμε σε αυτό το θέατρο χωρίς τον Βασίλη. Ακόμα σήμερα, όποτε βρικόμαστε μαζί εμείς, τα «παλιά» μέλη του Λαβύρινθου, θυμόμαστε τις μοναδικές μουσικές στιγμές άλλα και τις ιστορίες και τα αστεία του Βασίλη.

Μας έλεγε πολλές ιστορίες για τους θρυλικούς μουσικούς του παρελθόντος με τους οποίους είχε συνεργαστεί, για τις απίστευτα σκληρές συνθήκες που επικρατούσαν στα πανηγύρια στα νεανικά του χρόνια, και για πολλά άλλα πράγματα.

Εκείνη την εποχή περιοδεύαμε σε όλη την Ελλάδα με πούλμαν και στο δρόμο μας έλεγε ο Βασίλης ιστορίες για να περνάμε την ώρα μας.

Αυτά τα ταξίδια και αυτές οι ιστορίες ήταν σχολειό για μας. Θυμάμαι χαρακτηριστικά, δύο η τρία χρόνια μετά από το θάνατο του Βασίλη, συζητούσαμε με τον Σωκράτη Σινόπουλο με τον οποίο παίζαμε μαζί με το Βασίλη τότε.

Κάποια στιγμή μετά από μια μικρή σιωπή ο Σωκράτης είπε «τώρα καταλαβαίνω πόσα πράγματα έμαθα από τον Βασίλη Σούκα». Ross Daly Αρχάνες 2007

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ “ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ” ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

“Η μαντινάδα είναι μια αυτοτελής ποιητική δημιουργία. Η έμπνευση σε επισκέπτεται και σαν δημιουργός επιστρατεύεις όλες σου τις δυνατότητες για να την αξιοποιήσεις όσο το δυνατόν καλύτερα” Απόσπασμα από κείμενο του γνωστού και άξιου μαντιναδολόγου Μήτσου Σταυρακάκη Διαβάζοντας αυτό το λιτό απόσπασμα και ορμώμενοι από αυτό, παραδίδουμε στα χέρια σας αυτή τη μουσική συλλογή από “μαντινάδες” άξιες να σταθούν στο πέρασμα του χρόνου… Μαντινάδες όχι απλώς για να ειπωθούν, αλλά με ουσία… Άλλες φορές αποτυπώνοντας το κέφι της παρέας κι άλλες αποτυπώνοντας τη μελαγχολία μιας κατάστασης… όλα παρμένα μέσα από την καθημερινότητα της ζωής… Ανάλογα με το πως θα “ χειριστεί” ο κάθε μαντιναδολόγος την έμπνευση που τον επισκέπτεται, δημιουργεί και τη μαντινάδα… μερικές από αυτές που άντεξαν και αντέχουν στο πέρασμα του χρόνου σας παρουσιάζουμε σε αυτή τη συλλογή! Μαντινάδες αποτυπωμένες στο χαρτί από γνωστούς μαντιναδολόγους όπως τους Γιώργη Σταυρακάκη (Μιχαλόμπα), Αριστείδη Χαιρέτη (Γιαλάφτη) , Μήτσο Σταυρακάκη και πολλούς άλλους τραγουδισμένες από άξιους ερμηνευτές… Καλή ακρόαση!

«Σείστρον» ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ: ΔΙΣΚΟΠΩΛΕΙΟ ΑΕΡΑΚΗΣ ΔΑΙΔΑΛΟΥ 37 - ΤΗΛ.: 2810-225758 – FAX: 2810-227920 WEB: WWW.AERAKIS.NET

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

-Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ- ΜΕ ΤΡΕΙΣ ΧΟΡΔΕΣ ΚΙ ΕΝΑ ΔΟΞΑΡΙ

Οι μουσικές εκδόσεις «Σείστρον» είχαν την ανάγκη εδώ και πολύ καιρό να συλλέξουν μερικά από τα πιο ωραία κρητικά κομμάτια που σαν κύριο χαρακτηριστικό τους έχουν την παρουσία της λύρας σε μεγάλο βαθμό.

Αρκετό καιρό μετά, κρατάτε αυτή τη συλλογή στα χέρια σας! Μέσα από αυτή τη συλλογή, ο ακροατής αφήνεται να τον παρασύρουν το ιδιαίτερο “παίξιμο” μεγάλων εκτελεστών της λύρας όπως οι: Θανάσης Σκορδαλός, Βασίλης Σκουλάς, Νικηφόρος Αεράκης, Ψαραντώνης κ.α.

Για άλλη μια φορά, μπορεί ο καθένας που ξέρει να ακούει και να εκτιμάει το αυθεντικό, να διαπιστώσει τη δύναμη της μουσικής μέσα από την απλότητα του παιξίματος… δηλαδή τα μαγικά που μπορούν να κάνουν “τρεις χορδές κι ένα δοξάρι” όταν αφεθούν στα χέρια σπουδαίων λυράρηδων… Φυσικά, αυτές τις σπουδαίες εκτελέσεις “ντύνουν” εξίσου σπουδαίες φωνές… Εμείς απλά σας προτείνουμε να ακούσετε…

Κεντρική διάθεση: Δισκοπωλείο «Αεράκης» Δαιδάλου 37 Τηλ.: 2810225758 Fax: 2810227920 Web: http://www.aerakis.net/

ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΟΓΑΝΗΣ- «Η ΖΩΗ ΕΝ ΤΑΦΩ»

Μια εξαιρετική δουλειά, η οποία ταιριάζει και στις Άγιες αυτές ημέρες, είναι η νέα κυκλοφορία της Δισκογραφικής Εταιρίας «ΣΕΙΣΤΡΟΝ».
Οι Μουσικές Εκδόσεις ΣΕΙΣΤΡΟΝ παρουσιάζουν το δισκογραφικό έργο εκκλησιαστικής μουσικής κατάνυξης «Η Ζωή εν τάφω». Ο Επιτάφιος Θρήνος της Αγίας και Μεγάλης Παρασκευής εν χορδαίς και οργάνοις του ερμηνευτή, πρωτοψάλτη, καθηγητή Βυζαντινής Μουσικής και θεολόγου ΣΩΤΗΡΗ ΔΟΓΑΝΗ.Ο διακεκριμένος και με ιδιαίτερες ευαισθησίες καλλιτέχνης ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΟΓΑΝΗΣ μας μεταφέρει φέτος, με έντονη συγκινησιακή φόρτιση που προκαλεί ρίγος και μυσταγωγικό δέος, στην κοινωνία του Επιτάφιου Θρήνου της Αγίας και Μεγάλης Παρασκευής με το μουσικό του έργο: «Η Ζωή εν τάφω…» ως φυσική συνέχεια του πρώτου του δισκογραφικού πονήματος με τον τίτλο: «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται…» Υμνωδία και υμνολογία της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδας εν χορδαίς και οργάνοις – που επίσης κυκλοφορεί από τις Μουσικές Εκδόσεις ΣΕΙΣΤΡΟΝ.
Ο ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΟΓΑΝΗΣ ως ιεροψάλτης, συγγραφέας και ενορχηστρωτής στα πλαίσια του έργου του: «Η Ζωή εν τάφω…» αποδίδει με τρόπο προσωπικό μα συγκλονιστικό, την υμνολογία και την υμνωδία των Εγκωμίων του Επιταφίου της Μ. Παρασκευής, δίνοντας «φωνή» στο ανεπιτήδευτο μοιρολόι της Δημιουργίας, της άλογης φύσεως και του ανθρώπου ενώπιον του κηδευόμενου Χριστού. Της Δημιουργίας που καλείται να κηδεύσει τον Θεό και ταυτόχρονα προσδοκά τη βέβαιη Ανάστασή Του. Με ευλάβεια και σεβασμό απέναντι στο βυζαντινό πατριαρχικό ερμηνευτικό ύφος, ο ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΟΓΑΝΗΣ ψάλλει με μοναδικό τρόπο το μέλος του Επιτάφιου Θρήνου σε μια ατμόσφαιρα ντυμένη από ανάσες και μυρωδιές αγγελικές, κατορθώνοντας να σαρκώσει μέσα από μια εξαίσια οργανική συνοδεία αλλά και διακριτικές απαγγελίες στην ανάγκη έκφρασης του πενθούντα Ανθρώπου, το απόλυτο της συντριβής ολόκληρης της Φύσεως για τον θάνατο του Πλάστη της.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Δομή έργου, καλλιτεχνική επιμέλεια, συγγραφή κειμένων και ενορχήστρωση:ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΟΓΑΝΗΣΕρμηνεία και αφήγηση:Ο ιεροψάλτης, καθ. βυζαντινής μουσικής, θεολόγος και ερμηνευτής:ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΟΓΑΝΗΣ
Ποίηση - Απαγγελία:Με το ποίημα "Να τη θυμάστε τούτη τη νύχτα" η ποιήτρια και συγγραφέαςΑΝΝΑ ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗ
Συμμετέχουν οι μουσικοί με αλφαβητική σειρά οι:Γιώργος Αλεβίζος (ούτι, μπεντίρ, κρόταλα, ρεκ)Γιάννης Δριμάλας (κανονάκι)Μάριος Ζάρκος (midi τσέλο)Σταύρος Ντάλας (σάζι, ταμπούρ)Ηλίας Παλιουδάκης (βιολί)Πέτρος Σαριδάκης (κρητική λύρα, λυράκι)Κώστας Τσίντζας (κόντρα μπάσο)Χρήστος Χαρχαλάκης (βιολί)
Το ποίημα " Να τη θυμάστε τούτη τη νύχτα" συνέγραψε και απαγγέλλει η ποιήτρια και συγγραφέας Άννα Μπιθικώτση η οποία και συμμετέχει δι' απαγγελιών στα μέρη 4, 15 και 17
Η εικονογραφική παράσταση του εξωφύλλου προέρχεται από την ιερά Μονή Βατοπεδίου Αγίου Όρους
Δημιουργικό: Αργυρώ Σύριγγα - ΧρωμοδιάστασηΌλες οι ηχογραφήσεις, ο προγραμματισμός και το ρεμίξ έγιναν από τον Μάριο Ζάρκο.Παραγωγή:ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΚΗ ΣΕΙΣΤΡΟΝ.
Είναι κατι τετοιες παραγωγες, που μεσα στην καθημερινοτητα μας ερχονται να ανατρεψουν το αγχος, και το διαρκες «τρεξιμο».
Είναι μια δουλεια που μας φερνει σε επαφη με το Θειο, και μας γαληνευει.
Τι ποιο καλο, και πρεπον από την επικοινωνια (εστω και μ΄αυτό τον τροπο) με τον Δημιουργο;
Αποκτηστε αυτή τη δουλεια, όχι μονο επειδη είναι Μεγαλη Εβδομαδα, αλλα επειδη Δεν πρεπει να λειπει από κανεναν.

ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ-ΔΙΣΚΟΠΡΟΤΑΣΗ

Ακόμα μια εξαιρετική δουλειά κυκλοφορεί από τις Μουσικές Εκδόσεις «ΣΕΙΣΤΡΟΝ» του καλού φίλου Αντρέα Αεράκη!
Τίτλος της;
«ΩΡΙΩΝ», και την υπογράφει ο Στέλιος Πετράκης!
Ας δούμε όμως το δελτίο τύπου που συνοδεύει αυτή τη δουλειά!
«Ο Στέλιος Πετράκης έχοντας στο ενεργητικό του δύο δισκογραφικές δουλειές “Οι δικοί μου φίλοι” και “Kismet”, παρουσιάζει τη νέα του δουλειά με τίτλο “Ωρίων” την οποία το «Σείστρον» με πολύ χαρά σας προτείνει.
Στόχος όλων μας είναι να “κυνηγάμε” πάντα την ποιότητα στις παραγωγές, την ωριμότητα των δημιουργών μέσα από τις δουλειές που παρουσιάζουν, τον καλό ήχο και φυσικά καλλιτέχνες του νησιού μας που τους χαρακτηρίζει ύφος και ήθος.
Ο “Ωρίων” αποτελεί μια τέτοια δουλειά και είναι μια μουσική πρόταση από το Στέλιο και όλους εμάς στη “Σείστρον”, για όλους αυτούς που ταξιδεύουν μέσα από μελωδίες στο μουσικό “σύμπαν”.
Όπως ο «Ωρίων» αναζητάει συνεχώς την Πλειόνη στον ουρανό, έτσι κι εμείς θα αναζητάμε πάντα την μουσική που μας ταξιδεύει».
Καλά ταξίδια
Σείστρον

Για τον ΩΡΙΩΝΑ όμως και το νέο αυτό cd, γράφει ο Στέλιος Πετράκης:
Ο τιτάνας Ωρίων, εγγονός του Μίνωα, είχε εξαιρετική ομορφιά και δύναμη, περπατούσε πάνω στα κύματα και τόξευε αλάνθαστα τα άγρια θηρία…
Όταν τον τύφλωσαν δεν απελπίστηκε αλλά πήγε και βρήκε τον Ήλιο, που του χάρισε το φως του.

Όταν ερωτεύτηκε παράφορα την Πλειόνη, την κυνηγούσε χρόνια με τις εφτά κόρες της χωρίς να μπορέσει να την αγγίξει.
Στο τέλος οι θεοί τους έκαμαν άστρα.
Ο Ωρίων από τότε κυνηγά την Πλειόνη (την όμορφη Πούλια) στον ουρανό χωρίς να την φτάνει…
Οι ωραίοι αυτοί συμβολισμοί, η ομορφιά, η δύναμη, ο Ήλιος και το φως, η εξαφάνιση του κακού, ο αγώνας για το ιδανικό που ποτέ δεν φτάνομε, έδωσαν το όνομα του μυθικού τιτάνα στο cd αυτό.
Αλλά και ένας ακόμη λόγος.
Οι εκλεκτοί φίλοι που συνεργάζονται στο δίσκο αυτό περπάτησαν κι αυτοί πάνω από τα κύματα για να ’ρθουν από τις μακρινές πατρίδες τους στην Κρήτη, όπως ακριβώς κάνουν και οι μουσικές παραδόσεις, αιώνες τώρα και είναι ο καθένας απ’ αυτούς ένας μικρός Ωρίων στον παγκόσμιο καλλιτεχνικό ουρανό.
Τους ευχαριστώ όλους από καρδιάς, όπως και τους εκλεκτούς φίλους και συνεργάτες από την Κρήτη…
Το «καστ» των μουσικών που συμμετέχουν αγγίζει τα όρια της «υπερπαραγωγής» για το είδος της μουσικής αυτής και περιλαμβάνει τους κορυφαίους τραγουδιστές της Κρήτης Γιώργη Ξυλούρη και Βασίλη Σταυρακάκη, τη Μαρία Σίμογλου γνωστή και από το προηγούμενο cd του Στ. Πετράκη και Bijan Chemirani «kismet» καθώς και διεθνούς φήμης μουσικούς από διάφορες παραδόσεις όπως Bijan Chemirani και Hammidreza Khabazzi (Zarb και Tar -Περσία), Efren Lopez (Viellaroue - Ισπανία), Kevin Seddiki (Κιθάρα - Γαλλία), Giorgi Petrov (Gadulka - Βουλγαρία), καθώς και τους εξαιρετικούς συνεργάτες και φίλους Γιώργη Μακρή (γκάιντα) , Γιώργο Καλούδη (cello) , Κώστα Μερετάκη και Παναγιώτη Κατσικιώτη (νταούλι) Χάρη Λαμπράκη (νέυ) και Μιχάλη Καλκάνη (ακουστικό μπάσο).
Το cd περιλαμβάνει έξι συνθέσεις του ιδίου σε στίχους των Μήτσου Σταυρακάκη και Γιάννη Πετράκη.
Τέλος, την τεχνική επιμέλεια και επεξεργασία του cd που αξίζει να σημειωθεί πώς ξεκίνησε και τελείωσε εξ’ ολοκλήρου στην Κρήτη και είναι το πρώτο του νέου στούντιο που ο Στ. Πετράκης έχει ετοιμάσει στο Μόχλος (Mohlos Studio), έχει ο διάσημος Ιταλός τεχνικός Silvio Soave ο οποίος ταξίδεψε ειδικά γι αυτόν το λόγο στο νησί.
Καλή ακρόαση,
Στέλιος Πετράκης
Αποκτήστε όλοι αυτό το cd, γιατί ένα είναι σίγουρο!
Θα σας «ταξιδέψει» στο δικό σας «άστρο».