ΑΠΟ ΤΟ ΕΘΝΟΣ
Την οικολογική ισορροπία στο Αιγαίο και το Ιόνιο διαταράσσουν πάνω από 120 είδη θαλάσσιας χλωρίδας και πανίδας από τον Ατλαντικό και τον Ινδο-Ειρηνικό ωκεανό
Του ΒΑΣΙΛΗ ΙΓΝΑΤΙΑΔΗ
Περισσότεροι από 120 εξωτικοί θαλάσσιοι «εισβολείς» από την Ερυθρά Θάλασσα, τον Περσικό Κόλπο, τον Ατλαντικό και τον Ινδο-Ειρηνικό Ωκεανό απειλούν την οικολογική ισορροπία στις ελληνικές θάλασσες.
Το εξωτικό είδος φύκους Caulerpa Racemosa εκτοπίζει τα αυτόχθονα είδη φυκιών στις ελληνικές θάλασσες, απειλώντας τις αποικίες διαφόρων οργανισμών
Πέρα από το τοξικό ψάρι «λαγοκέφαλος», που έχει πλέον εξαπλωθεί σε ολόκληρο το Αιγαίο και απειλεί ακόμα και με θάνατο σε περίπτωση κατανάλωσής του από τον άνθρωπο, τα ελληνικά νερά έχουν «αποικιστεί» από δεκάδες άλλα ξενικά είδη θαλάσσιας χλωρίδας (μικροφύκη, μακροφύκη και μακρόφυτα ή θαλάσσια γρασίδια) και πανίδας (μέδουσες, κτενοφόρα, πολύχαιτοι δακτυλιοσκώληκες, μαλάκια, καρκινοειδή, εχινόδερμα, ασκίδια και ψάρια).
Πολλά απ αυτά προκαλούν σοβαρές οικολογικές, αλλά και οικονομικές επιπτώσεις.
Το γαστερόποδο (είδος τροπικού κοχυλιού) Rapana venosa, που ονομάζεται αλλιώς μυδοφάγος ή στρειδοφάγος, αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς τα τελευταία χρόνια στον Θερμαϊκό Κόλπο, προκαλώντας σοβαρά προβλήματα τόσο στους φυσικούς πληθυσμούς όσο και σε καλλιέργειες μυδιών της περιοχής.
Στις ελληνικές θάλασσες εξαπλώνεται ραγδαία το τελευταίο διάστημα το εξωτικό μύδι Caulerpa racemosa, το οποίο εκτοπίζει τα αυτόχθονα είδη φυκιών, και μαζί με αυτά πολλούς θαλάσσιους οργανισμούς που τα αποικίζουν για να αναπαραχθούν.
Βιοποικιλότητα
«Η δική μας φυκιάδα αποτελεί βιότοπο για περίπου χίλια είδη οργανισμών.
Αν αυτά μειωθούν σε 300, γίνεται αντιληπτό ότι προκαλείται σοβαρή μείωση της θαλάσσιας βιοποικιλότητας και διαταράσσεται η οικολογική ισορροπία», είπε στο «Εθνος» ο αναπληρωτής καθηγητής θαλάσσιας βιολογίας του Τμήματος Επιστημών της Θάλασσας στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Δρόσος Κουτσούμπας, ο οποίος θα παρουσιάσει τα τελευταία στοιχεία για τους εξωτικούς «εισβολείς» στο συνέδριο του ΑΠΘ με θέμα «Περιβάλλον και Υγεία» που ξεκινά αύριο στη Θεσσαλονίκη. 
Το συγκεκριμένο φύκι είναι συγγενές του τοξικού είδους Caulerpa Τoxifolia, που έχει εκτοπίσει μεγάλο αριθμό φυτικών και ζωικών οργανισμών στη Δυτική Μεσόγειο και την Αδριατική, χωρίς μέχρι σήμερα να έχει εντοπιστεί στις ελληνικές θάλασσες.
Σε ό,τι αφορά τα «εξωτικά» είδη ψαριών, ο μοναδικός έως τώρα επικίνδυνος για την ανθρώπινη υγεία «εισβολέας» είναι ο γνωστός μας «λαγοκέφαλος», που πρόσφατα αλιεύτηκε ακόμα και στο Θρακικό Πέλαγος.
Η «ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ» Πλοία και θαλάσσια ρεύματα μεταφέρουν τους οργανισμούς
Ορισμένα είδη στρειδιών από τον Ατλαντικό και τον Ινδο-Ειρηνικό Ωκεανό είχαν περάσει στη Μεσόγειο ήδη από τον 19ο αιώνα, κολλημένα ως «λαθρεπιβάτες» στα ύφαλα των πλοίων. Μαζί τους μεταφέρθηκαν και αρκετά είδη ξενικών θαλάσσιων οργανισμών.
Η αυξημένη εμφάνιση εξωτικών ειδών άρχισε να καταγράφεται μετά τη διάνοιξη της διώρυγας του Σουέζ, το 1869, όταν άρχισε και η μαζική «μετανάστευσή» τους με τον φυσικό τρόπο, μέσω θαλάσσιων ρευμάτων.
Αυτοί οι οργανισμοί ονομάστηκαν «Λεσεψιανοί μετανάστες» από το όνομα του Γάλλου μηχανικού Φερδινάρδου Λεσέψ που κατασκεύασε τη διώρυγα.
Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια το φαινόμενο αυξάνεται με γοργούς ρυθμούς, κάτι που αποδίδεται από πολλούς επιστήμονες και στις κλιματικές αλλαγές, που έχουν αυξήσει σημαντικά τη θερμοκρασία της θάλασσας στη Μεσόγειο, με αποτέλεσμα να είναι δυνατή η επιβίωση σ' αυτήν τροπικών ειδών.
Ο κ. Κουτσούμπας προτείνει μέτρα για την πρόληψη του φαινομένου, που θα κινούνται σε δύο κατευθύνσεις:
α) περιορισμό των ειδών που εισάγονται με ανθρωπογενείς δραστηριότητες (π.χ. απόρριψη του έρματος των πλοίων σε ειδικές δεξαμενές και μετά στη θάλασσα έπειτα από ειδική επεξεργασία) και
β) διατήρηση της καλής οικολογικής κατάστασης των φυσικών ενδιαιτημάτων στη Μεσόγειο, με δεδομένο ότι σε αρκετές περιπτώσεις έχει διαπιστωθεί πως τα εξωτικά είδη βρίσκουν ευκολότερο τρόπο εγκατάστασης σε υποβαθμισμένες θαλάσσιες περιοχές.
Η συνολική διαδρομή Αθήνα – Δερβένι – Βυτίνα – Καλαμάτα – Σπάρτη – Νέα Κίος – Λουτράκι, κατά το κύριο τμήμα της ορεινή με μεγάλες κλίσεις, είχε μήκος 602 χιλιόμετρα.
Ο νικητής της ενεργειακής κατάταξης Γάλλος Raymond DURAND με αυτοκίνητο Toyota Prius 1,8 χρειάστηκε για να τη διατρέξει 23,15 λίτρα βενζίνης δηλαδή κατέγραψε μέση κατανάλωση 3,84 λίτρα για κάθε 100 χιλιόμετρα. Θα πρέπει για τη σωστή αξιολόγηση να ληφθεί υπόψη ότι οι υποχρεωτικοί χρόνοι ήταν σφικτοί και δεν επέτρεπαν αργή οδήγηση. 
Σε σύγκριση με την κατανάλωση που δηλώνει επίσημα ο κατασκευαστής για τον μικτό κύκλο λειτουργίας ο συγκεκριμένος οδηγός κατέγραψε χαμηλότερη κατά 4% κατανάλωση (δείκτης οικολογικής οδήγησης 0,96). Ο δεύτερος στην ενεργειακή κατάταξη Μιλτιάδης ΤΣΟΣΚΟΥΝΟΓΛΟΥ, επίσης με αυτοκίνητο Toyota Prius 1,8, χρειάστηκε 25,67 λίτρα βενζίνης δηλαδή κατέγραψε μέση κατανάλωση 4,26 λίτρα για κάθε 100 χιλιόμετρα. Ο αντίστοιχος δείκτης οικολογικής οδήγησης ήταν 1.06 που σημαίνει ότι η κατανάλωση που πέτυχε ήταν κατά 6% μεγαλύτερη από αυτή που δηλώνει ο κατασκευαστής για τον μικτό κύκλο λειτουργίας.
Εντυπωσιακό ήταν και το αποτέλεσμα του Νίκου ΠΟΜΟΝΗ ο οποίος οδήγησε το μεγάλου SUV Lexus RX450h βάρους 2344 κιλών και το οποίο χρειάστηκε μόνο 41,8 λίτρα βενζίνης δηλαδή κατέγραψε μέση κατανάλωση 6,94 λίτρα για κάθε 100 χιλιόμετρα.
Ο οδηγός πέτυχε δείκτη οικολογικής οδήγησης 0,99 δηλαδή κατά 1% λιγότερη από αυτήν που δηλώνει ο κατασκευαστής για τον μικτό κύκλο λειτουργίας.
Θα ήταν χρήσιμο και στους πλέον δύσπιστους σε ότι αφορά την εξοικονόμηση καυσίμου που επιτυγχάνουν τα υβριδικά αυτοκίνητα στις εκτός πόλης διαδρομές να δουν στο χάρτη τα περάσματα από τα βουνά της ορεινής Κορινθίας, της Αρκαδίας και της Λακωνίας, να ξαναδούν τα πιο πάνω νούμερα και να αναθεωρήσουν τις όποιες απόψεις τους.
Κατά τη διάρκεια της απονομής, ο Πρόεδρος του Ελληνικού Ινστιτούτου Ηλεκτροκίνητων Οχημάτων, κ. Διονύσης Νέγκας, είχε την ευκαιρία να υπογραμμίσει τη σημασία της εκδήλωσης, για το Ινστιτούτο, το οποίο επί δύο και πλέον δεκαετίες προωθεί στη χώρα μας τα θέματα της φιλικής προς το περιβάλλον αυτοκίνησης με πρωτοβουλίες οι οποίες αναγνωρίζονται διεθνώς. Χαρακτηριστικό αυτής της αναγνώρισης είναι και το γεγονός ότι η εκδήλωση προσμετρούσε, με τον υψηλότερο συντελεστή, στο Παγκόσμιο Κύπελλο Εναλλακτικών Ενεργειών της Διεθνούς Ομοσπονδίας Αυτοκινήτου.
Το συγκεκριμένο φύκι είναι συγγενές του τοξικού είδους Caulerpa Τoxifolia, που έχει εκτοπίσει μεγάλο αριθμό φυτικών και ζωικών οργανισμών στη Δυτική Μεσόγειο και την Αδριατική, χωρίς μέχρι σήμερα να έχει εντοπιστεί στις ελληνικές θάλασσες.
Σε ό,τι αφορά τα «εξωτικά» είδη ψαριών, ο μοναδικός έως τώρα επικίνδυνος για την ανθρώπινη υγεία «εισβολέας» είναι ο γνωστός μας «λαγοκέφαλος», που πρόσφατα αλιεύτηκε ακόμα και στο Θρακικό Πέλαγος.
Η «ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ»
Η χρονιά είναι το 2004: ο Μανώλης και ο αδερφός του ο Κυριάκος (μαζί με ένα σκύλο) ήταν μόλις λίγων μηνών. Τότε ζούσαν στο σπίτι ενός κτηνοτρόφου ο οποίος, θέλοντας να τους προσφέρει καλύτερη ποιότητα ζωής και μιας και ήταν ήδη εξαρτημένα από την ανθρώπινη φροντίδα, τα παρέδωσε στη Δ/νση Δασών Καστοριάς και κατόπιν στον ΑΡΚΤΟΥΡΟ. Σήμερα ο Μανώλης και ο Κυριάκος είναι 4.5 χρονών.
Και πρόσθεσε ότι «