Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2013
Πρώτο Μουσείο Υπολογιστών ( Κύπρου) - έναρξη δημιουργίας
Η εργασία (πρότζεκτ) των μαθητών μας του Δημοτικού Αγίου Σπυρίδωνα Λευκωσίας για τη δημιουργία του πρώτου μουσείου υπολογιστών στο νησί έχει ξεκινήσει! Τα εκθέματά μας έχουν ξεπεράσει τα 50 και περιλαμβάνουν υπολογιστές από τη δεκαετία του 70 ως σήμερα και αρκετά περιφερειακά, βιβλία, περιοδικά, λογισμικά κτλ.
Έχουμε δημιουργήσει μια Ad-Hoc επιτροπή από μαθητές, οι οποίοι και ανέλαβαν (με τεράστιο ενθουσιασμό!) το συντονισμό της όλης προσπάθειας (από τον ελεύθερό τους χρόνο). Για τη δημιουργία του μουσείου θα ακολουθηθεί μια διατμηματική και διαθεματική προσέγγιση ώστε όλα τα παιδιά του σχολείου και σε διάφορα μαθήματα να έχουν εμπλοκή με τρόπο θετικό για τη μάθησή τους.
Στα πλαίσια (και) του ερευνητικού προγράμματος Open Discovery Space, αποφασίσαμε να στείλουμε πρόσκληση συνεργασίας σε σχολεία άλλων χωρών ώστε –με τη δική τους βοήθεια- να συγκεντρώσουμε πληροφορίες για την εισαγωγή των υπολογιστών στα σχολεία της κάθε χώρας ξεχωριστά (αυτό αναμένεται να γίνει το διάστημα Ιανουαρίου – Φεβρουαρίου).
Ευελπιστούμε πως τέλος Μαρτίου θα έχουμε τα εγκαίνια. Θα καλέσουμε τον Υπουργό Παιδείας για τα εγκαίνια της αίθουσας, καθώς και το Δήμαρχο Στροβόλου, ο οποίος έχει εκφράσει έντονα την επιθυμία να είναι παρόν σε εκδηλώσεις του σχολείου (και άλλων της περιοχής).
Η δημιουργία του μουσείου δεν προϋποθέτει κανένα κόστος για το κράτος, ούτε στερεί διδακτικό χρόνο από τους μαθητές. Αν παρουσιαστούν έξοδα (π.χ. Επιδιόρθωση κάποιου υπολογιστή), αυτά θα τα αναλάβει ο Σύνδεσμος Γονέων.
Μετά τα εγκαίνια, και αφού εξασφαλίσουμε σχετική άδεια από το ΥΠΠ, προγραμματίζουμε να καλέσουμε και άλλα σχολεία να επισκεφθούν το μουσείο μας και να παρακολουθήσουν ένα πρόγραμμα Μουσειακής Αγωγής που θα δημιουργηθεί από εκπαιδευτικούς και μαθητές του σχολείου μας, σε συνεργασία με εκπαιδευτικούς και ακαδημαϊκούς που έχουν ως αντικείμενο το συγκεκριμένο θέμα.
Οι εισηγήσεις σας για τη δημιουργία του μουσείου είναι πολύτιμες. Αν επιθυμείτε να δανείσετε εξοπλισμό (παλαιούς υπολογιστές) στο Σύνδεσμο Γονέων του σχολείου μας, ώστε να ενισχυθεί η προσπάθειά μας, είστε ευπρόσδεκτοι να το πράξετε – και θα προσφέρετε και τεράστια βοήθεια στο όλο έργο.
Φιλικά,
Αλέξανδρος Κοφτερός
Δάσκαλος
Υποψήφιος Διδάκτορας Πληροφορικής,
Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου
Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2013
Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2011
SOS του Δημοτικού σχολείου Μεγίστης - Στείλτε βιβλία, γραφικά είδη ή έστω μία κάρτα
Η ταχυδρομική διεύθυνση είναι:
Δημοτικό Σχολείο Μεγίστης
ΤΚ 851 11
Μεγίστη
Καστελόριζο
Δωδεκάνησα
ΕΛΛΑΣ
http://ellas2.wordpress.com ( Siglitiki)
Σάββατο 26 Μαρτίου 2011
Τρίτη 8 Μαρτίου 2011
Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2009
EarthDance
Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2009
Ο κόσμος του θεάτρου και πώς να τον ανακαλύψετε
Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2009
Άγρια κοροϊδία με τη γρίπη στα σχολεία
Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2008
Κάθε χρόνο και χειρότερα!
Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2008
ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΑΡΑ - ΠΡΟΩΘΗΣΤΕ ΤΟ ΟΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΤΕ
Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2008
ΑΦΟΥ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΥΠΟΥ "ΡΕΠΟΥΣΗ" ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΕ......ΒΡΕΘΗΚΕ Η "ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ" ΠΑΤΕΝΤΑ
Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2008
Yπό διωγμό η ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο Σικάγο;
Πέμπτη 19 Ιουνίου 2008
ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ΜΑΘΗΤΩΝ
Ας δούμε τι αναφέρει το ρεπορτάζ, και θα επεκταθούμε σε περισσότερες λεπτομέρειες.
«Την έντονη αντίδραση των γονέων των μαθητών της Ολύνθου προκάλεσε απόφαση του προϊσταμένου της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Χαλκιδικής, σύμφωνα με την οποία θα πρέπει από τη νέα σχολική χρονιά να φοιτούν οι μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου της Ολύνθου σε σχολικές μονάδες του δήμου Πολυγύρου και όχι σε σχολεία των Ν. Μουδανιών, αφού το στεγαστικό πρόβλημα από το Σεπτέμβριο θα είναι ανυπέρβλητο. Οι κάτοικοι επικαλούνται το γεγονός ότι είναι δύσκολες οι μετακινήσεις στην πρωτεύουσα και ότι, ως επί το πλείστον δραστηριοποιούνται στην πόλη των Ν. Μουδανιών.
Ο κ. Περσινάκης τόνισε ότι δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουν να φοιτούν οι μαθητές της Ολύνθου στα Ν. Μουδανιά, διότι δεν υπάρχουν αίθουσες και πρέπει να βρεθεί τρόπος να αποσυμφωρηθεί η κατάσταση γιατί η νέα σχολική χρονιά θα είναι δύσκολη.
Έτσι επέμεινε να φοιτούν οι μαθητές της Ολύνθου στο 2ο Γυμνάσιο Πολυγύρου.
Στο μεταξύ, από την ίδια απόφαση του προϊσταμένου οι μαθητές της Στρατονίκης και των Σταγείρων θα πρέπει πλέον να φοιτούν στο Γυμνάσιο και στις λυκειακές τάξεις του Στρατωνίου για να ενισχύσουν το μαθητικό δυναμικό του συγκεκριμένου σχολείου.
Οι κάτοικοι αντέδρασαν έντονα και ζητούν να συνεχίσουν οι μαθητές να φοιτούν στα σχολεία της Αρναίας και της Παλαιόχωρας. «Δεν είναι δυνατόν να λειτουργήσει το Γυμνάσιο Στρατωνίου με 15 μαθητές, γι΄αυτό και ελήφθη η συγκριμένη απόφαση.
Εν πάσει περιπτώσει αν οι κάτοικοι των δύο χωριών έχουν άλλες προτάσεις, ας τις καταθέσουν» είπε ο κ. Περσινάκης.
Από την πλευρά του ο αντινομάρχης, υπεύθυνος για θέματα Παιδείας Διονύσης Αριστοτελίδης πρότεινε να υπάρξει αναστολή της απόφασης του προϊσταμένου για έναν χρόνο, σε κάθε περίπτωση, μέχρι να προετοιμαστούν οι γονείς.
Ρεπορτάζ: Θοδωρής ΔούκαςΤο πρόβλημα με τα σχολικά κτίρια στην Χαλκιδική είναι παλιό.
Στο Γυμνάσιο Μουδανιών εδώ και χρόνια οι μαθητές κάνουν μάθημα σε αίθουσες «κλουβιά».
Παρόλο που προστεθήκαν και κάποιες νέες αίθουσες, το πρόβλημα δεν λύθηκε για τον απλούστατο λόγο ότι κάθε χρόνο αυξάνεται ο αριθμός των μαθητών που φοιτούν στο γυμνάσιο της πόλης, το οποίο εξυπηρετεί όλα τα δημοτικά διαμερίσματα του δήμου.
Όπως και να έχει το πράγμα, τα Μουδανιά είναι πλέον πόλη και οι ανάγκες των μαθητών δεν καλύπτονται από τα παλιά κτίρια τα οποία όταν χτιστηκαν, κάποιες άλλες εποχές, ηταν σε θέση να εξυπηρετήσουν τους μαθητές.
Στο γυμνάσιο των Μουδανιών, οι μαθητές κάνουν μάθημα ακόμα και σε δυο ημιυπόγειες αίθουσες μια σταλιά δίπλα στο λεβητοστάσιο, οι οποίες έχουν κοινή είσοδο, και για να πας στην μια, περνάς μέσα από την άλλη υποχρεωτικά.
Ας ελπίσουμε ότι το πρόβλημα θα λυθεί σύντομα γιατί και με την νέα χρονιά τα παιδιά θα στοιβαχτούν και πάλι.
Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2007
ΜΑΘΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΑ.
Πάνε χρόνια που τελειώσαμε το σχολείο, και γενικά όλες τις σπουδές.
Ήταν άλλα χρόνια, διαφορετικά!
Δύσκολα, αλλά και πιο απλά, πιο ανθρώπινα, με «άγνωστη» τότε την σημερινή τεχνολογία.
Πέρασαν τα χρόνια, παντρευτήκαμε, κάναμε οικογένειες, και βλέπουμε τα παιδιά μας να πηγαίνουν σχολείο και το καμαρώνουμε.
Πολλές φορές έπιασα τον εαυτό μου να λέει ότι «θα ήθελα να είμαι στη θέση αυτών των παιδιών», των πιτσιρικάδων, που όπως και να το κάνουμε έχουν πλεονεκτήματα (αν μπορούμε να το πούμε έτσι) τα οποία δεν τα είχαμε εμείς στην ηλικία τους.
Εκτός από εμένα, και πολλοί φίλοι και γνωστοί έκαναν τις ίδιες σκέψεις, είπαν το ίδιο «θα ήθελα», όμως παράλληλα έχουν το ίδιο προβληματισμό με εμένα, με όλους εσάς.
Βλέποντας τα παιδιά μας από το δημοτικό ακόμα να έχουν μπει σε μια διαδικασία εξουθενωτική, αναρωτιούνται για τα αποτελέσματα «αύριο».
Όταν βλέπει κάποιος το μικρό παιδί, σε καθημερινή βάση να είναι φορτωμένο με μια τεράστια και πολύ βαριά τσάντα, η οποία θα κούραζε ακόμα και έναν μεγάλο, όταν βλέπει τα παιδιά να είναι εγκλωβισμένα σε έναν μεγάλο αριθμό υποχρεώσεων (και μιλάμε πάντα για παιδιά του δημοτικού), σε ξένες γλώσσες, φροντιστήρια, και ένα σωρό άλλα χωρίς να υπάρχει ΧΡΟΝΟΣ για να παίξει το παιδί, να ξεδώσει, δίκαια αναρωτιέται για το τι σόι εκπαίδευση είναι αυτή.
Βαλθηκαμε από το δημοτικό ακόμα να κάνουμε επιστήμονες τα παιδιά;
Μήπως τελικά κάνουμε κάποιο τραγικό λάθος, το οποίο θα έχει άσχημα αποτελέσματα αύριο για το παιδί μας;
Πολλοί λένε ότι «καταντάμε τα παιδιά μας φυτά» με όλη αυτή τη διαδικασία και ίσως να έχουν δίκιο.
Όταν από τα οκτώ στέλνει κάποιος το παιδί του για ξένη γλώσσα, για πληροφορική, και αρχίζει από το δημοτικό ακόμα να μπαίνει στην διαδικασία των φροντιστηρίων, μοιραία το βάζει σε μια διαδικασία, ένα λουκι, ίσως πέρα από τις δυνατότητες του.
Παιδοψυχολόγοι μίλησαν για «άγχος» στα σημερινά παιδιά.
Δεν είμαι ψυχολόγος, αλλά δεν είναι δύσκολο να καταλάβω, να καταλάβουμε όλοι μας ότι όλη αυτή η διαδικασία είναι λογικό να αγχώσει το κάθε παιδί.
Από πού όμως ξεκινάνε όλα αυτά τα αρνητικά αν θέλετε που επηρεάζουν κι αγχώνουν τα παιδιά μας;
Σε πολλές παρέες, έχω ακούσει γονείς να λένε το δικό τους ΘΕΛΩ, για το παιδί τους.
ΘΕΛΩ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΝΑ ΣΠΟΥΔΑΣΕΙ, ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ.
ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΟΤΙ ΠΕΡΑΣΑ ΕΓΩ. ΘΕΛΩ ΝΑ ΒΟΛΕΥΤΕΙ.
ΘΕΛΩ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟΥ…..
Πόσο σίγουροι είμαστε όμως, ότι το ΔΙΚΟ ΜΑΣ θέλω, είναι το ίδιο με του παιδιού μας;
Πόσο σίγουροι είμαστε ότι τα ανεκπλήρωτα όνειρα μας είναι τα ίδια με του παιδιού μας;
Ότι το εκφράζουν;
Έχουμε το δικαίωμα να υποχρεώσουμε άμεσα η έμμεσα το παιδί μας να γίνει αυτό που θέλουμε εμείς;
Πολλοί από εμάς κάναμε αυτό που ήθελαν οι γονείς μας, μόνο που τώρα σκεφτόμαστε ότι θα ήταν καλύτερο να κάνουμε κάτι διαφορετικό, που να το θέλαμε πραγματικά.
Με ποιο δικαίωμα λοιπόν επιβάλλουμε τα δικά μας θέλω στα παιδιά μας;
Με ποιο δικαίωμα σχεδιάζουμε με τα δικά μας παλιά δεδομένα το δικό τους ΜΕΛΛΟΝ, τη στιγμή που δεν μπορούμε να παρακολουθήσουμε καλά-καλά το νέο σήμερα, το τόσο διαφορετικό για εμάς;
Δεν λέω να αφήσουμε τα παιδιά μας ανεξέλεγκτα.
Πολλοί θα γυρίσουν να μου πουν ότι κάτι τέτοιες θέσεις είναι που κακομαθαίνουν τα παιδιά, και βλέπουμε να μην κάνουν τίποτα στη ζωή τους.
Όχι φίλοι μου. Άλλα πράγματα κακομαθαίνουν τα παιδιά, άλλα πράγματα τα κάνουν να μην θέλουν να σπουδάσουν να μορφωθούν, να εργαστούν.
ΕΜΕΙΣ είμαστε εκείνοι, που στα πλαίσια των «ονείρων» μας για τα παιδιά μας δεν τα μαθαίνουμε εκείνα που πρέπει.
Γιατί φίλοι μου, όταν από μικρά τα παιδιά τα έχουν ΟΛΑ, κινητά τηλέφωνα, μεγάλο χαρτζιλίκι, δεν τους χαλάμε χατίρι, δεν τα μαθαίνουμε να βγάζουν το μεροκάματο να εργαστούν προκειμένου να γίνουν αυτό που ΕΜΕΙΣ θέλουμε, τότε κακομαθαίνουν τα παιδιά.
Γιατί όταν τα έχουν ΟΛΑ, δεν ενδιαφέρονται να κοπιάσουν για το μέλλον τους.
Εμείς τους το εξασφαλίζουμε, άσχετα αν αύριο μεθαύριο θα που το κλασσικό «α ρε μάνα, α ρε πατέρα δεν με αφήσατε»…