
Πάει σχεδόν μια δεκαετία που άκουσα να γίνεται λόγος για τη συγκεκριμένη «μπάντα» από τη Θεσσαλονίκη.
Άκουσα πολλά, αρχικά από θαμώνες των χώρων στους οποίους εμφανιζόταν του τύπου «είναι φοβεροί, παιδιά όλα τα λεφτά, σε ξεσηκώνουν…» και προβληματίστηκα.
Έπρεπε να ακούσω τη δουλειά τους.
Τότε μάλιστα είχαν βγάλει και το ομώνυμο CD (ΛΟΥΔΙΑΣ) το οποίο έκανε δειλά τα πρώτα του παιξίματα στους σταθμούς της Θεσσαλονίκης.
Μια μέρα επισκέφτηκα το φίλο και συνάδελφο Βασίλη Σωτηρίου στον Ραδιοφωνικό Σταθμό που εργαζόταν, και ω του θαύματος!
Εκείνη την ώρα στον «αέρα» ακουγόταν οι παρακάτω στίχοι:
«Μου πες μόνο μια, μεγάλη επιθυμία, να μην αφήσω το χωριό, και το όνειρο της νιότης, να γίνω εγώ αγρότης, δε μου ‘φυγε απ’ το μυαλό……» με το ανατρεπτικό ρεφραίν «Γέρο, γέρο, μας κλέψαν τα λιπάσματα».
Οι στίχοι ΔΕΝ ηταν του Θάνου Μικρούτσικου η κάποιου άλλου τεράστιου δημιουργού του πενταγράμμου, δεν ηταν καν το αποτέλεσμα «ζοχάδας» (που λέει και ο λαός) κάποιου διανοούμενου.
Κι όμως, το συγκεκριμένο τραγούδι έγινε μεγάλη επιτυχία σε όλη τη Μακεδονία αλλά και στην Αθήνα αφού τα Ραδιόφωνα το πήραν και το μετέδιδαν σε καθημερινή βάση (κάτι άλλωστε που έκανα και εγώ στο ραδιόφωνο που εργαζόμουν).
Πρέπει να διευκρινίσω, ότι το «σοκ» όσων πρωτοάκουγαν το τραγούδι ηταν μεγάλο αφού παρέπεμπε σε κάποια τραγούδια επαναστατικά, στρατευμένα, σαν και εκείνα που είχαν γράψει οι Μπακαλάκοι, και πολλοί άλλοι τραγουδοποιοί επαναστάτες.
Και δεν ηταν μόνο το σοκ για το τραγούδι.
ΔΗΜΟΣ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ
Λιόπη Αμπατζή
ΠΟΤΟ ΓΙΑ ΠΑΡΕΑ
ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΑΔΑ
(Μελέτη, ISBN: 978-960-04-3975-5, σελ. 240, Ιανουάριος 2010)
Το μπαρ με κονσομασιόν, μπαρ με γυναίκες, κωλόμπαρα, ή όπως είναι γνωστά, διαφέρουν από τους υπόλοιπους χώρους νυχτερινής διασκέδασης γιατί εκτός από ποτά προσφέρουν τη δυνατότητα πληρωμένης γυναικείας συντροφιάς στους άνδρες πελάτες. Αυτόν τον τύπο ανδρικής διασκέδασης προσπαθεί να περιγράψει και να αναλύσει η συγγραφέας, με την προσδοκία να στήσει στη νύχτα παρατηρητήριο για την επιθυμία, το σώμα, το χρήμα, τη σεξουαλικότητα και το φύλο στη σύγχρονη Ελλάδα.
Η νύχτα δε μιλάει,
Το γέλιο της ακούς καθώς
Σκάβει το λάκκο
Της επόμενης μέρας.
Γιοβάννα, 2008
Η Λιόπη Αμπατζή γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Κοινωνική Ανθρωπολογία στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου όπου ολοκλήρωσε το διδακτορικό της το 2004. Συνεργάστηκε με το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών και ως μεταδιδακτορική ερευνήτρια με το Πανεπιστήμιο Αθηνών.
ΤΟ ΕΙΔΩΛΟ
O Γιώργος Λίλλης και ο Αλέξανδρος Απέργης στο Café Dasein
Την Kυριακή 7 Φεβρουαρίου στις 8:00 το βράδυ
Ο ποιητής και μεταφραστής Γιώργος Λίλλης και ο Αλέξανδρος Απέργης διαβάζουν νέα και παλαιότερα ποιήματά τους, ανιχνεύοντας την φύση της σύγχρονης επικοινωνίας.
http://www.mousikorama.gr/site/index.php/concerts/374-x-darawish-synenteuksi
Αποκάλυψη τώρα!Πάρτε και νέα σκληρότερα μέτρα
Όλο το κέντρο ένα αρχαιολογικό πάρκο
Ο άνθρωπος που νίκησε τον Αττίλα
Για να μη χαθείτε στο... Lost
«Με μια ροκιά, χαλαρώνω»
Τους βασάνισαν μέχρι θανάτου στο κολαστήριο του Γκουαντάναμο
«Μαφιόζικο ξεκαθάρισμα» πάνω στο τραπέζι
Οι νέοι άρχοντες του κάμπου
Για 90΄ ξεχνούν τη βαθμολογία!

H ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΚΔΟΣΗ
ΤΕΥΧΟΣ 451 ΣΑΒΒΑΤΟ 30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2010

Η Νύμφη του Ήλιου
Συγγραφέας: ΜΠΡΑΝΤΣΟΟΥ ΤΖΙΛΛΙΑΝ

Μαγεμένα Ταξίδια Ψυχής
Συγγραφέας - Συντελεστές Ειρήνη Μεταξά
ΕκδότηςΓκοβόστης
ISBN960-446-125-7
Δέσιμο Σκληρό εξώφυλλο
Σχήμα 17χ24 εκ.
Σελίδες 64
Φαινόμενα αλλοτρίωσης στην ελληνική κοινωνία
Του Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ
Τι ακριβώς σημαίνει ο όρος αλλοτρίωση, ή αποξένωση, του ατόμου που ζεί, λειτουργεί, εργάζεται και δημιουργεί ως μέλος μιάς σύγχρονης τεχνολογικά αναπτυγμένης αστικοβιομηχανικής κοινωνίας; Σταχυολογώντας από την πλούσια πάνω στο θέμα αυτό βιβλιογραφία των κοινωνικών επιστημών μπορούμε να προσδιορίσουμε 5 πιθανές ερμηνείες του όρου αλλοτρίωση ή αποξένωση και συγκεκριμένα μπορεί να σημαίνει «αποδυνάμωση» ή πάλι «έλλειψη νοημάτων», ακόμη «έλλειψη αρχών ή ανομία» επίσης «απομόνωση ή μοναξιά» και τελικά «αποξένωση από τον ίδιο μας τον εαυτό.»
H αλλοτρίωση ως "αποδυνάμωση" ξεκίνησε από το έργο του Μαρξ και συνεχίζεται σήμερα. Στην μαρξιστική θεωρία το εργαζόμενο άτομο αισθά
νεται αλλοτριωμένο μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα διότι αποτελεί μιά «ασήμαντη» για τον επιχειρηματία – «καπιταλιστή» μονάδα που δεν του επιτρέπεται να συμμετέχει στην λήψη αποφάσεων ακόμη και όταν αυτές αφορούν άμεσα την τύχη και το μέλλον του.
Η αλλοτρίωση ως κατάσταση όπου το άτομο υποφέρει από «έλλειψη νοημάτων» αφορά στο γεγονός ότι στη σύγχρονη αστικο-βιομηχανική κοινωνία το μεμονωμένο άτομο αδυνατεί να κατανοήσει τις γοργά εναλλασ
σόμενες διαδικασίες, να αξιολογήσει και να εκτιμήσει σωστά όσα συμβαίνουν γύρω του.
Η αλλοτρίωση ως κατάσταση «ανομίας ή έλλειψης αρχών» πηγάζει από το έργο του Ντέρκχαϊμ. Σύμφωνα με αυτόν τον ορισμό η ραγδαία κοινωνική αλλαγή φέρνει το άτομο αντιμέτωπο με καταστάσεις στις οποίες οι ψυχοκοινωνικοί κανόνες του παιχνιδιού έχουν χάσει την ισχύ τους, τα παραδοσιακά πρότυπα συμπεριφοράς έπαψαν να καθορίζουν το πλαίσιο των διαπροσωπικών σχέσεων και το άτομο λειτουργεί σε κατάσταση σύγχισης.
Η αλλοτρίωση ως «απομόνωση ή μοναξιά» αναφέρεται στα έντονα συναισθήματα του κατοίκου μιάς σύγχρονης αστικοβιομηχανικής μητρόπολης που αν και περιστοιχίζεται από μυριάδες συνανθρώπους στο χώρο εργασίας στην πολυκατοικία, στους δρόμους και τα λεωφορεία αισθάνεται απομονω μένος, υποφέρει από έντονα συναισθήματα μοναξιάς.
Τελικά η αλλοτρίωση ως «αποξένωση από τον ίδιο μας τον εαυτό» ταυτίζεται με την απώλεια του νοήματος της εργασίας μας καθώς στην παραγωγική διαδικασία το άτομο προσθέτει με τον μόχθο της καθημερινής 8ωρης εργασίας του ένα πολύ μικρό κομμάτι στο τελικό προϊόν που δεν εντοπίζεται εύκολα.
Η σύγχρονη τεχνολογία μαζικής παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών, βασισμένη στην ορθολογιστική κατανομή ανθρώπινου δυναμικού, μηχανημάτων παραγωγής και κεφαλαίου αφαίρεσε από τον μεμονωμένο εργαζόμενο την άντληση ικανοποίησης από την εργασία, από την δουλειά του, που συνήθως ερχόταν ως αποτέλεσμα της ολοκλήρωσης μιάς πράξης που το αποτέλεσμά της ήταν χειροπιαστό, ένα ζευγάρι παπούτσια, ένα βάζο, κάποιο, οποιοδήποτε, χειροπιαστό αντικείμενο...
Μιά από τις περισσότερο δραματικές διαστάσεις της αλλοτρίωσης του σύγ
χρονου ανθρώπου είναι η γέννηση και εκδήλωση της ψυχοκοινωνικής
«απάθειας» δηλαδή της παθητικής αποδοχής του γεγονότος ότι τα μεμονωμένα άτομα αδυνατούμε να επηρεάσουμε τις διαδικασίες που χαρακτηρίζουν το κοινωνικό σύστημα .
Η "απάθεια" του νεο-Ελληνα - όχι μόνο κατοίκου της Αθήνας ή της Θεσσαλονίκης – αλλά και ικκρότερων επαρχιακών πόλεων διαφαίνεται και σε κρούσματα ψυχοκοινωνικής παθολογίας όπως είναι η αύξηση της απρόσωπης και βάρβαρης μικρομεσαίας εγκληματικότητα αλλά και η ακραία δραμτική περίπτωση όταν κάποιος μοναχικός συγκάτοικος στην πολυκατοικία μας πεθάνει χρειάζεται «να μυρίσει το πτώμα του» για να αντιληφθούμε οι υπόλοιποι - δήθεν γείτονες - ότι για τον άγνωστο αυτόν συνάνθρωπό μας έκλεισε η παρένθεση μιάς ζωής…
Δήλωση σχετικά με την επιστολή προς τους Πρυτάνεις.
e-learning
65η επέτειος απελευθέρωσης του Αουσβιτς [Flickr]
65η επέτειος απελευθέρωσης του Αουσβιτς [Flickr]
65η επέτειος απελευθέρωσης του Αουσβιτς [Flickr]
65η επέτειος απελευθέρωσης του Αουσβιτς [Flickr]
Ο Ευ. Βενιζέλος και ο Δ. Αβραμόπουλος συμμετείχαν στην ανοιχτή συζήτηση που διοργάνωσε η Ελένη Κουρκουλα στην αίθουσα του ιδρύματος Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη. Συντονιστής, ο δημοσιογράφος Γ. Κουβαράς.>>> http://evenizelos.gr/video/1639-open-interview
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ: 2172 Ώρα: 09 :30 Αθήνα: 29/01/2010
Διαβάστε στο διαδικτυακό τόπο της Αυτοδιοίκησης www.aftodioikisi.gr με ποιον τρόπο το υπουργείο Εσωτερικών αφαιρεί κάθε επιχείρημα μερίδας δημάρχων της ΝΔ για αποχώρηση από το διάλογο
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΛΟΥΤΟΣ
ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΧΟΛΗ Α.Π.Θ.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29/1/2010 – 8:00 μμ
Η εφημερίδα “ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ” οργανώνει εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου του Γιώργου Ροδίτη «Χριστιανισμός και πλούτος», την Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2010, στις 8μμ, στο Α΄ Αμφιθέατρο του Β΄ ορόφου της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης.
Το βιβλίο θα παρουσιάσουν οι:
Στέλιος Παπαθεμελής, Πρόεδρος της Δημοκρατικής Αναγέννησης
Πέτρος Βασιλειάδης, Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.
Δημήτριος Λάππας, Επίκουρος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.
Γεώργιος Παναγιωτίδης, φοιτητής Εφαρμοσμένης Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας
Μανώλης Μηλιαράκης, Πρόεδρος της Χριστιανικής Δημοκρατίας
Συντονίζει ο Μανώλης Τασόγλου, μέλος της Κ.Ε. της Χριστιανικής Δημοκρατίας.
Την εκδήλωση θα τιμήσει και θα χαιρετήσει ο Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής κ. Ιωάννης Κογκούλης.
Θα παρευρίσκεται και ο συγγραφέας Γιώργος Ροδίτης για να συμμετάσχει στη συζήτηση και να υπογράψει τα βιβλία του.
Πληροφορίες στα τηλέφωνα: 6974393694 και 6974702549
Πάει σχεδόν μια δεκαετία που άκουσα να γίνεται λόγος για τη συγκεκριμένη «μπάντα» από τη Θεσσαλονίκη.
Άκουσα πολλά, αρχικά από θαμώνες των χώρων στους οποίους εμφανιζόταν του τύπου «είναι φοβεροί, παιδιά όλα τα λεφτά, σε ξεσηκώνουν…» και προβληματίστηκα.
Έπρεπε να ακούσω τη δουλειά τους.
Τότε μάλιστα είχαν βγάλει και το ομώνυμο CD (ΛΟΥΔΙΑΣ) το οποίο έκανε δειλά τα πρώτα του παιξίματα στους σταθμούς της Θεσσαλονίκης.
Μια μέρα επισκέφτηκα το φίλο και συνάδελφο Βασίλη Σωτηρίου στον Ραδιοφωνικό Σταθμό που εργαζόταν, και ω του θαύματος!
Εκείνη την ώρα στον «αέρα» ακουγόταν οι παρακάτω στίχοι:
«Μου πες μόνο μια, μεγάλη επιθυμία, να μην αφήσω το χωριό, και το όνειρο της νιότης, να γίνω εγώ αγρότης, δε μου ‘φυγε απ’ το μυαλό……» με το ανατρεπτικό ρεφραίν «Γέρο, γέρο, μας κλέψαν τα λιπάσματα».
Οι στίχοι ΔΕΝ ηταν του Θάνου Μικρούτσικου η κάποιου άλλου τεράστιου δημιουργού του πενταγράμμου, δεν ηταν καν το αποτέλεσμα «ζοχάδας» (που λέει και ο λαός) κάποιου διανοούμενου.
Κι όμως, το συγκεκριμένο τραγούδι έγινε μεγάλη επιτυχία σε όλη τη Μακεδονία αλλά και στην Αθήνα αφού τα Ραδιόφωνα το πήραν και το μετέδιδαν σε καθημερινή βάση (κάτι άλλωστε που έκανα και εγώ στο ραδιόφωνο που εργαζόμουν).
Πρέπει να διευκρινίσω, ότι το «σοκ» όσων πρωτοάκουγαν το τραγούδι ηταν μεγάλο αφού παρέπεμπε σε κάποια τραγούδια επαναστατικά, στρατευμένα, σαν και εκείνα που είχαν γράψει οι Μπακαλάκοι, και πολλοί άλλοι τραγουδοποιοί επαναστάτες.
Και δεν ηταν μόνο το σοκ για το τραγούδι.