Είναι πολλά τα χρόνια στο ραδιόφωνο, είναι ίσως αμέτρητες οι εκπομπές, οι ώρες δημιουργίας μέσα στο stoudio.
Σήμερα, στην εποχή των εκπομπών "κονσέρβα", των playlist και της ανυπαρξίας μουσικών γνώσεων των ραδιοφωνικών παραγωγών, είναι παρήγορο που υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι ασχολούνται με αναφορές στο καλό Ελληνικό Τραγούδι.
Σε στιγμές από την Ιστορία του.
Το blog "ΤΟ ΑΡΩΜΑ ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ" φέρνει κοντά μας τέτοιες στιγμές, όπως αυτή παρακάτω.
Βασίλης Πετρίδης
"φέγγει και ξημερώνει, γλυκό πουλί κι αηδόνι, τραγούδα μου τον π' αγαπώ"
- Είναι κάτι ταινίες που πιθανόν να μη σημάδευαν με τον ίδιο τρόπο τη συλλογική μας μνήμη, αν δεν υπήρχε η μουσική τους!
- Είναι και κάτι τραγούδια που δε θα είχαν γραφτεί, αν δεν προέκυπτε η ανάγκη να “ντύσουν” μια κινηματογραφική σκηνή.
- Είναι και μία ταινία, μια μουσική, ένα τραγούδι, μια ερμηνεία που δε θα μπορούσε να υπάρξει διαφορετικά…
1964. Η μεγαλύτερη εταιρεία παραγωγής της εποχής εκείνης, η Φίνος Φίλμς, κατασκευάζει το σκηνικό με ένα δρόμο της Τρούμπας: τα “σπίτια”, τα cabaret, το ξενοδοχείο, πεζοδρόμια και πεταμένα σκουπίδια στο δρόμο, σκηνικό ασπρόμαυρο μιας άλλης εποχής, ενός άλλου “υπόκοσμου”.
Η ταινία «Λόλα» δεν είναι η ατάκα “πολλά τα λεφτά Άρη!” (που έμεινε για να αστειευόμαστε εμείς, οι νεοέλληνες)˙ είναι ο “παλικαράς” Κούρκουλος, ο “κακός” Παπαγιαννόπουλος, η “εύθραυστη” Καρέζη, ο “μάγκας” Φέρμας, ο “ευαίσθητος” Ζερβός˙μα πάνω απ’ όλα, είναι ένα νεαρό κορίτσι ακουμπισμένο στο περβάζι ενός παραθύρου, με ένα μαξιλαράκι κάτω απ’ τους αγκώνες κι ένα τσιγάρο αναμμένο.
Η «Λόλα» είναι η μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου και οι στίχοι του Βαγγέλη Γκούφα.
Είναι η Βίκυ Μοσχολιού που τραγουδάει το «Χάθηκε το φεγγάρι» και “χαρακώνει” το σελιλόιντ και την ιστορία του σύγχρονου ελληνικού τραγουδιού με μια ανεπανάληπτη ερμηνεία.
Ο Ιάσωνας Τριανταφυλλίδης στο βιβλίο του «Ταινίες για φίλημα», μας δίνει μια εκδοχή για το πως έγινε η επιλογή της ερμηνεύτριας:
…«το άλλο πρόβλημα ήταν ποιος θα τραγουδούσε το «Χάθηκε το φεγγάρι» στο φινάλε της ταινίας.
Απευθύνθηκαν στην Καίτη Γκρέυ η οποία όμως απαίτησε να γραφτεί ο όνομά της στις αφίσες της ταινίας, πράγμα που δεν δέχτηκε ο Φίνος.
Μετά από κάποιες άλλες προσπάθειες για άλλες λαϊκές τραγουδίστριες της εποχής, ένα βράδυ ψάχνοντας ο Ξαρχάκος με τον Παντελή Παλιεράκη, πήγαν σε γνωστό λαϊκό κέντρο της εποχής κι άκουσαν μια νεαρή κοπέλα να τραγουδάει.
Ζήτησαν από τον υπεύθυνο του κέντρου να τους συστήσει αλλά αυτός είπε: μπα, δεν αξίζει τον κόπο.
Ο Ξαρχάκος επέμεινε γιατί του έκανε εντύπωση η φωνή της, η κοπέλα είπε το τραγούδι ακουμπισμένη σ’ ένα παράθυρο σε μακρινό πλάνο στο φινάλε της ταινίας κι έτσι ξεκίνησε η μεγάλη τραγουδιστική καριέρα της Βίκυς Μοσχολιού…»
Ο Σταύρος Ξαρχάκος έγραψε συνολικά 19 μουσικά θέματα και τραγούδια που έντυσαν μοναδικά την ταινία του Ντίνου Δημόπουλου.
Λίγο πριν το φινάλε της ταινίας, όμως, το τραγούδι που σφράγισε την καριέρα της Βίκυ Μοσχολιού και την ίδια στιγμή έγινε το “σήμα κατατεθέν” της ταινίας, έμελε να χαρακτηρίσει μια ολόκληρη εποχή και να “αναγκάσει” πολλούς θεατές να παρακολουθήσουν ξανά και ξανά τη «Λόλα» για να δουν εκείνη τη σκηνή, να ξανακούσουν την πενιά του Γιώργου Ζαμπέτα και να ακολουθήσουν με το βλέμμα τους τον Κούρκουλο και τον Φέρμα που κατευθύνονται αργά στο Night Club για το φινάλε του φιλμ.
Διαβάστε όλο το εξαιρετικό αφιέρωμα εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου