Μεγαλώνει η αγωνία των πολιτών, καθώς παρακολουθούν την πορεία των συνομιλιών για τη λύση του Κυπριακού.
Πολλοί είναι αυτοί που προβλέπουν, ότι σύντομα μας περιμένουν ακόμα πιο πολλές δυσάρεστες εκπλήξεις.
Επιμετρώντας τα γεγονότα, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι βιώνουμε μια κατάσταση η οποία θα μπορούσε κάλλιστα να ονομαστεί ως μια "μαζική σχιζοφρένεια" του χείριστου είδους (με ορατές ήδη, τις καταστροφικές επιπτώσεις στις πιθανότητες επιβίωσης του Κυπριακού Ελληνισμού).
Ουδέποτε και πουθενά στον κόσμο δε θα ξανάγινε, να συμμετέχουν τόσοι πολλοί μαζί, σε ένα θέατρο που παραλόγου.
Συμβαίνουν τόσα πολλά και μαζεμένα.
Ίσως δεν είναι υπερβολή να πει κανείς, ότι καταρρέουν τα πάντα.
Λες και η κυβέρνηση Χριστόφια, προσπαθεί με μικρές ελεγχόμενες εκρήξεις να κατεδαφίσει τα πάντα σε αυτό τον τόπο.
Ξεκινούν από την αλλοίωση των ψυχών και των συνειδήσεων (το δηλώνει πλέον δημόσια ο πρόεδρος), μέσα από την απονεύρωση της Ελληνικής παιδείας, και καταλήγουν στο να συναντήσουν τις αναβαθμισμένες τουρκικές απαιτήσεις, στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Η νομιμοποίηση της κατοχής, που θα πάρει τη μορφή ενός συνεταιρικού με την Τουρκία κράτους, η εκ περιτροπής προεδρία, οι άλλες εφιαλτικές πρόνοιες του σχεδίου Ανάν (που απλώς δεν αναφέρεται πλέον με το όνομα του), συζητιούνται με τον πιο επίσημο πλέον τρόπο, σαν να είναι τα πιο φυσιολογικά πράγματα.
Αν αυτό δεν είναι σχιζοφρένεια, τότε οι λέξεις έχουν πλέον χάσει το νόημα τους.
Ο πρόεδρος Χριστόφιας και οι συνοδοιπόροι του, επιμένουν να πιστεύουν μέχρι τέλους (του τέλους της Κύπρου δηλαδή), στην ψευδαίσθηση της δήθεν "συμφιλίωσης" και της δήθεν "επανένωσης".
Με την "ευελιξία" του (τις εκ των προτέρων υποχωρήσεις του), ο πρόεδρος έχει πείσει διεθνώς, ότι εργάζεται σκληρά για "λύση".
Δυστυχώς, έχει ταυτόχρονα πείσει, ότι η λύση που επιδιώκει δεν πρέπει κατ’ ανάγκην να είναι δίκαιη, δεν πρέπει να βασίζεται στα ανθρώπινα δικαιώματα που απολαμβάνει κι ο τελευταίος ταπεινός ευρωπαίος.
Είναι πράγματι αξιοσημείωτο, το πώς κατάφερε μέσα σε έξι μόνο μήνες, να πείσει όλη την Οικουμένη ότι αυτό ακριβώς πρέπει να γίνει, να επιτευχθεί δηλαδή μια "λύση", η οποία θα καθιστά την μειοψηφία των Τούρκων της Κύπρου, σε πλειοψηφία.
Δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται, ότι για να υπάρξει πραγματική συμφιλίωση, θα πρέπει πρώτα να υπάρξει η δικαιοσύνη.
Πώς θα επιτευχθεί η δικαιοσύνη όταν δέχεται προκαταβολικά κάποια πράγματα όπως η εκ περιτροπής προεδρία, η παραμονή και νομιμοποίηση εποίκων, η κατάργηση της αρχής του… «ένας άνθρωπος, μία ψήφος»;
Είμαστε τελικά γελοίοι, όλοι όσοι πιστέψαμε ότι η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα μπορούσε να εξασφαλίσει ένα κράτος δικαίου;
Ουδέποτε στο παρελθόν δεν υπήρξε τέτοια ανασφάλεια στις τάξεις των πολιτών για το μέλλον του τόπου (εννοώ, όσους εξακολουθούν να χρησιμοποιούν το μυαλό τους για να σκέφτονται και όχι για να βαρούν παλαμάκια στους κομματάρχες).
Αυτή η ανασφάλεια θα αποκαλυφθεί πολύ σύντομα, όταν θα αρχίσει να φαίνεται η γύμνια αυτών που διαπραγματεύονται ("με τόλμη και ευελιξία"), ξαφνιάζοντας αρκετούς.
Θα υπάρξει μεγάλος αναβρασμός (χειρότερος από αυτόν του 2004), και οι "Ανανιστές" (στις μέρες μας, οι εραστές της "λύσης από τους Κυπρίους για τους Κυπρίους"), θα βρεθούν αντιμέτωποι με μιαν άνευ προηγουμένου "λαϊκή εξέγερση".
Όμως τελικά, η μεγαλύτερη απειλή είναι κάποιες δυνάμεις , οι οποίες δρώντας υπογείως (και στα φανερά τελευταία) στοχεύουν στο να… «να προετοιμάσουν το έδαφος στις ψυχές και τις συνειδήσεις των ανθρώπων…»
Όμως, δε θα παρασυρθούν όλοι τόσο εύκολα από αυτή την "μαζική σχιζοφρένεια".
Ας μην βιάζονται κάποιοι.
Τους διαβεβαιώνουμε ότι θα υπάρξει σθεναρή αντίσταση!
Αν ο πρώτος απελευθερωτικός αγώνας που πρέπει να κάνουμε, θα είναι για να ελευθερώσουμε τις ψυχές των Ελλήνων της Κύπρου, από τα δεσμά του ενδοτισμού που μεταδίδουν τα ηττημένα μυαλά των ηγετών μας, από αυτόν θα ξεκινήσουμε.
Πανίκος Ελευθερίου
Άσσια –Κατεχόμενη Αμμόχωστος (15.9.2008)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου