Του ΔΡ. Δ.ΚΟΥΝΤΟΥΡΗ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ ΚΑΙ ΤΙΚ
ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΣΥΜΠΤΩΜΑ ΠΟΥ ΠΟΛΥ ΤΑΚΤΙΚΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΙΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΗΝ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗΣ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤO ΤΙΚ.
Όταν μιλάμε για τικ πρόκειται για νευρικές συσπάσεις τελείως αθέλητα κάποιου μυός ή ομάδας μυών.
Αυτές οι συσπάσεις επαναλαμβάνονται ανεξέλεγκτα άσχετα από την θέλησή μας και μπορούν να συμβούν στο πρόσωπο στα άνω κάτω άκρα ή και στην περιοχή του κορμού.
Τα τικ παρουσιάζονται από πάρα πολλές αιτίες κυρίως όμως εγκεφαλικής δυσλειτουργίας και εμφανίζονται τακτικά στην σκλήρυνση κατά πλάκας ιδιαίτερα στις πρώιμες μορφές. Επιτείνονται με το άγχος και εμφανίζονται τακτικότερα στις γυναίκες παρά στους άνδρες.
Κάποιες δηλητηριάσεις όπως με καφεΐνη ή με αλκοόλ ή ακόμη θυρεοτοξίκοση μπορεί να προκαλέσουν πολύ έντονα την εμφάνισή τους.
Στην σκλήρυνση κατά πλάκας η πιο έντονη και επώδυνη μορφή τικ που εμφανίζεται αρκετά συχνά είναι αυτή της νευραλγίας του τριδύμου.
Πρόκειται για ένα πολύ έντονο τράβηγμα του αριστερού ή δεξιού ιγμόρειου του προσώπου κυρίως γύρω από τα χείλη με έντονο πόνο, διαξιφιστικό, σαν να τρυπάει βελόνι και επαναλαμβανόμενο τακτικά.Ο ασθενής ούτε μπορεί να αγγίξει την περιοχή και η οποία ερεθίζεται από τις αλλαγές της θερμοκρασίας από ψυχρό και κρύο.
Πάρα πολλές φορές αποτελεί το πρώτο σύμπτωμα της σκλήρυνσης κατά πλάκας και επειδή είναι χαρακτηριστική η συμπτωματολογία του δίνεται αμέσως αγωγή χωρίς να εξετάζεται εκτεταμένα η αιτία με αποτέλεσμα να παραβλέπεται η κύρια νόσος.
Γενικά στις περιπτώσεις που έχουμε αυτά τα αισθήματα στιγμιαίου τινάγματος σε μια περιοχή του σώματος, τα τικ, πρέπει πάντα κάποιος να σκέφτεται την αιτιολογία της σκλήρυνσης κατά πλάκας και να ψάχνει μήπως κρύβεται πίσω από αυτά.
Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗΣ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ ΚΟΠΩΣΗΣ
ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΧΡΟΝΙΑΣ ΚΟΠΩΣΗΣ ΚΑΙ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗΣ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ ΣΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΚΟΙΝΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
Ένα γενικευμένο αίσθημα κόπωσης και καταβολής με χαμηλούς πυρετούς, αδυναμία, πόνους στο κεφάλι, μυς, αρθρώσεις, κακό ύπνο και διογκωμένους λεμφαδένες χαρακτηρίζουν το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης.
Μια παρόμοια κλινική συμπεριφορά έχει και η σκλήρυνση κατά πλάκας στις αρχές της εξέλιξής της.
Είναι δε απόλυτη κλινική ανάγκη να γίνεται έγκαιρα η διαφοροδιάγνωση των δύο ασθενειών, έτσι ώστε να δίδεται η έγκαιρη φαρμακευτική αγωγή για την μία ή την άλλη περίπτωση.
Με τα εργαστηριακά μέσα που υπάρχουν σήμερα η διαφοροδιάγνωση είναι εύκολη.
Αν δεν επιτυγχάνεται εύκολα το γεγονός αυτό οφείλεται σε αλληγορία ή στο ότι κανείς δεν θέλει να ανακαλύπτει και να λέει τα «κακά» νέα.
Πάντως ο ενδιαφερόμενος όταν παρουσιάζει αυτά τα συμπτώματα και είναι κάτω από 40 ετών πρέπει να επιζητεί ακόμα και μόνος του την ιατρική βοήθεια, διότι σε αυτές τις περιπτώσεις το χειρότερο πρόβλημα είναι ο χαμένος χρόνος, επειδή το επιβαρυμένο ανοσοποιητικό σύστημα χειροτερεύει.
Ο κύριος Μαρκογιαννάκης λοιπόν με την «τεράστια εμπειρία» που διαθέτει σε θέματα πυρόσβεσης αλλά και «μετεωρολογίας» έκρινε ότι δεν χρειάζονται ρε παιδιά τα ελικόπτερα γιατί θα βρέξει, αλλά και αν δεν βρέξει θα βοηθήσουμε όλοι εμείς χορεύοντας τον χορό της βροχής για να μην καούν τα πάντα.
Εάν υπήρχε μια σταλιά φιλότιμο κάποιοι θα έπρεπε να παραιτηθούν και να πάνε σπίτια τους.
Μόνο που στην Ελλάδα το φιλότιμο για πολλούς δεν υπάρχει ούτε στα λεξικά.
Αυτή είναι η ξεφτιλα μας.
Κάθε χρόνο τα ίδια και χειρότερα.
Κάθε χρόνο απαξιώνεται όλο και πιο πολύ η πυροσβεστική.
Οι όποιες προμήθειες γίνονται σε υλικά, ανταλλακτικά, εξοπλισμό, είναι το λιγότερο ακατάλληλες. 
Καθημερινά το προσωπικό διαμαρτύρεται και οι καταγγελίες διαδέχονται η μια την άλλη.
Διαβάζω σε άλλο ρεπορτάζ:
«Ο Νίκος Χανιας, μέλος της ομοσπονδίας αξιωματικών, καταγγέλλει ότι «υπάρχει σοβαρό πρόβλημα και με τα ελαστικά που έχουν παραγγελθεί για τα πυροσβεστικά οχήματα.
Δύο μήνες ύστερα από την τοποθέτησή τους αρκετοί πυροσβέστες διαμαρτύρονται για την ποιότητά τους και αναφέρουν πως τα οχήματα δεν είναι σε θέση να επιχειρούν στα βουνά».
Και να ηταν μόνο τα λάστιχα!
Είναι πολλά!
Να πιάσουμε από τον ατομικό εξοπλισμό των πυροσβεστών μονίμων εθελοντών, συμβασιούχων, να πάμε στην έλλειψη ανταλλακτικών, στην ακαταλληλότητα – επικινδυνότητα πολλών αυτοκινήτων….
Με τι να ασχοληθούμε χωρίς να ξεχάσουμε κάτι άλλο εξίσου σημαντικό;
Με το ότι πολλοί πυροσβέστες αγοράζουν με προσωπική δαπάνη Μέσα Ατομικής Προστασίας γιατί αυτά που έχει «προμηθευτεί» η υπηρεσία αν και πληρούν τις «προδιαγραφές», είναι….. ακατάλληλα, η δεν φτάνουν για να πάρουν όλοι;
Να ασχοληθούμε με την ΖΗΤΙΑΝΕΙΑ στην οποία καταφεύγουν οι πυροσβέστες προκειμένου να αποκτήσουν από «δωρεές» αυτά που το ανύπαρκτο κράτος είναι υποχρεωμένο χωρίς παζάρια και περικοπές να τους δίνει;
Να ασχοληθούμε με την ΑΓΝΟΙΑ που δέρνει τους «σχεδιαστές» της αντιπυρικής προστασίας για την πραγματική εικόνα κάθε περιοχής;
Βλέπετε φίλοι μου, οι σχεδιασμοί ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΓΡΑΦΕΙΑ.
Αν δεν πάνε να «περπατήσουν» οι σχεδιαστές στην κάθε περιοχή, από το χάρτη δεν έχουν επίγνωση των πραγματικών συνθηκών (χιλιομετρικές αποστάσεις, χρόνο άφιξης, ανάγλυφο εδάφους κλπ).
Να πιάσει Θεέ μου μια βροχή, μπας και ξεπλύνει όλη την ασχετοσύνη των υποτιθέμενων αρμοδίων αυτής της χώρας.
Ελάτε, πάμε όλοι μαζί αυτό το τραγούδι, αλλά και αν δούμε ότι δε φτάνει, πιαστείτε αδέλφια στο «χορό της βροχής», και εσείς φίλοι πυροσβέστες, υπογράψτε κάποια «σύμβαση» με τον Παντοδύναμο μπας και σε κάθε εκδήλωση πυρκαγιάς πλακώνει καμιά καταιγίδα και τη σβήνει.
Ξέρετε πόσο θα χαρούν οι «αρμόδιοι»;
Η μουσικός & συγγραφέας Μαρία Αργυρίου υποδέχεται μικρούς και μεγάλους στην Γιορτή της Μουσικής στο Public με πολύ παιχνίδι και μουσικές δραστηριότητες. 
