Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010
2o Εναλλακτικό Κάμπινγκ νεολαίας
ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Κυριακή 27 Ιουνίου 2010
"RECORD" Νέα εβδομαδιαία μουσική εφημερίδα
ΚΕΔΗΧ - ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Βραβείο Θεατρικής Μετάφρασης «Μάριος Πλωρίτης» 2010
Η βραχεία λίστα (short list) των υποψηφίων είναι η εξής:
1. Βαροπούλου Ελένη. «Μάουζερ» του Heiner Müller (Θέατρο ΑΤΤΙΣ, σκηνοθεσία: Θεόδωρος Τερζόπουλος)
2. Δεκαβάλλα Αννίτα. «Πολύ Καλά» της Lisa Kron (Θέατρο Εξαρχείων, σκηνοθεσία: Τάκης Βουτέρης)
3. Δεπάστας Γεώργιος. «Ο σκύλος, η νύχτα και το μαχαίρι» του Marius von Mayenburg (Από Μηχανής Θέατρο, σκηνοθεσία: Θανάσης Σαράντος)
4. Καλαϊτζή Γλυκερία. «Στην Εξοχή» του Martin Crimp (Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης» - Θέατρο Αμαλία, σκηνοθεσία: Γλυκερία Καλαϊτζή)
5. Καψάλης Διονύσης. «Βασιλιάς Ληρ» του William Shakespeare (Κ.Θ.Β.Ε. - Βασιλικό Θέατρο, σκηνοθεσία: Στάθης Λιβαθινός)
Η Επιτροπή, που συγκέντρωσε και αξιολόγησε όλα τα μεταφρασμένα έργα (πλην αρχαίου δράματος) που παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στην ελληνική θεατρική σκηνή κατά την περίοδο 2008-2009,αποτελείται από τους:
- Σάββα Πατσαλίδη (πρόεδρο, καθηγητή θεατρολογίας, Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης)
- Ξένια Καλογεροπούλου (ηθοποιό, μεταφράστρια, συγγραφέα, σκηνοθέτιδα)
- Μαρία Ευσταθιάδη (μεταφράστρια, συγγραφέα)
- Βίκτωρα Αρδίττη (σκηνοθέτη, διευθυντή Δραματικής Σχολής Εθνικού Θεάτρου, επίκουρο καθηγητή σκηνοθεσίας, Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης)
- Χριστόφορο Χαραλαμπάκη (καθηγητή γλωσσολογίας, Πανεπιστήμιο Αθηνών)
Το βραβείο θα απονείμει ο Στρατής Πασχάλης, περυσινός αποδέκτης της διάκρισης, και συνοδεύεται από το χρηματικό ποσό των 3.000 ευρώ.
Αποσπάσματα από τις μεταφράσεις της βραχείας λίστας θα διαβάσουν οι ηθοποιοί Ματίνα Ντούσκου και Μάνος Καρατζογιάννης (με τη σκηνοθετική φροντίδα του Τάκη Τζαμαργιά).
Την εκδήλωση παρουσιάζει και συντονίζει η δημοσιογράφος Σοφία Ιορδανίδου, με πρωτοβουλία της οποίας θεσμοθετήθηκε το Βραβείο στη μνήμη του Μάριου Πλωρίτη.
Θα ακολουθήσει δεξίωση στους χώρους του θεάτρου.
Το «Βραβείο Θεατρικής Μετάφρασης Μάριος Πλωρίτης» θεσμοθετήθηκε το 2007 από το Θεατρικό Εργαστήρι Νέας Ορεστιάδας ΔΙΟΝΥΣΟΣ και οργανώνεται με την πολύτιμη στήριξη τουΕυρωπαϊκού Κέντρου Μετάφρασης (Ε.ΚΕ.ΜΕ.Λ.).
Αποδέκτες του Βραβείου:
- 2009. Στρατής Πασχάλης για τη μετάφραση του έργου «Συρανό ντε Μπερζεράκ» του Edmond Rostand (ΚΘΒΕ, σκην. Εύης Γαβριηλίδης)
- 2008. Κοραλία Σωτηριάδου για τη μετάφραση του έργου «Ηλέκτρα» του Hugo von Hofmannsthal (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, σκην. Θωμάς Μοσχόπουλος)
Οργάνωση: Δ Ι Ο Ν Υ Σ Ο Σ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΝΕΑΣ ΟΡΕΣΤΙΑΔΑΣ2552028280, www.dionysos-net.gr
- Με την οργανωτική υποστήριξη του Ε.ΚΕ.ΜΕ.Λ Ευρωπαϊκό Κέντρο Μετάφρασης - Λογοτεχνία και Επιστήμες του Ανθρώπου 2103639520, www.ekemel.gr
- Με την αρωγή της Εταιρίας Θεάτρου Συν-Επί (+,Χ) - Από Μηχανής Θέατρο
2105231131, www.syn-epi.com
Ανακοίνωση της Δραματικής Σχολής του ΚΘΒΕ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ
Φυγή στο πουθενά; ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ!
Σάββατο 26 Ιουνίου 2010
Salonumuz Κlimalidir LIVE!
ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ
«Αχαρνής» του Αριστοφάνη
Η μοναχικότητα του δικαιώματος στην προσωπική ειρήνη με τον εχθρό, όταν συγκρούεται με τις κρατικές συντεταγμένες και τις ιστορικές συνθήκες, παράγει ένα σπινθήρα που ή ακραία κωμικός ή ακραία τραγικός μπορεί να είναι. Όταν συμβαίνουν και τα δύο, μιλάμε για το αριστούργημα μιας ιδιοφυίας που στοχάζεται πάνω στην εύθραυστη επικαιρότητα των θεσμών και στην αδυναμία τους να τιθασεύσουν τα αρχέγονα δικαιώματα της ανθρώπινης ύπαρξης. Η προσωπική ειρήνη του Δικαιόπολι, προσπερνώντας τις κατηγορίες περί προδοσίας, ανακηρύσσει ως πρωταρχικές τις αξίες της γης και της ευγονίας και δεν είναι τυχαίο που ένας γεωργός τις προτάσσει ενάντια στον πόλεμο και την καταστροφή.
Το έργο είναι δραματικά επίκαιρο σε συνθήκες ηθικής πτώσης και πολιτισμικής παρακμής που συνοδεύουν πάντοτε την οικονομική κρίση. Ειδικότερα όταν η τελευταία οργανώνεται από τα ίδια συμφέροντα που επωφελούνται από την βαρβαρότητα και τον πόλεμο και οδηγούν στην ανθρώπινη εξαθλίωση και δυστυχία.
ΙΙ. Η σκηνοθεσία επέλεξε να φέρει το έργο στο σήμερα. Επιχειρώντας μια τομή στην ελληνική διαχρονία, επιβεβαιώνεται η παθογένεια και οι εμμονές ενός υπερτροφικού εγώ, που αντιμάχεται τη συλλογικότητα και όποιους θεσμούς νομιμοποιούν ως πρώτιστο επίτευγμα τη συνοχή του κοινωνικού ιστού. Η αντιστοιχία του τότε με το σήμερα, ανατριχιαστική. Πόλεμος –στρατιωτικός και οικονομικός- κρίση του πολιτεύματος, δημοκρατία υψηλού κινδύνου, το πολιτικό προσωπικό σε αμφισβήτηση, ηθική πτώση και πολιτισμική παρακμή. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, ο Δικαιόπολις επιχειρεί το ατομικό του εγχείρημα. Μία πράξη που φέρει την ποιότητα του απελπισμένου, το δικαίωμα της απόγνωσης, αλλά και το σπέρμα του αμοραλισμού, να κυοφορεί κάτι εξόχως επικίνδυνο, στον πυρήνα του κατορθώματος: από την πράξη του Δικαιόπολι ωφελείται ο ίδιος και η οικογένειά του. Δεν πρόκειται για συλλογική έξοδο από την κατάρρευση της πόλης, αλλά για επιτυχία μιας ιδιωτείας που αποθεώνεται, αλλά δεν προσφέρει. Δεν είναι τυχαίο που ο γεωργός Δικαιόπολις μετά την παράβαση αλλάζει οικονομική βάση και γίνεται μεταπράτης, πωλητής προϊόντων της γης, ένας μπακάλης. Από εκείνο το σημείο θα ρυθμίζει τις προσφορές, θα ανοίγει την κάνουλα της ειρήνης, κατά το δοκούν, συντρίβοντας τον capitano Λάμαχο, μία κωμικοτραγική εκδοχή ενός θρασύδειλου, άκαπνου πολέμαρχου, παλαιάς κοπής, ενός θαμπού εθνικιστή (;).
Ο Χορός –ένα οργανωμένο χάος- εισέρχεται στη σκηνή οργισμένος, επιθετικός, αδιάλλακτος. Όμως ο Δικαιόπολις θα τον αντιμετωπίσει με θάρρος και με θράσος, θα τον πείσει μεταμφιεζόμενος σε ήρωα του γοητευτικού μεγάλου Αρνητικού της εποχής, του Ευριπίδη. Καθώς ρέει το κρασί και τα κοψίδια σπάνε τις μύτες, ο Χορός μεταστρέφεται, αρνείται τον Λάμαχο και χορεύει συστρεφόμενος, στις παγανιστικές φούρλες του Δικαιόπολι. Έχουμε πια ελεύθερη αγορά, γιορτινά ρούχα, χρώματα, λαμπιόνια, βεγγαλικά, ένα πανηγύρι στη σκηνή. Όμως, πέρα εκεί ο πόλεμος συνεχίζεται. Το κάρο του Δικαιόπολι –όπως και αυτό της Μάννας Κουράγιο- δείχνει να εξαντλεί τα ειρηνικά του πολεμοφόδια.
Η άγρια διαπόμπευση του Λάμαχου, που κερδίζει επάξια τον ρόλο του αποδιοπομπαίου, αποφορτίζει την κοινότητα (;) Μια αίσθηση μετεωρισμού απομένει στο μεθεόρτιο τοπίο, ένα κοινό αίσθημα θολό και ζαλισμένο, όπως το παιδί του τέλους, με το μικρό βεγγαλικό του παγωτού και το πλαστικό σημαιάκι στα αμήχανα χέρια του. Και πάνω ψηλά στα πλακάτ της παράβασης ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης, ο Μακρυγιάννης, ο Θεόφιλος, ο Καβάφης, ο Σεφέρης, ο Ελύτης, ο Λαμπράκης, με το ανεξίτηλο σήμα της ειρήνης. Φωτεινά μετέωρα, κεράκια εφημερίας, που κρατούν αναμμένο τον πολυέλαιο του Έθνους. Λίγο πιο κάτω στα χώματα, συμπλεκόμενοι και διαπλεκόμενοι τραγικοί zanni μιας real politik, Βουλευτάκια της φακής, διαχειριστές της μπίζνας, του μεγάλου χρέους, Ελλάδα, Duty Free, αποικία.
ΚΑΤΑ ΕΝΑ ΔΙΣ ΦΤΩΧΟΤΕΡΗ Η ΑΤΤΙΚΗ
ΚΕΔΗΧ - ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Ο πιο αδύναμος κρίκος
Τα αμερικανικά ομόλογα διανύουν την καλύτερη χρονιά τους από το 2003, έχοντας καταγράψει άνοδο 4,5% μέχρι τις 18 Ιουνίου, σύμφωνα με την Bank of America, ‘καθώς οι επενδυτές αναζητούν εναλλακτικές επι... Περισσότερα...
Tο εθνικώς ορθό είναι το οικονομικώς ορθό; Η τρέχουσα αφήγηση της πολιτικής ηγεσίας της χώρας είναι πάνω κάτω αυτή: Η χώρα βρέθηκε στο χείλος της χρεωκοπίας, δεν θα ήταν σε θέση να πληρώσει τις...
ΠΟΡΕΙΑ ΣΕ ΤΕΝΤΩΜΕΝΟ ΣΚΟΙΝΙ Ο μεγάλος Αμερικανός οικονομολόγος Paul Samuelson λίγο πριν από τον πρόσφατο θάνατό του είχε υποστηρίξει πως ο εξ ίσου διάσημος φιλελεύθερος νομπελίστ...
CDS στα ύψη, ΓΔ στον πάτο Πάνω από τις 1100 μονάδες συντηρήθηκαν τα CDS την Παρασκευή, την ώρα που ο ΓΔ βούλιαζε ακόμη χαμηλότερα ακολουθώντας αντίθετη κίνηση τόσο από αυτά όσο...