Παράθυρα τηλεοπτικά, αναλυτές, μαιντανοί είπαν αλλά και λένε ο καθένας τον πόνο του.
Εμείς παρακολουθούμε όλο αυτό το χάλι, παρακολουθούμε τα κόμματα να ρίχνουν το μπαλάκι το ένα στο άλλο, τον "κύριο siemens" να μας στέλνει χαιρετίσματα από την γερμανία, και καθημερινά να γίνονται οι "πολιτικοί πατέρες" ρεζίλι των σκυλιών γιατί κατά κοινή ομολογία, "ΟΛΟΙ ΤΑ ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΕΙ" τα "δωράκια τους.
Από καιρό είχα διαβάσει το άρθρο του φίλου και συνεργάτη Αλέξανδρου Χατζηκώστα, και σας το παραθέτω γιατί είναι πολύ ενδιαφέρον.
Άλλο στόχο έχουν
Με αφορμή το σκάνδαλο με τη ΖΗΜΕΝΣ, έχει ξεκινήσει μια συζήτηση σχετικά με τα οικονομικά των πολιτικών κομμάτων στο όνομα της διαφάνειας της πολιτικής ζωής.
Τον τόνο στη συζήτηση δίνουν τόσο τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν και κυβερνούν τη χώρα μας από το 1974, όσο και τα μεγάλα ΜΜΕ, που το έχουν αναγάγει σε κύριο θέμα της επικαιρότητας.
Η επιχείρηση «καθαρά χέρια» αλλά…ελληνικά φαίνεται πως έχει ξεκινήσει με στόχους κάθε άλλο παρά αθώους. Απλά να θυμίσουμε πως η ανάλογη προσπάθεια στη γειτονική μας Ιταλία, όπου η διαφθορά είχε πάρει τεράστιες διαστάσεις,οδήγησε την πολιτική ζωή προς το αντιδραστικότερο, με την εγκαθίδρυση του Μπερλουσκόνι στη κυβερνητική εξουσία !
Σίγουρα υπάρχει πρόβλημα διασύνδεσης πολιτικών κομμάτων εξουσίας με το κεφάλαιο. Σίγουρα στελέχη τους έχουν «αμαρτήσει».
Η ουσία είναι πως στο σύστημα που ζούμε οι πολιτικοί διαχειριστές του, εξυπηρετούν έναντι «αντίδωρου» «νόμιμου» ή μη τα ταξικά συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης συνολικά.
Δηλαδή η πολιτική τους, η ιδεολογία τους, η πρακτική τους (και δεν χρειάζεται εδώ να πάρουν μίζες) εξυπηρετεί τα συμφέροντα των οικονομικά ισχυρών σε βάρος των πολλών.
Αυτό, όσο υπάρχει το συγκεκριμένο κοινωνικο-οικονομικό σύστημα , δεν αλλάζει, απλά αλλάζουν οι διαχειριστές και τα ονόματα τους.
Η περιβόητη «εξυγίανση της πολιτικής ζωής» δεν είναι τίποτα άλλο παρά το άλλοθι για τη δημιουργία μιας ...«υγειονομικής ζώνης», απαλλαγμένης απ' το «μικρόβιο» της αντίστασης, της ανυπακοής, της απειθαρχίας, της πάλης για την ανατροπή ενός συστήματος που όλα του τα γρανάζια πρέπει να δουλεύουν με τρόπο που να γιγαντώνουν τα κέρδη των λίγων σε βάρος των πολλών.
Εκεί αποσκοπούν.
Μπροστά στη διογκούμενη λαϊκή αγανάκτηση και στη φθορά του αστικού πολιτικού συστήματος σοφίζονται τεχνάσματα απ' τη μια για να παραπλανήσουν το λαό ότι τάχα κόβουν τα νήματα που συνδέουν την πλουτοκρατία με τα κόμματά της κι απ' την άλλη για να επιβάλουν φίμωτρο σε κάθε φορέα που αντιστέκεται, που μοχθεί για άλλη ριζικά διαφορετική πορεία.
Ο λαός, όμως, γνωρίζει καλά απ' την πείρα του ότι κανένας νόμος, κανένας μηχανισμός ελέγχου δεν μπορεί να διαχωρίσει την οικονομική και πολιτική εξουσία.
Οτι τα κόμματα που με την πολιτική τους εκφράζουν και υπηρετούν τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας αντικειμενικά θα είναι πάντα ευάλωτα και επιρρεπή στη διαφθορά, στην εξαγορά.
Υπηρετώντας ένα σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα, είναι τουλάχιστον υποκριτικό να εξανίστασαι για τα τρωκτικά που πολλαπλασιάζονται εντός του.
Η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από την αποκλειστική χρηματοδότηση των κομμάτων από το κράτος.
Οι οικονομικές ενισχύσεις μελών, φίλων και οπαδών βαφτίζονται αυθαίρετα ως «ιδιωτική χρηματοδότηση» και σκοπεύουν να την καταργήσουν.
Έτσι αφενός θα έχουμε κόμματα «κρατικοδίαιτα» (βασική επιδίωξη της Ε.Ε),κόμματα στην ουσία χειραγωγημένα, που δεν θα ξεφεύγουν με την απειλή της οικονομικής χρεοκοπίας, από τα πλαίσια της κυρίαρχης πολιτικής.
Αφετέρου με την κατάργηση της σχέσης των κομμάτων με τα μέλη και τους οπαδούς τους ( η οικονομική συνδρομή εκφράζει και αυτό), επιδιώκουν ωμή επέμβαση στο εσωτερικό τους, ιδιαίτερα αυτών που θεωρούνται «επικίνδυνα» για το σύστημα.
Φυσικά η αποκλειστική κρατική χρηματοδότηση δεν μπορεί πραχτικά να καταργήσει τις εισπράξεις κομμάτων ή στελεχών τους, «κάτω από το τραπέζι».Θα πρέπει λοιπόν από τους πολίτες να ορθωθεί τείχος αντίστασης στις αντιδημοκρατικές αυτές μεθοδεύσεις!
Το 1974 σε μουσική του 
