Θέμα της εβδομάδας: Διεθνείς Εκθέσεις-Διεθνή Φεστιβάλ
Το φεστιβάλ είναι άκλιτο ουσιαστικό ουδετέρου γένους.
Ο κινηματογράφος είναι ουσιαστικό αρσενικού γένους.
Κινηματογράφος ή κινηματόγραφος ή σινεμά είναι η τέχνη του θεάματος.
Παρουσιάζει στους θεατές μια ταινία, δηλαδή ένα έργο που το αποτελούν εικόνες σε κίνηση οι οποίες προβάλλονται σε οθόνη και συνοδεύονται από ήχο.
Ο κινηματογράφος θεωρείται η «έβδομη τέχνη».
Αμέσως μόλις ανακαλύφθηκε έγινε δημοφιλές είδος διασκέδασης.
Η ιστορία της κινηματογραφίας έχει ως βάση τη φωτογραφία.
Ο άνθρωπος έψαχνε με ποιο τρόπο θα αναπαράγει την κίνηση και πειραματίστηκε επί σειρά ετών μέχρι να μπορέσει να την απεικονίσει. Καταλυτικό ρόλο στην εξέλιξη της τεχνικής του κινηματογράφου διαδραμάτισε η ανακάλυψη και διάδοση της φωτογραφίας στα μέσα του 19ου αιώνα.
Το σημαντικότερο επίτευγμα σχετικά με την ανάπτυξη της κινηματογραφικής τεχνικής ήταν η εφεύρεση του κινητοσκόπιου από τον Ουίλιαμ Ντίκσον, ο οποίος εργαζόταν στα εργαστήρια του Τόμας Έντισον.
Το κινητοσκόπιο ήταν μια μηχανή προβολής με δυνατότητα να προβάλλει την κινηματογραφική ταινία σε ένα κουτί, το οποίο ήταν ορατό μόνο από ένα θεατή μέσω μιας οπής. Η συσκευή παρουσιάστηκε επίσημα για πρώτη φορά το Μάιο του 1891, μαζί με την πρώτη κινηματογραφική ταινία.
Λίγο αργότερα στη Γαλλία οι αδελφοί Λιμιέρ βασιζόμενοι στο κινητοσκόπιο των Ντίκσον και Έντισον εφηύραν τη μηχανή προβολής που ονόμασαν «
κινηματογράφο» και την παρουσίασαν για πρώτη φορά το 1895 δημοσίως στο Παρίσι.
Ένας από τους πρώτους κινηματογραφιστές θεωρείται ο Ζορζ Μελιέ, ο οποίος προσπάθησε με τα μέσα της εποχής να δημιουργήσει ταινίες με τέχνη.
Ο κινηματογράφος, με τις νέες δυνατότητες που αναφάνηκαν, μετατράπηκε διεθνώς σε δημοφιλή μορφή τέχνης και δημιουργήθηκαν πολλοί κινηματογραφικοί χώροι.
Εκτιμάται ότι στις αρχές του 20ού αιώνα υπήρχαν περίπου 10.000 κινηματογράφοι περίπου στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1920 ο κινηματογράφος δεν είχε ήχο (βουβός κινηματογράφος) και συχνά οι προβολές ταινιών συνοδεύονταν από ζωντανή μουσική.
Η ιστορία του ηχογραφημένου κινηματογραφικού ήχου ξεκίνησε το1926, όταν η Warner Brothers παρουσίασε μία συσκευή η οποία έδινε τη δυνατότητα αναπαραγωγής μουσικής μέσω ενός δίσκου που συγχρονιζόταν με τη μηχανή προβολής της ταινίας.
Βασισμένη σε αυτή τη νέα τεχνολογία η ταινία «Τhe Jazz Singer», αν και βουβή, ήταν η πρώτη που περιείχε διαλόγους.
Μαζί με τον ήχο ξεκίνησαν και οι προσπάθειες για προσθήκη χρώματος αλλά έφτασε η δεκαετία του ’60 για να επικρατήσει ο έγχρωμος κινηματογράφος.