ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΡΑΓΙΚΕΣ ΠΑΡΑΛΕΙΨΕΙΣ

Μιλήσαμε πολλές φορές για την αντιμετώπιση της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας από την ΟΠΟΙΑ πολιτική ηγεσία.

Οι άνθρωποι της Πυροσβεστικής, έχοντας φτάσει (και ξεπεράσει) στα όρια τους σπάνουν την σιωπή τους, και καταγγέλλουν ΤΡΑΓΙΚΕΣ παραλείψεις με τις όποιες ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ.

Ο κόσμος πρέπει να ενημερωθεί, να ΜΑΘΕΙ επιτέλους τι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ συμβαίνει.

Διαβάστε λοιπόν όπως έχει ένα άρθρο ΚΑΤΑΠΕΛΤΗ στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία της 5/8/2007.

«Η διάλυση της Πυροσβεστικής και η αποδυνάμωσή της από έμψυχο δυναμικό θέτουν θέμα ασφαλείας σε τρία διεθνή αεροδρόμια της χώρας.

Οι πυροσβέστες που υπηρετούν στα αεροδρόμια της Κέρκυρας, της Ρόδου και της Κω κρούουν, από το χειμώνα του 2006, τον κώδωνα του κινδύνου ότι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν ενδεχόμενο αεροπορικό ατύχημα.

Και παρ' ότι βρισκόμαστε στην καρδιά του καλοκαιριού, ουδείς ασχολείται και τίποτα δεν έχει αλλάξει.
Το αεροδρόμιο «Διαγόρας» της Ρόδου διαθέτει 32 άτομα προσωπικό μαζί με τον διοικητή. Ουσιαστικά 28, αφού τέσσερις είναι αποσπασμένοι, για να υποδεχθεί «πάνω από 3,5 εκατ. έλληνες και ξένους ταξιδιώτες», όπως είχε δηλώσει ο υπουργός Μεταφορών, Μ. Λιάπης, σε επίσκεψή του στις 20 Ιουλίου.
Στο αεροδρόμιο «Ιωάννης Καποδίστριας» της Κέρκυρας υπηρετούν 23 άτομα, επί της ουσίας όμως πρόκειται για 19 πυροσβέστες μαζί με τον διοικητή, αφού και εκεί 4 έχουν πάρει απόσπαση.
Στην Πυροσβεστική του αεροδρομίου «Ιπποκράτης» της Κω οι πυροσβέστες ανέρχονται με τον διοικητή στους 28.

Προσοχή, οι αριθμοί αυτοί δεν είναι ανά βάρδια, αλλά συνολικά!
Από τις 14 Ιουλίου 2006, οι αερολιμένες κατατάσσονται σε κατηγορίες πυρασφάλειας ανάλογα με το μεγαλύτερο αεροσκάφος που φιλοξενούν, η οποία συνήθως είναι η 9, δηλαδή η ανώτερη.
Ενημέρωσε, «κόπηκε»
Τόσο στην κατηγορία 9 όσο και την 8 οι υπηρεσίες του αεροδρομίου πρέπει να διαθέτουν μίνιμουμ τρία πυροσβεστικά οχήματα, συν ένα εφεδρικό και τουλάχιστον δύο αυτοτελή διασωστικά οχήματα.

Όσον αφορά το προσωπικό, απαιτούνται με πυροσβεστικά κριτήρια πυρόσβεσης-διάσωσης τουλάχιστον 15 άτομα ανά βάρδια.
Φτάνει να διαιρέσει κανείς τις υπάρχουσες δυνάμεις με τις βάρδιες για να διαπιστώσει πως σε περίπτωση αεροπορικού ατυχήματος τέσσερις πυροσβέστες πρέπει να σώσουν πλήρωμα και επιβάτες και να σβήσουν την πυρκαγιά ενεργώντας σε έξι διαφορετικές εξόδους κινδύνου που διαθέτει κάθε αεροσκάφος.
Ακραία πολιτικά φαινόμενα; Ο διοικητής του αεροδρομίου της Κέρκυρας, Δ. Πεφάνης, πλήρωσε με την αποστρατεία του, στις κρίσεις του 2007, την απόφασή του να ενημερώσει, και εγγράφως, τον Νοέμβριο του 2006, το αρχηγείο του Σώματος, ζητώντας είτε να ενισχυθεί με προσωπικό η υπηρεσία του είτε να αλλάξει κατηγορία το αεροδρόμιο.

Κοινοποίησε το έγγραφο και στον Κρατικό Αερολιμένα Κέρκυρας.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα τοπικών εφημερίδων, αλλά και όπως προκύπτει από σκληρή ανακοίνωση που εξέδωσε η Ένωση Πυροσβεστικών Υπαλλήλων Κέρκυρας, ο κ. Πεφάνης δέχτηκε σφοδρή επίθεση από τους βουλευτές της Ν.Δ. Ν. Δενδιά και Ν. Γεωργιάδη, που τον απαξίωναν ως επαγγελματία.
«Με ποιον τρόπο, γνώσεις (υποκειμενικές και αντικειμενικές), πείρα ή άλλη μέθοδο μηδέ εξαιρουμένης της πυροσβεστικής ενημέρωσης, αξιολογήθηκε εντός ωρών και κρίθηκε επαγγελματικά ανεπαρκής ένας πυροσβέστης αξιωματικός με καθήκοντα διοικητή και περίπου 30 ετών υπηρεσία;» ανέφεραν οι συνδικαλιστές στην ανακοίνωσή τους.
Η απάντηση δόθηκε έμμεσα στις κρίσεις του 2007.

Λεπτομέρεια; Ο Δ. Πεφάνης που ήταν διοικητής στο Αίγιο, όταν έγιναν οι σεισμοί και τιμήθηκε με Χρυσό Αριστείο Ανδρείας, αποστρατεύτηκε βλέποντας τη βαθμολογία του να κατατρακυλάει στο συμβούλιο κρίσεων.
Σήμερα αρκείται να πει:

«Αν νομίζουν ότι προσφέρει ασφάλεια αυτό το αεροδρόμιο είναι υπεύθυνοι για ότι συμβεί. Δεν πρέπει να τα λέμε αυτά κατόπιν εορτής».
Προς Πολύδωρα
Παρόμοια εικόνα παρουσιάζεται και στα Δωδεκάνησα.

«Έχουμε ενημερώσει εγγράφως το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, το υπουργείο Μεταφορών, την τωρινή αλλά και την παλαιότερη ηγεσία της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας.

Στο τελευταίο έγγραφο που στείλαμε, στις 23 Φεβρουαρίου του 2007, ρωτάμε τον Β. Πολύδωρα με "ποιες δυνάμεις θα αντιμετωπισθεί ένα αεροπορικό ατύχημα στο αεροδρόμιο της Ρόδου ή της Κω, όταν δεν υπάρχει προσωπικό διάσωσης και πυρόσβεσης, παρά μόνο 2-3 οδηγοί πυροσβεστικών οχημάτων;

Γιατί το 2000 υπήρχαν 12 πυροσβέστες βάρδια και τώρα 4".

Του γνωστοποιούμε ότι όσον αφορά την πυρασφάλεια και τη διάσωση, τα αεροδρόμια της Δωδεκανήσου λειτουργούν πέραν των κανονισμών του ICAO», επισημαίνει ο Χρ. Τσάκωνας, πρόεδρος της Ενωσης Υπαλλήλων Πυροσβεστικής Δωδεκανήσων.
«Στις 2 Απριλίου του 2007 μας απάντησε ότι θα κάνουν προσλήψεις, πως θα μας ενισχύσουν με τα άτομα που θα βγουν από τη Σχολή.

Πριν από λίγες μέρες αποφοίτησαν, αλλά δεν μας έστειλαν κανέναν», συμπληρώνει και καταγγέλλει πως στην Κω τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα όχι μόνο στο αεροδρόμιο, αλλά και στην πόλη, αν τύχουν δυο συμβάντα ταυτόχρονα.

«Μέχρι τις 17 Ιουλίου οι συνάδελφοι στο αεροδρόμιο δουλεύουν χωρίς ρεπό προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες, που ούτως ή άλλως δεν καλύπτονται».
Και τα δύο σωματεία έχουν καταθέσει τη σχετική αλληλογραφία στον Εισαγγελέα. Στην Κέρκυρα είναι ήδη σε εξέλιξη Ένορκη Διοικητική Εξέταση».

Και δεν είναι μόνο αυτό που διαβάσατε.

Πολλά είναι τα ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ που συμβαίνουν, και έχουν κάνει το Πυροσβεστικό Σώμα «Σάκο του μποξ».

Μήπως είναι η ώρα να μιλήσει ο κόσμος;

ΑΚΡΙΒΗ ΜΟΥ ΔΑΣΟΠΥΡΟΣΒΕΣΗ

Η πιο ακριβή δασοπυρόσβεση στην Ευρώπη κατέρρευσε, όπως όλα τα πανάκριβα συστήματα που αγοράζει η Ελλάδα.

Πολλά αεροπλάνα, περισσότερα από όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρώπης, ακόμα και από αυτές που είναι μεγαλύτερες από την Ελλάδα.

Πολλά πυροσβεστικά μέσα κάθε είδους.

Ένα Πυροσβεστικό Σώμα με λίγο κόσμο, και πολλούς αξιωματικούς , το οποίο στο παρελθόν μάς έχει κάνει όλους υπερήφανους αλλά και ασφαλείς.

Κι όμως όλα αυτά κατέρρευσαν μέσα σ’ αυτό το καλοκαίρι.

Γιατί;

Αγοράσαμε και αγοράζουμε ή νοικιάζουμε αεροπλάνα που στοιχίζουν δισ. ευρώ, αλλά δεν δίνουμε μερικά εκατομμύρια για την πρόληψη.

Το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπουμε σήμερα.

Μέτρα που δεν εφαρμόστηκαν ποτέ:

Από το 1993 η Βουλή, τα κόμματα, οι κυβερνήσεις συζητούν για το πώς θα αντιμετωπισθεί το πρόβλημα.

Το αποτέλεσμα είναι ορατό και καταστροφικό.

Το 1993 με διακομματική συναίνεση αποφασίσθηκε η δημιουργία ενός ενιαίου φορέα δασοπροστασίας.

Τα μέτρα που προτάθηκαν -και τα οποία θα διαβάσετε παρακάτω- δεν εφαρμόσθηκαν ποτέ.

Το 1998, έπειτα από δύο μεγάλες καταστροφές του ’95 και του ’98, αποφασίσθηκε να δοθεί η δασοπυρόσβεση στην Πυροσβεστική.

Το στρατιωτικού χαρακτήρα Σώμα κρίθηκε το καταλληλότερο να αντιμετωπίσει την κατάσβεση.

Μόνο που δεν υπήρχε το κομμάτι πρόληψη, που ήταν και το σημαντικότερο.

Η Δασική Υπηρεσία βρέθηκε απέναντι και συμπεριφέρθηκε εχθρικά σε αυτό το σχέδιο.

Η Δασική Υπηρεσία ζητούσε 20 δισ. δρχ. το ’97, τα οποία δεν της δόθηκαν.

Μόλις οι πυροσβέστες ανέλαβαν, πήραν ως πρώτη δόση 320 δισ. δρχ. για να μη λυθεί επίσης κανένα πρόβλημα.

Η Πυροσβεστική έφτιαξε νέες υπηρεσίες και διευθύνσεις, έγιναν περισσότεροι οι βαθμοφόροι, κάποια χρήματα δόθηκαν και στην υποδομή.

Τα δάση όμως συνέχισαν να καίγονται.

Κανένας δεν φρόντισε για την πρόληψη περιμένοντας, όταν πιάσει η φωτιά, τους πυροσβέστες.

Δέκα χρόνια μετά την απόφαση του ’98-’99 υπάρχει και πάλι προβληματισμός για:
Το ποιος πρέπει να προλαμβάνει.
Ποιος πρέπει να καταστέλλει.
Γι’ αυτό και ακόμα στην Πυροσβεστική σκέπτονται το ζήτημα.
Η ιστορία της κόντρας Φούρλα - Κόη δεν είναι τίποτα άλλο παρά παρωνυχίδα που προσπαθεί να αποπροσανατολίσει από το βασικό θέμα:

Δεν υπάρχει ενιαία αντιμετώπιση και συνεργασία όλων των κρίκων, δηλαδή Δασικής Υπηρεσίας, δασαρχείων, δήμων, νομαρχιών, περιφερειών, Πυροσβεστικής.

Το αποτέλεσμα είναι ότι καταφέραμε να καεί ακόμα και η Ολυμπία μαζί φυσικά με τη μισή Πελοπόννησο.
Ζήτω η Ελλάς!

Τελικά, οι πολιτικές «επιλογές» σ’ αυτή τη χώρα, το μόνο που κατάφεραν όλα αυτά τα χρόνια ήταν να αποσυντονισουν τον μηχανισμό, και να τον θέσουν σε πλήρη «ακινησία».

Αποτέλεσμα όλων αυτών των κινήσεων, ήταν οι πολιτικοί εν μέσω καταστροφών από τις τελευταίες πυρκαγιές να επιχειρούν να αποδώσουν τις ΔΙΚΕΣ τους ευθύνες σε εκείνους που δεν έφταιγαν.

Και φυσικά αυτό δεν τόλμησαν να το κάνουν όπως λέμε «στα ίσα», αλλά μέσο παρατρεχάμενων πισώπλατα.

Το καλό (αν μπορούμε να το πούμε έτσι) της υπόθεσης είναι ότι ο κόσμος πλέον ψάχνει, και δεν βασίζεται στην όποια παραπληροφόρηση.

Έτσι τώρα ξέρουμε ποιοι φταίνε πραγματικά, που διαλύθηκαν όλα.

Ποιοι φταίνε για την ΔΙΑΛΥΣΗ της πυροσβεστικής, που εδώ και χρόνια είναι το «μπαλάκι» στις όποιες πολιτικές σκοπιμότητες.

Και οι ένοχοι θα τιμωρηθούν.

ΑΚΗΣ ΠΑΝΟΥ- Ο ΚΟΣΜΟΣ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ

Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε τη συγκεκριμένη δουλειά σαν μια απλή «δισκοπαρουσίαση», αλλά μόνο κάτι τέτοιο δεν είναι.

«Ο ΚΟΣΜΟΣ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ», είναι μια ανθολογία 86 μεγάλων τραγουδιών ενός μεγάλου δημιουργού, του Άκη Πάνου σε ένα άλμπουμ από 4 cd το οποίο έχει και βιογραφικά στοιχεία του δημιουργού!

Του Άκη Πάνου που στόλισε το Ελληνικό Τραγούδι με τις δημιουργίες του.

Μεγάλες φωνές, σε μεγάλα τραγούδια έρχονται για να μας ταξιδέψουν σε εκείνο που ΕΙΝΑΙ πραγματικά λαϊκό τραγούδι.

Στέλιος Καζαντζίδης, Στράτος Διονυσίου, Βίκυ Μοσχολιού, Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Βούλα Γκίκα, Μαίρη Μαράντη, Γιώργος Νταλάρας, Μανώλης Μητσιάς, Τόλης Βοσκόπουλος, Γιώτα Λύδια, Πόλυ Πάνου, Χρηστάκης, ο Συνθέτης, και πολλοί ακόμα, ερμηνεύουν τα διαμάντια του λαϊκού μας τραγουδιού, ενός τραγουδιού (που όπως έχω πει και άλλες φορές) γράφτηκε χθες, αλλά μιλαει στις ψυχές μας ακόμα και τώρα.

Ας θυμηθούμε ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ ο Άκης Πάνου!

Ο Αθανάσιος Δημητρίου Πάνου γεννήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 1933 στην Καλλιθέα. Ο πατέρας του Εργάζονταν στη Βασιλική φρουρά κι αργότερα στο 15ο στρατιωτικό νοσοκομείο, ως γραμματέας. Ήταν τέσσερα αδέρφια, τα τρία αγόρια. Τη μύησή του στη μουσική θα πρέπει όμως να την πιστώσουμε στη μητέρα του. Εκείνη ήταν που του τραγουδούσε τα ρεμπέτικα της εποχής και τον πήρε από το χέρι να τον γνωρίσει σε σημαντικούς ανθρώπους. Έτσι, ο μικρός Θανασάκης (Άκης) βρέθηκε το 1946, στα δεκατρία του μόλις χρόνια, να παίζει στο πάλκο - αλλά και σε διάφορες ταβέρνες βγάζοντας πιατάκι - κιθάρα και μπουζούκι πλάι στον Γιάννη Σταματίου, τον περίφημο «Σπόρο».
Στα 17 του τό 'σκασε από το σπίτι για να παντρευτεί την, εφ' όρου ζωής πιστότατη, Δήμητρα, που πάντως την χώρισε για να παντρευτεί την Άννα, μητέρα των τεσσάρων παιδιών του. Μιλούσε πάντα στους γονείς του στον πληθυντικό και αυτό απαιτούσε και από τα παιδιά του.
Καλλιθέα, Δάφνη, Πετράλωνα, Αη-Γιάννης Ρέντης ήταν μερικές απ΄τις περιοχές που εμφανίστηκε ως μουσικός μέχρι το 1958, οπότε και αποσύρθηκε ουσιαστικά από τη νύχτα. Ήταν η ώρα του Συνθέτη.
Δισκογραφεί το πρώτο του τραγούδι, «Το παιδί που απόψε πίνει», σε στίχους του Χρήστου Κολοκοτρώνη με τη φωνή της Καίτης Γκρέυ. Τα χρόνια που ακολούθησαν δε χαρακτηρίστηκαν από κάποια ιδιαίτερη δραστηριοποίησή του, μέχρι να φτάσουμε στο 1967, έτος κυκλοφορίας του «Θα κλείσω τα μάτια» με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση και την Χαρούλα Λαμπράκη. Εκεί αισθάνθηκε και τον πέλεκυ της ανοησίας των Λογοκριτών· μόλις 15 μέρες κυκλοφόρησε ο δίσκος. Η «φτώχια» και η «μιζέρια» που προσπαθεί να αποποιηθεί ο ήρωας του τραγουδιού αντικαθίστανται από κάτι «λευκά περιστέρια» και η Βίκυ Μοσχολιού αναλαμβάνει το 1970 να ερμηνεύσει το τραγούδι με τους πολιτικά ορθούς στίχους. Η πλέον δημιουργική δεκαετία του Άκη Πάνου έχει ξεκινήσει. «Η πιο μεγάλη ώρα», «Η ζωή μου όλη», «Και τι δεν κάνω», «Εγώ καλά σου τά 'λεγα», «Πήρα απ' το χέρι σου νερό», «Δεν κλαίω για τώρα», «Για κοίτα με στα μάτια», «Ο τρελός», «Πυρετός». Ακολούθησαν το «Θέλω να τα πω», «Ο δρόμος είναι δρόμος», «Εφτά νομά σ' ένα δωμά»..

Το 1974 κάνει την πρώτη καλλιτεχνική υπέρβαση. Μπαίνει στο στούντιο μαζί με τον Στέλιο Καζαντζίδη για έναν μεγάλο δίσκο και συγκρούεται μαζί του. Εκεί που προηγουμένως είχαν ευλαβικά πειθαρχήσει ο Γ. Μπιθικώτσης και ο Στράτος Διονυσίου, ο Καζαντζίδης αντέδρασε: Δε δέχτηκε τον απόλυτο έλεγχο που ήθελε ο συνθέτης στην ηχογράφηση. Έτσι προέκυψαν μόνο 6 τραγούδια και ο δίσκος συμπληρώθηκε με παλαιότερες επιτυχίες του τραγουδιστή. Ωστόσο μέσα από το αγαπημένο του ενεάσημο μέτρο, που κυριαρχεί και σ΄ αυτόν τον δίσκο, παρουσιάζει στίχους που υπερβαίνουν την μόδα της εποχής «φύγε - μη φύγεις», «Σ' αγαπώ - μ' αγαπάς» και απογειώνει τις ερμηνευτικές επιδόσεις του απόλυτου Έλληνα ερμηνευτή. για το ομότιτλο του δίσκου τραγούδι, «Η ζωή μου όλη», ο Καζαντζίδης είπε: «Είναι το καλύτερό μου κουστούμι, και αυτό που με εκφράζει περισσότερο.»
Το 1977 με σημαία ένα τραγούδι που γράφτηκε για τη συνεργασία του με τον Καζαντζίδη και ερμηνευτή τον Μανώλη Μητσιά, ηχογραφεί το «Παρώνν!» Τραγούδια-σπονδές για τα πιο άγρια όνειρα των λαϊκών ανθρώπων, που θα επισκιάσει ο θρυλικός «Τρελός», ανεπανάληπτο σουξέ και καλλιτεχνική μονογραφή του Μ. Μητσιά!
Αν όμως οι δύο αυτοί δίσκοι ήταν η καλλιτεχνική του απογείωση, το 1982 έρχεται ο εμπορικότερος του δίσκος. «Θέλω να τα πω» με ερμηνευτή τον Γιώργο Νταλάρα. «Θέλω να τα πω», «Εφτά νομά σ' ένα δωμά», τα σκωπτικά «Άνοιξε Πέτρο» και «αδιόρθω αναρχί», ξεσηκώνουν την Ελλάδα που έχει μόλις μπει σε μια νέα πολιτικοκοινωνική εποχή.
Την αμέσως επόμενη χρονιά οι Αδελφοί Φαληρέα εκτοξεύουν στο ... διάστημα τον δισκογραφικό πύραυλο «Αφιερωμένο εξαιρετικά» με τα Παιδιά από την Πάτρα. Για το "καύσιμο", δηλαδή για το τραγούδι του «Δε θέλω τη συμπόνια κανενός» ο Άκης Πάνου γκρίνιαζε πως πήρε πενταροδεκάρες.

Η επόμενη Δεκαετία τον βρίσκει να σιωπά καλλιτεχνικά και να φλερτάρει με την επικαιρότητα, μέσω επιστολών και άρθρων. Αποφάσισε να ξανανέβει στο πάλκο για δύο μόνο δεκαπενθήμερα: το 1989 στο «Επειγόντως» και το 1994 στα «9/8». Εκεί είχε στήσει το πάλκο σε δύο σειρές. Μπροστά οι μουσικοί, πίσω οι τραγουδιστές και δεν είχε αφήσει χώρο για πίστα.
Την 1η Αυγούστου 1997, πυροβολεί και σκοτώνει τον Σωτήρη Γιαλαμά, μη εγκρίνοντας την ερωτική σχέση που διατηρούσε το θύμα με την κόρη του Ελευθερία. Δικάζεται τον Μάρτιο του 1998 από το μικτό ορκωτό κακουργιοδικείο Καβάλας. «Δε μετανόησα γιατί δεν εννόησα τι έγινε» έλεγε, οχυρωμένος πίσω από τον προσωπικό του κώδικα. Κρίνεται ένοχος και καταδικάζεται σε ισόβια χωρίς ελαφρυντικά. Δεν του αναγνωρίστηκε ούτε το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου, αλλά ούτε και αυτό της καλλιτεχνικής προσφοράς.

Ήταν εκείνα τα σαββατοκύριακα που έκανα τη διαδρομή μέχρι την Κομοτηνή για να τον δω, να του μιλήσω….

Τον άνθρωπο που είχε τα δικά του πιστεύω για τα θέματα «τιμής», τον δημιουργό που ούτε και η φυλακή τον σταμάτησε να δημιουργεί.

Είχε ετοιμάσει τραγούδια μέσα στη φυλακή, αλλά δεν ακούστηκαν ποτέ.

Παρόλα τα προβλήματα υγείας, δημιουργούσε.
Τον τραγούδησαν όλα τα μεγάλα ονόματα του λαϊκού τραγουδιού. Δισκογράφησε 200 περίπου τραγούδια, ενώ πολλά έμειναν στο συρτάρι του. Αξιοσημείωτη είναι η έντονη φήμη που αναπτύχθηκε λίγο πριν πεθάνει, πως είχε δρομολογηθεί η συνεργασία του με τον Στέλιο Καζαντζίδη, ο οποίος ήταν ο μόνος καλλιτέχνης πρώτης γραμμής που τον επισκέφθηκε στη φυλακή.
Στις 2 Φεβρουαρίου 2000 εισήχθη στο Ευγενίδειο θεραπευτήριο, όπου και κατέληξε την Παρασκευή 7 Απριλίου, στις 12 το μεσημέρι, από καρκίνο του παγκρέατος. Ήταν 67 ετών..

ΑΚΗΣ ΠΑΝΟΥ- Ο ΚΟΣΜΟΣ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ.

Αποκτήστε το άλμπουμ αυτό, και καλή ακρόαση.

ΟΙ ΖΕΙΜΠΕΚΟΙ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ

ΘΩΜΑΣ ΚΟΡΟΒΙΝΗΣ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ

«Και ξαφνικά έρχεται πολύ φως στο πώς και από πού κρατάμε τις ρίζες μας, εμείς, οι νησιώτες του Ανατολικού Αιγαίου.

Στην τελευταία αυτή, την εξαιρετική λαογραφική και ιστορική μελέτη του Θωμά Κοροβίνη, για τους Ζεϊμπέκους, μαθαίνουμε πολλά γι αυτούς τους ιδιότυπους πολιτισμικά και κοινωνικά ανθρώπους, που υπήρξαν στις κεντροδυτικές περιοχές της Μικράς Ασίας.

Σήμερα πλέον δεν υπάρχουν, αφού αφομοιώθηκαν στο χαρμάνι της οθωμανικής επικράτειας. Πιθανώς να έχουν την καταγωγή από τους Θράκες, που μετοίκισαν στη Φρυγία πριν από πολλά χρόνια. Περήφανοι αγωνίστηκαν πεισματικά για τη διατήρηση της ελευθερίας τους – αναδείχθηκαν οι «Ρομπέν των δασών» της Ανατολής, γνωστοί ως κοινωνικοί ληστές.

Εχθροί της οθωμανικής αυτοκρατορίας απέκτησαν φήμη, αποκαθιστώντας την κοινωνική αδικία, που επέβαλαν οι εξουσιαστές.

Κορυφαία και πιο γνωστή φυσιογνωμία ο Εφές, Τσάκιτζη –Εφές, που έγινε θρύλος σε όλους τους κοινωνικά καταπιεσμένους.

Η ζωή και η δράση τους ενέπνευσε πολλούς στη λογοτεχνία, τη μουσική τη ζωγραφική.

Εμείς, στη Λέσβο, οφείλουμε σε αυτούς τους χορούς (ζεϊμπέκικος, καρσιλαμάς) και πολλούς αυτούσιους σκοπούς τους.

Στο βιβλίο ο συγγραφέας κάνει χρήση πλουσιότατης βιβλιογραφίας από την Τουρκία, αλλά κι από την Ελλάδα, που συμπληρώνεται με εξαίσιο φωτογραφικό υλικό.

Πολύ καλά και τα προηγούμενα βιβλία του: «Οι Ασίκηδες», η μετάφραση του Yasar Kemal «Ο Τσάκιτζης» κι οι «Τούρκικες Παροιμίες». Αναμφισβήτητα είναι από τα πλέον αξιόλογα βιβλία της χρονιάς αυτής.

Παναγιώτης Αγιακάτσικας»

Ένα εξαιρετικό βιβλίο, μια προσεγμένη, ιστορική καταγραφή, είναι το βιβλίο του Θωμά Κοροβίνη «ΟΙ ΖΕΙΜΠΕΚΟΙ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ».

Ο εξαίρετος συγγραφέας, με πολλή αγάπη και μεράκι, ερεύνησε, συνέλεξε, και μας δίνει τις άγνωστες «πτυχές» μιας άλλης ιστορίας, την οποία χωρίς την συνδρομή του δεν επρόκειτο να την μάθουμε ποτέ!

Αλλά, ποιος είναι ο Θωμάς Κοροβίνης;

Ας τον γνωρίσουμε μέσα από ένα σύντομο βιογραφικό.

Ο Θωμάς Κοροβίνης γεννήθηκε το 1953 στη Θεσσαλονίκη.

Εργάζεται ως φιλόλογος στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.

Από το 1988 μέχρι το 1996 υπηρέτησε στο Ζάππειο και το Κεντρικό Παρθεναγωγείο της Κωνσταντινούπολης.

Εδώ και χρόνια ερευνά πτυχές του ελληνικού και του τουρκικού λαϊκού πολιτισμού καθώς και τις σχέσεις μεταξύ τους.

Συνεργάζεται με διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά.

Το 1995 βραβεύτηκε με το Α΄ βραβείο λαογνωσίας Αμπντί Ιπεκτσί.

Είναι συνθέτης, στιχουργός και ερμηνευτής λαϊκών τραγουδιών.

Έχει εκδώσει αφηγήματα, μελέτες καθώς και βιογραφίες.

Εκπαιδευτικός μ' όλη τη σημασία της λέξης, ερευνητής, λαογράφος, μεταφραστής, λογοτέχνης, τραγουδοποιός και τραγουδιστής, αχθοφόρος του σεβντά, λαμπάδα αναμμένη που λιώνει και καίγεται για να ξανααναστηθεί, μα πάνω από όλα μέσα "στο αίμα και στο λογισμό αδελφοποιτός και καρντάσης" πολλών ανθρώπων.

Για το βιβλίο που σας προτείνω ο ίδιος έχει πει χαρακτηριστικά!

«Έργο ζωής, που με εξάντλησε, με διέλυσε. Δεκαεπτά χρόνια δουλειάς».

Η ζωή όλη του Θωμά Κοροβίνη, θα μπορούσε να γίνει τραγούδι, γιατί …. Είναι τραγούδι.

Είναι από τους ανθρώπους που πραγματικά τιμούν με την παρουσία και το έργο τους τη χώρα μας.

Όλο του το έργο χαρακτηρίζεται από επίπονες έρευνες και διαδικασίες, των οποίων το αποτέλεσμα τον δικαιώνει, και κάνει τον αναγνώστη να διαβάζει ξανά, και ξανά το κάθε βιβλίο του, και να μη το χορταίνει.

ΟΙ ΖΕΙΜΠΕΚΟΙ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ είναι ένα βιβλίο το οποίο πρέπει να υπάρχει σε ΟΛΕΣ τις βιβλιοθήκες, ένα βιβλίο που πρέπει να το διαβάσουν όλοι, μικροί και μεγάλοι.

Αποκτήστε το!

ΤΟΛΗΣ ΧΑΡΜΑΣ

Ο Τόλης Χάρμας έχει τη δική του ιστορία στο τραγούδι (το πραγματικό του όνομα είναι Απόστολος Χαρμαντάς).

Λίγοι θα γνωρίζουν και θα θυμούνται ότι έχει ερμηνεύσει σε πρώτη εκτέλεση κομμάτια, όπως τα:

«Κάποια μάνα αναστενάζει» του Βασίλη Τσιτσάνη, «Ενα τραγούδι απ' το Αλγέρι» του Απόστολου Καλδάρα, «Πάλι εχτές στις τρεις ήρθες να κοιμηθείς» του Μανώλη Χιώτη, «Ενα καράβι απ' τον Περαία» του Γιώργου Μητσάκη.

Ο ίδιος έχει γράψει κι ερμηνεύσει σε δικούς του στίχους πάνω από 150 λαϊκά τραγούδια (αρκετά με τη γυναίκα του, Λίτσα, τη δεκαετία τού '50, τότε που αποτελούσαν το ντούο Χάρμα).

Τραγούδια επιτυχίες, όπως τα: «Η καρδιά του μάγκα», «Γκιουλτζαμάλ», «Το σφάλμα», αλλά και το πρόσφατο ωραίο ζεϊμπέκικο «Αλήτικα μικρόβια».

Δικό του είναι και το «Εδώ παπάς, εκεί παπάς» που έχει τραγουδήσει παλαιότερα ο Τάκης Μπίνης.
«Κατάγομαι από το Λεωνίδιο Κυνουρίας.

Τα πρώτα μου ακούσματα είναι από παραδοσιακή μουσική.

Ο πατέρας μου έπαιζε λαούτο.

Από εκεί επηρεάστηκα.

Στην Αθήνα, στην Ακαδημία Πλάτωνος, θυμάμαι που ήμασταν μαθητές 15χρονοι με τον Γιώργο τον Μουζάκη, τον γνωστό συνθέτη.

Καθόμασταν με μια κιθαρούλα, λέγαμε τραγουδάκια και κάναμε καντάδες για να ρίξουμε τα κορίτσια.

Είχα μάθει το λα μινόρε, το λα ματζόρε, τρία ακόρντα.

Ο Γιώργος από τότε το έλεγε ότι θα γίνει συνθέτης.

Τον είχα συναντήσει τελευταία φορά στην κηδεία της Αλέκας Στρατηγού.

Δεν τον έχω ξαναδεί. Κορακοζώητος, γερό παιδί, σαν κι εμένα».
Το '48 ξεκίνησε σαν επαγγελματίας τραγουδιστής σ' ένα αναψυκτήριο της πλατείας Κουμουνδούρου.

«Ελεγα Χαιρόπουλο, Αττίκ, ελαφρά τραγούδια.

Ηταν κομφερασιέ τότε ο Λάμπρος Ζούνης μαζί με τον Αρία.

Από εκεί άρχισα, με 8 δραχμές μεροκάματο».
«Υστερα από δύο χρόνια περασα στο λαικο τραγουδι.

Είχα αρχίσει ήδη να γράφω και να παίζω μπουζούκι.

Ηταν της μόδας το λαϊκό τραγούδι.

Προσαρμόστηκα γρήγορα.

Αμα δεν ελίσσεσαι, πώς θα γίνει; Θα μείνεις εκεί, κούτσουρο;

Εκανα ντουέτο με τη συγχωρεμένη τη γυναίκα μου, τη Λίτσα.

Αρχίσαμε από το βαριετέ "Αλκαζάρ" στον σταθμό Λαρίσης και μετά πήγαμε στο θέατρο "Σαμαρτζή" σ' επιθεωρήσεις με Βασιλειάδου, Φωτόπουλο, Ρένα Ντορ κ.ά. Ημασταν το πρώτο λαϊκό ντουέτο στο θέατρο.

Εκεί πρωτοτραγούδησα την "Καρδιά τού μάγκα".

Μετά πήγαμε τουρνέ σε Κωνσταντινούπολη, Κύπρο, Ισραήλ.

Ημασταν δέκα χρόνια μαζί. Κάναμε δύο παιδιά, την έχασα, συνέχισα μόνος μου».
«Πηγα Αμερική , για οκτώ χρόνια.

Τορόντο, Βανκούβερ, Καλιφόρνια, Νέα Υόρκη, Σακραμέντο, Ινδιανάπολη.

Παίζαμε μόνο ελληνική μουσική έχοντας κοινό αμερικάνικο, σχεδόν το 90%».


«Περισσότερες είναι οι δύσκολες στιγμες που είχα παρά οι εύκολες.

Αυτό το επάγγελμα έχει στιγμές γλυκές κι έχει κάτι πικρές, ολόπικρες.

Από μικρόψυχες συμπεριφορές συναδέλφων, από άγνοια.

Αυτά συμβαίνουν.

Δεν έχω κανένα παράπονο, ούτε κατηγορώ κανέναν, τους αγαπώ όλους. Δεν ξέρω αν μ' αγαπάνε αυτοί».

«Καλή παρέα έκανα με τον συγχωρεμένο τον Γεράσιμο Κλουβάτο, αυτόν που έχει γράψει το "Άναψε το τσιγάρο, δωσ' μου φωτιά».

Ακέραιος χαρακτήρας, ταιριάζαμε.

Επίσης με τον Σπιτάμπελο τον Στέφανο.

Εξαιρετικός καλλιτέχνης, ολίγον τρελός.

Είχε εφεύρει το μπουζουκοκίθαρο με έξι χορδές.

Εκανε αυτή την πατέντα γιατί έπαιζε περισσότερο κιθάρα.

Την επανάσταση βέβαια την έφερε ο Χιώτης με το τετράχορδο μπουζούκι.

Σπουδαία εφεύρεση».
«Μπουζουκι και κιθάρα έμαθα μόνος μου.

Σε όποια ωδεία και να πας, ότι και να κάνεις, εάν δεν έχεις τσαγανό, δεν φτουράς.

Το αίσθημα που θα δώσεις στο όργανο είναι άλλο πράγμα.

Γνώρισα μουσικούς σημαντικούς, που δεν μ' άγγιζαν όμως στην καρδιά.

Κι έβλεπες τον συγχωρεμένο τον μπάρμπα-Γιάννη τον Παπαϊωάννου που έπαιζε μπουζούκι με δύο δάχτυλα κι όταν έπαιζε ταξίμι, σου σηκωνόταν η τρίχα.

Το αίσθημα μετράει».
«Έγραψα τραγούδια που το ένα με το άλλο να μη μοιάζουν, δεν ήθελα να κάνω κατεστημένο.

Έγραψα λαϊκά κανταδορίστικα».
«Όπως ο Ζαμπέτας!

Με τον Ζαμπέτα είχαμε πάει στις Κάνες με την ταινία του Ντασσέν "Ποτέ την Κυριακή".

Ήμασταν στην ορχήστρα του Λαβράνου κι έπαιζα κιθάρα.

Μαζί μας κι η Χρυσάφη, ο Καλφόπουλος.

Ο Ζαμπέτας από εκεί στην ουσία άρχισε την καριέρα του, παίζοντας μπουζούκι για "Τα παιδιά του Πειραιά".

Αξιόλογος δημιουργός.

Μου άρεσε πάντα το μπελκάντο.

Κι η βυζαντινή μουσική είναι τρομερή.

Για να τη σπουδάσεις, πρέπει να φας τουλάχιστον 50 χρόνια».
«Την Μαρινέλλα εγώ την έβγαλα στο τραγούδι.

Ήμουν στη Θεσσαλονίκη γύρω στο '56 και τραγουδούσα στο "Πανόραμα".

Ερχόταν κόσμος με πούλμαν από Νάουσα, Βέροια, Βόρεια Ελλάδα.

Την ανακάλυψα στο καλοκαιρινό θέατρο "Χατζώκου" με μια ποδίτσα να έχει έναν μικρό ρόλο και να τραγουδάει.

Λεγόταν Κίτσα Παπαδοπούλου και ήταν φιλενάδα του Κώστα Βουτσά.

Πήγα στο καμαρίνι τους και τους είπα να έρθει μαζί μου στο κέντρο.

Έπαιρνε τότε 40 δρχ. μεροκάματο και θα της έδινα 250 δρχ.

Το δέχτηκαν.

Είχα γράψει τότε κι ένα τραγούδι, το "Μαρινέλλα".

Και της έδωσα να 'χει αυτό σαν καλλιτεχνικό όνομα.

Κρίμα όμως που δεν τα λέει αυτά.

Είναι κακό να ξεχνάς.

Εκεί στο "Πανόραμα" την βρήκε ο Καζαντζίδης και την πήρε μαζί του.

Εγώ της είπα "άμα θες, πήγαινε μαζί του, αλλά θα είσαι στη σκιά του".

Κι έτσι έγινε.

Την είχε μόνο για σεκόντα.

Μέχρι που χωρίσανε κι άνοιξε τα φτερά της».
Η νυχτερινή διασκέδαση πριν από 50 χρόνια ήταν πολύ διαφορετική από τη σημερινή.

Σήμερα η διασκέδαση που γίνεται είναι πιο ευπρεπής, πιο μαλακιά.

Τότε γίνονταν αγριότητες με τα σπασίματα.

Αυτό το σημάδι που έχω στο φρύδι είναι από ποτήρι. Από το '45 κι έπειτα αυτά ήταν στην ημερήσια διάταξη.

Αγρία διασκέδαση.

Ουίσκι δεν υπήρχε τότε, μόνο κρασί.

Αδειάζανε την μποτίλια και μπαμ στο πάλκο.

Άλλο πράγμα.

Σήμερα είναι πολύ πιο ήπια».
«Σήμερα υπάρχουν αξιόλογα τραγούδια, υπάρχουν και πιλάφια.

Υπάρχει πρόοδος από τότε με το έντεχνο τραγούδι.

Βέβαια, κάποιοι έγραψαν ωραία πράγματα, αλλά όχι διασκεδαστικά.

Ο ελληνικός λαός θέλει απλότητα, θέλει να του πεις δύο λέξεις να τις βάλει στο μυαλό του και να τραγουδάει».
Σπανίζουν τέτοια τραγούδια σήμερα.
Η δυσκολία έγκειται στην απλότητα. Πρέπει σε τέσσερις αράδες να εντοπίσεις όλο το θέμα.

Και βλέπεις κάτι λόγια χωρίς ρίμα, λες και είναι εφημερίδα ή διήγημα.

Δεν τη δέχομαι αυτή την ποίηση».
«Ο έρωτας έπαιξε Πρωταρχικό ρόλο στη ζωή μου .

Όποιος δεν ερωτεύεται, δεν έχει ψυχή, δεν έχει καρδιά.

Ο έρωτας είναι το ελιξίριο της νεότητας. Αν και έχω γράψει ένα τραγούδι, "Το χρήμα είναι έγκλημα κι ο έρωτας σκοτούρα"»...

ΟΤΑΝ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ «ΕΙΚΟΝΙΚΗ».

Τώρα που βρισκόμαστε στην «επόμενη» μέρα των πυρκαγιών, είναι η ώρα να αποκαταστήσουμε κάποιες αλήθειες οι οποίες σκόπιμα είχαν παραλειφτεί, αφήνοντας τον κόσμο να βγάζει λάθος συμπεράσματα.

Το παρακάτω άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στο ηλεκτρονικό περιοδικό www.fireman.gr την 7/09/2007.

Θα παρακαλέσω να διαβάσετε το άρθρο και τα δελτία τύπου που περιέχει πολύ προσεκτικά!

Αν και μπήκαμε στην εβδομάδα των εκλογών, το θέμα αυτό είναι θα έλεγα πολύ πιο σοβαρό από τις εκλογές.

Επισκεφτείτε την ιστοσελίδα σε αυτό το σύνδεσμο και διαβάστε ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ το άρθρο http://www.fire.gr/portal/modules.php?name=News&file=article&sid=56

«Ερπυστριοφόρα Πυροσβεστικά, χρηστικά ή όχι;»

Όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα μικρό καλάθι λέει μια λαϊκή παροιμία και δεν έχει άδικο.

Προσφάτως όλοι είδαμε στην Αρχαία Ολυμπία το ερπυστριοφόρο όχημα της Πυροσβεστικής ή του ΕΣΕΠΑ να "σώνει" το μουσείο.

Έγινε έτσι ή απλά έτσι μας το σέρβιραν;

Θα θέλαμε να τονίσουμε εξαρχής ότι με το άρθρο αυτό δεν έχουμε σκοπό να θίξουμε κάποιον και ούτε έχουμε κάποιο προσωπικό συμφέρον. Απλά βαρεθήκαμε να ακούμε μπούρδες και να βλέπουμε ευαισθητοποιημένους φορείς να πετάνε τα λεφτά τους.

Το πολυδιαφημισμένο όχημα (Leopard A1) μετασκευασμένο σε πυροσβεστικό (το είχαμε δημοσιεύσει και εμείς για το ΕΣΕΠΑ) είναι της Ram Europe και όπως ή ίδια επικαλείτο σε άρθρο του Πρώτου Θέματος στις 2/9/2007 με τίτλο:

Το "θηρίο που έσωσε την κοιτίδα του Ολυμπισμού" διαβάζουμε ... "Το ερπυστριοφόρο όχημα Jumbo Track Multi αποτελεί πατέντα της ελληνικής εταιρείας RAM Europe, η οποία συνέλαβε την ιδέα, εκπόνησε το ερευνητικό έργο και τελικά κατασκεύασε το ελληνικό πρωτότυπο, το οποίο ολοκληρώθηκε τον περασμένο Μάρτιο."

Αναρωτιόμαστε λοιπόν για τα παρακάτω :

Το όχημα αυτό δεν ήταν της Εθελοντικής Ομάδας του ΕΣΕΠΑ;
Βεβαίως και ήταν ! σε σχετικό άρθρο μας δημοσιευμένο στις 25/2/2007 αναφέραμε την παραλαβή του από το ΕΣΕΠΑ.

Πώς κατά την διάρκεια των πυρκαγιών βαπτίστηκε όχημα της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας;
Ουδείς γνωρίζει πώς το Εθελοντικό Όχημα μετετράπη σε όχημα της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας.(έτσι ανέφεραν τα τηλεοπτικά κανάλια)

Αν και στην εφημερίδα Πρώτο Θέμα αναφέρεται ως όχημα ιδιωτικής πρωτοβουλίας(!)

Γιατί τα αυτοκόλλητα λογότυπα του οχήματος (ΕΣΕΠΑ) αφαιρέθηκαν στην Αρχαία Ολυμπία;
Πηγές μας αναφέρουν ότι υπήρξε διαφωνία απόψεων για την χρήση του μεταξύ ΕΣΕΠΑ και εταιρίας Ram Europe, αλλά αρμόδιος να απαντήσει είναι ο κ. Σαχινίδης πρόεδρος του ΕΣΕΠΑ.

Επικοινωνήσαμε μαζί του και μας απάντησε με δελτίο τύπου.

Να τι λέει το δελτίο τύπου!

Δελτίο τύπου Ε.Σ.Ε.Π.Α (7/9/2007)

Το Ε.Σ.Ε.Π.Α προκειμένου να ξεκαθαρίσει το τοπίο με τη χρήση του άρματος LEOPARD A-1 που του παραχωρήθηκε έχει να ανακοινώσει τα παρακάτω:
Το άρμα στις 28-08-2007 επεστράφη στην εταιρία RAM ξηλώθηκαν άμεσα τα σήματα και τα χαρακτηριστικά του Ε.Σ.Ε.Π.Α. και ενημερώθηκε ο στρατός που είχε την αρμοδιότητα μεταφοράς σε συνεργασία με το Ε.Σ.Ε.Π.Α.

Οι λόγοι:
Μετά από τη χρήση σε περιστατικά, διαπιστώθηκε ότι :

• Το φάρδος του άρματος υπήρξε απαγορευτικό για τη χρήση του σε αγροτικούς-δασικούς δρόμους, λόγω του γεγονότος ότι έκλεινε την κυκλοφορία στο αντίθετο ρεύμα και δεν έδινε τη δυνατότητα σε προσπέραση από πυροσβεστικά οχήματα.
• Το βάρος καθιστούσε την διάβαση σε δρόμους δασικούς προβληματική ίσως επικίνδυνη καθώς και το πέρασμα πάνω από μικρές γέφυρες αμφιβόλου ανθεκτικότητας.
• Η κατανάλωση νερού υπήρξε τεράστια και φυσικά στο βουνό προβληματική.
• Η περιορισμένη κινητικότητα λόγω ακαταλλήλων εδαφών κ.τ.λ.

Η αφορμή :
Την αφορμή την καταλαβαίνετε όλοι από το σχετικό Φαξ που εστάλη στη Στρατιωτική διοίκηση :

Θεσσαλονίκη 28 Αυγούστου 2007
Αρ.πρωτ. 14259/Φ12Β/1
Προς :Στρατηγό Διοικητή ...
Κοινοπ. Συγκρότημα Στρατιωτικών Μεταφορών .....
Αξιότιμε Στρατηγέ .... ,

Σας ενημερώνουμε ότι

Η παρουσία προσώπων, που προσπαθούν να προωθήσουν εμπορικές δραστηριότητες, σχετικά με την ενοικίαση και πώληση του συγκεκριμένου άρματος, που διαθέσατε τον αρματοφορέα και σας ευχαριστούμε πολύ, κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων αποτελεί για εμάς την αιτία της παύσης της συνεργασίας με την εταιρία Ram.

Τη στιγμή που η χώρα καταστρέφετε, το Ε.Σ.Ε.Π.Α. δεν μπορεί ούτε θέλει να εμπλακεί σε τέτοιες διαδικασίες. Αποσύρει το αίτημα μεταφοράς.

Με εκτίμηση,

Σαχινίδης Νίκος
Πρ. Δ.Σ. Ε.Σ.Ε.Π.Α.

Σχετικά με την επιχορήγηση των 50.000 Ευρώ
Έχουμε να ανακοινώσουμε ότι τα χρήματα αυτά, δεν έχουν καμία σχέση με τη χρήση του άρματος και αποτελούν μέρος των δαπανών του Ε.Σ.Ε.Π.Α. στην αντιπυρική περίοδο που συμμετείχε με δυνάμεις του σχεδόν σε όλα τα περιστατικά από τα Αλβανικά σύνορα μέχρι την Πελοπόννησο επί 70 ημέρες συνεχώς με μέσο όρο 60 οχήματα ημερησίως και το ανάλογο προσωπικό πεζοπόρων και οχημάτων. Ευχαριστούμε την πολιτεία.

(Πηγή : Ε.Σ.Ε.Π.Α)

Πώς ήταν εμφανές σε όλα τα τηλεοπτικά πλάνα το ερπυστριοφόρο όχημα ενώ κατά την διάρκεια της κατάσβεσης δεν υπήρχαν καθόλου πλάνα ως ελάχιστα;
Πραγματικά αν κάποιος από εσάς το είδε σε κανονική διαδικασία κατάσβεσης ας μας ενημερώσει διότι όσο και αν προσπαθήσαμε να βρούμε πλάνα δεν ήταν δυνατόν! Σύμπτωση άραγε ή εντέχνως σκόπιμη παράλειψη;

Γιατί δεν έδειξαν (ή έδειξαν λίγο) τα τηλεοπτικά πλάνα έξω από το μουσείο της Αρχαίας Ολυμπίας τα Πυροσβεστικά οχήματα της Π.Υ που επιχειρούσαν με σωλήνες υψηλής πίεσης πάνω στους φράχτες ενώ το ερπυστριοφόρο όχημα ήταν ακόμα μακριά;
Μήπως, ρωτούμε, μήπως κάποια συγκεκριμένα οχήματα της ΠΥ. πήραν διαταγές να "κάνουν πίσω" ώστε να φανεί στα τηλεοπτικά πλάνα το ερπυστριοφόρο όχημα; Υποθετικά ρωτάμε, καθώς ουδείς είδε αυτό το ειδικό όχημα να κάνει κατάσβεση σε πραγματικά μεγάλες εστίες όπως είχαμε δει άλλα πυροσβεστικά υδροφόρα οχήματα να τρέχουν να γλυτώσουν από 50 μέτρα φλόγες ή να επιχειρούν σε απόλυτο καπνό και με φλόγες να αγγίζουν τα νώτα τους.

Τι σχέση έχει η εταιρία VOP (Vojensk opravrensk podnik) με την εταιρία RAM Europe;
Καμία απολύτως αν εξαιρέσεις το γεγονός ότι η πρώτη (VOP25)έχει εκπονήσει και κατασκευάσει πρώτη πριν αρκετά χρόνια το ειδικό κατά τα άλλα ερπυστριοφόρο όχημα στη Τσεχία.

Απορούμε μάλιστα πως ήταν δική της ιδέα της RAM Europe; εφόσον η συγκριμένη κατασκευή έχει γίνει πρωτίστως στην Τσεχία;

Βεβαίως στην Τσεχία χρησιμοποιήθηκε T55 άρμα ενώ στην Ελλάδα Leopard A1 , γεγονός είναι όμως ότι η ιδέα προϋπήρχε.

Σε συνάρτηση λοιπόν με όλα αυτά παραπάνω και χωρίς να έχουμε κάτι εναντίον της εταιρίας RAM Europe, (απλά αναφέρουμε τα γεγονότα) βλέπουμε δελτίο του ομίλου Alpha Bank ο οποίος διατίθεται να κάνει Δωρεά στο Πυροσβεστικό Σώμα οχημάτων και εξοπλισμού αξίας 15.000.000 ευρώ.

Συγκεκριμένα, η Alpha Bank σε συνεννόηση με το Σώμα θα προσφέρει:

1. τρία ερπυστριοφόρα οχήματα διασωστικά - πυροσβεστικά, με δυνατότητα μεταφοράς δέκα ατόμων και 15.000 λίτρων νερού,
2. είκοσι οχήματα 4Χ4 συντονιστικά - μεταφοράς προσωπικού,
3. μέσα ατομικής προστασίας των πυροσβεστών και ατομικό πυροσβεστικό εξοπλισμό.

Και αναρωτιόμαστε, τόσα χρόνια αυτό το ειδικό όχημα είχε μείνει αδιάθετο και ανεκμετάλλευτο από όλες τις υπηρεσίες και ειδικότερα αυτή του Πυροσβεστικού Σώματος;

Υπενθυμίζουμε ότι βρισκόταν στον 8ο Πυροσβεστικό Σταθμό Αθηνών για αξιολόγηση όπου και είχε παρουσιάσει βλάβες και έκτοτε αποσύρθηκε κάθε ενδιαφέρον για αυτό.

Πώς ξαφνικά όλα τα προβλήματα του και τα ελαττώματα του εξαφανίστηκαν δια μαγείας και έγινε "ο από μηχανής θεός;"

Μήπως εντέχνως σπρώχνεται η χορήγηση του στο Πυροσβεστικό Σώμα χωρίς στην ουσία να το χρειάζεται;

Για σκεφτείτε σας παρακαλώ 1.500.000 ευρώ το κάθε ειδικό όχημα επί τρία που ευαισθητοποιήθηκε να δωρίσει η Alpha Bank μας κάνουν 4,5 εκατομμύρια ευρώ ! Με αυτά τα λεφτά αγοράζει το πυροσβεστικό Σώμα 12 πυροσβεστικά υδροφόρα οχήματα.

Προφανώς o Σύνδεσμος Κατασκευαστών Πλαισίων & Αμαξωμάτων Αυτοκινήτων θορυβημένος από όλο αυτό το πανζουρλισμό που γίνεται για την δωρεά και αγορά πυροσβεστικών οχημάτων προέβη στην εξής ανακοίνωση μέσω δελτίου τύπου.

Σύνδεσμος Κατασκευαστών Πλαισίων & Αμαξωμάτων Αυτοκινήτων
Δελτίο Τύπου
Αθήνα 5 Σεπτεμβρίου 2007
αρ. Πρωτ. 510

Τις τελευταίες ημέρες μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές που έπληξαν την χώρα μας, παρουσιάζεται ένα έντονο ενδιαφέρον, κυρίως ιδιωτικών φορέων αλλά και δημοτικών αρχών, για την προμήθεια διαφόρων τύπων πυροσβεστικών οχημάτων που προορίζονται είτε για την προστασία ιδιωτικών εγκαταστάσεων είτε ως χορηγίες σε δημόσιους και δημοτικούς φορείς.

Λαμβάνοντας υπόψη ότι το κόστος κτήσης ενός υδροφόρου πυροσβεστικού οχήματος δασών (δηλ. με κίνηση 4Χ4 ή 6Χ4) κυμαίνεται μεταξύ €45.000 και €300.000 περιλαμβανομένου του Φ.Π.Α., ανάλογα με τον εξοπλισμό του, αισθανόμαστε την υποχρέωση να επιστήσουμε την προσοχή στους ενδιαφερόμενους ώστε τα οχήματα που θα επιλέξουν να προμηθευτούν :

1. να εξυπηρετούν τον σκοπό για τον οποίο προορίζονται,
2. να είναι αξιόπιστα, να διαθέτουν επώνυμο εξοπλισμό και να καθίσταται δυνατή η τεχνική τους υποστήριξη στην Ελλάδα με σέρβις και ανταλλακτικά αφού ο μέσος χρόνος λειτουργίας τους είναι 20 και πλέον έτη
3. να εξασφαλίζουν την συνεργασία τους με τα οχήματα του Πυροσβεστικού Σώματος,
4. να ανταποκρίνονται στις αυστηρές προδιαγραφές που έχει θεσπίσει το Αρχηγείο του Πυροσβεστικού Σώματος για τα οχήματα που χρησιμοποιεί το ίδιο,
5. να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις των Ευρωπαϊκών προτύπων που τα αφορούν (ενδεικτικά ΕΝ1846, ΕΝ1028 κ.α.), και
6. να καθίσταται δυνατή η έκδοση "έγκρισης τύπου" για την κυκλοφορία τους από τις αρμόδιες αρχές της χώρας μας

Ιδιαίτερη σημασία έχει η επιλογή του κατασκευαστή του πυροσβεστικού οχήματος με βάση την αποδεδειγμένη εμπειρία του σε παρόμοιες κατασκευές.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΩΝ
ΠΛΑΙΣΙΩΝ ΚΑΙ ΑΜΑΞΩΜΑΤΩΝ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ

Ο Πρόεδρος Ο Γενικός Γραμματέας

Πέτρος Ταγκαλάκης Πανουργιάς Ταξιάρχου

Ευχόμαστε στο άμεσο μέλλον να γίνονται προσεκτικότερες δωρεές και αγορές ειδικών οχημάτων με γνώμονα τις πραγματικές ανάγκες αλλά και τις προδιαγραφές (όπως έχουμε γράψει και πει πάμπολλες φορές) και όχι με κριτήριο το γούστο του όποιου κυρίου έχει μέσο και μπάρμπα στη Κορώνη...

Ιωάννης Σ. Ρέτσιος
Εθ. Αρχιπυροσβέστης - Τεχνικός Διάσωσης

Βασίλης Γ. Τσούγκαρης

Εθ. Πυροσβέστης

Και οι συνεργάτες του Fireman.gr

Σας παραθέτουμε όλα τα στοιχεία που αναφέρονται παραπάνω αναλυτικά.

Πηγές:

1. VOP25 , Firefighter 55 όχημα Τσεχίας 2. Άρθρο Εφημερίδας Πρώτο Θέμα 3. Ανακοίνωση - Δελτίο Τύπου Alpha Bank 4. Ανακοίνωση ΣΥ.Κ.Π.Α.Α

Αυτά είναι φίλοι μου κάποια στοιχεία, και το διαδίκτυο μπορεί να βοηθήσει τον καθένα να τα δει .

Αν κάποιος έχει κάποιες αντιρρήσεις, η εμείς κάνουμε λάθος, παρακαλούμε να μας διορθώσει.

Τον περιμένουμε!

ΗΡΩΑΣ Η ΖΩΝΤΑΝΟΣ;

(Από το fireman.gr)

Αρχικά να πω ότι είμαι πυροσβέστης. Επαγγελματίας. Αλλά, απλά Πυροσβέστης.
Βέβαια στα παιδικά μου χρόνια δεν φανταζόμουν, ούτε ονειρευόμουν να γίνω ποτέ πυροσβέστης. Κάποια στιγμή ή αναζήτηση καλής δουλειάς με έφερε στην πυροσβεστική οικογένεια. «Τους ταβλαδόρους» όπως μου λέγανε πολλοί. Τους αγνοούσα και τους αγνοώ ………
Χαίρομαι που είμαι πυροσβέστης γιατί μπορώ να βοηθώ τους συνανθρώπους μου. Ταυτόχρονα λυπάμαι που είμαι Πυροσβέστης γιατί όταν εγώ δουλεύω πάντα κάποιος συνάνθρωπος υποφέρει………….
Τις τελευταίες μέρες βλέπω αυτό τον όλεθρο, αλλά δεν μπορώ να κλείσω μάτι.
Στο παρελθόν υπηρέτησα σε υπηρεσίες όπου υπήρχαν δάση και συμμετείχα σε κατασβέσεις πολλών ημερών.
Και γνωρίζω καλά τι σημαίνει μεγάλη πυρκαγιά. Γνωρίζω καλά τι σημαίνει πανικός και τρόμος. Για την ζωή σου, την οικογένειά σου, την περιουσία σου, την επόμενη μέρα.
Ακούω και βλέπω απεγνωσμένους ανθρώπους να ζητάνε βοήθεια από πυροσβέστες και οχήματα που ΔΕΝ επαρκούν.
Τεράστιες οι φλόγες, πολλά χιλιόμετρα τα μέτωπα, πολλές οι πυρκαγιές.
ΔΕΝ ΕΠΑΡΚΟΥΝ οι πυροσβέστες της περιοχής.
Πώς να επαρκούν, όταν το 1/4 της δύναμης είναι στα γραφεία;
Πώς να επαρκούν όταν έχει να γίνει πρόσληψη 7 χρόνια με αποτέλεσμα ο μέσος όρος να είναι στα 45 χρόνια;
Που να βρεθούν τα οχήματα όταν το 30% του στόλου είναι πάνω από 20 χρονών, με ελαττώματα, που πολλές φορές μπαίνουν στο συνεργείο για να μπορέσουν να αντέξουν 10 μέρες επιπλέον πριν διαλυθούν;
Πώς να βοηθήσουν οι εποχικοί που είναι έρμαια «φωστήρων»; Βλέπετε τους προσλαμβάνουν 5 μήνες, με 500 ή 600 ευρώ το μήνα, τους εξαντλούμε (όχι εμείς οι πυροσβέστες αλλά οι «μεγάλοι») στις (8ωρες, 16ωρες) περιπολίες, ενώ ταυτόχρονα τους θεωρούν κατώτερους ανθρώπους και όχι συναδέλφους, προσωπικούς υπαλλήλους πολλές φορές για να ικανοποιούν τα στρατιωτικά τους απωθημένα (αυτό το τελευταίο συμβαίνει και με τους μόνιμους πυροσβέστες οι οποίοι ΔΙΑΤΑΖΟΝΤΑΙ να κάνουν απίθανα πράγματα από μερικούς αξιωματικούς).
Εγώ δεν είμαι ικανός να κρίνω λέει τους ανωτέρους μου (δεν ξεχνώ ότι πολλοί απʼ αυτούς μπήκαν στην Πυροσβεστική με ένα κιλό τυρί ή ένα τενεκέ λάδι αλλά νοοτροπία κροκόδειλοελεφαντούαινας) ας έχω τελειώσει πανεπιστήμιο.
Υπάγομαι σε κανονισμό που γράφτηκε μετά το έπος του 40, και η όποια τροποποίησή του έγινε με γνώμονα το τίποτα.!!!!
Σκεπτόμενος λοιπόν την επόμενη μέρα……………. ΑΓΑΝΑΚΤΩ
ΑΓΑΝΑΚΤΩ γιατί:
• Όταν πάω σε συμβάν συνήθως μου λείπει η υποστήριξη μιας και δεν υπάρχει επάρκεια προσωπικού,
• Η εκπαίδευση που έχω είναι ΚΥΡΙΩΣ από την εμπειρία, μιας και δεν γίνεται σωστή και ουσιαστική εκπαίδευση
• Με «διατάζουν» άνθρωποι που νομίζουν ότι δουλεύω στο χωράφι τους, ενώ αυτοί ενδιαφέρονται για τον εαυτό τους και μόνο,
• Με καθοδηγούν άνθρωποι πως θα πράξω, οι οποίοι σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες θα δούλευαν ως εργάτες ανειδίκευτοι,
• Με θεωρούν αναλώσιμο υλικό,
• Αν πάθω κάτι στο συμβάν, η οικογένειά μου θα πάρει λεφτά μόνο αν ζητιανέψει……………….. και ΜΟΝΟ από ΕΡΑΝΟ των συναδέλφων,
• Κάνω υπηρεσία σε χώρους όπου οι συνθήκες διαμονής, υγιεινής είναι ΑΝΥΠΑΡΚΤΕΣ,
• Πάω σε συμβάν χώρίς να ξέρω πόσο θα δουλέψω, πόσο θα ξεκουραστώ,μ αν θα φάω για να αντέξω, και κυρίως αν θα γυρίσω πίσω,
• Πληρώνομαι μόνο για τις ημέρες που νόμιμα δουλεύω και δεν πληρώνομαι για τις «επιφυλακές», για τις πλέον των 48 νυκτερινών ωρών το μήνα (και ας δουλεύω πολλές φορές και 88 ώρες νύχτα ή 500 ώρες συνολικά το μήνα ).
• Και για όλα αυτά που φροντίζουν οι κρατούντες, οι διοικούντες που καταφέρνουν με το γνωστό «διαίρει και βασίλευε».
ΓΙΑΤΙ;
Η πιο λογική τους απάντηση…………………….
- Αν δεν σου αρέσει, παραιτήσου!!!!!
Αυτοί είναι αγαπητοί μου, οι άνθρωποι που όλοι μας, εσείς και εγώ, δεχόμαστε ή αναγκαζόμαστε να μας κυβερνούν και να μας διοικούν.
Ήρωες οι πυροσβέστες
Ήρωες οι συμβασιούχοι
Ήρωες οι εθελοντές
Νεκροί όμως…………
Προτιμώ να είμαι ΖΩΝΤΑΝΟΣ και ανώνυμος παρά νεκρός και ήρωας

Χωρις ΚΑΝΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ.

ΟΙ ΠΙΚΡΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ

Καιρός είναι να βγουν στη φόρα όσα τόσα χρόνια πολλοί με κάθε επιμέλεια απέφευγαν εξυπηρετώντας διάφορα συμφέροντα.

Να ένα άρθρο του ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ, το οποίο φέρνει στο φως κάποιες λεπτομέρειες άγνωστες σε πολλούς!

«Σβήνουν φωτιές με μισθούς πείνας…»

Με μισθούς πείνας (650-850 ευρώ) ζουν οι 5.500 περίπου συμβασιούχοι πυροσβέστες, οι οποίοι σχεδόν σε κάθε πυρκαγιά παίζουν “κορόνα –γράμματα” τη ζωή τους, με σκοπό να προφυλάξουν ζωές αλλά και περιουσίες συνανθρώπων τους. Ωστόσο αυτό που λαμβάνουν είναι αχαριστία τόσο από τους ίδιους τους πολίτες, όσο δυστυχώς και από την Πολιτεία…
«Μας κυνηγούν και μας φωνάζουν» δηλώνει αποκλειστικά στον «Τ» ο πρόεδρος των 192 συμβασιούχων πυροσβεστών του νομού Μαγνησίας κ. Βασίλης Μπαλλάς, αναφερόμενος σε κατοίκους περιοχών που επλήγησαν από φωτιές.

«Αυτό είναι το μεγάλο μας παράπονο» λέει με πικρία, ενθυμούμενος περιπτώσεις όπου η ευθύνη, όπως ισχυρίζεται ο ίδιος, βάραινε πάντα τους πυροσβέστες.

«Είναι αδιανόητο να ακούμε από τον κόσμο ότι φταίνε πάντα οι πυροσβέστες. Κινδυνεύουν οι ζωές μας, δίνουμε τον καλύτερό μας εαυτό και όμως ακούμε τα εξ αμάξης από τον απλό κόσμο».
Η αγανάκτηση και η πικρία ζωγραφισμένη με κάθε λεπτομέρεια στο πρόσωπό του, την ίδια στιγμή που εκφράζει μια απορία χιλιάδων συναδέλφων του.

«Είμαστε συμβασιούχοι.

Ακούσαμε πολλές υποσχέσεις, μα δεν μονιμοποιηθήκαμε.

Δηλαδή ως συμβασιούχοι είμαστε καλοί, ως μόνιμοι όχι;

Αυτή είναι η απορία μας, στην οποία δεν έχει απαντήσει κανένας ακόμη αρμόδιος. Μπορώ να πω όμως ότι ο μόνος υπουργός που πραγματικά μας βοήθησε μέχρι σήμερα ήταν ο Πολύδωρας και τον ευχαριστούμε γι αυτό, καθώς από τον Ιούλιο ανανέωσε τις συμβάσεις μας για 5 ακόμη χρόνια με οχτάμηνες και όχι τετράμηνες πλέον συμβάσεις.

Κάτι είναι και αυτό, δε μας ικανοποιεί όμως απόλυτα».
Συνεχίζοντας τη δήλωσή του, σημειώνει την επιδίωξη των συμβασιούχων πυροσβεστών να λάβουν και αυτοί τα λεγόμενα εκλογικά και δασικά επιδόματα, τα οποία δίνονται στο μόνιμο προσωπικό, όχι όμως σε αυτούς.

«Το εκλογικό επίδομα είναι περίπου 950 ευρώ, τα οποία δεν τα δίνουν σε εμάς.

Γιατί, αναρωτιέται, την ίδια στιγμή που σημειώνει με στόμφο την τεράστια προσπάθεια που καταβάλλουν σε κάθε γωνιά της Ελλάδος.

«Χάσαμε 12 περίπου συναδέλφους μας στην Πελοπόννησο, την Κρήτη, την Εύβοια. Τι άλλο πρέπει να γίνει για να καταλάβουν ότι προσφέρουμε;

Γιατί δεν μας κάνουν μόνιμους, όταν η πυροσβεστική έχει τουλάχιστον 4.500 κενά; Δηλαδή οι 1.000 της Αγροφυλακής άξιζαν να μονιμοποιηθούν, εμείς όμως όχι;».
Ο κ. Μπαλλάς πάντως δεν αμελεί να ευχαριστήσει τους διοικητές των Π. Υπηρεσιών Βόλου και Βιομηχανικής περιοχής αλλά και των υπολοίπων κλιμακίων, οι οποίοι τους φέρονται σαν μόνιμους, χωρίς ουσιαστικά να τους ξεχωρίζουν.

Όμως δε θα πάψουν να ζητούν μονιμοποίηση από το κράτος, το οποίο, αν και τους υποσχέθηκε, μέχρι σήμερα δεν τους έχει δικαιώσει…

Κατά τα άλλα, οι «Εθνοπατέρες» μας τάζουν, όμως δεν υλοποιούν.

Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει αυτός ο κλάδος της Πυροσβεστικής, είναι πολλά, αλλά δεν λύνονται!

Τα «κενά» στην Π.Υ, δεν είναι βέβαια μόνο 4500, γιατί θα πρέπει να υπολογίσουμε και εκείνους που οδεύουν προς συνταξιοδότηση.

Είναι γαϊδουριά απ’ όλες τις κυβερνήσεις, να μην δίνουν την πρέπουσα προσοχή στο Πυροσβεστικό Σώμα, γιατί τα προβλήματα των Συμβασιούχων, είναι ουσιαστικά προβλήματα του Σώματος στο οποίο τα φόρτωσαν οι ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ επιλογές πολλών χρόνων.

Και μετά από την καταστροφή των τελευταίων ημερών θυμήθηκαν κάποιοι να ασχοληθούν με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι συμβασιούχοι, οι εθελοντές, και οι μόνιμοι.

Λόγο καταστροφής, αλλά κυρίως λόγο εκλογών.

Τα πάντα στον αγώνα για την ψήφο!

Τα προβλήματα αυτά, δεν είναι τωρινά, και οι πολιτικοί μας το γνωρίζουν.

Θα μπορούσαν να είχαν λυθεί, αλλά…..

ΜΑΘΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΑ.

Πάνε χρόνια που τελειώσαμε το σχολείο, και γενικά όλες τις σπουδές.

Ήταν άλλα χρόνια, διαφορετικά!

Δύσκολα, αλλά και πιο απλά, πιο ανθρώπινα, με «άγνωστη» τότε την σημερινή τεχνολογία.

Πέρασαν τα χρόνια, παντρευτήκαμε, κάναμε οικογένειες, και βλέπουμε τα παιδιά μας να πηγαίνουν σχολείο και το καμαρώνουμε.

Πολλές φορές έπιασα τον εαυτό μου να λέει ότι «θα ήθελα να είμαι στη θέση αυτών των παιδιών», των πιτσιρικάδων, που όπως και να το κάνουμε έχουν πλεονεκτήματα (αν μπορούμε να το πούμε έτσι) τα οποία δεν τα είχαμε εμείς στην ηλικία τους.

Εκτός από εμένα, και πολλοί φίλοι και γνωστοί έκαναν τις ίδιες σκέψεις, είπαν το ίδιο «θα ήθελα», όμως παράλληλα έχουν το ίδιο προβληματισμό με εμένα, με όλους εσάς.

Βλέποντας τα παιδιά μας από το δημοτικό ακόμα να έχουν μπει σε μια διαδικασία εξουθενωτική, αναρωτιούνται για τα αποτελέσματα «αύριο».

Όταν βλέπει κάποιος το μικρό παιδί, σε καθημερινή βάση να είναι φορτωμένο με μια τεράστια και πολύ βαριά τσάντα, η οποία θα κούραζε ακόμα και έναν μεγάλο, όταν βλέπει τα παιδιά να είναι εγκλωβισμένα σε έναν μεγάλο αριθμό υποχρεώσεων (και μιλάμε πάντα για παιδιά του δημοτικού), σε ξένες γλώσσες, φροντιστήρια, και ένα σωρό άλλα χωρίς να υπάρχει ΧΡΟΝΟΣ για να παίξει το παιδί, να ξεδώσει, δίκαια αναρωτιέται για το τι σόι εκπαίδευση είναι αυτή.

Βαλθηκαμε από το δημοτικό ακόμα να κάνουμε επιστήμονες τα παιδιά;

Μήπως τελικά κάνουμε κάποιο τραγικό λάθος, το οποίο θα έχει άσχημα αποτελέσματα αύριο για το παιδί μας;

Πολλοί λένε ότι «καταντάμε τα παιδιά μας φυτά» με όλη αυτή τη διαδικασία και ίσως να έχουν δίκιο.

Όταν από τα οκτώ στέλνει κάποιος το παιδί του για ξένη γλώσσα, για πληροφορική, και αρχίζει από το δημοτικό ακόμα να μπαίνει στην διαδικασία των φροντιστηρίων, μοιραία το βάζει σε μια διαδικασία, ένα λουκι, ίσως πέρα από τις δυνατότητες του.

Παιδοψυχολόγοι μίλησαν για «άγχος» στα σημερινά παιδιά.

Δεν είμαι ψυχολόγος, αλλά δεν είναι δύσκολο να καταλάβω, να καταλάβουμε όλοι μας ότι όλη αυτή η διαδικασία είναι λογικό να αγχώσει το κάθε παιδί.

Από πού όμως ξεκινάνε όλα αυτά τα αρνητικά αν θέλετε που επηρεάζουν κι αγχώνουν τα παιδιά μας;

Σε πολλές παρέες, έχω ακούσει γονείς να λένε το δικό τους ΘΕΛΩ, για το παιδί τους.

ΘΕΛΩ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΝΑ ΣΠΟΥΔΑΣΕΙ, ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ.

ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΟΤΙ ΠΕΡΑΣΑ ΕΓΩ. ΘΕΛΩ ΝΑ ΒΟΛΕΥΤΕΙ.

ΘΕΛΩ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟΥ…..

Πόσο σίγουροι είμαστε όμως, ότι το ΔΙΚΟ ΜΑΣ θέλω, είναι το ίδιο με του παιδιού μας;

Πόσο σίγουροι είμαστε ότι τα ανεκπλήρωτα όνειρα μας είναι τα ίδια με του παιδιού μας;

Ότι το εκφράζουν;

Έχουμε το δικαίωμα να υποχρεώσουμε άμεσα η έμμεσα το παιδί μας να γίνει αυτό που θέλουμε εμείς;

Πολλοί από εμάς κάναμε αυτό που ήθελαν οι γονείς μας, μόνο που τώρα σκεφτόμαστε ότι θα ήταν καλύτερο να κάνουμε κάτι διαφορετικό, που να το θέλαμε πραγματικά.

Με ποιο δικαίωμα λοιπόν επιβάλλουμε τα δικά μας θέλω στα παιδιά μας;

Με ποιο δικαίωμα σχεδιάζουμε με τα δικά μας παλιά δεδομένα το δικό τους ΜΕΛΛΟΝ, τη στιγμή που δεν μπορούμε να παρακολουθήσουμε καλά-καλά το νέο σήμερα, το τόσο διαφορετικό για εμάς;

Δεν λέω να αφήσουμε τα παιδιά μας ανεξέλεγκτα.

Πολλοί θα γυρίσουν να μου πουν ότι κάτι τέτοιες θέσεις είναι που κακομαθαίνουν τα παιδιά, και βλέπουμε να μην κάνουν τίποτα στη ζωή τους.

Όχι φίλοι μου. Άλλα πράγματα κακομαθαίνουν τα παιδιά, άλλα πράγματα τα κάνουν να μην θέλουν να σπουδάσουν να μορφωθούν, να εργαστούν.

ΕΜΕΙΣ είμαστε εκείνοι, που στα πλαίσια των «ονείρων» μας για τα παιδιά μας δεν τα μαθαίνουμε εκείνα που πρέπει.

Γιατί φίλοι μου, όταν από μικρά τα παιδιά τα έχουν ΟΛΑ, κινητά τηλέφωνα, μεγάλο χαρτζιλίκι, δεν τους χαλάμε χατίρι, δεν τα μαθαίνουμε να βγάζουν το μεροκάματο να εργαστούν προκειμένου να γίνουν αυτό που ΕΜΕΙΣ θέλουμε, τότε κακομαθαίνουν τα παιδιά.

Γιατί όταν τα έχουν ΟΛΑ, δεν ενδιαφέρονται να κοπιάσουν για το μέλλον τους.

Εμείς τους το εξασφαλίζουμε, άσχετα αν αύριο μεθαύριο θα που το κλασσικό «α ρε μάνα, α ρε πατέρα δεν με αφήσατε»…

ΚΑΗΚΕ Η ΓΟΥΝΑ ΜΑΣ.

Η ανεξέλεγκτη άνοδος των καυσίμων έχει δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στον κόσμο.

Είναι λες και βαλθηκαν να πάνε την βενζίνη στα 2 ευρώ, όμως δεν είναι μόνο τα καύσιμα που οι τιμές τους είναι στα ύψη.

Με «άλλοθι» τα καύσιμα, ανεβαίνουν και οι τιμές σε όλα τα είδη καθημερινής ανάγκης.

Η εικόνα που αντικρίζουμε σχεδόν καθημερινά στα super market με τις τιμές στα ράφια να αλλάζουν προς τα πάνω, βγάζοντας την Ελληνική οικογένεια έξω από κάθε οικονομικό προγραμματισμό, δεν είναι και η καλύτερη.

Και ακόμα είναι νωρίς.

Δεν άρχισαν τα κρύα, για να έχουμε συν ένα ακόμα έξοδο, το πετρέλαιο θέρμανσης, ακόμα και τα ξύλα για το τζάκι (τα οποία και αυτά ακρίβυναν), έξοδο το οποίο δεν θα το γλυτώσουμε, και μάλιστα αν επαληθευτούν οι μετεωρολόγοι, θα είναι πολύ μεγάλο εν όψει βαρυχειμωνιάς.

Ακούμε τις τελευταίες μέρες για «κούρσα ανόδου» στις τιμές του πετρελαίου, και κάτι αστρονομικά νούμερα που κάνουν να μας ζώνουν τα φίδια.

Έτος 2007!

Για να δούμε τις «συνηθισμένες» υποχρεώσεις μιας οικογένειας ιδιαίτερα το χειμώνα.

1) Ενοίκιο (βέβαια υπάρχουν και εκείνοι που δεν έχουν αυτή την υποχρέωση) πολλές φορές διπλό αν έχει κάποιος παιδί που σπουδάζει σε άλλη πόλη.

2) Πετρέλαιο – ξύλα.

3) Ένδυση.

4) Καθημερινά ψώνια. Το «τσουκάλι» (όπως έλεγαν οι παλιοί) πρέπει να μπει στη φωτιά.

5) Λογαριασμοί ΟΤΕ, Κινητής, ΔΕΗ, νερού, κοινόχρηστα.

6) Τέλη κυκλοφορίας αυτοκινήτου – των.

7) Ασφάλεια αυτοκινήτου.

8) Φροντιστήρια παιδιών (ξένες γλώσσες κλπ)

9) Δόσεις από κάρτες, δάνεια, κλπ.

Όπως βλέπετε, είναι πολλές οι ανοιχτές «πληγές» που καλείται κάθε οικογένεια να επουλώσει.

Πολλές, και «βαθιές», και γίνονται ακόμα βαθύτερες καθημερινά.

Είναι γεγονός ότι οι περισσότεροι τα φέρνουν βόλτα πολύ δύσκολα.

Αν εξετάσουμε το πόσα παίρνει κάθε οικογένεια το μήνα, και πόσα είναι υποχρεωμένη να δώσει, θα δούμε ότι όχι απλά δεν φτάνουν τα έσοδα, αλλά πάρα πολλοί είναι εκείνοι που καταφεύγουν σε δανεισμό από τράπεζες προκειμένου να πληρώσουν τα χρέη που ήδη έχουν.

Δηλαδή «εξοφλούν» τα χρέη, με καινούργια!

Και πάμε πάλι στα «καύσιμα» την μεγάλη πληγή των ημερών, και όχι μόνο.

Παρόλο που πριν μετρικούς μήνες (για να μην πω πρόσφατα), υπήρχε μια σταθερότητα στις τιμές τους, στη χώρα μας συνεχιζόταν η ανεξέλεγκτη ανοδική τους πορεία.

Έχοντας κάνει μια πρόχειρη έρευνα, διαπίστωσα μεγάλες «αποκλίσεις» στις τιμές από πρατήριο σε πρατήριο, και από περιοχή σε περιοχή.

Είναι κάτι το οποίο έχετε συναντήσει όλοι.

Επίσης σε κάποια πρατήρια εκτός Χαλκιδικής παρατηρήθηκαν άλλες τιμές το πρωί, και άλλες το βράδυ (!).

Μάλιστα αρκετές είναι οι καταγγελίες πολιτών γι αυτά τα φαινόμενα.

Ρώτησα κάποιους πρατηριούχους σχετικά με τις «διαφορές» στις τιμές καυσίμων από πρατήριο σε πρατήριο, και μου απάντησαν ότι οι τιμές εξαρτώνται από τις «εταιρίες» καυσίμων.

Τώρα πως γίνεται πρατήρια της ΙΔΙΑΣ εταιρίας να έχουν διαφορετικές τιμές στην ΙΔΙΑ περιοχή, θα χαιρόμουν πολύ να μάθω.

Οι όποιες δηλώσεις του Προέδρου των βενζινοπωλών, δυστυχώς δεν ρίχνουν κανένα φως στο σκοτάδι που επικρατεί στην αγορά καυσίμων.

Είναι απλές δικαιολογίες και τίποτα περισσότερο.

Είναι άγνωστο το που θα φτάσουν οι τιμές, μια και δεν γίνεται καμία απολύτως κίνηση συγκράτησης τους.

Το μόνο που φαίνεται μπροστά μας είναι ένας Πολύ Δύσκολος Χειμώνας.