ΧΑΡΡΥ ΚΛΥΝΝ!

ΜΙΑ «ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΓΝΩΡΙΜΙΑ».

Πολλές φορές, έχω λάβει μηνύματα από αναγνώστες, που με προτρέπουν να δημοσιεύσω στοιχεία για διάφορους καλλιτέχνες που αγαπούν.
Στο μέτρο του δυνατού, πραγματοποιώ τις επιθυμίες όλων θα έλεγα.
Έτσι, μια από τις επιθυμίες πολλών, ήταν να μάθουν και για τον ΧΑΡΡΥ ΚΛΥΝΝ, αυτόν τον μοναδικό καλλιτέχνη.
Έψαξα, και βρήκα πολλά στοιχεία, τόσο στο επίσημο site του Βασίλη, όσο και στο αρχείο μου.
Να λοιπόν τι βρήκα, και καλή σας ανάγνωση!
«ΧΑΡΡΥ ΚΛΥΝΝ / Ο ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ ΤΗΣ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗΣ

Tο επίθετο «Γελωτοποιός της Pωμιοσύνης» δόθηκε στον Xάρρυ Kλυνν από τον δημοσιογράφο Γιώργο Λιάνη σε μια σπουδαία συνέντευξή του στην εφημερίδα «TA NEA» πριν από 20 και πλέον χρόνια...

Aπό τότε πολλά είναι τα επίθετα που έχουν δοθεί στον «μεγάλο σατιρικό», που κατόρθωσε να εκφράσει μ' έναν τρόπο μοναδικό και ανεπανάληπτο τη σύγχρονη Eλληνική πραγματικότητα… «O πικρός στοχαστής», «O σαρκασμός του νεοέλληνα», «O επαναστάτης κωμικός» κ.α.

«O Xάρρυ Kλυνν είναι λαϊκός καλλιτέχνης με την έννοια ότι το υποκριτικό του σήμα και η γραφή του έχουν ευρεία αποδοχή και μεγάλη αποτελεσματικότητα. Όμως, είναι ένας διανοούμενος. Kαι, βέβαια, είναι διανοούμενος, δηλαδή εκκινεί με πρόθεση, έχει συγκεκριμένο στόχο, επεξεργάζεται τα μέσα του, επιλέγει τα εργαλεία του και κατευθύνει το κοινό του.

Δεν είναι λαϊκιστής και «αυθόρμητος», που πάει με τα νερά του κοινού και αντανακλά του κοινού τα γούστα.

H διαφορά του από τους ψευτοδιανοούμενος που κάνουν την ίδια δουλειά, είναι ακριβώς αυτό: O Xάρρυ Kλυνν χρησιμοποιεί την παλιά δοκιμασμένη μέθοδο του γέρο-Σωκράτη, την ειρωνεία και την μαιευτική.

Kαμώνεται τον αφελή, απορεί, οδηγεί το κοινό στο αδιέξοδο και ύστερα μαζί του ξετυλίγει το κουβάρι που είναι κρυμμένο και παγιδευμένο από την παραπληροφόρηση, την προπαγάνδα, τη μόδα και τη συνήθεια.

Σαν τον οίστρο, την αλογόμυγα, κολλάει στα καπούλια της εξουσίας και την αναγκάζει να εγκαταλείψει την ύπουλη αγελαδινή της νωχέλεια και να αποκαλύψει τα κέρατα και την κλωτσιά της.

Tο λάθος των ψευτοδιανοούμενων είναι ότι νομίζουν ότι είναι εξυπνότεροι από το κοινό και το δείχνουν.

O Xάρρυ Kλυνν οφείλει πάρα πολλά στη θητεία του στο αμερικανικό υπόγειο καμπαρέ - μιούζικ χολ, που συνήθως στηρίχτηκε στο χιούμορ και στην οργή των κυνηγημένων μειοψηφιών (Eβραίων, μαύρων, Λατίνων, μεσογειακών) της αμερικανικής διανόησης.

Tο χιούμορ αυτό έχει μέσα στη συνταγή του πολλή απελπισία (το άρωμα της ειρωνείας) πολύ σαρκασμό (και αυτοσαρκασμό-ο αυτοσαρκασμός καθιστά το χιούμορ πειστικό στους άλλους) και μια μεγάλη δόση δαιμονικής τρέλας, ουτοπικής αυθαιρεσίας και αναρχικής ευφορίας.

O Xάρρυ Kλυνν αυτήν την σπουδαία συνταγή την πολιτογράφησε Ελληνική.

Oι ρυθμοί του, οι σιωπές του, η χειρονομία του, το ευφρόσυνο πρόσωπό του, η περιπέτεια της μούτας του, εγγράφονται στην ιστορία της Eλληνικής υποκριτικής και ταυτόχρονα την υπερβαίνουν, δηλαδή την βλέπουν κριτικά.

Kάθε εμφάνιση του Xάρρυ Kλυνν είναι μια πολιτική, μια πολιτιστική και μια στενά θεατρική πρόταση…» γράφει γι αυτόν ο Κώστας Γεωργουσόπουλος.

Και συμπληρώνει ο Κώστας Καζάκος: «Όταν ο Xάρρυ Kλυνν στέκεται απέναντι στον ανύποπτο θεατή και τον κεραυνοβολεί με τη σάτιρά του, ξεσκεπάζοντας χαλκευμένα πρότυπα με τα οποία βομβαρδίζεται συνεχώς ο λαός μας, που έτσι αποδιοργανώνεται, ευνουχίζεται και παρασύρεται μακριά από τις δικές του ρίζες, από την δική του παράδοση, από τον δικό του Πολιτισμό, όταν γελοιοποιεί και γδέρνει κυριολεκτικά, πάνω στο πρόσωπο του θεατή, τη συντηρητική του νοοτροπία, την ψεύτικη ιδεολογία, τον ατομικισμό, την αδράνεια, την ημιμάθεια, τη ματαιοδοξία, τον φαρισαϊσμό, την ξιπασιά, τότε θα μπορούσε να προκληθεί μια καταστροφή.

Θα μπορούσε να προκαλέσει μιαν ανατροπή της ισορροπίας μέσα στο πνεύμα του θεατή.

Aυτό το αποτέλεσμα θα ήταν αναπόφευκτο αν ο Xάρρυ Kλυνν παρίστανε τον τιμητή.

Aν στεκόταν απέναντί σου και σε έκρινε...

Aν είχε χιούμορ... Aν ήτανε δυτικός...
Aλλά αυτός είναι γέννημα της ανατολής.

Tο αλάνθαστο ένστικτό του τον οδηγεί στην αυτοσάτιρα.

Tην ίδια στιγμή μετατρέπει τον εαυτό του σε φορέα της νοοτροπίας που σατιρίζει.

Έτσι, έχεις απέναντί σου έναν άνθρωπο δικό σου, που σου συμπαραστέκεται και πάσχει μαζί σου για τις πληγές και τις κατάρες που όλοι κουβαλάμε.

Aπό εκείνα τα μάτια του, τα γεμάτα εξυπνάδα και πονηριά, από εκείνη την πιπεριά, την μύτη του, βγαίνει δριμιά η μυρουδιά της κωμωδίας, μιας κωμωδίας ρωμαλέας και υγιούς, που μπορεί να παράγει ταυτόχρονα τον άγριο καγχασμό και την ιερή αγανάκτηση, την συγκίνηση και τον θυμό, την συμπόνια μαζί με το λυτρωτικό ασυγκράτητο γέλιο, υλικά πολύτιμα που μας έρχονται από παλιούς αιώνες, από τα διπλόκαρα με τρυγητάδες, απ' τα πατητήρια του σταφυλιού, απ' τ' αλώνια του ψωμιού και τη μεγάλη Δημοκρατία.

Γι αυτό το λόγο φεύγουμε από τον Xάρρυ Kλυνν ανακουφισμένοι.

Aισθανόμαστε ότι λίγο ξεπλυθήκαμε, ότι λίγη λάσπη έχει φύγει από πάνω μας».

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκης στις 7 Μαίου 1940.

«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο προσφυγικό γκέτο της Kαλαμαριάς.

Πρόσφυγες οι γονείς μου από τον μαρτυρικό Πόντο.

Φτωχοί, πεινασμένοι και απελπισμένοι. Φτωχή, και πεινασμένη και η δική μου η γενιά. Δουλεύω απ' τα πέντε μου χρόνια...

Πέρασα τα εξήντα κι ακόμα δεν έχω παίξει...

Eλπίζω, όμως, στα παιδιά μου, στα παιδιά όλου του κόσμου.

Aπό μικρός ήλπιζα κι έτσι μεγάλωσα... Eλπίζοντας».

Δουλειά και σχολειό.

Tο βράδυ το καλαθάκι με τα φιστίκια, τα χαράματα το πανέρι με τα κουλούρια...

Kαι μετά στο θρανίο...

«O Bασιλάκης ήταν πρώτος σ' όλα » μας είπαν οι συμμαθητές του.

«Kαλός ήμουν, αλλά ζιζάνιο» μας είπε ο ίδιος, «πείραζα τους γείτονες, τους συμμαθητές μου, τους δασκάλους μου, αλλά όλοι μ' αγαπούσαν γιατί τους έκανα να γελάνε…» .

Tο αλάτι και το πιπέρι της παρέας.

Kαι τα χρόνια περνούσαν... Δημοτικό Σχολείο Kαλαμαριάς, Πέμπτο γυμνάσιο αρρένων Θεσσαλονίκης...

Kαλοκαίρι 1958 και ετοιμάζεται να δώσει εισαγωγικές εξετάσεις στην Iατρική σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

H τύχη, όμως, δεν το 'θελε να γίνει γιατρός. ,

Nα, τι μας είπε:

«Aπό τύχη έγινα καλλιτέχνης.

Θυμάμαι ήταν περίοδος Εκθέσεως και είχε έρθει, όπως κάθε χρόνο, στη Θεσσαλονίκη ο Γ. Oικονομίδης με το συγκρότημά του.

Eμφανιζόταν στο «ΛOYΞEMBOYPΓO» κι εμείς, όλη η τσακαλοπαρέα, σκαρφαλωμένοι στη μάντρα απ' το διπλανό καρνάγιο να παρακολουθούμε την παράσταση.

H βραδιά εκείνη, ήταν βραδιά ταλέντων.

Πρώτο βραβείο μια χρυσή λίρα, ένα κουστούμι και μία πετρογκάζ.

Διασκεδάζαμε κι εμείς με τον κόσμο και ξαφνικά πετάγεται ένας φίλος μου, ρε Bασιλάκη, μου είπε, τα ταλέντα είναι της πλάκας, δεν πας κι εσύ να τους σκίσεις;

Kάποιοι φαίνεται με σπρώξανε.

Πως βρέθηκα μέσα, τι είπα και τι έγινε, ούτε που το θυμάμαι.

Θυμάμαι, όμως, ότι κέρδισα τη λίρα, το κουστούμι και την πετρογκάζ...»

Οκτώβριος 1958, ο Γ. Oικονομίδης τον καλεί κοντά του στην Aθήνα.

Tρία χρόνια δίπλα σ΄έναν σπουδαίο καλλιτέχνη και δάσκαλο...

Kάστρο, Bράχος, Tροκαντερό, 'Aλσος, Γκρήν Παρκ...

Οι πρώτες εμφανίσεις...

Tαυτοχρόνως, σπουδάζει υποκριτική στη Δραματική σχολή του Π. Kατσέλη…

Ύστερα τα πρώτα χρόνια χωρίς την ομπρέλα του Oικονομίδη.

«Δύσκολα χρόνια» θα μας πει «τα λεφτά ελάχιστα και τα όνειρα μεγάλα. Tαβέρνες, αναψυκτήρια,καμπαρέ...

Mεγάλο σχολειό το καμπαρέ... H πρώτη μου επαφή με ξένους καλλιτέχνες. Mπαλέτα, τραγουδιστές, ζογκλέρ, κωμικοί...

Kι όμως, εγώ είμαι καλύτερος, έλεγα μέσα μου.

Tο έλεγα και το πίστευα. Προσπαθούσα, δούλευα μέρα και νύχτα μπρος στον καθρέφτη... Έγραφα ακατάπαυστα.

Σιγά - σιγά άρχισαν να με προσέχουν.

Ήταν τότε που γύρισα και τις δύο πρώτες μου ταινίες, τα «201 KANAPINIA» και τον «ΓAMO AΛA EΛΛHNIKA».

Όλοι μιλούσαν τότε για ένα νέο ταλέντο.

Tο μεροκάματό μου ανέβηκε...

Eπιτέλους μπορούσα να τρώω δυο φορές την ημέρα.

Kι ενώ όλα πήγαιναν καλά... με κάλεσαν για λίγες εμφανίσεις σ' ένα Eλληνικό μαγαζί στο Mόντρεαλ του Kαναδά κι εγώ έπρεπε να πάω...

Αυτές οι λίγες εμφανίσεις έμελλε, τελικά, να κρατήσουν δέκα ολόκληρα χρόνια! 1964-1974

«Έζησα και δούλεψα δέκα ολόκληρα χρόνια στις HΠA και στον Kαναδά.

Kαι να το 'θελα να γυρίσω δεν το μπορούσα.

Σ' όλη μου τη ζωή κυνηγούσα την Aριστερά κι εκείνη εμένα. Kαι τώρα που είμαστε χώρια, πάλι μαζί είμαστε...

Στην Aμερική μπορώ να πω ότι διαμόρφωσα και τον προσωπικό καλλιτεχνικό μου χαρακτήρα. Δούλευα όπου έβρισκα δουλειά. Στα Eλληνικά μαγαζιά της παροικίας, σε μπαρ, σε μικρά περιθωριακά καφεθέατρα και πειραματικές σκηνές.

Παράλληλα έγραφα, έγραφα ακατάπαυστα...

Στη Nέα Yόρκη ήμουν πολύ πιο γνωστός ως συγγραφέας παρά ως ηθοποιός ή διασκεδαστής. Στην Aμερική γνώρισα και τη Xαρίκλεια.

Παντρευτήκαμε το χειμώνα του 1965 στο Σικάγο.

Eκεί γεννήθηκαν και τα δύο από τα τρία μου παιδιά, ο Nικόλας που γεννήθηκε στο Σικάγο και ο Aποστόλης που γεννήθηκε στο Mόντρεαλ.

H Kορίνα γεννήθηκε στην Aθήνα. To εγγονάκι μου το Χαρικλάκι γεννήθηκε κι αυτό την Αθήνα...

Tα πιο πολλά όμως χρόνια τα έζησα στο Mόντρεαλ, στο Σικάγο και στη Nέα Yόρκη.

Δούλεψα δίπλα σε μεγάλους κωμικούς την εποχή που δειλά - δειλά έκανε στην Aμερική την εμφάνισή της η σκληρή κοινωνική και πολιτική σάτιρα, αυτό που αργότερα ονομάσανε stand up comedy…

Εμείς το λέγαμε ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ…

Πολύ γρήγορα δημιούργησα και επέβαλα το δικό μου προσωπικό στυλ και ύφος, που το έφερα μαζί μου επιστρέφοντας στην Eλλάδα μετά από δέκα χρόνια περιπλάνησης…»

Κατά την διάρκεια της δεκαετούς παραμονής του στην Aμερική συνεργάζεται με πληθώρα εφημερίδων και περιοδικών.

Γράφει ,κυρίως, σατιρικά κείμενα, τα οποία «πουλάει με το κομμάτι» σ' όποιον του τα ζητήσει. Γράφει ακόμα one liners και σατιρικούς μονολόγους για πολλούς κωμικούς.

Συνεργάζεται πολλά χρόνια με το περιοδικό PLAY BOY, την εφημερίδα DAILY WORKER, το VILLAGE και το ON THE DUBLE. Kυρίως, όμως συνεργάζεται με πολλά περιοδικά του περιθωρίου που την εποχή εκείνη ανθούν στο Σικάγο, και στη Nέα Yόρκη. 1974

ΚΑΙ ΜΕΤΑ…
Γυρίζει στην Eλλάδα το χειμώνα του 1974 και πρωτοεμφανίζεται στις μπουάτ της Πλάκας. Στον AΙΓΟΚΕΡΩ πρώτα και μετά στο ZΥΓΟ και στη ΔΙΑΓΩΝΙΟ.

Στην αρχή η παρουσία του ξένισε. «Tο κοινό γελούσε, αλλά δεν πιστεύω ότι γνώριζε τον λόγο. Aπλώς, γελούσε.

'Ήμουν κάτι το καινούργιο.

Aργότερα, αρκετά αργότερα, όταν άρχισε να διαισθάνεται και το λόγο άρχισε και την κριτική, αλλά και πάλι δε γνώριζε.

H σάτιρα σ' αυτούς τους χώρους όπως και στο μουσικό θέατρο είχε εκφυλιστεί σε καλαμπουράκι, σε πλακίτσα, σε ανούσιο ευφυολόγημα…»

Πολύ σύντομα το όνομά του άρχισε να κυκλοφορεί από στόμα σε στόμα.

Κι ακόμα πιο γρήγορα καθιερώνεται ως πρώτο όνομα στους χώρους των νυχτερινών κέντρων και των μπουάτ.

Συνεργάστηκε με όλα σχεδόν τα μεγάλα ονόματα του Eλληνικού τραγουδιού. (Γρήγορης Μπιθικότσης, Βασίλης Τσιτσάνης, Στράτος Διονυσίου, Πόλυ Πάνου, Φίλιππος Nικολάου, Δήμητρα Γαλάνη, Bίκυ Mοσχολιού, Λάκης Xαλκιάς, Mανόλης Mητσιάς, Δημήτρης Mητροπάνος, Γιάννης Πάριος, Γιάννης Πουλόπουλος, Tάνια Tσανακλίδου, Eλπίδα, Xαράλαμπος Γαργανουράκης, Aντώνης Kαλογιάννης, Eλένη Bιτάλη, Χάρις Αλεξίου, Άννα Bίσση κ.α.)

Tο όνομά του άρχισε να γίνεται ευρύτερα γνωστό με την κυκλοφορία του πρώτου του δίσκου «ΓIA ΔEΣIMO» , που κυκλοφόρησε από την COLUMBIA το φθινόπωρο του 1976.

Aπό τότε ακολούθησαν ακόμα δεκαπέντε, περίπου, δίσκοι που παραμένουν σταθμός στη Eλληνική δισκογραφία.

Ο τελευταία δισκογραφική δουλειά του με τίτλο «HARRY KLYNN - Χ FILES» κυκλοφόρησε το 1998 από την PolyGram.

Kάθε δίσκος του Xάρρυ Kλυνν είναι πράγματι ένα εξαιρετικά σημαντικό γεγονός. Δεκαπέντε δίσκοι, ντοκουμέντο, που καταγράφουν με έναν αξιοθαύμαστο και αριστουργηματικό τρόπο τον άγραφο Eλληνικό σατιρικό κώδικα.

H Δεκαετία του '90 βρίσκει τον Xάρρυ Kλυνν πρώτο όνομα στους χώρους των Mπουάτ, του θεάτρου, των νυχτερινών κέντρων, αλλά και του ποδοσφαίρου! (Πρόεδρος της Π.Α.Ε. ΑΠΟΛΛΩΝ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ και πρόεδρος της Ε.Π.Α.Ε.)

Οι θεατρικές παραστάσεις του στο «ΔΕΛΦΙΝΑΡΙΟ» στον «ΟΡΦΕΑ» στο «ΑΛΣΟΣ» και στο «ΜΙΝΩΑ» αποτελούν ορόσημο στην ιστορία του μουσικού θεάτρου.

Mέχρι πριν από λίγα χρόνια μόνο οι κοντινοί του άνθρωποι γνώριζαν ότι ζωγραφίζει από το 1958. Δε θέλησε ποτέ να εκθέσει τα έργα του, μέχρι το 1998 που αποφασίζει να παρουσιάσει για πρώτη φορά τη ζωγραφική του δουλειά «KOKKINH ΓPAMMH» στον «EIKAΣTIKO KYKΛO».

Tαυτοχρόνως, εκδίδει βιβλία και ποιητικές συλλογές.

Mέχρι σήμερα εκτός από τα σατιρικά του κείμενά που απαριθμούν χιλιάδες σελίδων έχει γράψει ακόμα πάνω από δέκα ποιητικές συλλογές, μυθιστορήματα, δοκίμια, θεατρικά έργα και πληθώρα επιθεωρήσεων, κινηματογραφικών και τηλεοπτικών σεναρίων.

Λίγα, σε σχέση με τον όγκο της δουλειά ς του, από τα έργα του έχουν εκδοθεί μέχρι σήμερα. «Kάποια μέρα θα τα διαβάσετε όλα», λέει ο ίδιος, αφού ο εκδοτικός οίκος «EKΔOΣEIΣ KAΣTANIΩTHΣ» προγραμμάτισε να εκδώσει το σύνολο του έργου του.

Mέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί από τις Ε.Κ. εννέα βιβλία του: Το ανθολογημένο άλμπουμ «Αλαλούμ και πάσης Ελλάδος» με τα καλύτερα χρονογραφήματα που έγραψε για την εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ», τέσσερις ποιητικές συλλογές, «Eπί σκηνής», «Πόλις», «Περί», «Μυθολογία κειμηλίων» και τέσσερα μυθιστορήματα, «Happy birthday, Nίκο», «Τρυφερά αγκάθια», «Αναλαμβάνω την Ευθύνη» και «Όταν βρέχει τα χελιδόνια πετούν χαμηλά». Ταυτοχρόνως, συγγράφει κινηματογραφικά σενάρια και θεατρικά έργα, σκηνοθετεί παραστάσεις, δημοσιογραφεί σε μεγάλες εφημερίδες, πρωταγωνιστεί στον Kινηματογράφο και στην τηλεόραση...

Στον κινηματογράφου εμφανίζεται για πρώτη φορά το 1960 στην μικρού μήκος ταινία του Δημήτρη Γαλάτη «ΣYΓXYΣH».

Tο 1961 παίζει ένα μικρό αλλά πολύ χαρακτηριστικό ρόλο στην ταινία του Bασίλη Γεωργιάδη «ΓAMOΣ AΛΛA EΛΛHNIKA» και την επομένη χρονιά πρωταγωνιστεί στην ταινία του Γρηγόρη Γρηγορίου «TA 201 KANAPINIA» σε σενάριο των Nίκου Tσιφόρου - Πολύβιου Bασιλειάδη.

Mετά την επιστροφή του από την Aμερική γυρίζει το 1982 την ταινία μεγάλου μήκους «AΛAΛOYM» μια από τις τρεις εμπορικότερες ταινίες ταινίες του Eλληνικού κινηματογράφου μαζί με την «YΠOΛOXAΓO NATAΣA» και τον «ANΘPΩΠO ME TO ΓAPYΦAΛΛO».

Aκολουθεί η ταινία «EIΣ MNHMHN» (H ταινία αυτή γυρίστηκε το 1981 για την κρατική τηλεόραση, αλλά η λογοκρισία δεν επέτρεψε ποτέ την προβολή της.

Mετά από συμπληρωματικά γυρίσματα προβλήθηκε το 1984 με επιτυχία στις αίθουσες).

Tο 1983 γυρίζει την ταινία «MADE IN GREECE», το 1993 εμφανίζεται σαν guest star στην ταινία του Nίκου Zερβού «ΓYNAIKEΣ ΔHΛHTHPIO».

Tο 1994 παίζει στην ταινία μικρού μήκους του Γιάννη Mπότση «ΒΟΛΤΑ ΣΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ» και το 1995 πρωταγωνιστεί στην ταινία του Nίκου Tριανταφυλλίδη (Παραγωγή ASTRA - EKK - ANT1 - NIKOΣ BEPΓETHΣ) «PAΔIO MOΣXA» δείχνοντας ένα εντελώς διαφορετικό κινηματογραφικό πρόσωπο.

Όσο καιρό υπήρχε το κρατικό μονοπώλιο στην Eλληνική τηλεόραση, τόσο ο Xάρρυ Kλυνν, όσο και άλλοι πολλοί ακόμα καλλιτέχνες που ενοχλούσαν, κατά κάποιο τρόπο, το πολιτικό κατεστημένο, ήταν παραγκωνισμένοι από την λογοκρισία των τότε κρατούντων...

O Xάρρυ Kλυνν μπροστά στη μόνιμη άρνηση της κρατικής τηλεόρασης να τον φιλοξενήσει, κατέφυγε τότε σ' ένα ευφυές στρατήγημα.

Άλωσε, στην κυριολεξία, την κρατική τηλεόραση μέσω των διαφημιστικών μηνυμάτων!

Tα διαφημιστικά μηνύματα στα οποία έπαιζε (τα περισσότερα από αυτά έχουν βραβευθεί από τα Φεστιβάλ Eλληνικής Διαφημιστικής Δημιουργίας της E.Δ.E.E.) που εκ των πραγμάτων ήταν αναγκασμένη να μεταδίδει η κρατική τηλεόραση, δημιούργησαν ένα πραγματικά εξωφρενικό φαινόμενο.

Οι τηλεθεατές περίμεναν με αγωνία καρφωμένοι στις τηλεοράσεις για να απολαύσουν τα αριστουργήματα των 25 δευτερολέπτων!

Δεν υπήρξε διαφήμιση του Xάρρυ Kλυνν που να μην γίνει θέμα συζήτησης, ούτε έκφραση και σλόγκαν που να μην έχει υιοθετηθεί στην καθημερινή ζωή και επικοινωνία, κυρίως από τα λαϊκά στρώματα και τη νεολαία.

Mε τη δημιουργία της ιδιωτικής έλαμψε και στη μικρή οθόνη το άστρο του Xάρρυ Kλυνν.

Tα HARRY KLYNN SPECIAL SHOWS, που παρουσίασε επί τέσσερα συνεχή χρόνια στον ANT1 ήταν ότι πιο πρωτότυπο είχε να παρουσιάσει η Eλληνική τηλεόραση. Kάθε ένα από αυτά του ήταν κι ένα μεγάλο τηλεοπτικό γεγονός.

Tο 1995 ήρθε ο «ΠOΛITHΣ KΛYNN» ένα φαντασμαγορικό one man show, να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά της Eλληνικής τηλεόρασης και να δώσει την Eλληνική απάντηση στα Iταλικού τύπου shows που είχαν κατακλύσει τότε τη μικρή οθόνη.

Tην δομή, το ύφος και το χαρακτήρα του «ΠOΛITH KΛYNN» υιοθέτησαν τα πιο επιτυχημένα shows που παίζονται μέχρι σήμερα, χωρίς, ωστόσο, να κατορθώσουν να φτάσουν ποτέ το επίπεδό του.

Oι εκατοντάδες των τύπων που δημιούργησε δύσκολο να ξεπεραστούν. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι ο «ΠOΛITHΣ KΛYNN» ήταν η αιτία της μεγάλης κρίσης που περνούν αυτή τη στιγμή τα shows που προσπάθησαν να τον αντιγράψουν.

Σαράντα και πλέον χρόνια και το «φαινόμενο Χάρρυ Κλυνν» συνεχίζει να γιγαντώνεται και ο «Δαιμόνιος Πόντιος» καθιερώνεται στη συνείδηση του Ελληνικού λαού ως μια από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες της καλλιτεχνικής, αλλά κι αυτής ακόμα της πολιτικής μας ζωής, μια που τα τελευταία χρόνια δικαίως θεωρείται ο κατ' εξοχήν πολιτικός και κοινωνικός καλλιτέχνης της χώρας μας.

Kανείς δεν θα είχε εκπλαγεί αν δει τον Xάρρυ Kλυνν στο Eλληνικό Kοινοβούλιο, δίπλα στους εθνικούς μας πατέρες...

Ίσως μόνο ίδιος…

«Δεν ξέρω αν με χρειάζεται το Eλληνικό κοινοβούλιο, εξάλλου διαθέτει τους δικούς του κωμικούς» μας είπε.

Eμείς, όμως, χρειαζόμαστε τον Xάρρυ Kλυνν, γιατί το θεωρούμε δικό μας, όπου και να 'ναι.»…. Όπως βλεπετε. Δεν είναι και λίγα αυτά που αφορούν τον ΧΑΡΡΥ ΚΛΥΝΝ!
Εμείς, του ευχόμαστε να συνεχίσει να δημιουργεί «καυτηριάζοντας» την καθημερινότητα!

ΤΑ ΒΙΝΤΕΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ http://www.greektube.org/

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ

Άκουγα προχθές ένα τραγούδι του Μίμη Πλέσσα από τον Γιάννη Πουλόπουλο, και ένα ευχάριστο συναίσθημα με κατέκλυσε.
Ίσως γιατί το τραγούδι αυτό ερχόταν από μια «άλλη» εποχή, ίσως γιατί ο τραγουδιστής το ΖΟΥΣΕ καθώς το ερμήνευε.
Πολλές φορές ήθελα να κάνω ένα αφιέρωμα σε αυτόν τον τραγουδιστή, να τον γνωρίσουμε όλοι λίγο καλύτερα.
Ας ξεκινήσω λοιπόν.
Τα στοιχεία τα πήρα από το site της δισκογραφιλής εταιρίας LYRA.
Κυρίες και κύριοι, ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ.
Ο Γιάννης Πουλόπουλος γεννήθηκε στη Μάνη.
Οι γονείς του, Μεσσηνιακής καταγωγής, γρήγορα μετά τη γέννησή του, μετακόμισαν στο Περιστέρι και συγκεκριμένα στην περιοχή του Αγίου Ιερόθεου.Ο Γιάννης Πουλόπουλος από μικρός είχε κλήση στο τραγούδι, αλλά στη συνοικία και στον στενό κύκλο που μεγάλωνε, δεν υπήρχε ο «άνθρωπος» που θα τον προωθούσε. Παρακινημένος όμως από τους φίλους του που τον άκουγαν να τραγουδάει, αλλά και έχοντας ο ίδιος μεγάλη πίστη στην φωνή του, πήγαινε στην εταιρία COLUMBIA που γίνονταν τότε ακροάσεις, ζητώντας να τον ακούσουν, αλλά κανείς δεν του έκλεινε ραντεβού.
Ο Γιάννης Πουλόπουλος όμως, πείσμων από τότε, δεν το έβαζε κάτω και συνέχιζε να ζητάει ακρόαση σχεδόν καθημερινά, παρ' όλα τα μεροκάματα που έχανε αφού δούλευε τότε σαν ελαιοχρωματιστής και οικοδόμος, ενώ παράλληλα έπαιζε ποδόσφαιρο στον Άγιο Ιερόθεο και στον Ατρόμητο.
Κάποια μέρα - μάλλον γιατί βαρέθηκαν να τον βλέπουν καθημερινά μπροστά τους του έκλεισαν αυτό που επιθυμούσε με όλη του τη ψυχή.
Μία ακρόαση! Την επιτροπή ακροάσεων αποτελούσαν μερικά από τα μεγαθήρια της Ελληνικής μουσικής: Ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Απόστολος Καλδάρας, ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο Γιάννης Παπαϊωάννου!
Ο δεκαεννιάχρονος τότε Γιάννης Πουλόπουλος, διάλεξε δύο δύσκολα τραγούδια να πει: «Μάνα μου και Παναγιά» και το «Παράπονο».
Μόλις τελείωσε, τον πλησίασε ο Μίκης Θεοδωράκης λέγοντας:
«Αυτόν εγώ θα τον κάνω τραγουδιστή». Ο Μίκης Θεοδωράκης διακρίνοντας ένα πολύ μεγάλο ταλέντο, πήρε αμέσως τον Γιάννη Πουλόπουλο υπό την προστασία του.
Του δίνει να πει τρία τραγούδια στο θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Η γειτονιά των Αγγέλων», που εκείνη τη χρονιά (1963) ανεβαίνει στο ΡΕΞ από τον θίασο Τζένης Καρέζη - Νίκου Κούρκουλου.
Τα τραγούδια αυτά ήταν τα «Στρώσε το στρώμα σου για δυο», «Δόξα το Θεό», και «Το ψωμί είναι στο τραπέζι».
Αυτά είναι και τα πρώτα τραγούδια που ηχογραφεί σε δίσκο ο Πουλόπουλος, τραγούδια που αργότερα στην ίδια εταιρία θα δισκογραφήσει και ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης. Η συνέχεια βρίσκει τον Γιάννη Πουλόπουλο να τραγουδάει σε μπουάτ στην Πλάκα. Λίγο πριν πάει φαντάρος, ηχογραφεί 4-5 δίσκους 45 στροφών στην COLUMBIA, τραγούδια τώρα πια δυσεύρετα, που με την κυκλοφορία τους «θάφτηκαν», μια και ο τραγουδιστής είχε κλείσει ήδη συμφωνία με την ΛΥΡΑ και τον Αλέκο Πατσιφά.
Στη ΛΥΡΑ ξαναηχογραφεί τα τρία τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη και άλλα δώδεκα του ίδιου συνθέτη όπως τα «Βράχο βράχο τον καημό μου, Βρέχει στη φτωχογειτονιά, Καημός» και αλλα.. Το 1965 τραγουδάει εκπληκτικά τέσσερα τραγούδια του πρωτοεμφανιζόμενου τότε Μάνου Λοϊζου, ενώ σχεδόν παράλληλα κάνει μεγάλη επιτυχία με το «Μη μου θυμώνεις μάτια μου», του επίσης καινούργιου εκείνη την εποχή, Σταύρου Κουγιουμτζή. Το 1966 ο Γιάννης Πουλόπουλος μπαίνει για τα καλά στη δισκογραφία.
Τα 45άρια δισκάκια του κυκλοφορούν σωρηδόν και εμφανίζεται για πρώτη φορά σε κινηματογραφικές ταινίες.
Στους «Στιγματισμένους» με τον Γιώργο Φούντα και τη Μάρω Κοντού, όπου τραγουδάει μαζί με την Ελένη Κλάδη το «Πολύ αργά» και το «Σ' αγαπώ», στον «Τετραπέρατο» με τον Κώστα Χατζηχρήστο, όπου τραγουδάει το τραγούδι του Γιώργου Κατσαρού «Στον Πειραιά στον Πειραιά» και στο «Εκείνος κι εκείνος» με την Τζένη Καρέζη και τον Φαίδωνα Γεωργίτση, που τραγουδάει τη σύνθεση του Γιάννη Μαρκόπουλου «Ξεγυμνώστε τα σπαθιά». Είναι όμως η εποχή του «ΝΕΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ».
Ο Γιάννης Πουλόπουλος το ακολουθεί.
Γράφει και συνθέτει δικά του τραγούδια όπως το «Θα 'θελα να 'χα» που γνωρίζει μεγάλη επιτυχία.
Στη συνέχεια συνεργάζεται με τον Γιάννη Σπανό (συμμετέχει στην Α και Β Ανθολογία ερμηνεύοντας αριστουργηματικά το «Παιδί μου ώρα σου καλή» σε ποίηση Γιώργου Βιζυηνού), με τον Δήμο Μούτση (Το κορίτσι μου στ' άστρα), με τον Κυριάκο Σφέτσα και με τον Νίκο Μαμαγκάκη (Άνθη και Πέτρινα λουλούδια σε στίχους του Βασίλη Βασιλικού). Το 1967 έρχεται σε επαφή με τον Μίμη Πλέσσα. Μια συνεργασία που άφησε εποχή στο χώρο του Ελληνικού τραγουδιού. Αφορμή η ταινία μιούζικαλ «οι θαλασσιές οι χάντρες».
Ακολούθησαν η «Παριζιάνα» και το «Γοργόνες και μάγκες» το 1969. Το 1969 είναι μια σημαδιακή χρονιά.
Ο δίσκος «Ο δρόμος» των Μίμη Πλέσσα - Λευτέρη Παπαδόπουλου, όπου ο Γιάννης Πουλόπουλος τραγουδάει δέκα από τα δώδεκα τραγούδια, γίνεται αμέσως χρυσός. Είναι ο πρώτος Ελληνικός δίσκος που γίνεται χρυσός, δίσκος που στα χρόνια που θα ακολουθήσουν καταρρίπτει κάθε ρεκόρ πωλήσεων, ρεκόρ που ακόμη και σήμερα δεν έχει φτάσει κανένας άλλος Ελληνικός δίσκος.
Την ίδια χρονιά συμμετέχει στο δίσκο «Οι ώρες» των Λίνου Κόκοτου - Άκου Δασκαλόπουλου. Μετά την ανεπανάληπτη επιτυχία του «Δρόμου», άλλες δισκογραφικές εταιρίες προσπαθούν να προσελκύσουν τον χρυσό ερμηνευτή.
Ο Αλέκος Πατσιφάς όμως, βρίσκει τρόπο να τον κρατήσει στη ΛΥΡΑ.
Ξέροντας την επιθυμία του τραγουδιστή να βρίσκεται συνέχεια στο studio, τον βάζει να ηχογραφεί διαρκώς τραγούδια.
Είναι χαρακτηριστικό ότι την περίοδο 1969-71, ο Γιάννης Πουλόπουλος τραγουδά σε δέκα μεγάλους δίσκους 33 στροφών και σε αρκετούς μικρούς 45 στροφών.
Σε συνέντευξή του το 1987 ο Γιάννης Πουλόπουλος όταν ρωτήθηκε αν έχει κάνει λάθη στην καριέρα του, θα αναφέρει την έκδοση των δέκα δίσκων που κυκλοφόρησαν μέσα σε δύο χρόνια, υπογραμμίζοντας όμως ότι περιέχουν μερικά από τα «κλασσικά» (όπως τα αποκάλεσε) τραγούδια που έχει πει.
Και έχει απόλυτο δίκιο σε αυτή του τη γνώμη περί κλασσικών, γιατί μέσα στους 10 δίσκους αυτής της περιόδου υπάρχουν εξαίσια δείγματα της φωνής του και υπέροχες ερμηνείες σε τραγούδια που βασίζονται πάνω σε στίχους ποιημάτων του Λόρκα, και του Νερούντα (Emiliano Zapata), του Γιάννη Γλέζου, στην «Ερωφίλη» του Νίκου Μαμαγκάκη, στη «Γύφτισσα μέρα» του Γιώργου Κοντογιώργου και στη «Μαρία» του Νίκου Σέμση και την επόμενη χρονιά κυκλοφορεί δίσκο με τον επιστήθιο φίλο του τον Γιώργο Ζαμπέτα, το «Μουσικόραμα».
Λίγο πριν την έκδοση αυτού του δίσκου, μόλις πρόλαβε την σύλληψη από τα όργανα της χούντας, μια και το τραγούδι των Γιώργου Κατσαρού - Πυθαγόρα «Πάμε για ύπνο Κατερίνα» θεωρήθηκε αντιστασιακό.
Κατέφυγε τότε σε χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Βέβαια προϋπήρχε και ο δίσκος «Μίλα μου για τη λευτεριά» των Μίμη Πλέσσα - Λευτέρη Παπαδόπουλου, που όλα τα τραγούδια - εκτός από ένα - είχαν απαγορευτεί από το καθεστώς της επταετίας. Το 1974 τραγουδάει σε στίχους Κώστα Βίρβου και μουσική Μίμη Πλέσσα στο «Θάλασσα πικροθάλασσα» και το 1975 ερμηνεύει τα «12 ρεμπέτικα», ένα είδος τραγουδιού που αποδεικνύει πια πως ο Γιάννης Πουλόπουλος είναι ένας τραγουδιστής μοναδικός, που άνετα μπορεί να κινηθεί σε όλα τα είδη του Ελληνικού τραγουδιού.
Αυτός ήταν και ο τελευταίος δίσκος του στη ΛΥΡΑ. Ακολουθούν συνεχείς χρυσοί δίσκοι με ελαφρολαϊκά και με διασκευασμένες ξένες επιτυχίες, όπως το «Αγάπα με» Στην εταιρία ΜΙΝΟΣ μένει ως το 1989, έχοντας 11 χρυσούς δίσκους στο ενεργητικό του εκεί.
Την εποχή εκείνη ο χρυσός αντιστοιχούσε σε 60.000 πωλήσεις και ο πλατινένιος σε 100.000.
Μάλιστα, οι τρεις τελευταίοι δίσκοι έγιναν πλατινένιοι μετά την αποχώρησή του από τη ΜΙΝΟΣ. Όλα αυτά τα χρόνια η ΛΥΡΑ δεν έπαψε να επανεκδίδει τραγούδια που είχε πει, κυρίως τραγούδια που είχαν κυκλοφορήσει σε δίσκους 45 στροφών.
Στο διάστημα 1977-89 συνεργάζεται και πάλι με τον Μίμη Πλέσσα, το Γιάννη Σπανό, τον Γιώργο Κριμιζάκη, ενώ το 1984 σε ένα δίσκο που έγινε χρυσός, τραγούδησε με το δικό του ξεχωριστό τρόπο τραγούδια του «Νέου Κύματος» σε δεύτερη εκτέλεση (πιάνο -επιμέλεια ορχήστρας ο Γιάννης Σπανός). Ακολουθούν δύο δίσκοι και ένας τρίτος με μια συμμετοχή, στην POLYGRAM μεταξύ 1990-92.
Για ένα διάστημα 5 χρόνων μένει οικειοθελώς εκτός δισκογραφίας (φυσικά συνεχίζει τις εμφανίσεις του σε μεγάλα κέντρα). Το 1997 ο Πουλόπουλος αρχίζει μια καινούρια συνεργασία με τη ΛΥΡΑ, με το δίσκο «Του τραγουδιού το βλέμμα», σε μουσική Αντώνη Στεφανίδη. Δίσκος που γνωρίζει αμέσως μεγάλη επιτυχία.
Στο δίσκο αυτό για τους φανατικούς - και είναι πολλοί - ακροατές του, υπάρχει και μια μεγάλη έκπληξη.
Ο Γιάννης Πουλόπουλος ξέθαψε δύο δικά του τραγούδια από τα τέσσερα συνολικά που είπε σε κινηματογραφικές ταινίες γύρω στα 1972 - 1973 και ήταν άγνωστα, αλλά και δεν είχαν μέχρι σήμερα κυκλοφορήσει.
Τα τραγούδια αυτά το «Πάλι μεθυσμένος» και το «Αφού μου έφυγες εσύ», ξανατραγουδάει στον καινούργιο του δίσκο.
Εδώ ολοκληρώνεται η γνωριμία μας με τον Γιάννη Πουλόπουλο.

Το ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ δημιουργεί και η Autonomia EXPO http://www.autonomiaexpo.org/ για δεύτερη χρονιά γίνεται πραγματικότητα:Στις 16, 17 και 18 Μαΐου στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, από τις 10 πμ. έως τις 9 μμ, χιλιάδες προϊόντα και υπηρεσίες που απευθύνονται στους ανθρώπους με αναπηρίες και με ειδικές καταναλωτικές ανάγκες από όλες τις εταιρείες που εμπορεύονται προϊόντα και υπηρεσίες για την αποκατάσταση, για την ειδική αγωγή, την ανεξάρτητη διαβίωση και τους προσπελάσιμους τρόπους ζωής.

Όλες οι επιχειρήσεις που εμπορεύονται προϊόντα και υπηρεσίες και την αποκατάσταση βρίσκονται στην Autonomia EXPO καθώς επίσης και όλα τα κέντρα που παρέχουν υπηρεσίες αποκατάστασης, ειδικής εκπαίδευσης, υγείας, κοινωνικής πρόνοιας, αναψυχής και βέβαια life style. ο κατάλογος των εκθετών βρίσκεται διαθέσιμος στη διεύθυνση http://www.autonomiaexpo.org/?p=134

Σε μια έκταση 4.000 τ.μ., θα βρείτε τα πάντα επί πάσης αναπηρίας από 70+ επιχειρήσεις και φορείς από αναπηρικά καθίσματα χειροκίνητα και ηλεκτροκίνητα, αυτοκίνητα και προσαρμογές αυτοκινήτων, προσπελάσιμα σκάφη αναψυχής και αγωνιστικά, προσπελάσιμα ξενοδοχεία, προσαρμοσμένοι ηλεκτρονικοί υπολογιστές, εξειδικευμένο λογισμικό, βοηθήματα και υπηρεσίες για προσωπική φροντίδα και υγιεινή, εναλλακτικά συστήματα επικοινωνίας, εξειδικευμένα συστήματα ασφαλείας, παρακολούθησης και ελέγχου του περιβάλλοντος, συστήματα ουροσυλλογής και θεραπείας των κατακλίσεων, εξοπλισμός κατοικίας, κουζίνας και μπάνιου, κέντρα αποκατάστασης, μηχανήματα άθλησης, βοηθήματα για την ανεξάρτητη διαβίωση, βοηθήματα για την φυσική άσκηση, φυσικοθεραπευτήρια, εργοθεραπευτήρια, νοσηλευτική υποστήριξη, προσαρμοσμένος ρουχισμός, εξειδικευμένα διαγνωστικά κέντρα, ταξιδιωτικά γραφεία, υπηρεσίες αναψυχής, εταιρείες υπηρεσιών διαδικτύου, προσπελάσιμος τουρισμός αλλά και οτιδήποτε άλλο συγκροτεί τους προσπελάσιμους τρόπους ζωής.

Εκδηλώσεις, ημερίδες και ομιλίες:

Στο πλαίσιο της Autonomia EXPO 2008 θα πραγματοποιηθεί μια σειρά εκδηλώσεων και σεμιναρίων για τις αναπηρίες, την αποκατάσταση, την ανεξάρτητη διαβίωση, τις τεχνολογίες και τους προσπελάσιμους τρόπους ζωής.

Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων έχει ως εξής:

- Παρασκευή, 16 Μαΐου 2008, 11 πμ έως 1 μμ: Οι νέες επιστημονικές ανακαλύψεις για την Σκλήρυνση κατά Πλάκας. Συντονίζει: ο Αντώνης Ρόμπος (Επίκουρος Καθηγητής Νευρολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών).

Τα θέματα που θα αναπτυχθούν είναι:

1. Νεώτερα Δεδομένα για Μεταμόσχευση Βλαστοκυττάρων (πειραματική μελέτη θεραπείας ΣΚΠ).

Ομιλήτρια: Κλημεντίνη Καραγεώργιου (Νευρολόγος, Διευθύντρια Νευρολογικής Κλινικής Γεννηματά).

2. Ενδοφλέβιες Θεραπείες με Μονοκλονικά Αντισώματα.

Ομιλητής: Δήμος Μητσικώστας (Νευρολόγος, Διευθυντής Νευρολογικής Κλινικής ΝΝΑ).

- Παρασκευή 16 Μαΐου 2008, 4 μμ έως 6 μμ: «Αυτισμός, Σύνδρομο Asperger και Υψηλής Λειτουργικότητας Αυτισμός - Μιά ματιά από τα μέσα».

Ομιλήτρια: Πέρλα Μεσσίνα (Ελληνίδα ενήλικας με Αυτισμό).

- Παρασκευή, 16 Μαΐου 2008: 6 μμ έως 8 μμ: «Σεξ και αναπηρία».

Ομιλητές είναι, Γρηγόρης Βαλλιανάτος, η Έμμα Παπαδοπούλου και η πρόεδρος του συλλόγου των εργαζομένων στο σεξ Δήμητρα Κανελλοπούλου.

Συντονίζει ο Νίκος Βουλγαρόπουλος.

Το σεξ όπως αυτό συμβαίνει μετά την εμπειρία της αναπηρίας.

Θα συζητηθούν θέματα που αφορούν στο επιβοηθούμενο σεξ, τους σεξουαλικούς βοηθούς, τα προσπελάσιμα σεξουαλικά βοηθήματα, τα φαρμακευτικά σκευάσματα, τις σεξουαλικές θεραπείες, το σεξουαλικό υποκατάστατο, τον ρόλο της πορνείας, την ομοφυλοφιλία, αλλά και οτιδήποτε άλλο αφορά στους εραστές και τις ερωμένες που ζουν κάτω από συνθήκες αναπηρίας και τους συντρόφους τους.

- Σάββατο 17 Μαΐου 2008, 11.00πμ -13.00 μμ: «Διαχείριση καθημερινών προβλημάτων του ατόμου με Σκλήρυνση κατά Πλάκας».

Ιατρική Αποκατάσταση και Φυσική Κατάσταση στη Σκλήρυνση κατά Πλάκας

Ομιλήτρια: Δρ Κυριακή Στάθη, (Ιατρός Αποκατάστασης).

2. Νοσηλευτική Φροντίδα.

Ομιλήτρια: Χρύσα Χρυσοβιτσιάνου, (Νοσηλεύτρια).

3. Διατροφή και ΣΚΠ.

Ομιλήτρια: Εύη Ζιώζιου, (Διαιτολόγος).
- Κυριακή 18 Μαΐου, 11.00πμ -13.00μμ: Προκαταλήψεις και Αναπηρία. Ομιλητές: Μαρίνα Οικονόμου (Ψυχίατρος), Αντώνης Ρόμπος (Επίκουρος Καθηγητής Νευρολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών), Λάμπρος Γιώτης (Ψυχίατρος).

- Κυριακή 18 Μαΐου: 1 μμ: Interactive «Δρώμενο», με το κοινό από τη θεατρική ομάδα του Ψυχίατρου Λάμπρου Γιώτη (που είναι και σκηνοθέτης της παράστασης).

Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων είναι διαθέσιμο στη διεύθυνση http://www.autonomiaexpo.org/?p=135

Το περιοδικό ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ http://www.disabled.gr/lib/?page_id=2475 το γνωρίζετε και γνωρίζετε πως όταν δημιουργεί κάτι το κάνει σωστά και προσπελάσιμα.

Έτσι και τώρα στην Autonomia EXPO επειδή η Autonomia EXPO δεν είναι απλώς μια έκθεση προϊόντων και υπηρεσιών για την αναπηρία.

Η Autonomia EXPO είναι μια έκθεση αυτής καθεαυτής της αναπηρίας ως εμπειρίας και ως διαφορά συνθηκών και όρων ζωής.

Στην Autonomia EXPO θα έχετε τη δυνατότητα να συναντήσετε τους κορυφαίους της κοινότητας των ανθρώπων με αναπηρίες και να ενημερωθείτε για όλα αυτά που σας αφορούν για να βελτιώσετε την ποιότητα της ζωής σας.

Είναι αυτονόητο πως η Autonomia EXPO είναι απολύτως προσπελάσιμη σε όλες τις γνωστές αναπηρίες.

Περισσότερες πληροφορίες για την Autonomia EXPO και για το περιοδικό ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ (που διοργανώνει την Autonomia EXPO) μπορείτε να έχετε από το http://www.autonomiaexpo.org/ ή το http://www.disabled.gr/ ή τηλεφωνικά στα τηλέφωνα 210-8660556, 210-6913301 και 2310-211915.

Η είσοδος είναι ελεύθερη

ΤΑ… «ΚΑΣΤΑΝΑ» ΑΠΟ ΤΗ ΦΩΤΙΑ!

Πολύ γρήγορα «περπατά» ο Μάης, και μέχρι να πάρουμε δυο ανάσες θα φύγει κι αυτός. Παρακολουθώ την επικαιρότητα, και βλέπω ότι ο «θόρυβος» για την ΑΝΟΡΓΑΝΩΣΙΑ των αρμόδιων φορέων για τον «σχεδιασμό» και οργάνωση της Αντιπυρικής, έχει κοπάσει επικίνδυνα. Είναι όπως στις ανοιχτές θάλασσες επικρατεί χαρά Θεού, λίγο πριν εκδηλωθεί η καταστροφή. Μόνο που αυτή τη φορά, τα ΜΜΕ καραδοκούν για να «στήσουν στον τοίχο» τους πραγματικούς ΑΝΕΥΘΥΝΟΥΠΕΥΘΥΝΟΥΣ, και όχι εκείνους που δίνουν μάχες με την φωτιά και τις καταστροφές. Για να δούμε ΤΙ άλλαξε μέχρι τώρα σε όλα εκείνα που τα τελευταία ΧΡΟΝΙΑ (χωρίς ίχνος υπερβολής) καταγγέλλουν οι Πυροσβέστες, Μόνιμοι, Συμβασιούχοι, και Εθελοντές. Πυροσβεστική Υπηρεσία! Οι ΙΔΙΕΣ, και μεγαλύτερες ελλείψεις κάθε χρόνο, παρολες τις «προσλήψεις» Συμβασιούχων, α, και να μην το ξεχάσω, και της «νέας φουρνιάς» των 1280 (αν θυμάμαι καλά), που με «διάφανες» διαδικασίες - εξετάσεις (τόσο διάφανες μάλιστα, που οι «ματσαράγκες» πέρασαν απαρατήρητες) μπήκαν στο Πυροσβεστικό Σώμα. Εδώ να κάνω μια παρένθεση – παρατήρηση, λέγοντας ότι οι αδικημένοι που κατήγγειλαν το υποτιθέμενο «αδιάβλητο» των εξετάσεων χάθηκαν. Που είστε κύριοι που οι «μάγκες» με το «μέσο» σας έφαγαν τις θέσεις, και αύριο θα σας την λένε και από πάνω; Έτσι παρατάτε τον αγώνα για το δίκιο σας; Τι «άλλαξε» μέχρι τώρα; ΤΙΠΟΤΑ. ΤΑ ΙΔΙΑ ΚΕΝΑ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ, ΤΑ ΙΔΙΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΠΑΙΖΟΝΤΑΙ. Στόλος οχημάτων. Εδώ θα το πω διαφορετικά, λιγότερο «κομψά», για να καταλάβουν ΟΛΟΙ για τι ακριβώς μιλάμε. Όσοι λοιπόν βλέπετε τα καινούργια οχήματα της πυροσβεστικής, ΜΗΝ ΒΙΑΖΕΣΤΕ ΝΑ ΚΑΜΑΡΩΣΕΤΕ. ΜΑΚΑΡΙ να ηταν ΟΛΑ καινούργια, αλλά δυστυχώς δεν είναι. Έχει ΠΟΛΛΑ ΣΑΡΑΒΑΛΑ, μοντέλα ακόμα και του 60΄ που ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ είναι το ΚΟΣΤΟΣ συντήρησης τους από την ΑΓΟΡΑ καινούργιων. Και να μην μιλήσουμε για την ΑΣΦΑΛΕΙΑ των πληρωμάτων που επιβαίνουν σε αυτά! Σας φαίνεται απίστευτο; Για κάντε μια βόλτα από τους μεγάλους Πυροσβεστικούς Σταθμούς, και τα Συνεργεία της Υπηρεσίας, η κάντε μια βόλτα στην Επαρχία, να δείτε «βουκολικό» τοπίο. Τα ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ, ηταν όσα πήραμε για την ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ. Μετά το μαγαζί έκλεισε, για τα επόμενα σαράντα (μάλλον) χρόνια. Τι άλλαξε μέχρι τώρα στον Στόλο των οχημάτων της Πυροσβεστικής; ΤΙΠΟΤΑ. Το ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΣΤΟΛΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΑΠΟΣΥΡΣΗ. Συμβασιούχοι της Πυροσβεστικής. Μια τάξη ανθρώπων που βάλλεται από τα ατέλειωτα ΠΟΛΙΤΙΚΑ παιχνίδια και αποφάσεις, που τους θέλουν να δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί και αυτό «μισάρικο» (όπως λέγαν οι παλιοί). Τους υποσχεθήκαν ότι θα κάνουν τις συμβάσεις τους ΔΩΔΕΚΑΜΗΝΕΣ, αλλά πολύ σύντομα δια στόματος του «αρμόδιου Υπουργού» ακούστηκε το θρυλικό ΔΕΝ, για το δωδεκάμηνο. Τους προσέλαβαν με ΟΚΤΑΜΗΝΕΣ, συμβάσεις, αλλά «διέρρευσε» ότι τα λεφτά είναι μόνο για τεσσεράμισι μήνες. Ενώ είναι υποχρεωμένοι να τους ντύσουν και να τους εξοπλίσουν, και οι άνθρωποι εδώ και ενάμιση μήνα δουλεύουν, ακόμα οι περισσότεροι ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΕΙ τίποτα από όσα προβλέπει ο «κανονισμός». Κάτι που επίσης «διέρρευσε» για τα Μέσα Ατομικής Προστασίας (Μ.Α.Π) είναι ότι ακόμα διεξάγονται διαγωνισμοί…. Να συνεχίσω; Όχι καλύτερα. Τι άλλαξε λοιπόν μέχρι εδώ; ΤΙΠΟΤΑ. ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΙΑ, ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ. Πάμε στους Εθελοντές Πυροσβέστες. Τα «κορόιδα» για πολλούς, και ειδικά για τους Πολιτικούς. Ένδυση; Εξοπλισμός; Μέσα Ατομικής Προστασίας; ΑΝΥΠΑΡΚΤΑ. Θέλουν να ΔΙΑΛΥΣΟΥΝ τους εθελοντές Πυροσβέστες; ΣΙΓΟΥΡΑ ΝΑΙ. Τους κοροϊδεύουν συνέχεια με μεγάλα και παχιά ΘΑ, και στην ουσία, τίποτα. Κι όμως οι εθελοντές είναι ΟΛΟ το χρόνο στο πλευρό της Πυροσβεστικής εκτελώντας Υπηρεσίες σε Πυροσβεστικούς Σταθμούς και Κλιμάκια. Τι άλλαξε μέχρι εδώ λοιπόν; ΤΙΠΟΤΑ. Αυτή η «ανασκόπηση» μόνο θετικά σημεία δεν έχει, και ΔΕΝ ΕΠΙΔΕΧΕΤΑΙ και αμφισβήτηση μια και οι «πρωταγωνιστές στους οποίους αναφέρεται, είναι στη διάθεση του καθενός που ενδιαφέρεται ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΟΥ. Πάμε λοιπόν τώρα στην «άλλη όχθη», εκεί που θα βρούμε όλους εκείνους που «τάζουν», που κοροϊδεύουν, και όταν γίνεται η καταστροφή κοιτούν ο ένας να πετάξει τις ευθύνες στην πλάτη του άλλου. Έχουν γίνει «συσκέψεις» επί συσκέψεων, και ΟΛΟΙ οι εμπλεκόμενοι φορείς έμειναν «ικανοποιημένοι» γιατί ΟΛΑ ΣΧΕΔΙΑΣΤΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΕΝΤΕΛΕΙΑ. Όλα; Μάλλον όχι γιατί μέσα στα «όλα» δεν ελήφθησαν υπόψη τα πιο πάνω στοιχεία (που λίγα είναι) τα οποία στην ΠΡΑΞΗ μεταφράζονται σε κανονική καταστροφή. Οι σχεδιαστές λογάριασαν «χωρίς τον ξενοδόχο» όπου ξενοδόχος, είναι όλες οι πιο πάνω ελλείψεις. Τα «κάστανα» από την φωτιά, δεν θα κληθούν να τα βγάλουν οι σχεδιαστές των γραφείων, αλλά οι άνθρωποι της ΠΡΩΤΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ. Και ξέρετε κάτι; Στην πρώτη γραμμή, εκεί που οι θερμοκρασίες καίνε πραγματικά τα πνευμονια, οι Πυροσβέστες, Μόνιμοι, Συμβασιούχοι, Εθελοντές, είναι ΜΟΝΟΙ μέσα στην ΚΟΛΑΣΗ. Τα κλιματιζόμενα γραφεία, είναι κάτι άγνωστο γι αυτούς. Θα μπορούσαν να προσφέρουν περισσότερα (αν είναι δυνατόν) ΑΝ είχαν στη διάθεση τους αυτά που πρέπει,. Θα κινδύνευαν ΛΙΓΟΤΕΡΟ οι ζωές τους ΑΝ υπήρχε φιλότιμο στα «τρανά κεφάλια» που για τα μόνα το οποία νοιάζονται, είναι οι «καρέκλες» τους, οι Δημόσιες Σχέσεις, ο «τηλεμαιντανισμός» και πως θα ΦΑΝΕ περισσότερα χρήματα. Θα ηταν πολύ πιο καλά τα πράγματα, ΑΝ ο ΔΡΑΚΟΣ που λέγεται ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΕΙΑ πέθαινε κάποια στιγμή, και απελευθέρωνε τις όποιες «πηγές» για τις ανάλογες και σωστές προμήθειες. Φίλοι μου, φέτος τα «κάστανα από τη φωτιά» θα βγουν πολύ δύσκολα. Αντίθετα, πολύ ΕΥΚΟΛΑ, θα ακούσουμε και ΠΑΛΙ παχιά λόγια, πομπώδη ΘΑ, και θα δούμε να πετάνε το «μπαλάκι» των ΓΙΑΤΙ και των ΕΥΘΥΝΩΝ ο ένας στον άλλον.

ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΕΥΘΕΙΑ

Αναδημοσίευση από halkidikinews.gr

Όλα είναι έτοιμα για τη μεγάλη ποδηλατική γιορτή της Βόρειας Ελλάδας, τον 1ο Διεθνή Ποδηλατικό Γύρο Χαλκιδικής που οργανώνει η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Χαλκιδικής με την υποστήριξη των υπουργείων Τουριστικής Ανάπτυξης και Αθλητισμού. Στο σπάνιας φυσικής ομορφιάς τοπίο του νομού με τις ομορφότερες ακτές της Ελλάδας, για 4 ημέρες, από τις 8 μέχρι τις 11 Μαίου, 75 ποδηλάτες από 17 ομάδες της Ευρώπης θα διατρέξουν συνολικά 610 χιλιόμετρα, και θα δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους με φόντο το ελκυστικό φυσικό περιβάλλον της Χαλκιδικής.
Ο νομάρχης Χαλκιδικής κ. Αστέριος Ζωγράφος σε συνέντευξη τύπου αναφέρθηκε στην ιδέα της διοργάνωσης ενός Διεθνούς Ποδηλατικού Γύρου εντός των ορίων του νομού. «Ένα τέτοιου μεγέθους διεθνές αθλητικό γεγονός, φέρνει τη Χαλκιδική στο προσκήνιο της τουριστικής προβολής, και αναδεικνύει ακόμη μια πτυχή ανάπτυξης για το μέλλον της περιοχής. Η Χαλκιδική μπορεί να αποτέλεσει την εναλλακτική πρόταση και για αθλητικό τουρισμό , μέσω της φιλοξενίας στις άρτιες υποδομές της, μεγάλων ευρωπαϊκών ποδηλατικών ομάδων που θα έρχονται για προετοιμασία στις όμορφες και άψογες διαδρομές της περιοχής μας» σχολίασε ο κ.Ζωγράφος.

Ο πρόεδρος του Νομαρχιακού Αθλητικού Οργανισμού κ. Γιώργος Πασσαλής τόνισε: «Ξεκινάμε με κυρίαρχο σύνθημα: Ολη η Χαλκιδική συμμετέχει στον Ποδηλατικό Γύρο. Χρειαζόμαστε την υποστήριξη όλων των Χαλκιδιωτών σε κάθε ΕΤΑΠ του γύρου, από την Πέμπτη μέχρι την Κυριακή ώστε να αναδείξουμε ένα σπουδαίο τοπικό γεγονός σε μια διεθνή διοργάνωση με ευρωπαϊκή απήχηση που θα προβάλλει και θα αναδείξει τα μοναδικά πλεονεκτήματα της περιοχής μας. Ο Νομάρχης μας κ.Αστέριος Ζωγράφος ανέθεσε εν λευκώ στον Αθλητικό Οργανισμό μια διοργάνωση που έχει ως στόχο να αυξήσει και να επεκτείνει την τουριστική περίοδο στο νομό μας».
Σε συνδυασμό με τις υποδομές σε ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις με παροχή υψηλής ποιότητας υπηρεσιών, με πολύ καλής ποιότητας ασφαλτοστρωμένο οδικό δίκτυο (απαλλαγμένο από κυκλοφορία αυτή την εποχή) και του φυσικού κάλους του νομού μας, οι διοργανωτές είναι βέβαιοι πως θα πετύχουν την καθιέρωση της Χαλκιδικής σαν ιδανικό μέρος για ποδηλατικές διοργανώσεις.
Το 2009 σκοπεύουν να διοργανώσουν τον Ποδηλατικό Γύρο τον Μάρτιο- Απρίλιο και αναβαθμίζοντας σταδιακά την όλη διοργάνωσή του, να γίνει σημείο αναφοράς στην Ευρώπη.

ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ
Μέχρι στιγμής οι Ομάδες που έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον ανέρχονται σε 20 και είναι:

Team Essen 19 ZWO Germany
Cycling team swb -//-
- //- Mannheim -//-
team Stadler-Citec -//-
Hamburg cycling team -//-
National team of Serbia
-//- -//- Bulgaria
Geofcojartazi team Belgium
BOURGAS Professional team Boulgaria
Necebar cycling team -//-
Hemus cycling team -//-
Y.V.POITIERS France
Stegcomputer-ckt Swiss
JAJO cycling team -//-
Tusnad cycling team Romania
Cosmote Kastro cycl.team Krete Hellas
Νational team MTB Hellas
Kelly Benefit Strat. USA
ACME cycling team Argentina
ZP Podbrezova cycling team Slovakia

Το αγωνιστικό επίπεδο των ομάδων continental που αναφέρονται είναι υψηλού επιπέδου και μεταξύ των αθλητών τους υπάρχουν ποδηλάτες με Εθνικές και Διεθνείς διακρίσεις και προδιαγράφεται μεγάλος και έντονος συναγωνισμός στις εντυπωσιακές και με υψηλό βαθμό δυσκολίας επιλεγμένες διαδρομές. Υπάρχουν και άλλες συμμετοχές από Ρωσία, Ιταλία, Ολλανδία, Νορβηγία, Κατάρ, Η.Α., Εμιράτα.

halkidikinews.gr

ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΗΜΙΜΕΤΡΑ.

Καθόμουν και ξεφύλλιζα κάποιες εφημερίδες, και έπεσα πάνω σε ένα άρθρο που με προβλημάτισε. «Στην πρόσληψη 1.200 εποχικών δασοπυροσβεστών θα προχωρήσει σύντομα η κυβέρνηση, δήλωσε μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό ΣΚΑΪ, ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Κωνσταντίνος Κιλτίδης. Ο ίδιος ανέφερε ότι στις 15 Απριλίου υπέγραψε απόφαση για τη χρηματοδότηση των δασαρχείων ώστε να αρχίσουν τα έργα καθαρισμού των δασικών εκτάσεων. Πρόσθεσε επίσης, ότι θα πρέπει να προστατευθούν οι υδάτινοι πόροι με την ανάπτυξη νέων εγγειοβελτιωτικών έργων». Πηγή : Ναυτεμπορική Τώρα αν γίνω κακός, δύστροπος, και ότι άλλο αρνητικότερο του αρνητικού, θα φταίω εγώ; Μου φαίνεται ότι τα «παθήματα» δεν έγιναν «μαθήματα» στους κυβερνώντες. 1200 «εποχικοί» δασοπυροσβέστες. Το έργο που το έχουμε ξαναδεί, και για να γίνω ποιο συγκεκριμένος, το έργο των «προσλήψεων». Θα μου πουν πολλοί, μα καλά δεν χρειαζόμαστε τους δασοπυροσβέστες; Και βέβαια τους χρειαζόμαστε, και φέτος ακόμα περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά, μια και πολλοί είναι εκείνοι τόσο στη χώρα μας όσο και στο εξωτερικό, που κάνουν λόγο για ένα νέο «καυτό» και ίσως «θανατηφόρο» καλοκαίρι. Πείτε μου όμως κάτι. Με ΤΙ ΘΑ ΕΞΟΠΛΙΣΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ τους δασοπυροσβέστες; Με φασόλια; Εδώ ακόμα δεν έχουν εξοπλιστεί οι συμβασιούχοι πυροσβέστες όπως πρέπει, υπάρχουν ένα σωρό ΕΛΛΕΙΨΕΙΣ σε υλικό, και η κυβέρνηση ετοιμάζεται να προσλάβει 1200 άτομα, να τα στείλει και αυτά ΓΥΜΝΑ όπως τους συμβασιούχους να παλέψουν με την φωτιά. Αυτή είναι φίλοι μου η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. Και είναι το λιγότερο προκλητική η δήλωση του ότι υπέγραψε στις 15 Απριλίου απόφαση για χρηματοδότηση των δασαρχείων προκειμένου να «αρχίσουν» τα έργα καθαρισμού των δασικών εκτάσεων. Κύριε Κιλτίδη, την συγκεκριμένη υπογραφή έπρεπε να την βάλετε το αργότερο μέχρι τον Δεκέμβρη του 2007, και τώρα όλα να είναι έτοιμα. Άσχημο πολιτικό παιχνίδι παίζετε. Εν μέσω αντιπυρικής δηλαδή θα ξεκινήσουν τα έργα καθαρισμού. Αυτό μας λέτε. Γιατί αφού υπογράψατε τον Απρίλιο, μέχρι να πάρουν τα χρήματα τα δασαρχεία, θα πιάσουμε Ιούνιο με τη γνωστή γραφειοκρατία. Και για να έχουμε καλό ρώτημα, τα δασαρχεία θα πάρουν τα χρήματα που πρέπει, η θα πάρουν ψίχουλα που δεν θα φτάνουν ούτε για αστείο (όπως συνηθίζετε άλλωστε κάθε χρόνο); Είναι ένα από τα «μέτρα» σας όπως εκείνο με την πρόσληψη πυροφυλακων 68 τον αριθμό σε όλη την Ελλάδα. Ένας μάλιστα απ’ αυτούς, προβλέπεται για τον Δήμο Καλλικρατειας για να φυλαει το «πυκνό δάσος» της, και τους λουόμενους. Αν δεν τρελαθούμε φέτος, δεν θα τρελαθούμε ΠΟΤΕ. Για ακόμα μια φορά αποδεικνύεται ότι ΚΑΝΕΙΣ από τους πολιτικούς δεν νοιάζεται. ΚΑΜΙΑ κυβέρνηση δεν έκανε κάτι ουσιαστικό για να προστατέψει τον κοσμάκη από την φωτιά. ΚΑΝΕΙΣ πολιτικός δεν έχει ΙΔΕΑ της πραγματικότητας, και πως να έχει άλλωστε; Πίσω από ένα γραφείο, δεν μαθαίνεις, δεν ΒΛΕΠΕΙΣ τι συμβαίνει έξω, και οι «αναφορές» πάντα έχουν ελλείψεις. Επέλεξαν λοιπόν την πυροσβεστική για να παίζουν τα παιχνίδια τους, να ξεχρεώνουν τα προεκλογικά τους «γραμμάτια» και την έχουν αφήσει στο έλεος του Θεού με όλη τη σημασία της λέξης. Θα επαναλάβω, ότι η υπηρεσία λειτουργεί ΜΟΝΟ χάρη στο ΦΙΛΟΤΙΜΟ των ανθρώπων της, με ένα στόλο ΓΕΡΑΣΜΕΝΟ σε ποσοστό 60% και πάνω (υπάρχουν καταγγελίες από αξιωματικούς της πυροσβεστικής τα έχω ξαναγράψει) και με προσωπικό (μόνιμους, συμβασιούχους, εθελοντές) που ξεπερνά τις δυνάμεις του. 1200 δασοπυροσβέστες λοιπόν. Καλώς να ορίσουν. Τους χρειαζόμαστε, και αυτοί για να δουλέψουν χρειάζονται ΕΞΟΠΛΙΣΜΟ. Αλήθεια, τέλειωσαν οι «διαγωνισμοί» για την προμήθεια εξοπλισμού, η ακόμα είμαστε σε αυτή τη διαδικασία; ΝΤΡΟΠΗ «ΚΥΡΙΟΙ». Να υπάρχει και λίγο φιλότιμο.

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΡΓΙΑ

ΚΑΘΩΣ ΠΛΗΣΙΑΖΕ Η ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ, αναρωτιόμουν για ΠΟΙΟ απ’ όλα θα κατέβαινε στους δρόμους ο κόσμος για να πρωτοαπεργήσει.
Για την φτώχεια;
Την ανεργία;
Την έλλειψη δωρεάν υγείας, και μόρφωσης;
Την ακρίβεια;
Για την Ελλάδα των πολλών φτωχών, και τον λίγων πλουσίων;
Για ποιο απ’ όλα αυτά και ένα σωρό άλλα θα κατέβαινε ο κόσμος στους δρόμους;
ΚΑΙ ΕΝΩ ΑΝΑΡΩΤΙΟΜΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, έβλεπα από την άλλη τους Νεοέλληνες να σουβλίζουν τον οβελία σε ένα ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΣΧΑ, και να αφιερώνουν αυτή την ημέρα ΟΧΙ στον ΑΓΩΝΑ για ένα καλύτερο αύριο, για μια διαμαρτυρία, αλλά για περισσότερη μάσα, και αποχή από την εργασία. Ξεχάστηκε το γνωστό, ότι η ΠΡΩΤΗ ΤΟΥ ΜΑΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΡΓΙΑ.
Ξεχαστήκαν οι αγώνες του χθες όλων εκείνων που πάλεψαν για το δίκιο του εργάτη.
Σήμερα όλα εκείνα που με αγώνες και αίμα είχαν αποκτηθεί παλιά, έχουν εξαφανιστεί, έχουν ποδοπατηθεί από τα διάφορα πολιτικά παιχνίδια των τελευταίων χρόνων.
ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΕΠΟΧΕΣ, ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ.
Φαίνεται πως έχει ξεθωριάσει το χρώμα της ημέρας, φαίνεται πως έχει «πέσει» η ζέστη της φλόγας των αγώνων, η ακόμα χειρότερα, η φλόγα έσβησε!
Είχα στα χέρια μου τις ανακοινώσεις από τα εργατικά κέντρα, από τις ομοσπονδίες, που καλούσαν σε πορεία διαμαρτυρίας ΟΛΟΥΣ τους εργαζόμενους, αλλά….
Ποιοι εργαζόμενοι αλήθεια, στα τόσα χρόνια πετυχαν κάτι θετικό;
Με εξαίρεση τους εργαζόμενους στο δημόσιο.
Στον ιδιωτικό τομέα άλλαξε κάτι;
Ανεβήκαν οι μισθοί;
Οι συντάξεις;
Το ΜΟΝΟ που ανεβαίνει καθημερινά είναι η ακρίβεια.
Πάρα πολλοί είναι εκείνοι που λένε χαρακτηριστικά ότι « το 2008 δουλεύουμε με μισθούς του 1970».
Και εναποθέτουν τις ελπίδες τους στους «εργατοπατέρες».
Μόνο που όπως φαίνεται, τις εναποθέτουν σε ΛΑΘΟΣ χέρια.
Οι εργατοπατέρες τα τελευταία χρόνια φαίνεται πως κάνουν συμφωνίες κάτω από το τραπέζι με τις εκαστοτε κυβερνήσεις, συμφωνίες που μόνο για το καλό των εργαζομένων ΔΕΝ είναι. Οι δε παλιοί αγωνιστές, βολεύτηκαν στην σιγουριά κάποιας «πολυθρόνας», και κοιτούν μόνο τον εαυτούλη τους.
Αυτή είναι η πραγματικότητα του σήμερα.
Μια πραγματικότητα που κάνει τα κόκαλα εκείνων που έδωσαν τη ζωή τους για ένα καλύτερο αύριο να τρίζουν.
ΑΛΗΘΕΙΑ, ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟΙ που πρόδωσαν, και προδίδουν καθημερινά εκείνους τους νεκρούς;
Δεν έχουν όνομα;
Και όνομα έχουν, και κυκλοφορούν ανάμεσα μας, και τους ξέρουμε, όπως και ξέρουμε και για την προδοσία που διαπράττουν καθημερινά σε βάρος μας, αλλά… ΕΜΕΙΣ είμαστε εκείνοι που τους ορίζουμε να μας εκπροσωπήσουν.
Βρε τι γίνεται σ’ αυτή τη χώρα.
ΜΙΑ ΖΩΗ, βάζουμε στο τιμόνι της εκείνους που είναι μαθηματικά αποδεδειγμένο ότι θα την ρίξουν σε κάποια «στροφή» στον γκρεμό!
Σκέφτομαι κάποια παλιά άρθρα για την σημερινή μέρα, που ξεκινούσαν κάπως έτσι:
Η παραποίηση και η συγκάλυψη των γεγονότων, καθώς και το αληθινό περιεχόμενο της εργατικής εξέγερσης της 1ης Μάη 1886 στο Σικάγο, καθώς και η μετατροπή της σε επίσημη από το κράτος αργία αλλά και ακόμα χειρότερα για τους περισσότερους να θεωρείται η γιορτή της άνοιξης, μας οδηγούν κι εμάς να αναφερθούμε σ' αυτά τα ιστορικά γεγονότα με την πίστη ότι έτσι συμβάλλουμε στην αποκατάσταση της αλήθειας.
Οι κινήσεις για μείωση των ωρών εργασίας ξεκίνησαν στα τέλη της δεκαετίας του 1860 στην Αμερική.
Αυτό που επιτεύχθηκε ήταν η θέσπιση πολλών Ομοσπονδιακών και Πολιτειακών νόμων χωρίς όμως ουσιαστικά αποτελέσματα.
Τελικά το 1884 έγινε ένα συνέδριο στο Σικάγο, από τη μη σοσιαλιστική Ομοσπονδία Οργανωμένων Συνδικάτων και Εργατικών Ενώσεων και ψηφίστηκε η πρόταση για καθιέρωση του οκταώρου από την 1η Μαΐου 1886
Το 1892 έγινε η πρώτη πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση στην Ελλάδα, από τον Σοσιαλιστικό Σύλλογο του Καλλέργη.
Το 1893, 2000 διαδήλωσαν ζητώντας οχτάωρο, Κυριακή αργία και κρατική ασφάλιση στα θύματα εργατικών ατυχημάτων.
Το 1894, γίνεται μια μεγάλη συγκέντρωση με τα ίδια αιτήματα που λήγει με 10 συλλήψεις και τον Αύγουστο ακολουθεί σύλληψη του σοσιαλιστή Σταύρου Καλλέργη.
Το 1936 έχουμε τους καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης.
Τα γεγονότα ξεκίνησαν γύρω στο Φεβρουάριο, με κατάληψη ενός εργοστασίου ύστερα από την απόρριψη των αιτημάτων των εργατών και συνεχίστηκε με συμπαράσταση καπνεργατών από άλλα εργοστάσια.
Εναντίον τους χρησιμοποιήθηκε τόσο η αστυνομία όσο και ο στρατός.
Δεν υπήρχε κεντρική συγκέντρωση, αλλά μικρές συγκεντρώσεις με ομιλητές σε διάφορα μέρη της πόλης.
Σε μια συγκέντρωση στη διασταύρωση Εγνατίας και Βενιζέλου, χωροφύλακες πυροβόλησαν και σκότωσαν 7-8 εργάτες.
Σ' αυτό το σημείο έχει στηθεί το μνημείο του καπνεργάτη.
Με πυροβολισμούς προσπάθησαν να διαλύσουν και τις άλλες συγκεντρώσεις και συνολικά είχαμε τουλάχιστον 12 νεκρούς και 300 τραυματίες.
Οι δολοφονίες των εργατών ήταν η έμπνευση του Ρίτσου για τον "Επιτάφιο".
Το 1944 ο κατοχικός στρατός των Γερμανών, εκτέλεσε 200 Έλληνες αγωνιστές στο σκοπευτήριο της Καισαριανής.
Ο Νίκος Μαριακάκης, ένας απ' τους 200, έγραψε στο σημείωμα που άφησε:
"Καλύτερα να πεθαίνει κανείς στον αγώνα για τη λευτεριά, παρά να ζει σκλάβος".
Το Μάη του 1963, δολοφονήθηκε ο βουλευτής της ΕΔΑ Γρηγόρης Λαμπράκης.
Δεν ήταν Πρωτομαγιά, αλλά 22 Μαΐου.
Ο Γρηγόρης Λαμπράκης μιλούσε σε συγκέντρωση των "Φίλων της Ειρήνης" για την παγκόσμια ύφεση όταν δέχτηκε επίθεση από άγνωστους με ρόπαλα.
Έξω απ' την αίθουσα ο Λαμπράκης χτυπήθηκε από τρίκυκλο και τελικά εξέπνευσε στις 27 Μαΐου.
Ο Λαμπράκης είχε συμμετοχή σε ειρηνιστικές πορείες τον Απρίλιο του 1963 στην Αθήνα, κι ήταν απ' τα κεντρικά πρόσωπα στην εκδήλωση για την Πρωτομαγιά στο γήπεδο του Παναθηναϊκού.
Το 1976, πάλι πρώτη Μαΐου, είχαμε το θάνατο του Αλέκου Παναγούλη σε τροχαίο.
Ο Αλέκος Παναγούλης έχει μείνει στην ιστορία σαν σύμβολο της αντίστασης κατά της χούντας για την απόπειρα δολοφονίας ενάντια στον δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο, με τοποθέτηση εκρηκτικού μηχανισμού , τον Αύγουστο του 1968.
Είχε συλληφθεί άμεσα και είχε τελειώσει την απολογία του με τη φράση "Δεν υπάρχει, κύριοι στρατοδίκαι, ωραιότερο κύκνειο άσμα για κάθε αγωνιστή, από τον επιθανάτιο ρόγχο μπροστά στα πολυβόλα του εκτελεστικού αποσπάσματος της τυραννίας".
Η παγκόσμια κατακραυγή της δίκης απέτρεψε την εκτέλεση του Παναγούλη.
Στη φυλακή βασανίστηκε μέχρι την απελευθέρωσή του.
Η αμνηστία που έδωσε ο Παπαδόπουλος τον Αύγουστο του 1973 κάλυπτε και τον Αλέκο Παναγούλη.
Η συγκυρία του θανάτου του Παναγούλη σε τροχαίο χαρακτηρίζεται από πολλούς ιδιαίτερα ύποπτη, επειδή μόλις λίγο καιρό πριν το θάνατό του, είχε φέρει στη δημοσιότητα στοιχεία από τα μυστικά αρχεία της ΕΣΑ.
(πηγη Βικιπαίδεια).
Τα τελευταία χρόνια λοιπόν, έχουμε μετατρέψει την Πρωτομαγιά, σε ένα δεύτερο Πάσχα, με εξορμήσεις, με σούβλες, και με αργία, μόνο που η Πρωτομαγιά φίλοι μου επαναλαμβάνω, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΡΓΙΑ.
Με τα γλέντια, και τα άλλα, κινδυνεύουν να πάνε στράφι όλοι οι αγώνες.
Το οκτάωρο έχει προ πολλού καταργηθεί, και σιγά σιγά, και ύπουλα, όλες οι κατακτήσεις των εργαζομένων χάνονται.
Ίσως γιατί ο Έλληνας αρκείται στη σούβλα που θα βάλει αυτή την ημέρα μνήμης, ίσως ακόμα, γιατί οι παλιοί «αγωνιστές» ταμπουρωθήκαν πίσω από τις θέσεις τους και ξέχασαν τους αγώνες.
Καλό μήνα.

Ο «ΣΕΡ» ΤΟΥ ΑΙΓΑΛΕΩ ΣΙΤΥ

25/01/1925 Μεταξουργείο.
Γεννιέται το πέμπτο από τα οκτώ παιδιά του Μιχάλη και της Μαρίκας Ζαμπέτα, ο Γιώργος, το δεύτερο αγόρι της οικογένειας.
Ο πατέρας του ήταν κουρέας, και πιο πριν αμαξάς, ενώ έπαιζε μπουζούκι ερασιτεχνικά, το οποίο είχε μάθει από τον πατέρα του Φραγκούλη.
Κάπου στα 1931 και σε ηλικία έξι ετών, ο μικρός Γιώργος έρχεται σε επαφή με το μπουζούκι το οποίο είχε πάντα ο πατέρας του στο κουρείο.
Τόση εντύπωση του έκανε αυτό το όργανο, και τόσο πολύ του άρεσε ο ήχος του, που στην αρχή άρχισε να γρατζουνάει, και στη συνέχεα έκανε αυτό το όργανο ένα με την ψυχή του.
Σε ηλικία 17 ετών, ο Γιώργος Ζαμπέτας έχει δημιουργήσει το πρώτο του συγκρότημα, το οποίο αποτελούσαν οι φίλοι του Κώστας Γερανταλής, Βαγγέλης Μελιτζούρης, και Γιώργος Αρώνης, και αρχίζουν σαν κομπανία να κάνουν καντάδες.
Το πρώτο μεροκάματο απ’ το μπουζούκι έρχεται το 1950.
40 – 50 δραχμές μεροκάματο, και στο πατάρι του μαγαζιού μαζί με τον Ζαμπέτα είναι οι Στράτος Παγιουμτζής, και Τάκης Μπίνης.
Η απόφαση έχει πλέον παρθεί!
Επάγγελμα: «Μπουζουξής».
Την ίδια εποχή ο Γιώργος Ζαμπέτας παίρνει ραδιοφωνική εκπομπή στο ραδιόφωνο των Ενόπλων Δυνάμεων και από εκεί ακούγονται και τα πρώτα του τραγούδια ζωντανά.
Το καλοκαίρι του 1951 συνεργάζεται με τον Βασίλη Τσιτσάνη, ενώ το χειμώνα του 1951 – 52 συνεργάζεται με τον Γιώργο Μητσάκη.
Παράλληλα όμως το 1951 ο Γιώργος Μητσάκης γίνεται η αιτία και παίζει ο Ζαμπέτας για πρώτη φορά στον κινηματογράφο στην ταινία «Ο Πύργος των Ιπποτών» με τον Μίμη Φωτόπουλο.
Δεύτερη ταινία είναι ο «Μεγαλοκαρχαρίας» όπου και εκεί το μπουζούκι του Ζαμπέτα δίνει ξεχωριστό χρώμα στα τραγούδια της ταινίας.
Βρισκόμαστε πλέον στα 1953.
Από τότε οι παραγωγοί των κινηματογραφικών εταιριών φωνάζουν συνέχεια τον Ζαμπέτα να παίξει στις ταινίες.
Εκτός από τον κινηματογράφο, εργάζεται πλέον και στα μαγαζιά της εποχής, μαζί με τα πρώτα ονόματα του λαϊκού τραγουδιού, όπως τον Μάρκο, τον Παπαϊωάννου, και άλλους.
Σεπτέμβρης του 1957.
Ο Γιώργος Ζαμπέτας φεύγει για την Αμερική.
Εκεί συναντιέται με τον Μανώλη Χιώτη, και δουλεύουν στο ίδιο μαγαζί.
Ιανουάριος 1958, και ο Ζαμπέτας επιστρέφει στην Ελλάδα.
Ο Γιώργος Ζαμπέτας συνεχίζει το δημιουργικό του έργο, είναι πλέον γνωστός στο πανελλήνιο. Συνεργάζεται με τον Μάνο Χατζιδάκι, και το μπουζούκι του περνά για άλλη μια φορά τα σύνορα παίζοντας τα «Παιδιά του Πειραιά».
Δεύτερη ταινία του Χατζιδάκι όπου παίζει ο Ζαμπέτας είναι η «Ελλάς η χώρα των ονείρων».
Κατόπιν συνεργάζεται με τον Μίκη Θεοδωράκη στην «Γειτονιά των αγγέλων».
1960, και ο Ζαμπέτας συνεργάζεται με τους Σακελλάριο, Καραγιάννη, Ναπολέων Ελευθερίου και άλλους, επενδύοντας με την μουσική του στίχους που γράφτηκαν για τις ανάγκες κάποιων ταινιών, ενώ συνεχίζει να γράφει στίχους και μουσική για τη δισκογραφία.
1962.
Συνεργάζεται με το Σταύρο Ξαρχάκο και παίζει μπουζούκι στην ηχογράφηση της «άπονης ζωής», και άλλων τραγουδιών.
Ο Γιώργος Ζαμπέτας είναι πλέον ένας καταξιωμένος δημιουργός, και τα τραγούδια του τραγουδιούνται από όλους τους Έλληνες.
Είναι περιζήτητος σαν «σολίστ» του μπουζουκιού.
Μεγάλα ονόματα που επισκέπτονται την Ελλάδα όπως ο Άντονι Κουήν, Αριστοτέλης Ωνάσης, και άλλοι πολλοί, πάνε να ακούσουν τον Ζαμπέτα στα μαγαζιά που δουλεύει.
Τραγούδια όπως τα «Δειλινά» (1965), «χάθηκες» (1964), «Αγωνία» (1969), και πάρα πολλά άλλα, τραγουδιούνται από μικρούς και μεγάλους ακόμα και σήμερα.
Η μουσική του σε ταινίες όπως «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια», «Ο τζαναμπέτης», «Ο εμίρης και ο κακομοίρης», «Τρελός τα ‘χει 400», αλλά και σε άλλες ενενήντα και πλέον ταινίες, έκαναν τον καθένα μας με το που άκουγε μια απλή πενιά, να λέει « Αυτός είναι Ζαμπέτας».
Ξεχώριζε η μουσική του γιατί τη «ζούσε».
Γιατί άκουγε τα «αηδόνια της αυγής στα ανθισμένα κλώνια», και αυτό το κελάιδισμα το ανοιξιάτικο το έκανε μουσική και στίχο, που το έστελνε σε εμάς με «Χίλια περιστέρια».
Τα αηδόνια έπαψαν να κελαηδούν για τον Γιώργο Ζαμπέτα την Τρίτη 10 Μαρτίου 1992 στο Νοσοκομείο Σωτηρία.
«Που ήσουν φίλε κι άργησες
Τα χρόνια έχουν φύγει
Κι η πόρτα που σου άνοιξα
Χίλιες πληγές μ’ ανοίγει».
Αξίζει να γνωρίσουμε τις 95 ταινίες, οι οποίες «στολίστηκαν» από τα μουσικά «κεντίδια» του Ζαμπέτα.
Ο πύργος των ιπποτών (1951), Μικροί και μεγάλοι εν δράση (1963), Ευτυχώς χωρίς δουλειά (1963), Ανήσυχα νειάτα (1963), Τα κόκκινα φανάρια (1963), Ο ανιψιός μου ο Μανώλης (1963), Το πιθάρι (1963), Η σοφερίνα (1964), Παράνομοι πόθοι (1964), Ζητιάνος μιας αγάπης (1964), Τα δίδυμα (1964), Έξω φτώχεια και καλή καρδιά (1964), Ο εμίρης και ο κακομοίρης (1964), Η μοίρα μιας ορφανής (1964), Φτωχός αλλά τίμιος (1965), Φτωχολογιά (1965), Περάστε την πρώτη του μηνός (1965), Μερικές το προτιμούν χακί (1965), Ενώνει ο πόνος δυο καρδιές (1965), Με πότισες φαρμάκι (1965), Ξαναγύρισε κοντά μου (1965), Η ζωή μου ανήκει σε σένα (1965) Είναι βαρύς ο πόνος μου (1965), Θύελλα σε παιδική καρδιά (1965), Κλαίω και σε αναζητώ (1965), Ο ουρανοκατέβατος (1965), Μια τρελή – τρελή οικογένεια (1965), Η φωνή μιας αθώας (1965), Ένας τρελός τρελός Βέγγος (1965), Η κόρη μου η σοσιαλίστρια (1966), Φως νερό τηλέφωνο, οικόπεδα με δόσεις (1966), Θέλω να ζήσω στον ήλιο (1966), Κάνε τον πόνο σου χαρά(1966), Ένα καράβι Παπαδόπουλοι (1966), Να ζει κανείς η να μην ζει (1966), Ο εξυπνάκιας (1966), 5000 ψέματα (1966), Δημήτρη μου- Δημήτρη μου (1967), Τα δολάρια της Ασπασίας (1967), Μιας πεντάρας νιάτα (1967). Πατέρα κάτσε φρόνιμα (1967), Ο μεθύστακας του λιμανιού (1967), Πάρε κόσμε (1967), Η παιχνιδιάρα (1967), Σήκω χόρεψε συρτάκι (1967), Του χωρισμού το τραίνο (1967), Ο αχόρταγος (1967), Ο γαμπρός μου ο προικοθήρας (1967), Ένας απένταρος λεφτάς (1967), Ανάμεσα σε δυο γυναίκες (1967), Ήθελε να γίνει βασιλιάς (1967), Γαμπρός απ’ το Λονδίνο (1967), Ο πιο καλός ο μαθητής (1968), Μεγάλες αγάπες (1968), Το κορίτσι του λούνα παρκ (1968), Η Αθήνα μετά τα μεσάνυχτα (1968), Ο τρελός τα ‘χει 400 (1968), Οι μνηστήρες της Πηνελόπης (1968), Συννεφιασμένοι ορίζοντες (1968), Ο μπούφος (1968), Για μια τρύπια δραχμή (1968), Πήρε ο άνεμος τα όνειρα μου (1968), Δόκτωρ Ζιβέγγος (1968), Ο πεθερόπληκτος (1968), Ένας ιππότης με τσαρούχια (1968), Κίτσος μίνι και σουβλάκια (1968), Η Αθήνα μετά τα μεσάνυχτα (1968), Ξύπνα καημένε Περικλή (1969), Ο γίγας της Κυψέλης (1969), Ο παραμυθάς (1969), Ο τζαναμπέτης (1969), Αγωνία (1969), Αλτ και σε έφαγα, εδώ Προκόπης (1969), Ένα ασύλληπτο κορόιδο (1969), Ησαία μη χορεύεις (1969) Ο μπλοφατζής (1969), Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του (1970), Η ταξιτζού (1970), Που πας χωρίς αγάπη (1970), Εθελοντής στον έρωτα (1971), Ένα αγόρι αλλιώτικο από τα άλλα (1971), Εφοπλιστής με το ζόρι (1971), Η εφοπλιστίνα (1971), Καταναλωτική κοινωνία (1971), Ο Μανωλιός ξαναχτυπά (1971), Ο Μανωλιός στην Ευρώπη (1971), Της ζήλειας τα καμώματα (1971), Αγάπη μου παλιόγρια (1972), Δουλικό αμέσου δράσεως (1972), Υβ – Υβ (1972), Ο ερωτιάρης του γλυκού νερού (1972), Ένας γαμπρός πολλά ελαφρύς (1972), Τον αράπη κι αν τον πλένεις (1973), Γεύση από Ελλάδα (1980), Κορόιδο ρωμιέ (1981).
Αυτές, είναι οι πιο γνωστές θα έλεγα ταινίες με την μουσική «υπογραφή» του Γιώργου Ζαμπέτα, του «Σερ του Αιγάλεω Σίτυ».
Του «Σερ», που έλαβε μέρος σε διεθνή Φεστιβάλ (Παρίσι, Κάννες, Βιέννη, Ζυρίχη, Γενεύη) με μεγάλη επιτυχία, κάνοντας γνωστή την «άλλη» Ελλάδα στους ξένους.
Έκανε πολλές μεγάλες προσωπικότητες να χορέψουν χασάπικο και συρτάκι.
Ο Γιώργος Ζαμπέτας είναι κοντά μας, και γλεντάμε παρέα με τα τραγούδια του.
Για εμένα υπήρξε ο Δάσκαλος που μου δίδαξε όχι μόνο μουσική, αλλά και ανθρωπιά.
Με έδενε φιλία πολλών ετών με τον γιο του Μιχάλη που «έφυγε» και αυτός φέτος, και θυμάμαι εκείνα τα καλοκαίρια στην Κινέττα, με τον Μπάρμπα – Γιώργο να μας φωνάζει γιατί εμείς κάναμε τα δικά μας…….
Αυτός είναι ο Γιώργος Ζαμπέτας, ο πιο Καλός Μαθητής, ο πιο καλός Δάσκαλος.

ΜΑΝΩΛΗΣ ΧΙΩΤΗΣ

Ήρθε η ώρα να γνωρίσουμε έναν δημιουργό, για τον οποίο έχουν ειπωθεί διάφορα!
Άλλοι, τον αποκάλεσαν «Μπετόβεν», ενώ άλλοι, τον επέκριναν για την εξέλιξη που έφερε στο μπουζούκι!
ΟΛΟΙ όμως, συμφωνούσαν, και συμφωνούν μέχρι και σήμερα, ότι μπουζουξής και συνθέτης σαν τον ΧΙΩΤΗ, δεν θα ξαναπεράσει από τον τόπο!
Ο Μανώλης Χιώτης, γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1920, όπου είχε πάει προσωρινά η οικογένεια του!
Οι δικοί του ήταν από το Ναύπλιο!
Από πολύ μικρός, πήρε μαθήματα κιθάρας, μπουζουκιού, και ουτιού, από έναν κορυφαίο Θεσσαλονικιό δάσκαλο της μουσικής, τον ΓΙΩΡΓΟ ΛΩΛΟ!
Πριν συνεχίσω, θα πρέπει να κάνω και μια διόρθωση σ' αυτό το σημείο!
Ο Χιώτης, όπως θα δούμε και παρακάτω, ξεκίνησε να δουλεύει σαν επαγγελματίας μουσικός σε μικρή ηλικία.
Για αρκετά χρόνια δούλευε σαν κιθαρίστας.
Ο Τάσος Σχορέλης, στο βιβλίο του «Ρεμπέτικη Ανθολογία» Τόμος Δ", εμφανίζει τον Χιώτη σαν μπουζουξή, τέλη του 1936, διπλά στον μεγάλο ΣΤΡΑΤΟ ΠΑΓΙΟΥΜΤΖΗ!
Είχα την τύχη να γνωρίσω από κοντά μερικά ιερά τέρατα του ρεμπέτικου( Μιχάλη Γενίτσαρη, Τάκη Μπίνη, Σωτηρία Μπέλλλου), και από τα λεγόμενα τους, προκύπτει ότι τις πρώτες του εμφανίσεις, και συνθέσεις, ο ΧΙΩΤΗΣ τις έκανε σαν κιθαρίστας (που ήταν άλλωστε εξαιρετικός)!
Κλείνω εδω αυτή τη μικρή παρένθεση-διόρθωση, λέγοντας ότι διατηρώ ορισμένες επιφυλάξεις, γιατί όσα συγγράμματα διάβασα, όλα τα γράφουν διαφορετικά!
Άλλωστε, είναι γνωστό ότι η έρευνα για τα ρεμπέτικα, κρύβει πολλές παγίδες, και αντιφάσεις, μέσα σε λίγα στοιχεία!
Συνεχίζω.
Γύρω στο 1934-35, ο Χιώτης και η οικογένεια του επιστρέφουν στο Ναύπλιο, όπου ο Μανώλης αρχίζει να εργάζεται σαν μουσικός.
Το 1936, τον βρίσκουμε στην Αθήνα, να δουλεύει περιστασιακά σε διάφορα μαγαζιά, μέχρι το 1937, που τον συναντάμε «μόνιμο» πια, στο «Δάσος», μαζί με τον Στράτο, ο οποίος τον πήγε μια μέρα στην «Κολούμπια»!
Εκεί, ο νεαρός Μανώλης, υπέγραψε συμβόλαιο, σαν «Διευθύνων Πρίμο Όργανο»!
Την ίδια εποχή, φωνογράφησε και το πρώτο του τραγούδι, «Το Χρήμα Δεν Το Λογαριάζω», ενώ για πολλά χρόνια, ήταν ο βασικός εκτελεστής της εταιρίας.
Ο Χιώτης, είναι ο δημιουργός του «Τετράχορδου» μπουζουκιού, είναι εκείνος που «δίδαξε» το ταχύτατο παίξιμο , είναι ο μουσικός, ο «Βιρτουόζος», που έκανε το μπουζούκι να ακούγεται σαν «κιθαρομπούζουκο», αξιοποιώντας με έναν μοναδικό τρόπο τις «Συχνότητες» των χορδών!
Ο ανθρωπος που έπαιξε όμως ρόλο στην μουσική πρακτική μόρφωση του Χιώτη, ήταν ο «ΣΤΕΦΑΝΑΚΗΣ ο ΣΠΙΤΑΜΠΕΛΟΣ», τον οποίο άλλωστε ο Χιώτης τον αποκαλούσε ΔΑΣΚΑΛΟ!
Ο Χιώτης έπαιζε μπουζούκι, κιθάρα, ούτι, και βιολί!
Ο «Σαμιώτης», λέει!
«Ο Μανώλης, και στα τέσσερα όργανα που έπαιζε, ήταν άσσος!
Όταν έπιανε στα χέρια του την κιθάρα, εγώ πάγωνα.
Ήταν η καλύτερη κιθάρα.
Το ίδιο και στο βιολί! Όταν έπαιζε σε καθήλωνε, σε έκανε να χάνεις τα λογικά σου»!
Ο Χιώτης, πέθανε το 1970,αλλα άφησε πίσω του έναν πολύ μεγάλο αριθμό τραγουδιών, τα οποία ακούγονται και σήμερα παντού!
Με τον θάνατο του, το «ΚΕΝΟ» στο τραγούδι μας έγινε ακόμα μεγαλύτερο.
Έκανε τρεις γάμους!
Με την Ζωή Νάχη, τη Μαίρη Λίντα, και την Μπέμπα Κυριακίδου.

Ο ΜΑΗΣ ΣΤΗΝ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ

Όπως λέει και ένα παλιό τραγουδάκι, «Ο Μάιος μας έφτασε», και εμείς με «ταχύ βήμα», ας πάμε να γνωρίσουμε αυτόν τον μήνα μέσα από την λαογραφία μας, τα ήθη και τα έθιμα της χώρας μας. Πάμε να γνωρίσουμε λίγο «διαφορετικά» τον Μάη με τα Λουλούδια, τον ανοιξιάτικο. Ο Μάης είναι ένας μήνας «διπρόσωπος», καλός και κακός μαζί. Ο Μάης είναι «καλομηνας», είναι «λουλουδος – πράσινος, τριανταφυλλας», αλλά είναι συγχρόνως και καταραμένος. «Του Μάη η ώρα να σ’ ευρει», λένε για να καταραστούν, η απεύχονται λέγοντας «να μην σ’ ευρει η κακια ώρα του Μάη». Στην Ελληνική παράδοση το Μάη γιορτάζουμε τα «ΡΟΥΣΑΛΙΑ» που είναι γιορτή των νεκρών. Το Σάββατο της πεντηκοστής, το οποίο είναι το Μεγα Ψυχοσάββατο, λέγεται «του Ρουσαλιου το Σάββατο». Είναι μέρα αποφράδα, και δεν κάνει να αρχίσεις τίποτα εκείνη την ημέρα, ούτε να δουλέψεις – ιδίως οι γυναίκες δεν πρέπει να ράψουν, γιατί πιστεύουν πως αν ράψουν, τρυπούν με το βελόνι τις ψυχές των νεκρών. Είναι πανελλήνια πίστη, ότι του Ρουσαλιου το Σάββατο «κλειουνται» όπως λένε οι ψυχές , και πηγαίνει καθεμιά στον τόπο της, γιατί από την Ανάσταση ως την Πεντηκοστή, είναι ελεύθερες να τριγυρνούν στον πάνω κόσμο. Στην Αίγινα, τη χάρη αυτή την απέκτησαν οι ψυχές με την μεσιτεία της Παναγίας, η οποία όταν πέθανε, έκανε ένα ταξίδι στην κόλαση, είδε τα βάσανα που τραβούν οι κολασμένοι, και τόσο πολύ λυπήθηκε, ώστε παρακάλεσε το γιο της να χαρίσει στις κολασμένες ψυχές πενήντα μέρες το χρόνο από την Ανάσταση ως την Πεντηκοστή, και να τις αφήσει να ανεβαίνουν τότε στη γη, ανάμεσα στους ζωντανούς. Ο Φόβος των νεκρών είναι το Μάη ένα έντονο συναίσθημα , που έχει δημιουργήσει και μια σειρά από απαγορεύσεις. Πρώτη και κύρια απαγόρευση, είναι να γίνονται γάμοι το Μάη. Ο Μάης είναι ολόκληρος αφιερωμένος στους νεκρούς, γι αυτό και στη διάρκεια του δεν πρέπει τίποτα να αρχίζει, και μάλιστα ο έγγαμος βίος. Το Μάη δε φυτεύουμε, ούτε στεφανωνόμαστε λένε στην Κέρκυρα, το ‘χουμε για κακό. Το λέει και το τραγούδι. «Ο Κωνσταντίνος ο μικρός, κι ο μικροπαντρεμένος, Το Μάη φυτειαν εφυτευε, το Μάη γυναίκα πήρε….». Και το τι τράβηξε, το λέει το ίδιο το τραγούδι. Οι τρεις πρώτες μέρες του Μάη λέγονται σε πολλά μέρη «δρίμες», μέρες δηλαδή με περιεχόμενο δριμύ, οξύ. Τις μέρες αυτές δεν αρχίζουν καμιά δουλειά, ούτε οι γυναίκες μπουγαδιάζουν, αλλά ούτε και οι άντρες «αυλακιάζουν» κήπους. Η τρίτη Μαΐου, είναι η μέρα που συγκεντρώνει την κακή δύναμη του Μάη. Είναι της ΑΓΙΑΣ ΜΑΥΡΑΣ, όπου για διάφορους λόγους δεν κάνουν δουλειές. Στην Κύπρο δεν κάνουν δουλειές της Αγίας Μαυρας, για να μη γεμίσει το σπίτι μαύρες (κατσαρίδες). Στην παλιά Αθήνα, αυτήν την γιορτή οι γυναίκες δεν έπιαναν βελόνα, για να μην βγάλουν σπυριά, που επίσης τα έλεγαν μαύρες, ενώ στη Ήπειρο, της Αγίας Μαυρας δεν κάνουν χωράφι, γιατί θα πάθουν ζημιά. Ένας, λένε, που έκανε χωράφι της Αγίας Μαυρας, με δυο μαύρα βόδια (όλα μαύρα) έμεινε με τη βουκέντρα στο χέρι, γιατί του ψόφησαν και τα δυο. Μια ακόμα αποφράδα μέρα του Μάη, είναι η όγδοη, που είναι και η μνήμη του Αγίου Ιωαννη του Θεολόγου, ο οποίος σε πολλά μέρη ονομάζεται «Αι Γιάννης Χαλαζας, η Βροχαρης». Εδώ έχουμε φανερή την κακια δύναμη του Μάη, τον κίνδυνο που απειλεί τα σπαρτά, τα οποία είναι σχεδόν ώριμα για θερισμό. Η κακιά δύναμη, είναι η βροχή, και το χαλάζι. Μια παροιμία λέει. «Στων αμαρτωλών τη χώρα, το Μάη μήνα βρέχει», η «Στο κακορίζικο χωριό, το Μαν το βρέχει το νερό». Την πρωτομαγιά ο κίνδυνος που παραμονεύει, προέρχεται από τα μάγια. Μάης – μάγια- μαγεύω-μάγισσες, λέξεις που συνδέονται μαζί τους. Γιατί άραγε το Μάη, όπως λέει ο λαός μας πιάνουν τα μάγια; Στην ανατολική Θράκη, στο Σαμακοβι, υπάρχουν ένα σωρό ιστορίες για τα «μάγια» του Μάη. Μια από αυτές λέει ότι κάποιος έβγαινε ολοτσιτσιδος από το σπίτι του, και πλάγιαζε έτσι μέσα στο χωράφι μέσα σπαρτά. Εκεί που πλάγιαζε, όλο το γέννημα έπεφτε, έλεγε λόγια μαγικά, και πλάγιαζε όλο το χωράφι, σαν να ‘χε πέσει χαλάζι. Μόνο τρία στάχια μένανε όρθια, και αυτά τα έπαιρνε, και τα πήγαινε στο δικό του χωράφι, στο οποίο το στάρι γινόταν πολύ. Έτσι, ο «μάγος» η η «μάγισσα», έκλεβε όλο το ξένο «μπερκέτι», δηλαδή όλο τον πλούτο, την αφθονία. Και ας δούμε και τις καλές ιδιότητες, η αν θέλετε, το «καλό πρόσωπο» του Μάη, μια και είδαμε μερικές από τις κακές. Είναι η δύναμη της βλάστησης, της γονιμότητας, της αναπαραγωγής. Αυτή τη δύναμη, οι άνθρωποι θέλουν να την μοιραστούν με την φύση, και να την προκαλέσουν στον εαυτό τους. Φορείς της γονιμότητας, είναι οι γυναίκες, γι αυτό και η πρωτομαγιά είναι στα περισσότερα μέρη γυναικεία γιορτή. «Γυναικιτ’κη γιορτή η πρωτομαγιά» λένε στη Θράκη. Το σύμβολο της δύναμης της φύσης κατά την παράδοση μας, είναι το Μαγιάτικο στεφάνι. Κρεμώντας το στην πόρτα του σπιτιού μας, μεταδίδουμε με μαγικό τρόπο και στον εαυτό μας τη δύναμη της φύσης. Είχε παλιά σημασία ακόμα και ο τρόπος με τον οποίο κατασκευαζόταν το στεφάνι σε διάφορα ελληνικά μέρη. Στη Σμύρνη για παράδειγμα, την παραμονή της πρωτομαγιάς οι γυναίκες πήγαιναν στην εξοχή, και έκοβαν απ’ όλα τα πράγματα που ‘χουν καρπό: σιτάρι, κριθάρι, συκιά με σύκα, σκόρδο, κρομμύδι, αμυγδαλιά με τα’ αμύγδαλα, ροδιά με το ρόδι, και τα κρεμούσαν στην πόρτα του σπιτιού από πάνω. Αυτός ήταν ο Μαης, και τον είχαν κρεμασμένο μέχρι και του Αϊ Γιάννη του Θεριστή. Τότε τον έβγαζαν, και τον έριχναν στην «φουναρα» (φωτιά του Αϊ Γιάννη). Στο Αιβαλι (όπως πριν είκοσι χρόνια μου είχε πει μια γιαγιά) σε κάθε στεφάνι έβαζαν κι ένα σκόρδο, για τη βασκανία, ένα αγκάθι για τον εχθρό, κι ένα στάχυ για την καλοχρονιά. Αυτά φίλοι μου είναι μερικά στοιχεία, που αφορούν τον Μάη, αλλά και κάποιες από τις «δοξασίες» και συνήθειες του λαού μας. Πολλά από αυτά έχουν χαθεί, μαζί με τους παππούδες και τις γιαγιάδες που έφυγαν από κοντά μας,

ΑΠΡΙΛΗΣ 1985 – ΑΠΡΙΛΗΣ 2008

Την περασμένη εβδομάδα είχαμε μια «ΜΑΥΡΗ» επέτειο, εκείνη του φοβερού «ατυχήματος» στον Πυρηνικό Αντιδραστήρα του Τσερνομπίλ.
Πέρασαν εικοσιτρια χρόνια από τότε, και παρόλο που «η ζωή συνεχίζεται», δεν αναρωτιόμαστε ΠΩΣ!
Το Πυρηνικό αυτό «ατύχημα», είχε άσχημα αποτελέσματα όχι μόνο στην Ουκρανία, αλλά και σε πολλές άλλες χώρες.
«Η πυρηνική καταστροφή στο Τσερνομπίλ στις 26 Απριλίου 1986, έχει δημιουργήσει την μεγαλύτερη ομάδα ανθρώπων στον κόσμο, που έχουν πληγεί από τον καρκίνο λόγω πυρηνικού ατυχήματος, σύμφωνα με επιστήμονες της Βρετανίας και των ΗΠΑ, που συναντήθηκαν στο συνέδριο, ECCO 11 - European Cancer Conference, που διεξήχθη στη Λισσαβόνα από 21 έως 25 Οκτωβρίου 2001».
Τρομακτική όμως είναι και η Ελληνική Πραγματικότητα όπως περιγράφεται σε άρθρο της εφημερίδας «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» απόσπασμα του οποίου θα θυμίσω σε πολλούς.
Είναι από την στήλη «Ο ΙΟΣ»(http://www.iospress.gr/ios2006/ios20060416.htm) και το δημοσίευμα είναι του 2006!
Τίτλος:
Το ελληνικό Τσερνομπίλ
Ας θυμηθούμε λοιπόν την εφιαλτική πραγματικότητα της χώρας μας.«Και καλά οι σοβιετικοί, που καθυστέρησαν τρεις μέρες να ενημερώσουν την ανθρωπότητα ότι κάτι συνέβη.
Ποιος θα το περίμενε όμως ότι, στην Ελλάδα του 1986, η "επικοινωνιακή διαχείριση" του Τσερνομπίλ από πολιτικούς και επιστήμονες θα υπαγορευόταν αποκλειστικά και μόνο από μικροπολιτικές ή συντεχνιακές σκοπιμότητες;
Σε λίγες μέρες κλείνουν είκοσι χρόνια από το πυρηνικό ατύχημα του Τσερνομπίλ (25.4.1986), το σημαντικότερο του είδους. Όπως έγινε και σε προηγούμενες επετείους, τα σχετικά αφιερώματα κατά πάσα πιθανότητα θ' ασχοληθούν κυρίως με τις επιπτώσεις του ατυχήματος στον τόπο της καταστροφής (Ουκρανία και Λευκορωσία) και την τύχη των χιλιάδων «εθελοντών» οι οποίοι χρησιμοποιήθηκαν τότε για την κατάσβεση της ραδιενεργού πυρκαγιάς.Κάποια άλλα δημοσιεύματα θ' ασχοληθούν ενδεχομένως με τις επιπτώσεις του συμβάντος στη χώρα μας. *Η αρχή έγινε με άρθρο των «Νέων» (1.4.2006), βασισμένο στις μετρήσεις του καθηγητή του ΕΜΠ Σίμου Σιμόπουλου για την παρουσία ραδιενεργού καισίου στη Βόρεια και την Κεντρική Ελλάδα. «Από το Καρπενήσι έως την Καρδίτσα, την Κατερίνη, το Κιλκίς, από τη Θεσσαλονίκη έως τη Χαλκιδική και τη Φλώρινα οι συγκεντρώσεις του -ραδιενεργού- καισίου φτάνουν ακόμα τα 65 κιλομπεκερέλ ανά τετραγωνικό μέτρο, όταν το όριο επικινδυνότητας, σύμφωνα με τους επιστήμονες, δεν ξεπερνά τα 5 κιλομπεκερέλ», διαβάζουμε χαρακτηριστικά στο συγκεκριμένο αφιέρωμα. Σε παρόμοια συμπεράσματα καταλήγουν και έρευνες άλλων ελλήνων επιστημόνων, δημοσιευμένες κυρίως σε ιατρικά περιοδικά του εξωτερικού.Αυτό που μάλλον λίγοι θα θυμηθούν, ωστόσο, είναι η υποδοχή του ατυχήματος από τους διαμορφωτές της εγχώριας κοινής γνώμης (ΜΜΕ, επιστήμονες, κυβέρνηση, πολιτικά κόμματα κι αρμόδιες υπηρεσίες) τις μακρινές εκείνες μέρες του έτους 1986. Συνήθως στα επετειακά ρεπορτάζ καταγράφεται απαξιωτικά ο πανικός των ημερών - όταν οι τρομοκρατημένοι πολίτες όρμησαν στα σουπερμάρκετ, αδειάζοντας σε χρόνο μηδέν τα ράφια από το (κατά τεκμήριο μη ραδιενεργό) συμπυκνωμένο γάλα, μια και το φρέσκο θεωρούνταν ύποπτο. Αποσιωπάται, αντίθετα, η στάση των υπεύθυνων φορέων που, τις ώρες της πρωτόγνωρης κρίσης, επιχείρησαν είτε να πείσουν τον κόσμο για το ακίνδυνο της ραδιενέργειας, είτε (στην περίπτωση της δεξιάς) να αξιοποιήσουν τον τρόμο του προς όφελος μιας μικροπολιτικής, ψυχροπολεμικής καμπάνιας.Το ατύχημα συνέβη στις 25 Απριλίου κι ανακοινώθηκε από τους Σοβιετικούς στις 28, όταν το ραδιενεργό νέφος πέρασε τα σύνορα και δεν μπορούσε να συγκαλυφθεί. «Αυτοσυγκράτηση» διά ροπάλου*Τρεις μέρες αργότερα έχουμε την πρώτη επίσημη τοποθέτηση των ελληνικών αρχών: «Η Ελληνική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας παρακολουθεί και ελέγχει την κατάσταση με συνεχείς μετρήσεις στον ελληνικό χώρο», καθησυχάζει τα ΜΜΕ (και μέσω αυτών τους πολίτες) ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Ακόμη πιο καθησυχαστικός, ο αντιπρόεδρος της Επιτροπής Κ. Παπαθανασόπουλος «διαβεβαίωσε ότι δεν δικαιολογείται ανησυχία» («Ε» 2.5.86). Τα ίδια και από την ΕΕΑΕ την επομένη. Το ανακοινωθέν της δεν περιορίζεται στη διαπίστωση ότι «δεν έχει παρατηρηθεί οιαδήποτε αύξηση ραδιενέργειας στους σταθμούς ελέγχου», αλλά προχωρεί και σε κατηγορηματικές προβλέψεις για την απουσία μελλοντικού κινδύνου: «Ακόμη και σε περίπτωση που οι μετεωρολογικές συνθήκες ευνοήσουν τη μεταφορά υπολειμμάτων ραδιενεργού νέφους προς τη χώρα μας», διαβάζουμε, «δεν αναμένεται να σημειωθεί σημαντική αύξηση του επιπέδου ραδιενέργειας, δεδομένης της σημαντικής εξασθένησης του νέφους λόγω του μεσολαβήσαντος χρονικού διαστήματος» («Ε» 3.5.86). Την ίδια μέρα, Ιταλία και Ρουμανία προχωρούν στη λήψη μέτρων. Στην Ελλάδα τα πρώτα μέτρα θα παρθούν (με τη μορφή «συστάσεων» αποφυγής του φρέσκου γάλακτος και καλού πλυσίματος των φρούτων και των λαχανικών) στις 5 Μαΐου. Η προσπάθεια να κρατηθούν τα πνεύματα σε χαμηλούς τόνους θα διατηρηθεί, ωστόσο, μέχρι τέλους. *Ενώ εγκύκλιοι του υπ. Παιδείας συνιστούν λ.χ. την «αποφυγή εκδρομών στο ύπαιθρο» και, «αν τα παιδιά βραχούν από βροχή ή λασπόνερα ή κυλιστούν σε βρεγμένο χορτάρι», να κάνουν αμέσως «λουτρό ή καταιονισμό με άφθονο νερό, κατά προτίμηση φυσικής θερμοκρασίας (όχι ζεστό)», ο υπουργός Υγείας Γιώργος Γεννηματάς αποφαίνεται δημόσια πως «η υγεία του ελληνικού λαού δεν κινδυνεύει βιολογικά μετά το ατύχημα του Τσερνομπίλ αλλά ψυχικά» και μεταφέρει «διαβεβαίωση» της αρμόδιας Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων της ΕΟΚ ότι «δεν πρέπει να υπάρχει ανησυχία για το καίσιο και το στρόντιο» (14.5.86).»
Ένα απόσπασμα από το πολύ ενδιαφέρον άρθρο της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ» του 2006, που ουσιαστικά φωτογραφίζει ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΤΣΕΡΝΟΜΠΙΛ, αυτό που ακλούθησε ΜΕΤΑ μέχρι και σήμερα.
Μέχρι ΠΟΤΕ θα είμαστε τα θύματα που θα ζουν στα διάφορα Τσερνομπίλ και θα πεθαίνουμε από την εγκληματική αδιαφορία των όποιων συμφερόντων;
Θα μου πει κανείς;
Θα υπάρξει ποτέ στιγμή, που ΔΕΝ θα κινδυνεύουμε από ένα νέο Τσερνομπίλ;
Σε τι κόσμο φέραμε τα παιδιά μας;

ΟΙ ΑΔΕΙΕΣ ΚΑΡΕΚΛΕΣ ΠΛΗΘΑΙΝΟΥΝ

Δεν μπορώ να καταλάβω τι συμβαίνει, και το θανατικό χτυπά ανελέητα το χώρο της μουσικής.
Δεν καταλαβαίνω πως είναι δυνατόν στον αιώνα των «ανακαλύψεων», να μην μπορούν οι επιστήμονες να βρουν το γιατρικό για την καταραμένη αρρώστια, τον καρκίνο.
Πριν ένα μήνα έφυγε ο φίλος μου , ο Μιχάλης Ζαμπέτας και ανήμερα του Πάσχα έφυγε και ένας άλλος καλός φίλος, ο Συνθέτης ΜΑΡΙΟΣ ΤΟΚΑΣ.
Δεν υπάρχει χειρότερο από το να σε παίρνουν τηλέφωνο και να σε πληροφορούν ότι ένας δικός σου άνθρωπος «έφυγε».
Ο Μάριος Τόκας εκτός από πραγματικά μεγάλος συνθέτης, υπήρξε και μια μεγάλη «καρδία», που χωρούσε ΟΛΟΥΣ μέσα.
Γνωστούς και αγνώστους, εχθρούς και φίλους.
Εχθρούς;
Όχι.
Ο Μάριος ΔΕΝ είχε εχθρούς.
Είχε μόνο φίλους, στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Κύπρο, στην Ελλάδα, αλλά και στο Εξωτερικό.
Οι Δημιουργίες του είχαν κάτι το «ιδιαίτερο» που αμέσως τον έκαναν «αποδεκτό» ακόμα και από τους πιο απαιτητικούς, τους πιο «δύστροπους».
Άνθρωπος χαμηλών τόνων, κρατιόταν πάντα μακριά από τα «φώτα» της δημοσιότητας.
Δημιουργούσε, και έκανε «θόρυβο» με το ΕΡΓΟ του, και όχι με ανούσιες συνεντεύξεις και τηλεοπτικές παρουσίες.
Ας τον γνωρίσουμε λίγο καλύτερα μέσα από ένα σύντομο βιογραφικό.
Ο Μάριος Τόκας γεννήθηκε στις 8 Ιουνίου του ’54 στη Λεμεσό. Σε μικρή ηλικία έρχεται σε επαφή με την μουσική όταν παρακολούθησε μία συναυλία στη Λεμεσό το ’67 με τους Θεοδωράκη, Φαραντούρη, Μητροπάνο, Πουλόπουλο και Ελένη Ροδά.
Τότε ήταν 13 χρόνων και «συγκλονίστηκε», όπως είχε δηλώσει!
Έζησε από την πρώτη γραμμή -ως φαντάρος- τις δύο φάσεις της τουρκικής εισβολής.
Έφυγε από την Κύπρο με το όνειρο να κάνει καριέρα στο πεντάγραμμο και με το πρώτο του πιάνο (δώρο του πατέρα του σε μικρή ηλικία, σε δύσκολους καιρούς) να τον έχει βοηθήσει να ελπίζει σε αυτό.
Έφθασε στην Αθήνα το 1975 να φοιτήσει στη Φιλοσοφική Σχολή και παράλληλα σπούδασε στο Εθνικό Ωδείο.
Στα τέλη του ’78 έκανε το δισκογραφικό του ντεμπούτο με «Τα τραγούδια της παρέας».
Επιλέγοντας ως ερμηνευτή τον Μανώλη Μητσιά καθιερώθηκε μεμιάς στη συνείδηση του ψαγμένου μουσικόφιλου κοινού.
Με τα «Λαδάδικα» σε στίχους του Φίλιππου Γράψα που ερμήνευσε ο Δημήτρης Μητροπάνος έγραψε τη δική του, χρυσή σελίδα στο πεντάγραμμο.
Τον Μάνο Λοΐζο τον θεωρούσε άνθρωπο που τον βοήθησε πολύ στα πρώτα του βήματα.
Ιδιαίτερες ήταν οι συνεργασίες του με τους Γιάννη Πάριο, Δημήτρη Μητροπάνο, Χαρούλα Αλεξίου, Δήμητρα Γαλάνη και Μανώλη Μητσιά, στους οποίους "χάρισε" μερικές από τις σημαντικότερες επιτυχίες τους.
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ
2.1 1979 - ΤΑ ΒΟΡΙΑΔΑΚΙΑ - Νίκος Νομικός, Θέμης Αδαμαντίδης, Γιάννα Νομικού 2.2 1982 - ΣΤΗ ΛΕΩΦΟΡΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ - Γιάννης Πάριος, Χάρις Αλεξίου, Διονύσης Θεοδόσης, Δήμητρα Γαλάνη 2.3 1984 - ΜΙΚΡΑ ΕΡΩΤΙΚΑ - Αντώνης Καλογιάννης 2.4 1989 - ΣΑΝ ΤΡΕΛΛΟ ΦΟΡΤΗΓΟ - Γιάννης Πάριος 2.5 1992 - Η ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΜΟΝΑΞΙΑ - Δημήτρης Μητροπάνος 2.6 1993 - ΠΑΝΤΑ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ - Γιάννης Πάριος 2.7 1994 - ΠΑΡΕΑ Μ' ΕΝΑΝ ΗΛΙΟ - Δημήτρης Μητροπάνος 2.8 1995 - ΔΕΝ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΑΦΟΡΜΗ - Κατερίνα Κούκα 2.9 1997 - ΜΕ ΟΝΟΜΑ ΒΑΡΥ ΣΑΝ ΙΣΤΟΡΙΑ - Στέλιος Διονυσίου 2.10 1998 - ΒΙΟΣ ΑΝΘΟΣΠΑΡΤΟΣ - Μανώλης Μητσιάς 2.11 1998 - ΘΕΟΓΕΝΝΗΤΩΡ ΜΑΡΙΑ - Μ. Μητσιάς, Κ. Χατζηχριστοδούλου 2.12 1999 - ΕΝΤΕΛΒΑΪΣ - Δημήτρης Μητροπάνος 2.13 2001 - ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΩ - Πασχάλης Τερζής 2.14 2002 - ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΟΥ – Διάφοροι, καθως και άλλες αξιόλογες δουλειές.
Δεν επαψε ποτέ να βοηθά και να συμβουλεύει τους νεότερους λέγοντας χαρακτηριστικά να κάνουν τα πάντα με την «ψυχούλα» τους.
«Το έργο τους να προηγείται τον ονομάτων τους».
Θα τον θυμόμαστε πάντα με αγάπη.

ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΟΓΑΝΗΣ- «Η ΖΩΗ ΕΝ ΤΑΦΩ»

Μια εξαιρετική δουλειά, η οποία ταιριάζει και στις Άγιες αυτές ημέρες, είναι η νέα κυκλοφορία της Δισκογραφικής Εταιρίας «ΣΕΙΣΤΡΟΝ».
Οι Μουσικές Εκδόσεις ΣΕΙΣΤΡΟΝ παρουσιάζουν το δισκογραφικό έργο εκκλησιαστικής μουσικής κατάνυξης «Η Ζωή εν τάφω». Ο Επιτάφιος Θρήνος της Αγίας και Μεγάλης Παρασκευής εν χορδαίς και οργάνοις του ερμηνευτή, πρωτοψάλτη, καθηγητή Βυζαντινής Μουσικής και θεολόγου ΣΩΤΗΡΗ ΔΟΓΑΝΗ.Ο διακεκριμένος και με ιδιαίτερες ευαισθησίες καλλιτέχνης ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΟΓΑΝΗΣ μας μεταφέρει φέτος, με έντονη συγκινησιακή φόρτιση που προκαλεί ρίγος και μυσταγωγικό δέος, στην κοινωνία του Επιτάφιου Θρήνου της Αγίας και Μεγάλης Παρασκευής με το μουσικό του έργο: «Η Ζωή εν τάφω…» ως φυσική συνέχεια του πρώτου του δισκογραφικού πονήματος με τον τίτλο: «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται…» Υμνωδία και υμνολογία της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδας εν χορδαίς και οργάνοις – που επίσης κυκλοφορεί από τις Μουσικές Εκδόσεις ΣΕΙΣΤΡΟΝ.
Ο ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΟΓΑΝΗΣ ως ιεροψάλτης, συγγραφέας και ενορχηστρωτής στα πλαίσια του έργου του: «Η Ζωή εν τάφω…» αποδίδει με τρόπο προσωπικό μα συγκλονιστικό, την υμνολογία και την υμνωδία των Εγκωμίων του Επιταφίου της Μ. Παρασκευής, δίνοντας «φωνή» στο ανεπιτήδευτο μοιρολόι της Δημιουργίας, της άλογης φύσεως και του ανθρώπου ενώπιον του κηδευόμενου Χριστού. Της Δημιουργίας που καλείται να κηδεύσει τον Θεό και ταυτόχρονα προσδοκά τη βέβαιη Ανάστασή Του. Με ευλάβεια και σεβασμό απέναντι στο βυζαντινό πατριαρχικό ερμηνευτικό ύφος, ο ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΟΓΑΝΗΣ ψάλλει με μοναδικό τρόπο το μέλος του Επιτάφιου Θρήνου σε μια ατμόσφαιρα ντυμένη από ανάσες και μυρωδιές αγγελικές, κατορθώνοντας να σαρκώσει μέσα από μια εξαίσια οργανική συνοδεία αλλά και διακριτικές απαγγελίες στην ανάγκη έκφρασης του πενθούντα Ανθρώπου, το απόλυτο της συντριβής ολόκληρης της Φύσεως για τον θάνατο του Πλάστη της.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Δομή έργου, καλλιτεχνική επιμέλεια, συγγραφή κειμένων και ενορχήστρωση:ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΟΓΑΝΗΣΕρμηνεία και αφήγηση:Ο ιεροψάλτης, καθ. βυζαντινής μουσικής, θεολόγος και ερμηνευτής:ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΟΓΑΝΗΣ
Ποίηση - Απαγγελία:Με το ποίημα "Να τη θυμάστε τούτη τη νύχτα" η ποιήτρια και συγγραφέαςΑΝΝΑ ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗ
Συμμετέχουν οι μουσικοί με αλφαβητική σειρά οι:Γιώργος Αλεβίζος (ούτι, μπεντίρ, κρόταλα, ρεκ)Γιάννης Δριμάλας (κανονάκι)Μάριος Ζάρκος (midi τσέλο)Σταύρος Ντάλας (σάζι, ταμπούρ)Ηλίας Παλιουδάκης (βιολί)Πέτρος Σαριδάκης (κρητική λύρα, λυράκι)Κώστας Τσίντζας (κόντρα μπάσο)Χρήστος Χαρχαλάκης (βιολί)
Το ποίημα " Να τη θυμάστε τούτη τη νύχτα" συνέγραψε και απαγγέλλει η ποιήτρια και συγγραφέας Άννα Μπιθικώτση η οποία και συμμετέχει δι' απαγγελιών στα μέρη 4, 15 και 17
Η εικονογραφική παράσταση του εξωφύλλου προέρχεται από την ιερά Μονή Βατοπεδίου Αγίου Όρους
Δημιουργικό: Αργυρώ Σύριγγα - ΧρωμοδιάστασηΌλες οι ηχογραφήσεις, ο προγραμματισμός και το ρεμίξ έγιναν από τον Μάριο Ζάρκο.Παραγωγή:ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΚΗ ΣΕΙΣΤΡΟΝ.
Είναι κατι τετοιες παραγωγες, που μεσα στην καθημερινοτητα μας ερχονται να ανατρεψουν το αγχος, και το διαρκες «τρεξιμο».
Είναι μια δουλεια που μας φερνει σε επαφη με το Θειο, και μας γαληνευει.
Τι ποιο καλο, και πρεπον από την επικοινωνια (εστω και μ΄αυτό τον τροπο) με τον Δημιουργο;
Αποκτηστε αυτή τη δουλεια, όχι μονο επειδη είναι Μεγαλη Εβδομαδα, αλλα επειδη Δεν πρεπει να λειπει από κανεναν.

ΟΤΑΝ ΟΙ «ΣΥΣΚΕΨΕΙΣ» ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΟΥΣΙΑ!

Έχει γίνει της «μόδας» να γίνονται συσκέψεις για κάθε τι.
Εγώ θα αφήσω στην άκρη τις άλλες, και θα ασχοληθώ με τις συσκέψεις που γίνονται στα πλαίσια της προετοιμασίας για την «Αντιπυρική Περίοδο».
Εδώ είμαστε, περάστε κόσμε!
Αυτού του είδους οι συσκέψεις έχουν καταντήσει «γραφικές» αφού από αυτές δεν προκύπτει κάτι ΑΞΙΟΛΟΓΟ.
Μαζεύονται οι φορείς, και ο καθένας λέει τον «πόνο» του!
Ο καθένας ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ, λέει τι «μέτρα» έχει πάρει, και διαβεβαιώνει ότι είναι «ΠΑΝΕΤΟΙΜΟΣ» για την αντιμετώπιση της όποιας καταστροφής, δηλώνει πανέτοιμος για να πλήξει την πύρινη λαίλαπα, ΑΛΛΑ…….
Όλα αυτά θα ήταν τέλεια, ΑΝ ήταν αληθινά, η έστω αν πλησίαζαν την πραγματικότητα.
Καλός ο σχεδιασμός, και είναι ακόμα καλύτερος όταν ΥΛΟΠΟΙΕΙΤΑΙ.
Στη χώρα μας όμως, στο βασίλειο της «χαρτουρας», τα σχέδια γίνονται για να αυξάνεται ο όγκος του χαρτιού.
Κανείς δεν εξετάζει αν τα σχέδια αυτά που παρουσιάζονται στις συσκέψεις είναι εφικτό να εφαρμοστούν στην πραγματικότητα, και όχι σε «φανταστικά σενάρια».
Πάμε λοιπόν σε κάποιες λεπτομέρειες, έτσι, για να δούμε τι γίνεται σε μια σύσκεψη τις περισσότερες φορές!
Μιλούν οι αρμόδιοι της Πολιτικής Προστασίας που είναι ο διοργανωτής των συσκέψεων αυτών, κατόπιν το λόγο παίρνουν οι «γραμματείς» των περιφερειών, μετά οι εκπρόσωποι των Νομαρχιακών και Τοπικών Αυτοδιοικήσεων, τα Δασαρχεία, η ΔΕΣΕ, η ΕΛ.ΑΣ, τα Λιμεναρχεία, η Πυροσβεστική, η ΕΟΔ, και ένα σωρό άλλοι φορείς που με την παρουσία τους και τα λεγόμενα τους (α, και τα σχέδια τους τα επιχειρησιακά) καθησυχάζουν τους παρευρισκόμενους και τους κάνουν να νοιώθουν ΣΙΓΟΥΡΟΙ ότι ΔΕΝ θα καούν.
Η τέλεια εικόνα!
Η ΕΦΙΑΛΤΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.
Παρακολουθώντας μια τέτοια σύσκεψη, και ακούγοντας τις περιγραφές για τον ΤΕΛΕΙΟ σχεδιασμό και την ΠΛΗΡΗ ετοιμότητα, πολλά ερωτήματα άρχισαν να με βασανίζουν.
Πως είναι όλα έτοιμα, όταν στα δάση μας οι ΠΥΡΟΖΩΝΕΣ δεν έχουν καθαριστεί;
Πως είναι όλα εντάξει, όταν η χώρα είναι ΓΕΜΑΤΗ από σκουπιδότοπους ακόμα και μέσα στα δάση, βόμβες έτοιμες να εκραγούν;
Πως είναι όλα εντάξει, όταν οι περισσότεροι δασικοί δρόμοι, είναι κατεστραμμένοι από «νεροφαγιές», και δεν υπάρχει τρόπος να πλησιάσουν πυροσβεστικά;
Πως είναι όλα εντάξει με το 60% των Πυροσβεστικών οχημάτων γερασμένων;
Πως είναι όλα εντάξει όταν και φέτος θα αναζητήσουμε λύσεις της τελευταίας στιγμής, όταν θα έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος;
Πως είναι όλα εντάξει όταν τα πυροσβεστικά αεροπλάνα είναι γερασμένα;
Πως είναι όλα εντάξει με το προσωπικό της πυροσβεστικής ΜΟΝΙΜΟΥΣ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟΥΣ και ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΕΣ χωρίς ΕΞΟΠΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ;
Πως είναι όλα εντάξει με το 80% των περιοχών Υψηλής Επικινδυνότητας να μην έχουν καθαριστεί από τους αρμοδίους (αποψίλωση οικοπέδων δίπλα σε δάση κλπ);
Πως είναι όλα εντάξει όταν το κράτος αντί να αναβαθμίσει την Πυροσβεστική την υποβαθμίζει με έμμεσους τρόπους;
Πως είναι όλα εντάξει όταν ο ΠΟΛΙΤΗΣ δεν έχει ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ για να διαφυλάξει ο ίδιος την φύση, την ζωή του;
Πως είναι όλα εντάξει, όταν ακούω τις δικαιολογίες τους στο ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΚΑΝΑΝ αυτά που ΕΠΡΕΠΕ να κάνουν, όταν τους ακούω να λένε ότι ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΕΝ ΕΔΩΣΕ ΧΡΗΜΑΤΑ γι αυτό ΔΕΝ καθάρισαν τις πυροζωνες, γι αυτό ΔΕΝ ΕΞΟΠΛΙΣΑΝ το προσωπικό, ΓΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΠΗΡΑΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ, για αυτό ΚΑΗΚΑΝ ΠΕΡΣΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΟΥΝ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ.
Γιατί ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΑΞΕΙ, όλα είναι ΕΤΟΙΜΑ, ΟΛΑ……
Πώς να είναι όλα εντάξει, οταν το κράτος δεν δίνει χρήματα για όλα αυτά και άλλα τόσα, όταν το κράτος τα χρήματα τα δίνει ΟΧΙ στην ασφάλεια, αλλά σε υποτιθέμενες «πολιτιστικές εκδηλώσεις- επιχορηγήσεις».
Πώς να είναι όλα εντάξει, μου λέτε;

ΑΔΙΑΒΛΗΤΟ; ΠΟΙΟ ΑΔΙΑΒΛΗΤΟ;

Πάει πολύς καιρός που ήθελα να γράψω αυτό το άρθρο, πάει πολύς καιρός που ήθελα να βγάλω στη φόρα τη «διαφάνεια» που μας πολυδιαφημίζουν κάποιοι και τα παιχνίδια που παίζονται στα «πλαίσια» της διαφάνειας αυτής.
Κάτι με έκανε να το αναβάλω συνέχεια, και να περιμένω κάποια επιπλέον στοιχεία, κάποιος να ανοίξει επιτέλους το στόμα του και να μιλήσει, να πει τι συμβαίνει, να πει δημόσια ότι «ΚΑΤΙ ΒΡΩΜΑΕΙ ΕΔΩ».
Για να μην σας μπερδέψω πρέπει να πω ότι μιλώ για τις εισαγωγικές «εξετάσεις» στην Πυροσβεστική Υπηρεσία, η καλύτερα, για τις κομματικές» εξετάσεις.
Έτυχε ο φίλος και συνάδελφος Εθελοντής Πυροσβέστης και Πρόεδρος της Ένωσης Εθελοντών Πυροσβεστών Αττικής να είναι φέτος ένας από τους υποψήφιους, από όλους εκείνους που έγραψαν για να εισαχθουν στο Πυροσβεστικό Σώμα.
Μίλησα με τον Δημήτρη, τα είπαμε, μου είπε τις εντυπώσεις του από την όλη διαδικασία, και τις έγραψε ο ίδιος, για να σας τις μεταφέρω σαν μια «Έκθεση» η οποία θα κάνει πολλούς να ΝΤΡΑΠΟΥΝ, και τον κοσμάκη να σταυροκοπηθεί για ακόμα μια φορά.

«Συμμετέχοντας στις γραπτές εξετάσεις»
Δεν συνηθίζω να μιλάω πριν διαπιστώσω και εγώ ο ίδιος αυτά που κάποιοι λένε εδώ και καιρό. Πρόσφατα έγιναν οι γραπτές εξετάσεις για τον διαγωνισμό του Πυροσβεστικού Σώματος.
Από πέρυσι που εφαρμόστηκε αυτή η διαδικασία υπήρξαν αρκετοί που υποστήριξαν ότι δεν ήταν τόσο «καθαρές» όσο φαινόντουσαν, προβάλλοντας κάποια επιχειρήματα που έδειχναν να είχαν κάποια βάση.
Προσωπικά διατηρούσα τις επιφυλάξεις μου για τα όσα ακουγόντουσαν γιατί δεν είχα λάβει μέρος και όσο να είναι μπορεί να μην ισχύουν πάντα όσα σου μεταφέρουν. Φέτος μετείχα στην διαδικασία περισσότερο σαν εμπειρία παρά σαν πραγματικός διαγωνιζόμενος και μπορώ να συμφωνήσω και εγώ με αυτές της «φωνές».
Ναι. Η διαδικασία που ακολουθείται στην γραπτή εξέταση δεν εξασφαλίζει το αδιάβλητο.
Όλα είναι στο φύλλο απαντήσεων που μπορεί να φαίνεται καλοφτιαγμένο αλλά μερικές φορές τα φαινόμενα απατούν.
Α. Στο φύλλο που παραλαμβάνεις, τα στοιχεία σου είναι ήδη συμπληρωμένα από τον εκτυπωτή.
Δεν τα συμπληρώνεις ο ίδιος για να διασφαλιστεί η μοναδικότητά του, ότι δηλαδή εκ των υστερών δεν θα ξανατυπωθεί και ξανασυμπληρωθεί από κάποιον άλλον θετικά ή αρνητικά. Το μόνο «ξένο» που έχει πάνω είναι η μονογραφή του επικεφαλή επιτήρησης πράγμα που αντιγράφετε εύκολα.
Β. Το όνομα στο φύλλο φαίνεται και ας καλύπτεται μπροστά με μαύρο αυτοκόλλητο. Διακρίνεται εύκολα εάν γυρίσεις το φύλλο από την πίσω πλευρά.
Οπότε μπορεί ο οποιοσδήποτε να επέμβει στο γραπτό αφού ξέρει ποιος είσαι. Αρκούν μερικά «Χ».
Γ. Δεν αναφέρω το γεγονός το αυτοκόλλητο να αφαιρείται πριν αυτό διορθωθεί.
Δ. Αλήθεια γιατί ζητούσαν πίσω το Ερωτηματολόγιο;
Μήπως για να μην θυμάσαι τι ακριβώς απάντησες;
Ε. Το «μυστικό» της βαθμολόγησης.Πιθανόν όσοι είχατε πάρει μέρος και πέρυσι μπορεί να καταλάβατε τον τρόπο βαθμολόγησης παρόλα αυτά θα κάνω μια μικρή ανάλυση για όσους δεν διάβασαν προσεκτικά την προκήρυξη.
Το καλύτερο είναι να τις απαντήσεις όλες και αυτό γιατί:Ή απαντάς μόνο σωστά 30 ερωτήσεις, όποτε 30 σωστές x 2 βαθμούς x 30 συντελεστή =1800
Ή εφόσον δεν είσαι απόλυτα σίγουρος για τις 30 τότε τις απαντάς όλες με στόχο 31 τουλάχιστον σωστές! 31 σωστές x 2 βαθμούς x 30 συντελεστή=1860 – 19 οι λάθος = 1841.
Συγχαρητήρια πέρασες!
Τότε προς τι το «αν δεν ξέρεις κάποια ερώτηση καλύτερα άφησε κενό για να αποφύγεις την αρνητική βαθμολογία»;
Μήπως είναι «παραθυράκι» για να μένουν κενές και να συμπληρώνονται εκ των υστέρων;
Ποιος είναι βέβαιος ότι οι πρώτες 30 που απάντησε είναι ολόσωστες;
Σίγουρα ελάχιστοι.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να διασφαλίσεις την διαδικασία αρκεί να το θέλεις. Ας το σκεφτούν οι υπεύθυνοι
Οι σκέψεις δικές μου, τα συμπεράσματα δικά σας…
Μέχρι να ξεκινήσει η εξέταση δημιουργήθηκαν τα γνωστά πηγαδάκια και το καλύτερο που έχεις να κάνεις για να μαθαίνεις πράγματα όταν δεν σε ξέρουν, είναι να κάνεις τον ανήξερο.Ακούς πράγματα που δεν φαντάζεσαι… η μάλλον φαντάζεσαι αλλά κανείς δεν τα ομολογεί. Ξέρεις τι είναι να συμφωνούν ότι το σύστημα «μυρίζει»;
Ξέρεις τι είναι να σε ρωτάνε εάν πέρασες να αφήσεις το όνομα σου από συγκεκριμένο πολιτικό κόμμα;
Ξέρεις τι είναι εποχιακοί και εθελοντές με χρόνια εμπειρίας στην πλάτη να επιμένουν για πολλοστή φορά με την ελπίδα ότι φέτος θα τα καταφέρουν και παράλληλα να προσπαθούν να καταλάβουν γιατί η εισαγωγή τους να εξαρτάτε από το Α Β Γ Δ και όχι από την αξιολόγηση του έργου τους όλα αυτά τα χρόνια;
Εδώ και χρόνια συνδικαλιστές ζητάνε την πρόσληψη δοκίμων πυροσβεστών μέσω των πανελληνίων εξετάσεων.
Προσωπικά πιστεύω ότι αποτελεί ομολογία ότι δεν μπορεί το ίδιο το Πυροσβεστικό Σώμα να εφαρμόσει ένα αξιοκρατικό σύστημα διαγωνισμού. Και όταν κάτι δεν μπορείς να το διαχειριστείς σωστά τότε καλύτερα να το διώχνεις από πάνω σου.
Αλλά ούτε οι πανελλήνιες είναι λύση για μένα.
Πλέον είναι πολύ λίγοι οι νέοι που ξέρουν τι πραγματικά θέλουν. Είναι κάποια επαγγέλματα που χρειάζονται υπερβάλλοντα ζήλο και αγάπη και να ξέρεις τι σημαίνει «καθήκον».
Ποιος 18χρονος το ξέρει;
Ελάχιστοι.
Αυτό που έχουν οι περισσότεροι στο μυαλό τους είναι η εξασφάλιση και τίποτα άλλο. Αυτό που θέλει το Π.Σ. είναι ποιότητα και όχι ποσότητα. Αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση…
Κάποιοι θα συμφωνήσετε, κάποιοι θα διαφωνήσετε και κάποιοι θα αδιαφορήσετε για τα όσα είπα ελπίζοντας ότι οι δυο κουβέντες που είπατε κάπου, πιάσουν.
Και για να προλάβω μερικούς που μπορεί να πουν ότι στεναχωρήθηκα και νευρίασα που κόπηκα και γι αυτό τα λέω αυτά, αναφέρω τα παρακάτω.
Πρώτον, κόπηκα με την αξία μου. Δεύτερον όσοι με ξέρουν γνωρίζουν την πορεία μου στον εθελοντισμό.
Και τρίτον, εργάζομαι στον ευρύ δημόσιο τομέα ως μόνιμος και έχω προσληφθεί με τις διαδικασίες του ΑΣΕΠ!
Δεν έχω κανένα παράπονο από την δουλειά μου και δεν χρειάστηκε ούτε να «προσκυνήσω» κανέναν, ούτε να φέρω κανένα τενεκέ λάδι από το χωριό για μπω στο δημόσιο.
Αυτό που με στεναχωρεί είναι ότι θα βρεθούν πάλι κάποιοι όπως και πέρυσι με περίσσιο θράσος («μαγκιά» το βλέπουν οι ίδιοι) να σου πουν κατάμουτρα ότι πέρασαν με μέσον, θεωρώντας όλους τους άλλους κορόιδα που δεν τα κατάφεραν. Αυτοί που από την επομένη θα κληθούν να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο και να σώσουν έναν συνάνθρωπο μας.
Καλή επιτυχία και συνέχεια στους πραγματικά Πυροσβέστες.
Δημήτρης Ζέρβας

Πρόεδρος ΕΕΠΑ»
Φίλες και φίλοι, τα σχόλια δικά σας.
Πιστεύω ότι ο Δημήτρης τα είπε ΣΧΕΔΟΝ ΟΛΑ.