ΝΕΕΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΕΣ ΒΙΒΛΙΩΝ

ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΩΚΕΑΝΙΔΑΜωβ

Σειρά:Σύγχρονο ξένο μυθιστόρημα

Συγγραφέας:Αράλ Ιντζί

Τίτλος:Μωβ

Μετάφραση: ΒΡΕΤΟΥ ΣΤΕΛΛΑ

Πρώτη έκδοση:27/11/2008

ISBN: 978-960-410-539-7

Barcode: 9789604105397

Κωδικός: 0734

Σελίδες: 480

Ο Ιλχάν, γιος κηπουρού, πρώην αριστερός και τώρα μεγιστάνας του πλούτου, πενήντα χρονών πια, μετά από έναν αποτυχημένο νεανικό γάμο ερωτεύεται μια κοπέλα τριάντα χρόνια νεότερή του.

Με την επιθυμία να γυρίσει σελίδα στη ζωή του, προσπαθεί να πάρει διαζύγιο από τη γυναίκα του.

Από το πάρτι που οργανώνει για να γιορτάσει τα πρώτα γενέθλια του γιου του από την ερωμένη του, απουσιάζουν η πρώην γυναίκα του και η αδελφή της, που όμως συμμετέχουν στη γιορτή μ’ ένα σατανικό τρόπο.

Το Μωβ εκτυλίσσεται μέσα σε είκοσι τέσσερις ώρες.

Οι ήρωές του όμως σκέφτονται το παρόν και το μέλλον τους, και καθώς το μυθιστόρημα αναπτύσσεται προς αυτές τις κατευθύνσεις, καλύπτει πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα.

Άντρες και γυναίκες ταλαντεύονται ανάμεσα στην αγάπη και το μίσος, τη συνήθεια και την επιθυμία για κάτι καινούργιο, τη ζωή και το θάνατο.

Τι είναι το Βυζάντιο

Σειρά:Κυκεών

Συγγραφέας:Χέριν Τζούντιθ

Τίτλος:Τι είναι το Βυζάντιο

Μετάφραση: ΣΑΜΑΡΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΝΑ

Πρώτη έκδοση:24/11/2008

ISBN: 978-960-410-543-4

Barcode: 9789604105434

Κωδικός: 0691

Σελίδες: 680

H Βυζαντινολόγος Τζούντιθ Χέριν κάνει μια συνολική αποτίμηση της Βυζαντινής περιόδου.

Ήταν μια αυτοκρατορία που στηρίχθηκε σε μια ιεραρχημένη κοινωνία, η οποία κληροδότησε στους μεταγενέστερους, εκτός από τη δική της αντίληψη για τον Χριστιανισμό, και ορισμένα από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας τέχνης.

Σ’ αυτήν την αυτοκρατορία οφείλει η σημερινή Ευρώπη την ύπαρξή της:

Αν η Βυζαντινή αυτοκρατορία δεν είχε αναχαιτίσει για τόσους αιώνες τους Άραβες, τους Σελτζούκους και τους Οθωμανούς, η Δύση δεν θα είχε προλάβει να ορθοποδήσει.

Αυτές είναι μερικές από τις απαντήσεις που δίνει η Τζούντιθ Χέριν στην ερώτηση «Τι είναι το Βυζάντιο».

Η Βυζαντινολόγος συγγραφέας του πολυδιαβασμένου Γυναίκες στην Πορφύρα («Ωκεανίδα» 2002) ξεναγεί τον αναγνώστη της σε όλες τις πτυχές αυτής της φαντασμαγορικής αλλά και γεμάτη εκπλήξεις αυτοκρατορίας που κυριάρχησε στο προσκήνιο της Ιστορίας για πάνω από χίλια χρόνια.

Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2008, 8 μ.μ., Μουσείο Μπενάκη (Κουμπαρη 1, Αθήνα):

Ομιλία της Τζούντιθ Χέριν με τίτλο Η συναρπαστική ζωή του Βυζαντίου

Η ζωή είναι αγρίως απίθανη.

Ημερολόγια 1959-1979

Σειρά:Έλληνες συγγραφείς

Συγγραφέας:Καραπάνου Μαργαρίτα

Τίτλος:Η ζωή είναι αγρίως απίθανη.

Ημερολόγια 1959-1979

Πρώτη έκδοση:18/11/2008

ISBN: 978-960-410-541-0

Barcode: 9789604105410

Κωδικός: 0746

Σελίδες: 428

Η Ζωή είναι αγρίως απίθανη είναι μια συνταρακτική κατάδυση στα άδυτα του κόσμου της Μαργαρίτας Καραπάνου, μέσα από τα προσωπικά της Ημερολόγια:

Τα κείμενά της ξεκινάνε το 1959, όταν σε ηλικία 13 ετών ακολουθεί τη μητέρα της, τη συγγραφέα Μαργαρίτα Λυμπεράκη, στο Παρίσι, και τελειώνουν το 1979, όταν έχει ήδη εκδοθεί στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ το πρώτο της βιβλίο, Η Κασσάνδρα και ο λύκος, και τα ξένα έντυπα (Monde, Figaro, New York Times), αλλά και διάσημοι συγγραφείς σαν τον Τζον Απνταϊκ την συγκρίνουν με τον Προυστ, τον Κοζίνσκι, τον Κάρολ, τον Μπέκετ και τον Κάφκα.

Το καλλιτεχνικό Παρίσι, η αγάπη της για τη μεγάλη λογοτεχνία, οι παθιασμένοι έρωτες και το υπαρξιακό άγχος της εφηβείας, η ενηλικίωση και η πάλη της με τη μανιοκατάθλιψη, η βασανιστική λύτρωσή της μέσω της γραφής, τα προσχέδια της Κασσάνδρας και του Υπνοβάτη:

Ψηφίδες ενός ανθρώπινου χρονικού, που συγκλονίζει με την αυθεντικότητά του και που διαβάζεται με κομμένη την ανάσα σαν το μεγάλο μυθιστόρημα της ζωής.

Αλλά και μια μοναδική, εκ των έσω μαρτυρία για το πώς γεννιέται και δημιουργεί ένας συγγραφέας.

ΕΙΔΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ - ΝΕΕΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΕΣ

ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΤΑΜΟΥΛΗΣΓΙΟΡΤΑΖΩ, ΤΡΑΓΟΥΔΩ, ΠΑΙΖΩ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΩ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟΝ ΧΕΙΜΩΝΑ & CD

Συγγραφέας: Μαρίνα Παλιάκη-Μπόκια, Ελπίδα Παλιάκη-Ιεραπετρίτη

Εικονογράφηση: Αγγελική Δελεχά -Βάσια Μαγαράκη

Χρόν. Έκδοσης: 2008

Σχήμα: 20x25

ISBN: 9789606677403

Σελίδες: 64

Από τις Εκδόσεις Άθως Παιδικά κυκλοφορεί το δεύτερο τεύχος της νέας παιδικής σειράς Γιορτάζω, τραγουδώ, παίζω, δημιουργώ που θα ψυχαγωγήσει τους μικρούς μας φίλους όλο το χειμώνα με πλούσιο οπτικοακουστικό υλικό.

Με ιστορίες, παιχνίδια, κατασκευές και τραγούδια στο συνοδευτικό CD, όλα τα παιδιά θα περάσουν όμορφα.

Ποιοι φίλοι μου γιορτάζουν το χειμώνα;

Πώς να στολίσω το γιορτινό τραπέζι;

Ποια κάλαντα να τραγουδήσω με τους φίλους μου;

Τι παιχνίδι να παίξουμε όλοι μαζεμένοι στη γιορτή;

Τι συμβολίζει η εικόνα της Γέννησης του Χριστού μας;

Ποια ιστορία θα μου κρατήσει παρέα ή θα με συντροφέψει πριν να κοιμηθώ;

Ένα βιβλίο γεμάτο ιστορίες, παιχνίδια, ζωγραφιές!

Ένα πλούσιο CD με αφηγήσεις, κάλαντα, ύμνους!

Μια υπέροχη παρέα για όλο το χειμώνα.

Ένα βιβλίο για παιδιά Δημοτικού, που θα δώσει πολλές ιδέες σε γονείς, κατηχητές και εκπαιδευτικούς.

Η σειρά Γιορτάζω, τραγουδώ, παίζω, δημιουργώ αποτελεί καρπό συνεργασίας πολυμελούς ομάδας παιδαγωγών και καλλιτεχνών που συντονίζουν η Μαρίνα Παλιάκη-Μπόκια και η Ελπίδα Παλιάκη-Ιεραπετρίτη.

Στην ίδια σειρά κυκλοφορεί και το καλοκαιρινό Γιορτάζω, τραγουδώ, παίζω, δημιουργώ.

ΤΟ ΣΥΝΟΔΙΚΟΝ ΤΗΣ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ (29 Οκτωβρίου 2008)

Συγγραφέας: Αριστείδης Πανώτης

Χρόν. Έκδοσης: 2008

Σχήμα: 17x24

ISBN: 9789608116160

Σελίδες: 632

Μια έγκυρη ιστορική ανασκόπηση της θρησκευτικότητας των Ελλήνων από την εποχή του Αγνώστου Θεού μέχρι την παρουσία του Ιησού Χριστού και της διαδόσεως του Ευαγγελίου Του και τη συγκρότηση της Εκκλησίας, στην αποστολική και μεταποστολική περίοδο. Απευθυνόμενος στο ευρύτερο ελληνικό κοινό, και όχι απαραιτήτως στους περί τα εκκλησιαστικά ενδιατρίβοντας ειδικούς, ο τόμος αυτός καταγράφει, με γλαφυρότητα και πίστη στους θεσμούς, την όλη πορεία της γενέσεως και εξαπλώσεως του Χριστιανισμού και της Ορθοδοξίας στον Ελλαδικό χώρο.

Και η καταγραφή αυτή γίνεται προκειμένου «να προστατευθούν από την λήθη του χρόνου ή από την εσκεμμένη παραποίηση» καίρια ιστορικά γεγονότα και εκκλησιαστικά πεπραγμένα, που αναφέρονται στους διαχρονικά άρρηκτους δεσμούς της κατά Ελλάδα Εκκλησίας με την Μητέρα Εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως.

Ο τόμος αυτός αναφέρεται στην περίοδο των διωγμών και της ανεξιθρησκείας και στη συγκρότηση των πρώτων εκκλησιαστικών κέντρων, στην επιστασία της Παλαιάς Ρώμης στην Ελλάδα, στην ανάδειξη της Νέας Ρώμης σε αποστολική Καθέδρα και στη διαμόρφωση της δικαιοδοσίας της στην Ανατολή, στην παγίωση του εκκλησιαστικού πολιτεύματος της Πενταρχίας και στη διάσωση της ελληνικότητος στο ανατολικό Ιλλυρικό.

Επίσης, μνημονεύεται η διάσωση της εν Ελλάδι Εκκλησίας κατά την μακρά περίοδο της φραγκοκρατίας και τουρκοκρατίας από την Εκκλησία το Γένους, με πλήρη ιστορικά χρονολόγια από το 1000-1821, καθώς και τα περί προνόμια του «κράτους» της Εκκλησίας μετά την Άλωση και τα ιστορικά και κανονικά δίκαια του Οικουμενικού Πατριάρχη. Αναπτύσσονται τα της εν Ελλάδι Εκκλησίας κατά την Επανάσταση και την πρώτη οργάνωση της Ελληνικής Πολιτείας.

Αποκαλύπτεται ότι οι αγωνιστές ιεράρχες δεν θέλησαν την αυτοκεφαλία καθώς και η σοφή εκκλησιαστική τακτική του Καποδίστρια.

Τέλος, τα της επικρατήσεως των διπλωματικών συμφερόντων των ευρωπαϊκών δυνάμεων, δια της οθωνικής Αντιβασιλείας και πως έγινε η εξαπάτηση των ιεραρχών και επιβλήθηκε η ανεξαρτοποίηση και η καταδούλωση της τοπικής Εκκλησίας με τη διάλυση του πνευματικού ιστού των εν Ελλάδι μονών και την πρώτη ληστρική διασπάθιση της εκκλησιαστικής περιουσίας.

Επίσης, καταγράφονται τα της διαμάχης πολιτειοκρατών και παραδοσιακών και τα της ετερόδοξης παρεμβολής που προκάλεσαν την ανασύνταξη της θεολογικής επιστήμης και το ξεκίνημα της άμυνας των Ορθοδόξων, με τη σύμπηξη των πρώτων θρησκευτικών κινήσεων. Οι 632 σελίδες του τόμου περιέχουν σπάνια εικονογράφηση με ογδόντα και πλέον φωτογραφίες και σχέδια και με κείμενο πλήρως επιστημονικά κατοχυρωμένο από πεντακόσιες και πλέον παραπομπές και αποτελεί επίκαιρη ιστορική συμβολή για την ενότητα της Μιας Εκκλησίας του Γένους των Ελλήνων.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ (24 Οκτωβρίου 2008)

Συγγραφέας: Γιώργος Παπατριανταφύλλου

Χρόν. Έκδοσης: 2008

Σχήμα: 17x24

ISBN: 9789603517597

Σελίδες: 352

Μόλις κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Αθ. Σταμούλης το νέο βιβλίο του Γιώργου Παπατριανταφύλλου٭ με τίτλο Προγράμματα Δημοσίων Σχέσεων - Στρατηγική & Εκτέλεση. Τα προγράμματα Δημοσίων Σχέσεων αποτελούν παγκοσμίως ένα από τα αποτελεσματικότερα οχήματα για την επικοινωνία των οργανισμών με το ευρύτερο περιβάλλον τους και την προάσπιση των συμφερόντων τους.

Τα προγράμματα αυτά περιλαμβάνουν τα στάδια της έρευνας, της μελέτης των στοιχείων, του στρατηγικού σχεδιασμού και της εκτέλεσης.

Ο συγγραφέας του βιβλίου, παραθέτοντας για πρώτη φορά διεθνή ερευνητικά στοιχεία σε τομείς της επικοινωνίας, διεισδύει σε βάθος στην πρακτική πλευρά των Δημοσίων Σχέσεων, καταθέτοντας προτάσεις και λύσεις, με τη μορφή ξεχωριστών προγραμμάτων, για την καλύτερη εφαρμογή τους.

Παρουσιάζεται βήμα προς βήμα η επιτυχής ολοκλήρωση διάφορων προγραμμάτων Δημοσίων Σχέσεων, όπως:

Σχέσεις με τους δημοσιογράφους και τα ΜΜΕ, Διοργάνωση εκδηλώσεων, Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη, Πρόληψη, διαχείριση και επικοινωνιακή αντιμετώπιση των κρίσεων, Lobbying, Πολιτική επικοινωνία, Image making, Εσωτερικές Δημόσιες Σχέσεις, Απευθείας επικοινωνία με το κοινό.

Ένας χρήσιμος οδηγός για την καθημερινή εφαρμογή των Δημοσίων Σχέσεων στην ελληνική πραγματικότητα. ٭

O Γιώργος Παπατριανταφύλλου έχει σπουδάσει Επικοινωνία και ΜΜΕ και διδάσκει Δημόσιες Σχέσεις.

Είναι Διευθυντής Δημοσίων Σχέσεων στον Ραδιοφωνικό Σταθμό Κiss 92,9 και έχει εργαστεί σε ραδιοτηλεοπτικά και έντυπα Μέσα Ενημέρωσης.

Είναι τακτικό μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Δημοσίων Σχέσεων (το επιστημονικό σωματείο των Δημοσίων Σχέσεων στην Ελλάδα), όπου το 2005 εξελέγη για πρώτη φορά στο Διοικητικό Συμβούλιο και στο Προεδρείο αυτής ως Ταμίας.

ΝΕΕΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΕΣ ΒΙΒΛΙΩΝ

ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΦΥΤΡΑΚΗΣΟΚΟΛΑΤΑ

ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ

Διαστάσεις 20 x 25

ΙSBN 978-960-535-584-5

Barcode 9789605355845

Σελίδες 192

Ημερομηνία Έκδοσης 11/2008

Κατηγορία Μαγειρική

Τον 16ο αιώνα, οι Ευρωπαίοι ταξιδευτές επέστρεψαν από την Αμερική φέρνοντας μαζί τους έναν από τους πολυτιμότερους θησαυρούς: τη σοκολάτα.

Έκτοτε η σοκολάτα διαδόθηκε σε όλο τον κόσμο, πήρε πολλές μορφές και χρησιμοποιήθηκε σε αγαπημένες συνταγές, αλλά και σε διάφορες παραλλαγές τους.

Γάλακτος, λευκή, υγείας, κουβερτούρα ή με ξηρούς καρπούς, είναι ένας γλυκός πειρασμός στον οποίο όλοι ενδίδουν πού και πού.

Αν ανήκετε, λοιπόν, στους λάτρεις της σοκολάτας, στο βιβλίο αυτό με τις 80 συνταγές, θα βρείτε πολλές κλασικές αλλά και πρωτότυπες σοκολατένιες γεύσεις που θα σας ενθουσιάσουν και θα σας.. γλυκάνουν!

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

GREER ALLICA

Διαστάσεις 15.24 x 15.24

ΙSBN 978-960-535-579-1

Barcode 9789605355791

Σελίδες 168

Ημερομηνία Έκδοσης 11/2008

Κατηγορία Λευκώματα

"Φανταστείτε πως η ζωή σας είναι ένα ποτάμι και τα βράχια είναι οι γερές και ανθεκτικές σκέψεις της..."

Η δύναμη της σκέψης σας μπορεί να αλλάξει τη ζωή σας και με τη χρήση της πανάρχαιας και εμψυχωτικής πρακτικής του διαλογισμού, θα βοηθηθείτε ώστε να:" είστε ανοιχτοί σε νέους τρόπους σκέψης" αντιμετωπίσετε τις φοβίες που σας αποδυναμώνουν" αναγνωρίσετε τις αξίες σας και αυτό που σας προσδιορίζει" επικοινωνήσετε, με μεγαλύτερη ειλικρίνεια και στοργή, με τους φίλους και την οικογένειά σας.

Οι απλοί αλλά βαθιοί στοχασμοί αυτού του βιβλίου, θα σας δώσουν τη δύναμη να αντεπεξέλθετε στις απαιτήσεις της ζωής και να αξιοποιήσετε όλο τον πλούτο που κρύβεται μέσα σας.

ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ

GEOFFREY BLAINEY

Διαστάσεις 13 x 20

ΙSBN 978-960-535-567-8

Barcode 9789605355678

Σελίδες 576

Ημερομηνία Έκδοσης 10/2008

Κατηγορία ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Το ανάγνωσμα που κρατάτε στα χέρια σας, πόνημα του έγκριτου ιστορικού Geoffrey Blainey, πραγματοποιεί ένα συναρπαστικό ταξίδι ανά τον κόσμο και αγγίζει το σφυγμό μιας θυελλώδους εκατονταετίας.

Με αιχμή του δόρατος το διεισδυτικό βλέμμα και το περίτεχνο αφηγηματικό ύφος, ο συγγραφέας δίνει πνοή στα γεγονότα που σημάδεψαν τον 20ο αιώνα: τους δύο παγκόσμιους πολέμους, την άνοδο και την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού, τη δριμύτερη οικονομική ύφεση που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα, την παρακμή των ευρωπαϊκών μοναρχιών και αυτοκρατοριών, την ανάρρηση της πρώτης γυναίκας πρωθυπουργού, την ανάκαμψη της Ασίας και την εξερεύνηση του διαστήματος.

Ωστόσο, η εξοικείωση με τα ορόσημα της παγκόσμιας ιστορίας δεν επαρκεί για την εμβριθή γνώση ή την κατανόησή της.

Ως συνήθως, ο Blainey ζωντανεύει το παρελθόν με την καταγραφή του παλμού της καθημερινής ζωής: σκιαγραφεί εννιάχρονες μητέρες με κάτισχνα βρέφη στην αγκαλιά, περιγράφει με γλαφυρότητα σκηνές από τον αγροτικό βίο, καταγράφει την πολύβουη ατμόσφαιρα πυκνοκατοικημένων μεγαλουπόλεων.

Κοντολογίς, αιχμαλωτίζει τα πάθη, τους θριάμβους και τις τραγωδίες του σημαντικότερου ίσως αιώνα της ιστορίας μας.

ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

MARC FISHER

Διαστάσεις 13 x 20

ΙSBN 978-960-535-568-5

Barcode 9789605355685

Σελίδες 144

Ημερομηνία Έκδοσης 09/2008

Κατηγορία Λογοτεχνία

"Ενθουσιάστηκα τόσο από Το Μυστικό, ώστε αγόρασα δέκα αντίτυπα και τα έκανα δώρο σε φίλους και πελάτες.

Πολλοί από αυτούς επανήλθαν ενθουσιώδεις βέβαια, αλλά και με ερωτηματικά. Ιδού λοιπόν απλές απαντήσεις μέσα σε αυτόν το μικρό συνοδοιπόρο του Μυστικού.

Μέσα από μια σειρά παραδειγμάτων, ανεκδότων και περιστατικών της ζωής κοινών θνητών, αλλά και μεγάλων ανδρών, όπως του Τσάρλι Τσάπλιν, του Χένρι Φόρντ, του Στίβεν Σπίλμπεργκ, του Βενιαμίν Φραγκλίνου, του Καρόλου Γιούνγκ, του Χριστού και του Λεονάρντο ντα Βίντσι, θα ανακαλύψετε πώς να εμβαθύνετε στο νόημα του Μυστικού, ώστε να γίνει πιο αποτελεσματικό σε όλες τις πτυχές της ζωής σας -επιτυχία, χρήμα, αγάπη (γάμος, οικογένεια, ζήλιες, χωρισμοί)-αλλά κυρίως πώς να ξαναβρείτε την έννοια της ζωής και της ευτυχίας…

"Μαρκ Φίσερ, συγγραφέας της σειράς Ο Εκατομμυριούχος, που κυκλοφορεί σε όλο τον κόσμο.

ΠΑΘΟΣ ΚΑΙ ΚΟΠΟΙ ΓΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ

ΑΠΟ ΤΟ http://diexodos.blogspot.com/

Ας γυρίσουμε το χρόνο ζωής της Καλαμαριάς μας, πενήντα χρόνια πίσω.

Είμαι βέβαιος ότι δεν θα μας βασανίσει το μυαλό, ημών των παλιών, για το πώς ήταν τότε…Αφήστε που εμείς οι παλιοί με μεγάλη χαρά σε παραμικρή ευκαιρία γυρίζουμε και κοιτάμε την Καλαμαριά του τότε και την περιγράφουμε με ατέλειωτες διηγήσεις στις παρέες, στα καφενεία και αλλού, με νοσταλγική διάθεση, είτε με χιούμορ, ή, τέλος πάντων, για την ιστορία…

Μια, λοιπόν, που πρέπει να αναφερθούμε στην επέτειο των 100 χρόνων του Φροντιστηρίου της Τραπεζούντας του Πόντου και στη συνέχεια της Καλαμαριάς μας και κατ’ επέκταση στη μόρφωση, στην παιδεία ας θυμηθούμε και λίγα τινά από το τότε γυμνάσιο της Καλαμαριάς. Ήταν τότε (στη δεκαετία 50 – 60, που πήγα εγώ δεκατριών ετών στην πρώτη τάξη) στο κτίριο του Δημαρχείου.

Ακριβώς όπως είναι και σήμερα (τουλάχιστον απ’ έξω).

Ήταν μικτό εξατάξιο.

Λειτουργούσε στον επάνω όροφο με έξι αίθουσες διδασκαλίας και δύο γραφεία καθηγητών.

Ο κάτω όροφος φιλοξενούσε δύο ή τρία δημοτικά σχολεία.

Δεν έφτανε, όμως, για το μέγα πλήθος των μαθητών, γι’ αυτό χρησιμοποιούταν και παράγκα, με δύο αίθουσες.

Εννοώ τη γερμανική παράγκα που ήταν τοποθετημένη σε θέση παράλληλη προς το τώρα πολιτιστικό κέντρο του Δήμου, σε απόσταση από αυτό περίπου τέσσερα μέτρα και μέσα στον περίβολο του τώρα Δημαρχείου.

Η στενή πλευρά περίπου 4 μέτρα μήκους, ήταν παράλληλη της οδού Κομνηνών και η μακριά (σε μήκος 9 -10 μέτρων) κάθετα σ’ αυτήν.

Είχε δύο αίθουσες διδασκαλίας, ένα γραφείο προσκόπων και ένα γραφείο του «Απόλλωνα». 1953.

Πρώτη τάξη γυμνασίου, λοιπόν.

Αγόρια πενήντα.

Κορίτσια σαράντα.

Τα αγόρια στην παράγκα.

Τα κορίτσια στο κτίριο.

Η αίθουσα της παράγκας μικρή.

Τα θρανία σχεδόν παιδικά.

Μικρά για να καθίσουν όλοι οι μαθητές.

Αν κανένα παιδί ήταν και λίγο αναπτυγμένο, έπρεπε να οργανώνει κάθε φορά τον τρόπο να καθίσει ή να σηκωθεί από το θρανίο του.

Σχεδόν γινόταν σύσκεψη, προπάντων όταν έπρεπε να σηκωθεί κάποιος στον πίνακα, μεταξύ των μαθητών, για να βρεθεί λύση.

Καταλαβαίνετε.

Πρώτες εμπειρίες που μένουν στο μυαλό για όλα τα χρόνια ζωής. Δεν ξεχνιούνται.

Πώς να ξεχάσω π.χ. το τι γινόταν στην τάξη όταν σήκωνε στον πίνακα για το μάθημα ο καθηγητής των αρχαίων ο μακαρίτης Κακουλίδης τον μαθητή Φιλίππου.

Ο Φιλίππου, λοιπόν, ήταν κοντά δύο μέτρα ύψος και καθόταν στα τελευταία θρανία.

Για να σηκωθεί έπρεπε να σηκωθούν όλοι οι μαθητές της τάξης.

Να αδειάσουν δύο – τρεις σειρές θρανία.

Να γίνει διάδρομος πιέζοντας στα άκρα ο ένας τον άλλο. για να καθίσει, πάλι το ίδιο.

Αλλά ο καθηγητής Κακουλίδης είχε πάντα το συνήθειο να απαγορεύει τα γέλια.

- Μη γελάτε, βρε, μας έλεγε.

Ή, πώς να ξεχάσω το άλλο…

Ότι υπήρχε μέσα στην τάξη της παράγκας, ξυλόσομπα για το χειμώνα, η οποία άναβε όταν υπήρχαν ξύλα ή όταν κάποιοι μαθητές έφερναν και από κανένα από τα σπίτια τους.

Και ότι μία μέρα του χειμώνα στη διάρκεια διαλείμματος, έφυγε από τη θέση του το μπουρί, που μέχρι να το βάλουμε στη θέση του, κάψαμε τρία βιβλία αρχαίων ελληνικών, πιάνοντάς την όπως ήταν ζεστή για να έρθει στη θέση της.

Γέμισε όμως καπνό η αίθουσα, τόσο που σχεδόν δεν έβλεπες.

Χτύπησε το κουδούνι για την τάξη.

Τώρα;

Ανοίξαμε όλα τα παράθυρα και την πόρτα και όρθιοι μέσα στην τάξη με τον καπνό ακόμα, περιμένουμε τον καθηγητή μας τον Κακουλίδη για τα Αρχαία.

Ο καθηγητής έμαθε τα καθέκαστα και μας έβαλε να καθίσουμε για μάθημα με ανοιχτά παράθυρα, πόρτες.

Το κρύο, κρύο. Ο καπνός, καπνός.

Αλλά πρώτα το μάθημα.

- Για έλα στον πίνακα Ασλανίδη.

- Κύριε καθηγητά, κάηκε το βιβλίο μου, που έπιασα τη σόμπα μ’ αυτό…

- Παλαιόπαιδο. Με το βιβλίο των αρχαίων βρε;

Στη δευτέρα τάξη μας είπαν ότι θα πάμε σε αίθουσα του κτιρίου.

Τι ωραία που θα είναι, σκεφτόμασταν πολλοί.

Του χρόνου θα είμαστε πολύ καλύτερα μέσα σε μεγάλη αίθουσα, με πολλά παράθυρα στον όροφο.

Ψηλά.

Τι ωραία…

Ήταν η πρώτη εβδομάδα που άρχισε το σχολικό έτος.

Τέλος Οκτωβρίου 1954.

Δευτέρα Γυμνασίου τώρα.

Την τρίτη ώρα είχαμε γυμναστική και την τέταρτη και πέμπτη Αρχαία.

Γυμναστική μας κάνει στον περίβολο ο μακαρίτης ο Πούρικας…

Σύμπτωση, εκείνη η ώρα ήταν κενή για το σχωρεμένο τον Κακουλίδη, που θα μας έκανε τα αρχαία και καθόταν στο μοναδικό μπαλκόνι του κτιρίου και μας έβλεπε…

Τελείωσε η ώρα της γυμναστικής.

Τελείωσε και το διάλειμμα.

Είμαστε μέσα στην τάξη.

Έχουμε αρχαία με τον Κακουλίδη.

Μόλις μπήκε στην τάξη και καθίσαμε όλοι οι μαθητές, ο Κακουλίδης απευθύνεται στο μαθητή Τραντίδη.

- Βρε παιδάκι μου, Τραντίδη…γιατί βρε έκανες ξυπόλυτος γυμναστική;

Για ν’ αρρωστήσεις;

Μήπως νομίζεις πως άμα αρρωστήσεις θα κλείσουν τα σχολεία;

Α, να χαθείς παλαιόπαιδο...

Κάθισε κάτω.

Τι θα έλεγε, άραγε, αν τον σήκωνε στον πίνακα και έβλεπε ότι δεν έκανε μόνο γυμναστική ξυπόλυτος, αλλά ήταν και ξυπόλυτος;

Αυτά τα παραπάνω τα ευτράπελα ή όχι, τα ξαναθυμήθηκα και τα μετέφερα εδώ για να φανεί έμμεσα ότι το πάθος για μόρφωση των παιδιών της Καλαμαριάς δεν σταματούσε με τη φτώχεια του τότε καιρού, ούτε με την ταλαιπωρία στην παράγκα.

Αυτά ήταν τα τελευταία, που θα επηρέαζαν τους γονείς των παιδιών…

Αλλά και τους καθηγητές.

Τα γράμματα…

Αυτό ήταν το πάθος των γονέων…

Τα παιδιά τους να μάθουν γράμματα.

Όπως να ‘ναι.

Με οποιεσδήποτε συνθήκες…

Γιατί έπρεπε… Γιατί επιβάλλονταν…

- Θα σε στείλω στο γυμνάσιο να μάθεις γράμματα (μας έλεγαν).

Τότε, κάποια μέρα, ρώτησα τον πατέρα μου.

- Πάπα, εσύ που έμαθες τα γράμματα;

- Στο Φροντιστήριο της Τραπεζούντος…- ……….

Αλέκος Τραντίδης

Μπρα ντε φερ για το Βατοπέδιο

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣχεδιασμοί από ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. σε σχέση με την προανακριτική για τη μονή με φόντο τον ανασχηματισμό ή και τις εκλογές Των ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΣΙΟΔΡΑ, ΚΑΤΙΑΣ ΜΑΚΡΗ Εξεταστική, αίτημα για προανακριτική και στο βάθος εκλογές;

Οι εξελίξεις είναι απρόβλεπτες, καθώς Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ ετοιμάζονται για τη «μητέρα των μαχών» λίγο πριν την ώρα της απόδοσης ευθυνών για το Βατοπέδι. *Το μέγαρο Μαξίμου επιχειρεί να κλείσει άρον άρον το σκάνδαλο πριν από τις γιορτές, ώστε ο Κ. Καραμανλής να μπορεί να προχωρήσει σε ανασχηματισμό κι άλλες πρωτοβουλίες από τις αρχές του νέου χρόνου.

*Η Χαρ. Τρικούπη, από την άλλη, έχει εντελώς αντίστροφο σχεδιασμό:

Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ θα καταθέσουν αίτημα προανακριτικής μετά τις γιορτές ακριβώς για να μπλοκάρουν το σχεδιασμό του πρωθυπουργού.

Τα κόμματα της αριστεράς και ο ΛΑΟΣ προσανατολίζονται μεν στην υπερψήφιση της προανακριτικής, αλλά οι τελικές τους αποφάσεις θα ληφθούν με βάση τις εξελίξεις εκείνων των ημερών.

*Η κυβερνητική στρατηγική υπαγορεύει έκδοση πορίσματος στις 12 Δεκεμβρίου, ώστε το πολύ έως τις 15 του μηνός να έχουν απορρίψει κάθε συζήτηση περί ποινικών ευθυνών για υπουργούς.

Θα αναγνωρίσουν τουλάχιστον ότι τους αναλογούν κάποιες πολιτικές ευθύνες;

Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΑΠΟ ΤΟ http://infognomonpolitics.blogspot.com/ Tριμερής συνάντηση κορυφής Τουρκίας-Αζερμπαϊτζάν-ΤουρκμενιστάνTα αποθέματα της Κασπίας και του Τουρκμενιστάν και η εκμετάλλευσή τους θα παίξουν σημαντικό ρόλο στην υλοποίηση του αγωγού Nabucco

Οι πρόεδροι της Τουρκίας, του Αζερμπαϊτζάν και του Τουρκμενιστάν συναντώνται στην πρωτεύουσα του Τουρκμενιστάν, Ασκαμπάτ, με σκοπό τη συζήτηση θεμάτων που αφορούν την εκμετάλλευση και τη μεταφορά στις διεθνείς αγορές των ενεργειακών αποθεμάτων της περιοχής της Κασπίας.

Με αφορμή τη συνάντηση αυτή και μετά από πρόσκληση του προέδρου του Τουρκμενιστάν Gurbanguli Bermuhammedov, ο πρόεδρος της Τουρκίας Αμπντουλλάχ Γκιούλ, βρίσκεται από χθες στο Τουρκμενιστάν, όπου θα παραμείνει επί διήμερο.

Με βάση ανακοίνωση της τουρκικής προεδρείας

"Στη συνάντηση που θα πραγματοποιήσουν... οι πρόεδροι της Τουρκίας, του Τουρκμενιστάν και του Αζερμπαϊτζάν πρόκειται να αξιολογηθούν οι σχέσεις των τριών αδελφών χωρών με βάση τις προκλήσεις του μέλλοντος, ενώ θα εξεταστούν και οι δυνατότητες σύσφιξης των σχέσεων και ολοκλήρωσης της συνεργασίας και του πνεύματος αλληλεγγύης".

Να σημειωθεί ότι η απρόσμενη συνάντηση των τριών "Τούρκων" προέδρων πραγματοποιείται σε μια περίοδο που έχουν κορυφωθεί οι διεργασίες και οι προσπάθειες για το θέμα της μεταφοράς των ενεργειακών αποθεμάτων της Κασπίας στις διεθνείς αγορές, με κυρίαρχο ζήτημα την κατασκευή του αγωγού Nabucco, ενώ καταδεικνύει και τη βελτίωση των σχέσεων του Αζερμπαϊτζάν και του Τουρκμενιστάν, που ήσαν εξαιρετικά τεταμένες και δοκιμάστηκαν πολλές φορές κατά το παρελθόν, με αφορμή την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στην Κασπία Θάλασσα.

AKSAM

Διαβάστε περισσότερα άρθρα εδώ.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΑΠΟ E-PONTOS ΠΑΜΠΟΝΤΙΑΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΛΛΑΔΟΣ Την Παρασκευή 14-11-2008 πραγματοποιήθηκε με επιτυχία μια συνάντηση γνωριμίας και προσδιορισμού στόχων από τα μέλη της Περιφερειακής Επιτροπής Νεολαίας του Σ.Πο.Σ. Θεσσαλονίκης στο κέντρο "Παρακάθ".

Ήταν η πρώτη συνάντηση προκειμένου να γνωριστούν μεταξύ τους αρκετά από τα μέλη της νεολαίας, να ανταλλάξουν απόψεις, ιδέες και προβληματισμούς σε θέματα που απασχολούν το χώρο της οργανωμένης ποντιακής νεολαίας και όχι μόνο.

Όπως τόνισε στο χαιρετισμό του ο Πρόεδρος της Συντονιστικής Επιτροπής Νεολαίας της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος κ. Χαράλαμπος Κωτίδης στόχος μας είναι να οργανώσουμε και και να κάνουμε ενεργά όλα τα μέλη της ποντιακής νεολαίας προσφέροντας δημιουργικά σε αυτό το χώρο αλλά και να φέρουμε εις πέρας την 5η Πανελλήνια Συνάντηση Ποντιακής Νεολαίας που θα πραγματοποιηθεί το καλοκαίρι του 2009 στη Θεσσαλονίκη.

Στα θέματα που συζητήθηκαν επίσης ήταν και η φιλοξενία της ενοριακής ομάδας Νέων και Χορωδίας κωμοπόλεων Ιλλομάντσι και Ταϊπάλε της Φινλανδίας το επερχόμενο καλοκαίρι. ΠΑΜΠΟΝΤΙΑΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΛΛΑΔΟΣ Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος

Σύνδεσμος Ποντιακών Σωματείων Νότιας Ελλάδος και Νήσων

Νοταρά 45 & Μετσόβου 30, Αθήνα

106 83

Τηλ. 210 5231966 Fax: 210 5221950

info@psomiadion.gr

Αθήνα 25.11.2008

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ο Σύνδεσμος Ποντιακών Σωματείων Νότιας Ελλάδος και Νήσων σας ενημερώνει:

Τετάρτη 3/12/2008 και ώρα 20:00 το χορευτικό του Συλλόγου Ποντίων Χαϊδαρίου «ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΛΥΡΑ» καλεί τα μέλη των χορευτικών των αδελφών σωματείων, στην ποντιακή μουσική βραδιά που διοργανώνει στο Χώρο Τέχνης «8 Δυτικά», Λεωφ. Αθηνών 387, Χαϊδάρι, με την αφιλοκερδή συμμετοχή των καλλιτεχνών:

Αβραμίδη Ηλία, Γεωργιάδη Κώστα, Κατσώτη Περικλή, Κουλαξουζίδη Γιώργου, Κοσμίδη Χρήστου, Μουρούζη Λάμπη, Φωτιάδη Παύλου, Υφαντίδη Ηλία και του μέλους του χορευτικού του συλλόγου και νέου λυράρη Κανονίδη Παναγιώτη.

Η βραδιά διοργανώνεται στο πλαίσιο της γνωριμίας και της σύσφιξης των σχέσεων μεταξύ των μελών των χορευτικών των συλλόγων και η είσοδος θα είναι ελεύθερη.

Η Υπεύθυνη Γραφείου Τύπου

Ερμίδου Γεωργία

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΑΠΟ ΤΟ http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/

Η καρδιά των Παλαιστινίων χτύπησε στη Δαμασκό

Του ΝΙΚΟΥ ΚΛΕΙΤΣΙΚΑ* Περίπου 5.000 σύνεδροι από 55 χώρες πήραν μέρος στη διάσκεψη στη συριακή πρωτεύουσα για το «δικαίωμα στην επιστροφή» Προς τη Δαμασκό μέσω Κωνσταντινούπολης.

Ενα ακόμη από τα συνήθη «συνέδρια» για το Παλαιστινιακό... Σκέψεις για τα 60 χρόνια κατοχής, προσφυγιάς και απαρτχάιντ, γνωστές σε κάθε πολίτη αυτού του πλανήτη και πως η νέα Παγκόσμια Διάσκεψη με θέμα το «Δικαίωμα για Επιστροφή» των παλαιστινίων προσφύγων θα είναι μία ακόμη επετειακή εκδήλωση «ρουτίνας». Το 1948, με μια διαδικασία που δεν έχει προηγούμενο στον πλανήτη και το διεθνές δίκαιο, ιδρύθηκε το κράτος του Ισραήλ.

Εκδιώχθηκαν από τη γη τους και τα σπίτια τους 750.000 Παλαιστίνιοι, διχοτομήθηκε η Ιερουσαλήμ σε ισραηλινή και ιορδανική ζώνη, και η Λωρίδα της Γάζας πέρασε στην Αίγυπτο.

Διαβάστε όλο το άρθρο και πολλά ακόμα εδώ.

Μια πραγματικότητα που γίνεται εικονική

ΓΡΑΦΕΙ Η ΜΑΡΩ ΣΙΔΕΡΗ Μια πραγματικότητα που γίνεται εικονική Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι σύγχρονες κοινωνίες έχουν το μεγάλο πλεονέκτημασε σχέση με αντίστοιχες του παρελθόντος, να μαθαίνουν όσα ηχηρά συμβαίνουνστον πλανήτη ή στο στενό εθνικό τους περιβάλλον, σχεδόν σε πρώτο χρόνο. Η τηλεοπτική μάχη της είδησης έχει γίνει από απλά άμεση, βίαιη, ορμητική και συχνά σαρκοβόρα, γιατί πάνω στην ταχύτητα μετάδοσης και στην πρωτοτυπία παρουσίασης ενός γεγονότος στηρίζει την επιβίωσή του ο πολυδάπανος και πανάκριβος τηλεοπτικός χρόνος. Κανένα μέσο ενημέρωσης δεν έχει κατηγορηθεί και αγαπηθεί όσο η τηλεόραση, ώστε μπορούμε σχεδόν με βεβαιότητα να πούμε ότι η σχέση του μέσου με τον πολίτη είναι σχέση νοσηρά παθιασμένου έρωτα. Αυτός ακριβώς ο έρωτας του κοινού αποτελεί για την τηλεόραση πηγή άκριτηςδύναμης, αφού τελικά την επιλέγουμε ακόμα και τη στιγμή που κατακρίνουμε τις τακτικές της, ή όταν αισθανόμαστε κορεσμένοι από τις αθέμιτες μεθόδους της, ή προβληματισμένοι μπροστά στην άποψή της περί ηθικής και δικαίου. Είναι σαφές ότι η τηλεόραση πρέπει να διανύσει μεγάλη απόσταση αυτοκριτικής και ελέγχου προκειμένου να προσεγγίσει την έννοια του αψεγάδιαστου μέσου μα όσα αρνητικά χαρακτηριστικά της κι αν διαγνώσει κανείς , ακυρώνονται μπροστά σε δύο θετικά της σημεία που αποτελούν σε θεωρητικό επίπεδο τη βάση κάθε δημοκρατικής κοινωνίας: Το πρώτο είναι η υποχρέωση του πολίτη στην ενημέρωση, άρα τη γνώση ( το να αναζητώ την αλήθεια αποτελεί καθήκον μου) και δεύτερο το δικαίωμα του πολίτη στην επιλογή. Όσο η σχέση του μέσου με τον δέκτη φαίνεται ότι καθορίζεται από το τηλεκοντρόλ, κάθε άλλη κριτική παραμένει χωρίς ουσία, γιατί στο τέλος το επιχείρημα του κρινόμενου μέσου είναι ακλόνητο και ως ένα βαθμό ορθό: «είμαι ό,τι μου ζητούν να είμαι». Φυσικά, η άποψη αυτή περικλείει μια μεγάλη ανακρίβεια που λόγω της σοβαρότητας του ζητήματος είναι επικίνδυνη: Η φράση «είμαι ότι μου ζητούν να είμαι» θα ήταν απόλυτα σωστή αν η τηλεόραση ήταν εντελώς άψυχη, χωρίς την ανθρώπινη δραστηριότητα. Κάτι τέτοιο ωστόσο δεν ισχύει ώστε το επιχείρημα «είμαι αυτό που μου ζητούν να είμαι» είναι τόσο ορθό, όσο θα ήταν σε άλλη περίπτωση το επιχείρημα «πουλώ ναρκωτικά γιατί υπάρχουν άνθρωποι που τα ζητούν» ή «διακινώ εικόνες παιδικής πορνογραφίας στο διαδίκτυο γιατί αυτό μου ζητούν να κάνω»! Φυσικά στις άλλες δύο περιπτώσεις η δήλωση αυτή ακούγεται εξοργιστική γιατί τα εγκλήματα είναι προφανή, ή γιατί κανένας έμπορος ναρκωτικών και κανένας παιδόφιλος μέχρι στιγμής δεν είχε το θράσοςνα ξεστομίσει δημόσια μια τέτοια δικαιολογία, ή απλά εξαιτίας της έλλειψης αυτοκριτικής και ήθους όταν δεν υπάρχει ο φόβος του νόμου. Είναι ωστόσο ανάλογης (και μάλιστα κατά την εντελώς προσωπική μου γνώμη ηθικά ίσης)βαρύτητας γιατί η τηλεόραση έχει τη δύναμη να προβάλλει ή να ενταφιάσει τον πολιτισμό, ή την χυδαιότητα, άρα να προωθήσει την εξέλιξη ή την παρακμή της κοινωνίας. Όταν επομένως οι άνθρωποι της τηλεόρασης αποποιούνται το δικαίωμά τους να είναι άνθρωποι, με το φτηνό επιχείρημα «δίνουμε αυτό που ο κόσμος ζητά» (ανάλογο του αρχέγονου επιχειρήματος η Εύα με ηπάτησε) το βάρος της βελτίωσης του μέσου πέφτει στον τηλεθεατή κι αυτό είναι μια ευθύνη που η κοινωνία δε φαίνεται να έχει λάβει σοβαρά υπόψη ούτε να επιθυμεί να αναλάβει. Οι τηλεθεατές επιμένουμε να εμπιστευόμαστε για την ενημέρωση ή τη διασκέδασή μας ( η λέξη ψυχαγωγία προϋποθέτει ένα δουλεμένο και υψηλού επιπέδου μέσο) μια τηλεόραση που τελικά δεν μπαίνει στη διαδικασία της αυτοκριτικής και που στηρίζει την βελτίωσή της στην ευαισθησία ενός απρόσωπου, αδιάφορου απαίδευτου και βολεμένου στην ανωνυμία του, πλήθους. Είναι σαφές ότι ο πολίτης της μη- παιδείας δεν μπορεί ως τηλεθεατής να ασκήσει έμπρακτα κριτική σε ότι ακυρώνει την αξιοπρέπειά του, γιατί με αφέλεια πιστεύει ότι μπορεί μυστικά να παρακολουθήσει ένα πρόγραμμα εξευτελιστικό, αφού κανένας δε θα το μάθει. Μπορεί σε μια παρέα ως επώνυμο μέλος μιας κοινωνίας να καταδικάζει ένα show που απειλεί τις ανθρώπινες σχέσεις, αλλά όταν μένει μόνος στην ανωνυμία του ιδιωτικού του χώρου, παύει να σκέφτεται ως πολίτης και λειτουργεί ως ηδονοβλεψίας χωρίς να καταλαβαίνει ότι σ' αυτή ακριβώς τη μυστική τακτική του ηδονοβλεψία που ικανοποιεί την σκοτεινή πλευρά του εαυτού του, αλλά καταργεί τον πολιτισμό, στηρίζεται η μισάνθρωπη τηλεόραση που έχουμε. Επιπλέον ο πολίτης που είναι πολίτης μόνο όταν είναι τηλεθεατής, διαμορφώνει την πραγματικότητα, μόνο στο βαθμό που οι (αρνούμενοι την ευθύνη τους) τηλεοπτικοί άνθρωποι την παρουσιάζουν. Βλέπει επομένως όλη την πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή με την ίδια ευκολία με την οποία παρακολουθεί μια ταινία, γιατί τελικά η ζωή όπως την βλέπω από τον καναπέ του σαλονιού μου είναι ταινία. Έννοιες που για κάθε υγιή πολίτη αποτελούν αιτία επανάστασης (σκάνδαλο, διαφθορά, απάτη, κλεψιά, προσβολή της αξιοπρέπειας), για τον τηλεθεατή προκαλούν μια εικονική οργή που τελειώνει με το τέλος της εκπομπής και που φυσικά δεν τον ακολουθεί όταν η μικρή οθόνη κλείνει. Ο λόγος είναι ότι στην εποχή της βιασύνης και του φθηνού εντυπωσιασμού, μια υπόθεση παραμένει υπόθεση όσο φέρνει νούμερα τηλεθέασης: οι πυρόπληκτοι ήταν πυρόπληκτοι για τον τηλεθεατή όσο έκλαιγαν μπροστά στα καιόμενα σπίτια τους, ο σεισμός ήταν είδηση όσο έφταναν φωνές από τα ερείπια ως το σαλόνι μου και ο άνθρωπος που βλέπω να ξεφτιλίζεται μπροστά μου για να κερδίσει το χρηματικό έπαθλο, απλά δεν είναι αληθινός. Η δραματοποίηση της πραγματικότητας την κάνει εικονική γιατί ο τηλεθεατής για τον παρουσιαστή είναι ποσοστό, άρα μη- άνθρωπος και ο κάθε άνθρωπος στη μικρή οθόνη είναι για τον τηλεθεατή εικόνα άρα μη- άνθρωπος. Έχουμε δηλαδή δημιουργήσει μια τηλεόραση από μη- ανθρώπους σε μη- ανθρώπους, άρα βάζουμε στα σπίτια μας τους ανθρώπους της τηλεόρασης και όχι την τηλεόραση των ανθρώπων, δημιουργώντας μια πραγματικότητα που όσο αληθινή κι αν είναι, στα μάτια μας είναι ψεύτικη και εικονική και γι' αυτό στη βάση της είναι ανήθικη. Η ανηθικότητα στην τηλεόραση επομένως δεν ξεκινά από αυτό που τελικά φτάνει στον τηλεθεατή, αλλά από την άποψη που έχει ο πομπός για τον δέκτη και ο δέκτης για τον πομπό. Όσο η τηλεόραση ως σύνολο νοημόνων επαγγελματιών, δεν μπαίνει στον κόπο να σεβαστεί την αδυναμία του πλήθους να αντιδράσει και όσο το πλήθος συνεχίζει να λειτουργεί ως πρωτόγονο, βλακώδες πλήθος και όχι ως σύνολο νοημόνων πολιτών, το μέσο δε θα πείθει και ο δέκτης δε θα ενημερώνεται. Εκτός αν αυτό σκοπίμως γίνεται, είναι ώρα να κάνουμε ένα πρώτο βήμα αντίδρασης, στηριγμένοι στην ικανότητα της κοινωνίας να ανασυντάσσει τις δυνάμεις της, όπως πιστεύει και ο Μιχάλης Γκανάς με τους στίχους του:. Έλα να βγούμε απ΄ το σπίτι ξανά σε δρόμους και πλατείες πάρε και τα παιδιά μαζί σου εδώ, στο χείλος της αβύσσου κι άφησε μόνη στο τραπέζι την τηλεόραση να παίζει Να δείχνει έγχρωμο τον πόνο δίπλα σ' ένα φιλέτο τόνο Να δείχνει φονικά και φλόγες τσόντες πολιτικούς και ρώγες ενώ εμείς θα 'χουμε φτάσει στο σταυροδρόμι του εξήντα Με τα παιδάκια μας στον ώμο για να μας δείχνουνε το δρόμο. ΜΑΡΩ ΣΙΔΕΡΗ

Υπάρχει «σκοτεινή» πλευρά στα βλαστοκύτταρα;

ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑΤΕΥΧΟΣ Οκτώβριος 2007 Σε αυτό το τεύχος του περιοδικού δημοσιεύεται ένα κείμενο με τίτλο «η σκοτεινή πλευρά των βλαστοκύτταρων», που όμως δεν είναι επαρκές για να αλλάξει τη γνώμη εκατοντάδων Ελλήνων με αναπηρίες που επισκέπτονται ειδικά(!) «νοσοκομεία» που ασκούν «θεραπείες» με βλαστοκύτταρα.

Στο συγκεκριμένο κείμενο, οι θεραπείες με τα βλαστοκύτταρα ενοχοποιούνται για καρκινογένεση.

Και δεν είναι περίεργη αυτή η ενοχοποίηση, ούτε είναι η πρώτη φορά που ενοχοποιούνται αυτές οι αντιφατικές θεραπείες για επικίνδυνες επιπλοκές.

Επιπλέον, δεν είναι η πρώτη φορά που αναφέρονται θύματα από τέτοιες θεραπείες. Ίσως η Ελλάδα να είναι ο μεγαλύτερος καταναλωτής τέτοιων αντιφατικών θεραπειών.

Από πάντα είχε αυτά τα πρωτεία και μια έφεση για μαγικές θεραπείες και για μάγους θεραπευτές, αφού στη συνείδηση των καταναλωτών υπηρεσιών υγείας και αποκατάστασης αποτελούν υποκατάστατο σωτηρίας και ελπίδας.

Οι άνθρωποι δεν μπορούν να επενδύσουν σε κάποιο αξιόπιστο σύστημα αποκατάστασης των κακώσεων νωτιαίου μυελού (βασικά) και της σκλήρυνσης κατά πλάκας (δευτερευόντως). Η αλήθεια είναι πως οι Έλληνες και Ελληνίδες με αναπηρίες αμέσως μετά την απόκτηση μιας κάκωσης νωτιαίου μυελού ή μιας σκλήρυνσης κατά πλάκας έρχονται σε κατάσταση απόγνωσης, όχι τόσο εξαιτίας της αναπηρίας ή της νόσου, όσο επειδή η έλλειψη υποδομών επιδεινώνει το σύνολο της συγκρότησης του ανθρώπου και υπονομεύει την επιβίωση.

Ο άνθρωπος ύστερα από μια παράλυση εξουδετερώνεται πλήρως. Δεν έχει πού να απευθυνθεί.

Η μόνη φυγή είναι οι μάγοι θεραπευτές και αυτές οι αντιφατικές και εν γνώσει τους επικίνδυνες θεραπείες.

Η μόνη λύση είναι το θαύμα. Δεκάδες και ίσως εκατοντάδες άνθρωποι με κακώσεις νωτιαίου μυελού κατευθύνονται κάθε μήνα προς την Ρωσία και στα διάφορα νοσοκομεία που κάνουν θεραπείες με βλαστοκύτταρα, γνωρίζοντας ωστόσο πως πρόκειται για επικίνδυνες θεραπείες που ακόμη βρίσκονται σε πειραματικό στάδιο.

Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες είναι μάλλον οι καλύτεροι πελάτες σε αυτά τα «νοσοκομεία». Δεν υπάρχει τρόπος για να αλλάξουν άποψη γι’ αυτές τις θεραπείες:

Έχουν υποστεί και υφίστανται καθημερινά πλύση εγκεφάλου για να πιστέψουν πως ύστερα από μια παράλυση η ζωή είναι άχρηστη και πως για να αποκτήσει ξανά αξία χρήσης θα πρέπει να εξαφανιστεί τουλάχιστον αυτή η συγκεκριμένη αναπηρία.

Δεν είναι τυχαίο πως τέτοιες θεραπείες με βλαστοκύτταρα επιλέγουν μόνο άνθρωποι με κακώσεις νωτιαίου μυελού και ορισμένοι με σκλήρυνση κατά πλάκας.

Αυτό οφείλεται κυρίως στο ότι η κάκωση νωτιαίου μυελού θεωρείται και είναι ανίατη και καθόλου αξιοβίωτη στην Ελλάδα. Ας μην κρυβόμαστε το δίλημμα είναι: Θεραπεία ή θάνατος!

Ακούγεται σκληρό αλλά οι περισσότεροι έχουμε υποστεί πλύση εγκεφάλου για να αποδεχθούμε αυτό το δίλημμα. Ωστόσο, η θεραπεία είναι δύσκολη έως αδύνατη.

Το πιο πιθανό είναι να είναι αδύνατη.

Δεν βρέθηκε ακόμη η θεραπευτική μέθοδος που θα εξαφανίσει ή θα βελτιώσει την παράλυση. Είναι άδικο νέοι άνδρες και νέες γυναίκες να ταξιδεύουν προς την Ρωσία και προς τη μακρινή ανατολή ξοδεύοντας πολλά χρήματα για να καταναλώσουν αυτές τις θεραπείες.

Δεν φταίει το μάρκετινγκ της Ρωσίας και της μακρινής Ανατολής.

Δεν έχει ακόμη εφευρεθεί το μάρκετινγκ εκείνο που θα μαστουρώσει τους καταναλωτές και θα τους εξαναγκάσει να καταναλώσουν θανατηφόρες «θεραπείες».

Φταίει το ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει καμία άλλη επιλογή παρά μόνο η ολοκληρωτική θεραπεία έστω και εάν αυτή συμβεί ύστερα από ένα θαύμα. Θα πρέπει να δοθεί η τελική λύση και να μην βρίσκονται αντιμέτωποι οι άνθρωποι με το δίλημμα «θεραπεία ή θάνατος» ύστερα από την παράλυση.

Το ζήτημα δεν είναι ούτε η αποκατάσταση ούτε τα κέντρα αποκατάστασης (μόνο).

Το ζήτημα είναι πολύ πιο πολύπλοκο και έχει να κάνει με τη ζωή αυτή καθεαυτή. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να επιβιώσει στην Ελλάδα ύστερα από μια παράλυση, επειδή ακόμη και στην περίπτωση που αποκατασταθεί, θα βρεθεί αντιμέτωπος με την έλλειψη υποδομών, την έλλειψη υποστήριξης και την έλλειψη προσωπικής βοήθειας.

Ακόμη δηλαδή και αν κατορθώσει -φαινομενικά- να επιβιώσει ύστερα από την παράλυση, τον περιμένει ένας αργός θάνατος, χωρίς υποστήριξη και χωρίς υποδομές, από μια κοινωνία που δεν τον θέλει ούτε τον καταλαβαίνει.

ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ,Οκτώβριος 2007 Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύθηκε στον ιστοχώρο disabled.gr

Μπορείτε να βρείτε ανάλογα κείμενα στην διεύθυνση http://www.disabled.gr

Είναι η οικονομική αυτοδυναμία εφικτή;

ΑΠΟ ΤΟ DISABLED ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑΌταν η ζωή πραγματώνεται κάτω από συνθήκες αναπηρίας τότε το κόστος ζωής επιβαρύνεται από το οικονομικό κόστος της κάλυψης των επιπρόσθετων αναγκών που προκύπτουν εξαιτίας της αναπηρίας. Το οικονομικό κόστος αυτών των επιπρόσθετων αναγκών συχνά είναι υπερβολικό και κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες μπορεί να είναι οκταπλάσιο της αμοιβής ενός δημοσίου υπαλλήλου ύστερα από είκοσι χρόνια εργασίας.

Αυτό το επιπλέον κόστος μεγενθύνεται ακόμη περισσότερο επειδή δεν υπάρχουν οργανωμένες υποδομές στην Ελλάδα για την υποστήριξη των ανθρώπων με αναπηρίες, με αποτέλεσμα ο κάθε μεμονωμένος Έλληνας και η κάθε μεμονωμένη Ελληνίδα θα πρέπει να βρίσκει με κάποιο μαγικό τρόπο προσωπικές λύσεις στα προσωπικά προβλήματα τα οποία ωστόσο είναι συλλογικά, κοινωνικά, οικονομικά και βεβαίως πολιτικά προβλήματα, που αφορούν μεγαλύτερη μερίδα του πληθυσμού. Τα ασφαλιστικά ταμεία που υποτίθεται πως υποχρεούνται να ορθολογικοποιήσουν το επιπλέον οικονομικό κόστος που προκύπτει εξαιτίας της αναπηρίας, αντί να συμβάλλουν στην ορθολογικοποίηση αυτού του κόστους και να συμμετέχουν οικονομικά προς την κατεύθυνση της εξομοίωσης των ανθρώπων με αναπηρίες με τους ικανούς σωματικά, εξαναγκάζουν τους ασφαλισμένους με αναπηρίες να υφίστανται μια άχρηστη γραφειοκρατία και να κάνουν καριέρα ως ανάπηροι, αφού μόνο για τα συστήματα ουροσυλλογής ένας άνθρωπος με αναπηρία θα πρέπει να τρέχει σε απροσπέλαστα ασφαλιστικά όργανα του ασφαλιστικού του ταμείου τρεις εργάσιμες ημέρες το μήνα! Η αναπηρία είναι μια δύσκολη και πολύ ακριβή συνθήκη ζωής, και γίνεται ακριβότερη όσο πιο ανορθολογικό είναι το οικονομικό και το κοινωνικό περιβάλλον μέσα στο οποίο πραγματώνεται η αναπηρία.

Η αναπηρία όταν πραγματώνεται στο αφιλόξενο και απροσπέλαστο περιβάλλον της Ελλάδας, τότε επιδεινώνεται, και μοιάζει μια ολοκληρωτική ανικανότητα. Η Ελλάδα, εάν για κάτι δεν φημίζεται είναι ο ορθολογισμός της και η οργάνωση της κοινωνίας, της οικονομίας, της παραγωγής και του πολιτισμού.

Εμείς που ζούμε κάτω από συνθήκες αναπηρίας είμαστε ανυποστήρικτοι.

Αυτά που για να τους κάνουν σωματικά είναι αυτονόητα (πρόσβαση, μεταφορές, δημόσια διοίκηση, πιστωτικό σύστημα, τεχνολογίες κ.ά.) απλώς δεν υπάρχουν για όσους ζουν κάτω από συνθήκες αναπηρίας. Οι μέχρι τώρα συνταγές για την επιβίωση είναι ο διορισμός στο δημόσιο ή η αναγκαστική τοποθέτηση στον ιδιωτικό τομέα με τον νόμο 2643/98.

Και οι δύο συνταγές δεν εξασφαλίζουν το μίνιμουμ του μισθού που απαιτείται για την επιβίωση.

Σε σπάνιες περιπτώσεις, ο μισθός υπερβαίνει τα 700 ή τα 800 ευρώ, ενώ ο «εργαζόμενος» υποχρεούται καθημερινά να μετακινείται με απροσπέλαστα και αναξιόπιστα μέσα μεταφορών από και προς την εργασία του.

Όταν πρόκειται για ανάπηρους εργαζόμενους, τότε το «ζήτημα καριέρα» είναι ανύπαρκτο και ανήκει στη σφαίρα της ουτοπίας. Πίσω από το νεοελληνικό μπάχαλο ίσως να υπάρχει ένα κενό (σίγουρα υπάρχει ένα κενό) που μπορούν να εκμεταλλευθούν ακόμη και οι άνθρωποι με πολύ σοβαρές αναπηρίες, για να δοκιμάσουν τις αντοχές μιας κοινωνίας που δεν αντέχει τον εαυτό της.

Πίσω από όλες αυτές τις ανεπάρκειες υπάρχει ένα κενό που μπορεί να ευδοκιμήσει το κάθε λουλούδι, ακόμη και όταν αυτό το λουλούδι «επιβαρύνεται» από κάποια αναπηρία. Τα προβλήματα που υπάρχουν και εμποδίζουν τους ανθρώπους που ζουν κάτω από συνθήκες αναπηρίας οφείλονται σε μεγάλο βαθμό και σε αυτά τα οργανωτικά, επιχειρησιακά, επιχειρηματικά και κοινωνικά κενά της Ελλάδας, επειδή κανένας κομφορμιστής Έλληνας δεν σκέφτηκε να καινοτομήσει για να τα καλύψει.

Το μεγαλύτερο σακατιλίκι της ελληνικής κοινωνίας είναι τα στερεότυπα, και το μεγαλύτερο εμπόδιο που υπάρχει στην κοινότητα των ανθρώπων με αναπηρίες είναι η υιοθέτηση στερεοτύπων και μαζικών κοινωνικών και επαγγελματικών ρόλων. Επειδή η ανικανότητα και η αναπηρία είναι οι μητέρες κάθε καινοτομίας και κάθε εφεύρεσης, αυτονόητα εμείς που ζούμε κάτω από συνθήκες αναπηρίας όταν δεν βρίσκουμε λύση και όταν η λύση δεν φαίνεται ορατή τότε θα πρέπει να την εφεύρουμε και να την κατασκευάσουμε. Όταν δεν υπάρχει διέξοδος, τότε θα πρέπει να εφεύρουμε και να κατασκευάσουμε τη διέξοδο. Εδώ, η κοινότητα των ανθρώπων με αναπηρίες βρίσκεται απροετοίμαστη και ανυποστήρικτη:

Το πιστωτικό σύστημα δεν λειτουργεί όταν πρόκειται για ανθρώπους με αναπηρίες.

Καμία τράπεζα δεν πρόκειται να δανειοδοτήσει έναν άνθρωπο ή μια ομάδα ανθρώπων που έχουν αναπηρία, επειδή πολύ απλά η αναπηρία για τον πολύ κόσμο ακόμη θεωρείται ένας κίνδυνος και κανένας έλεγχος πίστης σε καμιά τράπεζα δεν θα ενέκρινε ένα τέτοιο δάνειο. Την ίδια δυσπιστία μπορούν να εκφράσουν και οι ενδεχόμενοι πελάτες.

Όταν ζεις κάτω από συνθήκες αναπηρίας εύκολα ανοίγουν οι πόρτες, δύσκολα κλείνεις δουλειές. Ας μην κρυβόμαστε, ως ανάπηροι έχουμε βγάλει κακό όνομα στην «πιάτσα» και ως κοινότητα έχουμε μοχθήσει πολύ για να κατασκευάσουμε και να συντηρήσουμε κάποιες πολύ κακές κοινωνικές εικόνες αναπηρίας. Η κακή οργάνωση και το γενικευμένο μπάχαλο της ελληνικής κοινωνίας ίσως να είναι μια ευκαιρία για να μπορούν να ευδοκιμήσουν οι καινοτομίες.

Τα μεγάλα και διαπιστωμένα κενά της ελληνικής κοινωνίας είναι το καλύτερο περιβάλλον μέσα στο οποίο μπορούν να καλλιεργηθούν, αναπτυχθούν, συγκροτηθούν και να αποδώσουν οι καινοτομίες. Το ερώτημα που πρέπει να θέσει ο καθένας μας στον εαυτό του είναι:

Με ποιανού μέρος είμαστε;

Με το μέρος του παρελθόντος, της συντήρησης και του κομφορμισμού ή με το μέρος της καινοτομίας, της ανάπτυξης και του κοινού καλού και κοινού συμφέροντος; Παντού, σε όλα τα κράτη και σε όλους τους πολιτισμούς, αυτά που σε εμάς φαίνονται ως λύσεις, έχουν δοθεί από ανθρώπους, και μεταξύ αυτών των ανθρώπων και από ανθρώπους με αναπηρίες.

Ειδικά οι λύσεις και οι τεχνολογίες που έχουν ωφελήσει την κοινότητα των ανθρώπων με αναπηρίες έχουν δημιουργηθεί, αναπτυχθεί και εφαρμοστεί από ανθρώπους με αναπηρίες στην προσπάθειά τους να βρουν προσωπικές λύσεις σε προσωπικά προβλήματα. Η σύγχρονη παγκοσμιοποιημένη κοινωνία (πέρα από τα ενδεχόμενα προβλήματα) και οι νέες τεχνολογίες αποτελούν μοναδικές ευκαιρίες για την εξομοίωση των ανθρώπων με αναπηρίες με τους ικανούς σωματικά.

Πίσω από τα ενδεχόμενα «κακά» της παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας και οικονομίας και των νέων τεχνολογιών, βρίσκονται μοναδικές ευκαιρίες για τους ανθρώπους που ζουν κάτω από συνθήκες αναπηρίας, αφού επικοινωνιακά και τεχνολογικά οι αναπηρίες δεν γίνονται ιδιαιτέρως εμφανείς. Εάν έχουμε σαφή συνείδηση για το τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει η ελληνική κοινωνία και ο ελληνικός πολιτισμός, μπορούμε να διακρίνουμε εύκολα πως πολύ συγκεκριμένοι τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας δεν υφίστανται στον ελληνικό πολιτισμό, μολονότι υπάρχει ανάγκη να υπάρχουν.

Αυτό το κενό μπορούν να το καλύψουν όλοι οι άνθρωποι, ανεξαρτήτως από το εάν ζουν ή δεν ζουν κάτω από συνθήκες αναπηρίας. Είναι πολλοί οι τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας, της επιχειρηματικότητας, της παραγωγής, των υπηρεσιών, ακόμη και του εμπορίου, γιατί ως Έλληνες είμαστε κακομαθημένοι και είτε ζούμε ως παθητικοί θεατές των αναγκών μας είτε επιδιώκουμε το υπερκέρδος. Θα χρειαστεί να ξεπεράσουμε ως άνθρωποι το δίλημμα «υπερκέρδος ή δημοσιοϋπαλληλίκι» επειδή πολύ απλά δεν είναι δίλημμα.

Είναι απλώς μια χυδαία ανοησία ενός χυδαίου πολιτισμού που εν έτει 2008 δεν έχει κατορθώσει να κατασκευάσει ούτε οδοντογλυφίδες. Θα χρειαστεί να διδαχθούμε από τους άλλους πολιτισμούς.

Η επιχειρηματικότητα, η κοινωνική επιχειρηματικότητα, η επαγγελματική φιλοδοξία, δεν γίνονται απλώς για το κέρδος ή για το υπερκέρδος.

Είναι αναγκαστικές δραστηριότητες υπαρκτών κοινωνιών και πολιτισμών.

Γίνονται επειδή δεν γίνεται διαφορετικά, και στο βαθμό που είναι αναπόφευκτα, εξωραΐζονται, και γίνονται τρόπος ζωής για τη δημιουργία και για την επιβίωση που εξασφαλίζεται μέσα σε αυτές τις ποιότητες. Ας επαναπροσδιορίσουμε την έννοια του κέρδους και ας αντιληφθούμε την ποικιλότητα που μπορεί να λάβει το κέρδος ως έννοια και ως πολιτισμός.

Το κέρδος δεν είναι απλώς προσωπικό κέρδος.

Είναι και εταιρικό κέρδος.

Είναι και κοινωνικό κέρδος, γιατί όταν ο «πελάτης» δεν ωφελείται και δεν βλέπει προκοπή από την κατανάλωσή του και από τις επενδύσεις του, τότε σταματά να καταναλώνει και να επενδύει.

Όταν δεν υπάρχει κοινωνικό κέρδος, τότε η επιχειρηματικότητα αυτοϋπονομεύεται. Οι αποτυχίες των ελληνικών επιχειρήσεων οφείλονται κυρίως στην αυτοϋπονόμευση και στην κακή νοοτροπία των νεοελλήνων. Επιχειρηματικότητα και κοινωνική επιχειρηματικότητα μπορούν να γίνουν μόνο όταν στο βάθος ειλικρινά θέλουμε την προκοπή του πελάτη, του συνεργάτη, του «ανταγωνιστή» και της κοινωνίας, γιατί μέσα από τη δική τους προκοπή μπορούμε και επιτυγχάνουμε την εταιρική και την προσωπική προκοπή.

Σε κάθε άλλη περίπτωση η επιχειρηματικότητα και η κοινωνική επιχειρηματικότητα θα παραμείνουν συνώνυμα της κερδοσκοπίας που προκύπτει από την υποτίμηση του άλλου, που στην προκειμένη περίπτωση ο άλλος είναι ο πελάτης. Υπάρχουν κλάδοι της οικονομίας, της επιχειρηματικότητας και της κοινωνικής επιχειρηματικότητας που μπορούν να ανοίξουν «δουλειές για ανάπηρους» ή μπορούν να είναι «δουλειές για ανάπηρους».

Υπάρχει επίσης η δυνατότητα να καλλιεργηθούν ταλέντα και πολιτισμός επιχειρηματικότητας.

Το ζήτημα είναι να υπάρχει θέληση! Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύθηκε στον ιστοχώρο disabled.gr

Μπορείτε να βρείτε ανάλογα κείμενα στην διεύθυνση http://www.disabled.gr/

Η στάση της Τουρκίας γιά την γενοκτονία των Ποντίων.

ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΛΑΜΙΤου καθηγητή πανεπιστημίου, Φάνη Μαλκίδη

Είναι γεγονός ότι οι τουρκικοί μηχανισμοί και οι υποστηρικτές τους σε όλον τον κόσμο εφευρίσκουν διάφορα σενάρια προκειμένου να δικαιολογήσουν τις μαζικές εκτοπίσεις και τελικώς τις μαζικές δολοφονίες ενάντια στους Έλληνες.

Ένα πρώτο «επιχείρημα» που συνδέεται και με στοιχεία που αναιρούν την ιστορία χιλιάδων ετών, υποστηρίζει ότι «οι Έλληνες ουδέποτε εγκαταστάθηκαν στη Μικρά Ασία, παρά μόνο περιστασιακά ….

Ουδέποτε θεωρήθηκαν τα διεκδικούμενα σήμερα από αυτούς εδάφη ως τμήμα της φυλετικής τους κοιτίδας…».

Υποστηρίζεται ότι μόλις ξέσπασε ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος, πολλοί Έλληνες λιποτάκτησαν από τον οθωμανικό στρατό και έδρασαν ως αντάρτες πίσω από τις οθωμανικές γραμμές. Αντιμέτωπος μ' αυτή την κατάσταση, ο οθωμανικός στρατός προχώρησε σε σποραδικές εκτοπίσεις τους ελληνικούς πληθυσμούς και οδήγησε σε μία σειρά από σχετικά, όπως τονίζεται μικρής έκτασης σφαγές.

Επίσης, οι Τούρκοι προσπαθούν να αλλοιώσουν τον αριθμό των Ελλήνων που ζούσαν στο οθωμανικό κράτος και από Τούρκους συγγραφείς υπερτονίζεται η πληθυσμιακή υπεροχή των Οθωμανών.

Ακόμη από την τουρκική πλευρά τονίζεται ότι τα επίσημα αρχεία της οθωμανικής κυβέρνησης, δεν περιέχουν κανένα έγγραφο που να αποδεικνύει κυβερνητική εμπλοκή στους φόνους.

Όμως είναι γεγονός ότι από τα οθωμανικά αρχεία, ακόμη και με τον τρόπο που κυκλοφόρησαν, και κυρίως πολλές βρετανικές, γαλλικές και αμερικάνικες εκδόσεις και κυρίως γερμανικές πηγές της εποχής κάνουν λόγο για κυβερνητική εμπλοκή στη εκτόπιση «Ελλήνων, εξ ων ολίγοι επέζησαν».

Οι μέθοδοι που εφαρμόστηκαν για την εξόντωση ήταν περίπου οι ίδιες παντού, ζήτημα που συνιστά ένα ισχυρό επιχείρημα υπέρ της ύπαρξης οργανωμένου σχεδίου.

Επίσης ένα ζήτημα που προκύπτει είναι εκτός από το οικονομικό μποϊκοτάζ των ελληνικών επιχειρήσεων, μέτρο που ακολουθήθηκε πιστά κατά τη διάρκεια του Εβραϊκού ολοκαυτώματος, η αρπαγή των ελληνικών περιουσιών από τα θύματα της γενοκτονίας, περιουσίες που αποτέλεσαν τη βάση για τη δημιουργία της τουρκικής εθνικής οικονομίας και της τουρκικής αστικής τάξης.

Είναι πλέον αναμφισβήτητο γεγονός ότι η οικειοποίηση των περιουσιακών στοιχείων των Ελλήνων (και Αρμενίων) σε διάφορες χρονικές φάσεις του 20ου αιώνα οδήγησε την οθωμανική- τουρκική οικονομία σε άνοδο.

'Oλες οι κυβερνήσεις της Τουρκίας, αρνήθηκαν τη σχετική με τη γενοκτονία κατηγορία.

Στους διεθνείς οργανισμούς και στη διάρκεια επιστημονικών συναντήσεων, η Τουρκία δεν έπαψε να αναπτύσσει συντονισμένες προσπάθειες για να εμποδίσει κάθε αναγνώριση της γενοκτονίας, και κάθε έρευνα πάνω στα περιστατικά αυτής της γενοκτονίας

Αυτά τα μέσα που αναπτύσσει για τη διάψευση της ιστορικής αλήθειας και για την εξυπηρέτηση της παραπληροφόρησης, η Τουρκία μπορεί σίγουρα να τα εντείνει στο μέλλον: στο εσωτερικό να συσπειρώσει το εθνικό συναίσθημα γύρω από γεγονότα, όπως τα μνημόσυνα των θυμάτων της Τουρκίας κατά την περίοδο 1915-1922, ή ημέρες μνήμης και τιμής ορισμένων υπευθύνων της γενοκτονίας, μεταξύ των οποίων οι Μουσταφά Κεμάλ, ο Ταλαάτ και ο Ενβέρ, ο Τοπάλ Οσμάν, ενώ στο εξωτερικό με τη δημιουργία «ινστιτούτων» και άλλων «κέντρων τουρκικών μελετών».

Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι η Τουρκία εκτός από την άρνηση τέλεσης του εγκλήματος, έχει επιδοθεί σε συστηματική προσπάθεια για να εξηγηθεί, να δικαιολογηθεί και να στοιχειοθετηθεί το μαζικό έγκλημα, που κατέληξε στην ολοκληρωτική εκδίωξη των Ελλήνων. Οι τελευταίες ενέργειες που αναδεικνύουν το ιδιαίτερο ρόλο της τουρκικής προπαγάνδας είναι οι δηλώσεις μετά την παρουσίαση Ποντιακών χορών στην τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας (2004), ότι οι Έλληνες έκλεψαν τους τουρκικούς χορούς, οι δηλώσεις του προέδρου της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν (Μάιος 2006) μετά τα αποκαλυπτήρια του μνημείου της γενοκτονίας στη Θεσσαλονίκη ή η συμμετοχή σε χορούς στον Πόντο του τότε υπουργού εξωτερικών και μετέπειτα προέδρου της χώρας Αμπνουλάχ Γκιουλ (Ιανουάριος 2007), ο οποίος δήλωσε ότι αυτοί είναι τουρκικοί χοροί.

Επίσης το Υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας με ανακοίνωσή του (26 Μαΐου 2008) διαμαρτυρήθηκε προς την ελληνική κυβέρνηση για την καθιέρωση της 19ης Μαΐου ως ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων, αφού θεωρεί ότι η σχετική απόφαση της 24ης Φεβρουαρίου 1994 του Ελληνικού Κοινοβουλίου στρέφεται «κατά του Ιδρυτού της τουρκικής δημοκρατίας Κεμάλ Ατατούρκ».

Η Τουρκία, με την αναγνώριση της ευθύνης της για τη γενοκτονίας των Ελλήνων, θα ανελάμβανε τη δέσμευσή της για τα ανθρώπινα δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένου τού δικαιώματος στην αλήθεια, πιο αξιόπιστα.

Είναι ασυμβίβαστο με την δέσμευση για τα ανθρώπινα δικαιώματα όταν άτομα ή απόγονοί τους που οργάνωσαν τη γενοκτονία των Ελλήνων έχουν αποκατασταθεί και σχολεία και αερολιμένες να ονομάζονται με ονόματα τους.

Στη Γερμανία δεν υπάρχει ούτε οδός, ούτε αεροδρόμιο, ούτε προτομή ή άγαλμα του Χίτλελ, του Γκέμπελς, του Χάιντριχ, σε αντίθεση με την Τουρκία.

Μια σύγχρονη, δημοκρατική Τουρκία, που δεσμεύεται από την Ευρωπαϊκή Συνθήκη για τα ανθρώπινα δικαιώματα και το διεθνές συμβόλαιο για τα αστικά και πολιτικά δικαιώματα πρέπει να αντιμετωπίσει αυτά τα ζητήματα άμεσα, σταματώντας την προπαγάνδα και υιοθετώντας την αλήθεια.

Διαβάστε περισσότερα άρθρα κάνοντας κλίκ ΕΔΩ

ΑΥΣΤΗΡΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΩΞΕΙΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ!

ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΥΠΟΥ

Η Ε.Δ.Μ εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση και παρακαλούμε να προσεχθεί από τα ενημερωτικά μέσα πάσης φύσης ..έως blogs.: H Εταιρία Δημοσιογραφικών Μελετών, ο πρώτος φορέας που έθεσε δημόσια τις απαράδεκτες διώξεις δημοσιογράφων από το 1994 κι ευτυχώς σήμερα αντιδρούν με το ίδιο πνεύμα άλλοι φορείς σοβαροί. ( ΕΣΗΕΑ κ.λ.π.). Οι διώξεις του τύπου, πηγάζουν από τη θλιβερή σκοπιμότητα της φίμωσης του Τύπου, δηλαδή της ελευθερολαλιάς μας, ΟΛΩΝ μας!

Να τον γονατίσουν οικονομικά κυρίως, ώστε να μην μπορεί να είναι κριτικός προς αθλιότητες δημοσίων δρώντων ατόμων. .. Η Ε.Δ.Μ. είναι ο μόνος δημοσιογραφικός φορέας που καταγγέλει σταθερά τους επαγγελματίες διώκτες του Τύπου.

Στην δημοφιλή ιστοσελίδα της ( http://www.press-bank.gr/ ) μοστράρει...: ΤΡΕΙΣ σταθερούς διώκτες του Τύπου.

Πολιτικοί, καλλιτέχνες, δικηγόροι κι οι παρ΄αυτοίς διαπλεκόμενοι... Για να εκφοβίσουν τους δημοσιογράφους ... τους κοτσάρουν μηνύσεις και αγωγές... με πολλές φανφάρες. Τα έχουμε εξηγήσει εδώ και πολλά χρόνια όλα. (αν ψάξτε στην ιστοσελίδα μας θα τα βρείτε).

Ολα αυτά συμβαίνουν... κυρίως και από την αφέλεια- αγαθότητα των διωκομένων ανθρώπων του Τύπου... οι οποίοι μόνιμα αδρανούν, χωρίς να περνούν στην αντεπίθεση, κάνοντας επίσης αγωγές και μηνύσεις σε βάρος των διωκτών τους.

Διαβάστε όλη την ανακοίνωση εδώ.

ΝΕΕΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΕΣ ΒΙΒΛΙΩΝ

ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ

ΠΡΟΣΚΛΗΣΕΙΣ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ ΒΙΒΛΙΩΝ

ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΤΑΚΗΠρόσκληση

Το βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ και οι Εκδόσεις Πατάκη σας προσκαλούν την Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2008, στις 6:00 μ.μ. στον χώρο του βιβλιοπωλείου ΙΑΝΟΣ (Σταδίου 24, Αθήνα) στην παρουσίαση του βιβλίου του Βασίλη Καραποστόλη Το χάρισμα

Για το μυθιστόρημα θα μιλήσουν οι:

Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, Κριτικός Λογοτεχνίας

Κατερίνα Σχινά, Δημοσιογράφος-Μεταφράστρια

Πρόσκληση

Το Νέο Διεθνές Βιβλιοπωλείο ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗΣ και οι Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ σας προσκαλούν Την Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2008, στις 7.30 μ.μ. στο χώρο του βιβλιοπωλείου στην παρουσίαση του καινούριου βιβλίου του Πασχάλη Λαμπαρδή Η Κοιλάδα των Σπαθιών

Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι Γιώργος Μαρταβατζής δικηγόρος - πρόεδρος Συλλόγου Καππαδοκών Κρήτης

Απόστολος Παυλίδης γεωπόνος - αντιπρόεδρος Συλλόγου Καππαδοκών Κρήτης και ο συγγραφέας

Βιβλιοπωλείο Ελευθερουδάκης

οδός 1821, αρ. 10, Ηράκλειο Κρήτης

τηλ.: 2810.22.75.00

Πρόσκληση

Το κινητό του Αϊ-Βασίλη, της Κατερίνας Σέρβη

Η συγγραφέας Κατερίνα Σέρβη παρουσιάζει στα παιδιά το συναρπαστικό βιβλίο της από τη σειρά «Στα βαθιά» Το Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2008, στις 12:00 το µεσηµέρι στο βιβλιοπωλείο «Τετράγωνο»

Βιβλιοπωλείο «Τετράγωνο»,

Αγ. Δημητρίου 177,

Αγ. Δημήτριος,

τηλ.: 210.97.00.542

Πρόσκληση

Ο ΚαλΟκάντζαρος σώζει το Καλικαντζαροχωριό, του Βαγγέλη Ηλιόπουλου

Ο συγγραφέας Βαγγέλης Ηλιόπουλος παρουσιάζει το νέο του χριστουγεννιάτικο βιβλίο και μαζί με τα παιδιά φτιάχνουν το δικό τους Καλικαντζαροχωριό.

Το Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2008, στις 13:00 το µεσηµέρι στο βιβλιοπωλείο «Ορόσημο»

Βιβλιοπωλείο «Ορόσημο», Ελ Βενιζέλου 126, Nέα Σµύρνη, τηλ.: 210.93.55.659

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ο κύκλος με την κιμωλία στον Καύκασο Μπρεχτ, Μπέρτολτ Θεατρική παράσταση

Ο κύκλος με την κιμωλία στον Καύκασο του Μπρεχτ, είναι από εκείνα τα έργα που συγκινούν το κοινό και αγαπιούνται από αυτό γιατί το θέμα τους είναι απλό, βαθιά ανθρώπινο, πιστό στον άνθρωπο και στη δημιουργική πλευρά του.

Ένα λαϊκό παραμύθι, αισθαντικό και καθάριο, τοποθετείται από τον συγγραφέα, μπροστά από το ιστορικό φόντο που είναι -όπως πάντα- άγριο, αδίστακτο και σκοτεινό

Έτσι, κατά τη διάρκεια της δράσης, η εξουσία θα ρίχνει τη βαριά σκιά της πάνω στην παραμυθία, με αποτέλεσμα αυτό που βλέπουμε μια να λούζεται στο φως, μια να χάνεται στο σκοτάδι.

Για να μην ξεχνάμε ότι ο άνθρωπος και τα έργα του είναι καλός και κακός, φωτεινός και σκοτεινός, αγρίμι και ήμερο αρνί.

Πλέοντας στο ρεύμα της ιστορίας, στην ατομική του βαρκούλα, ο άνθρωπος θα γέρνει πότε από δω, πότε από κει, ώσπου να ισορροπήσει ενώνοντας τον εαυτό του με το μεγάλο, το πλέον ουτοπικό παραμύθι: τη συλλογική παρουσία και δράση.

Για να συνεχίσει να μπαίνει στη σκιά της εξουσίας και να βγαίνει από αυτήν, κρατώντας ζωντανή, αν μπορεί, τη δύναμη της αγάπης και άσβεστο μέσα του το κεράκι της ανθρωπιάς και της καλοσύνης. Πρώτη Παρουσίαση: Μονή Λαζαριστών - Σκηνή Σωκράτης Καραντινός - 28/11/2008 Συγγραφέας: Μπρεχτ, Μπέρτολτ Σκηνοθέτης: Χατζάκης, Σωτήρης Σκηνογράφος: Δρίνη, Έρση Ενδυματολόγος: Μετζικώφ, Γιάννης Συνθέτης: Γιαννάτου, Σαββίνα Φωτιστής: Παναγιωτόπουλος, Αντώνης Οργάνωση παραγωγής: Κοτόπουλος, Ηλίας Ηθοποιοί: Κουλίεβα, Ταμίλα (Γκρούσα) Παπαγιάννης, Μάνος (Σίμων Σασάβα) Σαντάς, Κώστας (Αζντάκ) Αθηναίου, Σπύρος Γιαμαλή, Κατερίνα Δουζενάκη, Μαρκέλλα Ευαγγελίδου, Καλλιόπη Καλπάκογλου, Παντελής Καραθανάσης, Σάκης Καύκας, Γιώργος Λαρεντζάκη, Δήμητρα Μπαγιώκης, Γιώργος

Μπουντούρογλου, Φούλης Νταρακτσής, Χρήστος Παλάντζα, Λίλια Παντελιδάκης, Χάρης Ράπτη, Στέλλα Σιώνας, Μιχάλης Τάντου, Μαριάννα Τουμανίδου, Χρύσα Τράκας, Στέλιος Τσακίρης, Αλέξανδρος Στοιχεία Παραστάσεων: Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος Μονή Λαζαριστών - Σκηνή Σωκράτης Καραντινός (28/11/2008 - 22/02/2009)