Μεγάλη Σαρακοστή: Πορεία προς το Πάσχα

Πέρα από τα ήθη και έθιμα του λαού μας, όσα εξ αυτών διασώζονται βέβαια, ας μάθουμε για την Σαρακοστή μέσα από το βιβλίο του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΣΜΕΜΑΝ «Μεγάλη Σαρακοστή».
«Όταν κάποιος ξεκινάει για ένα ταξίδι θα πρέπει να ξέρει που πηγαίνει.
Αυτό συμβαίνει και με τη Μεγάλη Σαρακοστή. Πάνω απ’ όλα η Μεγάλη Σαρακοστή είναι ένα πνευματικό ταξίδι που προορισμός του είναι το Πάσχα, «η Εορτή Εορτών». Είναι η προετοιμασία για την «πλήρωση του Πάσχα, που είναι η πραγματική Αποκάλυψη».Για το λόγο αυτό θα πρέπει να αρχίσουμε με την προσπάθεια να καταλάβουμε αυτή τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στη Σαρακοστή και το Πάσχα, γιατί αυτή αποκαλύπτει κάτι πολύ ουσιαστικό και πολύ σημαντικό για τη Χριστιανική πίστη και ζωή μας. Άραγε είναι απαραίτητο να εξηγήσουμε ότι το Πάσχα είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια γιορτή, πολύ πέρα από μια ετήσια ανάμνηση ενός γεγονότος που πέρασε;
Ο καθένας που, έστω και μια μόνο φορά, έζησε αυτή τη νύχτα «τη σωτήριο, τη φωταυγή και λαμπροφόρο», που γεύτηκε εκείνη τη μοναδική χαρά, το ξέρει αυτό.Αλλά τι είναι αυτή η χαρά;
Γιατί ψέλνουμε στην αναστάσιμη λειτουργία: «νυν πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια»;
Με ποια έννοια «εορτάζομεν» - καθώς ισχυριζόμαστε ότι το κάνουμε – «θανάτου την νέκρωσιν, ιδου την καθαίρεσιν άλλης βιοτής της αιωνίου απαρχήν...»;Σε όλες αυτές τις ερωτήσεις η απάντηση είναι: η νέα ζωή η οποία πριν από δυο χιλιάδες περίπου χρόνια «ανέτειλεν εκ του τάφου», προσφέρθηκε σε μας, σε όλους εκείνους που πιστεύουν στο Χριστό.
Μας δόθηκε τη μέρα που βαπτιστήκαμε, τη μέρα δηλαδή που όπως λέει ο Απ. Παύλος: «...συνετάφημεν ουν αυτώ δια του βαπτίσματος εις τον θάνατον, ίνα ώσπερ ηγέρθη Χριστός εκ νεκρών δια της δόξης του πατρός, ούτω και ημείς εν καινότητι ζωής περιπατήσωμεν» (Ρωμ. 6,4).Μήπως όμως δε χάνουμε πολύ συχνά και δεν προδίνουμε αυτή τη «νέα ζωή» που λάβαμε σαν δώρο, και στην πραγματικότητα ζούμε σαν να μην αναστήθηκε ο Χριστός και σαν να μην έχει νόημα για μάς αυτό το μοναδικό γεγονός;
Και όλα αυτά εξαιτίας της αδυναμίας μας, της ανικανότητάς μας, και ζούμε σταθερά με «πίστη ελπίδα και αγάπη» στο επίπεδο εκείνο που μάς ανέβασε ο Χριστός όταν είπε:
«Ζητείτε πρώτον την Βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην Αυτού».
Απλούστατα εμείς ξεχνάμε όλα αυτά γιατί είμαστε τόσο απασχολημένοι, τόσο βυθισμένοι στις καθημερινές έγνοιες μας και ακριβώς επειδή ξεχνάμε, αποτυχαίνουμε.
Μέσα σ’ αυτή τη λησμοσύνη, την αποτυχία και την αμαρτία η ζωή μας γίνεται ξανά «παλαιά», ευτελής, σκοτεινή και τελικά χωρίς σημασία, γίνεται ένα χωρίς νόημα ταξίδι για ένα χωρίς νόημα τέρμα.
Καταφέρνουμε να ξεχνάμε ακόμα και το θάνατο και τελικά, εντελώς αιφνιδιαστικά, μέσα στις «απολαύσεις της ζωής» μάς έρχεται τρομακτικός, αναπόφευκτος, παράλογος.
Μπορεί κατά καιρούς να παραδεχόμαστε τις ποικίλες «αμαρτίες» μας και να τιςεξομολογούμαστε, όμως εξακολουθούμε να μην αναφέρουμε τη ζωή μας σ’εκείνη τη νέα ζωή που ο Χριστός αποκάλυψε και μάς έδωσε.
Πραγματικά ζούμε σαν να μην ήρθε ποτέ Εκείνος.
Αυτή είναι η μόνη πραγματική αμαρτία, η αμαρτία όλων των αμαρτιών, η απύθμενη θλίψη και τραγωδία όλων των κατ’ όνομα χριστιανών.Αν το αναγνωρίζουμε αυτό, τότε μπορούμε να καταλάβουμε τι είναι το Πάσχα και γιατί χρειάζεται και προϋποθέτει τη Μεγάλη Σαρακοστή.Γιατί τότε μπορούμε να καταλάβουμε ότι η λειτουργική παράδοση της Εκκλησίας και όλος ο κύκλος των ακολουθιών της υπάρχουν, πρώτα απ’ όλα, για να μάς βοηθήσουν να ξαναβρούμε το όραμα και την γεύση αυτής της νέας ζωής, που τόσο εύκολα χάνουμε και προδίνουμε, και ύστερα να μπορέσουμε να μετανοήσουμε και να ξαναγυρίσουμε στην Εκκλησία.
Πώς είναι δυνατόν να αγαπάμε και να επιθυμούμε κάτι που δεν το ξέρουμε;Πώς μπορούμε να βάλουμε πάνω από καθετί άλλο στη ζωή μας κάτι που ποτέ δεν έχουμε δει και δεν έχουμε χαρεί;
Με άλλα λόγια: πώς μπορούμε, πώς είναι δυνατόν να αναζητήσουμε μια Βασιλεία για την οποία δεν έχουμε ιδέα; Η λατρεία της Εκκλησίας ήταν από την αρχή καιείναι ακόμα και τώρα η είσοδος και η επικοινωνία μας με τη νέα ζωή της Βασιλείας. Και στο κέντρο της λειτουργικής ζωής, σαν καρδιά της και μεσουράνημά της – σαν ήλιος που οι ακτίνες του διαπερνούν καθετί - είναι το Πάσχα.
Το Πάσχα είναι η πόρτα, ανοιχτή κάθε χρόνο, που οδηγεί στην υπέρλαμπρη Βασιλεία του Χριστού, είναι η πρόγευση της αιώνιας χαράς που μάς περιμένει, είναι η δόξα της νίκης η οποία από τώρα, αν και αόρατη, πλημμυρίζει όλη την κτίση: «νικήθηκε οθάνατος».Ολόκληρη η λατρεία της Εκκλησίας είναι οργανωμένη γύρω από το Πάσχα, γι’ αυτό και ο λειτουργικός χρόνος, δηλαδή η διαδοχή των εποχών και των εορτών, γίνεται ένα ταξίδι, ένα προσκύνημα στο Πάσχα, που είναι το Τέλος και που ταυτόχρονα είναι η Αρχή.
Είναι το τέλος όλων αυτών που αποτελούν τα «παλαιά» και η αρχή της «νέας ζωής», μια συνεχής «διάβαση» από τον «κόσμο τούτο» στην Βασιλεία που έχει αποκαλυφτεί «εν Χριστώ».Παρ’ όλα αυτά η «παλαιά» ζωή, η ζωή της αμαρτίας και της μικρότητας, δεν είναι εύκολο να ξεπεραστεί και ν’ αλλάξει. Το Ευαγγέλιο περιμένει και ζητάει από τον άνθρωπο να κάνει μια προσπάθεια η οποία, στην κατάσταση που βρίσκεται τώρα ο άνθρωπος, είναι ουσιαστικά απραγματοποίητη.
Αντιμετωπίζουμε μια πρόκληση. Το όραμα, ο στόχος, ο τρόπος της νέας ζωής είναι για μάς μια πρόκληση που βρίσκεται τόσο πολύ πάνω από τις δυνατότητές μας!Γι’ αυτό, ακόμα και οι Απόστολοι, όταν άκουσαν τη διδασκαλία του Κυρίου Τον ρώτησαν απελπισμένα: «τις άρα δύναται σωθήναι;» (Ματθ.19,26).
Στ’ αλήθεια δεν είναι καθόλου εύκολο ν’ απαρνηθείς ένα ασήμαντο ιδανικό ζωής καμωμένο με τις καθημερινές φροντίδες, με την αναζήτηση των υλικών αγαθών, με την ασφάλεια και την απόλαυση και να δεχτείς ένα άλλο ιδανικό ζωής το οποίο βέβαια δεν στερείται καθόλου τελειότητας στο σκοπό του:
«Γίνεσθε τέλειοι ως ο Πατήρ ημών εν ουρανοίς τέλειος εστίν».
Αυτός ο κόσμος με όλα του τα «μέσα» μας λέει: να είσαι χαρούμενος, μην ανησυχείς, ακολούθα τον «ευρύ» δρόμο. Ο Χριστός στο Ευαγγέλιο λέει: διάλεξε το στενό δρόμο, αγωνίσου και υπόφερε, γιατί αυτός είναι ο δρόμος για τη μόνη (genuine) αληθινήευτυχία.
Και αν η Εκκλησία δεν βοηθήσει πώς θα μπορέσουμε να κάνουμε αυτή τη φοβερή εκλογή;
Πώς μπορούμε να μετανοήσουμε και να ξαναγυρίσουμε στην υπέροχη υπόσχεση που μας δίνεται κάθε χρόνο το Πάσχα;
Ακριβώς αυτή είναι η στιγμή που εμφανίζεται η Μεγάλη Σαρακοστή. Αυτή είναι η «χείρα βοηθείας» που απλώνει σε μάς η Εκκλησία.
Είναι το σχολείο της μετάνοιας που θα μάς δώσει δύναμη να δεχτούμε το Πάσχα όχι σαν μια απλή ευκαιρία να φάμε, να πιούμε, ν’ αναπαυτούμε, αλλά, βασικά, σαν το τέλος των «παλαιών» που είναι μέσα μας και σαν είσοδό μας στο «νέο».Στην αρχαία Εκκλησία ο βασικός σκοπός της Σαρακοστής ήταν να προετοιμαστούν οι «Κατηχούμενοι», δηλαδή οι νέοι υποψήφιοι χριστιανοί, για το βάπτισμα που, εκείνο τον καιρό, γίνονταν στη διάρκεια της αναστάσιμης θείας Λειτουργίας.
Αλλά ακόμα και τώρα που η Εκκλησία δεν βαφτίζει πια τους χριστιανούς σε μεγάλη ηλικία και ο θεσμός της κατήχησης δεν υπάρχει πια, το βασικό νόημα της Σαρακοστής παραμένει το ίδιο. Γιατί, αν και είμαστε βαφτισμένοι, εκείνο πουσυνεχώς χάνουμε και προδίνουμε είναι ακριβώς αυτό που λάβαμε στο Βάπτισμα. Έτσι το Πάσχα για μάς είναι η επιστροφή, που κάθε χρόνο κάνουμε, στο βάπτισμά μας και επομένως η Σαρακοστή είναι η προετοιμασία μας γι’ αυτή την επιστροφή – η αργή αλλά επίμονη προσπάθεια να πραγματοποιήσουμε τελικά τη δική μας «διάβαση», το «Πάσχα» μας στη νέα εν Χριστώ ζωή.
Το ότι, καθώς θα δούμε, οι ακολουθίες στη σαρακοστιανή λατρεία διατηρούν ακόμα και σήμερα τον κατηχητικό και βαπτιστικό χαρακτήρα, δεν είναι γιατί διατηρούνται «αρχαιολογικά» απομεινάρια, αλλά είναι κάτι ζωντανό και ουσιαστικό για μας.
Γι’ αυτό κάθε χρόνο η Μεγάλη Σαρακοστή και το Πάσχα είναι, μια ακόμη φορά, η ανακάλυψη και η συνειδητοποίηση του τι γίναμε με τον «δια βαπτίσματος» μας θάνατο και την ανάσταση.Ένα ταξίδι, ένα προσκύνημα!
Καθώς το αρχίζουμε, καθώς κάνουμε το πρώτο βήμα στη «χαρμολύπη» της Μεγάλης Σαρακοστής βλέπουμε – μακριά, πολύ μακριά - τον προορισμό.
Είναι η χαρά της Λαμπρής, είναι η είσοδος στη δόξα της Βασιλείας.
Είναι αυτό το όραμα, η πρόγευση του Πάσχα, που κάνει τη λύπη της Μεγάλης Σαρακοστής χαρά, Φως, και τη δική μας προσπάθεια μια «πνευματική άνοιξη».
Η νύχτα μπορεί να είναι σκοτεινή και μεγάλη, αλλά σε όλο το μήκος του δρόμου μια μυστική και ακτινοβόλα αυγή φαίνεται να λάμπει στο ορίζοντα.
«Μη καταισχύνης ημάς από της προσδοκίας ημών, Φιλάνθρωπε!»Από το Βιβλίο«Μεγάλη Σαρακοστή»Αλέξανδρου ΣμέμανΕκδ. Ακρίτας

ΑΝΤΙΟ ΦΙΛΕ.

Για πρώτη φορά δεν ξέρω τι να γράψω, πώς να εκφράσω τα συναισθήματα μου για την απώλεια ενός πολύ καλού φίλου.
Από την ώρα που το έμαθα, μόνο εικόνες περνούν από μπροστά μου.
Εικόνες από την Κινέττα, το σπίτι στο Αιγάλεω, τις συναντήσεις μας για κανένα ουζάκι, τα ατέλειωτα καλαμπούρια…
Ένας πολύ καλός φίλος, ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΖΑΜΠΕΤΑΣ έφυγε.
Μόρτης ήταν που έφυγε και ο πατέρας του, ο μεγάλος ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΜΠΕΤΑΣ.
Μόρτης του 1992.
10 του Μάρτη, μετά από 16 χρόνια, την ίδια μέρα, από την ίδια αρρώστια φεύγει και ο Μιχάλης.
Δεν ξέρω τι συμβαίνει με αυτόν τον μήνα, αλλά μοιάζει να ΄ναι καταραμένος.
Τι να πρωτοθυμηθώ για τον Μιχάλη;
Δεν είναι και λίγα τα όσα περάσαμε παρέα.
Καλά και άσχημα.
Ο Μιχάλης από μικρό παιδί ήταν στο «πατάρι» μαζί με τον πατέρα του.

Γνώριζε και έπαιζε όλα τα έγχορδα.
Όταν ο «μπαρμπαγιώργος» έφυγε, ο Μιχάλης ήταν ο συνεχιστής της ιστορίας του.
Τον συναντούμε σαν ερμηνευτή στη δισκογραφική έκδοση του Γιώργου Ζαμπέτα με τίτλο «Χίλια Περιστέρια» (1991).
Το 2000 κυκλοφόρησε το CD του «Ο Μπάρμπας μου ο Παναής» σε μουσική Γιώργου Στεφανάκη και στίχους Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου.
Το 2004 κυκλοφορεί «Τα Γαϊδουράκια» σε μουσική Γιώργου Ζαμπέτα και Γιώργου Στεφανάκη.
Το 2001 συμμετείχε στο CD «Ανωτάτη Ζαμπετική».
Τον Μιχάλη τον έζησα θα έλεγα αρκετά, και μας συνέδεε μεγάλη φιλία.
Μπορεί να μην ζούσαμε στον ίδιο τόπο, να μας χώριζαν αρκετά χιλιόμετρα, αλλά μιλούσαμε καθημερινά τόσο από το τηλέφωνο, όσο και μέσω ηλεκτρονικών μηνυμάτων.
Κάθε φορά που πήγαινα στην Αθήνα, θα συναντιόμασταν για να τα πούμε.
Ο Μιχάλης θα μπορούσε να είναι στην «επικαιρότητα» εάν επέλεγε να ασχοληθεί με σημερινά «σουξέ».
Δεν το έκανε.
Έμεινε έξω από αυτά τα παιχνίδια, και ασχολήθηκε με το έργο του πατέρα του, αλλά και με κάποιες παράγωγες (όπως ο Μπάρμπας μου ο Παναής, Τα γαϊδουράκια, κλπ) πηγαίνοντας κόντρα στο «ρεύμα».
Τα τελευταία χρόνια έμενε στην Κινέττα, εκεί που παλιά ήταν το «εξοχικό» της οικογένειας, και δούλευε στο στούντιο που είχε φτιάξει με καλούς φίλους.
Πάει καιρός που είχαμε πει να έρθει στην Χαλκιδική με το τρεχαντήρι, για διακοπές, και για πάμε και για κανένα ψάρεμα.
Του Μιχάλη του άρεσε να ασχολείται με τα κοινά, έτσι τον βρήκαμε κάποια στιγμή να είναι δημοτικός σύμβουλος στο Αιγάλεω.
Σαν άνθρωπος, ήταν αυτό που λέμε «έξω καρδιά», ο ιδανικός για παρέα, γλέντι, χαβαλέ, αφήνοντας πίσω τα δικά του προβλήματα.
Ήθελε όλοι να περνούν καλά, άσχετα αν εκείνος πονούσε.
Δεν το έδειχνε.
Η συνέχεια θα είναι δύσκολη από εδώ και πέρα τόσο για τους γιους του, όσο και για όλους εμάς που τον γνωρίσαμε, τον ζήσαμε, τον αγαπήσαμε.
Καλό ταξίδι φίλε…..

THE POLICE

ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΘΕΣ

Από το /www.greektube.org

KLAUS NOMI

ΑΣ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΛΙΑ, ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΑΛΙΕΣ ΚΑΛΕΣ ΜΕΡΕΣ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟΥ.

Από το /www.greektube.org

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ

ΕΛΣΑ ΣΕ ΦΟΒΑΜΑΙ ΚΑΛΗ ΑΚΡΟΑΣΗ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΚΑΛΟ,ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΑΛΙΣΤΑ, ΙΣΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΣΕ ΝΕΑ ΕΚΤΕΛΕΣΗ.

Από το /www.greektube.org

ΠΑΥΛΟΣ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ

Μια γνωριμία πέρα από τίτλους «πριγκίπων» θα επιχειρήσουμε να κάνουμε μέσα από αυτό το αφιέρωμα.
Θα γνωρίσουμε όσο γίνεται πιο ΑΠΛΑ τον Παύλο Σιδηρόπουλο, τον ΑΝΘΡΩΠΟ που άφησε ανεξίτηλα χαραγμένα τα σημάδια του στον χώρο της Ελληνικής Ποπ και Ροκ μουσικής σκηνής.
Τον Παύλο, τον γνωρίζουν οι περισσότεροι σαν έναν απλό ερμηνευτή που ερμήνευσε το τραγούδι «να μ’ αγαπάς», και κάποια ακόμα,
Ο Σιδηρόπουλος όμως ήταν ο τραγουδοποιός, που μετά τον θάνατο του πολλοί μουσικοί και συγκροτήματα «βάδισαν» πάνω στα «μουσικά μονοπάτια» που εκείνος χάραξε, και αντέγραψαν κατά κάποιο τρόπο το ύφος του.
Αθήνα, Μάρτης του 1948.
Γεννιέται ο Παύλος Σιδηρόπουλος, και μαζί μ’ αυτόν μια νέα «μουσική σελίδα».
Οι «ρίζες» του ανατρέχουν σε έναν μύθο, στον Αλέξη Ζορμπά, και έχει συγγένεια με την ποιήτρια Έλλη Αλεξίου!
Αυτόν τον συνδυασμό, αυτή τη «συγγένεια» σχολιάζοντας τον πολλά χρόνια μετά σε συνέντευξη του, λέει χαρακτηριστικά ότι «μέσα του συνυπάρχει ο αλήτης –επαναστάτης με τον διανοούμενο».
Στη μουσική ο Παύλος Σιδηρόπουλος μπαίνει στα τέλη του 60¨, όταν σαν φοιτητής βρίσκεται στην Θεσσαλονίκη.
Φυσικά μιλώ για την είσοδο του στην ΠΟΠ και ΡΟΚ μουσική.
Αρχικά ξεκινά σαν στιχουργός με το ψευδώνυμο «Παύλος Αστέρης», αλλά σε μια συναυλία γνωρίζεται με τον εξαίρετο κιθαρίστα Παντελή Δεληγιαννίδη ο οποίος έπαιζε στους Ολύμπιανς.
Η γνωριμία αυτή κάνει τον Σιδηρόπουλο να αποφασίσει να ενταχθεί «ενεργά» στην μουσική σκηνή.
Έτσι προκύπτει το «ντουέτο» ΔΑΜΩΝ και ΦΙΝΤΙΑΣ , το οποίο στις αρχές πλέον του 70¨παει στην Αθήνα, και το 1972 συγχωνεύονται με ένα Ιστορικό μουσικό σχήμα τα «Μπουρμπούλια» που συνόδευαν πριν τον Διονύση Σαββόπουλο!
Έτσι σαν «κουαρτέτο» ηχογραφούν ένα σαρανταπεντάρι, τον «Ντάμη ο σκληρός».
Στις αρχές του 1974, η μπάντα διαλύεται!
Ο λόγος ; Οι αντίξοες συνθήκες που επικρατούσαν στην Ελληνική Ροκ σκηνή.
Οι συνθήκες αυτές οδήγησαν τον Σιδηρόπουλο στα χρόνια της μεταπολίτευσης να συνεργαστεί με τον Γιάννη Μαρκόπουλο, κάτι που όμως εξελίχθητε σε μια «άγονη μεταβατική κατάσταση» για τον ίδιο (έτσι χαρακτήρισε αργότερα σε συνέντευξη του αυτή τη συνεργασία).
Το 1978, είναι μια σημαντική χρονιά για τον Σιδηρόπουλο ο οποίος δέχεται πρόταση από τους «Σπυριδούλα» να προσχωρήσει στο γκρουπ σαν συνθέτης και τραγουδιστής.
Η συνεργασία Σιδηρόπουλου και Σπυριδούλα «επιστεγάζεται» με την κυκλοφορία ενός LP το οποίο φέρει τον τίτλο «ΦΛΟΥ» και χαρακτηρίζεται από τους κριτικούς σαν ΚΟΡΥΦΑΙΑ δουλειά όλων των εποχών για το Ελληνικό Ροκ!
Λίγο πριν το τέλος της δεκαετίας του 70 ο Σιδηρόπουλος αποχωρεί από το γκρουπ, και πρωταγωνιστεί σε ένα κοινωνικό φιλμ του Ανδρέα Θωμόπουλου, τον «Ασυμβίβαστο», το οποίο παίχτηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Το ίδιο διάστημα, ιδρύει μαζί με τον κιθαρίστα Θόδωρο Παπαντίνα ένα νέο γκρουπ, την «Εταιρία Καλλιτεχνών» αλλά το γκρουπ λόγο διαφωνιών σύντομα διαλύεται.
Στις αρχές του 1981 δημιουργεί ένα νέο γκρουπ, το οποίο το βαφτίζει «Απροσάρμοστοι», και το οποίο γκρουπ θα τον συνοδεύει μέχρι το τέλος της ζωής του.
Το LP «ΕΝ ΛΕΥΚΩ» που ηχογράφησε με τους Απροσάρμοστους θεωρήθηκε ως η Αυθεντικότερη Προσωπική Μαρτυρία του γύρω από τη μάστιγα των ναρκωτικών!
Το 1985 αλλάζει «ρότα» με το LP «ZORBA THE FREAK», ένα LP όπου κυριαρχεί ο ΡΟΚ ήχος, αλλά και η σάτιρα!
Το «λάιβ» άλμπουμ με τίτλο «ΧΩΡΙΣ ΜΑΚΙΓΙΑΖ» δεν τα πήγε καθόλου καλά αν και όλοι πίστευαν το αντίθετο!
Με την είσοδο των 90, και ενώ ετοίμαζε ένα νέο κύκλο συνθέσεων, μια «υπερβολική δόση» στις 6 Δεκεμβρίου θα τον οδηγήσει στον θάνατο.
Αυτό ξένισε πολλούς οι οποίοι θυμόταν τον Σιδηρόπουλο λίγους μήνες πριν τον θάνατο του να έχει αποκηρύξει δημόσια σε γνωστό περιοδικό την ηρωίνη λέγοντας ότι «η ηρωίνη είναι ένας μύθος, μια μπούρδα».
Τα αίτια της επιστροφής του Σιδηροπουλου στην ηρωίνη παραμένουν άγνωστα.
Μετά την απώλεια του Σιδηρόπουλου, οι «Απροσάρμοστοι» καλούν ορισμένους καλούς φίλους μουσικούς όπως οι αδελφοί Κατσιμίχα, ο Γιάννης Αγγέλακας, και ο Γιάννης Γιοκαρίνης, και ολοκληρώνουν το LP «ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ ΜΑΓΚΕΣ» που εκδόθηκε ένα χρόνο μετά τον θάνατο του.
Από το 1993 και μετά, και ενώ έχει ξεκινήσει μια ασυνήθιστη κίνηση γύρω από το έργο του, κυκλοφορούν κατά σειρά τα LP «ΤΑ ΜΠΛΟΥΖ ΤΟΥ ΠΡΙΓΚΙΠΑ, ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ, Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ», τα οποία με το υλικό που περιείχαν φανέρωσαν έναν άλλο Σιδηρόπουλο, πολλές άγνωστες πτυχές του, όπως και την αγάπη του για το ρεμπέτικο!
(Το βίντεο είναι από το www.greektube.org)

Η ΑΝ-ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΩΝ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΩΝ

Έγραψα πολλές φορές ότι το Πυροσβεστικό Σώμα εξαιτίας λάθος επιλογών τόσο της φυσικής, όσο και της πολιτικής του ηγεσίας (αυτά τα δυο πάνε μαζί άλλωστε) κατάντησε τα τελευταία χρόνια ο «ΣΑΚΟΣ ΤΟΥ ΜΠΟΞ», το «πειραματόζωο» σε επικίνδυνα πειράματα.
Για άλλη μια φορά το «νυστέρι» των «επιστημόνων» δούλεψε πάνω στο πειραματόζωο αυτό.
Μετά από τα χτυπήματα των κρίσεων ήρθε τώρα το ΜΕΓΑ κυβερνητικό πείραμα στα πλαίσια των Ασφαλιστικών Μεταρρυθμίσεων (τα επόμενα χτυπήματα θα έρθουν αργότερα μέσα στη νέα αντιπυρική όπως γίνεται συνήθως).
Να τι αναφέρει σε ανακοίνωση της η ΕΝΩΣΗ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ. για την ενοποίηση των Πυροσβεστικών Ταμείων.
«Αρ. Πρωτ. : 1530 Αθήνα : 29-2-2008
ΛΗΣΤΕΙΑ ΣΤΑ ΤΑΜΕΙΑ ΜΑΣ
Η δίνη τη θρυλούμενης «ασφαλιστικής μεταρρύθμισης», δυστυχώς, ξεκίνησε από το Πυροσβεστικό Σώμα.
Αιφνιδιαστικά, χωρίς κανένα διάλογο, ούτε με υπηρεσιακούς παράγοντες, αλλά ούτε με τους εκπρόσωπους των εργαζομένων, περιήλθε σε γνώση μας σχετικό νομοσχέδιο που περιλαμβάνει, ρύθμιση-έκτρωμα, τουλάχιστο όσο μας αφορά, που ισοπεδώνει κάθε έννοια δικαίου, βάζοντας ταφόπλακα στην αυτοτέλεια, αυτονομία και αυτοδιαχείριση των υγειών ταμείων των Πυροσβεστών ΤΑΥΠΣ και ΕΤΥΠΣ.
Παρά τη δημόσια, σαφή και κατηγορηματική διαβεβαίωση του Υπουργού Εσωτερικών κ. Προκόπη Παυλόπουλου (11-11-2007) για την διασφάλιση της αυτονομίας των Ταμείων μας, ,η κυβέρνηση με το θρυλούμενο σχέδιο για την ασφαλιστική μεταρρύθμιση, ενοποιεί τα Ταμεία μας με αυτά της ΕΛ.ΑΣ. σε ένα με την επωνυμία ΤΑΜΕΙΟ ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΝΟΙΑΣ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ (ΤΕΑΠΑΣΑ).
Η προχειρότητα της συγκεκριμένης ρύθμισης, φαίνεται ξεκάθαρα, από το γεγονός, ότι δεν εξετάσθηκε καθόλου η οικονομική και οργανωτική ανομοιογένεια του ΤΑΥΠΣ με τα υπόλοιπα προς ενοποίηση Ταμεία, ενώ το τραγικότερο είναι η ενοποίηση του ΕΤΥΠΣ, ταμείου με πόρους μόνο και αποκλειστικά από τον ιδρώτα των Πυροσβεστών, με άλλα Ταμεία που παρέχουν κύρια ασφάλιση (ΤΑΑΣ)..
Καλούμε τον κ. Αρχηγό του Πυροσβεστικού Σώματος, να προστατέψει τα χρήματα των συναδέλφων, διαμορφώνοντας κατάλληλη και ξεκάθαρη υπηρεσιακή άποψη, προασπίζοντας την ανεξαρτησία των ταμείων μας..
Καλούμε τον κ. Υπουργό Εσωτερικών να τιμήσει τη δέσμευσή του και να αποσύρει τη συγκεκριμένη ρύθμιση του νομοσχεδίου..
Καλούμε τα πολιτικά κόμματα να υποστηρίξουν τις θέσεις μας και να εναντιωθούν στην κατεδαφιστική πολιτική ενάντια στα ασφαλιστικά μας δικαιώματα..
Καλούμε τους Συναδέλφους σε αγωνιστική επαγρύπνηση και μαζική συμμετοχή στις δράσεις μας, για σταματήσουμε με κάθε πρόσφορο τρόπο το γκρέμισμα των Ταμείων μας.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΠΟ ΚΑΙ ΤΟ ΥΣΤΕΡΗΜΑ ΤΟΥ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΗΠΟΥ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΠΑΛΕΥΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ- ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ, Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ- ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΡΥΣΑΝΘΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

Είμαι πολύ περίεργος να δω πότε επιτέλους θα σοβαρευτούν οι «αρμόδιοι» σ’ αυτή τη χώρα, και πότε θα γίνουμε χώρα, και όχι ξέφραγο αμπέλι σε πολιτικά παιχνίδια που είμαστε τώρα
Όταν φωνάζουμε μέσα από τα ΜΜΕ για απαξίωση του Πυροσβεστικού Σώματος, σπεύδουν να μας βγάλουν τρελούς, και να δώσουν μια εικόνα ότι ΚΑΝΕΝΑ πρόβλημα δεν υπάρχει πουθενά.
Να όμως που τελικά ΥΠΑΡΧΕΙ πρόβλημα, και δεν είναι μόνο ένα.
Είναι εύκολο να διαλύσει κάποιος τα πάντα με το άλλοθι των μεταρρυθμίσεων.
Και αυτό συμβαίνει τώρα.
Το Πυροσβεστικό Σώμα, από πειράματα και χτυπήματα πολλών ετών έχει διαλυθεί, και αυτή τη διάλυση δυστυχώς ΔΕΝ ΤΗΝ ΒΛΕΠΟΥΝ οι «φωτισμένοι» ηγέτες μας.
Κύριοι της κυβέρνησης, την φωτιά που ανάψατε, αναρωτηθήκατε ΠΟΙΟΣ θα την σβήσει;

ΝΙΚΟΛΑΣ ΑΣΙΜΟΣ

(Το βίντεο είναι από το www.greektube.org/)

Πολλοί είναι εκείνοι που επιχείρησαν να «αναλύσουν» τον Νικόλα Ασιμο, άλλοι τόσοι είναι εκείνοι που «έγραψαν την βιογραφία» του, και «άγνωστα» στοιχεία γι αυτόν.
Κυκλοφορούν λοιπόν πολλές ΜΠΟΥΡΔΕΣ από άτομα τα οποία έτσι και ζούσε σήμερα ο Νικόλας θα τα έπαιρνε με τις πέτρες, η ακόμα χειρότερα θα τα «έκραζε» μέσα από τραγούδια του.
Τον Ασιμο, εξακολούθησαν πολλοί να τον εκμεταλλεύονται ακόμα και μετά τον θάνατο του με πολλούς τρόπους.
Ας είναι.
Εμείς τον αγαπούσαμε, τον αγαπούμε, και θα τον αγαπούμε γιατί μέσα από τον «επαναστατικό ρομαντισμό» των στίχων του, είπε πολλά που αν και θα θέλαμε, δεν τολμήσαμε όλοι εμείς να πούμε.
Ο Νικόλας ¨Ασιμος, αυτή η παρεξηγημένη ΙΔΙΟΦΥΙΑ, υπήρξε ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ.
Δεν ήταν απλά ένας «ροκάς τραγουδοποιός» (εικόνα που εσφαλμενα πέρασε τα τελευταία χρόνια από ανθρώπους που δεν καταλαβαίνουν τι ακούν), ήταν Η ΦΩΝΗ που καυτηρίαζε.
Ας τον γνωρίσουμε λίγο καλύτερα μέσα από ένα μικρό αφιέρωμα.
Ο Νικόλας ¨Ασιμος ήταν σχεδόν ΜΟΝΙΜΑ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΥΚΛΩΜΑΤΑ ΤΑ ΕΜΠΟΡΙΚΑ, και μπορούμε ανεπιφύλακτα να πούμε ότι έστω και μετά θάνατο δεν αναγνωρίστηκε μόνο σαν ένας από τους πιο ΙΔΙΟΦΥΕΙΣ μουσικούς, αλλά παράλληλα χαρακτηρίστηκε και σαν μια από τις πιο «αιρετικές» και ασυμβίβαστες μορφές που πέρασαν από την μουσική σκηνή της χώρας.
Ο ΝΙΚΟΣ ΑΣΙΜΟΠΟΥΛΟΣ όπως ήταν το πραγματικό του επίθετο, γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1949, αλλά μεγάλωσε στην Κοζάνη μέχρι και τα 18 του χρόνια.
Στην ηλικία αυτή επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη .
Έτσι, τον βρίσκουμε στην Φιλοσοφική κατά τη διάρκεια της Χούντας, όπου για πρώτη φορά θα κυνηγηθεί από τις αρχές για το περιεχόμενο των στίχων του, που τραγουδούσε σε μια μπουάτ με την κιθάρα του.
Με την μεταπολίτευση πήγε στην Αθήνα, και εκεί πιάνει δουλειά σε στέκι της Πλάκας μαζί με διάφορους άλλους γνωστούς μουσικούς, ενώ συγχρόνως εντάσσεται σε μια θεατρική ομάδα.
Με το θέατρο ασχολήθηκε όσο ήταν στην Θεσσαλονίκη έχοντας τελειώσει μια ιδιωτική δραματική σχολή.
Δυο χρόνια μετά, γράφει το πρώτο του «σαρανταπεντάρι», τον «ΜΗΧΑΝΙΣΜΟ», αλλά στην συνέχεια αρνείται να ακολουθήσει την τακτική των εταιριών και την κάθε είδους «κονσερβοποιημένη» καριέρα πουλώντας πλέον ο ίδιος τις ηχογραφήσεις του σε κασέτες έξω από το Πολυτεχνείο.
Η περίεργη αυτή στάση του θα ενοχλήσει το «σύστημα», και έτσι τον Οκτωβρη του 77 ο ¨Ασιμος θα οδηγηθεί στην φυλακή με την κατηγορία της ηθικής αυτουργίας για δήθεν «υποκίνηση σε ανατρεπτικές εκδηλώσεις», ενώ και την επόμενη χρονιά θα προφυλακιστεί εκ νέου για τους ίδιους λόγους.
Το 1982, πολλοί φίλοι του μουσικοί τον πιέζουν και καταφέρνουν να τον κάνουν να επιστρέψει στη δισκογραφία.
Έτσι, ο ¨Άσιμος βγάζει το πρώτο του άλμπουμ με τίτλο «ΞΑΝΑΠΕΣ Ο».
Μια δουλειά στην οποία όλη η ιδιοφυΐα του δημιουργού περνά μηνύματα σκληρά, αλλά ταυτόχρονα χαρακτηρίζεται από κάποιους «κριτικούς» σαν «σχιζοφρενής».
Ταυτόχρονα ο ¨Ασιμος ανοίγει ένα μαγαζάκι στα Εξάρχεια που το ονομάζει «χώρο προετοιμασίας».
Ο χώρος αυτός θα γίνει το ορμητήριο του στο οποίο γράφει αλλά και διακινεί τις κασέτες του, αλλά και το βιβλίο του το ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΚΡΟΚΑΝΘΡΩΠΟΥΣ», ένα βιβλίο με τα στοιχεία της «βιοθεωρίας» του.
Για το βιβλίο αυτό μάλιστα ένας «αναλυτής είπε ότι «Ο ΚΑΘΕ ΚΑΤΟΧΟΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΑΥΤΟΥ, ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΟΔΗΓΗΘΕΙ ΑΝΕΤΑ ΣΤΗΝ ΦΥΛΑΚΗ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟΝ ΑΝΤΙΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΝΟΜΟ.
Το 1987, δίνει μερικές συνθέσεις του στον Βασίλη Παπακωνσταντίνου για τις ανάγκες του LP «ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ».
Από αυτές τις συνθέσεις ξεχωρίζει ιδιαίτερα μια με τίτλο «ΚΑΤΑΡΡΕΩ» για την πικρή και καυστική σάτιρα του περιεχομένου της.
Είναι όμως αυτή η σύνθεση που αποτελεί και τον «προάγγελο» του ΤΕΛΟΥΣ του με τον πιο τραγικό τρόπο.
Ο Νικόλας ¨Ασιμος τον Μάρτη του 1988 αυτοκτονεί στο μαγαζί του στα Εξάρχεια.
«Βαρέθηκα την μίζερη μου φύση
Κανένας πια δε λέει να ξεκουνήσει
Κανένας πια δε λέει να ξεκουνήσει –αναμφιβόλως
Δεν με χωραει ο τόπος βρε παιδιά»….

Η "Μεγάλη Αλβανία" ξεκίνησε

Αναδημοσίευση απο το http://greece-salonika.blogspot.com/

Του κ.Γιώργου Δελαστίκ

"H προώθηση από τις ΗΠΑ της πολιτικής «όποια μειονότητα θέλει και μπορεί, παίρνει τα εδάφη της και αποσχίζεται από τη χώρα όπου ζει» ενθαρρύνει τους αλβανικούς πληθυσμούς που ζουν σε κάποιους θυλάκους της νότιας Σερβίας και του Μαυροβουνίου να αναπτύσσουν παρόμοια αιτήματα αυτονομίας και ανεξαρτητοποίησης.

«Παράπλευρη απώλεια» για την Ελλάδα αυτής της κατάστασης είναι η κλιμάκωση και μεγαλύτερη προβολή του αλβανικού αιτήματος διευρυνόμενων κύκλων για επέκταση της Αλβανίας και στην Τσαμουριά - δηλαδή ελληνικά εδάφη της Ηπείρου.

Πρόκειται περί του απόλυτου πολιτικού παραλογισμού:

Αντί, βάσει της αρχής που εφάρμοσαν οι ΗΠΑ και η ΕΕ στο Κόσοβο, να απαιτεί η Ελλάδα την προσάρτηση των εδαφών που κατοικεί η ελληνική μειονότητα στην Αλβανία και να θέτει εκ νέου το Βορειοηπειρωτικό στο νέο διεθνές πλαίσιο του 21ου αιώνα, φτάσαμε στο σημείο να διεκδικεί η Αλβανία εδάφη που πριν από εβδομήντα χρόνια κατοικούσαν μειονοτικοί Αλβανοί που εξεδιώχθησαν επειδή συνεργάστηκαν με τους ναζί!

Εκεί οδηγούν τα Βαλκάνια οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι με την πολιτική τους...

Καθώς όμως οι Αλβανοί αποτελούν τον πιο φιλοαμερικανικό λαό των Βαλκανίων, πράγμα που αποτελεί εγγύηση ότι η Αλβανία συνιστά στρατηγικό σύμμαχο των ΗΠΑ όχι μόνο για το παρόν αλλά και για το ορατό μέλλον, η Ουάσιγκτον έχει κάθε λόγο να στηρίζει όλες τις επεκτατικές βλέψεις των Τιράνων. Οσο μεγαλύτερη είναι η «Μεγάλη Αλβανία» τόσο καλύτερα για την πολιτική των ΗΠΑ! Οπως είναι ευνόητο, αυτή η στρατηγική συμμαχία με τις ΗΠΑ καθιστά τα Τίρανα άκρως επιθετικά στην επιδίωξη του στόχου της «Μεγάλης Αλβανίας».

Τον Μάιο του 2001, ενώ μαίνονταν οι συγκρούσεις Αλβανών - Σλάβων στην ΠΓΔΜ, ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης της Αλβανίας Αρμπέν Ιμάμη, ο οποίος ήταν και προσωπικός φίλος του Κώστα Μητσοτάκη, δήλωσε ότι το κόμμα του «από εδώ και στο εξής θα αφοσιωθεί στην προσπάθεια να προχωρήσει η αναπόφευκτη και ειρηνική ένωση του Κοσόβου με την Αλβανία».

Με πιο διπλωματικό τρόπο επανέφερε τη συζήτηση περί Μεγάλης Αλβανίας το 2006 και ο υπουργός Εξωτερικών των Τιράνων Μπεσνίκ Μουσταφά.

«Αν το Κόσοβο διαιρεθεί, εμείς δεν εγγυόμαστε πλέον την ακεραιότητα των συνόρων του με την Αλβανία, ούτε τα σύνορα με το αλβανικό τμήμα της Μακεδονίας» είχε δηλώσει, προκαλώντας άρθρο της γαλλικής «Μοντ Ντιπλοματίκ» με τίτλο «Επικίνδυνα όνειρα μιας "Μεγάλης Αλβανίας"».

Τα Σκόπια, τα οποία αντιμετωπίζουν υπαρξιακό πρόβλημα και κινδυνεύουν άμεσα με διαμελισμό από τις εξελίξεις αυτές, διαμαρτύρονται εντονότατα με κάθε ευκαιρία.

Η διεθνής κοινότητα «επέτρεψε στους τρομοκράτες να αναλάβουν δράση στο Κόσοβο, στη Νότια Σερβία και στη Μακεδονία, με μοναδικό στόχο τη δημιουργία μιας Μεγάλης Αλβανίας», κατήγγειλε έξω φρενών τον Αύγουστο του 2001 ο τότε πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ Λιούπτσο Γκεοργκίεφσκι, καθώς η χώρα του είχε φτάσει στο χείλος του γκρεμού λόγω των συγκρούσεων Σλάβων και Αλβανών που είχαν προκαλέσει εκατοντάδες νεκρούς.

Η σημερινή ηγεσία των Σκοπίων, τα αποκαλούμενα «Σλαβοαμερικανάκια», μπορεί να παριστάνει την αδιάλλακτη απέναντι στην Ελλάδα για το όνομα, αλλά σίγουρα η χώρα αισθάνεται αποπνικτική την αλβανική απειλή.

Η ενσωμάτωση του Κοσόβου αποτελεί τεράστιο βήμα για την υλοποίηση του σχεδίου της Μεγάλης Αλβανίας.

Η έκταση της Αλβανίας είναι 28.748 τ. χλμ. και ο πληθυσμός της γύρω στα 3.500.000 άτομα. Το Κόσοβο έχει έκταση 10.887 τ. χλμ. -δηλαδή το 40% του εδάφους της Αλβανίας- και πληθυσμό 1.800.000 Αλβανών.

Οι αριθμοί αυτοί σημαίνουν ότι μια απορρόφηση του Κοσόβου θα σημάνει την αύξηση του πληθυσμού της Αλβανίας κατά 50% και της έκτασής της κατά 40%!

Αν σε αυτούς προστεθούν και άλλες 500.000 Αλβανοί που ζουν στην ΠΓΔΜ, τότε οι Αλβανοί θα είναι ίσοι σχεδόν με τους Βούλγαρους και κάτι λιγότεροι από τους Σέρβους, περισσότεροι από τους Κροάτες και πάει λέγοντας!"

ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ

"Τριγυριστής της Ινδικής στα νιάτα του ο Κοσμάς
πίστεψε στα γεράματα πως θα καλογερέψει.

Κυρά θαλασσοθάνατη, στα χέρια του έχεις ρέψει,

που στα στερνά τα μάρανε το αλέτρι κι ο κασμάς.

¨Οπου έφτασες, κάθε χρονιά θερίζουν τρείς φορές.

Την Ταπροβάνη εδιάλεξες κι είχες καιρό ποδίσει.

Τώρα μασάς αμύγδαλα και προσφορές ξερές,

και το λιβάνι οσμίζεσαι που μοιάζει με χασίσι"!

(Απόσπασμα από το "ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΙΝΔΙΚΟΠΛΕΥΣΤΗ" από το "ΤΡΑΒΕΡΣΟ")

Τι μπορεί να πεί κανείς για τον Νίκο Καββαδία, και μάλιστα τι μπορεί να πεί ένας ασυρματιστής, για έναν άλλον;

Πριν ταξιδέψω και γνωρίσω άλλες χώρες, άλλες θάλασσες, τις είχα ήδη γνωρίσει μέσα από την ποίηση του Καββαδία.

Ηταν σαν να τις είχα ταξιδέψει εκατοντάδες φορές, κι ας πήγαινα για πρώτη φορά.

Ο Ποιητής (όχι στιχουργός) Νίκος Καββαδίας, δεν έκανε τίποτε άλλο από το να μας δίνει γραπτά τα τοπία, και στις στιγμές του από τα ταξίδια που έκανε, κι όμως δεν τα χόρτασε.

Ας τον γνωρίσουμε λίγο καλύτερα.

"Ο Νίκος Καββαδίας γεννήθηκε το 1910 σε μια μικρή πόλη της Μαντζουρίας κοντά στο Χαρμπίν, από γονείς Έλληνες Κεφαλονίτες.

Όταν ήτανε πολύ μικρός, η οικογένεια γύρισε στην Ελλάδα.

Μερικά χρόνια μείνανε στην Κεφαλονιά και από το 1921 ως το 1932 στον Πειραιά, όπου ο Νίκος Καββαδίας τελείωσε το Δημοτικό και μετά το Γυμνάσιο.

Μαθητής του Δημοτικού, έγραψε τα πρώτα του ποιήματα.

Το 1929 πήγε υπάλληλος σε ναυτικό γραφείο και λίγους μήνες αργότερα μπαρκάρισε ναύτης σε φορτηγό.

Για μερικά χρόνια, συνέχισε να φεύγει με τα φορτηγά, να γυρίζει πίσω ταλαιπωρημένος και αδέκαρος, για να ξαναφύγει σε λίγο.

Ώσπου αποφάσισε να πάρει το δίπλωμα του ασυρματιστή.

Αρχικά ήθελε να γίνει καπετάνιος, μα είχε ήδη χάσει αρκετά χρόνια στις περιπλανήσεις του και το δίπλωμα του ασυρματιστή ήταν η πιο σύντομη λύση.

Το πήρε το 1939, έγινε όμως ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και πήγε στρατιώτης στην Αλβανία, κι έμεινε ξέμπαρκος στην Αθήνα στα χρόνια της γερμανικής Κατοχής. Ξαναμπαρκάρησε το 1944 και ταξίδεψε αδιάκοπα, ως ασυρματιστής, σε όλο τον κόσμο, ως τον Νοέμβρη του 1974.

Πέθανε τρεις μήνες αργότερα από εγκεφαλικό επεισόδιο, τις 10 του Φλεβάρη 1975. Η Βάρδια, το μοναδικό του μυθιστόρημα, κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1954.

Η ποιητική του συλλογή Μαραμπού το 1933, το Πούσι το 1947 και Τραβέρσο το 1975. Τα μικρά πεζά Λι, Του πολέμου, και Στο άλογό μου εκδόθηκαν το 1987.

ΦΕΝΤΕΡΙΚΟ ΓΚΑΡΘΙΑ ΛΟΡΚΑ

"Η ακινησία του αέρα

κάτω απ της ηχώς τον κλάρο.

Η ακινησία του νερού

κάτω απ των αστεριών τα φύλλα.

Η ακινησία του στόματός σου

κάτω από μια λόχμη από φιλιά"!

Μια μεγάλη ΜΟΡΦΗ, ένας ποιητής μια πένα σταλμένη από τον ουρανό.

Αυτό ήταν ο Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, αλλά και είναι ακόμα και στις σκληρές μέρες μας, στο απάνθρωπο σήμερα.

Εχουν γραφτεί πολλά από καταξιωμένους λογοτέχνες για τον Λόρκα, που οποιοδήποτε σχόλιό μου θα αποτελούσε απλά έναν "ψίθυρο".

Σαν έναν ελάχιστο φόρο τιμής σας μεταφέρω το γραπτό της Σινέιντ Κένεντι!

" Ο Λόρκα θεωρείται ως ο καλύτερος συγγραφέας της Ισπανίας. Τον δολοφόνησε μια φασιστική συμμορία και τον πέταξε σε έναν ανώνυμο τάφο.
Δεν είναι περίεργο που ο Λόρκα πέθανε στα χέρια των υποστηρικτών του στρατηγού Φράνκο.

Ηταν αντίθετος με ότι αντιπροσώπευε ο φασίστας δικτάτορας της Ισπανίας.
Ο Λόρκα ήταν ομοφυλόφιλος.

Ηταν ένας διάσημος ποιητής και θεατρικός συγγραφέας, καθώς και ένας διακεκριμένος καλλιτέχνης, πιανίστας και συνθέτης.

Χρησιμοποιούσε τις καλλιτεχνικές του ικανότητες για να εξερευνήσει το νεοτερισμό, τι σήμαινε να είσαι άνθρωπος και να έχεις επιθυμίες και οργιζόταν με τις αδικίες που επιβάλλονταν στους καθημερινούς ανθρώπους από τους πλούσιους και την εξουσία.
Γεννήθηκε στην νότια επαρχία της Γρανάδα το 1898.

Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Γρανάδα και της Μαδρίτης όπου εντάχθηκε στους κύκλους της ισπανικής καλλιτεχνικής πρωτοπορίας.

Το 1929-30 έζησε στην Νέα Υόρκη.

Το ταξίδι του στις ΗΠΑ ήταν μια προσπάθεια να ξεφύγει από την κατάθλιψή του που συνεχώς μεγάλωνε -και που γινόταν χειρότερη από τη διαρκή αποτυχημένη του προσπάθεια να κρύψει την ομοφυλοφιλία του από την οικογένεια και τους φίλους του.
Οσο πιο διάσημος γινόταν ως συγγραφέας, τόσο πιο οδυνηρή γινόταν η αντίφαση της ζωής του -ένας διάσημος επιτυχημένος συγγραφέας και ένα βασανισμένο άτομο που μπορούσε να αποκαλυφθεί μόνο στην ιδιωτική του ζωή.
Η σειρά των ποιημάτων αυτής της περιόδου που δημοσιεύτηκαν σε μια ποιητική συλλογή της Νέας Υόρκης, είναι τα πιο δυνατά και πολιτικά της καριέρας του. Περιέγραφε τη ζωή του στη Νέα Υόρκη σαν "μία από τις πιο χρήσιμες εμπειρίες" της ζωής του.

Εκεί άλλαξε η οπτική του για τον εαυτό του, το έργο του και τον ίδιο το κόσμο.
Ο Λόρκα είδε καθαρά τι πήγαινε στραβά στη Νέα Υόρκη.

Καταδίκαζε το λευκό, αστικό πολιτισμό γιατί αντιπροσώπευε την πιο άμεση και ισχυρή εικόνα της πνευματικής φτώχειας του 20ου αιώνα.

Η "πόλη που δε κοιμάται ποτέ" με τα λαμπερά φώτα έγινε ο τόπος της αναζήτησης του μοντέρνου ανθρώπου μέσα σε ένα κόσμο γεμάτο δυστυχία.
Με την ποιητική συλλογή της Νέας Υόρκης, η μοναδική φωνή του Λόρκα άρχισε να διακρίνεται.

Ηταν ένας συγγραφέας που παρατηρούσε πίσω από τα φαινόμενα.

Εβλεπε πέρα από τις περιστάσεις στο χείλος του αγνώστου, αναζητώντας μια εξήγηση, με το φόβο πως η δυστυχία γύρω του δεν φαινόταν να έχει καμιά κοινωνική ή ηθική εξήγηση.
Στο ποίημα Τυφλό Πανόραμα της Νέας Υόρκης έγραφε:
Ο αυθεντικός πόνος που κρατά τα πάντα ξύπνια
είναι μια μικροσκοπική, απέραντη φωτιά
στα αθώα μάτια άλλων συστημάτων.
Η μοναδική ηθική εξήγηση που είχε νόημα για τον ίδιο, ήταν η αδιαφορία των ανθρώπων για το "διαφορετικό" και όλο του το έργο χαρακτηρίζεται από την άρνησή του να αγνοήσει το "διαφορετικό".
Ο Λόρκα καταδίκαζε τη καπιταλιστική κοινωνία και όλα όσα είχε σαν συνέπειες -την αδιαφορία για τη δυστυχία, την αποξένωση, τη φτώχεια και το ρατσισμό. Απεχθανόταν ιδιαίτερα το τρόπο που ο υλιστικός καπιταλισμός διαφθείρει όλα όσα είναι πολύτιμα και ανθρώπινα.

Εξοργιζόταν με τον εξευτελισμό των Μαύρων Αμερικανών στη Νέα Υόρκη -και έγραψε ποιήματα για να διαμαρτυρηθεί.
Αργότερα έγραψε ότι ήθελε να γράψει μια μαύρη τραγωδία, αλλά ότι δεν μπορούσε μέχρι να καταλάβει πλήρως "έναν κόσμο χωρίς ντροπή και αρκετά σκληρό για να χωρίζει τους ανθρώπους ανάλογα με το χρώμα".
Αίμα
Ανακατεύοντας το ιδιωτικό με το δημόσιο προειδοποιούσε στον "Βασιλιά του Χάρλεμ" ότι το αίμα που βράζει κάτω από το δέρμα των μαύρων "θα κυλήσει/στις σκεπές παντού/και θα κάψει τη χλωροφύλλη των ξανθών γυναικών/και θα βογκύξει στα πόδια των κρεβατιών κοντά στην αϋπνία του νιπτύρα/και θα εκραγεί μέσα σε μια αυγή από κίτρινο καπνό".
Η επιστροφή του Λόρκα στην Ισπανία το 1930 συνέπεσε με την πτώση της δικτατορίας του Πρίμο ντε Ριβέρα και την εγκαθίδρυση της Ισπανικής Δημοκρατίας από τις αριστερές δυνάμεις.

Το 1931 διορίστηκε διευθυντής της θεατρικής εταιρίας του Πανεπιστημίου γνωστή ως "Η Παράγκα".

Η ομάδα χρηματοδοτούνταν από το υπουργείο Παιδείας και είχε την ευθύνη να εξαπλώσει το θέατρο στις πιο απομακρυσμένες αγροτικές περιοχές της Ισπανίας.
Αυτή την περίοδο, ο Λόρκα άρχισε να γράφει μερικά από τα πιο σπουδαία θεατρικά του έργα όπως ήταν "η αγροτική τριλογία" -ο Ματωμένος Γάμος, Γιέρμα και Το Σπίτι της Μπερνάρντα Αλμπα.
Οταν ήταν στην Νέα Υόρκη είχε καταφέρει να μπει στο κόσμο του θεάτρου της πόλης.

Εβλεπε την Νέα Υόρκη σαν την ευκαιρία να απομακρυνθεί ψυχολογικά από το ισπανικό θέατρο της εποχής του.

"Κάποιος πρέπει να σκεφτεί για το θέατρο του μέλλοντος" έγραφε στην οικογένειά του, "Ο,τι υπάρχει αυτή τη στιγμή στην Ισπανία είναι νεκρό.

Είτε το θέατρο θα αλλάξει ριζικά, είτε θα πεθάνει. Δεν υπάρχει άλλη λύση".
Στην Νέα Υόρκη ο Λόρκα ανακάλυψε στο θέατρο ένα ισχυρό μέσο να συνδέεται με το κοινό και να το προκαλεί.

Το θέατρο, έγραφε, "είναι ποίηση που σηκώνεται από το βιβλίο και γίνεται ανθρώπινη.

Κι όσο γίνεται ανθρώπινη, μιλάει και φωνάζει, κλαίει και απελπίζεται.

Οι θεατρικοί χαρακτήρες πρέπει να εμφανίζονται στη σκηνή με μια ποιητική στολή αλλά τα κόκκαλα και το αίμα τους πρέπει να φαίνονται από μέσα".
Τα θεατρικά του Λόρκα, όπως τα ποιήματά του, αναζητούσαν το ιδανικό, το "ψίθυρο της απόλυτης ομορφιάς".

Το έργο του υμνεί όχι την αγάπη αλλά την επιθυμία, μία επιθυμία που είναι περισσότερο απούσα παρά παρούσα.
Για παράδειγμα στο θεατρικό Γιέρμα οι χαρακτήρες λαχταρούν ο ένας τον άλλο, αλλά γίνονται θύματα της δικής τους ανικανότητας να εκφραστούν συναισθηματικά -παγιδευμένοι από τις προσδοκίες της οικογένειας και της κοινωνίας.
Ο ισπανικός εμφύλιος πόλεμος ξεκίνησε το 1936 και λίγο μετά ο Λόρκα γύρισε στη Γρανάδα.

Πρέπει να καταλάβαινε ότι βάδιζε προς το σίγουρο θάνατο.

Παρόλο που ποτέ δεν εντάχθηκε στο Σοσιαλιστικό Κόμμα, οι κοινωνικές και πολιτικές του σχέσεις ήταν πάντοτε εμφανής, και για τον Φράνκο και τους υποστηρικτές του δεν είχε καμιά διαφορά με έναν Κομμουνιστή.
Θα μπορούσε εύκολα να φύγει από τη Γρανάδα όταν η περιοχή έπεσε στις δυνάμεις του Φράνκο αλλά επέλεξε να μείνει κοντά στην αδελφή του και το γαμπρό του, τον σοσιαλιστή δήμαρχο της Γρανάδα.

Τον συνέλαβαν και δύο μέρες μετά τον σκότωσαν.
Εγινε ένας από τους 20.000-30.000 Ισπανούς που εκτελέστηκαν στην περιοχή της Γρανάδα γιατί θεωρήθηκαν υποστηρικτές της δημοκρατίας ή της αριστεράς, μέλη των συνδικάτων, δάσκαλοι ή δημοσιογράφοι, ή συγγραφείς σαν τον Λόρκα.
Το έργο του Λόρκα απαγορεύτηκε στην Ισπανία μέχρι το 1953, όταν ξαναεμφανίστηκε λογοκριμένο.

Μόνο μετά το θάνατο του Φράνκο το 1975, έγινε δυνατό να συζητηθεί δημόσια το έργο και ο θάνατός του.
Σήμερα ο Λόρκα τιμάται με ένα άγαλμα στην πλατεία της Σάντα Ανα στην Μαδρίτη, όπου θυμίζει τις αντικρουόμενες απόψεις της ιστορίας της Ισπανίας.

Ο φιλόσοφος Ντέηβιντ Κρόκερ έχει γράψει πως κάθε μέρα οι αριστεροί τοποθετούν ένα κόκκινο μαντήλι στο λαιμό του αγάλματος και λίγο αργότερα κάποιος δεξιός εμφανίζεται για να το ξεκρεμάσει.

Σινέιντ Κένεντι,
καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Δουβλίνου

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΑΘΑΣ

"Μαύρα κοράκια, κόκκινα κοράκια...."

Κάθε φορά που βλέπω αυτή την ταινία και τους ήρωές της, αναρωτιέμαι για την "έμπνευση" που είχαν σε εκείνα τα δύσκολα χρόνια οι συγγραφείς όπως ο Δημήτρης Ψαθάς.

Μέσα σε δύσκολα χρόνια, τραβώντας και οι ίδιοι τα μύρια όσα, χάρισαν απλόχερα το γέλιο και τον προβληματισμό.

Ας γνωρίσουμε όμως τον Δημήτρη Ψαθά.

Ο δημοσιογράφος και θεατρικός συγγραφέας Δημήτρης Ψαθάς γεννήθηκε το 1907 στην Τραπεζούντα του Πόντου.

Μετά τη μικρασιατική καταστροφή εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του.
Από το 1925 εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε διάφορες αθηναϊκές εφημερίδες και περιοδικά («Ελεύθερο Βήμα», «Αθηναϊκά Νέα», «Ελευθεροτυπία», «Ταχυδρόμος»), και χαρακτηρίστηκε ως ένας από τους κορυφαίους του χρονογραφήματος.
Στα γράμματα πρωτοεμφανίστηκε το 1937, με την έκδοση της συλλογής ευθυμογραφημάτων «Η Θέμις έχει κέφια».
Ακολούθησαν πολλά ανάλογα έργα, όλα στο χώρο της σατιρικής ευθυμογραφίας, με κορυφαία τη «Μαντάμ Σουσού» του 1940.
Στο θέατρο πρωτοεμφανίστηκε το 1940 με την κωμωδία «Το στραβόξυλο», που ανέβηκε από το θίασο του Βασίλη Αργυρόπουλου και γνώρισε μεγάλη επιτυχία.

Ακολούθησαν έργα όπως: «Φον Δημητράκης», «Μικροί φαρισαίοι», «Ένας βλάκας και μισός», «Η Χαρτοπαίχτρα», «Ξύπνα Βασίλη», που γνώρισαν επιτυχία στη σκηνή και πολλά μεταφέρθηκαν στον κινηματογράφο με ανάλογη επιτυχία.
Τη δραματική περίοδο της ιταλογερμανικής κατοχής, ο Δημήτρης Ψαθάς περιέγραψε με το δικό του τρόπο στα βιβλία του «Χειμώνας του 41» (1945), «Αντίσταση» (1945) και «Χιούμορ μιας εποχής» (1946).
Ταξίδεψε σε Γαλλία, Αγγλία, Αμερική, Τουρκία, Αίγυπτο και περιέλαβε τις εντυπώσεις του στα βιβλία «Κάτω από τους Ουρανοξύστες» (1950), «Στη χώρα των μυλόρδων» (1951) και «Παρίσι, Σταμπούλ κι άλλα εύθυμα ταξίδια» (1951), που συνδυάζουν δημοσιογραφικά και ευθυμογραφικά στοιχεία με κοινωνικά και πολιτικά σχόλια.
Πέθανε στις 13 Νοεμβρίου του 1979.

ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ

Γεννήθηκε στην ανατολική Θράκη το 1906 και ακολουθεί τη μοίρα όλων των ξεριζωμένων Ελλήνων με τη μικρασιατική καταστροφή.

Κάνει διάφορες δουλειές του ποδαριού για να επιβιώσει και ταυτόχρονα αυτομορφώνεται με το να διαβάζει ότι βιβλίο πέσει στα χέρια του.

Στην Έδεσσα , στη Θεσσαλονίκη και έπειτα στην Αθήνα .
Κάνει την εμφάνιση του στα γράμματα με τη συλλογή διηγημάτων "Τα πλοία δεν άραξαν" και κερδίζει το κρατικό βραβείο το 1938.

Στη διάρκεια της κατοχής παίρνει μέρος στην Εθνική αντίσταση, κατά τη διάρκεια του εμφύλιου συλλαμβάνεται και εξορίζεται στην Μακρόνησο και στον Αη Στράτη.

Μέχρι το 1958 που εκπατρίζεται στην Ρουμανία υφίσταται, εξορίες, βασανισμούς, διώξεις, καταδίκες, απαγόρευση κυκλοφορίας των βιβλίων του.Το 1962 του αφαιρούν την ελληνική υπηκοότητα.
Ο Λουντέμης είναι πολύ ξεχωριστή περίπτωση λογοτέχνη.

Πολυγραφότατος έχει ασχοληθεί με όλα τα είδη του λόγου.

Η προσφορά του στα Ελληνικά γράμματα είναι τεράστια, η γλώσσα του είναι κατά την άποψη μου η πιο στρωτή δημοτική

Το 1976 του δόθηκε ξανά η υπηκοότητα και επαναπατρίσθηκε αλλά δυστυχώς την ίδια χρονιά πέθανε.

Η Ελλάδα έχασε έναν από τους μεγάλους της, που δυστυχώς τον πίκρανε και τόσο πολύ.

Ο Λουντέμης είναι από τους πιο πολυδιαβασμένους Έλληνες συγγραφείς και ας είναι από τους πιο αγνοημένους από τις επίσημες ιστορίες της λογοτεχνίας και ας λείπει το έργο του από τη διδασκαλία της νεοελληνικής λογοτεχνίας σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.

Ο Μέλιος θα εξακολουθεί να μετράει τ'άστρα και να συναντά τον Μπίθρο!

ΕΡΓΑ ΤΟΥ

Τα πλοία δεν άραξαν

Περιμένοντας το ουράνιο τόξο

Εκσταση

Γλυκοχάραμα

Ο Μεγάλος Δεκέμβρης

Αυτοί που φέρανε την καταχνιά

Καληνύχτα ζωή

Συννεφιάζει

Βουρκωμένες μέρες

Ενα παιδί μετράει τ'άστρα

Οι κερασιές θ'ανθίσουν φέτος

Κραυγή στα πέρατα

Τραγουδώ για την Κύπρο

Τότε που κυνηγούσα τους ανέμους

Το τραγούδι των διψασμένων

Οι κεραυνοί ξεσπούν

Οδός αβύσσου αριθμός 0

Το ρολόι του κόσμου χτυπάει μεσάνυχτα

Θυμωμένα στάχυα

Αγέλαστη Ανοιξη

Το κρασί των Δειλών

Τρόπαια Α (Μαραθώνας)

Τρόπαια Β (Σαλαμίνα)

Κάτω απ' τα κάστρα της ελπίδας

Η φυλακή του κάτω κόσμου

Ο λυράρης,

Μιλτιάδης Μαλακάσης Ο εξάγγελος,

Αγγελος Σικελιανός Ο κονταρομάχος,

Κώστας Βάρναλης Της γης οι αντρειωμένοι

Οι αρχιτέκτονες του τρόμου

Μπάτ-Τάϊ

Δαίδαλος

Ο Ηρακλής

Ο Ικαρος

ΝΙΚΟΣ ΤΣΙΦΟΡΟΣ – «Ο ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΣ»

Όταν για πρώτη φορά διάβασα έργο του Νίκου Τσιφόρου, πραγματικά «αιφνιδιάστηκα» από το «ύφος» του.
Ήταν το βιβλίο «ΤΑ ΠΑΛΙΟΠΑΙΔΑ Τα’ ΑΤΙΘΑΣΑ».
Αν επιχειρήσω σήμερα να περιγράψω τις «εικόνες» που ξεπηδούσαν μπροστά μου μέσα από κάθε σελίδα του βιβλίου τότε, πολύ φοβάμαι ότι θα αποτύχω παταγωδώς.
Ένα βιβλίο «εικονογραφημένο», ΟΧΙ με την εικονογράφηση κάποιου σκιτσογράφου αλλά με την αφήγηση του συγγραφέα.Δεν έχασα καιρό, και έσπευσα να αγοράσω ΟΛΑ τα βιβλία του Τσιφόρου, του ανθρώπου που περιέγραφε την καθημερινότητα μας με τον δικό του τρόπο, τον μοναδικό, τον απλό, τον λαϊκό χαρίζοντας μας μέσα από τις «γραπτές περιγραφές» του άφθονο γέλιο.
Αργότερα, ψάχνοντας στην δισκοθήκη μου, έπεσα πάνω σε ένα τραγούδι του, στο οποίο μουσική έβαλε ο αξέχαστος Μιχάλης Σουγιούλ!

Τίτλος «ΑΛΛΑ Μ’ ΑΡΕΣΕΙ», και το ερμήνευε η Μπέμπα Κυριακίδου.
Έχει άγαρμπο σουλούπι

Κι ούτε χάρη ούτε μπόι.
Βγήκε από στραβό καλούπι
Παρασταίνει και τον γόη
Κι ούτε τα τρώειΟύτε χαλάει
Κι ούτε είναι σόιΚαι μου κολλάει
Δεν έχει μπράτσα δεν έχει μέση
Αλλά μ’ αρέσει, αλλά μ’ αρέσει
Αρχινάει να παχαίνειΑραιώνουν τα μαλλιά του
Μήτε που τα πιάνει χτένι
Και στρογγύλεψε η κοιλιά του
Κι η μιλιά του λίγο ρεζίλιΚαι τα φιλιά του σαν χαμομήλι
Δεν έχει πλάτες δεν έχει μέση
Αλλά μ’ αρέσει, αλλά μ’ αρέσει

Ας γνωρίσουμε όμως τον μεγάλο αυτόν συγγραφέα.
O Νίκος Τσιφόρος γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 1911, από Έλληνες γονείς.
Ο πατέρας του Αιγύπτιος επιχειρηματίας προήρχετο από παλιά ιστορική οικογένεια της Λίμνης, με ιδιόκτητη τη μητρόπολη Αγία Άννα, Παναγιά.
Διέμενε στην Αθήνα, έγινε διπλωματούχος της νομικής και έξω από πολιτική όπως ισχυριζόταν, βρέθηκε το 1937 φακελωμένος επί Μεταξά.
Με μεγάλο θεατρικό, συγγραφικό και κινηματογραφικό έργο, χαρακτηρίζεται από χιούμορ, με ανελέητο σαρκασμό και ειρωνεία ενάντια στην αυταρχικότητα και στο δεσποτισμό.

Από την άλλη υπερασπιστής του Λούμπεν προλεταριάτου και αναδεικνύει από τα παιδιά της πιάτσας ότι το περιθώριο της εποχής έχει πολύ μεγαλύτερο πλούτο συναισθημάτων από τους νεόπλουτους μικροαστούς τους οποίους καταστηλιτεύει.
Συχνά επισκεπτόταν την Λίμνη όπου στο καφενείο του Γρίσπου έδινε σκακιστικές μάχες για την συνοχή.

Πέθανε κατά τη διάρκεια της χούντας το 1970 και από τον Οκτώβρη του 1995 τα οστά του μεταφέρθηκαν στο οικογενειακό του εκκλησάκι στη Λίμνη.
Θεωρείται λησμονημένος και παραμελημένος νεοέλληνας λογοτέχνης, σε σχέση με την μεγάλη του προσφορά στα γράμματα του τόπου.
ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ






Ελληνική μυθολογία
Μίλων Φιρίκης
Σταυροφορίες
Εμείς και οι Φράγκοι
Τα ρεμάλια ήρωες
Τα παιδιά της πιάτσας
Παραμύθια πίσω από τα κάγκελα
Η πινακοθήκη των ηλιθίων
Τα παλιόπαιδα τ' ατίθασα
Άνθρωποι και ανθρωπάκια
Ελληνική κρουαζέρια
Η Αθήνα σήμερα - Κρουαζιέρες μέσα στην ιστορία
Χρονογραφήματα
Ιστορία της Αγγλίας
Ιστορία της Γαλλίας
Ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών
Η Ιστορία της Αθήνας
Βιβλικά χαμόγελα
Όμορφη Θεσσαλονίκη
Στηβ το χαρούμενο κάθαρμα
Μυστικές εταιρείες
Ο Γκιούλιβερ στη χώρα των Γιγάντων - Ο Γκιούλιβερ στη χώρα των Νάνων
Η γυναίκα κουρσάρος
Διηγήματα
Το τυχερό μου αστέρι
ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ
1945 ΡΑΓΙΣΜΕΝΕΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΣΕΝΑΡΙΟ
1948 100.000 ΛΙΡΕΣ ΣΕΝΑΡΙΟ
1948 ΜΑΝΤΑΜ ΣΟΥΣΟΥ ΣΕΝΑΡΙΟ
1948 ΧΑΜΕΝΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ-ΣΕΝΑΡΙΟ
1949 ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ-ΣΕΝΑΡΙΟ
1950 ΕΛΑ ΣΤΟ ΘΕΙΟ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ-ΣΕΝΑΡΙΟ
1951 ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ-ΣΕΝΑΡΙΟ
1952 Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΩΝ ΙΠΠΟΤΩΝ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ-ΣΕΝΑΡΙΟ
1954 Ο ΑΝΕΜΟΣ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ
1954 ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΑΚΙ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ-ΣΕΝΑΡΙΟ
1954 Η ΩΡΑΙΑ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ-ΣΕΝΑΡΙΟ
1955 ΓΛΕΝΤΙ ΛΕΦΤΑ ΚΙ ΑΓΑΠΗ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ-ΣΕΝΑΡΙΟ
1956 ΑΣΣΟΙ ΤΟΥ ΓΗΠΕΔΟΥ ΗΘΟΠΟΙΟΣ
1956 ΤΣΙΓΓΑΝΙΚΟ ΑΙΜΑ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ-ΣΕΝΑΡΙΟ
1957 Ο ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ-ΣΕΝΑΡΙΟ
1957 ΤΡΕΙΣ ΝΤΕΤΕΚΤΙΒΣ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ
1958 Ο ΛΕΦΤΑΣ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ-ΣΕΝΑΡΙΟ
1958 Ο ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ ΚΑΙ Ο ΜΕΡΜΥΓΚΑΣ ΣΕΝΑΡΙΟ
1959 ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΜΕ ΦΟΥΝΤΕΣ ΣΕΝΑΡΙΟ
1959 Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΤΗ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ-ΣΕΝΑΡΙΟ
1960 ΤΡΕΙΣ ΚΟΥΚΛΕΣ ΚΙ ΕΓΩ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ-ΣΕΝΑΡΙΟ
1961 Ο ΚΑΛΟΣ ΜΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΕΝΑΡΙΟ
1961 Ο ΚΛΕΑΡΧΟΣ Η ΜΑΡΙΝΑ ΚΙ Ο ΚΟΝΤΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ-ΣΕΝΑΡΙΟ
1962 Η ΑΘΗΝΑ ΤΗΝ ΝΥΧΤΑ ΣΕΝΑΡΙΟ
1962 ΟΙ ΓΑΜΠΡΟΙ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ ΣΕΝΑΡΙΟ
1962 Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΚΑΙ Η ΟΥΡΑ ΤΟΥ ΣΕΝΑΡΙΟ
1962 Ο ΘΟΔΩΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΝΟ ΣΕΝΑΡΙΟ
1962 ΚΟΡΟΪΔΟ ΓΑΜΠΡΕ ΣΕΝΑΡΙΟ
1962 Η ΚΥΡΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΣΕΝΑΡΙΟ
1963 ΕΠΤΑ ΗΜΕΡΕΣ ΨΕΜΜΑΤΑ ΣΕΝΑΡΙΟ
1963 ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΤΙΜΙΟΣ ΣΕΝΑΡΙΟ
1964 201 ΚΑΝΑΡΙΝΙΑ ΣΕΝΑΡΙΟ
1964 ΑΛΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ ΣΕΝΑΡΙΟ
1964 ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΤΥΧΗ ΣΕΝΑΡΙΟ
1964 Ο ΚΑΤΑΦΕΡΤΖΗΣ ΣΕΝΑΡΙΟ
1965 ΕΝΑ ΕΞΥΠΝΟ ΕΞΥΠΝΟ ΜΟΥΤΡΟ ΣΕΝΑΡΙΟ
1965 ΚΑΝΕ ΜΕ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΣΕΝΑΡΙΟ
1965 ΜΙΑ ΤΡΕΛΗ ΤΡΕΛΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΕΝΑΡΙΟ
1965 ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΟΡΜΙΝΞ ΣΕΝΑΡΙΟ
1966 Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΥ ΤΡΕΛΛΑΘΗΚΕ ΣΕΝΑΡΙΟ
1966 ΕΝΑ ΚΑΡΑΒΙ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΙ ΣΕΝΑΡΙΟ
1966 Ο ΕΞΥΠΝΑΚΙΑΣ ΣΕΝΑΡΙΟ
1967 ΑΧ! ΑΥΤΗ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΥ ΣΕΝΑΡΙΟ
1967 ΒΟΗΘΕΙΑ Ο ΒΕΓΓΟΣ ΦΑΝΕΡΟΣ ΠΡΑΚΤΩΡ 000 ΣΕΝΑΡΙΟ
1967 ΚΟΚΟΒΙΟΣ ΚΑΙ ΣΠΑΡΟΣ ΣΤΑ ΔΙΧΤΥΑ ΤΗΣ ΑΡΑΧΝΗΣ ΣΕΝΑΡΙΟ
1967 ΣΗΚΩ ΧΟΡΕΨΕ ΣΥΡΤΑΚΙ ΣΕΝΑΡΙΟ
1968 ΔΟΚΤΩΡ ΖΙ ΒΕΓΓΟΣ ΣΕΝΑΡΙΟ
1968 Ο ΜΑΧΑΡΑΓΙΑΣ

ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΟ ΤΩΡΑ.

Πολλά λέγονται αυτές τις μέρες για το Σκοπιανό, πολλές οι μπούρδες πολιτικών, και άλλων «αναλυτών» οι οποίοι έχοντας και καλά την ιδιότητα του «ειδικού» βάλθηκαν να μας τρελάνουν.
Τελικά ΚΑΝΕΙΣ δεν ρωτά τον ΛΑΟ, και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να έχουμε ΠΛΗΘΟΣ διαμαρτυριών και πώς να μην έχουμε τη στιγμή που μιλάμε για ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΜΑ.
Ας δούμε λοιπόν κάτι ενδιαφέρον το οποίο φαίνεται αγνοούν οι πολιτικοί μας.
«Άρθρο 44 του Ελληνικού Συντάγματος1. Σε έκτακτες περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί, ύστερα από πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου, να εκδίδει πράξεις νομοθετικού περιεχομένου.
Οι πράξεις αυτές υποβάλλονται στη Bουλή για κύρωση σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 72 παράγραφος 1, μέσα σε σαράντα ημέρες από την έκδοσή τους ή μέσα σε σαράντα ημέρες από τη σύγκληση της Bουλής σε σύνοδο.
Αν δεν υποβληθούν στη Bουλή μέσα στις προαναφερόμενες προθεσμίες ή αν δεν εγκριθούν από αυτή μέσα σε τρεις μήνες από την υποβολή τους, παύουν να ισχύουν στο εξής.
2. O Πρόεδρος της Δημοκρατίας προκηρύσσει με διάταγμα δημοψήφισμα για κρίσιμα εθνικά θέματα, ύστερα από απόφαση της απόλυτης πλειοψηφίας του όλου αριθμού των βουλευτών, που λαμβάνεται με πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου. Δημοψήφισμα προκηρύσσεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με διάταγμα και για ψηφισμένα νομοσχέδια που ρυθμίζουν σοβαρό κοινωνικό ζήτημα, εκτός από τα δημοσιονομικά, εφόσον αυτό αποφασιστεί από τα τρία πέμπτα του συνόλου των βουλευτών, ύστερα από πρόταση των δύο πέμπτων του συνόλου και όπως ορίζουν ο Kανονισμός της Bουλής και νόμος για την εφαρμογή της παραγράφου αυτής.
Δεν εισάγονται κατά την ίδια περίοδο της Bουλής περισσότερες από δύο προτάσεις δημοψηφίσματος για νομοσχέδιο.
Αν νομοσχέδιο υπερψηφιστεί, η προθεσμία του άρθρου 42 παράγραφος 1 αρχίζει από τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος.
3. O Πρόεδρος της Δημοκρατίας σε εντελώς εξαιρετικές περιστάσεις μπορεί να απευθύνει προς το Λαό διαγγέλματα, μετά από σύμφωνη γνώμη του Προέδρου της Κυβέρνησης.
Τα διαγγέλματα προσυπογράφονται από τον Πρωθυπουργό και δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.».
Αν η σύνταξη του προϋπολογισμού που επικαλέστηκε ο .Καραμανλής για την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες τον περασμένο Σεπτέμβρη ήταν μείζον εθνικό θέμα , τότε το Σκοπιανό τι είναι;
Γιατί ΔΕΝ πάμε σε Δημοψήφισμα;
Τελικά τι συμβαίνει;
Πολλά είναι αυτά που κυκλοφορούν τον τελευταίο καιρό σχετικά με το Σκοπιανό, και πολλοί χαρακτήρισαν τις κινήσεις μας ως «ΠΑΤΑΓΩΔΗ ΑΠΟΤΥΧΙΑ» αφού όπως φαίνεται στον ορίζοντα η ΑΜΕΡΙΚΗ έχει αποφασίσει πριν από εμάς, για εμάς.
Καιρός είναι να γίνουν κάποιες σωστές κινήσεις από τη χώρα μας.
Στο μεταξύ πριν η Σκοπιανή ηγεσία ανακοινώσει τις αποφάσεις της πάνω στην αποδοχή ή όχι των προτάσεων Νίμιτς, οι κεντρικοί δρόμοι και οι πλατείες της πρωτεύουσας είχαν κατακλειστεί από αφίσες στις οποίες απεικονίζεται το αστέρι της Βεργίνας(φωτο), και η προτροπή προς τους Σκοπιανούς να μη ξεχάσουν τη σημαία που χρησιμοποιούσε το κρατίδιο απ το 1992 ως το 1995..
Καιρός είναι νομίζω να κάνουμε κάτι σωστό για τη χώρα μας.

NATURA... ΣΤΑ ΜΠΑΤΖΑΚΙΑ ΜΑΣ

Αναδημοσίευση από το http://www.halkidikinews.gr)

Σάλο έχει προκαλέσει στη Χαλκιδική έγγραφο του ΥΠΕΧΩΔΕ, το οποίο προτείνει την επέκταση της περιοχής Natura 2000 με κωδικό GR1270003 "Χερσόνησος Άθως" στο θαλάσσιο χώρο 500 μέτρα περιμετρικά του Αγίου Όρους.

Με το με αριθμ. πρωτ. οικ.13306/115/11-1-08 έγγραφο του ΥΠΕΧΩΔΕ (Δ/νση Περιβάλλοντος) ζητείται η επέκταση της περιοχής Νatura περιμετρικά του Αγίου Όρους και μάλιστα παρά τις επιφυλάξεις του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, το ΥΠΕΧΩΔΕ επιμένει στην πρότασή του, συνδέοντας το όλο θέμα με την υφιστάμενη ήδη απαγόρευση της προσέγγισης σε κάθε πλοίο σε απόσταση μικρότερη των 500 μέτρων.

Παράγοντες της νομαρχίας θεωρούν ότι η απόφαση αυτή έληφθη μετά από αίτημα των αγιορειτών και μετά την πίεση που άσκησε η νομαρχία και σταμάτησε τις διαδικασίες κατασκευής λιμανιού που ήθελαν να δρομολογήσουν οι αγιορείτες στην Ουρανούπολη για να εξυπηρετούνται αποκελιστικά οι ανάγκες τους.

Υπήρξε άμεση έγγραφη απάντηση και αντίδραση του νομάρχη Aστέριου Ζωγράφου προς το ΥΠΕΧΩΔΕ, ενώ ζητήθηκε να συζητηθεί το θέμα και στο Νομαρχιακό Συμβούλιο. Να σημειωθεί ότι οι ψαράδες της Χαλκιδικής έιχαν διαμαρτυρηθεί και στο παρελθόν επειδή απαγορευόταν και σ' αυτούς να προσεγγίζουν το Άγιο Όρος.
Ο κ.Ζωγράφος είναι καυστικός στην επιστολή του, τονίζει την αντίθεση της νομαρχίας στη θεσμοθέτηση θαλάσσιας ζώνης γύρω από τη χερσόνησο του Αγ. Όρους ώς επέκταση της περιοχής Natura 2000 και δε δυστάζει να κάνει λόγο για «υπόνοια "εξυπηρέτησης"».

«Σας είχαμε εκφράσει τις αντιρρήσεις μας αλλά και τους λόγους της διαφωνίας μας που αφορούσαν αφενός την ανατροπή του αναπτυξιακού μας προγράμματος (ΕΠΑΛ 2007 - 2013 LEADER Αλιείας) αλλά και τους κοινωνικούς λόγους που τείνουν να διαταράξουν την από πολλών χρόνων καλή σχέση των Μονών με τις τοπικές κοινωνίες αλλά και με όλους τους κατοίκους της Χαλκιδικής εν γένει.

Ο επιπλέον λόγος που επικαλείστε στο εν λόγω έγγραφό σας και αναφέρεται στον Ειδικό Κανονισμό του Λιμένα Ιερισσού και αφορά την απαγόρευση προσέγγισης κάθε πλοίου σε απόσταση μικρότερη των 500 μέτρων από τις ακτές του Αγ. Όρους, είναι κατά την άποψή μας προσχηματικός, διότι αναφέρεται σε ζητήματα ασφαλείας των Μονών σε φυσικό και πνευματικό επίπεδο και ουδεμία σχέση έχει με τη διαδικασία ένταξής μιας περιοχής στο Δίκτυο Natura» αναφέρει ο κ.Ζωγράφος.

Όπως επισημαίνει ο νομάρχης Χαλκιδικής εκκρεμούν αγωγές ακύρωσης του εν λόγω Ειδικού Κανονισμού του Λιμένος Ιερισσού εκ μέρους πολιτών και ως εκ τούτου κάθε επίκλησή του ως ενισχυτικό στοιχείο είναι επισφαλής.

Στην επιστολή του ο κ.Ζωγράφος τονίζει:

«Σας επισημαίνουμε ότι πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη και η κοινωνική αναταραχή που προκαλούν τέτοιου είδους περιοριστικά μέτρα στις τοπικές κοινωνίες, ιδίως όταν ενέχουν την υπόνοια της "εξυπηρέτησης".»

Οι αντιδράσεις για την απαγόρευση της προσέγγισης των παράκτιων αλιέων στο Άγιο Όρος έχουν δημιουργήσει πολλαπλά προβλήματα στο παρελθόν, ιδίως κατά τους θερινούς μήνες.

Οι αλιείς της Χαλκιδικής πάντως δηλώνουν έτοιμοι να ξεκινήσουν νεό γύρο κινητοποιήσεων. Την Τετάρτη πραγματοποιήθηκε σύσκεψη με πρωτοβουλία του νομάρχη Αστέριου Ζωγράφου στο Διοικητήριο της Νομαρχίας. Συμμετείχαν οι αντινομάρχες κύριοι Γιώργου και Τζηρίτης, υπηρεσιακοί παράγοντες και εκπρόσωποι όλων των αλιευτικών συλλόγων της Χαλκιδικής.

ΨΗΦΙΣΜΑ

Εμείς οι εκπρόσωποι των αλιευτικών συλλόγων Χαλκιδικής, ύστερα από τη σημερινή σύσκεψη και ενημέρωσή μας από τον Νομάρχη Χαλκιδικής κ. Αστέριο Ζωγράφο, για την προσπάθεια που γίνεται για τη δημιουργία περιοχής «Natura» στη θαλάσσια περιοχή του Αγίου Όρους και περιμετρικά αυτής, δηλώνουμε τα παρακάτω:

Καταδικάζουμε και καταγγέλλουμε δημόσια στον λαό της Χαλκιδικής την προσπάθεια που γίνεται από πλευράς Υπουργείων για τη δημιουργία και θεσμοθέτηση περιοχής NATURA 2000, στη θαλάσσια περιοχή του Αγίου όρους και περιμετρικά αυτής, σε απόσταση μέχρι 500μέτρων από την ακτή και μάλιστα αναιτιολόγητα και με τον μόνο ισχυρισμό ότι τάχα προϋπάρχει το επισφαλές θεσμικά, νομικά και καταστρεπτικό για όλους μας, νομικό πλαίσιο, που απαγορεύει την προσέγγισή μας σε απόσταση μικρότερη των 500μέτρων από τις ακτές του Αγίου Όρους και για το οποίο εκκρεμούν αιτήσεις ακύρωσης.

Καλούμε, την κυβέρνηση να σταματήσει άμεσα κάθε τέτοια ενέργεια και πρωτοβουλία, τους δε βουλευτές μας, τα κόμματα, την ΤΕΔΚ τους Δήμους και τη Ν.Α.Χ. να στηρίξουνε με το δικό τους τρόπο την προσπάθειά μας για τη μη δημιουργία περιοχής NATURA στην θαλάσσια περιοχή του Αγίου Όρους και την κατάργηση των αναχρονιστικών και αντισυνταγματικών διατάξεων του Ειδικού Κανονισμού Λιμένα Ιερισσού που απαγορεύουν την προσέγγισή μας σ’ αυτό ακόμα και στα κατασκευασθέντα, με φορέα υλοποίησης τη Νομαρχία, αλιευτικά καταφύγια στις περιοχές του και μάλιστα με χρήματα του Ελληνικού λαού και συγχρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δηλώνουμε τέλος, ότι ο αγώνας μας δε σταματάει εδώ, αλλά θα κλιμακωθεί και θα συνεχισθεί, ανάλογα με τις εξελίξεις.

• Ο εκπρόσωπος της Ομοσπονδίας Παράκτιων Αλιέων Κεντρικής Μακεδονίας.

• Οι εκπρόσωποι των αλιευτικών συλλόγων:

• Οι εκπρόσωποι των αλιευτικών συνεταιρισμών:Ν. Καλλικράτειας, Αγίου Νικολάου και Αμμουλιανής.

Ρεπορτάζ: Θοδωρής Δούκας

Η ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ ΥΓΕΙΑ.

Λένε, πως αν δεν πάθεις, δεν μαθαίνεις. Τελικά, έπαθα, και έμαθα, και άρχισα να βλέπω λεπτομέρειες που σε άλλη περίπτωση δεν θα τις έβλεπα, και έτσι και μου μιλούσαν γι αυτές, θα τους έλεγα τρελούς. Γνώρισα λοιπόν το σύστημα υγείας της χώρας μας, γνώρισα το ΙΚΑ και τις «παροχές» του, γνώρισα το απάνθρωπο πρόσωπο της «διοίκησης» της υγείας στην Ελλάδα. Είδα, και βλέπω καθημερινά τον ανθρώπινο πόνο, που για να ανακουφιστεί πάει σε εξωτερικά ιατρεία και πληρώνει τα μαλλιοκέφαλα του, γιατί δεν μπορεί να βρει γιατρειά μέσα στα νοσοκομεία. Είδα και βλέπω καθημερινά μεγάλα νοσοκομεία, με ελάχιστο προσωπικό, το οποίο έχει ξεπεράσει τα όρια της αντοχής του, και ΔΕΝ μπορεί να παρέχει βοήθεια στους αρρώστους. Είδα να υποχρεώνονται όσοι έχουν βαριά περιστατικά ασθενών, να παίρνουν αποκλειστικές νοσοκόμες, τις οποίες όμως δικαιολογεί το ΙΚΑ ΜΟΝΟ για το βράδυ, ενώ χρειάζονται μόνο για την ημέρα. Και να η φοροδιαφυγή. Ούτε αποδείξεις, ούτε τίποτα, μαύρα καθαρά χρήματα, τα οποία όμως το ΙΚΑ, και το σύστημα υγείας, ούτε ερωτάει, ούτε και το ενδιαφέρει αν υπάρχουν, και πως τα φέρνει ο κοσμάκης πέρα, να δίνει κάθε μέρα 50 ευρώ! Είδα και βλέπω όλη την ΠΑΡΑ-ΥΓΕΙΑ να ανθεί ανενόχλητη, και τα νοσοκομεία να λειτουργούν σαν «παζάρια», όπου έχεις; ΘΑ γίνεις καλά. Δεν έχεις; Αει σιχτίρ, τράβα πέθανε. Είδα, και βλέπω καθημερινά, αρρώστους να περιμένουν με τις ΩΡΕΣ τη νοσοκόμα, αλλά εκείνη να μην προλαβαίνει, γιατί κάποιοι έχουν αποφασίσει «περικοπές», αφήνοντας τα νοσοκομεία με ελάχιστο προσωπικό, και τον κόσμο στην μοίρα του. Τελικά ξέρετε κάτι; Το σύστημα υγείας το καταστρέφουν εκείνοι που τάχα κόπτονται για την καλή λειτουργία του. Χάρη σε αυτούς, θησαυρίζουν οι ιδιώτες από τα χρήματα του κοσμάκη. Ψεύτες, κλέφτες, υποκριτές, κομματόσκυλα, παρατρεχάμενοι. Ανίκανοι όλοι για τη θέση που σας έχει φυτέψει η όποια κυβέρνηση. Εσείς καταστρέψατε το δημόσιο, και κάνατε πλούσια τα ιδιωτικά συγκροτήματα. Μη τολμήσει και βγει κανείς και μου πει ότι όλα πάνε καλά και ότι υπάρχει κάθαρση γιατί θα τον πάρει και θα τον σηκώσει. Τα όποια υποκείμενα, λυμαίνονται το χώρο της υγείας, και σαν τα κοράκια πέφτουν πάνω στους αρρώστους για να τους φάνε τις σάρκες. Είδα, και βλέπω καθημερινά, ότι μόνο ρόδινα δεν είναι τα πράγματα στην υγεία που κάποιοι προσπαθούν να τα παρουσιάσουν έτσι. ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΥΓΕΙΑ. Και γι αυτό υπάρχουν τα ανάλογα άτομα που το φροντίζουν. Έκαναν μαγαζάκια τους τα δημόσια νοσοκομεία, και από εκεί στέλνουν τον κόσμο στα ιδιωτικά θεραπευτήρια. Ο κόσμος όμως πληρώνει στο κράτος, η για να το πω καλύτερα, το κράτος κάνει αφαίμαξη στον κόσμο, τάχα δήθεν για να του παρέχει υγεία, κάτι που δεν κάνει. Είδα, και βλέπω καθημερινά, άκουσα, και ακούω, και ψάχνω στοιχεία, που θα τινάξουν στον αέρα «πρόεδρους» νοσοκομείων, γιατρούς, και αρκετά καθικια που εκμεταλλεύονται τον ανθρώπινο πόνο. Είδα όμως, και βλέπω καθημερινά, γιατρούς, και προσωπικό ΗΡΩΕΣ, που πίστεψαν στον ΟΡΚΟ τους, και παλεύουν, και προσφέρουν, παρόλο που κάποιοι άλλοι κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Η Υγεία είναι ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ φίλοι μου. Έπαθα, και έμαθα, και τους τελευταίους έξι μήνες, σε καθημερινή βάση ανακαλύπτω όλο και κάτι καινούργιο, και με παίρνει η μπόχα όχι από τις ανοιχτές πληγές των αρρώστων, αλλά από τα «αρώματα» κάποιων που είναι ποιο βρωμερά και από την πιο μολυσμένη πληγή.

ΕΜΕΙΣ, ΟΙ ΑΛΛΟΙ, ΚΑΙ ΟΙ ΒΙΤΑΜΙΝΕΣ

Πάει πολύς καιρός από τότε που πρωτοέγραψα για «βιταμίνες», και λοιπά σκευάσματα – συμπληρώματα.
Έγραψα, και αναρωτήθηκα μάλιστα ΠΟΙΟΣ εγγυάται ότι όλα αυτά που εισάγονται και κυκλοφορούν ελεύθερα όπως οι καραμέλες, είναι κατάλληλα για να τα καταναλώνουμε.
Είχα αναφέρει μάλιστα και κάποια παραδείγματα «παρενεργειών» από λήψη τέτοιων σκευασμάτων, όπως παθήσεις του ήπατος, κλπ, περιστατικά τα οποία είχαν καταγγελθεί, αλλά δεν έγινε ΤΙΠΟΤΑ παρόλες τις καταγγελίες.
Πέρασε λοιπόν καιρός από εκείνη την δημοσίευση, και να που τώρα που βγαίνουν οι «ειδικοί», και χτυπούν καμπανάκια κινδύνου.
Εδώ είμαστε.
Τι έγινε ρε παιδιά;
Πως και έτσι, κάπως «όψιμα» βγήκαν οι ειδικοί να προειδοποιήσουν για τους κινδύνους από την λήψη «βιταμινών»;
Να τι αναφέρεται σε άρθρο της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ».
«Σαν καραμέλες καταναλώνουν οι Έλληνες βιταμίνες και συμπληρώματα διατροφής και γι' αυτό οι ειδικοί εκπέμπουν σήμα κινδύνου.
Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύονται στα Νέα, η κατανάλωση πολυβιταμινών και άλλων «τονωτικών» προϊόντων φτάνει τα έντεκα εκατομμύρια κουτιά ετησίως. Ωστόσο, οι έλεγχοι των προϊόντων από τον Εθνικό Οργανισμό Φαρμάκων (ΕΟΦ) είναι αποσπασματικοί, με αποτέλεσμα να κυκλοφορούν πολλά προϊόντα που περιέχουν ακόμη και παράνομες ουσίες, ιδιαίτερα επικίνδυνες για την υγεία. Εισαγωγείς βιταμινών και συμπληρωμάτων διατροφής υπολογίζουν ότι μόλις το 3% αυτών των προϊόντων κυκλοφορεί νόμιμα.
Οι αρμόδιοι του ΕOΦ παραδέχονται ότι αδυνατούν να ελέγξουν τόσο τη σύνθεση των χιλιάδων προϊόντων που κυκλοφορούν στην ελληνική αγορά όσο και την ποσότητα των στοιχείων που περιέχει το καθένα. Εφόσον, όμως, τα προϊόντα αυτά έχουν έγκριση για την ευρωπαϊκή αγορά, ο ΕOΦ δεν μπορεί να απαγορεύσει τη διάθεσή τους στη χώρα μας.
Όπως εξηγεί στα Νέα ο κ. Χάρης Δημοσθενόπουλος, κλινικός διαιτολόγος-βιολόγος και προϊστάμενος του Διαιτολογικού Τμήματος στο Λαϊκό Νοσοκομείο, οι κίνδυνοι που μπορεί να προκύψουν από την υπερβολική πρόσληψη βιταμινών και άλλων θρεπτικών στοιχείων ποικίλλουν.
Για παράδειγμα, το παραπανίσιο ασβέστιο σχετίζεται με τον σχηματισμό πέτρας στα νεφρά, ενώ η υπερβολική συγκέντρωση βιταμίνης Α στον οργανισμό μπορεί να προκαλέσει γαστρεντερικά προβλήματα, ακόμη και βλάβες στο ήπαρ ή στην όραση. Επίσης, το β-καροτένιο, ένα στοιχείο της βιταμίνης Α, έχει σχετιστεί και με τον καρκίνο του λάρυγγα.
Η ισορροπημένη διατροφή που περιλαμβάνει όλες τις κατηγορίες τροφών και οπωσδήποτε φρούτα και λαχανικά επαρκεί για να καλύψει τις ανάγκες του οργανισμού σε θρεπτικά στοιχεία.
Σε κάθε περίπτωση, οι πολίτες θα πρέπει να συμβουλεύονται τον γιατρό τους πριν πάρουν οποιοδήποτε συμπλήρωμα διατροφής αναφέρει ο κ. Δημοσθενόπουλος»
Είπατε κάτι;
Φωνάζαμε εμείς, τα λέγαμε, αλλά μόνοι μας τα λέγαμε, μόνοι μας τα ακούγαμε.
Δυστυχώς στη χώρα μας έχουμε παρεξηγήσει κάποια πράγματα, και στο θέμα «βιταμίνες- συμπληρώματα» κλπ, νομίζουμε ότι είναι «καραμέλες», και δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα στην λήψη τους.
Να όμως που και επίσημα πλέον τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά, και μάλιστα επικίνδυνα.
Και η λεπτομέρεια ότι ο Ε.Ο.Φ δεν είναι δυνατόν να ελέγξει όλα τα προϊόντα που κυκλοφορούν, είναι το λιγότερο ανατριχιαστική.
Φυσικά και δεν δίνω καμία βάση στις διαβεβαιώσεις των εισαγωγέων που χαρακτηρίζουν τα σκευάσματα αυτά «ασφαλή» (από αναφορά στο παλιό άρθρο), γιατί έχουμε από την άλλη ξανά τους εισαγωγείς, να λένε ότι ΜΟΛΙΣ το 3% των προϊόντων αυτών, κυκλοφορεί ΝΟΜΙΜΑ.
Το 3%;
Δηλαδή το υπόλοιπο 97%, είναι παράνομο, και αμφιβόλου καταλληλότητας!
Να ξαναμιλήσω για «Ξέφραγο αμπέλι», η θα με πουν κάποιοι υπερβολικό;

Ο ΠΑΝΟΥΣΗΣ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ

Ο ΤΖΙΜΑΚΟΣ ΓΡΑΦΕΙ

www.greektube.org

ΧΑΡΥ ΚΛΥΝΝ

Ο ΕΝΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΤΡΑΜΠΑΚΟΥΛΑΣ

www.greektube.org

ΚΑΡΑΓΚΟΥΝΑ

ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΤΟ ΕΦΤΙΑΞΑΝ

ΕΝΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΑΡΘΡΟ

Τι σου είναι αυτό το διαδίκτυο! Βρίσκεις μέσα ΤΑ ΠΑΝΤΑ, από καρφίτσα μέχρι ειδήσεις όπως αυτή η πολύ ενδιαφέρουσα, που θα πρέπει να μας προβληματίσει! Να ένα παλιό και άγνωστο σε πολλούς άρθρο από το γνωστό σε όλους μας «καλάμι». (Πηγή kalami.net) «Εκκλησία: Συγκλονιστικά στοιχεία για την "Χρυσοπηγή" και τους ανθρώπους τηςΓράφει ο Β.Α. ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ Όταν ο Καλλίνικος εξελέγη μητροπολίτης Πειραιώς, η εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος», έγραψε, στην πρώτη σελίδα, άρθρο με τίτλο «Εάλω η Εκκλησία». Ζούσε τότε ο πνευματικός της γέροντας π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος, που γνώριζε πολύ καλά τους οργανωσιακούς και ήξερε τι σήμαινε η καινοφανής οργάνωση του Καλλίνικου Καρούσου. Αργότερα, μετά το θάνατό του, ο «ΟΤ» ξεπουλήθηκε στην τρόικα της Χρυσοπηγής.Η οργάνωση, που είχε πολιτικές βλέψεις, από την αρχή της δημιουργίας της, προσπάθησε να αποκτήσει χρήματα, γνωριμίες και επιρροή με δικαστικούς, πολιτικούς, καθηγητές πανεπιστημίων και στρατιωτικούς. Το πέτυχε. Και μέσω αυτών προωθούσε τα πολιτικά της σχέδια χρησιμοποιώντας την Εκκλησία και την αφέλεια των θρησκευόμενων.Η ΧΡΥΣΟΠΗΓΗ χρησιμοποίησε όλες τις συνταγές της ΖΩΗΣ και της οργάνωσης ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΩΣ, που είχε επικεφαλής τον καθηγητή πανεπιστημίου Γ. Τσιριντάνη (ψευδώνυμο Γ. Βερίτης) και τον Ιερώνυμο, οι οποίοι είχανε πείσει τον βασιλιά Παύλο ότι μέλη της έπρεπε να διοικήσουνε ηθικά την Ελλάδα. Στα τελευταία χρόνια της στρατιωτικής χούντας δημιουργήθηκε παρόμοια πολιτική οργάνωση από το Γ. Γεωργαλά, με τη βοήθεια θρησκευτικών προσώπων, με σκοπό να αναλάβουν πολιτική δράση με τα οράματα της 21ης Απριλίου (Ελλάς Ελλήνων χριστιανών). Το ίδιο επιδιώκει και η τρόικα της Χρυσοπηγής, η οποία, βέβαια, είχε βασικό στόχο τον αρχιεπισκοπικό θρόνο και την φθορά του αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, τον οποίο συκοφαντούσε με κάθε τρόπο και μέσο. Επειδή δεν μπορέσανε να του βρούνε ηθικές παρεκτροπές του βγάλανε τη φήμη ότι ήταν «αγράμματος». Μια ματιά στο βιογραφικό του Σεραφείμ, για να δει ο καθένας ότι έχει περισσότερες και καλύτερες σπουδές από τον Καλλίνικο και μάλιστα με υψηλές βαθμολογίες.Αργότερα χρησιμοποιήσανε τις παραθρησκευτικές εφημερίδες, για να συκοφαντήσουνε άτομα του περιβάλλοντός του. Βάλανε διάφορους λαϊκούς και κληρικούς, μεταξύ των οποίων τον π. Σπύρο Τσάκαλο, ο οποίος έχει συρθεί στα δικαστήρια και έχει καταδικαστεί με υψηλές αμετάκλητες ποινές (18 μηνών νομίζω). Ο τελευταίος σε κάθε εκλογή μητροπολίτου γύριζε στα γραφεία της Συνόδου και μοίραζε λίβελους κατά υποψηφίων, που δεν ήταν αρεστοί στην Χρυσοπηγή.Επίσης, η Χρυσοπηγή χρησιμοποίησε δημοσιογράφους για να παρακολουθούν μέλη της Ιεραρχίας και να μεταφέρουνε πληροφορίες, ή να γράφουνε υπέρ του Χριστόδουλου. Πρόσωπα αυτής της προοπτικής ανήκουν σήμερα στο επιτελείο του αρχιεπισκόπου και μετέχει σε εφημερίδες και ηλεκτρονικά ΜΜΕ. Ένα σχήμα βοήθειας του Χριστόδουλου, με παρακολούθηση των δραστηριοτήτων του Σεραφείμ και μητροπολιτών, ήταν η TV PRESS του Γιώργου Καρατζαφέρη με το δημοσιογράφο Γιώργο Κολοκοτρώνη, ο οποίος έκανε λήψεις και ρεπορτάζ από συνεδριάσεις της Ιεραρχίας, παρακολουθώντας τα μέλη της. Χρησιμοποιεί, επίσης, ο αρχιεπίσκοπος τον γνωστό από εκδόσεις και ακροδεξιά κείμενα Ι.Δρακόπουλο, ο οποίος χειρίζεται την ιστοσελίδα της Εκκλησίας και εμφανίζονται κάθε τόσο κείμενα εναντίον των πολιτικών και της Κυβερνήσεως, για τα οποία, υποτίθεται, ότι ο κ. Χριστόδουλος δεν τα γνωρίζει, αλλά τα αποσύρει μόλις γίνεται θόρυβος. Ένας άλλος περίεργος τύπος, που ακούει στο όνομα Δημ. Φουρλεμάδης, διορίστηκε διευθυντής του Διορθόδοξου Κέντρου στην Πεντέλη και φέρνει σε επαφή τον αρχιεπίσκοπο με τους βλάχους της Ρουμανίας, απ΄ όπου ήρθε. Λέγουν ότι η αμοιβή του είναι τεράστια και κανένας δεν γνωρίζει τι ακριβώς κάνει και ποιες σπουδές έχει, γύρω από τις οποίες υπάρχουν μόνο φήμες στο μοναστήρι.Για να εκλεγεί αρχιεπίσκοπος ο κ. Χριστόδουλος χρησιμοποιήθηκε κάθε μέσο: Πίεση, υποσχέσεις, λάδωμα, εκβιασμός για αποκαλύψεις κ.λπ.Συκοφαντήθηκε ο συνυποψήφιός του μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας κ. Ιερώνυμος, για οικονομικά σκάνδαλα. Στο μεταξύ εκδόθηκε, πριν από την εκλογή, απαλλακτικό πόρισμα από τις αρμόδιες ελεγκτικές υπηρεσίες και όταν το πόρισμα το πήγε δημοσιογράφος (ο Αλέξανδρος Στεφανόπουλος) στο διευθυντή του (Γιώργο Τράγκα) πήρε την απάντηση, ότι «αυτό το πόρισμα βγάζει αρχιεπίσκοπο τον Ιερώνυμο. Πόσα δίνει ο Ιερώνυμος;». Ο Ιερώνυμος δεν πλήρωσε και το κείμενο δεν δημοσιεύτηκε, γιατί πέρασε στην αντίπερα όχθη…οπότε και θάφτηκε. Έτσι ο Χριστόδουλος εκλέχτηκε αρχιεπίσκοπος. Οι πρωταγωνιστές του γεγονότος μού το επιβεβαιώσανε!Αργότερα ο π. Θωμάς Συνοδινός -πρωτοπαλίκαρο του αρχιεπισκόπου- με άλλα πρόσωπα γίνανε εισπράκτορες, για να ανακαινιστεί η έπαυλη του αρχιεπισκόπου, η οποία κόστισε πάνω από 350 εκ. δρχ. Υπάρχουν και φήμες ότι ο αρχιεπίσκοπος τον προετοιμάζει για επίσκοπο, αν και έγγαμος κληρικός, αφού προηγουμένως μεθοδεύτηκε η σπουδή του στη θεολογική σχολή και η απόσυρση της γυναίκας του σε γυναικείο μοναστήρι!Πολλοί πολιτικοί ανήκουνε σε παραθρησκευτικές οργανώσεις και επηρεάζονται απ΄ αυτές και από την ΧΡΥΣΟΠΗΓΗ (Καλός και Μαντούβαλος λ.χ.). Θα αναφέρω μονάχα ένα περιστατικό. Όταν το 1992 αποχώρησα από την ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ ο τότε αντιπρόεδρος της Βουλής Ν. Κατσαρός κάλεσε στο βοηθό μου Λεωνίδα Καλλιδώνη, που με διαδέχτηκε, και του είπε ότι «τώρα που έφυγε ο Λαμπρόπουλος να συνεργαστούμε για να φύγει ο…Σεραφείμ». Ονόματα και άλλων πολιτικών είναι στη διάθεσή σας.Τέλος, όσον αφορά την απομάκρυνση της τρόικας από τη μονή Βαρλαάμ Μετεώρων από το μακαρίτη μητροπολίτη Τρίκκης Διονύσιο, πολλά είχανε ακουστεί τότε, όχι και τόσο κολακευτικά για την αδελφότητα της Χρυσοπηγής, που εγκαταστάθηκε στην οδό Στέντορος 4 στο Παγκράτι και εκεί ανδρώθηκε. Κυνήγησαν το χρήμα και γνωριμίες με δικαστικούς, πολιτικούς, δημοσιογράφους, οικονομικούς παράγοντες και άλλους σημαντικούς του δημόσιου βίου. Παράλληλα καταλάβανε ισχυρές εκκλησιαστικές θέσεις και κατασταθήκανε μητροπολίτες σε τρεις χρυσοφόρες μητροπόλεις Πειραιά, Δημητριάδα, Αιγιαλεία-Καλάβρυτα. Αυτό συνεχίζεται ως σήμερα, όπου οι επικεφαλής της Χρυσοπηγής και τα παιδιά τους μαζεύουν χρήματα και γνωριμίες (ο Θεόκλητος Κουμαριανός λ.χ. δεν εξοφλούσε ξυλογλύπτη, στον οποίο η μητρόπολη οφείλει 80 εκ. δρχ. Οι επίτροποι της εκκλησίας λέγανε στον ενδιαφερόμενο ότι όλα τα χρήματα τα μάζευε ο μητροπολίτης και δεν άφηνε στο ναό δεκάρα).Όσο για τα ηθικά θέματα, αυτά σκεπάζονται επιτηδείως και όπως είναι γνωστό το 1982 είχα κάνει σχετικές αποκαλύψεις, οι οποίες επαληθεύονται τώρα με άλλα παρόμοια ηθικής τάξεως ζητήματα αρσενοκοιτίας! Τότε είχα καταδικαστεί πρωτόδικα, γιατί είχε κατασκευαστεί η σύνθεση του δικαστηρίου, όπως ανακάλυψα αργότερα. Ο ένας από τους δικαστές, που είχε υπηρετήσει στα Καλάβρυτα, είναι ψάλτης στο μητροπολιτικό ναό Αθηνών! Στο εφετείο αναγκάστηκα να ανακαλέσω, μετά από πίεση δικηγόρων, πολιτικών και άλλων προσώπων, που ενδιαφερόντουσαν για τον Καλλίνικο, επειδή «ήταν δικός τους άνθρωπος», δηλαδή δεξιός. Σήμερα με τις αποκαλύψεις που γίνονται και βγαίνουν στη δημοσιότητα ως χιονοστιβάδα, στα μέλη της Χρυσοπηγής δεν υπάρχει αιδώς, για να παραιτηθούν οι επικεφαλής της, να πάνε στο μοναστήρι τους, που κακώς λειτουργεί, και να προσευχηθούνε. Υπάρχει τόση διαστροφή, που νομίζουνε ότι αυτοί είναι οι εκπρόσωποι της χριστιανικής ηθικής και του ελληνικού πατριωτισμού. Κουβαλάνε μέσα τους τη νοοτροπία της λεγόμενης εθνικοφροσύνης του 1949, δεν καταλάβανε όμως ότι οι καιροί αλλάξανε και μείνανε μόνοι τους και γραφικοί, σκορπίζοντας μίσος στο περιβάλλον τους.» Τι γινεται εδώ μωρέ; Θαυμάστε φίλοι μου έργα και ημέρες και τα σχόλια δικά σας.

ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ-ΔΙΣΚΟΠΡΟΤΑΣΗ

Ακόμα μια εξαιρετική δουλειά κυκλοφορεί από τις Μουσικές Εκδόσεις «ΣΕΙΣΤΡΟΝ» του καλού φίλου Αντρέα Αεράκη!
Τίτλος της;
«ΩΡΙΩΝ», και την υπογράφει ο Στέλιος Πετράκης!
Ας δούμε όμως το δελτίο τύπου που συνοδεύει αυτή τη δουλειά!
«Ο Στέλιος Πετράκης έχοντας στο ενεργητικό του δύο δισκογραφικές δουλειές “Οι δικοί μου φίλοι” και “Kismet”, παρουσιάζει τη νέα του δουλειά με τίτλο “Ωρίων” την οποία το «Σείστρον» με πολύ χαρά σας προτείνει.
Στόχος όλων μας είναι να “κυνηγάμε” πάντα την ποιότητα στις παραγωγές, την ωριμότητα των δημιουργών μέσα από τις δουλειές που παρουσιάζουν, τον καλό ήχο και φυσικά καλλιτέχνες του νησιού μας που τους χαρακτηρίζει ύφος και ήθος.
Ο “Ωρίων” αποτελεί μια τέτοια δουλειά και είναι μια μουσική πρόταση από το Στέλιο και όλους εμάς στη “Σείστρον”, για όλους αυτούς που ταξιδεύουν μέσα από μελωδίες στο μουσικό “σύμπαν”.
Όπως ο «Ωρίων» αναζητάει συνεχώς την Πλειόνη στον ουρανό, έτσι κι εμείς θα αναζητάμε πάντα την μουσική που μας ταξιδεύει».
Καλά ταξίδια
Σείστρον

Για τον ΩΡΙΩΝΑ όμως και το νέο αυτό cd, γράφει ο Στέλιος Πετράκης:
Ο τιτάνας Ωρίων, εγγονός του Μίνωα, είχε εξαιρετική ομορφιά και δύναμη, περπατούσε πάνω στα κύματα και τόξευε αλάνθαστα τα άγρια θηρία…
Όταν τον τύφλωσαν δεν απελπίστηκε αλλά πήγε και βρήκε τον Ήλιο, που του χάρισε το φως του.

Όταν ερωτεύτηκε παράφορα την Πλειόνη, την κυνηγούσε χρόνια με τις εφτά κόρες της χωρίς να μπορέσει να την αγγίξει.
Στο τέλος οι θεοί τους έκαμαν άστρα.
Ο Ωρίων από τότε κυνηγά την Πλειόνη (την όμορφη Πούλια) στον ουρανό χωρίς να την φτάνει…
Οι ωραίοι αυτοί συμβολισμοί, η ομορφιά, η δύναμη, ο Ήλιος και το φως, η εξαφάνιση του κακού, ο αγώνας για το ιδανικό που ποτέ δεν φτάνομε, έδωσαν το όνομα του μυθικού τιτάνα στο cd αυτό.
Αλλά και ένας ακόμη λόγος.
Οι εκλεκτοί φίλοι που συνεργάζονται στο δίσκο αυτό περπάτησαν κι αυτοί πάνω από τα κύματα για να ’ρθουν από τις μακρινές πατρίδες τους στην Κρήτη, όπως ακριβώς κάνουν και οι μουσικές παραδόσεις, αιώνες τώρα και είναι ο καθένας απ’ αυτούς ένας μικρός Ωρίων στον παγκόσμιο καλλιτεχνικό ουρανό.
Τους ευχαριστώ όλους από καρδιάς, όπως και τους εκλεκτούς φίλους και συνεργάτες από την Κρήτη…
Το «καστ» των μουσικών που συμμετέχουν αγγίζει τα όρια της «υπερπαραγωγής» για το είδος της μουσικής αυτής και περιλαμβάνει τους κορυφαίους τραγουδιστές της Κρήτης Γιώργη Ξυλούρη και Βασίλη Σταυρακάκη, τη Μαρία Σίμογλου γνωστή και από το προηγούμενο cd του Στ. Πετράκη και Bijan Chemirani «kismet» καθώς και διεθνούς φήμης μουσικούς από διάφορες παραδόσεις όπως Bijan Chemirani και Hammidreza Khabazzi (Zarb και Tar -Περσία), Efren Lopez (Viellaroue - Ισπανία), Kevin Seddiki (Κιθάρα - Γαλλία), Giorgi Petrov (Gadulka - Βουλγαρία), καθώς και τους εξαιρετικούς συνεργάτες και φίλους Γιώργη Μακρή (γκάιντα) , Γιώργο Καλούδη (cello) , Κώστα Μερετάκη και Παναγιώτη Κατσικιώτη (νταούλι) Χάρη Λαμπράκη (νέυ) και Μιχάλη Καλκάνη (ακουστικό μπάσο).
Το cd περιλαμβάνει έξι συνθέσεις του ιδίου σε στίχους των Μήτσου Σταυρακάκη και Γιάννη Πετράκη.
Τέλος, την τεχνική επιμέλεια και επεξεργασία του cd που αξίζει να σημειωθεί πώς ξεκίνησε και τελείωσε εξ’ ολοκλήρου στην Κρήτη και είναι το πρώτο του νέου στούντιο που ο Στ. Πετράκης έχει ετοιμάσει στο Μόχλος (Mohlos Studio), έχει ο διάσημος Ιταλός τεχνικός Silvio Soave ο οποίος ταξίδεψε ειδικά γι αυτόν το λόγο στο νησί.
Καλή ακρόαση,
Στέλιος Πετράκης
Αποκτήστε όλοι αυτό το cd, γιατί ένα είναι σίγουρο!
Θα σας «ταξιδέψει» στο δικό σας «άστρο».

Η «ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ» ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΤΟΥ

Εδώ και χρόνια γράφω για το ΑΙΣΧΟΣ που συμβαίνει στη χώρα μας, και ακούει στο όνομα «ΤΡΟΧΑΙΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ».
Έχω γράψει άπειρες φορές για περιπτώσεις «πανηληθιων» οδηγών, οι οποίοι παίρνουν το τιμόνι στα χέρια τους, και γίνονται η αιτία να «κλάψουν μανούλες», τις περισσότερες φορές μάλιστα ΟΧΙ οι δικες τους, αλλά των άλλων, που δεν τους φταίνε σε τίποτα.
Να λοιπόν μερικά στοιχεία ανατριχιαστικά, μήπως (λέω τώρα εγώ) και βάλουν μυαλό επιτέλους οι Έλληνες οδηγοί.
«Τουλάχιστον 30.000 νεκροί στους δρόμους της Ελλάδας»
Σοκαριστήκατε;
Και στον αριθμό αυτό, οι περισσότεροι είναι ΝΕΟΙ.
Να τι λένε τα στοιχεία της τροχαίας.
Διαβάστε κύριοι και κυρίες και κλάψτε όταν αναλογιστείτε τι «σαλτανάτια» κάνετε με τα αυτοκίνητα σας.
Από το 1990 μέχρι το 2007 σκοτώθηκαν 29.271 άνθρωποι!
Ο αριθμός δε αυτός ενδέχεται να είναι πολύ μεγαλύτερος καθώς για τους επιπλέον 47.009 σοβαρά τραυματισμένους, δεν υπάρχουν στατιστικά στοιχεία για την μετέπειτα πορεία της υγείας τους..
Στον απολογισμό της τροχαίας πάντως για τον πρώτο μήνα του 2008, οι παραβάσεις του ορίου ταχύτητας που εντοπίστηκαν ανέρχονται σε 28.171 και κατατάσσονται πρώτες στον σχετικό πίνακα.
Τις 9.709 έφτασαν οι παραβάσεις των επαγγελματικών οχημάτων, ενώ 8.547 επιβαίνοντες σε οχήματα δεν φορούσαν ζώνη ασφαλείας.Χωρίς κράνος εντοπίστηκαν 4.571 δικυκλιστές, ενώ 4.031 οχήματα δεν είχαν περάσει ΚΤΕΟ και 1.985 οδηγοί βρέθηκαν να παραβιάζουν το «κόκκινο».
Σε ότι αφορά τους ελέγχους για μεθυσμένους οδηγούς, εντός του Ιανουαρίου έγιναν 123.921 αλκοτέστ και βρέθηκαν 3.280 οδηγοί υπό την επήρεια αλκοόλ.
Πάντως τα συγκριτικά στοιχεία της τροχαίας δείχνουν μείωση των τροχαίων ατυχημάτων τον Ιανουάριο του 2008 σε σχέση με τον πρώτο μήνα του περασμένου έτους, γεγονός που συνδέεται με την εφαρμογή του νέου τροποποιημένου Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας από τον Ιούνιο του 2007, ο οποίος ως γνωστόν προβλέπει μεταξύ άλλων και τσουχτερά πρόστιμα στους παραβάτες οδηγούς.Συγκεκριμένα τον περασμένο μήνα 81 άνθρωποι άφησαν την τελευταία τους πνοή στους δρόμους, 88 τραυματίστηκαν σοβαρά και 793 ελαφρά, ενώ κατά το ίδιο χρονικό διάστημα του περασμένου χρόνου σκοτώθηκαν 110 άνθρωποι, 104 τραυματίστηκαν σοβαρά και 870 ελαφρά.
Λοιπόν;
Τι έχετε να πείτε;
Σιγά να μην ίδρωσε κανενός το αυτί.
Σκοτώθηκαν εκεί πέρα κάποιοι, και κάτι τρέχει στα γύφτικα !
Ας πρόσεχαν.
Έτσι δυστυχώς σκέφτονται οι περισσότεροι οδηγοί, μέχρι που το κακό χτυπά την πόρτα τους.
Έχω δει ΑΜΕΤΡΗΤΕΣ φορές «βιαστικούς» να κάνουν αντικανονικές προσπεράσεις από τα δεξιά, να τρέχουν λες και τους κυνηγά κανείς μέσα σε κατοικημένες περιοχές!
Έχω δει παρέες εικοσάρηδων να βγαίνουν ΤΥΦΛΑ στο μεθύσι από τα κλαμπάκια που συχνάζουν, και να οδηγούν αυτοκίνητα με άγνωστη κατεύθυνση, και κατάληξη αυτής της διαδρομής.
Έχω δει ηλικιωμένους ογδόντα χρονών να οδηγούν στη μέση του δρόμου με 40 αναγκάζοντας τους υπόλοιπους οδηγούς προκειμένου να τους περάσουν να κάνουν ριψοκίνδυνες προσπεράσεις πάνω σε στροφές.
Έχω δει «μάγκες» από τον νομό μας στην περιφερειακή οδό της Θεσσαλονίκης, την πιο επικίνδυνη στην Ευρώπη σύμφωνα με έκθεση ξένων πανεπιστήμιων να κάνουν «σφήνες», να κολλανε πίσω από ασθενοφόρα και πυροσβεστικά, και να παραβιάζουν κάθε όριο ταχύτητας.
Σχετικά πρόσφατα μάλιστα, μετά από καταδίωξη στην περιφερειακή της Θεσσαλονίκης ακινητοποιήθηκε αυτοκίνητο που το οδηγούσε πιτσιρικάς οδηγός, ο οποίος με τον τρόπο οδήγησης του προκάλεσε καραμπόλα τεσσάρων άλλων οχημάτων.
Και τον ξέρω τον μικρό.
Δεν είχε δίπλωμα οδήγησης, ο μπαμπάς του όμως του έδωσε το πολλών «ίππων» αυτοκίνητο του.
Μιλάμε λοιπόν για γενοκτονίες των Αρμενίων, των Ποντίων, κλπ, μόνο που αποφεύγουμε να μιλήσουμε για την ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ που γίνεται συνέχεια στους Ελληνικούς δρόμους.
Περαστικά μας.

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΠΡΟΣΦΑΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΣΕ Μ.Ε.Θ

«Πρωτοφανές περιστατικό για τα νοσοκομειακά χρονικά σημειώθηκε στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας, όταν εκδηλώθηκε πυρκαγιά με αποτέλεσμα να προκληθούν εγκαύματα σε νοσηλευόμενο ασθενή αλλά και στα χέρια του διευθυντού της Μονάδας που παρενέβη να σώσει τον ασθενή. Συγκεκριμένα από "θαύμα" σώθηκαν νοσηλευόμενοι, ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό της ΜΕΘ, όταν από σπινθήρα στην παροχή οξυγόνου εκδηλώθηκε πυρκαγιά με θύμα νοσηλευόμενο. Τα χειρότερα αποφεύχθηκαν χάρη στην έγκαιρη αντίδραση του προσωπικού που έσωσε τον ασθενή περιορίζοντας την επέκταση της φωτιάς στην ΜΕΘ, αφού η παροχή οξυγόνου λειτουργούσε ως "φλόγιστρο" σκορπώντας φωτιά προς κάθε κατεύθυνση με μεγάλη ταχύτητα λόγω της πίεσης».
(Πηγή skai.gr).
Το περιστατικό αυτό έγινε η αιτία να αναφερθώ γρηγορότερα απ’ ότι σχεδίαζα στα θέματα «Πυρασφαλείας» των Κρατικών κτιρίων, και ιδιαίτερα των Νοσοκομείων!
Αν κάνει κάποιος μια βόλτα στα περισσότερα από τα μεγάλα νοσοκομεία της χώρας, θα διαπιστώσει πολλά «κενά» στην πυρασφάλεια τους, και αυτό ισχύει και για διάφορα άλλα κτίρια κρατικά και μη.
Δίνω μεγαλύτερο βάρος στα νοσοκομεία, γιατί εκεί έχουμε πολύ «ειδικές» περιπτώσεις, και δεκάδες ερωτήματα που προκύπτουν!
Στα νοσοκομεία λοιπόν έχουμε τους ασθενείς που είναι σε θέση να περπατήσουν άρα σε περίπτωση πυρκαγιάς και εκκένωσης του νοσοκομείου θα κινηθούν μόνοι τους με τις οδηγίες του προσωπικού προς τις εξόδους κινδύνου, και τους ασθενείς που είναι στην κατηγορία των «μη περιπατητικών» (βαριά περιστατικά, κλπ) οι οποίοι θα πρέπει να απομακρυνθούν από τους νοσοκόμους.
Στην περίπτωση του συμβάντος στην Μονάδα Εντατικής του Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας, αλλά και γενικότερα σε όλες τις Μ.Ε.Θ, τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα, έως τραγικά θα έλεγα, γιατί στις Μονάδες αυτές έχουμε ανθρώπους «διασωληνωμενους» και συνδεδεμένους σε ένα σωρό μηχανήματα.
Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν, ΠΩΣ θα σωθούν;
Για την εκκένωση μιας Μονάδας (και θα χαρώ πολύ να στείλουν κάποιοι πιο ειδικοί από εμένα τις τοποθετήσεις τους) οι βαριά ασθενείς προκειμένου να μετακινηθούν για εκκένωση του νοσοκομείου θα πρέπει να «αποσυνδεθούν» από τα μηχανήματα που τους κρατούν στη ζωή άρα…..
Υπάρχει νοσοκομείο που η Μ.Ε.Θ του βρίσκεται στον ΠΕΜΠΤΟ όροφο.
Αυτοί οι ασθενείς σε περίπτωση πυρκαγιάς, από πού θα γλυτώσουν;
Και εδώ θέλω να αναφερθώ και σε ένα πολύ σοβαρό θέμα, στην ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ του προσωπικού των νοσοκομείων.
Στις «ομάδες» πυρόσβεσης, στον εξοπλισμό τους και στις γνώσεις τους γενικότερα γύρω από τον χειρισμό των πυροσβεστικών μέσων (μέχρι να πάει η πυροσβεστική).
Έχω μιλήσει με αρκετά άτομα από το προσωπικό νοσοκομείων, και λυπάμαι που το λέω, αλλά τα όσα μου είπαν είναι πολύ απογοητευτικά, και δείχνουν μια γενικότερη ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ.
Όπως έγραψα πιο πάνω, πολλά από τα νοσοκομεία και άλλα κτίρια στην χώρα παρουσιάζουν ΜΕΓΑΛΕΣ ελλείψεις στην ΠΥΡΑΣΦΑΛΕΙΑ τους.
Η Πυροσβεστική Υπηρεσία έχει δώσει τις πρέπουσες οδηγίες, αλλά το θέμα όπως λένε πολλοί «σκαλώνει στο οικονομικό».
Δηλαδή, για να καταλάβω, σε άλλα κι άλλα είμαστε φάτε ….. τάληρα, και εκεί που πρέπει κολλάμε!
Και επιστρέφω στην «εκπαίδευση» του προσωπικού των νοσοκομείων, νοσηλευτικού και μη, για την αντιμετώπιση μιας τέτοιας «κρίσης».
Είναι λοιπόν ΕΠΑΡΚΗΣ η εκπαίδευση του προσωπικού, έτσι που να μην πανικοβληθεί, και να αντιδράσει σωστά;
Γίνονται ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΠΥΡΑΣΦΑΛΕΙΑΣ έτσι που να γνωρίζει ο καθένας τι πρέπει να κάνει, η θα συμβεί το κακό και θα θρηνήσουμε θύματα, και μάλιστα πολλά περισσότερα του ενός;