«Περί ματιών ο λόγος»
Θέατρο Άνετον / Είδος Εκδήλωσης: Δημήτρια στα σχολεία 14/10/2008, Ώρα: 10.30 Είσοδος Ελεύθερη
Το «Περί Ματιών ο Λόγος» είναι ένα δρώμενο που κέντρο έχει τα μάτια και το ρόλο που παίζουν αυτά στη ζωή των ανθρώπων.
Οι μαθητές του Β2 και Β3 του 8ου Γυμνασίου Θεσσαλονίκης μελέτησαν λογοτεχνικά κείμενα, την Ιλιάδα, την Οδύσσεια, δημοτικά τραγούδια, θρησκευτικούς ύμνους και συγκέντρωσαν τα συμπεράσματά τους σ' ένα έντυπο, ενώ δραματοποίησαν καταστάσεις της καθημερινής ζωής που διαμορφώνονται με τη «συμμετοχή» των ματιών. 
Επίσης, σε εργαστήρια δημιουργικής γραφής έγραψαν κείμενα με θέμα τα μάτια, με τη βοήθεια των καθηγητριών Καραγιαννίδου Μελπομένης, φιλολόγου και Δημητριάδου Ανδρονίκης, γαλλικής φιλολογίας.
Τα συμπεράσματά τους και η δραματοποίηση αυτών των καταστάσεων, καθώς και τραγούδια με θέμα τα μάτια θα παρουσιαστούν στο δρώμενο.
Μέσα από μια διαδρομή στα μονοπάτια του μύθου και της ιστορίας καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι στα μάτια καθρεφτίζονται όλα τα συναισθήματα και πως από τα μάτια κανείς δεν μπορεί να κρυφτεί, γιατί τα μάτια ερωτικά, βυζαντινά, μελιά, μαύρα, ζυμωμένα με μέλι και γάλα, βουρκωμένα, αθώα, πονηρά, παραπονεμένα, άπονα, μαργιόλικα «βασανίζουν» τη ζωή μας. 
Τα μάτια εκφράζουν όλα αυτά που η ψυχή νιώθει, γι' αυτό προσέχουμε όσα αγαπάμε σαν τα μάτια μας και κοιτάμε κατάματα τους ανθρώπους, ρίχνοντας τα προσωπεία, γιατί τα μάτια λένε πάντα την αλήθεια, φτάνει να μάθουμε να τα διαβάζουμε σωστά.
Τα μάτια εκφράζουν όλα αυτά που η ψυχή νιώθει, γι' αυτό προσέχουμε όσα αγαπάμε σαν τα μάτια μας και κοιτάμε κατάματα τους ανθρώπους, ρίχνοντας τα προσωπεία, γιατί τα μάτια λένε πάντα την αλήθεια, φτάνει να μάθουμε να τα διαβάζουμε σωστά. 
«Στον κυβισμό έβλεπα ότι μπορούσε να σχετισθεί με την αρχαία ελληνική αρχή στη σύνθεση, με την άσπιλη αγνότητα, την οικονομία των γραμμών, της μονοκονδυλιάς και του καθαρού περιγράμματος, επίσης δε, με τον ιδιότυπο τρόπο που οι αρχαίοι μεταχειρίζονταν την προοπτική».
Ο θαυμασμός του προς την αρχαία ελληνική τέχνη, αλλά και προς τη βυζαντινή και τη λαϊκή, είναι γνωστός. Είναι όμως εξίσου μεγάλο το ενδιαφέρον του για τη «νέα τέχνη», όπως την ονομάζει, που δεν είναι άλλη από αυτή του Πικάσο, του Μπρακ, του Λεζέ, του Κλέε και άλλων, που δεν έχανε την ευκαιρία να παρουσιάζει μέσα από τις σελίδες του περιοδικού «Το 3ο Μάτι».
Το πλέον προσφιλές θέμα του ήταν η Ύδρα, που τον απασχόλησε για δεκαετίες, ξεδιπλώνοντας το πλούσιο ταλέντο του σε απίθανης έμπνευσης εικόνες από το αγαπημένο του νησί. 
Στα πρώτα του έργα, των αρχών της δεκαετίας του ‘30, δείχνει να έχει επηρεαστεί από το φοβισμό κι από την τόλμη του να συνθέτει με βάση το χρώμα, αλλά αμέσως μετά προσφεύγει σε μια γεωμετρικότητα από παράλληλα χρωματικά επίπεδα και ζώνες με χωροπλαστική δομή, που στοχεύουν σε μια ποιητική μεταμόρφωση της πραγματικότητας αφηρημένης πνοής, σύμφωνα με τις αρχές του ορφισμού.
Ο Γκίκας εξακολούθησε και μεταπολεμικά να ζωγραφίζει ελληνικά τοπία, μυθολογικά θέματα και νεκρές φύσεις σε αναζήτηση ενός άλλου χώρου, που πρόσφερε νέες οπτικές εντυπώσεις.
«
Μαρτυρία για πήγαινε-έλα του ηγούμενου Εφραίμ και του συνεργάτη του Αρσένιου σε υπουργικά γραφεία και μέγαρο Μαξίμου (2006) και καταθέσεις για συναντήσεις τοπικών παραγόντων της Ξάνθης με τον Θ. Ρουσόπουλο και τον Π. Δούκα, με θέμα την κυριότητα της Βιστονίδας και τις ανταλλαγές, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια ελιγμών στους δύο εισαγγελείς, Ηλ. Κολιούση και Ελ. Σωτηροπούλου. 
Κυκλοφορία, από τα Ελληνικά Ταχυδρομεία (ΕΛΤΑ) ύστερα από σχετικό αίτημα του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ), γραμματοσήμου που αναπαράγει γνωστό φωτογραφικό πορτραίτο του συγγραφέα από τον επιστήθιο φίλο του ποιητή Ανδρέα Εμπειρίκο.
Βιάστηκε λίγο ο Οργουελλ βαφτίζοντας το βιβλίο του "1984" - αν ήξερε τι μας περίμενε θα το τιτλοφορούσε "Μπιγκ Μπράδερ" (Τον Μεγάλο αδελφό που μας παρακολουθεί ) και την δύναμη της Τηλεόρασης να καθοδηγεί την κοινή γνώμη σε στόχους επιθυμητούς καθώς αποδεχόμενη την προπαγάνδα ως ενημέρωση συναρπάσεται, ακολουθεί άβουλα,αξιολογεί άκριτα, υιοθετεί ασυλλόγιστα
Ζούμε τελευταία και οι Έλληνες τηλεθεατές μαζί με την παγκόσμια «τηλεοπτική κοινότητα» μια ιδιόμορφη τραγωδία με άγνωστες δραματικές προεκτάσεις που αδυνατούμε να συλλάβουμε, να κατανοήσουμε και στο μέτρο που το επιτάσσουν οι περιστάσεις και το απαιτούν οι – ου μενετοί – καιροί, να ερμηνεύσουμε παραγωγικά.
Η υπεύθυνη του τομέα θεάτρου κ. Μ. Γκατζέλη, εμψυχώτρια αυτού του καλλιτεχνικού σχήματος εδώ και 17 χρόνια, επέλεξε το συγκεκριμένο έργο λόγω της συνάφειας της επικαιρότητας με την κοινωνική, πολιτική και καλλιτεχνική πραγματικότητα της εποχής του Αριστοφάνη. 
Στον «Πλούτο» ο μεγαλύτερος κωμωδιογράφος της αρχαιότητας, «παίζει» με μια αλληγορία πλούτου - πενίας με τέτοιο τρόπο ώστε να προετοιμάζει ανάλογους τύπους που θα κυριαρχήσουν στην ευρωπαϊκή κωμωδία 2.000 χρόνια μετά.
Αντίπαλοί τους οι «Κεντρικές Δυνάμεις», Βούλγαροι, Γερμανοί, Αυστροούγγροι και αργότερα Τούρκοι.
Η παραβίαση της ελληνικής ουδετερότητας οδήγησε στον Εθνικό Διχασμό.
Ως κορωνίδα στα προβλήματά της προστέθηκε η καταστροφική πυρκαγιά τον Αύγουστο του 1917.
Τον Μάιο του 1918 με τη μάχη του Σκρα αρχικά και της Δοϊράνης στη συνέχεια οι σύμμαχοι επέτυχαν την κατάρρευση του μετώπου των «Κεντρικών Δυνάμεων».
Ο Ravi Shankar Etteth γεννήθηκε στην Κεράλα το 1960.
