Θα της μιλήσεις;
Θα τη σταματήσεις;
Ή μήπως θα την αφήσεις να φύγει;
Αλλά ακόμη κι αν την προλάβεις είναι αλήθεια το 100% τέλειο κορίτσι για σένα;
Δεν είναι καν ο τύπος σου, κι όμως από πενήντα μέτρα μακριά το ξέρεις, το νιώθεις, αυτή είναι.
Όσο κι αν λογικά μέσα μας λέμε ότι το 100% τέλειο ταίρι είναι μια ουτοπία κανείς ποτέ δεν παύει να ελπίζει σ’ αυτήν.
Η παράσταση
Η performance αυτή παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία στο φουαγιέ του Θεάτρου Επί Κολωνώ το χειμωνα που μας πέρασε.
Πρόκειται για μια ιστορία με αφορμή το ομώνυμο διήγημα, το οποίο συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο του Χαρούκι Μουρακάμι με τίτλο «Ο Ελέφαντας εξαφανίζεται».
Το βιβλίο θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Κοάν.
Η ομάδα
Η Γεωργία Μαυραγάνη σπούδασε στο τμήμα Θεατρικών σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και στο Παιδαγωγικό τμήμα Δημοτικής εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Πατρών .
Επίσης παρακολούθησε το τμήμα θεάτρου της σχολής Das Arts στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας.
Το 2004 ίδρυσε την Εταιρία θεάτρου ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΜΟΝΟ HAPPY END με την οποία έχει σκηνοθετήσει τις εξής παραστάσεις :
Ένα μεγάλο νοσταλγικό τραγούδι σε σύνθεση και κείμενα της ιδίας (Θέατρο Αμόρε, Θέατρο Πορεία), Συμμετοχή στο Διεθνές Φεστιβάλ Μουσικού Θεάτρου Βόλου .
Παραμύθι για δύο του Φίλιπ Ρίντλεϊ (ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου-ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης)
Όταν είδα το 100% τέλειο κορίτσι για μένα του Χαρούκι Μουρακάμι (Θέατρο Επί Κολωνώ)Από δω και πέρα μόνο happy end, μία μουσική παράσταση βασισμένη στη νουβέλα του Τρούμαν Καπότε Breakfast at Tiffany’ s (Θέατρο Χώρα)
Σταθερά μελη της ομάδας είναι ο Αντώνης Ντουράκης και η Βάσω Καβαλιεράτου
Κύριο χαρακτηριστικό της ομάδας δεν είναι η κλασσική ρεαλιστική απεικόνιση ιστοριών αλλά κυρίως η χρήση της προς το κοινό αφήγησης, η διαδραστικότητα της πρωτότυπης και ζωντανής – όποτε αυτό είναι δυνατό – μουσικής (που στην παράσταση λειτουργεί ως ένας επιπλέον ρόλος) και τέλος η κατάθεση προσωπικών ντοκουμέντων των ηθοποιών αλλά και άλλων ανθρώπων που αποτελούν υλικό έρευνας με αφορμή την κάθε παράσταση.
Στόχος της ομάδας είναι η εμπλοκή του κοινού στην προβληματική του κάθε έργου μέσω του εργαλείου που μόνο το θέατρο διαθέτει δηλαδή της φυσικής παρουσίας των προσώπων. Γι’αυτό το λόγο η ομάδα χρησιμοποιεί πολύ συχνά εναλλακτικούς χώρους για τις παραστάσεις της όπως φουαγιέ –μπαρ ακόμη και δημόσιους χώρους καθώς αυτοί δίνουν την ευκαιρία στο διαδραστικό θέαμα να παραχθεί με φυσικό και όχι εκβιαστικό τρόπο.
Συνολικά η ομάδα μετράει περίπου 500 παραστάσεις
Ενώ υπολογίζεται τις δουλειές της έχουν παρακολουθήσει 15000 θεατές.
Ταυτότητα της παράστασης
Συγγραφέας: Χαρούκι ΜουρακάμιΣκηνοθεσία: Γεωργία ΜαυραγάνηΦωτισμοί: Φίλιππος ΜπουραΐμηςΜουσική: Μάνος Ροβίθης
Παίζουν οι ηθοποιοί:Αντώνης Ντουράκης, Βάσω Καβαλιεράτου
Μικρό Φεστιβάλ 1 
Η Ομάδα Καλλιτεχνών Ούγκα Κλάρα οργάνωσε το «μικρό φεστιβάλ», μια συνάντηση νέων θεατρικών σχημάτων από όλη τη χώρα, για πρώτη φορά 1–18 Απριλίου 2008 στη Θεσσαλονίκη, στο Χώρο Τέχνης 3ος Όροφος. Πρόκειται για μία πρωτοβουλία της που στόχο έχει να προωθηθεί η συνεργασία και η συνεύρεση νέων δημιουργών καθώς και να δοθεί η δυνατότητα σε νέα θεατρικά σχήματα να παρουσιάσουν τις δουλειές τους στο κοινό της Θεσσαλονίκης στο πλαίσιο μιας οργανωμένης συνάντησης ομάδων από όλη την Ελλάδα.
Στο Μικρό φεστιβάλ έλαβαν μέρος οι ομάδες:
1–2 Απριλίου Ομάδα Θεάτρου Ωκύπους με το έργο UBU του Alfred Jarry, σε διασκευή Guillem Pellegrin
4–5 Απριλίου Εταιρεία Θεάτρου ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΜΟΝΟ HAPPY END με το έργο Όταν είδα το 100% τέλειο κορίτσι για μένα με αφορμή το ομώνυμο διήγημα το οποίο συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο του Χαρούκι Μουρακάμι με τίτλο «Ο Ελέφαντας εξαφανίζεται»
11–12 Απριλίου Ομάδα Πλάνη με το έργο Το Στοίχημα του Άντον Τσέχοφ
14–15 Απριλίου Levantes Dance Theatre με την παράσταση Gin & Satsumas της Ελένης Εδιπίδη
17–18 Απριλίου Ομάδα Καλλιτεχνών Ούγκα Κλάρα με την παράσταση Σκυλιά στο Πάρκο
Στο πλαίσιο του φεστιβάλ πραγματοποιήθηκαν και δύο εργαστήρια–workshops:
3 Απριλίου Εργαστήριο: Σκηνική Σύνθεση, με εισηγητή τον Θοδωρή Αμπαζή, Μουσικοσυνθέτη – Σκηνοθέτη, γενικό γραμματέα του ΕΚΔΙΘ
6 Απριλίου Workshop: Μία performance για τις Βάκχες του Ευριπίδη, με εισηγητή τον Νίκο Καλαϊτζίδη, σκηνογράφο.
Πηγαίνετε τώρα πίσω στο Μικρό Φεστιβάλ 2 (Άνοιξη 2009).
Περιοδικό City, Δεκέμβριος 2005
Τα παιδία παίζει
Φώτος Λαμπρικίδης
Το έργο – η παράσταση: ‘Άμεσα συνδεδεμένα και τα δύο, μιας και δεν υπήρχε ένα δραματουργικό κείμενο ορισμένο εξαρχής μα περισσότερο η ιδέα, η επιθυμία για παιχνίδι, δημιουργία, συμμετοχή. O Λόγος κατέχει εδώ ελάχιστο μερίδιο μπροστά στην κίνηση, τον αυτοσχεδιασμό, την ευρηματικότητα, τις πανανθρώπινες αξίες και τα βαθιά μηνύματα που ενέχει η σύλληψη της σκηνοθεσίας.
Μια ομάδα νεαρών ηθοποιών επιδόθηκε με ζήλο και αφοσίωση στην παρουσίαση της αέναης προσπάθειας του ανθρώπου για επιβίωση εν καιρώ πολέμου ή …ειρήνη, πάντοτε με σατιρική διάθεση και γνήσιο χιούμορ.
Σε μια άδεια σκηνή με τα απολύτως απαραίτητα σκηνικά αντικείμενα αξιοποίησαν σε ικανοποιητικό βαθμό το σώμα και τη φωνή τους δίνοντας μια γενναιόδωρη εκδοχή της νιότης που δύναται να θέτει στόχους και η οποία καταφέρνει να μην αναλώνεται στο θλιβερό «τίποτα» του καιρού μας.
Πρόκειται, οπωσδήποτε, για μια παράσταση ολικού θεάτρου, ιδιαιτέρως απαιτητική σε τεχνικά ζητήματα με ζηλευτή αμεσότητα, η οποία «αγγίζει» και τον πλέον δύσπιστο θεατή, εξασφαλίζοντας σε υψηλά επίπεδα την πολυπόθητη επικοινωνία σκηνής-Πλατείας.
Τα ίδια τα μέσα του θεάτρου καθιστούν την παράσταση ατόφια, ειλικρινή, τίμια.
Η σκηνική ευφυΐα συμβαδίζει με την καλλιτεχνική ευαισθησία και τη θεατρική πληρότητα. Δε θα σταθώ σε ερμηνευτικά ατοπήματα, ατέλειες, σε επιμέρους σχόλια ή δύσκαμπτα σημεία του όλου θεάματος διότι φρονώ πως όλα τούτα υπερκαλύπτονται από το κέφι και τη διάθεση των νέων για επικοινωνία.
Διαπίστωσα - ιδίοις όμμασι - τη λαχτάρα τους για παιχνίδι, ανακαλύπτοντας εκ νέου τη χαρά της ζωής μέσα από την πρωτοτυπία και τη φρεσκάδα, τη δροσιά του ελπιδοφόρου εγχειρήματος.
0 Δ. Σακατζής φέρει την ευθύνη της απολαυστικής σκηνοθεσίας και το βάρος μιας νέας ομάδας την οποία και θα παρακολουθούμε στενά σε κάθε της βήμα, μήπως κι έτσι ανακαλύψουμε ξανά το θέατρο σε τούτη την πόλη, την οποία παραδίδουν και εφέτος οι γνωστοί-άγνωστοι στην αγκαλιά του μασκαρεμένου Μορφέα, πότε με «θόρυβο» πότε δήθεν σιωπηρά.
Για την ιστορία, αξίζει να σημειωθεί, πως το εντυπωσιακό ονοματεπώνυμο «Ούγκα Κλάρα» αποδίδεται σε μια ανέμελη… αγελάδα!
Η απόλυτη υπονόμευση εκ των έσω σε μια εποχή που το αυθόρμητο γέλιο τείνει να στερέψει και η σοβαροφάνεια απειλεί να μας καταβροχθίσει με μια χαψιά.
Εφημερίδα Καθημερινή, 25-6-2006
Το θεατρικό μέλλον χαμογελά…
Σπύρος Παγιατάκης
Συμβαίνουν πράγματα και θάματα αυτήν τη στιγμή στο θέατρό μας. Καλά πράγματα.
Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι κάποιες διεργασίες έχουν αρχίσει εδώ και χρόνια.
Παρ’ όλο τον πληθωρισμό του (σε ποιο άλλο μέρος του κόσμου υπάρχουν τόσες σκηνές όσες στην Αθήνα!) το θέατρο στην Ελλάδα μοιάζει να ξανανιώνει.
Και δεν είναι μόνο το κοινό το οποίο είναι πλέον σε πολύ νεότερες ηλικίες από άλλοτε.
Είναι και μια σειρά από θεατρικές ομάδες που δεν είναι απλώς «νεανικές» και «φρέσκιες», αλλά εφαρμόζουν κιόλας μεθόδους δουλειάς που μαρτυρούν σοβαρή σκέψη και διάθεση να πάνε την τέχνη τους παραπέρα.
Να πάρουμε, για παράδειγμα, την παράσταση «Το Πορτοκάλι με την Περόνη» ή «Παιχνίδια Πολέμου» από την «Ομάδα Καλλιτεχνών - ΟYΓΚΑ ΚΛΑΡΑ».
Είθισται μετά την «κανονική» θεατρική περίοδο που τελειώνει με το Πάσχα, στα αθηναϊκά θέατρα του κέντρου αλλά κυρίως της περιφέρειας να ξεφυτρώνουν μικρά άγνωστα συγκροτήματα που θέλουν να δείξουν τη δουλειά τους.
Όπως αυτό εδώ από τη Θεσσαλονίκη, το οποίο παρουσιάζει σχεδόν αποκλειστικά με το σώμα και την κίνηση: «παιδιά που γεννιούνται, μεγαλώνουν, παίζουν, στρατεύονται και ξαφνικά καλούνται να πολεμήσουν», όπως συνοψίζει το πρόγραμμα της παράστασης.
Νέοι ηθοποιοί
Μια ομάδα νέων ηθοποιών (Κώστας Αναστασίου, Κώστας Νικολάου, Σωτήρης Ταχτσόγλου, Ευάγγελος Μανιτάκης, Γιώργος Κολοβός, Σίμος Τσακίρης, Κώστας Ισαακίδης, Δημήτρης Σακατζής και ο μουσικός Ηρακλής Λέγκος) γίνονται κυριολεκτικά λάστιχο πάνω στη σκηνή εικονογραφώντας μιαν ανθρώπινη πορεία από τη γέννηση μέχρι το τέλος.
Όπως πληροφορεί από το πρόγραμμα ο σκηνοθέτης της παράστασης Δημήτρης Σακατζής, το θέαμα προορίζεται περισσότερο ως «υλικό εργασίας» για ένα ιδιότυπο θεατρικό εργαστήρι όπου συμμετέχουν και νέοι οι οποίοι προέρχονταν από χώρες όπως το Ιράκ, το Αφγανιστάν, την Αλβανία και ζουν στο «Παπάφειο» της Θεσσαλονίκης.
Το υπερκινητικό αποτέλεσμα ήταν μεν εντυπωσιακό ακόμα και για ένα κανονικό κοινό, παρ’ όλο που ήταν έκδηλος ένας ερασιτεχνισμός, ο οποίος εκδηλωνόταν κυρίως με το γεγονός ότι δεν υπήρχαν ξεκάθαρα περιγράμματα στην κίνηση.
Η παντομίμα, δηλαδή η τέχνη του να εκφράζεσαι δίχως λόγια, είναι από τις πλέον ντελικάτες τέχνες.
Και υπάρχει μια πολύ συγκεκριμένη και εξυπηρετική τεχνική, όπως την ξεκίνησε συστηματικά πριν από καμιά ογδονταριά χρόνια ο Γάλλος Ετιέν Ντεκρού και τη συνέχισε ο συμπατριώτης του Ζ. Λεκόκ.
Μια τεχνική η οποία απλώς δανείζεται στοιχεία από το χορό για να βάλει όμως σε κίνηση και το μυαλό του ερμηνευτή.
Παράδειγμα: ένας χορευτής μπορεί να είναι άριστος χορευτής, αλλά κουτός σαν κότα.
Σε κάποια παρόμοια περίπτωση ο μίμος θα προδινόταν αμέσως.
Πιστεύω, λοιπόν, πως αν η Ομάδα ΟΎΓΚΑ ΚΛΑΡΑ είχε δαπανήσει σωστά κάποιο από το χρόνο της στη σωστή –να πω «επιστημονική» με τέτοιους επιστήμονες σαν τον μακαρίτη τον Ζαν-Λουί Μπαρώ, τον αθεόφοβο Μαρσέλ Μαρσώ που στα 83 του δίνει ακόμα παραστάσεις!– μελέτη της κίνησης, αυτή τη στιγμή θα είχε ήδη αναδυθεί στην αφρόκρεμα της νέας θεατρικής μας γενιάς.
Γιατί κάτι άλλο που εντυπωσιάζει σε πολλές από τις νεόκοπες ομάδες είναι ο πολύς χρόνος που διαθέτουν για την επεξεργασία των λεπτομερειών.
«Στην αρχική μορφή το έργο πρωτοπαίχθηκε τον Ιούνιο του 2002 στο Δημοτικό Θέατρο Άνετον της Θεσσαλονίκης», αναφέρει ο Δ. Σακατζής.
Κι από τότε το επεξεργάζονται!{ … } … έχουμε μία πρακτική η οποία – αντίθετα με τα συνήθη αμερικανικά previews και τα επαρχιακά try-outs, ή ακόμα τις πολύμηνες πρόβες στο βερολινέζικο Μπερλίνερ Ανσάμπλ – σπάνια εφαρμοζόταν στην Ελλάδα: την εξαντλητική και μακρόχρονη πρόβα - παράσταση.
Μόνο και μόνο γι’ αυτό το στοιχείο, δηλαδή για τη σοβαρή ενασχόληση με την προετοιμασία μιας παράστασης, το θεατρικό μέλλον μοιάζει να χαμογελά.
Ναι, το θέατρο στην Ελλάδα βρίσκεται σε μια θετική πορεία μετεξέλιξης όπου πολλά αλλάζουν. Προς το καλύτερο. Και στη σκηνή και στο κοινό.
Πρόγραμμα Παραστάσεων
Παιζει ΣημεραΠρεμιέρα για ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ - σε, 03:50 ώρες. Προγραμματισμενες παραστασεις 10 December 2008 Πρεμιέρα για ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ, ώρα έναρξης 21:30
12 December 2008 ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ, ώρα έναρξης 21:30
13 December 2008 ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ, ώρα έναρξης 21:30
14 December 2008 Της Ομορφιάς Γινάτι, ώρα έναρξης 20:30
17 December 2008 ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ, ώρα έναρξης 21:30
18 December 2008 ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ, ώρα έναρξης 21:30
19 December 2008 ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ, ώρα έναρξης 21:30
20 December 2008 ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ, ώρα έναρξης 21:30
21 December 2008 Της Ομορφιάς Γινάτι, ώρα έναρξης 20:30
24 December 2008 ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ, ώρα έναρξης 21:30
25 December 2008 ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ, ώρα έναρξης 21:30
26 December 2008 ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ, ώρα έναρξης 21:30
27 December 2008 ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ, ώρα έναρξης 21:30
28 December 2008 Της Ομορφιάς Γινάτι, ώρα έναρξης 20:30
Πρόκειται για μια παρουσίαση γεμάτη μουσική και τραγούδι, γεμάτη Ποίηση και Λογοτεχνία… 
Πρόκειται για μια παρουσίαση γεμάτη μουσική και τραγούδι, γεμάτη Ποίηση και Λογοτεχνία… 
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΑΠΛΑΣΗ
Από την Εταιρεία Θεάτρου ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΜΟΝΟ HAPPY END
Στο δρόμο για τη δουλειά συναντάς τυχαία το 100% τέλειο κορίτσι για σένα. 
Η Ομάδα Καλλιτεχνών Ούγκα Κλάρα οργάνωσε το «μικρό φεστιβάλ», μια συνάντηση νέων θεατρικών σχημάτων από όλη τη χώρα, για πρώτη φορά 1–18 Απριλίου 2008 στη Θεσσαλονίκη, στο Χώρο Τέχνης 3ος Όροφος. 
To 104 KENTPO ΛOΓOY KAI TEXNHΣ των ΕΚΔΟΣΕΩΝ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ σας προσκαλεί στην παρουσίαση του νέου βιβλίου του 
To 104 KENTPO ΛOΓOY KAI TEXNHΣ των ΕΚΔΟΣΕΩΝ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ σας προσκαλεί στην παρουσίαση του νέου βιβλίου της 
Όμως, οι επιχειρηματίες που φέρονται ως συνεργάτες της Μονής εξακολουθούν να χτίζουν ανεμπόδιστα, από τις υπηρεσίες του δημοσίου, εκτάσεις στην Μίκρα, το Ωραιόκαστρο και αλλού.
Που δεν μπορούν να αντιληφθούν γιατί καταδιώκονται αδιάκοπα, προπηλακίζονται ατελείωτα και συνεχώς υποχρεούνται να δέχονται εξευτελισμούς.
