ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ
Αυτοβιογραφία
ISBN: 978-960-524-272-5
Χαρακτηριστικά: 16 x 24 εκ.,
1270 σελ., Σετ 2 τόμων σε κασετίνα
Έτος έκδοσης: 2009
Περιγραφή
Στους "Δρόμους του Αρχάγγελου" ο Μίκης Θεοδωράκης αυτοβιογραφείται.
Κάνει μια κατάδυση στο χρόνο και τις μνήμες του και αφηγείται τα γεγονότα και τα συναισθήματα που διαμόρφωσαν την προσωπικότητά του και καθόρισαν την καλλιτεχνική και πολιτική πορεία του.Ζει τα παιδικά του χρόνια περιπλανώμενος στις διάφορες πόλεις της Ελλάδας, ακολουθώντας τον πατέρα του, ανώτατο κρατικό υπάλληλο.
Γνωρίζει τον τρόπο ζωής και τη μουσική των περιοχών όπου εγκαθίστανται, όμως αισθάνεται παντού διαφορετικός και μόνος.
Νομάς και ξένος, βρίσκει καταφύγιο στη μουσική. Στη διάρκεια της εφηβείας, αποφασίζει να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στη μουσική, και αρχίζει να συνθέτει, ενώ βρίσκει ένα άλλο σημαντικό στήριγμα, την ποίηση.
Εκείνα τα χρόνια ανακαλύπτει και τον Μαρξισμό.
Από μαθητής του Γυμνασίου οργανώνεται στην Αντίσταση εναντίον των κατακτητών. Κυνηγημένος, διαφεύγει στην Αθήνα όπου το 1943 οργανώνεται στο ΕΑΜ. Φοιτά στη Νομική για ένα σύντομο διάστημα, ενώ γράφεται και στο Ωδείο Αθηνών. Οργανωμένος στην αριστερά, συμμετέχει στα Δεκεμβριανά, τραυματίζεται σοβαρά, ζει στη συνέχεια το κυνηγητό των αριστερών στον Εμφύλιο, εξορίζεται στην Ικαρία και τη Μακρόνησο. Μέσα στα βασανιστήρια και την ταπείνωση, συνεχίζει να συνθέτει μουσική καθώς και το όραμά του για το δημοκρατικό πολιτικό μέλλον της Ελλάδας.
Με την υγεία του βαριά κλονισμένη, καταφεύγει στην Κρήτη όπου γνωρίζει τις ρίζες του και γιατρεύει της πληγές του.
Η δεκαετία του ’50 είναι ιδιαίτερα δημιουργική για τον Μίκη Θεοδωράκη: φεύγει για σπουδές στο Παρίσι, βραβεύεται και γίνεται διεθνώς γνωστός για το συμφωνικό του έργο, επιστρέφει στην Ελλάδα το 1959.
Το αίτημά του για εθνική συμφιλίωση φέρνει σε δύσκολη θέση τους συντρόφους του και προβληματίζει τους αντιπάλους του. Το 1960 παρουσιάζει για πρώτη φορά τον Επιτάφιο, ενώ συνθέτει Tο τραγούδι του νεκρού αδελφού και το Άξιον εστί.
Τις δεκαετίες 1960-1970, συνεχίζει να συμμετέχει ενεργά στην πολιτική ζωή της χώρας.
Το 1963 ηγείται της Νεολαίας Λαμπράκη και εκλέγεται βουλευτής της ΕΔΑ. Τον Απρίλιο του 1967 –αφού απευθύνει πρώτος έκκληση για αντίσταση στη Χούντα– περνά στην παρανομία και συλλαμβάνεται. Αυτή την περίοδο της ζωής τού συνθέτη καλύπτει η επίτομη αναθεωρημένη έκδοση των Δρόμων του Αρχάγγελου, που γράφηκαν στο διάστημα 1986-1995.
Η πλήρης έκδοση του αυτοβιογραφικού έργου του Μίκη Θεοδωράκη αποτελεί το σημαντικότερο εκδοτικό εγχείρημα των Πανεπιστημιακών Εκδόσεων Κρήτης γι’ αυτή τη χρονιά. Επιδιώκοντας μια έκδοση αυτού του έργου με τα υψηλότερα ακαδημαϊκά και εκδοτικά κριτήρια, φιλοδοξούμε να το κάνουμε προσιτό στον έλληνα αναγνώστη, αλλά και τον αυριανό ερευνητή, που νοιάζονται για την πολιτική και πολιτιστική ιστορία του τόπου καθώς και για τις πηγές της δημιουργικής έμπνευσης μιας μεγάλης μουσικής προσωπικότητας.
Δεδομένης της ιδιαίτερης σχέσης του Μίκη Θεοδωράκη με την Κρήτη –μια σχέση στην οποία είναι αφιερωμένο σημαντικό μέρος των Δρόμων του Αρχάγγελου– θεωρούμε ότι η έκδοση της αυτοβιογραφίας του από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης έχει τη δική της συμβολική σημασία.
Την έκδοση προλογίζει ο διευθυντής της Νέας Εστίας Σταύρος Ζουμπουλάκης.
«Τι είναι αυτό άραγε που θα φέρει τον αρχάγγελο Μιχαήλ στον τίτλο της αυτοβιογραφίας του συνονόματού του Μιχαήλ Θεοδωράκη; Γιατί δεν την ονόμασε Η Μουσική μου – Αφήγημα ή απλώς Αυτοβιογραφικά, καταπώς αρχικά σκεφτόταν, ή όπως αλλιώς; Να η απάντησή του:
‘‘[…] το μυστηριακό και ακαθόριστο: Οι δρόμοι του Αρχάγγελου νομίζω ότι ταιριάζει πιο πολύ. Μήπως, στο κάτω κάτω, είμαστε εμείς που διαλέγουμε τα μονοπάτια της ζωής; Όλο και κάποιος Αρχάγγελος μάς οδηγεί με τις αόρατες φτερούγες του.’’
Ο Θεοδωράκης πιάνει να γράψει την αυτοβιογραφία του το 1985, σε ηλικία εξήντα χρονών, σε μια εποχή που αισθάνεται –δεν είναι η πρώτη φορά ούτε η τελευταία– μόνος, αυτοφυλακισμένος και διωκόμενος, με σκοπό να φωτίσει τη μουσική δημιουργία του, ειδικότερα τα τραγούδια του.
Έχοντας λοιπόν ως αποκλειστικό σκοπό να ‘‘βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση των τραγουδιών του και της μελοποιημένης από αυτόν ποίησης’’, είναι αποφασισμένος να μην κάνει λόγο παρά ελάχιστα για την πολιτική πλευρά της ζωής του, τότε μοναχά που είναι εντελώς απαραίτητο.Διαβάζοντας σήμερα την Αυτοβιογραφία, βλέπουμε ότι η αρχική πρόθεση δεν επιβεβαιώνεται στις σελίδες της, με την έννοια ότι η αναφορά στην ‘‘εξωμουσική δράση’’ όχι μόνο δεν είναι ‘‘ξώφαλτση’’ αλλά, αντίθετα, κυριαρχεί. Αναπόφευκτα και ορμητικά, η πολιτική δράση του συγγραφέα, ξεπερνώντας κάθε αρχική πρόθεση, κατακλύζει το βιβλίο. Και πώς αλλιώς;
Η πολιτική και η μουσική στη ζωή αυτού του ανθρώπου είναι αξεχώριστες σαν τις δύο σελίδες ενός φύλλου, όσο και αν ο ίδιος νιώθει συχνά διχασμένος ανάμεσα στις δύο. Αυτή ωστόσο η ποσοτική κυριαρχία της πολιτικής στις σελίδες του βιβλίου διόλου δεν σημαίνει ότι δεν υπηρετείται η αρχική πρόθεση. Τουναντίον. Υπηρετείται, θα έλεγα, με έναν πολύ πιο ουσιαστικό τρόπο από ό,τι αν ιστορούνταν αναλυτικά οι συγκεκριμένες συνθήκες γέννησης του τάδε ή του δείνα τραγουδιού.»
Από τον Πρόλογο του Σταύρου Ζουμπουλάκη
Μια αφήγηση που αφορά τον ίδιο τον συνθέτη και το έργο του, όπως ο ίδιος θέλει να τα προσδιορίσει. Προσωπική του κατάθεση, οι δύο αυτοί τόμοι αποτελούν μοναδικό πρωτογενές υλικό, δείγμα γραφής ενός μεγάλου αφηγητή, που η καλλιτεχνική και πολιτική παρουσία του σημάδεψαν την Ελλάδα του 20ού αιώνα.
«Αναφορά στην προσωπική του δουλειά μέχρι σήμερα, με τραγούδια σε ποίηση και συνθέσεις των: Οδυσσέα Ελύτη, Άκη Δασκαλόπουλου, Αργύρη Βεργόπουλου, Λευτέρη Παπαδόπουλου,, Δημήτρη Χριστοδούλου, Γιάννη Νεγρεπόντη, Φώντα Λάδη καθώς και άλλων Ελλήνων συνθετών και νεότερων τραγουδοποιών».
Δεν ξέρω ποιος ΑΣΧΕΤΟΣ επιμελήθηκε αυτό το κείμενο, αλλά λίγη έρευνα αν δεν γνωρίζεις, δεν βλάπτει.
Λοιπόν, πάμε να γνωρίσουμε ΠΟΙΟΣ είναι ο Λίνος Κόκοτος για να καταλάβουν και οι «αρμόδιοι» ότι πέρα από τα σουξεδάκια, τους Ρέμους, και όλους τους υπόλοιπους, υπάρχει και το ΑΛΛΟ τραγούδι, αυτό που ακόμα και οι «ιν», οι σουξεδιάρηδες, το τραγουδούν.
«Ο Λίνος Κόκοτος γεννήθηκε στο Αγρίνιο αλλά μεγάλωσε στην Αθήνα. Ένα ακορντεόν κάποιου φίλου ήταν η πρώτη του γνωριμία με τη μουσική. Το 1961 γράφεται στο Ωδείο Αθηνών. Τα πρώτα του τραγούδια τα γράφει και τα εκτελεί με τη χορωδία του Γυμνασίου. Σιγά-σιγά αρκετά τραγούδια του αρχίζουν και συγκεντρώνονται στα συρτάρια του. Το 1966 τα παρουσιάζει για πρώτη φορά στις μπουάτ της Πλάκας. Δύο από τα τραγούδια αυτά, το «Μικρό Παιδί»και το «Ένα απόβραδο» ήταν η αιτία να γυρίσει τον πρώτο του μικρό δίσκο στην εταιρεία LYRA του κ. Πατσιφά. Τραγουδήθηκαν από τον Γιώργο Ζωγράφο. 
Με το πρώτο τους άκουσμα γίνονται επιτυχίες που τραγουδιούνται μέχρι σήμερα.Η επιτυχία του πρώτου δίσκου φέρνει έναν δεύτερο με τα τραγούδια «΄Ένα μαχαίρι»και «Χάθηκαν οι ώρες» που γίνονται επιτυχίες με ερμηνευτή τον Γιάννη Πουλόπουλο. Ο πρώτος του μεγάλος δίσκος με τον τίτλο «Οι ώρες», σε στίχους Αργύρη Βεργόπουλου και Άκου Δασκαλόπουλου ακολουθεί. Τα τραγούδια του δίσκου αυτού ερμηνεύουν ο Γιάννης Πουλόπουλος, Γιώργος Ζωγράφος, Ρένα Κουμιώτη και Μιχάλης Βιολάρης. Το 1971 γυρίζει το L.P. «Ο κήπος» πάνω σε στίχους Άκου Δασκαλόπουλου που τραγουδήθηκε από τους Γιάννη Πουλόπουλου, Έλενα Κυρανά, Θανάση Γκαϊφίλια και Μαρία Δουράκη. Το 1973 ο Λίνος Κόκοτος μελοποιεί τον κύκλο του Οδυσσέα Ελύτη «Θαλασσινό Τριφύλλι» που αποτελεί σταθμό στο χώρο του έντεχνου λαϊκού τραγουδιού. Το πάντρεμα της μουσικής του με τα λόγια του μεγάλου ποιητή ήταν από τις πιο πετυχημένες στιγμές στην καριέρα του. Τα τραγούδια αυτά τραγουδήθηκαν από την Ρένα Κουμιώτη και τον Μιχάλη Βιολάρη. Το 1975 συναντιέται με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο ο οποίος γνώριζε τον Λίνο Κόκοτο μέσα από την μέχρι τότε δουλειά του. Γράφουν μαζί μια σειρά τραγουδιών με τον γενικό τίτλο «Αποχαιρετισμός» με ερμηνευτές τη Δήμητρα Γαλάνη και τον Μανώλη Μητσιά. Το 1976 γράφει τη μουσική στο παιδικό θεατρικό έργο του Γιώργου Αρμένη «Το όνειρο και οι περιπέτειες του Τζιτζιρή», που ανέβασε το Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν. Το 1978 συνεργάζεται με έναν άλλο μεγάλο ποιητή, το Δημήτρη Χριστοδούλου. Μια σειρά από τραγούδια με τον τίτλο «Αντιπολεμικά», υλοποιούνται μαζί με τον ποιητή σε δισκογραφική δουλειά με ερμηνευτή τον Νίκο Ξυλούρη. Η επόμενη δισκογραφική του δουλειά είναι η συλλογή «Να ‘ταν η ζωή τραγούδι» σε στίχους του Δ. Χριστοδούλου, Λ. Απαπαδόπουλου, Γ. Νεγρεπόντη, Κ. Τριπολίτη και Α. Δασκαλόπουλου. Στο δίσκο αυτό τραγουδούν οι Γλυκερία, Π. Αστεριάδη, Κ. Λεοντίδης. Ακολουθεί η συλλογή «Το ποτάμι» με ερμηνευτές τους Σωτηρία Μπέλλου, Ελένη Τσαγκαράκη και Κώστα Λεοντίδη. «Ζωγραφιές και χρώματα» και τραγουδούν οι Μανώλης Μητσιάς, Νίκος Ανδρουλάκης κ.ά.Εκτός από τα τραγούδια ο Λίνος Κόκοτος έχει γράψει τη μουσική για πολλές θεατρικές παραστάσεις (Θέατρο Τέχνης, Κ.Θ.Β.Ε.) για αρκετά περιφερειακά θέατρα και ελεύθερους θιάσους».
